Τον χωρισα και τωρα πονάω πολυ

[lemontree]

Γεια σε όλους,
Λοιπον η ιστορία μου εχει ως εξης: Πριν τεσσεράμιση χρόνια τα εφτιαξα με τον Π. Αυτη η σχεση δεν ξεκινησε με ερωτα αλλα εμεινα επειδη ειχε πολλα καλα στοιχεια πανω του( εμφανισιμος, εξυπνος, μορφωμένος, και πανω απο ολα ηταν παντα εκει για μενα οτι και αν χρειαζομουνα). Στην πορεια τον αγάπησα πάρα πολύ, στα δυο χρόνια πανω αρχισαμε και να συγκατοικούμε. όλο αυτο το διαστημα που τα είχαμε, υπηρχαν λίγεσ στιγμεσ που αισθανθηκα ερωτευμένη, και περισσοτερεσ στιγμές που αισθανθηκα να μου λείπουν πραγματα απο αυτην την σχεση, αλλα πιο πριν δεν μου περασε η ιδεα να χωρισω γιατι τον αγαπουσα πολυ. Στον ερωτικο τομέα το σεξ ηταν καλο στην πολυ αρχη αλλα ποτε ουαου και στην πορεια αρχισε να γινεται σταδιακα ολο και πιο βαρετο. Φιλους δεν ειχα πολλους και ολη μου η ζωη περτρεφόταν γυρω απο αυτον. Τους τελευταίους δυο μήνες η ιδεα του χωρισμου γινόταν όλο και πιο ελκυστικη. Αρχισα να σκεφτομαι ολα αυτα που μου έλειπαν απο την ζωη μου. Το καλο σεξ και την καινοτομία, το να βγαινω έξω και να διασκεδαζω, την ζωη που χανω μενοντας σε αυτη τη σχεση, το γεγονος οτι εγινα 24 χρονων και δεν πρεπει να αφησω να περασουν και αλλο το χρονια, το γεγονοσ οτι τοσα χρονια δεν εζησα την φοιτιτικη ζωη που επρεπε να ζησω, την ελλειψη φλερτ, το γεγονος οτι ηταν η πρωτη μου σχεση και αν εμενα και αλλο δεν θα αποκτουσα τισ εμπειριες που επρεπε να αποκτησω και οτι θα εφτανε καποια μερα που θα κατηγορουσα τον ευατο μου με την ερωτηση: Καλα αφησες να περασουν ετσι τα χρόνια χωρις να ερωτευτεις παθιασμένα ουτε μια φορά; Στο μεταξυ εβρισκα όλο και περισσοτερα πραγματα που με ενοχλουσαν πανω του, στην συμπεριφορα του και στον χαρακτηρα του, πολλεσ φορεσ μου φαινοταν οτι εχει παρωπιδες και ειναι συντηριτικος, το αλκοολ δεν του καθοταν καλα, και ενω δεν επινε συστηματικα οταν επινε συμπεριφεροταν σαν μικρο παιδακι. Ο περιγυρος του με εκανε επισης να ασφυκτιω μιας και τον τελευαιο καιρο σταματησα να συμπαθω πολλους απο τους φίλους του. Ειχαμε διαφορετικα ενδιαφεροντα, αυτος ηταν πολυ πρακτικος τυπος και εμενα μου αρεσε πολλοι να φιλοσοφω αλλα καθε φορα που προσπαθουσα να το κανω μαζι του επεφτα πανω σε τοιχο. Και εν τελη με μια αφορμη που μου εδωσε χωρισα. Κια μαλιστα χωρισα μια μερα πριν τις κοινες μας διακοπες. Στισ διακοπες πηγα μονη μου και στην αρχη ημουν καλα. Πονουσα μεν αλλα ημουν πιο σιγουρη για την αποφαση μου. Στην πορεια ομως τα πραγματα αλλαξαν. Αρχισε να μου λειπει απιστευτα πολυ. Να κλαιω με μαυρο δακρυ. Να υποφερω που πληγωσα εναν ανθρωπο που αγαπουσα τοσο πολυ. Να σκεφτομαι τισ ωραιεσ αναμνησεισ, τα ταξιδια μας, τα κοινα μας ονειρα για το μελλον, οι λογοι που ειχα για να χωρισω ξαφνικα μου μοιαζουν ασημαντοι. Ηταν ενας ανθρωπος μου με αγαπουσε και με ηθελε για αυτο ακριβως που ειμαι, και φανταζοταν οτι θα περναγαμε ολη την ζωη μασ μαζι. Συνειδητοποιησα οτι η αγαπη και η οικειοτητα που ειχαμε αναπτυξει ολα αυτα τα χρονια ηταν τεραστια για να πω εγω οτι φευγω ετσι απλα. Η ιδεα να τον παρω τηλεφωνο φανταζει τοσο ελκυστικη και ανακουφιστικη. Τωρα ξαφνικα ολα πανω του μου φαινονται τελεια και εχω την αισθηση οτι αν γυρνουσα θα τον ξαναερωτευομουν απο την αρχη... Εμπασ περιπτωση σημερα ειναι η μερα που εχουμε κανονισει να παω να παρω τα πραγματα μου απο το σπιτι του και εγω τον χωρισμο που προκαλεσα δεν τον εχω χωνεψει ακομη. Φοβαμαι μηπως κανω το πιο μεγαλο λαθος της ζωης μου. Απο την αλλη φοβαμαι κιολας οτι αν γυρισω, θα γυρισουν και ολα οσα μ εκαναν να νιωθω τον τελευταιο καιρο εγκλωβισμενη σε αυτην την σχεση. Και οτι μετα θα πρεπει να το ξαναπερασουμε αυτο και οι δυο απο την αρχη. Κατα πόσο με εχει τυφλωσει η αγαπη που νιωθω για αυτον και δεν μπορω να δω καθαρα δεν ξερω. Πονάω πολύ!! Σασ παρακαλω, εσεισ που εχετε ζησει κατι παρομοιο μηπως μπορειτε να μου πειτε τι να κανω;

