Ο πατέρας μου

[elis]

Τι να τρωει για να την αυξησει

[elisabet]

Ελι ψαξε και γλουταθειονη

Ελις επειδη παίρνει ένα κοκτειλ βιταμινών και συμπληρωμάτων κτλ (ίσως είναι κι αυτά μέσα, δεν τα θυμάμαι) δεν μπορώ να ρισκάρω να του δίνω κι από μόνη μου. Θα ρωτήσω όμως τον γιατρό για αυτά τα δύο που είπες αν δεν είναι ήδη στο κοτειλ που παίρνει.

[elis]

Παντα οτι σου λεω θα ρωτασ γιατρο εγω απλα τα βρισκω

[Remedy]

καλησπερα ελισσαβετ!
πολυ καλα τα νεα του πατερα σου!
μακαρι να παν ολα καλα.
αυτα που ευχεσαι, δεν ειναι ουτοπικα. ειναι ρεαλιστικα.
ολες αυτες οι ιστοριες που ακουμε με διαγωνσεις που διαψευστηξκαν κατα πολλα πολλα χρονια, δεν ειναι σπανιες. ειναι πολυ συχνες . και δεν ειναιτυχαιο.
οι γιατροι σου λενε τις safe προγνωσεις.
δεν τους νοαιζει να εισαι αισιοδοξος.
τους νιαζει περισσοερο μην τους πρηζεις και μην τους κυνηγας μετα...
γι αυτο και οι διαγνωσεις συνηθως διαψευδονται προς τα πανω κι οχι προς τα κατω.
οσο πιο καλη ψυχολογια εχει, τοσο καλυτερα θα παει.
πολυ καλη ενδειξη που ξαναβρηκε τα κεφια του.
νομιζω οτι πρεπει να συνεχιζεις να του δημιουργεις μια "φυσιολογικη" ροη ζωης και οχι αυτην καποιου κλινηρη που περιμενει τους γιατρους και τα φαρμακα.
κουραγιο και περαστικα.

[elisabet]

καλησπερα ελισσαβετ!
πολυ καλα τα νεα του πατερα σου!
μακαρι να παν ολα καλα.
αυτα που ευχεσαι, δεν ειναι ουτοπικα. ειναι ρεαλιστικα.
ολες αυτες οι ιστοριες που ακουμε με διαγωνσεις που διαψευστηξκαν κατα πολλα πολλα χρονια, δεν ειναι σπανιες. ειναι πολυ συχνες . και δεν ειναιτυχαιο.
οι γιατροι σου λενε τις safe προγνωσεις.
δεν τους νοαιζει να εισαι αισιοδοξος.
τους νιαζει περισσοερο μην τους πρηζεις και μην τους κυνηγας μετα...
γι αυτο και οι διαγνωσεις συνηθως διαψευδονται προς τα πανω κι οχι προς τα κατω.
οσο πιο καλη ψυχολογια εχει, τοσο καλυτερα θα παει.
πολυ καλη ενδειξη που ξαναβρηκε τα κεφια του.
νομιζω οτι πρεπει να συνεχιζεις να του δημιουργεις μια "φυσιολογικη" ροη ζωης και οχι αυτην καποιου κλινηρη που περιμενει τους γιατρους και τα φαρμακα.
κουραγιο και περαστικα.

Πόσο ωραίο το μνμ σου!! Σ' ευχαριστώ πολύ:)
Αυτό ακριβώς εννοώ!
Στην αρχή φρίκαρα εντελώς με αυτά που μου λέγανε οι γιατροί. Μετά καθώς ηρεμούσα και μπορούσα να σκεφτώ πιο ψύχραιμα και μίλησα και με άλλους ανθρώπους, και άλλους γιατρούς ένας από αυτούς βρέθηκε ευτυχώς κμου εξήγησε το αυτονόητο. Οτι "εμείς οι γιατροί σου λέμε απλά τα στατιστικά, δεν είμαστε Θεοί όμως, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ακριβώς την πορεία κάθε ανθρώπου ξεχωριστά και πάντα λέμε το χειρότερο σενάριο. Εμείς οφείλουμε ως γιατροί να λέμε το χειρότερο σενάριο και συ ως συγγενής οφείλεις να πιστεύεις το καλύτερο."

