Αφιέρωμα 5-11-2011

[VarethikaNaVariemai]

Ένα αφιέρωμα για τα αδέλφια μου που εχασα.. εκείνη η μέρα ο θεός έκανε τηνς επιλογές του κ δεν με άφησε να πάω μαζί με τα αδέλφια μου κ με άφησε εδώ να πονάω ...

Να με περιμένετε σας αγαπώ ...

https://youtu.be/RPFpfa18Fnc

Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[VarethikaNaVariemai]

Που είστε?????????????????
Παντού ήμασταν μαζί που πήγατε τώρα κ με αφήσατε ????



Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Σοβαρά τώρα;;;;
Λυπάμαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ!

[VarethikaNaVariemai]

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΨΕΜΑ

Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[VarethikaNaVariemai]

Σοβαρά τώρα;;;;
Λυπάμαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ!

Σε ευχαριστώ για την συμπαράσταση, ο θεός είναι άδικος ..

Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Νομίζω οτι θα πρέπει να απελευθερώσεις λίγο τον εαυτό σου από αυτό.
Όχι να ξεχάσεις τους φίλους σου αλλά δες, ήταν κάτι που δεν περνούσε από το χέρι σου να το αποτρέψεις... Πες το ατυχία, πες το θέλημα της μοίρας ή του Θεού... τί θα μπορούσες να κάνεις; Δυστυχώς, στη ζωή κάτι τέτοια τραγικά πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά.
Θα σου πω μια πραγματική ιστορία: Στην οικογένειά μου, κάπως έτσι "έφυγε" ο αδελφός της μητέρας μου, πριν πάρα πολλά χρόνια. Ο μοναδικός της αδελφός, σε ηλικία 18 χρονών. Ήταν πρόσκοπος και είχαν πάει μια εκδρομή στον Παρνασσό για 3 ημέρες. Στην επιστροφή το φορτηγάκι που τους μετέφερε, σε μια απότομη στροφή ντελαπάρισε και ανετράπη, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί μόνο ο θείος μου από τα 20 παιδιά που επέβαιναν σ αυτό.
Το πένθος ήταν πολύ βαρύ στην οικογένεια όλη κι εγώ μεγάλωσα μέσα σε αυτό το πένθος, κάτι που "έγραψε" πολύ αρνητικά στην παιδική ψυχή μου. Έβλεπα, συχνά την μητέρα μου να κλαίει, ενώ η γιαγιά μου φορούσε συνεχώς μαύρα, έκλαιγε και έκανε συζήτηση συνέχεια γι αυτό.
Μια μέρα, μετά από χρόνια από το περιστατικό, ήταν πρωί και η μητέρα μου μου λέει συγκλονισμένη:"Το βράδυ είδα στον ύπνο μου τον αδελφό μου. Ήταν λέει μέσα στην κάσα που τον κηδέψαμε και γύρω του εμείς και τον κλαίγαμε. Η κάσα ήταν γεμάτη μέχρι επάνω με τα δάκρυά μας. Κάποια στιγμή, το παιδί σηκώνεται επάνω, μας κοιτάει όλους και μας λέει με αγανάκτηση:"Ως πότε θα κλαίτε και θα στεναχωριέστε έτσι; Αφήστε με επιτέλους να ηρεμήσω και να ησυχάσω! Αφήστε με να ησυχάσω!".
Από τότε η μητέρα μου σταμάτησε να θρηνεί, φοβούμενη οτι αυτό λυπεί την ψυχή του αδελφού της.
Επίσης, να σου πω, πως όταν η γιαγιά μου αρρώστησε, μια μέρα πριν πεθάνει, είδε τον θείο μου (τον γιό της) ολοζώντανο και της πρότεινε το χέρι του. Και τον είδε ξύπνια που ήταν, ήμουν εγώ μπροστά εκείνη την στιγμή. Άπλωνε το χέρι της να τον φτάσει, τον φώναζε με το όνομά του, μου έλεγε Να τος! Εσύ δεν τον βλέπεις; και τότε κατάλαβα οτι ήρθε η στιγμή και για κείνη να "φύγει".
Δεν ξέρω τί γίνεται μετά τον θάνατο αλλά αν οι ψυχές ζουν, σίγουρα δεν θα θέλουν να βλέπουν τους αγαπημένους τους φίλους και συγγενείς δυστυχισμένους γι αυτό που τους συνέβη. Δεν έφταιγαν αυτοί, ούτε κι εμείς που τους χάσαμε.

[VarethikaNaVariemai]

Κασσάνδρα σε ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο που μου έδωσες .

Πολύ λυπηρη και η δικιά σου η περίπτωση με το παλικάρι όπως και το συχνό πλέον φαινόμενο να ακούς συνέχεια τέτοια περιστατικά να χάνονται νέοι άνθρωποι...

Εμένα ήταν πολύ ξαφνικό ξημέρωσε μία μέρα και ξαφνικά μαθενω από τηλεφώνημα ότι έγινε ακαριαίο τροχαίο με κοντέινερ που ανετραπει στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν να πάω κ εγώ αλλά μου έτυχε κάτι κ δεν πήγα..
Στην αρχή νόμιζα για φάρσα αλλά μόλις το διαπίστωσα έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου..
Πέρασαν 8 χρόνια τώρα κ πλέον με έχει στοιχειώσει..κάθε φορά που πέφτω για ύπνο η είμαι μόνος κ σκέφτομαι γεγονότα που έζησα χαρούμενες καταστάσεις με ατελείωτο γέλιο θυμάμαι λ γελάω κ ταυτόχρονα σπαραζωμαι στο κλάμα ..
Δεν μπορώ να το ξεπεράσω είναι παιδιά που μεγάλωσαμε μαζί από αλάνες είναι αδέλφια μου δεν γίνονται τώρα τέτοιες φιλίες...

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αν τον απασχολουσα 1 δευτερόλεπτο δεν θα γινόταν τίποτα..

Είχαμε χόμπι το ψάρεμα μας άρεσε κ μου αρέσει πολύ ακόμα ..τώρα ποια μου προκαλεί θλίψη δεν έχω καθόλου κουράγιο...

3 παλικάρια με όνειρα κ στόχους ηταν..
3 αδέλφια μου χαραγμένα στη καρδιά μου ..
Ο λόγος θέλω να μάθω κ το γιατί να φύγουν τόσω άδικα..

Που είναι τώρα ;;;
Γιατί έφυγαν έτσι χωρίς να με χαιρετήσουν ;;
Γιατί δεν επέστρεψαν όπως μου το υποσχέθηκαν ότι θα έρθουν σε εμένα ;;

Γιατί να το πάθω αυτό???


Εστάλη από Redmi 5 στο E-Psychology.gr Mobile App