Bi ή gay? Και άλλα προβήματα. Βοήθεια!

[Vox]

Τα χρήματα είναι πάντα απαραίτητα κι αν πας έξω θα δεις ότι δρ υπάρχουν ντροπές που έχουμε εδώ χωρίς λόγο. Απο κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Εξωτερικό έκανα εστιατοριο, φρουτοχυμους, ταμίας, τηλεφωνικο κέντρο μεταξύ άλλων. Μακάρι τόσα χρόνια να το είχα κάνει κι εδώ. Να είχα εγώ πιο πολλά να δείξω από τη ζωή μου και εμπειρίες κτλ που έχω μηδέν.

Εννοείς ότι ντρέπεσαι να κάνεις αυτές τις δουλειές στην Ελλάδα; Κατάλαβα καλά; Και αν ναι, γιατί ντρέπεσαι;

Το φάρμακο δηλαδή είναι να φύγω?? Να παω έξω ε;

Το φάρμακο το ανέφερα σε σχέση με αυτά που έγραψες ότι σου λείπουν αυτή τη στιγμή σε δραματικό βαθμό. Το αν θα τα βρεις εντός ή εκτός της χώρας είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά κάπου έχω μπερδευτεί. Αρχικά νόμιζα ότι αυτό το αίσθημα πίεσης και κατατρεγμού που νιώθεις σχετίζεται με το περιβάλλον στο οποίο ζεις στην Ελλάδα, γι' αυτό σου πρότεινα άμεσα να μεταναστεύσεις. Από αυτά όμως που έγραψες πριν, π.χ.

Κοίταξε έξω ήμουν σχεδόν ένα χρόνο. Λίγο τα δικά μου κόμπλεξ λίγο η ψυχολογική μου κούραση δεν φέρθηκα τόσο σωστά. Στην αρχή είχα όρεξη κτλ αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι όλη μου τη ζωή δε με παίρνουν σοβαρά. Έτσι κι εκεί. Εργαζόμουν μεν αλλά όλο άκουγα διάφορα. Μια έκανα ότι δεν τα ακουγα αλλά στο τέλος με κατέβαλαν. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μου φερόντουσαν έτσι. Το ίδιο κι εδώ.

συνάγεται αβίαστα ότι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχες και στο εξωτερικό. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται αυτό. Είναι απλά κακή τύχη, ή μήπως έχεις την τάση να αποδίδεις έντονα αρνητική απόχρωση στα μηνύματα που λαμβάνεις από το περιβάλλον σου;

Ή το άλλο:

Έχω βγει 3 το πρωί στο μπαλκόνι και βλέπω περαστικούς να να με κοιτάζουν. Να κάνουν επίτηδες πράγματα που ξέρουν ότι τα βλέπω.

Αν αυτό το σχετίζεις με τις ομοφυλοφιλικές τάσεις που παρουσιάζεις, έχω την εξής ερώτηση: πώς είναι δυνατόν, κάποιοι άγνωστοι μέσα στη νύχτα να προσπαθούν να σε προκαλέσουν, και από απόσταση μάλιστα, με αφορμή τη σεξουαλική ιδιαιτερότητά σου χωρίς να γνωρίζουν τίποτα γι' αυτήν; Επίσης, γνωρίζει ο περίγυρός σου για την ιδιαιτερότητά σου ή είναι κάτι κρυφό;

Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για τύπους που δεν έχουν τίποτε άλλο πιο ενδιαφέρον να κάνουν από το να παρενοχλούν άσχετο κόσμο μέσα στη νύχτα. Γιατί να δίνεις σημασία σε κάτι τέτοιο;

Ίσως να έχω παρανοήσει όσα γράφεις, δεν ξέρω.

Τι να κάνω εγώ για όλα αυτά;; Να αδιαφορήσω? Να παω να βρω δουλειά και όλοι να φέρονται έτσι;; Το ξέρω από τώρα ότι θα σπάσουν τα νεύρα μου.

Δηλαδή ... πώς σου φέρονται;

[tzimani]

Όχι δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα με το τι δουλειά θα κάνω. Ούτε τώρα που δεν εργάζομαι λένε τίποτα. Με πίεζε η μητέρα για καλούς βαθμούς όταν ήμουν μικρότερος και μου έμεινε αλλά το πανεπιστήμιο στην πορεία ήταν δική μου ιδέα και η ενασχόληση με τα οικονομικά. Όχι δε νομίζω ότι έχει να κάνει με το τι δουλειά θα έπρεπε να έχω αλλά πιο πολύ με το δεύτερο που λες. Δεν είχαν τέτοιες φιλοδοξίες για εμένα. Το πιστεύω πως απλά ήθελαν να είμαι κάπου καλά και ευτυχισμένος. Εγώ τα χάλασα όλα και το σύστημα που ακολουθήσαμε όλοι που παράγει πτυχιούχους άεργους.

Έξω έμεινα σε οικογενειακούς φίλους κάποιο καιρό και μετά σε συγγενείς. Συμφωνώ και διαφωνώ με αυτό που λες. Ναι μεν είναι ίσως καλύτερα να είμαι μόνος και ανεξάρτητος ώστε να αναπτυχθώ αυτόνομα αλλά τι γίνεται με την αρχή? Εγώ για αρχική βοήθεια αποτάθηκα σε γνωστά μου άτομα. Αν τώρα πάρω όσα χρήματα μπορώ να βρω και φύγω πχ Γερμανία μόνος μου χωρίς κανέναν πού θα πάω πρώτες μέρες? Πού θα βρω να εργαστώ ώστε να συνεχίσω να υποστηρίζω τον εαυτό μου? Από κάπου πρέπει να πιαστείς στην αρχή.

Παρ' όλα αυτά συμφωνώ με το εξωτερικό σαν λύση. Και έφτασα κοντά στο να το πραγματοποιήσω. Αλλά....

Με την τελευταία παράγραφο με βρίσκεις σύμφωνο απόλυτα.