Έχω ακούσει αυτή την περίοδο αμέτρητες ιστορίες ανθρώπων που τους δόθηκαν 5-6 μήνες ζωής και τελικά έζησαν χρόνια!
Κι ακόμα κι έτσι να μην είναι η πορεία του πατέρα μου και να μην έχει χρόνια ακόμα μπροστά του....αυτή τη στιγμή είναι ζωντανός και δεν πρόκειται να επιτρέψω να τον αντιμετωπίζει κανείς σαν ετοιμοθάνατο. Θέλω όσο χρόνο έχουμε ακόμα μαζί του κι εκείνος με μας, να είμαστε χαρούμενοι και να τον απολαμβάνουμε κι όχι να κλαίμε την μοίρα μας. Για μένα αυτές οι στιγμές είναι ευλογία. Κάθε μια στιγμή που δεν πονάει, που τον βλέπω να γελάει, που λέμε αστεία, που τραγουδάμε μαζί, που καθόμαστε μαζί να φάμε....κάθε μια τέτοια στιγμή για μένα είναι ευλογία.

[serios]

Οι στατιστικές είναι η τεχνική του ψέματος που δεν μπορεί να συγκρατήσει μέσα της την δύναμη της ζωής.
Εύχομαι να είναι θετική η έκβαση και να διαψεύσει τις όποιες στατιστικές.

[elisabet]

Οι στατιστικές είναι η τεχνική του ψέματος που δεν μπορεί να συγκρατήσει μέσα της την δύναμη της ζωής.
Εύχομαι να είναι θετική η έκβαση και να διαψεύσει τις όποιες στατιστικές.

Ξέρεις πόσες στατιστικές έχουμε διαλύσει με τον πατέρα μου και πόσοι γιατροί έσκισαν τα πτυχία τους;
Όταν αρρώστησε πρώτη φορά, είχε βουλώσει κεντρική αρτηρία της καρδιάς. Πάλι τελειωμένη περίπτωση για την εποχή, του είπαν πας επειγόντως για επέμβαση σε μια εποχή που στην Ελλάδα πεθαίνανε για πλάκα με τέτοιες επεμβάσεις. Μια μέρα πριν την επέμβαση του κάνουν τις τελικές εξετάσεις και βγαίνει ο γιατρός και λέει : πήγαινε σπίτι σου. Η καρδιά του είχε βρει από μόνη της άλλη δίοδο και αιματωνόταν κανονικά σα να είχε κάνει εγχείρηση. Τα στατιστικά και τότε ήταν οτι θα άντεχε 3-4 χρόνια το πολύ και μετά θα χρειαζόταν επέμβαση. Ο πατέρας μου άντεξε 18 ολόκληρα χρόνια όπου ζούσε και δούλευε κανονικά χωρίς πρόβλημα.

Όταν ξαναβρεθήκαμε στο νοσοκομείο μετά από 18 χρόνια για τον ίδιο λόγο ο γιατρός επέμενε και τότε ότι έπρεπε να νοσηλευτεί μέχρι την επεμβαση. Ο πατέρας μου από την άλλη επέμενε να επιστρέψει στο σπίτι. Κι εγώ επειδή τυχαίνει να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και γενικά να πιστεύω πως ο καθένας μας πάντα ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του τι χρειάζεται, από τον οποιοδήποτε γιατρό, του είπα έλα να υπογράψουμε να φύγουμε αφού το θες. Τον έπαιρνα να φύγουμε και ο γιατρός μου έλεγε πως αν τολμήσω να τον βάλω στο αμάξι, μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι θα έχει πεθάνει. Τελικά και στο αμάξι τον έβαλα και δεν πέθανε. Έζησε άλλα δύο φυσιολογικότατα χρόνια στο σπίτι του και στις δουλειές του μέχρι που από μόνος του ζήτησε βοήθεια και έκανε την επέμβαση με καθυστέρηση 20 χρόνια από την αρχική πρόβλεψη των γιατρών. Και πήγε μια χαρά. Έκανε επέμβαση καρδιάς και δεν χρειάστηκε ούτε σταγόνα αίμα και σε 5 μέρες ήταν πάλι πίσω στις δουλειές του. Ο χειρούργος φώναξε τους ειδικευόμενους να τον δουν μια μέρα μετά την επέμβαση ως παράδειγμα καλής ανάρρωσης γιατί είχε μόλις ξυπνήσει μετά από πολύωρη νάρκωση και δεν ήταν καν χλωμός!

