Οδεύω προς χωρισμό ύστερα από 11 χρόνια

[nansouko]

Καλησπέρα.
Είμαι σε σχέση τα τελευταία 11 χρόνια με εναν άνθρωπο που ονειρεύτηκα ότι θα γεράσουμε μαζί. Τα 5 τελευταία χρονια μένουμε μαζί ενώ τα προηγούμενα ειμασταν σε σχετικά μικρή απόσταση, σε διαφορετικές πόλεις αλλά με ώρα απόσταση. Έχουμε 8,5 χρόνια διαφορά. Κατά μεγάλο ποσοστό ευθύνεται η γκρίνια μου. Φθάνοντας στα 30 πλέον δε μπόρεσα άλλο να στηριζω τον ίδιο και την οικογένειά του, σε διάφορα πραγματικά σχετικά δυσάρεστα γεγονοτα ενώ δεν ήταν λίγες φορές που φρόντιζαν τα ανίψια του. Η μητέρα του επενέβαινε αρκετές φορές σε άσημαντες , μπορώ βα πω, αποφάσεις αλλά μετά από ένα σημείο δεν άντεξα άλλο την παρεμβατικότητα. Με την οικογένειά μου είχε μετρημένες συναντήσεις ενώ με τον πατέρα δε θέλησε να συναντηθεί ποτέ γιατί όπως λέει ντρεπόταν και δεν ήταν ακόμη έτοιμος . Στην οικογένεια του είναι πολύ υποστηρικτικός ενώ εργάζεται βάρδιες και κάθε μήνα έχει ρεπό πήγαινε στο μερος τους και βοηθά τους γονείς του με τις δουλειές τους. Με την οικολογένεια σαφώς υπήρξαν αποστάσεις αλλά μπόρεσα να τους εξηγήσω ότι θα είμαι κοντά σας οπότε με χρειαστείτε αλλά προς το παρόν δε θέλουμε τέτοιου είδους συναντήσεις. Πίστεψα σε εκείνον και τον υποστήριξα πολύ σε ένα μεταπτυχιακό που εκανε γιατί πίστεψα ότι έχει πολλές δυνατότητες παρά το γεγονός που η καριέρα του δεν ακολούθησε τη διαδρομή που θα ήθελε. Αν και εντελώς διαφορετικό επιστήμονικο αντικείμενο μπήκα στη διαδικασία να αναλάβω με μελέτη πολλές από τις εργασιες του. Αλλά όπως προείπα το τελευταίο ενάμισι χρόνο δεν αντέχω άλλο. Νιωθω ότι μπαίνω σε δεύτερη μοίρα. Στοιχείο που συνετέλεσε στην άσχημη ψυχολογία μου ειναι ότι είμαι άνεργη. Κατάφερα και βρήκα εργασία για οκτώ μήνες με αρκετή κούραση και απαιτήσεις και με ένιωσε ότι τον παραμελούσε και ότι κοιμάμαι συνέχεια ενώ συνέχιζε να επισκέπτεται τους γονείς οπότε είχε άδειες κάθε μήνα. Η κατασταση επιδεινώθηκε όταν δυστυχώς η αδερφή που ήταν χρόνια παντρεμένη χώρισε με δύο μικρά παιδιά. Προσπάθησα να στηρίξω και τον άντρα μου και την αδερφη του. Για δύο μήνες ενώ είχα διπλωματική να παραδώσω αφιέρωμα 4 μέρες κάθε βδομάδα εκανα ταξίδι 2 ωρών για το σπίτι της αδερφης του για να παραλαμβάνω τα παιδιά να τα διαβάζω να τα στηρίζω ψυχολογικά από το χωρισμό. Να σημειώσω ότι αγαπώ πραγματικά αυτά τα παιδιά και την αδερφη του άντρα μου. Αν ήταν πιο κοντα σε εμένα και δεν έμενα πίσω στην εργασία μου δε θα το έθιγα. Η δικαιολογία για να μου ζητήσει ότι θελει να επικεντρωθει με την ηρεμία του , τη διπλωματική του και για την υποστήριξη της αδελφής του μου το ανακοίνωσε σήμερα . Η αφορμή είναι ότι την προηγούμενη η βδομάδα είχαμε επέτειο 11 ετών και είχε κάνονισει με το αδερφό του να ανέβαιναν στο πατρικό τους για να συναντιόντουσαν και επέμενε να πάω μαζί του. Την ημέρα που θα ερχονταν ο αδελφός, ο οποίος θα καθόταν για 2 - 3 μέρες του ήταν και η επέτειος και του ζήτησα να πάμε μια μονοήμερη. Δεν το έβγαλα από το μυαλό μου ο ίδιος το είχε αναφέρει ότι θα το κάναμε όταν πηγαίναμε στο πατρικό του. Ξέσπασα όταν είπε ότι πρέπει να περιμένουμενουμε να έρθει ο αδελφός του που έφθασε το βράδυ. Πηγαιμε μέχρι το μεγαλύτερο χωριό για να "χαρούμε" την επέτειο και καταλήξαμε να φύγουμε άρον άρον γιατί ήθελε η μητέρα του γάλα και επρεπε να φύγουμε γρήγορα μη ζεσταθεί. Τη μεθεπόμενη το ξανά ρωτάω τώρα που ήρθε και ο αδελφός σου τα είπατε θα πάμε πουθενά . Με κατανομαδε πάλι γκρινιαρα και με βαριά καρδιά πήγαμε κάπου. Όταν ηρέμησα παραδέχτηκα τα οποία λάθη μου. Για να ξεπεράσουμε αυτό το φιάσκο πρότεινα για δύο μέρες μέσα στη βδομάδα να πάμε κάπου κοντά στην Αθήνα. Βρήκε χίλιες δυο δικαιολογίες . Τελικά σήμερα μου είπε ότι δε θέλει να γιορτάσει καμία επέτειο. Ότι δεν αξίζει να προσπαθεί για παραπάνω. Κι ότι στη συγκεκριμένη περίοδο θελει σε αυτά που προανέφερα. Ότι προσπάθησε πολύ ότι δε του βγήκε. Μάλλον πρέπει να μαζέψω την οποία αξιοπρέπεια μου και να αποχωρίσω από το σπίτι μας μαζί με όλα τα όνειρα και τις ελπίδες.