[Manolovasss]

Μιλά του κ πες του ακριβώς πως ένιωθες κ έφτασες στο χωρισμό μέσα σου!Πες του όμως κ πως νιώθεις τώρα που χωρίσατε.Σκεψου όμως καλά αν όλα αυτά που νιώθεις μετά το χωρισμό είναι πραγματικά ή απλά οι τύψεις πως προκάλεσες πόνο σε έναν άνθρωπο που σε πρόσεχε!


Sent from my iPhone using Tapatalk

[giorgos35]

Γεια σε όλους,
Λοιπον η ιστορία μου εχει ως εξης: Πριν τεσσεράμιση χρόνια τα εφτιαξα με τον Π. Αυτη η σχεση δεν ξεκινησε με ερωτα αλλα εμεινα επειδη ειχε πολλα καλα στοιχεια πανω του( εμφανισιμος, εξυπνος, μορφωμένος, και πανω απο ολα ηταν παντα εκει για μενα οτι και αν χρειαζομουνα). Στην πορεια τον αγάπησα πάρα πολύ, στα δυο χρόνια πανω αρχισαμε και να συγκατοικούμε. όλο αυτο το διαστημα που τα είχαμε, υπηρχαν λίγεσ στιγμεσ που αισθανθηκα ερωτευμένη, και περισσοτερεσ στιγμές που αισθανθηκα να μου λείπουν πραγματα απο αυτην την σχεση, αλλα πιο πριν δεν μου περασε η ιδεα να χωρισω γιατι τον αγαπουσα πολυ. Στον ερωτικο τομέα το σεξ ηταν καλο στην πολυ αρχη αλλα ποτε ουαου και στην πορεια αρχισε να γινεται σταδιακα ολο και πιο βαρετο. Φιλους δεν ειχα πολλους και ολη μου η ζωη περτρεφόταν γυρω απο αυτον. Τους τελευταίους δυο μήνες η ιδεα του χωρισμου γινόταν όλο και πιο ελκυστικη. Αρχισα να σκεφτομαι ολα αυτα που μου έλειπαν απο την ζωη μου. Το καλο σεξ και την καινοτομία, το να βγαινω έξω και να διασκεδαζω, την ζωη που χανω μενοντας σε αυτη τη σχεση, το γεγονος οτι εγινα 24 χρονων και δεν πρεπει να αφησω να περασουν και αλλο το χρονια, το γεγονοσ οτι τοσα χρονια δεν εζησα την φοιτιτικη ζωη που επρεπε να ζησω, την ελλειψη φλερτ, το γεγονος οτι ηταν η πρωτη μου σχεση και αν εμενα και αλλο δεν θα αποκτουσα τισ εμπειριες που επρεπε να αποκτησω και οτι θα εφτανε καποια μερα που θα κατηγορουσα τον ευατο μου με την ερωτηση: Καλα αφησες να περασουν ετσι τα χρόνια χωρις να ερωτευτεις παθιασμένα ουτε μια φορά; Στο μεταξυ εβρισκα όλο και περισσοτερα πραγματα που με ενοχλουσαν πανω του, στην συμπεριφορα του και στον χαρακτηρα του, πολλεσ φορεσ μου φαινοταν οτι εχει παρωπιδες και ειναι