ΟΙ στατιστικές λοιπόν λένε αυτό που πρέπει να πουν και καλά κάνουν. Οι στατιστικές όμως δεν ξέρουν τον πατέρα μου.

[speedn28]

Ξέρεις πόσες στατιστικές έχουμε διαλύσει με τον πατέρα μου και πόσοι γιατροί έσκισαν τα πτυχία τους;
Όταν αρρώστησε πρώτη φορά, είχε βουλώσει κεντρική αρτηρία της καρδιάς. Πάλι τελειωμένη περίπτωση για την εποχή, του είπαν πας επειγόντως για επέμβαση σε μια εποχή που στην Ελλάδα πεθαίνανε για πλάκα με τέτοιες επεμβάσεις. Μια μέρα πριν την επέμβαση του κάνουν τις τελικές εξετάσεις και βγαίνει ο γιατρός και λέει : πήγαινε σπίτι σου. Η καρδιά του είχε βρει από μόνη της άλλη δίοδο και αιματωνόταν κανονικά σα να είχε κάνει εγχείρηση. Τα στατιστικά και τότε ήταν οτι θα άντεχε 3-4 χρόνια το πολύ και μετά θα χρειαζόταν επέμβαση. Ο πατέρας μου άντεξε 18 ολόκληρα χρόνια όπου ζούσε και δούλευε κανονικά χωρίς πρόβλημα.

Όταν ξαναβρεθήκαμε στο νοσοκομείο μετά από 18 χρόνια για τον ίδιο λόγο ο γιατρός επέμενε και τότε ότι έπρεπε να νοσηλευτεί μέχρι την επεμβαση. Ο πατέρας μου από την άλλη επέμενε να επιστρέψει στο σπίτι. Κι εγώ επειδή τυχαίνει να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και γενικά να πιστεύω πως ο καθένας μας πάντα ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του τι χρειάζεται, από τον οποιοδήποτε γιατρό, του είπα έλα να υπογράψουμε να φύγουμε αφού το θες. Τον έπαιρνα να φύγουμε και ο γιατρός μου έλεγε πως αν τολμήσω να τον βάλω στο αμάξι, μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι θα έχει πεθάνει. Τελικά και στο αμάξι τον έβαλα και δεν πέθανε. Έζησε άλλα δύο φυσιολογικότατα χρόνια στο σπίτι του και στις δουλειές του μέχρι που από μόνος του ζήτησε βοήθεια και έκανε την επέμβαση με καθυστέρηση 20 χρόνια από την αρχική πρόβλεψη των γιατρών. Και πήγε μια χαρά. Έκανε επέμβαση καρδιάς και δεν χρειάστηκε ούτε σταγόνα αίμα και σε 5 μέρες ήταν πάλι πίσω στις δουλειές του. Ο χειρούργος φώναξε τους ειδικευόμενους να τον δουν μια μέρα μετά την επέμβαση ως παράδειγμα καλής ανάρρωσης γιατί είχε μόλις ξυπνήσει μετά από πολύωρη νάρκωση και δεν ήταν καν χλωμός!

