My story

[stella78]

αντιγόνη, θα συμφωνήσω με τα παιδιά ότι όλο αυτό σε απασχολει περισσότερο απ΄όσο νομίζεις... ζητησες να σου πω για ποιό λόγο φέρονται έτσι οι δικοί σου ( η μάνα σου δηλ ) και συμπεράσματα..προσωπικά δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα για αισθήματα αν σε αγαπούν κτλ, παρά μόνο για την συμπεριφορά τους, αν και νομίζω πως δεν περιμένεις την δική μου επιβεβαίωση για πράγματα που ήδη ξέρεις και σημασία δεν έχει να χαρακτηρίσω τους δικούς σου αλλά να βρεις εσύ πως θα βγεις από όλο αυτό, εσύ έχεις σημασία εν προκειμένω και όχι οι λοιποί. θες να κάνουν αυτοκριτική...πολύ δύσκολο όμως και επώδυνο και στην τελική..τί σημασία έχει για σένα να ακούσεις να παραδέχονται τα λάθη τους; είναι δικό τους θέμα αυτό, καθαρά δικό τους και είναι λάθος να ζητάς την δική σου ηρεμία μέσα από την συνειδητοποίηση των άλλων.δηλ. αν αυτό δεν έρθει ποτέ θα συνεχίσεις να είσαι τόσο ευάλωτη στην κριτική τους; και γιατί σε αγγίζει το να σε πουν τρελλή ή ότι τους έδιωξες; γιατί σε ενδιαφέρει να έχεις μία αποδεκτή στάση απέναντι σε ανθρώπους που εσύ η ίδια θεωρείς ότι δεν φέρθηκαν ανάλογα σε σένα; νομίζω πως η αλλαγή για την οποία όλοι εδώ μιλάμε, αφορά το μέσα σου και όχι τόσο το έξω...αν λοιπόν θες να απαλλαγείς, αν πιστεύεις ότι αυτό θα σε αποφορτίσει, το κάνεις απλά και απόλυτα, όπως πχ λέει ο κρίνο, χωρίς να σε ενδιαφέρει το οτιδήποτε, εγώ το έκανα επί χρόνια και σε πληροφορώ ημουν μια χαρά με την επιλογή μου, ( άλλο αν είχα άλλα θέματα ) όπως και όταν αργότερα αποφάσισα να κάνω το αντίθετο ήμουν πάλι μια χαρά, το είχα επιλέξει και δεν με ενδιέφερε ούτε να αποδεχθούν τους δικούς μου χαρακτηρισμούς ούτε τίποτα, γιατί στόχευα στην δική μου ψυχική ηρεμία και όχι στην βελτίωση των άλλων...εσένα φαίνεται να σε ενδιαφέρει η παραδοχή της μητέρας σου για τα λάθη της, αλλά για μένα αυτό ειναι φαύλος κύκλος. ειλικρινά μπορώ να καταλάβω την ευαισθησία σου αυτή και τους προβληματισμούς σου, αλλά πραγματικά αισθάνομαι ότι το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να βιώνεις την απόρριψη και την κριτική και δεν σε βοηθάει, που για μένα αυτό είναι το ζητούμενο.

[nektaria78]

Αντογόνη μου, δεν έχω προσωπικά βιώματα από τέτοιου είδους καταστάσεις και ίσως τα συμπεράσματά μου να είναι εντελώς υποκειμενικά και εκλογικευμένα. Κι εσύ εδώ μιλάς για συναισθήματα ανύπαρκτα. Μιλάς για την μάνα σου ενώ ενδόμυχα θα ήθελες διακαώς να μιλάς για την μανούλα σου...όσο και αν καταφέρεις να υπερπηδήσεις αυτές τι αρνητικές βιωματικές εμπειρίες σου, κατάλοιπα θα υπάρχουν πάντοτε...πιστεύω ότι όταν με το καλό αποφασίσεις ν\'αποκτήσεις ένα δικό σου παιδί, θα καταφέρεις μέσα από την αγάπη που θα του δώσεις, ν\'αναπληρώσεις και αυτή που δεν πήρες από την δική σου μητέρα. Από τα λεγόμενά σου (για γιαγιά και μαμά) καταλαβαίνω ότι η επιφανειακή έννοια της λέξης μητέρα, είναι άκρως κληρονομική...εσύ όμως έχεις την δύναμη και την ικανότητα να σπάσεις αυτόν τον φαύλο κύκλο και να κληροδοτήσεις στο δικό σου παιδί αυτά που σου στέρησαν οι δικοί σου.
Όσο και αν ακούγιεται σκληρό, απομακρύνσου και αποστασιοποιήσου από αύτή την αρρωστημένη κατάσταση. Πάψε να αναλώνεσαι σε επεξγήσεις συμπεριφορών της μαμάς σου, του άνδρα της ή όλων των υπόλοιπων μελών της οικογένειάς σου. Όπως πολύ σωστά είπε και η Στέλλα,είναι ένας φαύλος κύκλος κι εσύ διαρκώς θα περιστρέφεσαι γύρω του εάν δεν πάρεις δραστικές αποφάσεις να ξεκινήσεις από το μηδέν έναν δικό σου κύκλο, πιο υγιή, πιο δοτικό και πιο ανθρώπινο. Πάψε να δίνεις σε αυτούς που και δεν θέλουν να δώσουν αλλά πολύ περισσότερο δεν θέλουν να πάρουν. Δώσε σε αυτούς που περιμένουν κάτι από σένα και πάνω απ\'όλα στον εαυτό σου. Κλείσε αυτόν τον κύκλο εδώ και τώρα...

