Μετά απο 8 χρόνια χωρισμός γιατί?

[krino]

Originally posted by mike1978

Αυτο που φοβαμαι ειναι οτι αν εχει αρνητικη εξελιξη δεν ξερω που θα με βγαλει. Σας ευχαριστω ολους σας μεσα απο την καρδια μου!

Αν εχει αρνητικη εξελιξη αυτο που θα σε βγαλει ειναι να ξεκινησεις μια καινουρια σελιδα στη ζωη σου.

Εσυ πως το βλεπεις δηλαδη, να την βαλεις την αλλη να παριστανει την αγαπημενη με το ζορι????

Απο την αλλη, αν εχει διαθεση και θεληση, τιποτα δεν μπορει να εμποδισει το μελλον σας και αυτο να το εχεις κατα νου οταν θα μιλας.


Απλα φροντισε να εισαι οσο πιο πολυ μπορεις καθαρος και αμεσος για τα αισθηματα σου.
Τελος να δεχτεις την απορριψη σαν πιθανο γεγονος.

[mike1978]

Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα κανω οτι μου πει η καρδια μου.

[krino]

..... και δεν νομιζω να κανεις ασχημα.


;)

[Thessalo]

Πρώτον για να χωρίζεις προφανώς κάτι \'\'δεν\'\'… και το να ξανασμίξεις χωρίς να αντιμετωπιστεί αυτό το \'\'δεν\'\' είναι μια από τα ίδια … και ΚΡΙΝΕ μπορεί να είναι τονωτικό και ανανεωτικό έως ένα σημείο αλλά είναι και ισοπεδωτικό, και μη δημιουργικο...και επειδη στη ζωή περά από την σχέση τρέχεις ταυτόχρονα και αλλά εξίσου σημαντικά πράγματα , δεν θα επιτρέψεις για πολύ καιρό να σε βγάλουν έκτος ρυθμό τέτοια γεγονότα … η σταθερότητα (η όποια σταθερότητα ) είναι σε μεγάλο βαθμό ζητούμενο σε τέτοιου είδους σχέσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ τις συνέπειες θα μπορούσε να έχουν τέτοιες συμπεριφορές στα παιδιά που θα βλέπανε τους γονείς κάθε τόσο να χωρίζουν και μετά ξανά απ’την αρχή.

Μικε απλά έχεις συνειδητοποιήσει τους πραγματικούς λόγους που η κοπέλα σου δεν θέλει να είναι μαζί σου ; Εάν ναι τότε έχεις κάνει κάποιες ουσιαστικές αλλαγές ώστε αυτό το κάτι που έβγαλε την σχέση σας εκτός πορείας να την επαναφέρει ; Έχω την εντύπωση ότι η κοπέλα σου αναζητά κάτι το οποίο έχει στερηθεί στη σχέση σας, μονό εάν θα μπορέσει αυτή η σχέση να της το προσφέρει μόνο τότε θα επανέρθει … πάντως θα σου πω και κάτι άλλο …παρόλο που δεν μου αρέσουν τα παιχνίδια στη σχέση , αλλά παρολ’ αυτά με αυτό που κάνεις χρίζεις την κοπέλα σου σε ρυθμιστή της σχέσης σας , δηλαδή το εάν θα συνεχίζεται να είστε μαζί η όχι , παίρνει αποκλειστικά από το χεράκι της , ενώ στις εξισορροπούμενες και καλές σχέσεις αυτή η απόφαση ανήκει και στους δυο.

Α και όσο αυτό που λες ,ακλουθείς την καρδία σου …και εδώ θα διαφωνήσω …καθώς η καρδούλα σου πόναει και πονάει αβάσταχτα πολύ …δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει αποφάσεις περά από το να θέλει να μετριάσει τον πόνο , και δυστυχώς αυτή δεν είναι ούτε η μόνο απόφαση που μπορείς να πάρεις ούτε η σωστή … εγώ θα έβαζα μπροστα την λογική ειδικά σε αυτήν τη συναισθηματική φουρτούνα .

[krino]

θεσσαλο,
μου αρεσει η σταθεροτητα (και σε ποιον δεν αρεσει) αλλα εχω μαθει οταν χρειαζεται να ζω και σε τεντωμενο σκοινι.
Προσωπικα ετσι οπως ειναι τα σημερινα δεδομενα δεν θελω να κανω παιδια.
Οποτε κανω οτι μου αρεσει - οπως μου αρεσει και δεν χρωσταω τιποτα σε κανενα.