ΟΙ στατιστικές λοιπόν λένε αυτό που πρέπει να πουν και καλά κάνουν. Οι στατιστικές όμως δεν ξέρουν τον πατέρα μου.

elisabet σου ευχομαι περαστικα για τον πατερα σου και ολα να πανε καλά, το μονο που μπορω να σου πω απο το θεμα διατροφη γατι το ειχα ψάξει πριν κατι χρόνια για την γιαγιά μου φρεσκοι χυμοι φρουτων η λαχανικων σε αποχυμωτη οι βιταμίνες και τα αντιοξειδώτικα που περιέχουν ειναι πιο αποροφήσημα απο τον οργανισμο απο τα συμπληρώματα γιατι τα συμπληρωματα ειναι επεξεργασμενες ουσίες και της αποροφάει ενα 60% ο οργανισμός είδα ομως οτι εχεις παρει κάποια σκευάσματα μπορεις να τα συνδιάσεις και τα δυο δίνε του και φρέσκους χυυμους το φρέσκο το αποροφάει ο οργανισμός 90% με 100%. σελερι,τζιντερ,πρασινο μηλο, πατζάρι,αγγουρια ,ντομάτα, μαιντανο, και αβοκάντο στο μπλεντερ απεφυγε τα γλυκα φρουτα που εχουν σακχαρα αυτα δεν τα θέλουμε γιατί τρεφεται ο καρκίνος. με φιλική συμβουλή.

[elisabet]

elisabet σου ευχομαι περαστικα για τον πατερα σου και ολα να πανε καλά, το μονο που μπορω να σου πω απο το θεμα διατροφη γατι το ειχα ψάξει πριν κατι χρόνια για την γιαγιά μου φρεσκοι χυμοι φρουτων η λαχανικων σε αποχυμωτη οι βιταμίνες και τα αντιοξειδώτικα που περιέχουν ειναι πιο αποροφήσημα απο τον οργανισμο απο τα συμπληρώματα γιατι τα συμπληρωματα ειναι επεξεργασμενες ουσίες και της αποροφάει ενα 60% ο οργανισμός είδα ομως οτι εχεις παρει κάποια σκευάσματα μπορεις να τα συνδιάσεις και τα δυο δίνε του και φρέσκους χυυμους το φρέσκο το αποροφάει ο οργανισμός 90% με 100%. σελερι,τζιντερ,πρασινο μηλο, πατζάρι,αγγουρια ,ντομάτα, μαιντανο, και αβοκάντο στο μπλεντερ απεφυγε τα γλυκα φρουτα που εχουν σακχαρα αυτα δεν τα θέλουμε γιατί τρεφεται ο καρκίνος. με φιλική συμβουλή.

Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν έχω αποχυμωτή και δεν ξέρω πως στο καλό να κάνω χυμό όλα αυτά τα καλούδια που λες. Στο μπλεντερ (αυτο το στρογγυλό πραγματάκι με τα μαχαίρια) δεν γίνεται καλό και πόσα αγγούρια κ μήλα να φάει ο άνθρωπος; Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να του τα έκανα όλα χυμό.

[speedn28]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν έχω αποχυμωτή και δεν ξέρω πως στο καλό να κάνω χυμό όλα αυτά τα καλούδια που λες. Στο μπλεντερ (αυτο το στρογγυλό πραγματάκι με τα μαχαίρια) δεν γίνεται καλό και πόσα αγγούρια κ μήλα να φάει ο άνθρωπος; Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να του τα έκανα όλα χυμό.