[krino]

Αντιγονη ειναι προφανες οτι δεν εχεις απογαλακτιστει ακομα απο αυτο που εχεις σαν εικονα μεσα σου ως μανα.
Παρολο που ειναι ηλιου φαεινοτερο οτι πρεπει να βαλεις τα πραγματα στην θεση τους η αν δεν μπορεις να κανεις οπως σου ειπα, να κοψεις σχεσεις, ακομα και ετσι βαζεις παραμετρους που δεν θα επρεπε να σε απασχολουν....

Τον απογαλακτισμο σου ομως ειναι ενα ζητημα που θα το κανεις εσυ η ιδια και κανεις αλλος.
Το ποτε επισης ειναι δικο σου ζητημα. Θεωρητικα θα επρεπε να το ειχες ολοκληρώσει απο τοτε που εγινες αυτονομη φαινεται ομως οτι ουτε ετσι το καταφερες.


Αυτο που θα σου πω ειναι φροντισε να μην το τραβηξεις για οσο ζησει η μητερα σου....

[weird]

Originally posted by antigoni
Η μητερα μου παντως προσπαθει να κρατησει \'\'τους τυπους\'\' με παιρνει στην γιορτη μου στα γενεθλια μου και χριστουγεννα πασχα να μου πει χρονια πολλα.
Τις υπολοιπες μερες του χρονου σπανια μιλαμε και οταν με καλει ειναι για να μαθει να κουτσομπολεψει με την μανα της και τον μπαμπακη η για με πικαρει.
Προσφατα στα γενεθλια μου δεν απαντησα στα τηλεφωνα. Μετα απο 6 μερες καλεσα την Γιαγια και τις ειπα οτι λειπαμε ταξιδι στην ρωμη. Την μητερα μου και τον αδελφο μου ακομα δεν τους εχω παρει αλλα ουτε και κεινοι με πηραν.
Οπως καταλαβαινετε ειναι ψυχρες οι σχεσεις μας προσπαθω να αποφυγω την μητερα μου και την γιαγια διοτι πολυ απλα δεν γουσταρω την υποκρισια και δεν βλεπω το λογο να κραταμε μια επικοινωνια μονο και μονο για να καλυπτουν την περιεργεια τους και να κουτσομπολευουν.
Μιλησα και εχω ξεκαθαρισει την θεση μου θεωρω πως ειμαι σωστη και δικαιη απεναντι τους. Τ ο προβλημα μου ειναι με ποιο μηχανισμο θα καταλαβουν πως ειναι ενοχλητικοι? Πως θα τους κανω να καταλαβουν οτι δεν χρειαζεται να μιλαμε στα τηλεφωνα? Τι κανω λαθος? Τα συμπερασματα σας τις γνωμες σας θελω. Θελω να τους βγαλω απο την ζωη μου τους εχω ξεπερασει αλλα εκεινοι μου υπενθυμιζουν πως ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.

To πιο σημαντικό είναι να βγάλεις την επιρροή αυτών των ανθρώπων απο μέσα σου. Το να τους βγάλεις απο τη ζωή σου θα έρθει κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, αφου ξεκαθαρίσεις απόλυτα το μέσα σου.
Εισαι εκπληκτικά δυνατός άνθρωπος, με μια ψυχή γεμάτη θέληση για ζωή και δύναμη, μια διορατικότητα και μεγάλη αντίληψη.
Λες πως μίλησες και έχεις ξεκαθαρίσει την θέση σου.
Αμέσως μετά λες \"πως θα τους κάνω να καταλάβουν οτι δεν χρειάζεται να μιλάμε στα τηλέφωνα?\"
Διακρίνεις την αντίφαση?
Ισως ποτε να μην καταλάβουν, το πως νιώθεις, το τι σου προκαλούν, το πόσο σε ενοχλούν.
Μερικοί άνθρωποι, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν, ακόμα κι αν κάποιος έχει όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος του.
Το θέμα είναι τι κανεις απο εκεί και πέρα, με αυτό σαν δεδομένο.
Επιμένεις να τους κάνεις να καταλάβουν ή τους αφηνεις να καταλαβαίνουν και να πιστευουν ότι θελουν και προχωράς μπροστά?
Στην ιστορία σου, ενώ βλέπω δυναμικές αλλαγες, διεξόδους, σημεία φωτεινά, υποσχόμενα μια νεα αρχή, βλέπω παράλληλα και μια κατάσταση να διαιωνίζεται. Εκει που έλεγα, ωραια! Μπραβο στην κοπέλα, καταφερε να τα βαλει σε σειρα, εβλεπα οτι η μάνα κι ο μπαμπάκις συνέχιζαν να ασκούν επιρροή.
Αυτό δεν έχει να κάνει με το οικονομικό θέμα, εχει να κάνει με το πόσο εχεις ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά σου γι αυτούς, τι εχεις συγχωρήσει,κατανοήσει, πόσο εχεις ελευθερωθεί ψυχικά απο όλα αυτά.
Βλέπω οτι μας ρωτάς,
πως είναι δυνατόν να ζητούν κατι παραπάνω, πέρα απο το πικάρισμα και το κουτσομπολιο?
Μήπως ρωτάς στο βάθος βάθος εσένα?
Αν υπαρχουν μεσα σου αναπάντητα ερωτήματα ικανά να σε θετουν εν εμφιβολία, τότε το να διακόψεις ( εστω προσωρινά) ακόμα και τις τυπικές επαφές, δεν θα είναι μια απλή υπόθεση.