[tzimani]

Θεωρώ ότι τα θέματά σου είναι πολύπλευρα, αλλά σημαντικό είναι αυτό το ενοχικό και η σχέση εξάρτησης που έχεις με τους γονείς σου. Μήπως από μικρό σου τα έπρηζαν και θέλαν σώνει και καλά να γίνεις αυτό που θέλαν αυτοί και όχι αυτό που θέλεις εσύ; Με αποτέλεσμα καλά καλά να μην είσαι σίγουρος για το τι θέλεις εσύ πραγματικά; Δηλαδή σπίτια, κοινωνική αναγνώριση, καλή δουλειά κτλ κτλ και παράλληλα να μην έχετε καλή επικοινωνία και να μην καταλαβαίνουν καν τι σε απασχολεί; (Πέρα από το σεξουαλικό;) Οι γονείς σου πιθανόν αν όντως π.χ. σου κόβουν το καλώδιο του φορτιστή, προσπαθούν να σε ξυπνήσουν με λάθος τρόπο από μια κατάσταση που μάλλον ερμηνεύουν και ερμηνεύεις λάθος. Είναι σαν να σου λένε "δραστηριοποιήσου εδώ που έχεις καθίσει κοτζάμ μαντράχαλος και παίζεις το κινητό σου όλη μέρα μες στο σπίτι" αλλά δεν σημαίνει αυτόματα αυτό που ερμηνεύεις εσύ ότι λένε "γιατί αυτός δεν έγινε διευθυντής τραπέζης με εξοχικό και αμαξάρα". Μπορεί στο πίσω μέρος του μυαλού τους να το θέλαν ή να το θέλουν αυτό, αλλά μπορεί απλά να σημαίνει " γιατί αυτός δεν παίρνει ένα τηλέφωνο να δει τον φίλο του τον τάδε να βγει μια βόλτα, γιατί δεν ψάχνει να βρει μια προσωρινή δουλειά μέχρι να δει τι θα κάνει, γιατί δεν κάνει ένα σεμινάριο ή δεν αρχίζει μια ξένη γλώσσα, γιατί δεν ζει και κάθεται μέσα στο σπίτι και έχει τελματώσει;"

Γνώμη μου είναι ότι το να ανεξαρτητοποιηθείς με κάποιον τρόπο είναι το πρώτο βήμα για να σταθείς στα πόδια σου και να δεις τα πράγματα αλλιώς. Αν βρεθείς μόνος σου σε άλλο περιβάλλον και πιο ελεύθερος θα είσαι, αλλά θα μάθεις να είσαι και πιο υπεύθυνος και να δίνεις πρακτικές λύσεις στα προβλήματά σου. Αν κατάλαβα καλά και εξωτερικό ήσουν σε κάποιους συγγενείς(;) Γιατί δεν προσπαθείς να πας κάπου όπου δεν θα έχεις ούτε τον στενό κορσέ την οικογένειας, αλλά ούτε και την στήριξή τους;

Είναι λογικό να σε επηρεάζει όλο αυτό το μπλέξιμο που έχεις στο κεφάλι σου με τα σεξουαλικά, αλλά νομίζω ότι πρέπει να τα διαχωρίσεις λίγο στο μυαλό σου και αυτό να πάει λίγο πίσω μέχρι να βάλεις λίγο σε σειρά τα της δουλειάς και την κοινωνικοποίησής σου γενικότερα. Το ένα θα φέρει σταδιακά το άλλο στην συνέχεια και θα την βρεις την άκρη και στο σεξουαλικό.

Όχι δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα με το τι δουλειά θα κάνω. Ούτε τώρα που δεν εργάζομαι λένε τίποτα. Με πίεζε η μητέρα για καλούς βαθμούς όταν ήμουν μικρότερος και μου έμεινε αλλά το πανεπιστήμιο στην πορεία ήταν δική μου ιδέα και η ενασχόληση με τα οικονομικά. Όχι δε νομίζω ότι έχει να κάνει με το τι δουλειά θα έπρεπε να έχω αλλά πιο πολύ με το δεύτερο που λες. Δεν είχαν τέτοιες φιλοδοξίες για εμένα. Το πιστεύω πως απλά ήθελαν να είμαι κάπου καλά και ευτυχισμένος. Εγώ τα χάλασα όλα και το σύστημα που ακολουθήσαμε όλοι που παράγει πτυχιούχους άεργους.

Έξω έμεινα σε οικογενειακούς φίλους κάποιο καιρό και μετά σε συγγενείς. Συμφωνώ και διαφωνώ με αυτό που λες. Ναι μεν είναι ίσως καλύτερα να είμαι μόνος και ανεξάρτητος ώστε να αναπτυχθώ αυτόνομα αλλά τι γίνεται με την αρχή? Εγώ για αρχική βοήθεια αποτάθηκα σε γνωστά μου άτομα. Αν τώρα πάρω όσα χρήματα μπορώ να βρω και φύγω πχ Γερμανία μόνος μου χωρίς κανέναν πού θα πάω πρώτες μέρες? Πού θα βρω να εργαστώ ώστε να συνεχίσω να υποστηρίζω τον εαυτό μου? Από κάπου πρέπει να πιαστείς στην αρχή.

Παρ' όλα αυτά συμφωνώ με το εξωτερικό σαν λύση. Και έφτασα κοντά στο να το πραγματοποιήσω. Αλλά....

Με την τελευταία παράγραφο με βρίσκεις σύμφωνο απόλυτα.

[tzimani]

Εννοείς ότι ντρέπεσαι να κάνεις αυτές τις δουλειές στην Ελλάδα; Κατάλαβα καλά; Και αν ναι, γιατί ντρέπεσαι;


Το φάρμακο το ανέφερα σε σχέση με αυτά που έγραψες ότι σου λείπουν αυτή τη στιγμή σε δραματικό βαθμό. Το αν θα τα βρεις εντός ή εκτός της χώρας είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά κάπου έχω μπερδευτεί. Αρχικά νόμιζα ότι αυτό το αίσθημα πίεσης και κατατρεγμού που νιώθεις σχετίζεται με το περιβάλλον στο οποίο ζεις στην Ελλάδα, γι' αυτό σου πρότεινα άμεσα να μεταναστεύσεις. Από αυτά όμως που έγραψες πριν, π.χ.


