Πρέπει να μιλησω με το γιατρό μου να δω αν χρειάζεται να μου αυξήσει τα φαρμακα...

[donald_girl]

Ok, μπορεί να μ αγαπάει, για αυτό και έμενα σ αυτο το μαρτυριο... Αλλα εκτός των άλλων έχουμε σχεση ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ... Και εγώ δεν θέλω κάτι τέτοιο... Εξ αποστάσεως στην ίδια πόλη... Δεν μπορώ να το αντέξω... Από την άλλη δεν μπορώ να πω πως δεν θα μου λέιψουν οι καλές στιγμές που είχαμε κάποτε, μέχρι περσυ τα Χριστούγεννα περίπου. Μετά άρχισε σιγά σιγά η κατηφόρα. Δεν είναι θέμα οτι μέσα στη δινη τα βλέπω όλα χάλια. Μπορεί να μ αγαπαει αλλά δεν μπορούμε να συμβιώνουμε, και εγώ τον αγαπάω. Ε και; Ποτε είναι μαζι μου; Ποτε...
Σήμερα που δεν ασχολήθηκα με την πάρτη του και άφησα το μυαλό μου ελεύθερο έξω από τη φυλακή του να σκέφτομαι παλι το πόσο με γράφει και όλα αυτα, άκουγα μουσική και χοροπηδούσα μόνη μου σαν κατσικι και ένιωθα όμορφα... Μετά πήγα στη σχολή μου και έδωσα σχεδιάγραμμα της πτυχιακής που θέλω να κάνω... Περπατούσα στο δρόμο και ένιωθα δυνατη...

[donald_girl]

- giati mou to kleineis???
e????????????????????????????????

- ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ...
ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΕ
ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ
ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΩ
ΑΣΕ ΜΕ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ
(δεν υπάρχει περιπτωση να μαστε καλά εμεις οι 2. Ό,τι και να γίνει. Υπάρχουν ανάγκες μου που απλά δεν τισ καλύπτεις. Δεν μπορω, δεν αντεχω)

-vlameno...sagapao....min to xexnas!!
sagapo poli asxeta an me pikreneis sinexeia....

-Εγώ σ αγάπησα μέσα από την ψυχή μου. Για αυτό και μου ήταν δύσκολο να πάρω μια τέτοια απόφαση. Και ακόμη σ αγαπαω, αλλά δεν γίνεται να είμαστε μαζί. Δεν αντέχω άλλο πόνο. Δεν μπορώ να καοιμάμαι και να ξυπνάω με δάκρυα... Δεν μπορώ... Στα έχω εξηγήσει 10000000 φορές. Καποτε σου ζήτησα να αλλάξεις, δεν μπορείς να αλλάξεις και το ξέρεις. Εγώ όμως έχω ανάγκη κάποιον να είναι κοντα μου και δίπλα μου, όταν θέλω αγκαλια να μου την δίνει, όχι να βάζει το emoticon της αγκαλιάς στο msn... Ναι θέλω κάποιον που θα έχει χρόνο για μένα και να μη με θεωρεί τρελλή που τον θέλω δίπλα μου. Εσύ δεν μπορείς να το κάνεις αυτό και το μόνο αποτέλεσμα είναι να νιωθω άσχημα... όσο λοιπόν να μ αγαπας και να σε αγαπάω δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, α΄πλά δεν γίνεται...
Σήμερα απαλλαγμενη από το μαρτυριο του πόνου μετά από πολύ καιρό άκουσα μουσική και χοροπηδούσα σαν το κατσίκι και χαιρόμουν. Πήγα στη σχολή και έδωσα σχεδιαγραμμα της πτυχιακης μου. Περπατούσα στο δρόμο και ένιωθα δυνατη... Απλά ήξερα πως σήμερα δεν θα παρακαλέσω , δεν θα συρθω στο πάτωμα και δεν θα κλαψω.
Δεν θέλω να περνάω άλλο αυτό το μαρτυριο, θέλω να νιώσω για λίγο ελεύθερη από τον πόνο. Δεν είναι ανθρωπινο δικαίωμα αυτο;
Δεν σ αφήνω ούτε επειδη σε μισώ, ούτε επειδή ψάχνομαι, ούτε τίποτα... Εγώ θα θέλα να μουν για πάντα μαζί σου, να μένα με μαζί στο ίδιο σπίτι, να κάναμε οικογένεια. Αλλά όλα αυτα δεν γίνονται, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορούμε καν να βρισκομαστε μαζί στον ίδιο χώρο... Αν ήθελες πραγματικα, θα ξυπνούσες και θά κανες τις δουλειες σου τα πρωινά και μετά θα έβρισκες λίγο χρόνο για μένα. Επειδή θα το ήθελες και όχι επειδή θα σερνόμουν κλαιγοντας να σε παρακαλάω κάθε μέρα, ούτε επειδή είχε ορκομοσια ο χ, ψ πελεκανος και κατεβηκες για αυτόν κάτω... Θα ήσουν εδώ επειδη θα το θελες εσύ.
Φεύγω λοιπόν επειδη δεν αντεχω άλλο πόνο. Νομίζω είναι ξεκάθαρο αυτό που λέω... Και για να μην σε μισήσω. Άσε να μπορούμε να θυμόμαστε τις καλές στιγμές...

