γιατι.......
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 40
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Posts
    180

    γιατι.......

    Γιατι δεν κανει αυτο το κλικ ο εγκεφαλος μου .... να γινω αναισθητη?

    Και γιατι μολις αρχισω την διαιτουλα μου ,
    να ερχετε ενα ηλιθιο τηλεφωνημα με ασχημα νεα
    που θα με ριξει παλι σε ενα μαυρο δωματιο?

    Και γιατι να ακουω συνεχως την καθε μια κοκοτα που θα πεταξει την κακια της ,και εγω θα το ριξω παλι στο φαγητο , και θα κλειστω παλι μεσα στο σπιτι?

    Δεν ξερω τι εχω παθει...εχω χασει την Μαρια ...την χαρουμενη Μαρια ....!
    Οσο παιρναει ο καιρος χανω τους στοχους μου ,και οσο απομακραινουν τοσο πιο μεγαλη η μελαγχολια μου και ολο και πιο μεγαλες οι μεριδες!!!
    Φαυλος κυκλος.
    Συγνωμη που σας γινομαι βαρος .....καπου πρεπει να τα πω!

  2. #2
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    46
    Καλό μου Ντεπονάκι,

    Θα σου πω εγώ γιατί ...

    Γιατί ακούς τους άλλους και όχι τον εαυτό σου.

    Γιατί σε νοιάζει πιο πολύ η άποψη τους για σένα πάρα η άποψη του ίδιου σου του εαυτού για σένα.

    Γιατί το φαγητό έχει γίνει στα μάτια, το μυαλό και το στομάχι σου η λύση για όλα.

    Όλα αυτά όμως σε σκοτώνουν καρδιά μου ...

    Βάλε παρωπίδες, ωτοασπίδες και πες στον εαυτό σου ...
    "Σημασία έχω εγώ η Μαρία ... όλοι οι άλλοι να πάνε να κουρευτούνε ... δεν έχει αύριο, απο Δευτέρα, έχει τώρα! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Αλλάζω απο την στιγμή που θα διαβάσω αυτό το ποστ. Η νέα μου ζωή αρχίζει τώρα!"

    Μήπως τώρα το άκουσες το κλικ???

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Location
    Kypros
    Posts
    1,341
    πάμε δυνατά!!! δεν πέφτει κανείς!!!!!!
    ' κι αν μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι.. βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι'

    βάλε μπρος τα δυό σου χέρια... με δύναμη λοιπόν και σήκω!!!! εσύ θα το κάνεις αυτό μην περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος για σένα! είναι ένα όνειρο και ένας αγώνας για σένα! για να γίνεις πιο 'δυνατός' και πιο 'όμορφος' άνθρωπος.
    για να ακούσεις ολες τις κακίες και να γεμίσεις την καρδιά σου αγάπη για να μην μοιάσεις σε κανέναν στριμένο ανάποδο και μίζερο άνθρωπο! για να εκτιμήσουμε όσα έχουμε ... όσα ευτυχώς μας δίνεται η δυνατότητα να ζήσουμε.

    πάμε δυνατά κοπέλα μου!!! τώρα που γυρίζει!
    φόρεσε ένα χαμόγελο στην αρχή μπορεί να είναι ψεύτικο στην πορεία σίγουρα θα γίνει αληθινό και μετά... που ξέρεις μπορεί να πάθεις και αγκύλωση που λέει και μια καταπληκτική μοναδική και υπέροχη μας φίλη :)

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    May 2008
    Location
    thessaloniki
    Posts
    229
    Καλό μου ντεπόν

    πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω...έτσι ακριβώς ήμουν και γω...το φαγητό ήταν το καταφύγιο μου...
    ήμουν τσατισμένη έτρωγα..ήμουν καταπιεσμένη έτρωγα...ήμουν μόνη μου έτρωγα....ήμουν θυμωμένη έτρωγα..έκανα μερικές ημέρες δίαιτα & εχανα λιγάκι επιβράβευα τον ευατό μου με φαγητό...ήμουν ακόμα χαρούμενη πάλι το φαγητό είχα για φίλο, το φαγητό είχε γίνει η μόνη μου ενασχόληση και εννοείτε ότι απο κακίες των γύρω άλλο τίποτα....που διάθεση για οτιδήποτε....μπορώ να πω ότι αυτός ο χειμώνας που πέρασε ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου
    ώσπου κάποια μέρα βαρέθηκα.... και αποφάσισα να λάβω δραστικά μέτρα...αρχικά πήγα σε έναν ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ διατροφολόγο..που με έκανε να αναρωτηθώ ποιοι λόγοι με ωθούν στο φαγητό ως διέξοδο..και έμαθα σιγά σιγά να τιθασεύω το μυαλό μου τις δύσκολες ώρες.Για μένα αυτό ήταν το κλειδί για μια ισοροπημένη διατροφή
    την ώρα που νιώθω ότι θέλω να φάω ενώ στην αλήθεια δεν πεινάω κάνω ένα μικρό διάλογο με τον ευατό μου ,γιατί θέλω να φάω? η αλήθεια είναι ότι οι λόγοι που με οδηγούν στο φαγητό είναι τελείως διαφορετικοι... τώρα προσπαθώ να επιλύω διαφορετικά ότι με απασχολεί..και για να είμαι ειλικρινής τώρα είμαι πιο ήρεμη απο ποτέ & βρήκα και τον παλιο χαρούμενο εαυτό μου!!
    βέβαια ο καθένας είναι ξεχωριστός, αλλά νομίζω ότι αυτό που περνάς το νιώθει το 99,9 του φόρουμ...
    αλλα σε καμιά μα καμία περίπτωση δεν το βάζουμε κάτω!!!!
    πλατύ χαμόγελο:):):) όπως προείπε και η Νεφέλη και πάλι απο την αρχή!!!

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Originally posted by DEPON
    Γιατι δεν κανει αυτο το κλικ ο εγκεφαλος μου .... να γινω αναισθητη?

    Και γιατι μολις αρχισω την διαιτουλα μου ,
    να ερχετε ενα ηλιθιο τηλεφωνημα με ασχημα νεα
    που θα με ριξει παλι σε ενα μαυρο δωματιο?

    Και γιατι να ακουω συνεχως την καθε μια κοκοτα που θα πεταξει την κακια της ,και εγω θα το ριξω παλι στο φαγητο , και θα κλειστω παλι μεσα στο σπιτι?