συνάγεται αβίαστα ότι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχες και στο εξωτερικό. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται αυτό. Είναι απλά κακή τύχη, ή μήπως έχεις την τάση να αποδίδεις έντονα αρνητική απόχρωση στα μηνύματα που λαμβάνεις από το περιβάλλον σου;

Ή το άλλο:


Αν αυτό το σχετίζεις με τις ομοφυλοφιλικές τάσεις που παρουσιάζεις, έχω την εξής ερώτηση: πώς είναι δυνατόν, κάποιοι άγνωστοι μέσα στη νύχτα να προσπαθούν να σε προκαλέσουν, και από απόσταση μάλιστα, με αφορμή τη σεξουαλική ιδιαιτερότητά σου χωρίς να γνωρίζουν τίποτα γι' αυτήν; Επίσης, γνωρίζει ο περίγυρός σου για την ιδιαιτερότητά σου ή είναι κάτι κρυφό;

Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για τύπους που δεν έχουν τίποτε άλλο πιο ενδιαφέρον να κάνουν από το να παρενοχλούν άσχετο κόσμο μέσα στη νύχτα. Γιατί να δίνεις σημασία σε κάτι τέτοιο;

Ίσως να έχω παρανοήσει όσα γράφεις, δεν ξέρω.


Δηλαδή ... πώς σου φέρονται;

Στο εξωτερικό ήμουν ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζω από εδώ οπότε αν υπήρχε οποιαδήποτε κατάσταση που αφορούσε σε εμένα, π.χ. το να συζητούν για εμένα πίσω από την πλάτη μου ή να δρουν οργανωμένα απέναντί μου, συνεχίστηκε εκεί. Πιθανώς εδώ και πόλη να αλλάξω θα έχω την ίδια ανανέωση αλλά επίσης θυμάμαι και το άλλο, ότι αν κάποιος έχει κάποιο θέμα θα το πάρει μαζί του όπου κι αν πάει. Συγκεκριμένα εγώ είχα κάτι σε σχέση με διατροφική διαταραχή γι' αυτό μου έδιναν τα Ladose. Έκανα δίαιτα έγινα αρκετά fit Και μετά μου έμεινε η φοβία να ξαναπάρω. Στο τέλος το έριξα πάλι στη μάσα και είμαι τώρα κοντά 110 κιλά.

Κοίτα εγώ έχω λόγους γενικά να προτιμώ το εξωτερικό και γενικά όχι μόνο σε σχέση με ό,τι προσωπικό αντιμετωπίζω εγώ. Π.χ. από θέμα οργάνωσης, επιπέδου, εργασιακής ασφάλειας, υποδομών, ευκαιριών ακόμα και από θέμα διάθεσης πλέον και κούρασης ψυχολογικής που δημιούργησε σε όλους μας μια δεκαετία με απαισιόδοξες ειδήσεις, καταστροφολογία, αποκλεισμού από την εργασία κτλ. Κι εγώ βλέπεις δεν ήμουν το παιδί που άρπαζε την ευκαιρία. Από μικρός. Ανοιχτός και πλακατζής με την άμεση παρέα μου αλλά με τον γενικό περίγυρο κλειστός. Τα παιδιά που ήταν φωνακλάδες, κοινωνικοί τύποι, ψευτονταήδες κτλ με εκνεύριζαν. Κοίταζα πιο πολύ τα μαθήματά μου και έμενα μακριά όσο μπορούσα από παρέες με μηχανάκια, που κάπνιζαν κτλ όταν ήμουν έφηβος. Οπότε έβλεπες άτομα με θράσσος να παίρνουν δουλειές χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες κι εγώ που ήμουν ναι μεν έξυπνος αλλά απόμακρος δεν ήμουν σε εγρήγορση. Αργότερα έλεγα πως "έχω χρόνια". Μένω στους δικούς μου, έχουμε να φάμε, δεν αγχώνομαι, η κατάλληλη ευκαιρία θα έρθει από το πουθενά και άλλες τέτοιες αηδίες. Εν τω μεταξύ δεν έκανα κάποιο μεταπτυχιακό και δούλευα σποραδικά. Δεν θέλω να πω πιο πολλά. Το εξωτερικό ήρθε μετά απο παρότρυνση άλλων αν και το είχα στο μυαλό μου από χρόνια.

Από όταν γύρισα ναι με κοιτάζουν περίεργα στο δρόμο. Συγγενείς κάνουν το ίδιο, γονείς, μου λένε πράγματα που ξέρουν ότι μπορεί να με κάνουν να νιώσω ένοχα, να με εκνευρίσουν. Ναι έχω και αυτό, μεγάλο εσωτερικό κριτή, τον εαυτό μου.

[Remedy]

το μεγαλυτερο μερος του μηνυματος σου, αφορα τις σεξουαλικες σου προτιμησεις κι απ ο'τι καταλαβαινω. θεωρεις οτι ολα σου τα προβληματα απο εκει απορρεουν και οτι αυτος ειναι ο λογος που σε σχολιαζουν κι ισως εχεις στιγματιστει στην πολη/χωριο σου.
σε μια ελληνικη επαρχιακη πολη το καταλαβαινω, οτι ειναι πιθανο κατι τετοιο να σε στιγματιζε, αλλα στο εξωτερικο, με τιποτα!
γιατι δυσκολευοσουν στο εξωτερικο με την δουλεια; κανεις δεν ασχολειται με το τι κανεις στο κρεβατι σου, εκει.

ενω θεωρω οτι δεν ειναι κακο ο'τι κι αν εισαι σεξουαλικα, σιγουρα καταλαβαινω οτι σε μια μικρη κοινωνια, αν γινει γνωστο μπορεις να στιγματιστεις.
κατα την γνωμη μου, αν σε απασχολει τοσο το αν και ποιος το γνωριζει, πρεπει να προσανατολιστεις στο να πας σε μεγαλη πολη η στο εξωτερικο. εκτος αν υπαρχουν αλλα προβληατα που δεν συζητας, εδω.

[tzimani]

το μεγαλυτερο μερος του μηνυματος σου, αφορα τις σεξουαλικες σου προτιμησεις κι απ ο'τι καταλαβαινω. θεωρεις οτι ολα σου τα προβληματα απο εκει απορρεουν και οτι αυτος ειναι ο λογος που σε σχολιαζουν κι ισως εχεις στιγματιστει στην πολη/χωριο σου.
σε μια ελληνικη επαρχιακη πολη το καταλαβαινω, οτι ειναι πιθανο κατι τετοιο να σε στιγματιζε, αλλα στο εξωτερικο, με τιποτα!
γιατι δυσκολευοσουν στο εξωτερικο με την δουλεια; κανεις δεν ασχολειται με το τι κανεις στο κρεβατι σου, εκει.

