Δεν ειμαι σιγουρος οτι η πραγματικοτητα ειναι πραγματικη

[Ορέστης]

Εχετε ακουσει για καποια σχετικη παθηση;

Δεν ειμαι σιγουρος οτι ειναι πραγματικη η πραγματικοτητα γιατι περασαν πολλα χρονια χωρις να τα ζησω και δε μου ειναι ευκολο να αποδεχτω οτι εχασα τη νιοτη μου ανεπιστρεπτι και οτι ειμαι τοσων ετων.

Εχω αντιληψεις στο πισω μερος του μυαλου μου οτι κατι αλλο συμβαινει και οτι αυτο που ζω ειναι ισως ενα ονειρο απο το οποιο θα ξυπνησω. Ισως φταινε και καποια ασχημα γεγονοτα που εχουν συμβει.

Ισως να ζουμε σε εναν προσομοιωμενο κοσμο σαν ματριξ και μετα το θανατο μας εδω να επιστρεφουμε στην πραγματικη ζωη.

[Remedy]

η πραγματικοτητα, πραγματικη ειναι, μονο που εμεις ζουμε αυτο που αντιλαμβανομαστε σαν πραγματικοτητα.
η αντιληψη μας εχει περιορισμενες δυνατοτητες.
το ποια ειναι σε ολες της τις διαστασεις η πραγματικοτητα, κανεις δεν το ξερει ακριβως. απλα οι επιστημονες της φυσικης, ξερουν περισσοτερα απο τον μεσο ανθρωπο.
αυτο ομως δεν σημαιονει οτι η πραγματικοτητα ειναι οτι του κατεβει του καθενος στο κεφαλι .
πχ δεν σημαινει οτι οταν πεθανουμε θα ξαναζησουμε η θα επιστρεψουμε στην "κανονικη" πραγματικοτητα. μπαρουφα ειναι αυτο.

[iwannaaa]

Ολοι πλησιαζουμε την πραγματικοτητα με υποκειμενικο τροπο πιστευω.απλα ο ανθρωπος πολλες φορες οταν τραβαει ζορια φτιαχνει μια επιπλασμενη πραγματικοτητα, καταφευγει σε αυτην για προστασια.μπορει ολο αυτο να ειναι μια φουσκα αλλα ειναι κι ενας τροπος αυτοσυντηρησης που εχει μονο ο ανθρωπινος εγκεφαλος απο ολα τα οντα.απλως .αν το γνωριζουμε αυτο δεν πιστευω οτι αποτελει προβλημα να ζουμε μεσα σε μια ψευδαισθηση.δεν ξερω αν γινομαι κατανοητη.μπορεις να ζησεις μεσα σε αυτο εχοντας στην ακρη του μυαλου σ ποια ειναι η πραγματικοτητα.τοτε , πιστευω, μονο κερδισμενος μπορεις να βγεις

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[elis]

https://youtu.be/5Z2fXbJmhbM

[elis]

Δε σασ χαλασε που θα ειστε ολοι ισοι

[elis]

Εχετε γεια βρυσουλεσ λογκοι βουνα ραχουλεσ

[Constantly curious]

Εχετε ακουσει για καποια σχετικη παθηση;


Εχω αντιληψεις στο πισω μερος του μυαλου μου οτι κατι αλλο συμβαινει και οτι αυτο που ζω ειναι ισως ενα ονειρο απο το οποιο θα ξυπνησω. Ισως φταινε και καποια ασχημα γεγονοτα που εχουν συμβει.

Ισως να ζουμε σε εναν προσομοιωμενο κοσμο σαν ματριξ και μετα το θανατο μας εδω να επιστρεφουμε στην πραγματικη ζωη.

Δε θυμαμαι να μου ειχαν δωσει σαφη ορισμο "διαγνωση" οταν ειχα αναφερει σε ειδικο πως νιωθω οτι γραφεις παραπανω. Θυμαμαι πως ημουν καταβεβλημενη απο αγχος, κουραση, εξαντληση απο τα ψυχοσωματικα. Απο ενα σημειο και επειτα αποφασσια πως " δεν πειραζει να αμφισβητω το νοημα της πραγματικοτητας, βασιζομενη σε αναφορες την Τεχνης και της Φιλοσοφιας αρκει να μην με απορρυθμιζει λειτουργικά.