    Δεν ξερω τι εχω παθει...εχω χασει την Μαρια ...την χαρουμενη Μαρια ....!
    Οσο παιρναει ο καιρος χανω τους στοχους μου ,και οσο απομακραινουν τοσο πιο μεγαλη η μελαγχολια μου και ολο και πιο μεγαλες οι μεριδες!!!
    Φαυλος κυκλος.
    Συγνωμη που σας γινομαι βαρος .....καπου πρεπει να τα πω!
    Αν δεν τα πεις σ'εμάς,που πάνω κάτω περνάμε ή περάσαμε τα ίδια,σε ποιόν θα τα πεις,βρε κουτό;
    Αρχικά δεν πιστεύω ότι πραγματικά θα ήθελες να ήσουν αναίσθητη,απλά δέχομαι ότι κάποιες φορές είναι ανακουφιστική μια τέτοια σκέψη...
    Είμαι σίγουρη ότι είσαι ένας υπερευαίσθητος άνθρωπος,που απλά πρέπει να μάθει να βάζει κάποια όρια αυτοπροστασίας από το να μεταλλαχτεί σε κάτι που σιχαίνεται...
    Τα άσχημα νέα,η αρνητική κριτική επηρεάζουν τον κάθε άνθρωπο(σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό)
    απλά είναι διαφορετικός ο τρόπος που ο καθένας επιλέγει να το αντιμετωπίσει.Για μας,για σένα είναι το φαγητό.
    Ασφαλώς και δε κάτσεις να περιμένεις να ηρεμήσουν τα πράγματα,να γίνουν ιδεατές οι συνθήκες για να ξεκινήσεις την προσπάθεια σου,
    γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο δε θα γίνει ποτέ!Πάντα κάτι θα συμβαίνει κι απλά τα χρόνια θα περνούν...
    Ο λόγος που κάθε αναστάτωση έχει τέτοια επίδραση στην προσπάθεια σου είναι ότι δεν είσαι απόλυτα αποφασισμένη για το βήμα αυτό.
    Πιθανόν ψάχνεις άλλοθι,δικαιολογίες,ευκαιρ ίες για να μείνεις στάσιμη σε μια κατάσταση που ίσως σε βολεύει,
    σε κρατά μεν στάσιμη αλλά και ασφαλή,μακριά από το φόβο του άγνωστου,της εξέλιξης...
    Πιθανόν έχεις ακόμα ανάγκη τη χοντρή σου εικόνα όσο κι αν σου ακούγεται παράλογο αυτό καθότι τη μισείς όσο τίποτα άλλο στον κόσμο...
    Κι έτσι όλα και όλοι δυναμώνουν κι εσύ γίνεσαι όλο και πιο μικρή κι αδύναμη...
    Οι αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος,η τωρινή σου αδυναμία,το όνειρο που όλο και απομακρύνεται,
    η κούραση,η απογοήτευση,τα απομεινάρια του παλιού καλού σου εαυτού...
    Από κάπου θέλεις να πιαστείς και αντ'αυτού όλο και βουλιάζεις πιο πολύ!
    ΟΚ...Όλα αυτά ήταν μέχρι εδώ!Στο εξής,σκαλίζεις ,σκαλίζεις,ψάχνεις και βρίσκεις...
    Επειδή σε αισθάνομαι χαμένη,τολμώ να σε συμβουλέψω με βάση τη δική μου εμπειρία,αλλά με κάθε επιφύλαξη,καθότι δεν είμαι ειδικός...
    1)Αναζητάς τους λόγους για τους οποίους χρειάζεσαι ακόμα το φαγητό,πού σε εξυπηρετεί,ποιά ακριβώς σχέση έχεις μαζί του.
    2)Προσπαθείς να δεις τα καλά της Μαρίας και να ενδυναμώσεις το εγώ σου.Αν δε σου είναι εύκολο να το δεις με τα δικά σου μάτια,
    δες το μέσα από τα μάτια των δικών σου ανθρώπων,που είμαι σίγουρη ότι έχουν πολλά καλά να σου πουν κι ας μη σε βρίσκουν πάντα σύμφωνη...
    3)Κάνεις μικρές αλλαγές στην καθημερινή σου ρουτίνα.Αυτό εχει δύο παραμέτρους:
    Η μία αφορά το πώς αντιμετωπίζεις τα αρνητικά συναισθήματα(λύπη,κούραση,� �πογοήτευση,μοναξιά κλπ)...
    Δηλαδή την κρίσιμη στιγμή αντί να φας κάνεις κάτι άλλο(πας μια βόλτα,κάνεις κάτι άλλο που εσύ αγαπάς και σε χαλαρώνει)
    Και η άλλη αφορά το να γεμίζεις τη μέρα σου με δραστηριότητες,
    ώστε να σε απασχολούν λογότερο σκέψεις φαγητού και να ενδυναμώσεις ψυχικά από τις επιδόσεις σου.
    4)Τώρα αναφορικά με το πρακτικό κομμάτι της προσπάθειας απώλειας βάρους φροντίζεις τη διατροφή σου και αυξάνεις κατά το δυνατόν την άσκηση.
    5)Προσοχή όμως!Είσαι προετοιμασμένη για τις αναπόφευκτες φορές που θα υποτροπιάσεις σε παλιότερες συμπεριφορές.
    Δεν κόβονται μαχαίρι συνήθειες ετών και βαθειά ριζωμένοι μέσα μας μηχανισμοί.
    Προσπαθούμε να μάθουμε από τη συμπεριφορά μας αυτή τι θέλει να μας πει και συνεχίζουμε!
    6)Η οπτική σου αυτή τη φορά πρέπει να είναι εντελώς άλλη:όχι κάνω μια ακόμα δίαιτα,στερούμαι αλλά μετά θα αναπληρώσω,
    βάζω πιεστικά χρονοδιαγράμματα,πίεζομαι, αποτυγχάνω,τιμωρούμαι,απογ οητεύομαι...
    Μιλάμε για μια νέα θεώρηση,μια άλλη σχέση με το φαγητό και τη ζωή.
    Για το λόγο αυτό δε σου μιλώ για συγκεκριμένα κίνητρα,που θα σε ωθήσουν να αδυνατίσεις.
    Τα κίνητρα τα έχεις ήδη και πιστεύω πως αν είχαν τη δύναμη να σε βοηθήσουν θα το είχαν ήδη κάνει...
    Πέρα από συγκεκριμένα όνειρα και στόχους,ζητούμενο σου είναι να βρεις τον εαυτό σου,την δυνητική Μαρία,
    την απελευθερωμένη από τα δεσμά που την εμποδίζουν να απογειωθεί!
    Ηρέμησε,ανασυγκροτήσου και κατάστρωσε ένα νέο σχέδιο!Πάρε ικανοποίηση από όπου,εκτός του φαγητού,μπορείς!
    Θέλει δουλειά πολλή,αλλά είναι στο χέρι σου,μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!ΜΠΟΡΕΙΣ!
    Σου εύχομαι από καρδιάς το καλύτερο!Συγχώρεσε το θάρρος μου κι ίσως κάποια αυθαιρεσία μου...
    Η πρόθεση μου είναι η καλύτερη(έστω κι αν δε λέει και πολλά αυτό...)Φιλάκια αγωνιστικά!