[weird]

Originally posted by antigoni
Με ποιο τροπο? Δεν αρκουν ολα αυτα που εχω κανει?
Δεν απαιτω να αλλαξει η μανα μου. Απορω γιατι συνεχιζει να θελει επαφες και μαλιστα τυπικες μαζι μου οταν εγω τις ξεκαθαρισα τις προθεσεις μου. Μια συζητηση κανουμε και θελω να ακουσω μερικες γνωμες παραπανω ισως μου διαφευγει κατι και μου δωσετε μια απαντηση που δεν την ειχα σκεφτει μεχρι τωρα.
το μονο που δεν εχω κανει ειναι να αλλαξω τηλεφωνο και να μην το γνωριζει κανεις. Αυτο μου λες να πραξω? Τ ι αλλη αλλαγη να κανω? Να αλλαξω χωρα?
Ο λογος που εγραψα αναλυτικα ολα αυτα ηταν για να γινει περισσοτερο κατανοητο το τι συμβαινει.
Ευχαριστω για τις απαντησεις σου.

Αντιγόνη μου
αυτή σου η απορροία είναι που σε σκλαβώνει. Απορρείς, γιατί δεν σε ακούει, απορρείς γιατί δεν καταλαβαίνει οτι δεν την θεωρείς μάνα, οτι δεν θες καμιά σχέση μαζί της, απορρείς γιατί ποτε δεν αναλογίζεται το τι εχει κάνει, απορρείς γιατί δεν απορρεί με αυτά που της λες, απορρείς αν της στοίχησαν αυτά που της λές, αν τα κατάλαβε.....
Και τι κρυβεται κοριστσι μου καλό,
πίσω απο τις τόσες απορίες?
Ποιο παράπονο άσβηστο? Ποιος μεγάλος πόνος?
Αυτο, μονο εσυ και η ψυχη σου το ξέρει.
Αντιγονη μου,
μην κατηγορείς τον εαυτό σου . Εκανες το πιο σημαντικό. Βλέπεις οτι ενω προχωράς, κατι σε κρατά πίσω.
Θελεις να σου πω κατι που ίσως σε κάνει να νιωσεις καλύτερα?
Σε αυτό που θα κάνεις για να σπάσεις την αλυσίδα που σε δένει με την μάνα σου, μια γυναίκα που μόνο τον εαυτό της κοροιδεύει αν πιστεύει οτι σου στάθηκε μάνα, ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
Δεν χρειαζεται εκεινη κοριτσι μου, εσυ, μονη σου, μαζι με καποιον ειδικο ισως, αλλα και με τον ανθρωπό σου που σε αγαπά, θα το δουλέψετε.
Τι θα δουλέψετε?
Αυτό το είδος ψυχολογικής εξάρτησης, το παιδικό παράπονο που δεν εισακούστηκε, τον πόνο για τα όσα πέρασες. Ολα αυτά, θα μπουν κάτω απο το φώς και θα γίνουν ολοκάθαρα, ανίκανα πια να σου στέκονται εμπόδιο.
Οταν κόψεις καθε είδους εσωτερικο (ΨΥΧΙΚΟ) ομφαλιο λώρο, \'τοτε ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ δεν θα εχει πια καμια σημασία.
Οχι οτι δεν θα την αγαπας, θα εχεις βρει εναν τρόπο να την αγαπάς, ισως πιο ελευθερα και πιο δυνατά απο οτι τώρα, αλλα χωρίς να βλάπτεσαι.
Και θα νιώσεις επιτέλους ελεύθερη, ετοιμη για νέες αρχές,
ετοιμη για πουλάκια, για παιδάκια, ετοιμη για να συνεχίσεις τον δρόμο που μέσα απο τόσες και τόσες δυσκολίες διέκρινες και τόλμησες να ακολουθήσεις.
Αυτό που φαινομενικά ζητάς, είναι εναν τρόπο να δωσεις στην μάνα σου να καταλάβει οτι τέρμα.
Αυτό που ουσιαστικά ζητάς, είναι εναν τρόπο να δώσεις τέρμα στην δική σου συναισθηματική εξάρτηση απο αυτή τη γυναίκα.
Και τότε, όταν βρεις τον τρόπο, γιατι σιγουρα θα τον βρείς,
θα νοιξουν μεσα σου πόρτες, και θα νιωσεις περισσότερο ανοιχτή και δοσμένη στην σχέση σου, και στην ίδια τη ζωή.
Με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου, ο τρόπος σου και η σπάνια ωριμότητά σου.