Εαν ο μηδενισμος της της πραγματικοτητας οδηγησει σε φοβο ελεγχου τοτε απο το ερωτημα και τις παμπολες ερμηνειες του βρισκομαστε "παγιδευμενοι ηρωες" σε ταινια που υποψιαζομαστε οτι πρωταγωνιστουμε και σιγουρα αυτο δεν ειναι προβλημα των άλλων αλλα καθαρα δικο μας που δυσφορουμε. Δεν ξερω αν σε καλυψα αλλα εκει κατεληξα.

[Ορέστης]

Καποιοι επιστημονες λενε οτι ειναι πολλες οι πιθανοτητες να ζουμε σε προσομοιωση. Το πιστευω ολο και περισσοτερο.
.https://www.nytimes.com/2007/08/14/s...pagewanted=all

[Remedy]

Καποιοι επιστημονες λενε οτι ειναι πολλες οι πιθανοτητες να ζουμε σε προσομοιωση. Το πιστευω ολο και περισσοτερο.
.https://www.nytimes.com/2007/08/14/s...pagewanted=all

αυτο ομως δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λες, οτι ζουμε κατι μη πραγματικο κι οταν πεθανουμε θα ζησουμε το πραγματικο. αυτο ειναι απολυτως αστηριχτο.
αυτο ειναι που λεω οτι παιρνουμε οσα ξερουμε, οσα εχουν ανακοινωσει οι επιστημονες και μετα ο καθενας βαζει μια προεκταση με το μακρυ του και το κοντο του.
δεν ειναι προβα η ζωη. οπως κι αν το αντιλαμβανομαστε, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ.

[Delmember031219]

Ο καθένας απο εμάς ζει στον κόσμο του. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται αλλιώς αυτά που βλέπει και βιώνει απο τους υπόλοιπους. Κάτι που για κάποιον είναι μεγάλο για κάποιον άλλον είναι ασήμαντο. Όπως και οι διάφορες έννοιες πχ καλό κακό, ηθικό ανήθικο κτλ Πράγματα και καταστάσεις που εμένα μου κάνουν δύσκολη την ζωή, τον άλλον του φαίνονται γελοία αλλά και το αντίστροφο για εμένα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν υπάρχουν κανόνες στις διάφορες συμπεριφορές που παρατηρώ γύρω μου. Ή μάλλον οι άνθρωποι δεν δρουν και δεν ζούνε την ζωή τους βάση κανόνων. Ποιο σωστά, ακολουθούν τα δικά τους(;) "πιστεύω" ανάλογα των συνθηκών και του χαρακτήρα τους. Αν παράδειγμα, αύριο κάποιος μου χαρίσει μια ferrari, για εμένα δεν έχει καμιά αξία ενώ για κάποιον άλλον είναι όνειρο ζωής. Δεν ανήκει στην πραγματικότητα μου. Μια δική μου εκδοχή για το τι είναι πραγματικότητα.

Τώρα για το σενάριο matrix που λες, δεν το πιστεύω πως ισχύει.

[Ορέστης]

αυτο ομως δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λες, οτι ζουμε κατι μη πραγματικο κι οταν πεθανουμε θα ζησουμε το πραγματικο. αυτο ειναι απολυτως αστηριχτο.
αυτο ειναι που λεω οτι παιρνουμε οσα ξερουμε, οσα εχουν ανακοινωσει οι επιστημονες και μετα ο καθενας βαζει μια προεκταση με το μακρυ του και το κοντο του.
δεν ειναι προβα η ζωη. οπως κι αν το αντιλαμβανομαστε, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ.

Αν οντως ζουμε σε μια προσομοιωση ειναι πολυ πιθανο πεθαινοντας εδω να ξυπνησουμε στον πραγματικο κοσμο, στον πραγματικο εαυτο μας.