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Location
    LARISSA
    Posts
    537
    ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΕΓΟΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ
    ΕΓΩ ΑΜΑ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΠΗΔΗΞΕΙ ΟΛΟΥΣ
    ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΧΥΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΧΩΛΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΜΑΣ
    ΤΙ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ?

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Δεν είναι ο τιμωρός Θεός που δε μας αφήνει αδύνατους,αλλά κάποια σημαντική πλευρά του εαυτού μας,
    που το επιθυμεί για τους πολύ σημαντικούς της λόγους συνειδητούς ή ασυνείδητους...
    Δεν έχουμε κάποια ανυπέρβλητη αναπηρία ούτε κάποια ανίατη αρρώστια,δόξα τω Θεω!
    Εγώ δεν ξέρω ποιά θα ήμουν αν ήμουν αλλιώς..Σίγουρα θα είχα άλλες εμπειρίες κι επιλογές,
    αλλά θέλω να πιστεύω ότι ως προς τη φιλοσοφία και τις αρχές μου θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος...
    Είναι εξάλλου βασική αρχή να μην κάνουμε στους άλλους ό,τι δε θα θέλαμε να μας κάνουν...
    Αν όχι,να μην παραπονιόμαστε ούτε για ρατσισμό,ούτε για απόρριψη,ούτε για τίποτα...

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    519
    Πάντως εγώ που αντικειμενικά θεωρούμαι αδύνατη δεν ''πηδάω'' κανένα. Και 53 κιλα όταν ήμουνα ένιωθα πολύ όμορφα με το σώμα μου αλλά ποτέ δεν σχολίασα αρνητικά κάποιον παχουλό άνθρωπο. Ίσα-ίσα όταν άκουγα κάποιον να σχολιάζει του την έλεγα.
    Δεν είμαστε εγωιστές. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι και δίνουμε υπερβολική σημασία στη γνώμη τως άλλων. Αφήνουμε τους άλλους να μας ισοπεδώνουν την ψυχολογία. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Μας κρίνουμε πολύ αυστηρά και δε μας επιβραβεύβουμε συχνά ή και ποτέ. Είμαστε ενήλικες με καρδιά μικρού παιδιού. Ξεκινήσαμε έναν αγώνα αλλά κάπου στην πορεία χάσαμε τους εαυτούς μας. Ίσως γιατί κανείς δεν πίστεψε σε μας.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    ...Ίσως γιατί εμείς δεν πιστεύουμε σ'εμάς...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    519
    ''Γιατί το τραγούδι αυτό ΠΑΝΤΑ να λέει δε μπορώ, γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό, δε σε συγχωρώ, δε σε συγχωρώ...''

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Posts
    9,648
    Εμάς,μας έχουμε συγχωρήσει;

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    206
    Originally posted by dolphin
    Πάντως εγώ που αντικειμενικά θεωρούμαι αδύνατη δεν ''πηδάω'' κανένα. Και 53 κιλα όταν ήμουνα ένιωθα πολύ όμορφα με το σώμα μου αλλά ποτέ δεν σχολίασα αρνητικά κάποιον παχουλό άνθρωπο. Ίσα-ίσα όταν άκουγα κάποιον να σχολιάζει του την έλεγα.
    Δεν είμαστε εγωιστές. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι και δίνουμε υπερβολική σημασία στη γνώμη τως άλλων. Αφήνουμε τους άλλους να μας ισοπεδώνουν την ψυχολογία. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Μας κρίνουμε πολύ αυστηρά και δε μας επιβραβεύβουμε συχνά ή και ποτέ. Είμαστε ενήλικες με καρδιά μικρού παιδιού. Ξεκινήσαμε έναν αγώνα αλλά κάπου στην πορεία χάσαμε τους εαυτούς μας. Ίσως γιατί κανείς δεν πίστεψε σε μας.