Τελος στις κρισιμες αποφασεις της ζωης, προτιμω να χωθω με τα μπουνια σε αυτο που ζηταω:
Αν ειναι να ζησω κατι ας το ζησω μεχρι εκει που δεν παιρνει αλλο.
Επιζητω ακραιες μορφες συναισθηματων, θελω ειτε να με αγαπουν πολυ ειτε να με μισουν πολυ. Τα μισοζεσταμενα με ξενερωνουν.

[deleted-member141015]

Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα για τους \'χωρισμούς-επανασυνδέσεις\', ούτε ντε και καλά τόνωση είναι, ούτε καταστροφή, ούτε μου αρέσουν τα κλισέ του τύπου \'αν ραγίσει το γυαλί\'.

Για κάποιους μπορεί να είναι κάτι σαν παιχνίδι ή σαν τελετουργία που διατηρεί το ενδιαφέρον, για άλλους αδυναμία να αποδεχτούν την ασυμβατότητα ή και απλά τρόπος ζωής, επειδή υπάρχουν έντονα συναισθήματα & καλή χημεία ή/και επικοινωνία. Για άλλους ένα δείγμα εσωτερικής σύγκρουσης ή ωρίμανσης ή διαπραγμάτευσης προτού καταλήξουν σε κάποια σταθερότητα (είτε με είτε χωρίς το συγκεκριμένο σύντροφο). Και άλλα που ίσως τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ. Η ιστορία θα δείξει.

Όμως για κάποιους ο χωρισμός είναι απλά μια απόφαση για αλλαγή σελίδας. Κι ενώ η απόφαση για σχέση είναι κοινή, για τον χωρισμό αρκεί να το θέλει ο ένας. Το μέλος που δεν επιθυμεί τον χωρισμό, μπορεί μόνο να δηλώσει τι θέλει και γιατί από την πλευρά του πιστεύει ότι η σχέση αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.

Να κάνει με λίγα λόγια o mike τη συζήτηση που προτείνει ο krino. Από εκεί και πέρα, το να προσφέρεις γη και ύδωρ και να μοιράσεις υποσχέσεις είναι εύκολο οταν πονάς. Γι\' αυτό χρειάζεται να μπει μπροστά η λογική όπως λέει και ο Thessalo. Η λογική κατ\' εμέ ξεκινά όχι από το τι μπορώ να προσφέρω σε μια σχέση, αλλά από το ποιος είμαι, τι θέλω από μια σχέση και γιατί πιστεύω ότι ο υποψήφιος σύντροφος μου ταιριάζει στο εδώ και τώρα.

[Nora]

Μike, μονο σε καλο θα σου βγει η συζητηση με ανοιχτη καρδια και ειλικρινεια μαζι της

Καλυτερα να τα πειτε ολα,(και ας μην δεχτει) παρα να το κουβαλας σαν βαρος στην μετεπειτα ζωη σου (μηπως επρεπε να προσπαθησω.κτλτ)

Ασε που μετα, οτι και να γινει, θα νιωσεις ηρεμος, αυτο ειναι το μονο σιγουρο.

Απλα θα συνιστουσα, οτι πεις και οτι κανεις, να εισαι οσο το δυνατο σιγουρος (κανεις δεν ειναι 100% για τιποτα) για τα λογια που θα πεις και τις πραξεις σου

[aimilia]

Ο γάμος είναι πολύ μεγάλη υπόθεση φίλε μου.
Όταν τον κάνεις πρέπει να είσαι χορτασμένος άρα απόλυτα βέβαιος πως-όσο περνάει απ το χέρι σου- θα μείνεις εκεί να κρατήσεις το σπίτι που άνοιξες.
Καλύτερα λοιπόν τώρα παρά να σε κεράτωνε μέσα στον γάμο και ενδεχομένως με ένα παιδί.
Και εδώ που τα λέμε κι εσύ δεν μου φαίνεσαι χορτασμένος.
22 χρονών ήσουν όταν τα φτιάξατε, μέχρι τότε τί παραπάνω είχες ζήσει δηλαδή;
Πάντως για μένα, όσο κι αν τώρα είσαι πανικόβλητος άρα δεν είσαι σε θέση, πρέπει να ψάξεις το γιατί παρακαλάς για αγάπη κάπου που δεν υπάρχει.
Γιατί επιμένεις να πετύχει κάτι προδιαγεγραμμένα άρρωστο εφόσον από την αρχή η σχέση αυτή είχε πολλές εντάσεις;

[Thessalo]