συντηριτικος, το αλκοολ δεν του καθοταν καλα, και ενω δεν επινε συστηματικα οταν επινε συμπεριφεροταν σαν μικρο παιδακι. Ο περιγυρος του με εκανε επισης να ασφυκτιω μιας και τον τελευαιο καιρο σταματησα να συμπαθω πολλους απο τους φίλους του. Ειχαμε διαφορετικα ενδιαφεροντα, αυτος ηταν πολυ πρακτικος τυπος και εμενα μου αρεσε πολλοι να φιλοσοφω αλλα καθε φορα που προσπαθουσα να το κανω μαζι του επεφτα πανω σε τοιχο. Και εν τελη με μια αφορμη που μου εδωσε χωρισα. Κια μαλιστα χωρισα μια μερα πριν τις κοινες μας διακοπες. Στισ διακοπες πηγα μονη μου και στην αρχη ημουν καλα. Πονουσα μεν αλλα ημουν πιο σιγουρη για την αποφαση μου. Στην πορεια ομως τα πραγματα αλλαξαν. Αρχισε να μου λειπει απιστευτα πολυ. Να κλαιω με μαυρο δακρυ. Να υποφερω που πληγωσα εναν ανθρωπο που αγαπουσα τοσο πολυ. Να σκεφτομαι τισ ωραιεσ αναμνησεισ, τα ταξιδια μας, τα κοινα μας ονειρα για το μελλον, οι λογοι που ειχα για να χωρισω ξαφνικα μου μοιαζουν ασημαντοι. Ηταν ενας ανθρωπος μου με αγαπουσε και με ηθελε για αυτο ακριβως που ειμαι, και φανταζοταν οτι θα περναγαμε ολη την ζωη μασ μαζι. Συνειδητοποιησα οτι η αγαπη και η οικειοτητα που ειχαμε αναπτυξει ολα αυτα τα χρονια ηταν τεραστια για να πω εγω οτι φευγω ετσι απλα. Η ιδεα να τον παρω τηλεφωνο φανταζει τοσο ελκυστικη και ανακουφιστικη. Τωρα ξαφνικα ολα πανω του μου φαινονται τελεια και εχω την αισθηση οτι αν γυρνουσα θα τον ξαναερωτευομουν απο την αρχη... Εμπασ περιπτωση σημερα ειναι η μερα που εχουμε κανονισει να παω να παρω τα πραγματα μου απο το σπιτι του και εγω τον χωρισμο που προκαλεσα δεν τον εχω χωνεψει ακομη. Φοβαμαι μηπως κανω το πιο μεγαλο λαθος της ζωης μου. Απο την αλλη φοβαμαι κιολας οτι αν γυρισω, θα γυρισουν και ολα οσα μ εκαναν να νιωθω τον τελευταιο καιρο εγκλωβισμενη σε αυτην την σχεση. Και οτι μετα θα πρεπει να το ξαναπερασουμε αυτο και οι δυο απο την αρχη. Κατα πόσο με εχει τυφλωσει η αγαπη που νιωθω για αυτον και δεν μπορω να δω καθαρα δεν ξερω. Πονάω πολύ!! Σασ παρακαλω, εσεισ που εχετε ζησει κατι παρομοιο μηπως μπορειτε να μου πειτε τι να κανω;