υπαρχουν αποχυμώτες που ξεκινάνε απο περιπου 30 ευρω μπορεις να τα βρεις στο σκρουτζ αν πατήσεις για αποχυμώτες, στον αποχυμωτη ρίχνεις απο πάνω το φρουτο η το λαχανικό και στο βγαζει σε χυμο και πεταει απο την αλλη μερια την φυτικη ινα που δεν την χρειαζόμαστε γιατι μας φουσκωνει και απο το χυμο παίρνεις καθαρα μονο βιταμινε και τα αντιοξειδωτικά που είναι χρησιμα για τον οργανισμο. στο μπλέντερ σου εγραψα μονο το αβοκάντο γιατι αυτο δεν εχει χυμο για να γίνει στον αποχυμωτή αλλα εχει ω3 που είναι ωφέλιμα. σου στέλνω και ενα βίντεο να δεις πως λειτουργει ο αποχυμωτης
https://www.youtube.com/watch?v=B2NFwYerOII το βιντεο το έστειλα τυχαία μην μου χρεώσετε οτι κανω Διαφήμιση.το λέω για του πονηρους που θέλουν να βγάζουν πρόβλημα απο το πουθενά...

[elisabet]

Κλείνουμε 3 μήνες σίγα σιγά και πάμε για τον 4ο. Τόσο ήταν οι στατιστικές που μας δίνανε.
Είναι ακόμα δυνατός, όμορφος και χαρούμενος.
Σταμάτησε να χάνει βάρος - μάλλον πήρε και λίγο :) - τα νούμερα στις εξετάσεις του βγαίνουν βελτιωμένα, δεν πονάει πια και εγώ προσπαθώ να ρουφάω μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο που μου χαρίζεται μαζί του.

Αυτό που στην αρχή μου έμοιαζε εφιάλτης, τώρα μοιάζει ευλογία. Νιώθω την αγάπη να με κατακλύζει από παντού, τόσο που και στην απίθανη περίπτωση που θα θελα να της ξεφύγω, δεν θα μπορούσα. Έτσι έχω αφεθεί να με πάει όπου θέλει, εις γνώση μου πως στο τέλος του ταξιδιού η σύγκρουση θα ναι εξωφρενική. Όσο μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωτικό το άφημα, τόσο πιο σφοδρή η σύγκρουση , μα τόσο πιο μεγάλη η αντοχή μου.

[Jane Lovegood]

Αχ τέλεια! Μακάρι να πάνε όλα καλά!

[elis]

Ελισαβετ εγω αγαπαω τον πατερα μου ειναι 70 τον ειπα να παρει συμπληρωματα τον ειπα ρωτησε γιατρο και εκανε καλη δουλεια δε φαινεται τιποτα και δουλευει τι να σου πω εμενα καθηκον μου ηταν να τον γνωρισω το ιδιο εκανα και με την κορη μου απο εκει και περα ο θεοσ τι θα πει

[Macgyver]

Πολυ χαιρομαι Ελισαβετ που πηγαινει καλα ο μπαμπας .......... επισης πολυ καλο που σταματησε να χανει βαρος , αυτο δειχνει οτι αντιδρα καλα στην θεραπεια .......θετικα τα νουμερα ......... ολα δειχνουν οτι θα παει καλα , και θα συνελθει ...... ολοι ειμαστε νοητικα στο πλευρο σου .......

[elisabet]

Τελικα η ζωή είναι πολύ *******. Κάνει πάντα κάτι τρελά σενάρια που σε στέλνει αδιάβαστο.

10 μήνες αγώνας. 10 μήνες κλάμα, αγωνία, άγχος, άσχημα νέα συνεχώς αλλά και γέλια, συζητήσεις που ανέβαλες καιρό και καιρό, ανακούφιση και πολλή μα πάρα πολλή αγάπη. Τόση που να νομίζεις πως θα πνιγείς από αυτή.

Μας την έφερες κανονικά. Έκανες στην αρχή τον ανήξερο, ότι τάχα δεν ξέρεις, με άφησες άφωνη μια μέρα που μου τα είπες μόνοςσου χαρτί και καλαμάρι, τα ήξερες από την αρχή μου είπες, πριν από όλους, σου τα είπε κάποιος μαλάκας γιατρός απτην πρώτη στιγμή. Τζάμπα πήγαν τα καραγκιοζιλίκια μου.