Originally posted by aimilia
Πάντως για μένα, όσο κι αν τώρα είσαι πανικόβλητος άρα δεν είσαι σε θέση, πρέπει να ψάξεις το γιατί παρακαλάς για αγάπη κάπου που δεν υπάρχει.
Γιατί επιμένεις να πετύχει κάτι προδιαγεγραμμένα άρρωστο εφόσον από την αρχή η σχέση αυτή είχε πολλές εντάσεις;

aimilia τι λες ;
Οπως και να έχει την αγάπησε δέθηκε έκανε όνειρα , έκτιζαν μαζί, και συναισθηματικά συνεχίζει να ζει με την κοπέλα , αυτός δεν έχει χωρίσει ακόμα και θα συνεχίσει για πολύ ακόμα να ζει στη σχέση … που άλλου πέρα από τον άνθρωπο που αγαπαει να πάει και να ζήτηση την αγάπη του ; Και ούτε αυτό περί εντάσεων και αρρωστημενης αγάπης ισχύ . όπως και να έχει 8 χρόνια σχέσης είναι μια ολόκληρη ζωή για αυτά τα παιδιά , και όσο θα ζήσουν θα τους συνοδέψει για πάντα . Και αυτό ξέρεις πόναεϊ ... πόναεϊ υπερβολικά πολύ ( ειδικα τωρα )

[Nora]

Ολα ειναι θεμα επιλογων και ματιας στην καθε πλευρα ενος ζητηματος

Τι πα να πει αρρωστημενη αγαπη?Επειδη καποιος λιωνει για τον αλλον στην κυριολεξια?

Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι \"πορωμενοι\" και παθιασμενοι με τον συντροφο τους, τον/την βαζουν πανω απο ολα και ετσι πορευονται με οτι αρνητικο συνεπαγεται αυτο

Υπαρχουν απο την αλλοι ανθρωποι που μπορει να μην εχουν τον τρελλο το παθος, αλλα τα βρισκουν σε αλλα σημεια και πορευονται και αυτοι, αντιστοιχα με τα αρνητικα μιας τετοιας σχεσης

Γιατι και οι 2 εχουν αρηνητικα

Απο κει και περα, ο καθενας ας επιλεξει αυτο που του κανει περισσοτερο και βρισκει τροπο να εξισορροπησει

Επισης, αυτο με τα χρονια και δεν ζησει πολλα, ειναι ατοπο
Ειναι στην ιδιοσυγκρασια του καθενος

[mike1978]

Καλημερα παιδια γραφω ξανα στο φορουμ μετα απο αρκετο διαστημα οπου μεσολαβησαν πολλα και δυστυχως για μενα δεν ηταν θετικα οσα συνεβησαν αυτο το διαστημα. Εκανα διαφορες κινησεις σε μια απο αυτες κατεληξα στο νοσοκομειο. Χωρις να μπω σε λεπτομερειες Την απειλησα εκεινη τη μερα οτι αν δεν ερθει να μιλησουμε θα κανω κακο στον εαυτο μου, πηρα το αυτοκινητο ανεβηκα σε ενα βουνο οπου της ειχα πει που θα ειμαι να ερθει και οτι αν δεν ερθει θα πεσω στο κενο (μαλλον δεν θα το εκανανα ). Μαθευτικε φυσικα και με εψαχναν να με βρουν 4 ωρες τουλαχιστον 10 ατομα με 3 αυτοκινητα δικοι μου, ειχαν ειδοποιησει αστυνομιες κτλ. Με βρηκε εκεινη μαζι με την μητερα της σχεδον λιποθυμο απο το ποτο. Αναγκαστηκα να ζητησω την βοηθεια ψυχιατρου χωρις αποτελεσμα. Αυτο εγινε πριν ενα μηνα περιπου. Φυσικα εχω μετανιωσει που το εκανα και αναστατωσα τοσους ανθρωπους αλλα εκεινη τη στιγμη θολωσα. Την επομενη και τη μετθεπομενη μερα του περιστατικου βρεθηκαμε 2 φορες σε παρεα απο τοτε απο τοτε εχω να την δω. τις γιορτες με sms ανταλλαξαμε ευχες. Ειπα να την αφησω καποιο διαστημα χωρις να την ενοχλησω. Την πηρα τηλ. την περασμενη κυριακη και μιλησαμε και αισθανθηκα οτι ειχε καπως ηρεμησει, της ειπα οτι θα την ξαναπαρω τηλ. να βγουμε να τα πουμε. Μετα το τηλ.της εστειλα 3-4 sms με στιχακια ερωτικα. Την περνω εθες τηλ. προχθες δεν το σηκωνε την ξαναπηρα αρκετες φορες μεχρι εχθες το βραδυ οσπου εκλεισε το κινητο. Τελικα με την μεσολαβηση της μητερας της καταφερα να της μιλησω. Ειναι ανενδοτη μου ειπε και καποιες βαριες κουβεντες του τυπου εισαι αξιος της μοιρας σου. Αισθανθηκα εκεινη την στιγμη οτι τελειωσε αυτο ηταν, της εστειλα μην. οτι σεβομαι την αποφαση της και την αποδεχομαι. Το κακο ειναι οτι μεσα μου το μεγαλυτερο κοματι μου αρνειται να το αποδεχτει. Ειναι απιστευτο κι ομως μετα απο ολα οσα μου ειπε εγω ακομα ελπιζω οτι θα ξαναβρουμε. Τελικα μηπως ειμαι πολυ αρρωστος? Τι πρεπει να κανω δεν φευγει απο μεσα μου αυτο που νιωθω με τιποτα. Ο χρονος για μενα σαν να εχει κολησει. Τι να κανω?