Απτή μια ήταν υπερβολικά καλώς μαζί σου γι'αυτό τον βαρέθηκες...
Απτή άλλη πάλι ήθελες μέσα σου να πας και με άλλους...
Ήθελες σεξουαλικές εμπειρίες...άμα πας με άλλους και χορτάσεις το σεξ αλλά παράλληλα δεις και τη χαρακτήρες κυκλοφορούν εκεί πέρα έξω νομίζω τον πρώην σου θα τον ψάξεις ακόμα περισσότερο..

[elis]

Σιγα τα λαχανα κι οι πιο εξυπνοι την πατανε δεν υπαρχει ανθρωποσ που να μη μετανιωσε για ερωτα τωρα ειναι νωρισ μολισ περασουν τα χρονια μπορεισ και να μουτζωνεσαι να πινεισ διαφορα εχει το μενου

[Remedy]

Γεια σε όλους,
Λοιπον η ιστορία μου εχει ως εξης: Πριν τεσσεράμιση χρόνια τα εφτιαξα με τον Π. Αυτη η σχεση δεν ξεκινησε με ερωτα αλλα εμεινα επειδη ειχε πολλα καλα στοιχεια πανω του( εμφανισιμος, εξυπνος, μορφωμένος, και πανω απο ολα ηταν παντα εκει για μενα οτι και αν χρειαζομουνα). Στην πορεια τον αγάπησα πάρα πολύ, στα δυο χρόνια πανω αρχισαμε και να συγκατοικούμε. όλο αυτο το διαστημα που τα είχαμε, υπηρχαν λίγεσ στιγμεσ που αισθανθηκα ερωτευμένη, και περισσοτερεσ στιγμές που αισθανθηκα να μου λείπουν πραγματα απο αυτην την σχεση, αλλα πιο πριν δεν μου περασε η ιδεα να χωρισω γιατι τον αγαπουσα πολυ. Στον ερωτικο τομέα το σεξ ηταν καλο στην πολυ αρχη αλλα ποτε ουαου και στην πορεια αρχισε να γινεται σταδιακα ολο και πιο βαρετο. Φιλους δεν ειχα πολλους και ολη μου η ζωη περτρεφόταν γυρω απο αυτον. Τους τελευταίους δυο μήνες η ιδεα του χωρισμου γινόταν όλο και πιο ελκυστικη. Αρχισα να σκεφτομαι ολα αυτα που μου έλειπαν απο την ζωη μου. Το καλο σεξ και την καινοτομία, το να βγαινω έξω και να διασκεδαζω, την ζωη που χανω μενοντας σε αυτη τη σχεση, το γεγονος οτι εγινα 24 χρονων και δεν πρεπει να αφησω να περασουν και αλλο το χρονια, το γεγονοσ οτι τοσα χρονια δεν εζησα την φοιτιτικη ζωη που επρεπε να ζησω, την ελλειψη φλερτ, το γεγονος οτι ηταν η πρωτη μου σχεση και αν εμενα και αλλο δεν θα αποκτουσα τισ εμπειριες που επρεπε να αποκτησω και οτι θα εφτανε καποια μερα που θα κατηγορουσα τον ευατο μου με την ερωτηση: Καλα αφησες να περασουν ετσι τα χρόνια χωρις να ερωτευτεις παθιασμένα ουτε μια φορά; Στο μεταξυ εβρισκα όλο και περισσοτερα πραγματα που με ενοχλουσαν πανω του, στην συμπεριφορα του και στον χαρακτηρα του, πολλεσ φορεσ μου φαινοταν οτι εχει παρωπιδες και ειναι συντηριτικος, το αλκοολ δεν του καθοταν καλα, και ενω δεν επινε συστηματικα οταν επινε συμπεριφεροταν σαν μικρο παιδακι. Ο περιγυρος του με εκανε επισης να ασφυκτιω μιας και τον τελευαιο καιρο σταματησα να συμπαθω πολλους απο τους φίλους