Κι ύστερα μπαίνεις σε αυτόν τον δρόμο και είναι λες και όλο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από αυτό και μόνο. Τι ώρα πήγε; Είναι ώρα για τα χάπια, ώρα για το τηλεφώνημα στον γιατρό, ώρα για τις βιταμίνες, ώρα για την ένεση, ώρα για να μετρήσω την πίεση, την θερμοκρασία..να ναι όλα καλά, να σιγουρευτώ πως όλα είναι καλά πριν πέσω για ύπνο. "Θα το κερδίσουμε κι αυτό" σου έλεγα, " όσο έχω εσάς δεν φοβάμαι τίποτα" μου απαντούσες και τραγουδούσες. Περήφανος. 10 μήνες χημειοθεραπεία χωρίς διάλειμμα και δεν είπες ένα ωχ, ένα γιατί σε μένα, ένα παράπονο. Δεν τα καταδέχτηκες ποτέ. Μόνο για μας πάλευες, είμαι σίγουρη. Για να μην μας χαλάσεις ούτε αυτό το χατήρι. Ήθελες να μας αποδείξει πως μπορείς να το κερδίσεις. Και μόλις έκανες το αδιανόητο κι άφησες τους γιατρούς άφωνους....λές τώρα κάντε και σεις το δικό μου χατήρι κι αφήστε με να φύγω. Ορθιο και περήφανο.

Δεν υπήρχε περίπτωση να καταδεχτεί να πέσει στο κρεβάτι ο πατέρας μου. Ούτε να μας ταλαιπωρήσει με νοσοκομεία. Λες και τα είχε όλα σχεδιασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια για να μας το κάνει πιο εύκολο, πιο ανώδυνο. Περίμενε να μαζευτούμε όλοι , να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε με την καρδιά μας και την μέρα της Ανάστασης να μας αποχαιρετήσει. Με το όνομα της μάνας μου στο στόμα του. Αχώριστοι πάντα. Και κοίτα τι μέρα διάλεξε ο μπαγάσας για μένα που μισώ τις κηδείες και τα πένθιμα. Μέρα με χαρμόσυνες μελωδίες αναστάσιμες.

Νόμιζα πως δεν θα μπορέσω να είμαι στον αποχαιρετισμό. Δεν αντέχω να βλέπω νεκρούς. Κοκαλώνω, με μαζευουν, ούτε ήθελα να τον θυμάμαι με τέτοια όψη τελευταία φορά. Κι όμως...όσο τον κοιτούσα ηρεμούσα, γαλήνευε η ψυχή μου. Είχε τέτοια ηρεμία και ευτυχία το πρόσωπο του που δεν μπορούσα να ξεκολήσω τα μάτια μου από πάνω του ή να σταματήσω να τον χαιδεύω. Μου ψιθύριζε η μάνα μου από δίπλα "μήπως το βλέπουμε μόνο εμείς; Μήπως είναι ιδέα μας πως είναι τόσο όμορφος και χαρούμενος; Μήπως να ρωτήσουμε και τους άλλους;" Και ρωτούσαμε σαν τις τρελές κι όλοι απαντούσαν το ίδιο.

Α ρε πατέρα μου την έφερες! Όσα ξενύχτια κι αν έριξα, όσο τρέξιμο, όσους γιατρούς, όσα φάρμακα και ματζούνια , όσες προσευχές εσύ ήθελες να φύγεις. Σε παραδέχομαι. Περήφανος μέχρι την τελευταία σου ανάσα. Ξέρεις μπορεί να φαινόμουν λίγη και δειλή και ενώ στο υποσχέθηκα πως θα σε κρατήσω όρθιο και χωρίς πόνους να λέγα "λίγο ακόμα, λίγο ακόμα...". Όμως σε παραδέχομαι. Ακόμα κι εκεί δεν με άφησες να κάνω αυτό το λάθος. Στο χα υποσχεθεί. Μόλις θα μου πεις στοπ, θα ναι στοπ. Εγώ κράτησα τον λόγο μου και συ τον δικό σου.