[weird]

Όταν λοιπόν αυτά τα ερωτήματα δεν θα στέκονται εμπόδιο, θα είσαι έτοιμη.
Και ξέρεις πότε στέκονται εμπόδιο?
Οταν γεννούν αμφιβολία.
Μηπως δεν τους νοιάζει το κουτσομπολιό, μήπως υπάρχει κι αλλος λόγος που παίρνουν τηλ?κτλ.
Θα είσαι ετοιμη, όταν οι απαντήσεις σε αυτά τα μήπως θα είναι όλες εξίσου πιθανές ( γιατι θα τα έχεις δει πιο καθαρά τα πράγματα) , αλλά αυτο δεν θα εχει πια καμια σημασία για τις δικές σου αποφάσεις.
Γιατί οι δικές σου αποφάσεις θα έχουν ως βάση εσένα και τα δικά σου συναισθήματα κι όχι τα ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ( σε όλες τις περιπτώσεις που η αμεση επικοινωνία δεν ειναι εφικτή, αναγκοζόμαστε να υποθέτουμε) δικά τους.

[stella78]

Originally posted by weird
[Οταν κόψεις καθε είδους εσωτερικο (ΨΥΧΙΚΟ) ομφαλιο λώρο, \'τοτε ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ δεν θα εχει πια καμια σημασία.
Οχι οτι δεν θα την αγαπας, θα εχεις βρει εναν τρόπο να την αγαπάς, ισως πιο ελευθερα και πιο δυνατά απο οτι τώρα, αλλα χωρίς να βλάπτεσαι.
. [/quote]

weird...μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που είπες...αυτό προσπάθησα να πω και γω στην αντιγόνη ( αλλά είμαι εκ φύσεως πολύ πιο κυνική από σένα :) )...σίγουρα οι απορίες της απέναντί μας είναι απορίες της ίδιας, η σχέση μανας κορης είναι πολύ ιδιαίτερη κι όταν η μάνα προβάλει περισσότερο τον ρόλο της γυναίκας στο παιδί, εκεί τα πράγματα συγκρούονται...όμως όλα αυτά που είπες είναι εφικτά - οι ρυθμοί και ο χρόνος είναι κάτι απόλυτα υποκειμενικό βέβαια - αλλά μόνο τότε πραγματικά αλλάζουν όλες οι σχέσεις σου, γιατί πολύ απλά αλλάζεις εσύ, ξεριζώνεις κάτι που σε στοιχειώνει…

[antigoni]

Σας ευχαριστω θερμα ολους που αφιερωσατε τον χρονο σας και απαντησατε στις αποριες μου.
Εχετε δικιο ολοι σας ο καθενας με το δικο του ομορφο και ξεχωριστο τροπο μου δωσατε δυναμη ωστε να δω καθαροτερα και να ξεμπλοκαρει η σκεψη μου.

[antigoni]

Weird πραγματι εκανες μια σωστη παρατηρηση οτι με κραταει κατι πισω. Αυτο το κατι ειναι ο αδελφος μου.
Η σχεση μου μαζι του ειναι καλη και διαφοροποιειται στο μεγιστο βαθμο απο το υπολοιπο σοι.
Θελω να εχω σχεσεις με τον αδελφο μου του εκανα προταση να μεινει μαζι μου και να φυγει απο το αρρωστημενο περιβαλλον.
Οταν ειμαστε μαζι περναμε μια χαρα.Κατεβαινει σπιτι μου και καθεται καποιες μερες οπου σε αυτο το διαστημα μου εκφραζει και τα παραπονα του, οτι οι δουλειες δεν πανε καλα, ο αλλος πανω δεν τον πληρωνει του κανει ελεγχο στην ζωη του π.χ με ποια κοπελα θα βγει, γενικως συμπεριφερονται και τον εχουν σαν δουλο,φυσικα με την ανεκτικοτητα του ιδιου,και αυτη η κατασταση ειναι πολλα χρονια δεν ειναι τωρινη. Ειναι αδελφος μου και τον αγαπαω ειναι φυσικο να οργιζομαι οταν βλεπω πως κακοπερναει.Ο ιδιος μου λεει οτι κανει υπομονη ελπιζει οτι θα λαβει μια επιχειρηση στο αμεσο μελλον.
Πως λοιπον εγω μπορω να συνδιασω την σχεση αυτη με τον αδελφο μου ανεπαφη με τους υπολοιπους?
Ο ιδιος ο αδελφος μου δειχνει να μην θελει η να μην μπορει να διαχειριστει την ζωη του τις σχεσεις του οταν οι αλλοι του κουμανταρουν την ζωη. Να σας πω και ενα αλλο παραδειγμα για να μου πειτε και σεις ρε παιδια τι ερμηνεια μπορειτε να δωσετε.
Παμε διακοπες 15 μερες με τον αδελφο μου την κοπελα του και γω με τον συντροφο μου,περασαμε φανταστικα οι 4.Ερχετε σπιτι μου καθεται 3- 4- 5- -10 μερες ολα τελεια περναμε ομορφα.
Μολις παει πανω στους αλλους η συμπεριφορα του αλλαζει εντελως. Δεν με παιρνει τηλεφωνο μπορει να περασουν και 8 μηνες και να μην εχουμε ανταλλαξει ενα γεια, συνηθως παντα εγω τον παιρνω τηλεφωνο ενω εκεινος δεν παιρνει. Εχω δοκιμασει πολλες φορες να μην τον παρω για να δω τι θα κανει και αδιαφορει σαν να μην υπαρχω. Υποψιαζομαι οτι ο μπαμπακης ειναι συνεχως διπλα του στην δουλεια και ο αδελφος μου δεν θελει να εναντιωθει απεναντι στον ΑΡΧΟΝΤΑ. Μπορει να του τα \'\'πριζουνε\'\' μετα και θελει να αποφυγει ολη αυτη την μουρμουρα. Εν μερει τον δικαιολογω, αν ειναι ετσι. Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι δεν παει εξω σε ενα οποιοδηποτε τηλεφωνο η να βρει μια δικαιολογια ωστε να επικοινωνησει με την αδελφη του.????
Με μια φιλη του μιλαει καθημερινα στο κινητο του πανω απο 10 φορες ποτε καλει εκεινος και ποτε εκεινη.
Εσεις βλεπετε λογικο την αδελφη του να μην σκεφτεται να την παρει ενα τηλεφωνο?
Μου περναει απο την σκεψη οτι εχει κανει καλυτερο τον μπαμπακη απο την αδελφη του. Και επειδη υπαρχει αυτη η κοντρα και η διαμαχη μεταξυ της μανας μου και του μπαμπακη οταν παει και αυτος πανω παιζει το παιχνιδι τους.
ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. δήλαδη δουλευει εμενα, η μας δουλευει ολους τα χω με ολους φαινομενικα καλα, δεν ξερω ειμαι μπερδεμενη. ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ?