ενω θεωρω οτι δεν ειναι κακο ο'τι κι αν εισαι σεξουαλικα, σιγουρα καταλαβαινω οτι σε μια μικρη κοινωνια, αν γινει γνωστο μπορεις να στιγματιστεις.
κατα την γνωμη μου, αν σε απασχολει τοσο το αν και ποιος το γνωριζει, πρεπει να προσανατολιστεις στο να πας σε μεγαλη πολη η στο εξωτερικο. εκτος αν υπαρχουν αλλα προβληατα που δεν συζητας, εδω.

Αυτό θεωρώ κι εγώ πως κολλαώ και δεν συμπεριφέρομαι φυσιολογικά γιατί έχω κόμπλεξ με αυτό το θέμα. Τώρα πλέον έχω κι άλλα κόμπλεξ με το θέμα δουλειά κτλ.

Δε ξέρω, παίρνω κάτι από τις κουβέντες εδώ μεσα. Νιώθω καλύτερα κι αυτό κάτι είναι.

[Sonia]

Έξω έμεινα σε οικογενειακούς φίλους κάποιο καιρό και μετά σε συγγενείς. Συμφωνώ και διαφωνώ με αυτό που λες. Ναι μεν είναι ίσως καλύτερα να είμαι μόνος και ανεξάρτητος ώστε να αναπτυχθώ αυτόνομα αλλά τι γίνεται με την αρχή? Εγώ για αρχική βοήθεια αποτάθηκα σε γνωστά μου άτομα. Αν τώρα πάρω όσα χρήματα μπορώ να βρω και φύγω πχ Γερμανία μόνος μου χωρίς κανέναν πού θα πάω πρώτες μέρες? Πού θα βρω να εργαστώ ώστε να συνεχίσω να υποστηρίζω τον εαυτό μου? Από κάπου πρέπει να πιαστείς στην αρχή.

Παρ' όλα αυτά συμφωνώ με το εξωτερικό σαν λύση. Και έφτασα κοντά στο να το πραγματοποιήσω. Αλλά....
.

Εγώ έχω να πω ότι ο τολμών νικά και ότι κάθε αρχή και δύσκολη αλλά και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Δεν μπορεί να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Πήγες εξωτερικό να μείνεις με τους γνωστούς και τα σόγια όπου θα είχες "επιτήρηση" και ψυχολογική πίεση, αλλά αν σου άρεσε εκεί, το θέμα ήταν να ζοριστείς στην αρχή να το παλέψεις μέχρι να μπορέσεις να φύγεις από τα σόγια και να ανεξαρτητοποιηθείς. Δεν το άντεξες. Άρα εναλλακτική τώρα είναι να ξαναπάς κάπου μόνος χωρίς την συγκεκριμένη πίεση, αλλά αντιμετωπίζοντας περισσότερες πρακτικές δυσκολίες.

Μπορείς να πάρεις κάποια χρήματα και να πας να ψάξεις επιτόπου, μπορείς να στέλνεις βιογραφικά από εδώ από πριν, μπορείς να χρησιμοποιήσεις γνωστούς (που μάλλον δεν το θέλεις). Πρακτικά θέματα όπως που θα μείνεις κτλ πρέπει να τα λύσεις μόνος σου ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο. Δηλαδή όσοι το τόλμησαν είχαν από πριν εξασφαλισμένο σπίτι και δουλειά; Δεν νομίζω και στο λέω κι από προσωπική εμπειρία γιατί το έχω κάνει παλιότερα. Αν σε κάθε σκέψη για δράση υπάρχει η αντίδραση στο μυαλό σου, και του χρόνου τα ίδια θα μπεις στο φόρουμ να μας λες. Αν το βρίσκεις ευκολότερο, μπορεί να δοκιμάσεις μια μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα αντί για εξωτερικό. Ο γνωστός του γνωστού, πάντα πάνω σε κάποιον μπορεί να πέσεις οπουδήποτε (αν θες το πιστεύεις, βρήκα μια φορά συγχωριανό μου στις παρυφές της ερήμου Σαχάρας στην Τυνησία, αν είναι δυνατόν!), αλλά έχεις άλλη ελευθερία μακριά από το σπίτι κι άλλη εκεί που είσαι τώρα.

[Vox]

Στο εξωτερικό ήμουν ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζω από εδώ οπότε αν υπήρχε οποιαδήποτε κατάσταση που αφορούσε σε εμένα, π.χ. το να συζητούν για εμένα πίσω από την πλάτη μου ή να δρουν οργανωμένα απέναντί μου, συνεχίστηκε εκεί.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Η λύση είναι να ανεχτείς τέτοιες καταστάσεις όσο προετοιμάζεις την ανεξαρτησία σου, αν δε θέλεις να διακινδυνέψεις από την αρχή να αγωνιστείς μόνος με όλες τις πρακτικές δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται. Και όταν θα είσαι πλέον αυτόνομος, μπορείς να βρεις το δρόμο σου μακριά από λόγια, βλέμματα και συμπεριφορές οικείων προσώπων.

Πιθανώς εδώ και πόλη να αλλάξω θα έχω την ίδια ανανέωση αλλά επίσης θυμάμαι και το άλλο, ότι αν κάποιος έχει κάποιο θέμα θα το πάρει μαζί του όπου κι αν πάει.

Αν μιλάς για πρόβλημα που πηγάζει μέσα από τον ίδιο, τότε ναι, θα το κουβαλάει μαζί του σαν στοίχειωμα. Αν μιλάς για πρόβλημα που έχει τις ρίζες του στο περιβάλλον, τότε αλλάζει περιβάλλον αν θέλει να απαλλαγεί. Ξέρω, δεν είναι τόσο απλό στην πράξη αλλά αυτή είναι η λύση.

Στο τέλος το έριξα πάλι στη μάσα και είμαι τώρα κοντά 110 κιλά.