[nansouko]

Συγχωρέστε με για τα λάθη

[freskonero]

μηπως εισαι μονο εσυ σε σχεση και αυτος σε σχεση γυμνασιου χωρις ευθυνες και δεν θελει ουτε γονεις να γνωριζει? μηπως εδωσες πολλες ευκαιρες? δεν ξερω...λεω...

[nansouko]

Μάλλον έτσι είναι . Ευχαριστώ για την απάντηση. Εγώ όμως ευθύνομαι διότι με την ανοχή μου επέτρεψα παρεμβάσεις και γνώμες τρίτων στη σχέση και παράλληλα να άφησα το ελεύθερο στο σύντροφο να θεωρεί ότι υποχρεώσεις που έχει προς τους τρίτους είναι και δικές μου. Τον υπόλοιπο καιρό που δεν έρχεται σε επαφή είμαστε μια χαρά με αγαπη και αλληλοϋποστηριξη. Αλλά δυστυχώς..

[deletedmember060818a]

Να τον πιάσεις να του μιλήσεις προσπαθησες; να του πεις τα παράπονα σου και ότι άλλο θες το έκανες η όχι;

[nansouko]

Συσσωρεύτηκαν πολλά και κάποια στιγμή έφθασα στο αμήν. Εγώ ευθύνομαι που δε μιλάω όταν πρέπει . Είναι πιεσμένος το γνωρίζω από υποθέσεις άλλων και απλά ζητάω πολλά . Εν τέλει αυτό είναι που με έκανε να ξεσπάσω διότι δε θέλω ο άντρας μου να στεναχωριέται και να αφήνει πίσω δικές του προτεραιότητες. Για αυτό πρότεινα τις βόλτες και τα τριημερα. Λέει ότι φοβάται ότι δεν είναι οκ απέναντι μου. Τώρα για τους γονείς μου και τους δικούς του είναι η κλασσική ιστορία . Έκλεισα αύριο σε μια ψυχολόγο διότι επεστρεψαν οι κρίσεις άγχους.

[αλεξανδρος_77]

ευθυνεται στο οτι βαρεθηκε απλως...

[αλεξανδρος_77]

εγω νομιζω οτι ηταν ετσι γενικοτερα γιατι θυμαμαι και ενα γνωστο μου που οπου και να πηγαινα χαιρεταγε γνωστους ακομα και οταν ειχε σχεση απλα το επαιζε οτι απομακρυνοταν αλλα συνεχιζε να το κανει.