[antigoni]

Originally posted by nature
Αντιγόνη εγώ αυτό που καταλαβαίνω διαβάζοντας τα γραφόμενά σου αλλά και τις απαντήσεις σου στις απόψεις των υπολοίπων εδώ, είναι πως θέλεις μία εξήγηση. Γιατί η «μητέρα» σου από τη μια σου φέρεται εχθρικά και από την άλλη κυνηγάει την επαφή μαζί σου? Σου φαίνεται παράλογο.
Αυτό νομίζω σε απασχολεί. Η έλλειψη λογικής στη συμπεριφορά της. Αν θέλεις μπορείς να μου πεις πως είναι η γιαγιά σου ή τα αδέλφια της μητέρας σου σε σχέση με τον τομέα «λογική». Έχω παρατηρήσει ότι ο παραλογισμός μερικές φορές κληρονομείται. Είπα μερικές φορές. Όχι πάντα. Τον μηχανισμό αν θέλεις μπορώ να σου τον εξηγήσω άλλη φορά.
Εσύ είσαι ένα πολύ λογικό άτομο. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να σε παρηγορήσω σε όλα αυτά που αναφέρεις για τον απλό λόγο ότι σε αντιλαμβάνομαι σαν ένα πολύ ικανό, δυνατό και διορατικό κορίτσι. Μου δίνεις την αίσθηση ότι κάνεις για δέκα συνηθισμένους ανθρώπους. Συγχαρητήρια! Κατάφερες τόσα πολλά παρά τις αντιξοότητες. Μέχρι και το κάπνισμα έκοψες! Μακάρι να είχε και ο αδελφός σου το καθαρό μυαλό σου.
Όσο για μία απάντηση για τη μητέρα σου ίσως να είναι σχεδόν μονολεκτική. Ίσως να μην έχει και να μην είχε ποτέ της ένα χαρακτηριστικό που εσύ έχεις σε μεγάλο βαθμό: τη λογική. Και ίσως χάνεις το χρόνο σου προσπαθώντας να την ερμηνεύσεις και φορτώνεσαι άδικα με στενάχωρες σκέψεις.
Να είσαι καλά

Nature ακριβως, μια εξηγηση ζηταω και ολα αυτα ναι τα βλεπω παραλογα.
Η γιαγια ειναι ενας ανθρωπος προσχαρος,αν την χρειαστεις θα τρεξει προθυμα να σε βοηθησει,τρεχει για ολους,τις αρεσει να ειναι συνεχως εξω να πηγαινει δεξια αριστερα τωρα να της πεις παμε θεσσαλονικη φυγαμε θα σου πει φυγαμεεεεε, αλλα παιζει το ρολο του κατασκοπου.
Οτι ακουει οτι τις λενε θα το μεταδωσει τις αρεσει το κουτσομπολιο μιλαει με τις ωρες στα τηλεφωνα δεν το κλεινει ευκολα
αψηφωντας την διαθεση του αλλου και το οτι γινεται φορτικη.
Θα σε παρει τηλεφωνο και θα σου πει οτι σημερα πηγα στην αθηνα και πηρα γαυρο και τωρα τον τηγανιζω α ειδα και την σουλα
στο δρομο και μου ειπε οτι ο γιος της ειναι στην αμερικη για σπουδες και τα εμπλεξε με μια αμερικανα και αυτη η αμερικανα δουλευει στον λευκο οικο μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Και φυσικα εγω ουτε που ξερω την σουλα. Μολις πας να τις κλεισεις το τηλεφωνο αμεσως θυμαται και ρωταει αλλο θεμα. Το λιγοτερο χρονο που εχω μετρησει με την γιαγια ειναι 1 ωρα στο τηλεφωνο.