Μιλάμε για παχυσαρκία λοιπόν, εκτός κι αν είσαι 2 μέτρα οπότε μ' αυτό το βάρος θεωρείσαι λίγο υπέρβαρος μόνο. Ίσως να κάνω λάθος αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι μέρος του προβλήματος, ειδικά αν έχει επιπτώσεις στην αυτοεκτίμησή σου. Εσύ τι λες;

Αργότερα έλεγα πως "έχω χρόνια". Μένω στους δικούς μου, έχουμε να φάμε, δεν αγχώνομαι, η κατάλληλη ευκαιρία θα έρθει από το πουθενά και άλλες τέτοιες αηδίες. Εν τω μεταξύ δεν έκανα κάποιο μεταπτυχιακό και δούλευα σποραδικά.

Δυστυχώς ο χρόνος τρέχει. Αν και είσαι νέος ακόμα, το συνειδητοποιείς με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο για τις δικές σου εσωτερικές ισορροπίες. Δε γνωρίζω τι περιθώρια δράσης έχεις. Πάντως το να κλείνεσαι στο σπίτι και να κάνεις όλες αυτές τις σκοτεινές έως νοσηρές σκέψεις δε βοηθάει.

[Vox]

σε μια ελληνικη επαρχιακη πολη το καταλαβαινω, οτι ειναι πιθανο κατι τετοιο να σε στιγματιζε, αλλα στο εξωτερικο, με τιποτα!
γιατι δυσκολευοσουν στο εξωτερικο με την δουλεια; κανεις δεν ασχολειται με το τι κανεις στο κρεβατι σου, εκει.

Φαντάζομαι ότι έχεις κατά νου χώρες όπως αυτές στη δυτική και τη βόρεια Ευρώπη. Γιατί σε κάποιες άλλες, εντός Ευρώπης πάντα, όπως η Ουγγαρία, είναι πιο καλά να μη φανούν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες καθώς τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα.

[Remedy]

Φαντάζομαι ότι έχεις κατά νου χώρες όπως αυτές στη δυτική και τη βόρεια Ευρώπη. Γιατί σε κάποιες άλλες, εντός Ευρώπης πάντα, όπως η Ουγγαρία, είναι πιο καλά να μη φανούν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες καθώς τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα.

ΝΑΙ! Οπωσδηποτε τετοιες χωρες εχω στο μυαλο μου, οπως και ΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ νομιζω και ασια. Σιγουρα δεν μιλαω για το βαθυ ισλαμ (θεος φυλαξοι) ουτε ξερω τι γινεται στην ανατολικη ευρωπη.
Αν πηγε σε "περιεργη" χωρα ο θεματοθετης, ας το διευκρινισει

[tzimani]

Εγώ έχω να πω ότι ο τολμών νικά και ότι κάθε αρχή και δύσκολη αλλά και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Δεν μπορεί να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Πήγες εξωτερικό να μείνεις με τους γνωστούς και τα σόγια όπου θα είχες "επιτήρηση" και ψυχολογική πίεση, αλλά αν σου άρεσε εκεί, το θέμα ήταν να ζοριστείς στην αρχή να το παλέψεις μέχρι να μπορέσεις να φύγεις από τα σόγια και να ανεξαρτητοποιηθείς. Δεν το άντεξες. Άρα εναλλακτική τώρα είναι να ξαναπάς κάπου μόνος χωρίς την συγκεκριμένη πίεση, αλλά αντιμετωπίζοντας περισσότερες πρακτικές δυσκολίες.

Μπορείς να πάρεις κάποια χρήματα και να πας να ψάξεις επιτόπου, μπορείς να στέλνεις βιογραφικά από εδώ από πριν, μπορείς να χρησιμοποιήσεις γνωστούς (που μάλλον δεν το θέλεις). Πρακτικά θέματα όπως που θα μείνεις κτλ πρέπει να τα λύσεις μόνος σου ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο. Δηλαδή όσοι το τόλμησαν είχαν από πριν εξασφαλισμένο σπίτι και δουλειά; Δεν νομίζω και στο λέω κι από προσωπική εμπειρία γιατί το έχω κάνει παλιότερα. Αν σε κάθε σκέψη για δράση υπάρχει η αντίδραση στο μυαλό σου, και του χρόνου τα ίδια θα μπεις στο φόρουμ να μας λες. Αν το βρίσκεις ευκολότερο, μπορεί να δοκιμάσεις μια μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα αντί για εξωτερικό. Ο γνωστός του γνωστού, πάντα πάνω σε κάποιον μπορεί να πέσεις οπουδήποτε (αν θες το πιστεύεις, βρήκα μια φορά συγχωριανό μου στις παρυφές της ερήμου Σαχάρας στην Τυνησία, αν είναι δυνατόν!), αλλά έχεις άλλη ελευθερία μακριά από το σπίτι κι άλλη εκεί που είσαι τώρα.

Συμφωνώ και πιθανώς αυτή η νοοτροπία με έφερε σε αυτή την κατάσταση. Για Ελλάδα δεν ξέρω αλλά έχω απογοητευτεί κυρίως για τα θέματα δουλειάς. Πιστεύω έξω οι ευκαιρίες είναι πιο πολλές και η αξιοποίηση των εργαζομένων είναι βαθύτερη και πιο ουσιαστική.