[Natalia_sups]

Ρε συ...από όσα μας περιγράφεις έντεκα χρόνια είναι αυτός σε μια φάση που τον διευκολύνεις και τον στηρίζεις και τον βολεύεις αλλά αυτός μη τυχόν και πιεστεί και γνωρίσει τους γονείς σου, μετά απο 11 ΧΡΟΝΙΑ ρε φίλε. Και κάνεις εσύ και την δούλα σε αυτόν και σε όλο του το σόι από πάνω. Λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω αλλά αυτός μέσα του ζει σαν έφηβος. Αυτά τα περί να γερασετε μαζι, και "ο άντρας μου" κλπ είναι στο δικό σου το μυαλό...αυτός ακόμα είναι το παιδί των γονιων του...δεν κινείται καθόλου νοητικά ως ο πατέρας της δικής του εν δυνάμει νεας οικογένειας....αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Δεν πρόκειται να λάβεις στήριξη, τώρα τον έχεις μάθει να του κάνεις τη μαμάκα. Και σε έχει και δεδομένη. Δεν θα με εξέπληττε να καταλήξει στο τέλος να σε έχει για την "ξενερωτη γυναικούλα" και να ζήσει άλλου "περιπέτειες" με άλλη που δεν σηκώνει το δαχτυλακι της. Γενικά μέγα λάθος που πήρες τόσες ευθύνες πανω σου, και δικες του και της οικογένειας του κι όλας...κακό κακό κακό...σκοτώνεις τον ρόλο σου σαν γυναίκα. Ξεκαθαρισε του ο,τι δεν σου αρέσει πριν να είναι αργά.

[Natalia_sups]

Από την άλλη οκ, καλό είναι να μιλήσετε αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα ωφελήσει η αν θα το εκλάβει ως "γκρίνια" τώρα που τόσα χρόνια τον καλομαθες και έχετε ως ζευγάρι τα δικά σου θέλω χεσμενα. Θα πρέπει νομίζω πέρα από τη κουβέντα να τα φέρεις στη πράξη στο προσκήνιο, να εστιάσεις στον εαυτό σου λίγο δηλαδή, να θυμηθείς και να του θυμησεις λίγο ότι "είμαι κι εγώ εδώ και θέλω αυτό".

[αλεξανδρος_77]

απλα αυτη τον θελει ολο δικο της ενω αυτος τη βγαζει με οτι να ναι αφου τον συμπαθουν ολοι καπιοι δε μεγαλωνουν ΠΟΤΕ never never never never...

[elis]

Κουκλα σε μια σχεση οποιαδηποτε κανεισ πρεπει να εισαι ισοτιμη αν δεν εισαι να φευγεισ

[Sonia]

Δεν ευθύνεται η γκρίνια σου. Ευθύνεται που δεν έβαλες όρια από την αρχή και που τον καλόμαθες. και τώρα που περάσαν τα πρώτα μέλια και τα νεύρα σου γίναν τσατάλια, εσύ αγανακτείς κι αυτός δεν καταλαβαίνει γιατί, αφού έτσι είχε μάθει να λειτουργεί μία ζωή. Με λίγα λόγια, αυτά που είπε και η Ναταλία πιο πάνω.

[nansouko]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας

[ioannis2]

Καταλαβαίνω ότι ποτέ δεν μοιράστηκες μαζί του αυτα που μοιράζεσαι με εμάς. Έτσι, αυτός, έχοντας συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια με ένα καθορισμένο τρόπο ζωής και σχέση με σένα, στα οποία τον συνήθισες έστω παθητικά, ζει στη σκέψη ότι η σχέση του με σένα βαίνει μια χαρά. Ούτε αντιπάθεια σου έχει, ούτε δεν σε σέβεται, ούτε σου κρύβει πράγματα, ούτε είπε πως δεν σε αγαπάει. Απλά έμαθε να ζει μ αυτο τον τρόπο. Δεν κτίσατε την κατάλληλη επικοινωνία. Ο χωρισμός προϋποθέτει επικοινωνία, δλδ μια κακή επικοινωνία. Εδώ δεν υπάρχει καν επικοινωνία.
Το ζήτημα είναι να βρεις τον τρόπο να τον φέρεις ψυχικά κοντά σου. Ο χωρισμός θα ναι γι αυτον σαν κεραυνός εν αιθρία για τους λογους που σου είπα. Το ζήτημα είναι να τον ξεμάθεις από αυτο τον τρόπο σχέσης του με σενα ή να βρεις μια χρυσή τομή που να καλύπτει και σενα κι αυτόν.