του. Ειχαμε διαφορετικα ενδιαφεροντα, αυτος ηταν πολυ πρακτικος τυπος και εμενα μου αρεσε πολλοι να φιλοσοφω αλλα καθε φορα που προσπαθουσα να το κανω μαζι του επεφτα πανω σε τοιχο. Και εν τελη με μια αφορμη που μου εδωσε χωρισα. Κια μαλιστα χωρισα μια μερα πριν τις κοινες μας διακοπες. Στισ διακοπες πηγα μονη μου και στην αρχη ημουν καλα. Πονουσα μεν αλλα ημουν πιο σιγουρη για την αποφαση μου. Στην πορεια ομως τα πραγματα αλλαξαν. Αρχισε να μου λειπει απιστευτα πολυ. Να κλαιω με μαυρο δακρυ. Να υποφερω που πληγωσα εναν ανθρωπο που αγαπουσα τοσο πολυ. Να σκεφτομαι τισ ωραιεσ αναμνησεισ, τα ταξιδια μας, τα κοινα μας ονειρα για το μελλον, οι λογοι που ειχα για να χωρισω ξαφνικα μου μοιαζουν ασημαντοι. Ηταν ενας ανθρωπος μου με αγαπουσε και με ηθελε για αυτο ακριβως που ειμαι, και φανταζοταν οτι θα περναγαμε ολη την ζωη μασ μαζι. Συνειδητοποιησα οτι η αγαπη και η οικειοτητα που ειχαμε αναπτυξει ολα αυτα τα χρονια ηταν τεραστια για να πω εγω οτι φευγω ετσι απλα. Η ιδεα να τον παρω τηλεφωνο φανταζει τοσο ελκυστικη και ανακουφιστικη. Τωρα ξαφνικα ολα πανω του μου φαινονται τελεια και εχω την αισθηση οτι αν γυρνουσα θα τον ξαναερωτευομουν απο την αρχη... Εμπασ περιπτωση σημερα ειναι η μερα που εχουμε κανονισει να παω να παρω τα πραγματα μου απο το σπιτι του και εγω τον χωρισμο που προκαλεσα δεν τον εχω χωνεψει ακομη. Φοβαμαι μηπως κανω το πιο μεγαλο λαθος της ζωης μου. Απο την αλλη φοβαμαι κιολας οτι αν γυρισω, θα γυρισουν και ολα οσα μ εκαναν να νιωθω τον τελευταιο καιρο εγκλωβισμενη σε αυτην την σχεση. Και οτι μετα θα πρεπει να το ξαναπερασουμε αυτο και οι δυο απο την αρχη. Κατα πόσο με εχει τυφλωσει η αγαπη που νιωθω για αυτον και δεν μπορω να δω καθαρα δεν ξερω. Πονάω πολύ!! Σασ παρακαλω, εσεισ που εχετε ζησει κατι παρομοιο μηπως μπορειτε να μου πειτε τι να κανω;

αυτο που σε εχει τυφλωσει, ειναι η μοναξια και το αγχος μηπως μεινεις τελικα μονη η με καποιον χειροτερο.
βαλε και την συνηθεια που ειναι απαλευτο πραγμα, και την νοσταλγια, δεν θελει τπτ αλλο για να πιστευεις οτι εκανες λαθος, εφοσον δεν βρεθηκε κατι καλυτερο μεχρι τωρα (μαλλον αυτο σε αγχωνει).
δεν μας ειπες, υπηρχε καποιο φλερτακι στον αερα που τελικα ναυαγησε, η εφυγες ετσι, για να μεινεις μονη;

αμαν κι εσυ, ηταν αναγκη πριν τις διακοπες;;; πηγαινε διακοπες, σκεψου το μια τελευταια φορα και παρε τις αποφασεις σου.
διακοπες μονη, ειναι καταδικη. δεν παλευεται. μια φορα μονο πηγα στην ζωη μου μετα απο τον χωρισμο απο μια ΠΟΛΥ μεγαλη σχεση, και ειπα , ποτε ξανα..