Τώρα ότι αφορά την οικογένεια και τους φίλους που με φιλοξένησαν εξωτερικό, μετά από τόσα χρόνια που δεν έφερνα γκόμενες στο σπίτι και τα λοιπά πιθανώς ήδη να το πιστεύουν για μένα ότι είμαι γκέι ή μπάι αλλά μπορεί κιόλας να μην πιστεύουν τίποτα απολύτως ή να μην τους απασχολεί καν. Ίσως εγώ, δηλαδή τι ίσως σίγουρα, εγώ είχα το κόμπλεξ αλλά προσπάθησα να κάνω ακριβώς αυτό. Να μην ασχοληθώ με το θέμα, να γίνω ανεξάρτητος και μετά ας πούνε ότι θέλουν. Διάλεξα μάλιστα να πάω, έχοντας κατά τύχη δικά μου άτομα σε gay friendly μέρος. Ίσως το πιο gay friendly στον κόσμο. Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Μέσα μου όχι έξω μου. Θες κουράστηκα, θες παραενθουσιάστηκα να είμαι εκεί, τόσο που το χάλασα στο τέλος? Βλέπεις δεν είχα μόνο συγγενείς αλλά και όλο τους τον κύκλο που όσο καλά άτομα να ήταν, αυτό που βρέθηκα ως ο καινούριος στο προσκήνιο με έκανε να νιώσω τρελά πιεσμένος. Φοβόμουν μην κάνω καμιά χοντράδα. Ήμουν πρώτη φορά εκτεθειμένος χωρίς τους δικούς μου μαζί κτλ.... Να πούνε κάτι, να αλλάξει το θέμα, να φύγει η προσοχή από πάνω μου. Ήμουν με όλα τα ξαδέρφια μου με τις γκόμενες τους, τα παιδιά τους, τις γυναίκες, δουλειές, σπίτια κτλ κι εγώ ο μαλάκας της υπόθεσης. Είναι ένα τελείως διαφορετικό θηρίο εκείνο το μέρος. Άλλοι ρυθμοί, άλλα όλα... Αλλά ναι, όσο συνολικά η κοινωνία έξω δέχεται με άνεση τους γκει, μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο άνετα βρίσκεις ομοφοβία. ΌΛα αυτά τα λέω φυσικά με ευγνωμοσύνη που με κράτησαν τόσο καιρό αλλά νομίζω ότι εν τέλει ήθελαν να γυρίσω Ελλάδα. Αλλιώς δεν θα πίεζαν τόσο τις συμπεριφορές. Μπορεί βέβαια να ήθελαν να αποδεχτ΄β τον εαυτό μου. Μακάρι αλλά δεν ξέρω. Εγώ μεγάλωσα σε τυπικό περιβάλλον με τις "πουστάρες' εδώ Ελλάδα, και έχω ο ίδιος αρκετη ομοφοβία μέσα μου.

Εγώ όπως προείπα δεν βρίσκω αδιάφορες ερωτικά τις γυναίκες. Μου αρέσουν, περνάμε καλά. Η φοβία μου είναι στο μακροχρόνιο κατά πόσο θα κρατήσει η ετεροφυλοφιλική σχέση και κατά πόσο κοντά μπορείς να έρθεις με μια γυναίκα που να ξέρει τους πειραματισμούς που έχω κάνει και να είναι ΟΚ με αυτό. Εγώ πιστεύω στην "κανονική" ζωή και θα την ήθελα αλλά δεν θέλω να κοροιδεύω κανέναν. Πίστευα πως ίσως κι άλλοι άντρες έχουν παρόμοιες ανησυχίες και προτιμώ να το συζητήσω εδώ ανώνυμα. Στα σάιτ γνωριμιών βλέπεις ΑΠΕΙΡΑ γκέι άτομα που είναι 100% νορμάλ τύποι όπως κι εγώ χωρίς γκει στερεότυπη εμφάνιση και συμπεριφορά κι όμως είναι εκεί έξω φάτσα φόρα στο ίντερνετ να ψάχνουν άντρες.

Τους γνωστούς που θεωρώ "οικογένειά" μου δεν τους θέλω μακριά μου. Ποτέ δεν θα με παρεξηγήσουν. Το αντίθετο. Για ξεκάρφωτους αδιαφορώ. Δεν είναι μέρος του δικού μου κόσμου και πραγματικότητας. Είναι εκεί από τύχη (ή μάλλον ατυχία). Γείτονες, συνεργάτες, φίλους φίλων, συμμαθητές ή συμφοιτητές είναι απλά random άτομα με τα οποία απλά λέμε γεια. Δεν χρωστώ τίποτα σε αυτούς και βασικά πρέπει να είναι τελείως LOSER ο άλλος για να κάτσει να κρίνει - ενοχλήσει εμένα. Ειλικρινά δεν έχω θέμα ούτε με βία ούτε με τίποτα. Η γκρίνια έρχεται από την δική μου απραξία και που δεν μπορώ να κάνω αυτά που γουστάρω όσο είμαι στάσιμος. Οι άλλοι δε με αφορούν. Στο θέμα σεξουαλικότητα ένα μόνο με αγχώνει, να χάσω ενδεχομένως ευκαιρίες συνεργασίες ή καλές φιλίες εξ' αιτίας προκατάληψης κάποιου ηλίθιου ατόμου ή ανυπόσταστων φημών. Πιστεύω πιο πολύ στην αξιοκρατεία έξω σε αυτό το θέμα χωρίς να θέλω να βαφτίσω τον εαυτό μου άξιο.

Κάθε αρχή και δύσκολη ναι. Αν μετά από έρευνα online Καταλήξω στο πού να πάω να ψαχτώ για να μείνω και αν λάβω απαντήσεις από ονλαιν αναζήτηση εργασίας πιθανώς να το κάνω το βήμα. Τι έχω να χάσω? Θα κάνω και βόλτα.

[tzimani]

Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Η λύση είναι να ανεχτείς τέτοιες καταστάσεις όσο προετοιμάζεις την ανεξαρτησία σου, αν δε θέλεις να διακινδυνέψεις από την αρχή να αγωνιστείς μόνος με όλες τις πρακτικές δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται. Και όταν θα είσαι πλέον αυτόνομος, μπορείς να βρεις το δρόμο σου μακριά από λόγια, βλέμματα και συμπεριφορές οικείων προσώπων.

Δεν μου αρέσει να απομονωθώ, δεν νομίζω ότι είναι η λύση. Προτιμώ να κάνω υπομονή με άτομα. Στο κάτω συγγενείς μου είναι και συμμετέχουν στο δικό μου αγώνα όπως οι δικοί μου συμπαραστάθηκαν σε αυτούς παλιά ;))))) wink, wink wink, wink....! Όλα είναι σχετικά. Νομίζω όσο θέλουμε κάτι τόσο παλεύουμε να το αποκτήσουμε. Εγώ νομίζω εν μέρει φοβήθηκα κιόλας γιατί μου φάνηκε λίγο ζούγκλα μια χώρα/πόλη κτλ γιγαντιαία σε σχέση με ό,τι είχα συνηθίσει εδώ. Ήταν ένας λόγος που έφυγα και γυρίζοντας απλά θα αδιαφορήσω γιατί και η Αθήνα με άγχωνε λόγω μεγέθους και μόνο και λόγω ανωνυμίας όπου αισθάνεσαι σαν Nobody. Πες με χωριάτη ή επαρχιώτη δεν θα αντιδράσω. Όλα είναι μια συνήθεια.