[Remedy]

Αν οντως ζουμε σε μια προσομοιωση ειναι πολυ πιθανο πεθαινοντας εδω να ξυπνησουμε στον πραγματικο κοσμο, στον πραγματικο εαυτο μας.

γιατι ειναι πιθανο κατι τετοιο; (ΠΟΛΥ κιολας!) απο που προκυπτει κατι τετοιο;
ετσι, επειδη το σκεφτηκες εσυ;
δεν προκυπτει απο πουθενα κατι τετοιο.
εντελως αστηριχτο ειναι.

[Ορέστης]

γιατι ειναι πιθανο κατι τετοιο; (ΠΟΛΥ κιολας!) απο που προκυπτει κατι τετοιο;
ετσι, επειδη το σκεφτηκες εσυ;
δεν προκυπτει απο πουθενα κατι τετοιο.
εντελως αστηριχτο ειναι.

Εσυ τι πιστευεις οτι γινεται οταν πεθανουμε στον προσομοιωμενο κοσμο;

[Remedy]

Εσυ τι πιστευεις οτι γινεται οταν πεθανουμε στον προσομοιωμενο κοσμο;

το τι πιστευει ο καθενας δεν εχει καμια σχεση με το τι ισχυει.
πιστευω μονο οτι εχουμε ανακαλυψει.
καμια ενδειξη δεν εχουμε για μετα θανατον ζωη...

[Yoco Choco]

Τι είδους θεμέλια πιστεύεις ότι διαθέτει η πραγματική πραγματικότητα αν αυτή που ζούμε είναι σκιώδης/ψεύτικη?
Οταν ήμασταν μικρά παιδιά ποτέ δεν αναρωτιόμασταν η αμφισβητούσαμε την αλήθεια της πραγματικότητας...Την θεωρούσαμε το φυσικό μας σπίτι,κάτι το σταθερό και αναλλοίωτο,έχοντας άγνοια της προσκαιρότητας των πραγμάτων και του εαυτού μας...Τείνουμε να υπονομεύουμε την πραγματικότητα κάποιου πράγματος ή κάποιας σχέσης όταν το βλέπουμε ότι είναι εκτεθειμένο στην μεταβολή και την αλλοίωση...Ακόμα και του ίδιου του εαυτού μας...Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι αλλάζει,ότι φθίνει και ότι θα πάψει κάποτε να υπάρχει,γι'αυτό και φαντασιωνόμαστε έναν εαυτό αναλλοίωτο και διαχρονικό που υπάρχει σε κάποια άλλη πραγματικότητα...Το είπες και μόνος σου...Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέρασαν τα χρόνια ανεντιστρεπτί και ότι δεν θα τα πάρεις ποτέ πίσω...Ούτε εγώ,δεν μπορώ να δεχτώ ότι σπατάλησα τα prime years μου εγκλωβισμένος στην απάθεια,την αμηχανία,την αναποφασιστικότητα,γι'αυτό και ως μηχανισμό άμυνας πλάθουμε μια εναλλακτική καλύτερη,που μας συμφέρει,που αφήνει χώρο για ελπίδα.
Ποτέ δεν θα έχουμε την παραμικρή ιδέα για το ποιά είναι η πραγματική φύση των πραγμάτων φίλε μου, και αυτή η στιγμή της επιφάνειας,του πεσίματος της κουρτίνας που προσδοκούμε να βιώσουμε αφηρημένα στο μέλλον ή μετά θάνατον είναι μάλλον wishful thinking...To θέμα είναι να καταφέρουμε έστω και τώρα να κάνουμε αυτή την πραγματικότητα που μας δόθηκε λίγο πιο πραγματική για μας....Και αυτό γίνεται μέσω της ανθρώπινης επαφής και ΟΧΙ μέσω της σκέψης...Οι σκέψεις και η φαντασία μας αποπραγματοποιούν...Η ενσυναίσθηση και η ανθρώπινη ζεστασιά μας γειώνει.................Τι λέω και εγώ τώρα?...Ξύνω πληγές...και τσούζουν τόσο πολύ ρε γαμώτο.