Οι τρεις αδελφες ειναι ιδιες στην συμπεριφορα δηλαδη ειναι σε μια συγχυση εχουν πολλα κοινα και ναι διακρινω μια ανταγωνιστικοτητα να βγαζουν στις κορες τους. Αυτη η κοντρα η ζηλια αν θελεις υπαρχει και αναμεταξυ τους.
Ο αδελφος τους ειναι πολυ διαφορετικος ανθρωπος πιο λογικος πιο συγκροτημενος και κατα καποιο τροπο εχει αποστασιοποιηθει ειναι πιο δεμενος με την οικογενεια του και τα παιδια του.

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σου λογια.
Οποτε εχεις χρονο και διαθεση με ενδιαφερει να μου πεις για τον μηχανισμο.
Να εισαι και συ παντα καλα.

[antigoni]

Επισης δεν ξερω αν υπαρχει ηδη στο φορουμ θεματα σχετικα με την ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ, ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΙΑ.
Γιατι καποιοι συναθρωποι μας θελουν να μας βλεπουν ολους ιδιους?
Διακρινετε στην κοινωνια μια συγχυση? Ειστε παρατηρητες?
Γιατι δεν λενε στον κοσμο οτι καθενας απο εμας ειναι μοναδικος και διαφορετικος.?
Φευγω απο το προσωπικο μου προβλημα και διευρυνω αυτα τα ερωτηματα .
Πολλοι ψυχολογοι συμβουλευουν λαθος. Ελαχιστοι λενε \'\'να εισαι ο εαυτος σου\'\'.
Εσεις δεχεστε την διαφορετικοτητα στους αλλους?

[Thessalo]

antigoni κούκλα μου το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι ο εαυτό σου , και δεν νομίζω ότι οι ψυχολόγοι δεν λένε να είσαι ο εαυτό σου ίσα ίσα , έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες πάνω σε αυτό το θέμα :

Να τι βρήκα στο google μεσα σε 1 λεπτό αναζήτηση:

\'\'...Μικρός προσπαθούσα να αλλάξω τον κόσμο. Βλεποντας οτι δεν μπορω προσπαθησα να αλλαξω τη χωρα μου. Μετα προσπάθησα να αλλάξω την πόλη μου, μα δεν τα κατάφερα. Αργότερα ήθελα να αλλάξω την γειτονιά μου, μετά τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Απέτυχα. Τέλος, καταφερα να αλλάξω τον εαυτό μου. Αλλα ήταν αργα... Και μια μέρα σκέφτηκα, άν απο την αρχη είχα αλλάξει τον εαυτό μου, θα είχα αλλάξειτην οικογένεια μου και τους φίλους μου και αυτοι τις δικιές του. Οι οικογένειες μας θα άλλαζαν τις γειτονίες τους, οι γειτονίες την περιοχή μας. Η περιοχή τις άλλες περιοχές και οι περιοχές όλες μαζί την πόλη. Η πόλη μου, τις άλλες πόλεις και οι άλλες πόλεις τη χώρα... και που ξέρεις ίσως η χώρα καταφερνε να αλλάξει τις άλλες χώρες, και κάποτε όλο τον κόσμο!!!!!!\'

Αγνωστος

[stella78]

Αντιγόνη, οι απαντήσεις που χρειάζεσαι ( στο θέμα σου αναφέρομαι ) είναι μέσα σου, απλά έχεις συσσωρεύσει τόσα «γιατί» που δεν σε αφήνουν να τις δεις…αν λοιπόν μετά από ένα γάμο ( ήτοι έχεις βρει την συντροφικότητα που χρειάζεσαι και έχεις καλύψει αυτό το κομμάτι σου ) και μετά από αρκετά χρόνια δυσκολεύεσαι τόσο να το διαχειριστείς, θα σου έλεγα να μιλήσεις για όλα αυτά με κάποιον ειδικό και το κυριότερο Αντιγόνη, να καταφέρεις να τον ακούσεις…δεν θα ναι μάγος φυσικά, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε έναν τρίτο να μιλήσει εξ ονόματος των εσω μας… κι επειδή έχω προσωπική πείρα όσον αφορά την ψυχοθεραπεία, συμφωνώ με τον thessalo, θα ξαφνιαζόμουν πολύ αν υπήρχε κάποιος που σε εμποδίζει να είσαι ο εαυτός σου, σε θέτει απλά υπό νέες βάσεις κι ίσως αυτό αρχικά ξαφνιάζει και μας μπερδεύει σε κάποιο βαθμό, αλλά έχει λόγο και σίγουρα είναι σε σύμπνοια και όχι σε αντίφαση με τον εαυτό μας. Αν δεν κάνεις κάτι για όλα αυτά που νιώθεις ( γιατί δεν ξέρω κατά πόσο η απομάκρυνση θα σε βοηθήσει ουσιαστικά ενώ ζητάς απαντήσεις ), φοβάμαι ότι θα αναλώνεσαι σε διαρκείς απορίες και ερωτηματικά κι, όπως σου παν ήδη εδώ, έχεις χάσει αρκετό χρόνο και από την ζωή σου μα κυρίως από τον ψυχισμό σου…