Γεια σου Άγγελε
καλή συνέχεια
καλή ζωη να έχεις
και να προσέχεις μικρέ μου

[Disillusion]

the_virus μήν συγκρίνεις τη δική σου ιστορία με της donald.
Ακόμα κι αν έχει κάνει βλακείες μέσα στη σχέση της αφού δεν μπορεί να τις λύσει μ\'αυτό το άτομο δεν πρόκειται να δουλέψει το σύστημα. Όπως είπες κι εσύ donald_girl.

Και όσον αφορά τη σχέση εξαποστάσεως ακόμα χειρότερα ό,τι κι αν συμβαίνει. όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον ο οποίος δεν είναι δίπλα σου και μοιράζεστε κάποιες ελάχιστες συζητήσεις είναι πολύ λογικό να τον εξιδανικεύσεις σε σημείο τρέλας. Τα πάθαμε κι εμείς. Και μετά δεν είναι ότι δεν είναι αυτός που φαντάστηκες αλλά ότι τελικά δεν αρκεί να αγαπιέστε όταν είστε χώρια. Όπως ακριβώς είπες.

Εμένα με βρίσκεις σύμφωνη πάντως. Και χαίρομαι πολύ που ανέβηκες μετά από όλα αυτά. Μπράβο σου

Άσχετο τελικά ο γιατρός στην αύξησε τη δόση;

[tHe_V1rus]

Εγω διαφωνω.
Δεν συγγρινω δικη μου ιστορια με donald_girl.

Αυτη ειναι η αληθεια της donald.
Υπαρχει και η αληθεια αυτου του ανθρωπου.Που ι δια η donald εχει παραδεχτει οτι του εχει κανει την ζωη μαρτυριο με τα προβληματα της.

Αυτος ο ανθρωπος την αγαπαει απ οτι φαινεται.
Νομιζεις ετσι θα σου δωσει ο καθενας την αγαπη απλοχερα?
Οι αντες δεν λενε \"σ\'αγαπω\" αν δεν το εννοουν....Τουλαχιστον οι περισσοτεροι.

Τεσ\'πα ο ψυχιατρος ξερεις τι μου ειχε πει καποτε?
Οτι η καταθλιψη για τετοια θεματα ανηκει σε μια κατηγορια προβληματων που λεγονται
\"ψυχολογικα προβληματα πολυτελειας\".
Τι θελω να πω με αυτο?

Ειναι φυσικο αυτος ο ανθρωπος να μην την καταλαβαινει...Γιατι ομως?
Γιατι δεν γνωριζει το τι ειναι ψυχολογικα προβληματα.
Οπου υπαρχει θεμα επιβιωσης ΔΕΝ υπαρχουν ψυχολογικα προβληματα.Δεν εχουν θεση.

\"Η Εργατικη Ταξη και οι Ρομα δεν εχουν ψυχολογικα προβληματα γιατι αντιμετωπιζουν προβλημα επιβιωσης\"
μου ειχε πει χαρακτηριστικα....
Χμμμ δικαιο εχει.....
Ισως αυτος ο ανθρωπος δουλευει ολη μερα για τα προς το ζην....για να ειναι ζωντανος και την επομενη μερα.
Ολα αυτα που του λες ειναι 100% φυσικο να του φαινονται \"μαλακιες\".
Μαλιστα ισως θα παρακαλουσε απο μεσα του να ζει την ζωη σου.

Ολοι οι ανθρωποι δεν αντιδρουμε τον ιδιο τροπο στα εξωτερικα ερεθισματα.

Πχ οταν ξυπναω και βρισκομαι σε ενα αδειο σπιτι μελαγχολω...Δεν αντεχω ασφυκτιω...σκεφτομαι και πεφτω ψυχολογικα...

Οταν βρεθει ομως ο πατερας μου πχ σε ενα αδειο σπιτι θα πεσει να κοιμηθει πολυ ευχαριστημενος που εχει χρονο να ξεκουραστει αφου το πρωι σηκωθηκε απο τις 5.
Νομιζεις εχει την πολυτελεια να κατσει και να σκεφτει οτι στο σχολειο τα παιδια τον κοροιδευαν (λεω τωρα δεν ξερω τι γινοταν...),ποιο ειναι το νοημα τις ζωης,και εκει εξω δεν υπαρχει τιποτα για εμενα...ειμαι σκουπιδι...κτλ κτλ κτλ
Και ειναι και αυτος αρκετα ευαισθητο ατομο.

ΔΕν ξερω τι πιστευετε για αυτα.

[Disillusion]

Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί σου. Και συμφωνώ και διαφωνώ. Κι εμένα μου το είπε ο γιατρός αυτό. Ότι η κατάθλιψη είναι η νόσος της εποχής μας επειδή τα έχουμε όλα. Κι επειδή δεν έχουμε κάτι άλλο για να μας δίνει ενέργεια σκάβουμε το παρελθόν ή τα βάζουμε με τον εαυτό μας.

Άραγε όμως είναι πραγματικά αλήθεια αυτό; Δηλαδή θα μπορούσες να πεις ότι κάποιος που ζει με έναν εφιάλτη τον παιδικών του χρόνων το κάνει επειδή πρέπει να έχει κάτι να ασχολείται; Πιστεύεις ότι αν σταματήσει να ασχολείται θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά στο κοινωνικό σύνολο και τις υποχρεώσεις του; (και με τον εφιάλτη δεν εννοώ αν τον κοροιδευαν η όχι τα άλλα παιδια)

Ή θέλεις μήπως να μου πείς πως οι διαταραγμένοι ψυχολογικά δεν έρχονται ΠΟΤΕ από την εργατική τάξη ή από τους ρόμ;
Αυτό μου φαίνεται απίθανο.

υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Δεν πιστεύω πως μία πολύ άσχημη παιδική ηλίκια δεν συμβάλλει καθόλου στα εσωτερικά προβλήματα του καθενός. Ούτε πως πρόκειται για καθαρά βιοχημική ανωμαλία. Όλα παίζουν.

Όσον αφορά την ντόναλντ όπως είπα και πριν αν η ίδια πράγματι τον έχει ταλαιπωρήσει και αυτός αδυνατεί να την καταλάβει αν δεν το συζητήσει μαζί της ή προσπαθήσει νομίζεις υπάρχει προοπτική βελτίωσης;

[donald_girl]

Λοιπον... Καταρχην δεν έχω καταθλιψη επειδη δεν έχω τι να κανω.... Γραφω σε 3 έντυπα και σπουδαζω κιολας... Και πάντα ήμουν άψογη στις υποχρεώσεις μου... Αλλά έτυχε απο μικρη να τρωω ξύλο, να με φτυνουν στα μουτρα και να δουλευουν...
Δεν έχω καταθλιψη επειδη ξύνω το μ***ι μου! Ελεος δλδ! Και από τους χώρους που βρίσκομαι κανεις δεν ξερει τίποτα...
Και δεν είχα ποτε λεφτα!!! Με μεγάλωσε ο πατερας μου με 600 ευρω το μηνα και είχε και αλλα 3 παιδια.
Αυτα είχα να πω
Καλό σας βραδυ

[Disillusion]

Μαζί σου κι εγώ... Αυτή η άποψη με πληγώνει πολύ. Ότι και καλά εδώ ο κόσμος καίγεται και το __ χτενίζεται.

Λες επίσης βάιρους: \"Ειναι φυσικο αυτος ο ανθρωπος να μην την καταλαβαινει...Γιατι ομως?
Γιατι δεν γνωριζει το τι ειναι ψυχολογικα προβληματα.Ολα αυτα που του λες ειναι 100% φυσικο να του φαινονται \"μαλακιες\".
Μαλιστα ισως θα παρακαλουσε απο μεσα του να ζει την ζωη σου.\"

Το ξέρω ότι είναι αδύνατο σε πολλούς να καταλάβουν, το έχω πει και σ\'αυτό το θέμα και αλλού. Και όντως όταν έχω αποφασίσει να μιλήσω μου συμπεριφέρθηκαν σαν να έλεγα μαλακίες. Αλλά δεν θα το παίξω κάποια που δεν είμαι ούτε θα κρύψω τις ανησυχίες μου επειδή είναι μαλακίες.
Είναι οι δικές μου μαλακίες και αυτές έχω στο μυαλό μου. Αν έτσι το βλέπει κάποιος που μ\'αγαπάει και θέλει και καλά να με βοηθήσει δεν πρόκειται να τα καταφέρει έτσι. Δεν βοηθάς τον άλλο πιέζοντας τον να αλλάξει και προσπαθώντας να τον κόψεις και να τον ράψεις σύμφωνα με τις δικές σου αλήθειες. Τον βοηθάς όταν αποδέχεσαι, με το χρόνο το πρόβλημά του, κάνοντας τον να δει οτι έχει πρόβλημα. Μετά είναι δικό του και δικό σου θέμα αν θα το αντέξεις εσύ ή αυτός.

\"Μαλακίες\"... Όπως είπα και πριν όποιος δεν έχει ζήσει μία τέτοια συμπεριφορά στα σχολικά του χρόνια καλύτερα να μην εκφέρει άποψη. Για μένα είναι το ίδιο επώδυνο όσο και η σεξουαλική παρενόχληση.

[tHe_V1rus]

Ok σχολειο εμενα με αγαπουσαν οι συμαθητες μου.
Δεν ειχα προβληματα.

Αν ανοιγαν τα πρωτα κεφαλια Disillusion θα σου ελεγα εγω ποιος θα ειχε προβληματα μετα.
Μην ριχνουμε ευθυνες στους αλλους παντα.
Πολλες φορες εμεις οι ιδιοι εχουμε την ευθυνη για τον τροπο που μας συμπεριφερονται και ειδικα στο σχολειο.

Δεν μου αρεσει η βια αλλα οι ακραιες καταστασεις απαιτουν ακραια μετρα.

Και εμενα πολλες φορες η μητερα μου με χτυπουσε αλλα εκανα και μαλακιες.Μερικες φορε και χωρις...

Φυσικα μην νομιζεις δεν μου εμεινε κ εμενα κατι απο ολο αυτο.
Δεν αγαπαω την μητερα μου....
Εχω συνδεσει την μητερα μου με καταπιεση,βια,και γενικα πολυ ασχημες αναμνησεις....
Δηλαδη αν η μητερα μου πεθανει δεν θα λειψει απο την ζωη μου,παρολο που τωρα πια κανει τα παντα για εμενα και με υπεραγαπαει και μου προσφερει τα παντα.(δεν το λεει βεβαια...) δεν θα μου λειψει...Δεν εχω αισθηματα για αυτη,σχεδον τιποτα.
Και πιστευω οτι και να κανει τωρα πια δεν προκειται να νιωσω τιποτα ποτε....Εχουν καλυψει αλλα ατομα το κενο της και δεν την χρειαζομαι.

Τι να κανουμε...ετσι ειναι αυτα.
Ολοι κατι κουβαλαμε μεσα μας.
Και η ιδια η μητερα μου κατι κουβαλαει....
Αλλα επειδη εχεις καποια τραυματα απο την παιδικη σου ηλικια δεν σημαινει οτι εισαι σκουπιδι...ΕΛΕΟΣ
Απλα ετυχε.


\"Γραφω σε 3 έντυπα και σπουδαζω κιολας... \" λες donald_girl
Μα καλά ξερεις ποσα ατομα γνωριζω εγω που ο πατερας τους τους εδινε για χαρτζιλικι 600ε τον μηνα (για ρουχα-ψωνια-καφεδες-ποτα μλκιες) και οχι απλα δεν σπουδασαν...αλλα εφτασαν 32 και 34 και ακομα τους συντηρει ο μπαμπας τους.

Αν εσυ εισαι σκουπιδι,αυτοι τι ειναι?
Ειναι γαματοι επειδη ΕΤΥΧΕ ο μπαμπας τους και ΟΧΙ αυτοι να εχει οικονομικη ανεση?
Επρεπε να εισαι περιφανη που καταφερες τοσα.
Σημαινει εισαι εξυπνη κοπελα.

Ελα τωρα τι να λεμε....

[Disillusion]

Όπως δεν μπόρεσες να σταματήσεις τη βία της μαμάς σου όταν ήσουν μικρός, έτσι κι εγώ και στο σχολείο όταν με βαρούσαν, και στο σπίτι όταν μ\'έβριζαν, και μετά όταν με χαίδευαν κι εγώ δεν ήθελα. Το ίδιο. Και δίνω ευθύνες στους άλλους ναι, δεν τους κατηγορώ πια ούτε νιώθω απέχθεια. Αλλά αυτή η συμπεριφορά, το να προσπαθείς να πείς ότι έφταιξες κι εσύ, κάπου την κούνησες κι εσύ την ουρά σου κλπ, δείχνει ότι δεν μπορείς να χωνέψεις την αδικία που σε βαραίνει.
Το ήξερες πως το ξύλο δεν είναι αποδεκτό; Ό,τι μαλακία και να κάνει το παιδί. Το ξύλο δεν βγάζει πουθενά, άσε που όλη αυτή η βία φέρνει βία είτε εξωτερική (άτομο που θυμώνει ανεξελέγκτα, δέρνει κλπ) είτε εσωτερική (αυτοκαταστροφή).

Γιατί δεν είναι εύκολο για κανέναν, όλοι όταν μας συμβαίνει προσπαθούμε να πούμε πως φταίμε εμείς. Το εκλογικεύουμε δηλαδή, δικαιολογούμε και τον άλλο ανήμποροι μπροστά σε όλη αυτήν την κακία, πόσο δε μάλλον όταν προέρχεται από κάποιον τον οποίο αγάπαμε, πιστεύουμε. Αλλά αυτή είναι η νοοτροπία του θύματος. Κι εγώ δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Αν σου πω πως σκέφτηκα κάποτε πως \"ξέρεις κάτι όταν σε άγγιζε εκείνος κι εσύ ήθελες να φύγεις, δεν έπρεπε να φωνάζεις, είχε κι αυτός προβλήματα, οικογενειακά\", τί θα πείς, θα σκεφτείς μήπως ότι μου έστριψε; Φυσικά και μου έστριψε. Προσπαθώντας να οικειοποιηθώ με τον επιτιθέμενο, εκλογικεύω το γεγονός, το μικραίνω. Σύνδρομο της Στοκχόλμης δεν το είπανε;
Ε, λοιπόν μάθε πως δεν είναι λογική τέτοια σκέψη. Αλλιώς δεν θα το έλεγαν \"σύνδρομο\"!

Δεν είναι σκουπίδι κάποιος που υποφέρει από κουσούρια που του άφησαν επώδυνες αναμνήσεις. Νιώθει σκουπίδι γιατί ακόμα έχει ένα \"γιατί\" κολλημένο στη μούρη κάθε που ξυπνά κάθε που τρώει κάθε που δουλεύει και κάθε που κοιμάται.

Σε καταλαβαίνω που λες ότι δεν νιώθεις πια τίποτα για τη μητέρα σου. Δεν ξέρω αν εσύ το νιώθεις πραγματικά αλλά εγώ λέω στον εαυτό μου πως νιώθω έτσι (για τους γονείς μου) όταν βλέπω ότι δεν πρόκειται να παραδεχτούν τα λάθη τους. Άρα δεν είναι τόσο αναισθησία, είναι αδυναμία να συγχωρήσω.

