Βαριά εσωτερική θλιψη

[Ορέστης]

Αυτο που λεω το ρωτασ τον αλλο αν μπορει να δουλεψει εικοσι χρονια και λεφτα να εχει τα παιδια δεν πρεπει να τον βλεπουν να καθεται μετα τα πεντε μεχρι τα εικοσι δηλαδη δεκαπεντε χρονια το λιγοτερο

Συμφωνω. ..

[mila]

Κάτι που δεν σου είπε κανένας, αλλά ίσως είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να νιώθεις άσχημα για την έκτρωση. Προσπάθησε να αποδομήσεις αυτό που σε βασανίζει με λογικά επιχειρήματα.

Αφού δουλέψεις μέσα σου όλο αυτό, ξεκίνα να έχεις φυσιολογική επαφή με έγκυες και ανθρώπους που έχουν παιδιά. Θα σου κάνει καλό.

Τέλος, όταν βεβαιωθείς ότι έχεις απεμπλακεί από τις ενοχές σου, τότε συζήτα με τον άντρα σου. Μην συζητάς στα πλαίσια "παιδί θέλω, τώρα το θέλω" αλλά ρώτα τον αν θέλει, πότε το υπολογίζει, εξήγησε του ότι οι γυναίκες είμαστε πιο γόνιμες όταν είμαστε νέες και ότι γενικότερα και για το μωρό είναι καλύτερο να έχει νέους γονείς (μειωμένες πιθανότητες για ασθένειες).

Σε κάθε περίπτωση, μην κάνεις παιδί μόνο και μόνο σαν απωθημένο και εξιλέωση από την έκτρωση.

[Vicky26]

Έχω επαφές με παιδιά θέλοντας κ μη! Ε τις έγκυες όμως το αποφεύγω πάρα πολύ δεν μπορώ να το διαχειριστω με τίποτα γυρίζω σπίτι μου κ κλαίω είναι πέρα από τις δυνάμεις μου

[παολα]

Τα οικονομικά μας αυτόν τον καιρό είναι δύσκολα κ αυτό με κάνει να ντρέπομαι ακόμα πιο πολύ να το πω κ κατά συνέπεια να βασανιζομαι με τις σκέψεις μου κ τα θέλω μου. Δεν ξέρω. Που θα βγάλει όλο αυτό.. έμεινε έγκυος φίλη μου κ αποφευγω να την πάρω τηλέφωνο να της μιλήσω γιατί δεν μπορώ να το διαχειριστώ

θα μπορούσες να το συζητήσεις με το σύντροφό σου....τα αποτελέσματα μπορεί να σε εκπλήξουν....