[krino]

Originally posted by Thessalo

\'\'...Μικρός προσπαθούσα να αλλάξω τον κόσμο. Βλεποντας οτι δεν μπορω προσπαθησα να αλλαξω τη χωρα μου. Μετα προσπάθησα να αλλάξω την πόλη μου, μα δεν τα κατάφερα. Αργότερα ήθελα να αλλάξω την γειτονιά μου, μετά τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Απέτυχα. Τέλος, καταφερα να αλλάξω τον εαυτό μου. Αλλα ήταν αργα... Και μια μέρα σκέφτηκα, άν απο την αρχη είχα αλλάξει τον εαυτό μου, θα είχα αλλάξειτην οικογένεια μου και τους φίλους μου και αυτοι τις δικιές του. Οι οικογένειες μας θα άλλαζαν τις γειτονίες τους, οι γειτονίες την περιοχή μας. Η περιοχή τις άλλες περιοχές και οι περιοχές όλες μαζί την πόλη. Η πόλη μου, τις άλλες πόλεις και οι άλλες πόλεις τη χώρα... και που ξέρεις ίσως η χώρα καταφερνε να αλλάξει τις άλλες χώρες, και κάποτε όλο τον κόσμο!!!!!!\'

Αγνωστος

χμμμ εγω παλι το μονο που καταφερα ειναι να αλλαζω καναλια στην τιβι, οποτε την πεταξα και αυτη και ησυχασα....

[weird]

Originally posted by antigoni
Weird πραγματι εκανες μια σωστη παρατηρηση οτι με κραταει κατι πισω. Αυτο το κατι ειναι ο αδελφος μου.
Η σχεση μου μαζι του ειναι καλη και διαφοροποιειται στο μεγιστο βαθμο απο το υπολοιπο σοι.
Θελω να εχω σχεσεις με τον αδελφο μου του εκανα προταση να μεινει μαζι μου και να φυγει απο το αρρωστημενο περιβαλλον.
Οταν ειμαστε μαζι περναμε μια χαρα.Κατεβαινει σπιτι μου και καθεται καποιες μερες οπου σε αυτο το διαστημα μου εκφραζει και τα παραπονα του, οτι οι δουλειες δεν πανε καλα, ο αλλος πανω δεν τον πληρωνει του κανει ελεγχο στην ζωη του π.χ με ποια κοπελα θα βγει, γενικως συμπεριφερονται και τον εχουν σαν δουλο,φυσικα με την ανεκτικοτητα του ιδιου,και αυτη η κατασταση ειναι πολλα χρονια δεν ειναι τωρινη. Ειναι αδελφος μου και τον αγαπαω ειναι φυσικο να οργιζομαι οταν βλεπω πως κακοπερναει.Ο ιδιος μου λεει οτι κανει υπομονη ελπιζει οτι θα λαβει μια επιχειρηση στο αμεσο μελλον.
Πως λοιπον εγω μπορω να συνδιασω την σχεση αυτη με τον αδελφο μου ανεπαφη με τους υπολοιπους?
Ο ιδιος ο αδελφος μου δειχνει να μην θελει η να μην μπορει να διαχειριστει την ζωη του τις σχεσεις του οταν οι αλλοι του κουμανταρουν την ζωη. Να σας πω και ενα αλλο παραδειγμα για να μου πειτε και σεις ρε παιδια τι ερμηνεια μπορειτε να δωσετε.
Παμε διακοπες 15 μερες με τον αδελφο μου την κοπελα του και γω με τον συντροφο μου,περασαμε φανταστικα οι 4.Ερχετε σπιτι μου καθεται 3- 4- 5- -10 μερες ολα τελεια περναμε ομορφα.
Μολις παει πανω στους αλλους η συμπεριφορα του αλλαζει εντελως. Δεν με παιρνει τηλεφωνο μπορει να περασουν και 8 μηνες και να μην εχουμε ανταλλαξει ενα γεια, συνηθως παντα εγω τον παιρνω τηλεφωνο ενω εκεινος δεν παιρνει. Εχω δοκιμασει πολλες φορες να μην τον παρω για να δω τι θα κανει και αδιαφορει σαν να μην υπαρχω. Υποψιαζομαι οτι ο μπαμπακης ειναι συνεχως διπλα του στην δουλεια και ο αδελφος μου δεν θελει να εναντιωθει απεναντι στον ΑΡΧΟΝΤΑ. Μπορει να του τα \'\'πριζουνε\'\' μετα και θελει να αποφυγει ολη αυτη την μουρμουρα. Εν μερει τον δικαιολογω, αν ειναι ετσι. Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι δεν παει εξω σε ενα οποιοδηποτε τηλεφωνο η να βρει μια δικαιολογια ωστε να επικοινωνησει με την αδελφη του.????
Με μια φιλη του μιλαει καθημερινα στο κινητο του πανω απο 10 φορες ποτε καλει εκεινος και ποτε εκεινη.
Εσεις βλεπετε λογικο την αδελφη του να μην σκεφτεται να την παρει ενα τηλεφωνο?
Μου περναει απο την σκεψη οτι εχει κανει καλυτερο τον μπαμπακη απο την αδελφη του. Και επειδη υπαρχει αυτη η κοντρα και η διαμαχη μεταξυ της μανας μου και του μπαμπακη οταν παει και αυτος πανω παιζει το παιχνιδι τους.
ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. δήλαδη δουλευει εμενα, η μας δουλευει ολους τα χω με ολους φαινομενικα καλα, δεν ξερω ειμαι μπερδεμενη. ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ?