    Με καλυπτει απολυτα....!!! δεν ειναι απαραιτητο να ανηκεις στους αδυνατους για να σχολιαζεις η στους υπερβαρους/παχυσαρκους για να εισαι ευαισθητος κ συμπονετικος.Οσον αφορα το δικο μας αγωνα, ναι μεν αφηνουμε τους αλλους να μας ισοπεδωνουν με διαφορους τροπους αμεσα κ εμεσα, αλλα κυριως φταιμε εμεις αν δεν καταφερνουμε τους στοχους μας, γιατι ειτε δεν πιστευουμε αρκετα σε μας κ στη δυναμη μας ειτε βρισκουμε ακομα λογους να μη μας αγαπαμε κ να αυτοτιμωρουμαστε με διαφορους τροπους.Εξαλλου, ας μην ξεχναμε οτι οι αλλοι βλεπουν ο,τι εκπεμπουμε εμεις κ οι σκεψεις μας για εμας τους ιδιους.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    519
    Ναι βρε smile μου, αλλά τι γίνεται όταν οι άλλοι σου........την ψυχολογία? Και δε μιλάω για τρίτα πρόσωπα, μιλάω για τους κοντινούς ανθρώπους. Θα μου πεις, θα έπρεπε να μην τους επιτρέπουμε να μας κάνουν κάτι τέτοιο αλλά ξέρεις έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθεις τόσο εύθραυστος κι ευάλωτος...Χρειάζεσαι μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά ή ακόμα κι απόλυτη σιωπή κι όμως αυτό που εισπράττεις σε ρίχνει ακόμα πιο βαθιά. Κάποιες συμπεριφορές νιώθω ότι με πάνε πίσω, όσα βήματα μπροστά κι αν έχω κάνει. Δε λέω ότι φταίνε μόνο οι άλλοι γι΄αυτές τις συμπεριφορές. Δεν είναι ψυχολόγοι, δεν ξέρουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν. Αφού όμως δεν ξέρουν γιατί δεν το βουλώνουν ή γιατί δε συμβουλεύονται κάποιον ειδικό?

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    206
    Συμφωνω κ εχω κ ενα παραδειγμα..
    Κατα τα βουλιμικα μου επεισοδια τωρα το καλοκαιρι εκτος του πατερα μου που μου τονιζε οτι "δεν το θεωρησα υπερβολικο οτι ετρωγες ετσι," (κ εδω σκεφτηκα εγω οτι θα βρει κατι ηπιοτερο να πει) "το θεωρησα τερατωδες!!" ηρθε κ η μανα μου η οποια ανησυχουσε οτι επειδη ειχα βουλιμια θα αποκτουσα ταση προς παχυσαρκια (ημουν 1.64 κ 52 κιλα οταν το ειπε).

    Κ να φανταστειτε οτι ηξεραν πως ημουν κ τους λογους που κατεφευγα στο φαγητο κ γενικα την κατασταση μου ψυχολογικα τοσο στην ανορεξια οσο κ τωρα ομως παρολα αυτα....ελεγαν πραγματα που οταν τα ακουσα σκεφτηκα μεχρι κ να αυτοκτονησω απ το να ειμαι "τετοιος"ανθρωπος η να αρχισω καπνισμα ετσι για αντιδραση η ναρκωτικα η κ εγω δεν ξερω τι.Το αποτελεσμα ηταν να μη σταματησω τα βουλιμικα κ να συνεχισω μεχρι μια μερα πριν 15 μερες περιπου αποφασισα να κανω κατι για μενα κ απλα τους ζητησα να μην ξαναναφερουν το θεμα ουτε να τρωμε μαζι να κανονιζω μονη μου τι ποσο κ ποτε θα τρωω (πηρα διατροφη για να με διατηρησει σ αυτα τα κιλα χωρις να εχω επεισοδια ομως).Κ οψομεθα τα σχολια...

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2008
    Location
    Αθήνα
    Posts
    519
    Και πολύ καλά κάνεις!!! Κι εγώ τους είχα ζητήσει να μην ασχολούνται με το τι και πόσο τρώω. Εξάλλου αυτό με είχε συμβουλέψει και η ψυχολόγος. Επίσης, δεν τρώμε πια μαζί τόσο συχνά. Έχουμε βέβαια και διαφορετικά ωράρια.
    Με αυτό τον τρόπο έχω ηρεμήσει κάπως. Όταν πάνε να μου πουν κάτι περίεργο γίνομαι θηρίο οπότε (εντελώς δημοκρατικά) σταματάει κάθε κουβέντα επί του πονεμένου θέματος. Μουαχαχαχα! Όχι αγάπη μου, δε θα με κάνουν εμένα πιο τρελλή από ό,τι είμαι ήδη...!

Page 1 of 3 123 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •