Απόρριψη στο γάμο και ζήλεια

[cookerman]

Καλησπέρα

Ίσως να γραφούν λίγο συγκεχυμένα αυτά που θέλω να μεταφέρω και να αφήσω αρκετά κενά, αλλά η συναισθηματική φόρτιση μου είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Η οικογένεια
Μέχρι πριν από 3 εβδομάδες όλα κυλούσαν φαινομενικά καλά στην οικογενειακή μου ζωή, με τη γυναίκα μου (εγώ 38 αυτή 36 - μαζί 15 χρόνια, παντρεμένοι 8,5) και τα δύο μου υπέροχα παιδιά (7 και 3). Η σχέση μας με τη γυναίκα μου ήταν μια φαινομενικά ήρεμη σχέση με κάποιες εντάσεις στα πλαίσια της καθημερινότητας, αλλά γενικότερα (έδειχνε πως) λειτουργούσε φυσιολογικά. Η σεξουαλική μας ζωή ήταν "αντρόγυνου" με αραιή συχνότητα (2 φορές το μήνα) αλλά αρκετά ευχάριστη και για τους δύο όποτε αυτό συνέβαινε. Πολύ καλές σχέσεις με τα αδέρφια και τα πεθερικά εκατέρωθεν, κανένα πρόβλημα.

Η αρχή του προβλήματος
Τον τελευταίο καιρό διαγνώστηκε η γυναίκα μου με πρόβλημα υπερθυρωειδισμού σε μεγάλο βαθμό κάτι που από όσο έχω διαβάσει πιθανόν (όχι πάντα) επηρεάζει την ψυχολογία του ασθενή. Από την ημέρα εκείνη η συμπεριφορά της ήταν ιδιαίτερα αγχωτική μέσα στο σπίτι, ήταν ένα σοκ για αυτή. Παράλληλα με τις ιώσεις της εποχής, δημιουργήθηκε ένα αρνητικό κλίμα μέσα στο σπίτι (κάποια νεύρα παραπάνω). Υπάρχει και ένα ιστορικό άλλων παθήσεων που στο παρελθόν την επηρέασαν πάρα πολύ ψυχολογικά, αναταραχές στον ύπνο των παιδιών που τις δημιούργησαν θέματα στον ύπνο... Και κάπου εκεί έγινε το μπαμ, όπως το αναφέρει η ίδια..

Το ξέσπασμα
Ένα απόγευμα μου ζήτησε να βγούμε οι δύο μας έξω για καφέ, κάτι που κάναμε σπάνια λόγω της δουλειάς μου αλλά και της δυσκολίας να μας κρατήσει κάποιος τα παιδιά ώστε να έχουμε χρόνο για τους δυο μας.
Πάνω στην κουβέντα μας έγινε αναφορά πως πλέον έχουμε καταντήσει κυρίως συγκάτοικοι στη συμπεριφορά μας, πως υπήρχε εμφανής έλλειψη επικοινωνίας σε κάποια θέματα καθημερινότητας, αναλύσαμε εξωγενείς παράγοντες που επηρέαζαν τη σχέση μας αρνητικά(θάνατος του πατέρα μου, οικονομικές δυσκολίες κλπ). Αρχικά θεώρησα πως θα ήταν μια κουβέντα "παραπόνων" που θα διόρθωνα κάποια πράγματα
Σε γενικές γραμμές ήταν πράγματα που από τη συμφωνήσαμε πως όντως συμβαίνουν και μας έχουν κάπως αποξενώσει.

Η ουσία του προβλήματος
Προς τραγικά δυσάρεστη έκπληξη μου όμως ο βαθμός στον οποίο μου αποκάλυψε η γυναίκα μου πως έχει αποξενωθεί από εμένα βρίσκεται στο μέγιστο βαθμό.
Πιό συγκεκριμένα και μετά από αρκετή πίεση, μου ανέφερε πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα από τη μεριά της ("συναισθηματικό κενό" το αποκάλεσε) προς τα εμένα: με αγαπάει ως άτομο και πατέρα των παιδιών μας, αλλά πλέον δε με ποθεί ερωτικά.
(Η αλήθεια είναι πως της έκανα συχνά την παρατήρηση πως δε με αγκαλιάζει ή δε με φιλάει από μόνη της παρα μόνο όταν το προκαλούσα εγώ. Δεν πίστευα πως ήταν αποτέλεσμα κάποιας μεγάλης δυσφορίας προς τα εμένα, είχα θεωρήσει πως μετά από τόσα χρόνια είναι φυσιολογικό η ερωτική μας λίμπιντο και τα ερωτικά ξεσπασματα αγάπης ή συντροφικότητας είχαν ελαττωθεί πολύ.)
Εκείνη τη στιγμή έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Κατάλαβα πως υπάρχει συσσωρευμένο πρόβλημα, πως υπήρχαν πράγματα κάτω από το χαλί χωρίς να τα γνωρίζω, χωρίς να υποψιαστώ ότι την είχαν φθείρει ψυχολογικά γιατί δε μου μίλαγε για αυτά..
Στον κίνδυνο πως έχω ήδη χάσει τον άνθρωπό μου ως ερωτικό σύντροφο ταρακουνήθηκα πάρα πολύ. Τα χειρότερα όμως για μένα ήρθαν όταν πλέον στις επόμενες συζητήσεις μας έγινε θεωρητική αναφορά της επομενης ημέρας ενός διαζυγίου, τί θα κάνουμε, τα παιδιά.. όλα. Και είπε πως θα ήταν πιο εύκολο να είμασταν και οι δύο στον πάτο παρά τώρα που εγω την θέλω ερωτικά και αυτή όχι.
Η ίδια δικαιολόγησε πως αυτό το κενό που νιώθει ερωτικά για μένα είναι το αποτέλεσμα λανθασμένης συμπεριφοράς μου προς αυτή τα τελευταία χρόνια κυρίως σε θέματα συνεννόησης και συνεργασίας (π.χ. συνεννόηση σε αγορά δικύκλου).

Η ζήλεια
Αναζητώντας την κατα το δυνατό πιο ειλικρινή συζήτηση μας, της εξέφρασα την ανησυχία μου πως υπάρχει τρίτο πρόσωπο ανάμεσα μας. Η απάντηση της ήταν αρνητική, αλλά αυτό το οποίο με τσάκισε και μου έχει δημιουργήσει σοβαρότατο πρόβλημα είναι πως φοβάται μήπως αυτό το ερωτικό κενό που νιώθει για μένα, της "προσφερθεί" μελλοντικά χωρίς να μου δώσει επαρκή σιγουριά πως θα αντισταθεί σε αυτό, αν και εφόσον γίνει. Για μένα η προφανής απάντηση θα ήταν "με την αγάπη που έχεις σε μένα ή/και στα παιδιά σου" αλλά δεν αισθάνθηκα να μου δίνει σιγουριά για το μέλλον.. Φυσικό και επόμενο λοιπόν είναι να μου έχει δημιουργηθεί ένα αίσθημα ζήλειας (σχεδόν παθολογικής) που πάντα γυρνάνε το μυαλό μου εκεί σε ότι κάνει, είτε όταν ασχολείται με το τάμπλετ, είτε όταν βγει έξω.. Έχω φτάσει σε σημείο να πιέζω τον εαυτό μου πως είναι πιστή και να σκέφτομαι να πάρω κάποια αγχολυτικά χάπια από το φαρμακείο.

Ο φόβος
Αποφασίσαμε να δώσουμε λίγο χρόνο ο ένας στον άλλο να "χωνέψουμε" την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Φυσικά ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι το "μετά", τί θα γίνει μετά αν τα πράγματα τελικά οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Ο πόνος ψυχής, πως θα τον αντιμετωπίσω..Θα υπάρξει επόμενη σχέση ή η μοναξιά; Ποιός θα έχει τα παιδιά αν η γυναίκα μου επιστρέψει στην πόλη που μεγάλωσε και είναι 3 ώρες απόσταση από εδώ που μένουμε ή αν θα τα μοιραζόμαστε αν μείνουμε στην ίδια πολη. Η ψυχολογία των παιδιών, που τα ΥΠΕΡΑΓΑΠΑΜΕ και οι δύο..
Ένα μέρος του μυαλού μου θέλει να πιστεύει πως η ασθένεια την έχει επηρεάσει ορμονικά και ψυχολογικά και ισως αυτό να είναι εν τέλει το ψυχολογικό ξέσπασμα της το οποίο όμως θα καλμάρει με τον καιρό (η θεραπεία της έχει αρχικό χρόνο 3 μήνες δράσης μέχρι να επανέλθει η σωστή λειτουργία) αλλά νομίζω πως το θέμα είναι βαθύτερο.

Η ελπίδα
Από τη μία θα μπορούσε να μου πει αύριο χωρίζουμε, συνεχίζει όμως να ακολουθεί τα μακροχρόνια πλάνα που έχουμε ήδη κάνει εδώ και καιρό για αλλαγές στο σπίτι (καινούργια κουζίνα το καλοκαίρι που θα μας έρθει, καινούργια έπιπλα στα παιδικά δωμάτια σε λίγο καιρό, εργασίες στον κήπο από την άνοιξη, πάσχα στο πατρικό..) Αυτό μου δίνει την ελπίδα πως πράγματι το παλεύει μέσα της, δεν επιθυμεί να το διαλύσουμε ή τουλάχιστον δίνει στη σχέση μας ένα χρονικό ορίζοντα ικανό για να δούμε πού βαδίζουμε..

Αναγνώρισα τα λάθη μου στο βαθμό που μου αναλογούν, το μόνο που θέλω είναι να ξανακερδίσω τη γυναίκα μου!! Η ίδια μου λέει πως δεν είναι ένα κουμπί, δεν είναι κάτι που γίνεται έυκολα, μπορεί να μην ξαναγίνει ποτέ.. ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ!!!!
Τί να κάνω; Προσπαθώ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ να της δείχνω πόσο την αγαπάω, με λόγια, με πραξεις.. Άλλωτε βλέπω να υπάρχει μια προσέγγιση και άλλοτε όχι, δεν υπάρχει κάποιο μοτίβο.. Δοκιμάσαμε την Πρωτοχρονιά να βρεθούμε σεξουαλικά αλλά η επαφή μας ήταν απλά αποτυχία - το νιώσαμε και οι δύο, επηρεασμένοι από όλα αυτά που έχουν ειπωθεί..
Είμαι απλά ένας απελπισμένος που πρόκειται να κοπανήσει στον τοίχο και απλά εθελοτυφλώ; Έχω ήδη χωρίσει και δεν το ξέρω; Έχω γυναίκα που περνάει κρίση ηλικίας; Κατάθλιψη;

[nikos2]

με αγαπάει ως άτομο και πατέρα των παιδιών μας, αλλά πλέον δε με ποθεί ερωτικά.
η γυναικα δεν ξερει τι θελει. δεν μπορεις μονος να βγαλεις καποια ακρη. να πατε σε καποιον συμβουλο γαμου. ειναι ειδικευμενοι ψυχολογοι. θα σας βοηθησει περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο. εσυ δεν θα πεις τιποτα για ψυχολογο, αλλα μονο για συμβουλο γαμου.

το να λεει να χωρισουμε γιατι δεν σε βλεπω ερωτικα δειχνει μεγαλη ανευθυνοτητα εκ μερους της για τα αισθηματα των παιδιων της

[Nefeli28]

Κατανοω αρκετα απο οσα νιωθεις και προσπαθω να μπω στη θεση σου. Στην πραγματικοτητα εχω βρεθει στη θεση της συζυγου σου και αν θες θα σου μιλησω απο αυτην.
Καταλαβαινω πως τα προβλήματα στη σχεση σας ηταν χρονια προβλήματα,για τα οποια εσυ δεν ειχες ιδεα αφου δεν σε ενημερωνε η ιδια γι αυτα. Αυτο ειναι λαθος απο την πλευρα της. Απο την αλλη προφανως καποιοι χειρισμοι και καποιες συμπεριφορες δικες σου ηταν αυτα που ωθησαν τη γυναικα σου να χασει το ενδιαφερον της για σενα. Αν οντως (αυτο μονο εσυ το ξερεις) απο την πλευρα σου υπηρξαν λαθη, λογικο τωρα να εχει "αδειασει" απο συναισθηματα και ερωτισμο για σενα.
Οπως τα περιγραφεις φαινεται να κανατε καποιες ηρεμες και πολιτισμενες συζητησεις. Φαινεσαι διατεθιμενος να παλεψεις. Γνωμη μου καθως εχω περασει τα ιδια στη θεση της συζυγου σου, αν σε αγαπαει οπως λεει και της δειξεις εμπρακτα οτι σε νοιαζει να φτιαξεις καποια πράγματα, τοτε θα παραμεινετε μαζι.
Αν παρολες τις προσπαθειες σου, βλεπεις οτι δεν ανταποκρινεται ουτε εστω λιγο, ισως να εχει τραβηξει για αλλου ηδη. Ισως να υπαρχει τριτο προσωπο.
Αν εχει απλα πληγωθει/κουραστει/βαρεθει απο καποια δικα σου εσφαλμενα κατα τη γνωμη της πραγματα, αν κανεις προσπαθειες προς το καλυτερο δεν μπορει να μην ανταποκριθει.Δεδομενου αυτου που ειπε: οτι σε αγαπαει.

[nick190813]

φιλε μου δεν θελω να σε συγχυσω αλλα νομιζω ότι η γυναικα σου η εχει καποιον αλλον η ειχε ,η απλα γνωρισε καποιον και θελει να προχωρησει μαζι του...και από εκει καταλαβε ότι το μεταξυ σας δεν προχωραει.....
αφου πλεον δεν σε ποθει ερωτικα δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα.....
και ουτε βεβαια αυτή μπορει να μεινει σε έναν τετοιο γαμο εάν δεν σε ποθει...θα ηταν αδικο και θα κατεστρεφε την ζωη της.....δεν γινεται με το ζορι...
εχεις δικιος που αγχωνεσαι........για τα παιδια και αυτά...
εγω θα σου προτεινα να την τσεκαρεις για αρχη να δεις εάν εχει αλλον.....

τωρα να σε ξαναδει ερωτικα δεν νομιζω....αλλα κανε μια προσπαθεια αρχισε γυμναστηριο ,να ντύνεσαι ωραια,να εισαι ποιο ερωτικος,καντις κομπλιμέντα, μαγειρεψε ένα ρομαντικο δειπνο,σταματα να κλανεις και να ρευεσαι διπλα της(εάν τ κανεις).....

επισης ειχε από μικρη ηλικια σχεση και δεν θα εχει γνωρισει και πολλα....είναι κακο που δεν θα ειχε πολλες εμπειριες...να ξερει....

[Deleted240217a]

Λυπάμαι πολύ φίλε μου γι'αυτό που σου συμβαίνει, ελπίζω όπως λέει και η Νεφέλη28 αν το εννοεί ότι σε αγαπάει η γυναίκα σου που σου το εύχομαι, να κάνει κάποιες υποχωρήσεις αρκεί και εσύ να αλλάξεις γιατί δυστυχώς δεν βλέπω αλλιώς φως, γιατί σου αξίζει πραγματικά να είσαι ευτυχισμένος, φαίνεσαι αξιόλογος άνθρωπος. Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!

[anxious4ever]

φιλε μου εγω θα σου μιλησω μονο απο την πλευρα της αρρωστιας μιας κ γω η ιδια πασχω απο υπερθυρεοειδισμο...την περιφημη νοσο graves..
απο την στιγμη που διαγνωσθηκα..πριν 6 χρονια περιπου..κ που ακομα κανω αγωγη, η ανησυχια μου για απλα καθημερινα πραγματα κ οχι μονο για απλα , εγινε τεραστια..
διογκωνω τα παντα, αγχωνομαι υπερβολικα κ παιρνω αντικαταθλιπτικο κ αγχολυτικα, κοσκινιζω συμπεριφορες ανθρωπων κ ακομα κ την σχεση μου.
παντα θελω να ειναι ολα υπο ελεγχο κ γενικα το συναιασθημα μου επηρρεαζεται πολυ ευκολα.
επειδη εοικοινωνω με ατομα που εχουν κ αυτοι τη νοσο, θα σου πω οτι ολοι ετσι σκεφτομαστε..δυστυχως ο υπερθυρεοειδισμος αναστατωνει πολυ τον οργανισμο κ τον εγκεφαλο...
κ τωρα φανταζομαι που ειναι στην αρχη δεν ειναι καν ρυθμισμενη η νοσος της...κανει κανα 6 μηνο να ρυθμιστει..μολις ρυθμιστει θα ηρεμησει καπως γενικα..καπως θα ησυχασει απο το θεμα κοσκινισμα..κ γενικα διαβασε για την νοσο να δεις οτι ολοι οσοι την εχουν, εχουν καταθλιψεις κ αγχη κ γινονται ευεξαπτοι κ μερικες φορες κ υπερβολικα αναλυτικοι.
ευχομαι να πανε ολα καλα..ειναι πολυ δυσκολο...το ξερω κ σε νιωθω..
προσπαθησε να εισαι ο εαυτος σου..κ ο.τι ειναι να γινει θα γινει...
μην γινεσαι ομως υπερβολικος κ της στελνεις λουλουδια ας πουμε...απλα να εισαι εσυ, εκφρασου..πες οσα σε πληγωνουν, δειξε την αγαπη σου κ αυτη ο.τι θελει ας κανει...δυστυχως δεν μπορουμε να τα ελεγχουμε ολα στην ζωη.

[cookerman]

φιλε μου εγω θα σου μιλησω μονο απο την πλευρα της αρρωστιας μιας κ γω η ιδια πασχω απο υπερθυρεοειδισμο...την περιφημη νοσο graves..
απο την στιγμη που διαγνωσθηκα..πριν 6 χρονια περιπου..κ που ακομα κανω αγωγη, η ανησυχια μου για απλα καθημερινα πραγματα κ οχι μονο για απλα , εγινε τεραστια..
διογκωνω τα παντα, αγχωνομαι υπερβολικα κ παιρνω αντικαταθλιπτικο κ αγχολυτικα, κοσκινιζω συμπεριφορες ανθρωπων κ ακομα κ την σχεση μου.
παντα θελω να ειναι ολα υπο ελεγχο κ γενικα το συναιασθημα μου επηρρεαζεται πολυ ευκολα.
επειδη εοικοινωνω με ατομα που εχουν κ αυτοι τη νοσο, θα σου πω οτι ολοι ετσι σκεφτομαστε..δυστυχως ο υπερθυρεοειδισμος αναστατωνει πολυ τον οργανισμο κ τον εγκεφαλο...
κ τωρα φανταζομαι που ειναι στην αρχη δεν ειναι καν ρυθμισμενη η νοσος της...κανει κανα 6 μηνο να ρυθμιστει..μολις ρυθμιστει θα ηρεμησει καπως γενικα..καπως θα ησυχασει απο το θεμα κοσκινισμα..κ γενικα διαβασε για την νοσο να δεις οτι ολοι οσοι την εχουν, εχουν καταθλιψεις κ αγχη κ γινονται ευεξαπτοι κ μερικες φορες κ υπερβολικα αναλυτικοι.
ευχομαι να πανε ολα καλα..ειναι πολυ δυσκολο...το ξερω κ σε νιωθω..
προσπαθησε να εισαι ο εαυτος σου..κ ο.τι ειναι να γινει θα γινει...
μην γινεσαι ομως υπερβολικος κ της στελνεις λουλουδια ας πουμε...απλα να εισαι εσυ, εκφρασου..πες οσα σε πληγωνουν, δειξε την αγαπη σου κ αυτη ο.τι θελει ας κανει...δυστυχως δεν μπορουμε να τα ελεγχουμε ολα στην ζωη.

Κατἀρχας ευχαριστώ όλους σας για τις άμεσες απαντήσεις /γνώμες σας, μου είναι πραγματικά πολύτιμες αυτό τον καιρό.
Είναι πολύ καλό που μέσω εσένα παίρνω και μία δεύτερη άμεση άποψη, πιο συγκεκριμένη σχετικά με τη νόσο και το πως αυτή έχει επηρεάσει τη γυναίκα μου. Συγκεκριμένα η γυναίκα μου διαγνώστηκε με τη νόσο hashimoto (τοξικη θυρεοειδιτιδα) που έχει επιφέρει εκτεταμένη αλλοίωση τόσο της λειτουργίας όσο και της δομής του θυροειδούς. Αυτή τη στιγμή ακολουθούμε τις ιατροφαρμακευτικές εντολές κατα γράμμα (χάπια, καρδιολογικές εξετάσεις κλπ) και πιστεύω πως το αρχικό σοκ της διάγνωσης φεύγει και έρχεται η λογική στη συνείδηση της..
Σκεπτομενος μόνιμα επί εβδομάδες στο 110% του μυαλού μου θεωρώ πως έχω διαλύσει τον εαυτό μου και αυτό το βλέπει και η ίδια. Έχω χάσει 4,5 κιλά σε μόλις 7 ημέρες αφού δεν τρώω σχεδόν καθόλου και κοιμάμαι ελάχιστα (2-3 ώρες τη νύχτα). Έχω επιφέρει στη σχεση μας την υπερβολή και ασκώ άθελα πίεση στη γυναίκα μου. Διάβασα προσεκτικά τις γνώμες όλων σας και αποφάσισα να προσπαθήσω να αποδεχτώ την κατάσταση ως έχει σήμερα βάζοντας όλες μου τις δυνάμεις για να φέρω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον θα μπορώ να πω πως προσπάθησα όσο μπορούσα και για τον εαυτό μου αλλά και για εκείνη και το σπίτι μας. Αποφάσισα να απορρίψω από πάνω μου τα κακώς κείμενα, να βελτιώσω εμφάνιση και συμπεριφορα, να επιστρέψω στον εαυτό μου στην "βελτιωμενη" εκδοχή του απορρίπτοντας όλα αυτά που την έφεραν σε αυτό το σημείο εξἀιτίας μου και να της δείξω την υποστήριξη και την αγάπη μου σε φυσιολογικά επίπεδα, χωρίς υπερβολές. Αυτό βέβαια σημαίνει πως θα πρέπει να πνίξω και να διαχειριστώ την παθολογική μου ζήλεια, αλλά τώρα καταλαβαίνω πως αυτή μόνο κακό θα μας κάνει εν τέλει. Ίσως να παω εγώ σε ένα ψυχίατρο που θα με βοηθήσει να το αντιμετωπίσω, ακόμα και με φαρμακευτική αγωγή.
Η υπομονή μου είναι ατελείωτη, μαζί της μπορώ να υπομείνω και να τη βοηθήσω για όλη μου τη ζωή με όλες μου τις δυνάμεις, και αυτό θέλω να καταφέρω να κάνω. Ίσως αυτός τελικά να είναι ο μόνος τρόπος για να την κάνω να γυρίσει δίπλα μου και ερωτικά (μπορεί όχι στο βαθμο που ήμασταν πριν, αλλά σε ένα βαθμό που θα την ικανοποιεί και θα διώξει τον τυφώνα από τη σχέση μας). Θα προσπαθήσω να αντλήσω δύναμη από την αγάπη μου (μας) και από τα παιδιά μας. Από εκεί και πέρα ότι βγεί. Έχεις δίκιο πως δυστυχὠς ή ευτυχώς στη ζωή δε μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα, ακόμα και αν αυτά θεωρούμε πως είναι ο λόγος ύπαρξης μας.

[anxious4ever]

απο οσα περιγραφεςι βλεπω οτι ναι οντως χρειαζεται καποιος ειδικος να σε βοηθησει...να βελτιωθεις..
η παθολογικη ζηλεια δεν βγαζει πουθενα..πρεπει να σταθεις στο υψος σου κ να της δειξεις οτι δεν θα σε κατακερματισει ενας χωρισμος με αυτην...οσο κ να το κανεις..δεν ειναι κ καθολου γοητευτικο να σε βλεπει να καταρρεεις..πρεπει να της δειξεις οτι εχεις δυναμη κ σθενος να αντιμετωπισεις οποια κατασταση κ οχι οτι παρακαλας για λιγα ψιχουλα αγαπης..
καλο θα ηταν να μην σε θεωρει κ δεδομενο..πιστευω οτι σε ειχε δεδομενο, αν κρινω απο οσα γραφεις , εδειχνες παντα την πιστη σου αφοσιωση κ αυτο ξερεις, συνηθως, το υπερβολλικο ενδιαφερον, κανει να χαθει η οποιαδηποτε μαγεια..
η σχεση θελει κ το αλατοπιπερο...θελει κ την αμφισβητηση της κ γενικα να μην πεφτεις κ στα ποδια της..οκ...δειξε ψυχραιμια, φροντισε να πας γιατρο να σε βοηθησει...δειξε γενικα κουλ κ κυριλε.
μη κανεις καμια υπερβολλη..μη κλαψεις κ μη παρακαλεσεις..οποια δε σε θελει, αυτη θα χασει στην τελικη!
προσπαθησε πρωτα απο ολα να βρεις τον εαυτο σου..οχι να χανεις κιλα κ να μην κοιμασαι..αυτο ειναι πολυ ασχημο!! τα βλεπει κ αυτη κ στο τελος θα σε λυπηθει.
δεν θες η γυναικα σου να ειναι μαζι σου επειδη σε λυπαται, σιγουρα..

[anxious4ever]

επισης οσον αφορα τον θυρεοειδη οποιαδηποτε παθηση του, δημιουργει μεγαλη αναστατωση κ στον εγκεφαλο οπως προειπα κ στον οργανισμο...ομως ρυθμιζεται με τον καιρο...θελει χρονο κ αυτο..ολα θελουν χρονο..
κανε αυτο που σου ειπα..μη κανεις τετοια γιατι θα μεινει μαζι σου μονο απο λυπηση..