Αν μιλάς για πρόβλημα που πηγάζει μέσα από τον ίδιο, τότε ναι, θα το κουβαλάει μαζί του σαν στοίχειωμα. Αν μιλάς για πρόβλημα που έχει τις ρίζες του στο περιβάλλον, τότε αλλάζει περιβάλλον αν θέλει να απαλλαγεί. Ξέρω, δεν είναι τόσο απλό στην πράξη αλλά αυτή είναι η λύση.

Είναι ένα μείγμα και των δύο. Και περιβάλλον και μέσα μου. Εγώ δουλεύω πολύ να αλλάξω εμένα κυρίως. Γιατί εκτός από τη φυγή υπάρχει και η ωμή αντιμετώπιση. Κύριε, κυρια, μπαμπά, μαμά, θείο, φίλε εγώ αυτός είμαι. Και δεν θα αλλάξω. Με ενοχλείς και υποβιβάζεις την ποιότητα της ζωής μου. Πάρε ΜΠΟΥΛΟ και άσε με ήσυχο γιατί θα έχουμε πρόβλημα. Και πίστεψε με είμαι καθ'όλα αρσενικός και οξύθυμος, δεν θα αργήσω να απαντήσω αναλόγως αν με προκαλέσουν. Απλά αυτό ευθέως δεν έγινε ποτέ. Κι αυτό είναι κάτι καλό.

Μιλάμε για παχυσαρκία λοιπόν, εκτός κι αν είσαι 2 μέτρα οπότε μ' αυτό το βάρος θεωρείσαι λίγο υπέρβαρος μόνο. Ίσως να κάνω λάθος αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι μέρος του προβλήματος, ειδικά αν έχει επιπτώσεις στην αυτοεκτίμησή σου. Εσύ τι λες;

Μιλάμε για παχυσαρκία ναι. Βέβαια το σώμα μου είναι πιο δουλεμένο σε σχέση με έφηβος που δεν είχα γυμναστεί ποτέ και δεν χτυπάει τόσο άσχημα αλλά παραμένει θέμα κυρίως για λειτουργικούς λόγους και λόγους υγείας παρά για το ότι δεν είμαι μοντέλο κι έχω κοιλιά. Βρες μου έναν που δεν έχει.... Όχι όσο στην εφηβεία δεν με απασχολεί το πάχος..... Αλλά σαν "νέος" κι εγώ θέλω να είμαι εμφανίσιμος. Άσε που έχω έναν σωρό ρούχα που θέλω να φορέσω και δεν μπορώ χαχα. Επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση έχει αλλά είναι και λίγο μύθος αυτό. Είδα ότι στο να προσεγγίσω μια κοπέλα κτλ εκτιμάται το άτομο παρά το σώμα. Το πρόσωπο, το τι εκπέμπεις,η χημεία, η στιγμή, φερορμόνες, το ντύσιμο, ο χαρακτήρας. Το βλέπω πως αν δεν το βάλω στο μυαλό μου ότι είμαι πλέον χοντρός, δεν το βάζουν κι οι άλλοι. Προτιμώ το μυώδες παύλα γεμάτο υγιές σώμα παρά την εμφάνιση ανορεκτικού μοντέλου.

Δυστυχώς ο χρόνος τρέχει. Αν και είσαι νέος ακόμα, το συνειδητοποιείς με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο για τις δικές σου εσωτερικές ισορροπίες. Δε γνωρίζω τι περιθώρια δράσης έχεις. Πάντως το να κλείνεσαι στο σπίτι και να κάνεις όλες αυτές τις σκοτεινές έως νοσηρές σκέψεις δε βοηθάει.

Δηλαδή να πεις πως συνειδητοποιώ πως ο χρόνος τρέχει μέσα από τις βλέψεις - απαιτήσεις που είχα από εμένα και τις κατακτήσεις που θα έπρεπε να έχω κάνει ήδη στη ζωη? Νομίζω αυτό εννοείς και ναι, γίνομαι απαιτητικός γιατί θέλω αποτέλεσμα. Ζούμε και στην εποχή που όλοι συγκρινόμαστε μεταξύ μας μέσω ιντερνετ και τα λοιπά μην το ξεχνάς. Αλλά όπως και να έχει, προτιμώ να συγκεντρωθώ στους στόχους μου και να πιεστώ λίγο παρά μετά να τρέχω πάλι να γράφω εδώ μέσα μυνήματα απόγνωσης. Δυστυχώς το έχω να κλείνομαι. Νιώθω άνετα μόνος μου. Κάνω ό,τι θέλω χωρίς κανέναν στο κεφάλι μου αλλά από την άλλη ναι συμφωνώ. Δεν κάνει καλό. Περιθώριο δράσης κάποτε είχα πιο μεγάλο. Λίγο όμως η απομόνωση λόγω ανεργίας, κακή ψυχολογία, έκανα οικονομία, φίλοι απομακρύνθηκαν, παντρεύτηκαν, δεν έχουν χρόνο, η πόλη είναι μικρή, τα περιθώρια για γνωριμίες λίγα, αλλά ΚΥΡΙΩΣ το κόμπλεξ μου με το θέμα σεξουαλικότητας με έκλεισαν μέσα. Το εξωτερικό ήταν λίγο σαν ξέσπασμα. Είχα πιάσει δουλειά και μου ερχόταν να την παρατήσω και να τρέχω έξω να πίνω και να περνάω καλά και να κάνω ψώνια χαχα.