εφοσον τον χωρισες εσυ και δεν το ηθελε, το μονο ευκολο ειναι να ζητησεις μια ειλικρινη συγνωμη και να του ζητησεις να ξανασκεφτει να ξαναειστε μαζι.
αλλα τι γινεται με ολα αυτα που σε εκαναν τοσο σιγουρη οτι θες να χωρισεις;
εσυ πρεπει να τα σκεφτεις αυτα. εμεις τι να πουμε;
κι αν μολις ξανανιωσεις σιγουρη στην σχεση σου, αρχισεις να σκεφτεσαι αλλους και φλερτακια;

[lemontree]

Ναι, τωρα ξαφνικα πρεπει να αλλαξω τοσες πολλές συνήθειες και αυτό πονάει... Όχι δεν υπηρξε φλερτάκι, ηθελα να φύγω απο αυτην την σχέση για να ανακαλυψω τον ευατό μου εξω απο αυτην και να αρχίσω να σκέφτομαι παλι σαν μεμονωμένο άτομο αλλα δεν φαντάστηκα οτι αυτο θα μου κόστιζε τόσο πολυ... Εν τω μεταξυ πιο πριν μου φαινόταν πιο εύκολο το να χωρίσω γιατι δεν το ειχα ζήσει ακόμη και δεν ηξερα πόσο πολύ μπορεί να πονέσει και όλος αυτός ο πόνος που νιώθω με κάνει ακόμη πιο αβεβαιη για το τι με περιμένει στο μέλλον... Να προσθέσω οτι ειμαι γενικά ένας ευαίσθητος χαρακτήρας. Τεσπα χθές πήγα και μάζεψα τα πράγματα μου απο το σπίτι του και ήταν σπαραχτικό. Αυτός βεβαια δεν ήταν εκεί γιατί εγω του το είχα ζητήσει. Και τελικά το βράδυ τον πήρα τηλέφωνο γιατί δεν αντεξα. Κάναμε μια πολύ ειλικρινή συζήτηση, του είπα πως εφτασα στον χωρισμό μέσα μου, όπως πρότεινε και ο Manolovasss και με κατάλαβε μου ζήτησε και αυτός συγνώμη για δικά του λάθη και γιατι δεν με πρόσεξε αρκετά και ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον το καλύτερο για το μέλλον.. Περιθωρια για επανασυνδεση στην κουβέντα μας δεν αφησα γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα.Μού είπε επίσης οτι αν ξανανιώσω άσχημα μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε και οτι θα είναι εκεί για μένα. Τουλάχιστον αυτη η συζήτηση εξαφάνισε όλες μου τις τύψεις και με ανακούφισε κάπως. Αλλά τώρα αισθανομαι ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό και μου λείπει πολύ... Επίσης δεν ξέρω πώς να κάνω την νέα αρχή. Το μόνο που θέλω ειναι να μην ξανασηκωθω απο το κρεβάτι μου. Αντί να νιώθω οτι πήγα μπροστά εγώ αισθάνομαι οτι έκανα πέντε βήματα πίσω..

[GeorgeGr1]

Την πάτησες ολίγον γιατι ο τυπος φαινεται συνειδητοποιημένος, δεν θα ξαναγυρίσει μαλλον και εσυ δεν τον βαρέθηκες ακομη, απ οτι δειχνεις. Το καλυτερο για εσενα ως γνωστόν θα ηταν να σε ενοχλούσε τωρα, να σου ζητούσε μια δευτερη ευκαιρια, δηλαδη να υποτιμούσε τον εαυτο του και να τον απ εξιδανίκευες πιο ευκολα.
Οτι και να γινει πλεον ειτε ετσι ειτε αλλιως, η σχεση αυτη τελειωσε, δεν εχει μελλον. Τωρα προχωράς μπροστα αφου βιώσεις το απαραίτητο πένθος βεβαια.