[Nefeli28]

Προσπαθησε να δωσεις οπως λες την καλυτερη εκδοση του εαυτου σου, αλλα μην το παρακανεις γιατι θα γυρισει εναντιον σου. Μην καταπιεστεις υπερβολικα για ολα αυτα. Να προσεξεις τον εαυτο σου και να τον αγαπας. Αν τα δωσεις ολα για τη γυναικα σου και δεν μεινει τίποτα για σενα, θα εχεις χασει τον εαυτο σου. Οποτε δεν εχει νοημα τιποτα απο κει και περα. Πρεπει να αγαπησεις αυτο που εισαι και ολα τα καλα που μπορεις να βγαλεις απο μεσα σου και να δωσεις στη σχεση σας.
Μην παραμελησεις ποτέ εσενα.Εισαι ο,τι πιο σημαντικο εχεις. Για να μπορουν κι οι αλλοι μετα να εχουν. Τα παιδια σου και η γυναικα σου.

[delmem-190819a]

Η πραγματική αγάπη προς το σύντροφό μας, φαίνεται με το να αποδεχόμαστε την όποια επιλογή του για τη ζωή του, πόσο μάλλον σε καταστάσεις όπως αυτή που μας περιγράφεις. Αυτή είναι η ανιδιοτελής αγάπη προς το σύντροφο. Η υπερβολική ζήλεια είναι ένδειξη πως δεν αγαπάμε και τόσο τον εαυτό μας, ούτε πιστεύουμε σε αυτόν, ειδικά εκεί που λες αν θα ξαναβρείς σύντροφο σε περίπτωση χωρισμού.

Η σχέση λοιπόν θέλει δύο και ο καθένας να μπορεί και να σέβεται τον άλλο, δίνοντας χώρο στις όποιες επιλογές του και όχι προσπαθώντας να πιέσει για να πετύχει τους σκοπούς του, με αποτέλεσμα αυτοί να απομακρύνονται όλο και περισσότερο.

Συλλογίσου λοιπόν, ποια είναι αυτά τα "λάθη" σου που σ' τα επισήμανε και δες τι μπορεί να γίνει με αυτά, ούτως ώστε αν ορισμένα από αυτά είναι παράλογα να μη χάσεις κι εσύ τον εαυτό σου, στην προσπάθεια να τα πετύχεις.

Σε κάθε περίπτωση, αν όντως υπάρχει πραγματική αγάπη του ενός προς τον άλλο (η οποία βέβαια προϋποθέτει όπως προείπα πραγματική αγάπη για τον εαυτό μας), τότε θα μπορέσουν πιστεύω να γίνουν και οι όποιοι πιθανοί συμβιβασμοί.

Με βάση όσα μας ανέφερες, φαίνεται πως υπάρχει πρόβλημα στη μεταξύ σας επικοινωνία. Καλό είναι να μην προσπαθείς απελπισμένα ώστε να της δείξεις πως την αγαπάς. Προσπάθησε να επαναπροσδιορίσεις τη στάση σου με πιο εποικοδομητικό τρόπο.

Θα μπορούσες να λάβεις σίγουρα και τη βοήθεια ειδικού, εσύ, αυτή ή ακόμη και οι δύο σας μαζί, σε ξεχωριστές ή στις ίδιες συνεδρίες.

[cookerman]

Συλλογίσου λοιπόν, ποια είναι αυτά τα "λάθη" σου που σ' τα επισήμανε και δες τι μπορεί να γίνει με αυτά, ούτως ώστε αν ορισμένα από αυτά είναι παράλογα να μη χάσεις κι εσύ τον εαυτό σου, στην προσπάθεια να τα πετύχεις.
...
Με βάση όσα μας ανέφερες, φαίνεται πως υπάρχει πρόβλημα στη μεταξύ σας επικοινωνία. Καλό είναι να μην προσπαθείς απελπισμένα ώστε να της δείξεις πως την αγαπάς. Προσπάθησε να επαναπροσδιορίσεις τη στάση σου με πιο εποικοδομητικό τρόπο