Και να σου πω νομίζω θα προσπαθήσω να ξαναπάω. Αν εξαιρέσεις στην Ελλάδα άτομα που είναι όντος καλλιεργημένα και ανοιχτόμυαλα και καλές ψυχές που έχω γύρω μου και όχι, οι πιο πολλοί είναι απαίδευτοι, εαυτούληδες (ίσως και εγώ) που απλά είναι προσηλωμένοι στη ζωή τους και ή δεν πρόκεται να ασχοληθουν μαζί σου κι αν το κάνουν θα το κάνουν για κακό. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, αλλά μετά από έναν χρόνο εκτός Ελλάδας, σε επίπεδο οργάνωσης, υποδομών, διαπροσωπικών σχέσεων κτλ η Ελλάδα δυστυχώς είναι πολύ πίσω. Ειδικά η επαρχία. Δυστυχώς και μακάρι εγώ να το βλέπω έτσι και να μην είναι αλήθεια, αλλά και μόνο η απαγόρευση του καπνίσματος ΠΑΝΤΟΥ εκεί που ήμουν είναι πολιτισμός. Εδώ αχούρι. Χωρίς παρεξηγήσεις παιδιά είναι η αλήθεια. Τα λεγόμενα ελληνικά γνωστά μονοπάτια στο φαγητό είναι ναι μεν γνωστά και αρεστά σε όλους αλλά είναι και πρωτόγονα λίγο. Για τις πινακίδες STOP κρυμμένες πίσω από θάμνους και άλλα τέτοια γνωστά από χρόνια δεν θα μιλήσω. Πάει και πιο βαθιά η δουλειά.

[tzimani]

Φαντάζομαι ότι έχεις κατά νου χώρες όπως αυτές στη δυτική και τη βόρεια Ευρώπη. Γιατί σε κάποιες άλλες, εντός Ευρώπης πάντα, όπως η Ουγγαρία, είναι πιο καλά να μη φανούν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες καθώς τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα.

Ναι έχω κατά νου Ευρώπη Βόρεια/Δυτική ή Αμερική. Δεν πάω πουθενά αλλού για κανέναν λόγο.

[tzimani]

ΝΑΙ! Οπωσδηποτε τετοιες χωρες εχω στο μυαλο μου, οπως και ΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ νομιζω και ασια. Σιγουρα δεν μιλαω για το βαθυ ισλαμ (θεος φυλαξοι) ουτε ξερω τι γινεται στην ανατολικη ευρωπη.
Αν πηγε σε "περιεργη" χωρα ο θεματοθετης, ας το διευκρινισει

Όχι καμία σχέση με περίεργη χώρα. Είχα πάει σε μια από αυτές τις περιοχές που αναφέρεις. Δεν ήμουν σε μέση ανατολή και τέτοια. Έλεος. Ειπαμε να πάμε σε μέρος καλύτερο από εδώ όχι χειρότερο χαχαχα.

Για το σχόλιο του Vox ότι ειναι περίεργα έξω ακόμα και Ουγγαρία που ανήκει στην Ευρώπη εγώ έχω να πω πως τα πράγματα δεν είναι τέλεια πουθενά και υπάρχουν ηλίθιοι παντού. Είμαι σίγουρος για αυτό. Αμερική πχ που ανέφερες, ναι μεν υπάρχουν μέρη που είναι 100% gay friendly αλλά και άπειρα μέρη με σωματική ΒΙΑ εναντίον ομοφυλόφιλων όπως στον νότο. Μοναδικό καλό, ότι ο νόμος πέφτει σαν ΠΕΛΕΚΙΣ. Πρόσφατα ένα ζευγάρι νέων τεξανών έφαγε 28 χρόνια φυλακή γιατί πήγανε ανήμερα της 4 Ιουλίου έξω από ένα σπίτι νέγρων και φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα και κρατούσαν άδειες καραμπίνες πάνω στην καρότσα του αγροτικού τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιβληθεί τέτοια ποινή εδω για κάτι τέτοιο....... Εγώ όσο free και να είναι πάντος η αμερικανική ή βορειοδυτικοευρωπαική κοινωνια σε τέτοια θέματα παραμένω λίγο κομπλεξαρισμένος από το όλο θέμα. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι να με αλλαξω. Θα ζήσω όσο καλύτερα μπορώ είτε έτσι είτε γιουβέτσι. Θα συγκεντρωθώ σε άλλα θέματα και το σεξουαλικό απλά θα προκύψει. Και σίγουρα πιο εύκολα έξω.

[tzimani]

Υπάρχει κάτι άλλο να μου πείτε σε ό,τι έγραψα πιο πανω? Το ξέρω είναι πολλά συγνώμη για αυτό, απλά γίνομαι αναλυτικός για να είμαι πιο ξεκάθαρος.

Στο θέμα σεξουαλικότητα, το πιο γερό αγκάθι είναι οι δικοί μου αλλά και η ζωή μου. Όλοι σιγά σιγά έχουν αρχίσει και παντρεύονται. Με εμένα τι θα γίνει? Έχω μείνει σε όλα πίσω και το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι είμαι άντρας και δεν βιάζομαι τόσο από βιολογικούς λόγους όπως μια γυναίκα αλλά οι δικοί μου μεγαλώνουν. Τους έχω καταστρέψει τη ζωή με τις μαλακίες μου. Ένα παιδί, μοναχοπαίδι με αυτά τα θέματα. Πολλές φορές νομίζω πως αποφεύγω τις γυναίκες γιατί βαριέμαι να αναλάβω ευθύνες αλλά δεν ξέρω. Θα προλάβουν οι δικοί μου να με δούνε πατέρα? Μήπως ενδεχομένως ξέρουν για εμένα πιο πολλά από ότι ο ίδιος παραδέχομαι?

Η μητέρα έχει αρχίσει να έχει ψύγματα αλτσχάιμερ. Ξεχνάει, παθαίνει καταθλιπτικά επεισόδια ευτυχώς ελαφρά και δεν ξέρω πια τι συμβαίνει και γιατί όλα έχουν ξεφύγει τόσο από τον έλεγχο. Πρέπει να είναι μια κακή φάση ρε παιδιά. Δεν πρέπει να πηγαίνει έτσι συνέχεια, πού θα πάει? Με ανησυχεί κιόλας γιατί αν φύγω εξωτερικό πού θα τους αφήσω?? Πώς θα τους προσέχω όσο μπορώ? Αν και τώρα εκείνοι με προσέχουν....

Παιδιά πολλά τα διλήμματα και τα αλλά και όλο ο χρόνος χάνεται.

ΒΟΗΘΕΙΑ