\"Αυτό το κάτι είναι ο αδερφός μου\".
Ας δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Καλή μου Αντιγόνη, εχεις αναρωτηθεί, ποια είναι η σχέση μου με τον ΔΙΧΑΣΜΟ?
Ο διχασμός είναι πολύ καλός φίλος με την αμφιβολία και την υποταγή. Οταν αμφιβάλλω, παραπαίω, γίνομαι ευάλωτη/ επιρρεπής σε αυτό που μου λενε οι άλλοι οτι ισχυεί κι όχι στο ολοδικό μου, διαφορετικό ( που μπορεί να είναι και πιο λογικό), στην αλήθεια μου.
Θελω να σκεφτείς,
πόσες φορές αμφιταλαντεύτηκες.
Μήπως τελικά έχουν δίκιο?
Μηπως είμαι τρελή, αχάριστη?
Λες τελικά οντως να τα λένε απο ενδιαφέρον?
Μηπως αυτοί εχουν σωστό κι εγω τα βλέπω λάθος?
Επίσης, πόσες φορές σκέφτηκες.
Τελικά η μάνα μου τα ρωτάει αυτά απο ενδιαφέρον, απο καποιου είδους αγάπη, ή καθαρά απο κουτσομπολιό?
Τελικά τώρα το παίζει, υποκρίνεται, ή το εννοεί?
Και τέλος.... αυτά που λες για τον αδερφό σου.
Τελικά με δουλεύει ή είναι ειλικρινής μαζί μου?
Τελικά έχει όντως αισθηματα για μένα την αδερφή του ή απλα το συμφέρον του κοιτά να τα χει καλά με όλους?
Αυτό είναι ο διχασμός, σε όλο του το μεγαλείο.
Την απάντηση στα τόσα ερωτηματικά, δεν θα την πάρεις, απο έξω αλλά από μέσα σου.
Ολες οι απαντήσεις είναι μέσα σου, όπως λέει κι η Στέλα.
Θα δεις πιο καθαρά τα πράγματα, αν δουλέψεις με το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλούν.
Εισαι όντως λογικός άνθρωπος , και σίγουρα θα τα δεις όλα με μεγαλύτερη διαύγεια.
Αυτό που σε κρατά πίσω είναι, μέσα σε όλα τα άλλα, και η απορρία σου.
Προσπαθείς να καταλάβεις, να ερμηνευσεις, να συμπεράνεις παρατηρωντας τους ΑΛΛΟΥΣ.
Φύγε απο αυτό και κοιταξε βαθιά μέσα σου.
Μόνο με σενα μπορείς να δουλέψεις.
Το τι κάνει ο αδερφός σου με την ζωή του είναι δική του ευθύνη, όσο κι αν σε πονουν οι επιλογές του.
Το οτι μπορεί κι αυτός να διχάζεται αναμεσα σε σενα και τη μανα του, ή οτι μπορεί να δρα απο συμφέρον ή οτι είναι μπερδεμένος, είναι κατι που μόνο ο ίδιος το ξέρει κι εσυ μόνο να υποθέτεις μπορείς.
Ειμαι σιγουρη, οτι αν κανετε μια κουβεντα με τα χαρτια ανοιχτά και του εκφράσεις κάποια απο αυτά που σε απασχολούν και διογκώνονται μέσα στο κεφάλι σου, θα βρειτε μια ισορροπία μεταξύ σας, παρά το οτι αυτος τα εχει ακόμα πλακάκια μαζί τους.
Μιλάς για σύγκριση και ανταγωνισμό.
Καμιά φορά το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε μας επηρεάζει...
Αναρωτιέσαι αν ο αδερφός σου έχει κάνει καλύτερο τον μπαμπακι απο εσένα.
Αυτό δεν είναι σύγκριση?
Υπάρχουν λοιπόν, πράγματα που δεν μπορείς να δεις ακόμα καθαρά, επειδή πρεπει να κανεις καποια εσωτερική δουλειά με τον εαυτό και τα συναισθήματά σου.
Ενας ειδικός θα σε βοηθούσε να τα ξεδιαλύνεις πολύ πιο γρήγορα.
Κορίτσι μου,
καλη σου επιτυχία,
είσαι αγωνίστρια και θα την βρεις την ακρη.