Αυτό κάνω όλες αυτές τις ημέρες. Εκτός από αυτά για τα οποία δεν μπορώ πλέον να διορθώσω (ακόμα δεν έβγαλαν χρονομηχανες) η εν γένει συμπεριφορά και ο τρόπος λειτουργίας μου μέσα στο σπίτι αλλά και στη μεταξύ μας επικοινωνία έχουν "βελτιωθεί" μέχρι το σημείο που εγώ πιστεύω πως δεν πιέζομαι.
Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε κάνει πάρα πολλές συζητήσεις που αφορούν τους προβληματισμούς μας και την έλλειψη επικοινωνίας μας από παλιά, ίσως περισσότερες από όσες έχουμε κάνει τα τελευταία 10 χρόνια. Ειπώθηκαν πολλά, ίσως κακώς μπήκαμε ο ένας στο κρυφό δωμάτιο του μυαλού του αλλου, την πιεσα πολύ για να μου τα πει, αλλά ήταν κάτι που το επεδίωξα στο σημείο που φτάσαμε, αφού δε ήθελα να υπάρχουν θέματα κάτω από το χαλί. Θεωρώ πως ήταν ο μόνος τρόπος για να ξέρω/μάθουμε που που βρισκόμαστε και πως θα πορευτούμε. Πρότεινα να κάνουμε αλλαγές στο περιβάλλον μας, στο σπίτι μας, να πετάξουμε αντικείμενα που μας ενοχλούν, να ανανεώσουμε το χώρο, κάτι το οποίο ήδη επεξεργαζόμαστε μαζί με ανταλλαγή απόψεων. Θέλω να της δείξω πως αλλάζουμε σελίδα στη σχέση μας, χωρίς πιεση χρόνου, βασιζόμενοι στην επικοινωνία και τον αλληλοσεβασμό. Να την πείσω πως αυτά που προκάλεσ αν την θύελλα έφυγαν και δε θα επιστρέψουν.. Είναι πράγματα που είχα και εγώ παραμελήσει..Φυσικά όλα αυτά όπως είπες βασίζονται στην ύπαρξη αγάπης, αλλιώς παίρνουμε μέρος σε μια ανούσια παράσταση. Αυτό θα το δείξει πιστεύω ο χρόνος, εκεί θα πρέπει να βασιστω στην ίδια και όλα όσα (θα) μου δείξει..
Όμως η ζήλεια και η καχυποψία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μου, αυτό το προσπαθώ πολύ αυτή τη στιγμή πνίγοντας το.. Μέχρι και σκέψεις παρακολούθησης έβαλα στο μυαλό μου, κάτι που κάποτε το κοροιδευα. Προσπαθώ να επαναφέρω την αίσθηση (σχεδον τυφλής) εμπιστοσύνης που της είχα, με όλα αυτά ταραχτηκα και έφτασα στο αντίθετο άκρο..

Θα μπορούσες να λάβεις σίγουρα και τη βοήθεια ειδικού, εσύ, αυτή ή ακόμη και οι δύο σας μαζί, σε ξεχωριστές ή στις ίδιες συνεδρίες.

Ήδη έχω κλείσει ραντεβού για μένα μετά το τριήμερο σε κάποιον ψυχολόγο.

[Remedy]

... Έχεις δίκιο πως δυστυχὠς ή ευτυχώς στη ζωή δε μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα, ακόμα και αν αυτά θεωρούμε πως είναι ο λόγος ύπαρξης μας.

γιατι εκανες αυτην την συμπληρωση στην φραση της ανξιους? αισθανεσαι καπως ετσι?

[cookerman]

γιατι εκανες αυτην την συμπληρωση στην φραση της ανξιους? αισθανεσαι καπως ετσι?

Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας/αυτοκαταστροφικες αν εννοείς αυτό, απλά αυτή τη δεδομένη στιγμή ζω και αναπνέω για την γυναίκα μου και τα παιδια μου, την οικογένεια μου. Υπάρχει ζωή και μετά, απλά προσπαθώ να το αποφύγω με ότι μπορώ.

[Remedy]

Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας/αυτοκαταστροφικες αν εννοείς αυτό, απλά αυτή τη δεδομένη στιγμή ζω και αναπνέω για την γυναίκα μου και τα παιδια μου, την οικογένεια μου. Υπάρχει ζωή και μετά, απλά προσπαθώ να το αποφύγω με ότι μπορώ.

οχι, δεν εννοουσα αυτο.
ρωτω μηπως η αναγκη ελεγχου της ζωης σου η των κοντινων σου ανθρωπων ειναι κατι ζωτικο και απαραιτητο για σενα.