[mike1978]

Ξεχασα να αναφερω οτι σε καποιες συζητησεις που καναμε το εψαχνε για να φυγει απο την πολη, εχθες τις ζητησα να το κανει αν μπορει αλλα αρνηθηκε να το κανει. Ειναι μαρτυριο να ειναι τοσο κοντα και ταυτοχρονα τοσο μακρια.

[Ζουζουνάκι]

Παρόμοιο πρόβλημα περνάω. Διάβασε την ιστορία μου 3 χρόνια πέρασαν. 6 χρόνια ήμουν με κάποιον που έκλαιγε γοερά να μην με χάσει όσο με είχε ανάγκη. Βέβαια είμαστε σχεδό συνομήλικες.
Προσπάθησε να ζεις την κάθε ημέρα που περνάει και δεν ξανάρχεται ποτέ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Είναι δύσκολο το ξέρω αλλά ζούμε πολύ λίγα χρόνια σε αυτή τη ζωή και τα σπαταλάμε όσο δεν φαντάζεσαι για ανθρώπους που εμφανώς μας απορρίπτουν, για όποιο λόγο και αν το κάνουν. Αυτό λέω και στον ευατό μου αφού δεν έχω γίνει ανισόρροπη με όλη αυτή την τρέλα και τον πόνο που ένιωσα πρέπει να είμαι χαρούμενη γιατί πολύς κόσμος αντιμετωπίζει πολύ πιο μεγάλα προβλήματα από τα αισθηματικά μας. Διάβασε την ιστορία μου και σκέψου αυτο για την μικρή μας ζωή. Μην πιέζεισ καταστάσεισ αν θέλει ασ έρθει

[mike1978]

Ζουζουνάκι διαβασα την ιστορια σου οντως μοιαζει παρα πολυ με την δικια μου με την διαφορα οτι εγω ουτε καν σκεφτηκα να παω με αλλη ολα αυτα τα χρονια οπως και δεν πηγα. Νιωθω ομως οπως ακριβως και εσυ οτι μια φορα αγαπαει ο ανθρωπος στην ζωη του, οτι θα περασουν πολλα χρονια και εγω θα την σκεφτομαι, εναν ανθρωπο που οπως και στη δικια σου περιπτωση μεγαλωσαμε μαζι και με αγαπουσε οσο τιποτα αλλο (ετσι εδειχνε τουλαχιστον) και πως μεγαλωνοντας και οι δυο αλλαξαμε, μαλακωσα εγω και σκληρυνε αυτη.

[Φοίβη]

Originally posted by mike1978
Το κακο ειναι οτι μεσα μου το μεγαλυτερο κοματι μου αρνειται να το αποδεχτει. Ειναι απιστευτο κι ομως μετα απο ολα οσα μου ειπε εγω ακομα ελπιζω οτι θα ξαναβρουμε. Τελικα μηπως ειμαι πολυ αρρωστος? Τι πρεπει να κανω δεν φευγει απο μεσα μου αυτο που νιωθω με τιποτα. Ο χρονος για μενα σαν να εχει κολησει. Τι να κανω?

Κάθε άλλο παρά άρρωστο μου φαίνεται εμένα αυτό που λες. Αν κατάλαβα καλά, ήσασταν με αυτή την κοπέλα μαζί 8 χρονιά. Μεγαλώσατε μαζί, έτσι δεν είναι?Απο οτι καταλαβαίνω για σένα τουλάχιστον αυτός ο δεσμός ήταν βαθύς και σταθερός. Και ξαφνικά κόπηκε απο εκείνη.
Και ναι, αποδέχεσαι και σέβεσαι την απόφασή της. Απο την άλλη, έχεις μέσα σου κι αυτό το κομμάτι το δικό σου το οποίο δεν θέλει να αποδεχτεί το τέλος αυτής της σχέσης. Είναι μέσα σου και το νιώθεις και δεν φεύγει. Εσύ είσαι ακόμα εκεί. Εκείνη έφυγε, αλλά εσύ έμεινες.Και ελπίζεις.