[tHe_V1rus]

τΙ να σταματησω την βια ρε.μπορει ενα παιδι 5-6-7 χρονων να σταμτησει την βια ενος ενηλικα 30?
Ο πατερας μου μερικες φορες προσπαθουσε αλλα δυστυχως δεν καταφερνε και πολλα.

Την βια στο σχολειο την σταματουσα.
Στο λυκειο εσπασα το γονατο καποιου που ΤΟΛΜΗΣΕ να πει κατι σχετικα με μια κοπελα που ημουν ερωτευμενος...δηλαδη προσπαθησε να με μειωσει με μονο κινητρο τον κομπλεξισμο και την ζηλια του.
Του εσπασα το γονατο οχι κατα τυχη...αλλα ηθελημενα...αυτο ηθελα να κανω...
Ερχοταν σχολειο με πατεριτσες.
Και οχι μονο αυτο...Δεν αντιμετωπισα μονο 1 ατομο εκεινη την στιγμη...
Εδειξα οτι οποιος τολμησει να με αμφισβητησει καπως ετσι καταληγει.

Ο φοβος φυλαει τα ερμα.
Ειναι νομος.


Σχετικα με την μητερα μου
Δεν νιωθω τιποτα.
Αν δεν με παιρνει τηλεφωνο χαιρομαι.
Δεν θελω να την ακουω,δεν την εχω επιθυμησει ποτε μου,με νευριαζει οταν ακουω την φωνη της.
Ντρεπομαι που εχω αυτη για μητερα.
Αποδειξη?
Εχω μειωμενη αυτοπεπηθηση μονο και μονο με την ηλιθια ιδεα οτι κουβαλαω ενα μερος του dna αυτου του ανθρωπου.
Δηλαδη θεωρω την μητερα μου υπανθρωπο.

Η μητερα μου σου ξαναλεω με υπαραγαπει,κανει τα παντα και προσφερε και προσφαιρει σε εμενα οσο δεν παει αλλο.
Θυσιαζεται.
Οταν εχω καποιο προβλημα η μητερα μου γινεται κουρελι.Δεν αντεχει να με βλεπει σε ασχημη κατασταση..σπαει.
Αλλα σου ειπα...μαλλον καποια βιωματα που εχεις μικρο παιδι μενουν στο υποσυνειδειτο...τι να πω...

Γενικα ο κοσμος παρατηρει οτι δεν μοιαζω καθολου με την μητερα μου στον χαρακτηρα ουτε εμφανησιακα (ουτε με πατερα μου ιδιαιτερα) και πολλα ατομα μου λενε οτι σαν να μην εισαι δικο τους παιδι....
Δυστυχως ομως ειμαι....

Ισως μεγαλο ρολο παιζει που οι χαρακτηρες μας ειναι στα 2 ακρα...καμια σχεση μεταξυ τους.
ΑΝ η μητερα μου κυκλοφορουσε εκει εξω και ηταν συνομιλικη ουτε για φτυσιμο δεν θα την ειχα.

Ακουγονται σκληρα αυτα αλλα δυστυχως....
Με την μητερα μου εχουμε σταματησει τους καβγαδες απο τα 16-17 μου
Οταν πλεον καταλαβε για τα καλα οτι δεν μπορει να ασκησει βια πανω μου.

Συνηθως τωρα προσπαθει να ασκησει ψυχολογικη βια...
Αλλα δεν δινω καμια σημασια...εξαλλου καποιο που δεν τον εκτιμας σαν ανθρωπο δεν συμεριζζεσαι καμια αποψη του και δεν νοιαζεσαι για κανενα \"θελω\" και \"νομιζω\" του.


Ασχετα-σχετικα με το θεμα αυτα

[Disillusion]

Καταλαβαίνω αυτά που λες αν και νιώθω ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, πέρα του ότι συνεχίζοντας αυτή τη συζήτηση παραβλέπουμε το θέμα της ντόνλαντ.

Λοιπόν ντόναλντ τελικά δεν είπες, ο γιατρός σου αύξησε τη δόση; Άλλαξες μήπως θεραπεία; Νιώθεις καλύτερα αυτές τις μέρες;