[Remedy]

Ναι, τωρα ξαφνικα πρεπει να αλλαξω τοσες πολλές συνήθειες και αυτό πονάει... Όχι δεν υπηρξε φλερτάκι, ηθελα να φύγω απο αυτην την σχέση για να ανακαλυψω τον ευατό μου εξω απο αυτην και να αρχίσω να σκέφτομαι παλι σαν μεμονωμένο άτομο αλλα δεν φαντάστηκα οτι αυτο θα μου κόστιζε τόσο πολυ... Εν τω μεταξυ πιο πριν μου φαινόταν πιο εύκολο το να χωρίσω γιατι δεν το ειχα ζήσει ακόμη και δεν ηξερα πόσο πολύ μπορεί να πονέσει και όλος αυτός ο πόνος που νιώθω με κάνει ακόμη πιο αβεβαιη για το τι με περιμένει στο μέλλον... Να προσθέσω οτι ειμαι γενικά ένας ευαίσθητος χαρακτήρας. Τεσπα χθές πήγα και μάζεψα τα πράγματα μου απο το σπίτι του και ήταν σπαραχτικό. Αυτός βεβαια δεν ήταν εκεί γιατί εγω του το είχα ζητήσει. Και τελικά το βράδυ τον πήρα τηλέφωνο γιατί δεν αντεξα. Κάναμε μια πολύ ειλικρινή συζήτηση, του είπα πως εφτασα στον χωρισμό μέσα μου, όπως πρότεινε και ο Manolovasss και με κατάλαβε μου ζήτησε και αυτός συγνώμη για δικά του λάθη και γιατι δεν με πρόσεξε αρκετά και ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον το καλύτερο για το μέλλον.. Περιθωρια για επανασυνδεση στην κουβέντα μας δεν αφησα γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα.Μού είπε επίσης οτι αν ξανανιώσω άσχημα μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε και οτι θα είναι εκεί για μένα. Τουλάχιστον αυτη η συζήτηση εξαφάνισε όλες μου τις τύψεις και με ανακούφισε κάπως. Αλλά τώρα αισθανομαι ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό και μου λείπει πολύ... Επίσης δεν ξέρω πώς να κάνω την νέα αρχή. Το μόνο που θέλω ειναι να μην ξανασηκωθω απο το κρεβάτι μου. Αντί να νιώθω οτι πήγα μπροστά εγώ αισθάνομαι οτι έκανα πέντε βήματα πίσω..

εχω μπερδευτει λιγο...
ηταν αδιαφορος στην σχεση σας και σου ζητησε συγνωμη για τα λαθη του και που δεν σε προσεχε;
κι επισης, εδειξε να ζηταει περιθωριο επανασυνδεσης, η ετσι το λες επειδη δεν θελεις εσυ;
οπως το περιγραφεις, δειχνει να σε αντιμετωπισε φιλικα και οχι ερωτικα, χωρις να ασχολειται ιδιατερα με την επανασυνδεση.
μηπως τον ηθελε κι εκεινος τελικα τον χωρισμο;
κι ακομα, τι εννοει οτι μπορεις να απευθυνθεις οποτε θελεις σε εκεινον; φιλικα, καταλαβα εγω. εννοουσε κατι αλλο; να ξαναειστε μαζι πχ;

[kerasi]

Μονο πρωτότυπο δεν είναι το θέμα σου, αυτες τις μέρες έχετε μιλήσει?

[Jane Lovegood]

Εκείνος από ότι φαίνεται μπορεί και να δεχτεί να ξανά είστε μαζί. Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν αυτό πραγματικά θες. Πριν πάρεις μία τόσο σημαντική απόφαση πρέπει να σκεφτείς τους λόγους τους οδήγησαν την προηγούμενη φορά στο χωρισμό.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App