Τώρα τι γίνεται;

[Nefeli28]

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

[elis]

Δε βγαινουν σκαρτοι εμαθε απο γυναικεσ και την εκανε τουσ ειπα εγω ολουσ την αληθεια

[elis]

Ολα απο την αρχη ενα χερι ολεσ τισ ουσιεσ ξανα τα ειδαν ολα απο δορυφορο καλεσα εγω τουσ παντεσ αν πεισ πριγκιπασ ουιλιαμ σε βλεπουν οι βρετανοι τουσ καλεσα εγω τα ειδανε κι ο στρατηγοσ ο ελληνασ καλεσε τη σια αυτα εμαθε ολοσ ο κοσμοσ τι ειναι ελλαδα και το θεμα ξεκιναει απο τουσ κυβερνωντεσ αυτα ο ανδρεασ τα εκανε αυτα

[elis]

Ντεμεκ ο στρατηγοσ δεν ηξερε τι δουλεια και το δωσε σε εσασ μαζευτειτε ολοι μαζι βαφτειτε μπλε και πεστε στη θαλασσα

[elis]

Αν πεθανω θα αυτοκτονησει το μισο κρατοσ υποψην καλο ειναι να μην πεθανω μπορω να σασ βαλω βιντεο για τουσ στρατιωτεσ εκει που τελειωνετε εσεισ οι πολιτεσ αρχιζουμε εμεισ αν τελειωσατε πειτε το να συνεχισω τη ζωη μου κανονικα

[elis]

Εσεισ νομιζατε οι στρατιωτεσ ειναι τιποτα σκουπιδια που δεν ειναι αξια λογου αυτη ειναι η αληθεια εκει που τελειωνετε εκει ξεκιναμε τοσο απλα βετερανοσ ειμαι και ηταν πανευκολο ολο αυτο αυτα https://youtu.be/_y-zMXmMpT0

[giorgos35]

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

Καλησπέρα νεφελι..η γνώμη μου είναι ότι δεν τον θεοπισες εσύ απλά οι άνθρωποι και πιο συγκεκριμένα οι φίλοι κάπως έτσι είναι τελικά..και όντως και εμένα με πειράζει πολύ όταν μου λένε ''να δεν μπορώ τώρα η σήμερα θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμη"και πως γίνεται μετά τους βλέπω με άλλο φίλο να πηγενη για καφέ..
Πιο συγκεκριμένα...έχω τον κολλητό μου που είμαστε φίλοι αχώριστοι η μάλλον είμασταν φίλοι αχώριστοι τα τελευταία 30 χρόνια...όχι ότι τώρα δεν είμαστε φίλοι πάλι είμαστε φίλοι απλά εκεί που είμασταν κολλητοί δεν κατάλαβα το πώς τώρα είμαστε απλοί φίλοι..και το λέω αυτό γιατί εδώ και ένα χρόνο η δύο χρόνια περίπου βρισκόμαστε μια φορά το μήνα και αν...και οπότε βρισκόμαστε και πίνουμε καφέ είναι με την ώρα στο χέρι...με το που έρχονται οι καφέδες και περνάει ένα τέταρτο αμέσως μου λέει να μην κάτσουμε πολύ ε να πιούμε τους καφέδες και να φύγουμε..η θα έχει δουλειά η δεν θα αισθάνεται καλά.ασε που της πιο πολλές φορές δεν εβγενε όταν τον επερνα τηλ..έτσι αραίωσα και εγώ και άρχισα να βγενω η να τον ψάχνω μια φορά το μήνα..
Είχε πάθει ψυχολογικά πριν μερικά χρόνια αυτό είναι η αλήθεια αλλά τώρα μου φενετε ότι χρισημοποιει αυτή την πάθηση του ως πρόφαση να με αποφυγή..
Και εγώ του μίλησα ανοιχτά την τελευταία φορά που βρεθήκαμε και ήπιαμε καφέ ...ούτε και αυτός το παραδέχτηκε αλλά κατάλαβε αμέσως το τι ήθελα να του πω με το που ξεκίνησα τη κουβέντα..
Όντως δεν θα βγάλεις άκρη με το να το συζητήσεις μαζί της..γιατί πάντα θα βρίσκει διάφορες δικαιολογίες και δεν θα το παραδέχτη ποτέ..

[giorgos35]

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

Το συμπέρασμα τελικά που έβγαλα..είναι ότι κάποτε είμαστε κολλιτοι γιατί απλούστατα είχε πολλούς γνωστούς μεν...αλλά δεν το κάναν παρέα δε...
Μόλις τα 2 χρόνια άρχισαν να τον ψάχνουν με τηλ..και να πηγενουν σπίτι του να τον παίρνουν για καφέ και τα ρέστα..άρχισε σιγά σιγά να αραιώνει από εμένα...εντάξει δεν λέω έχει και την πάθηση του..δεν μπορεί πάντα να βγενει για το χ.ψ λόγο οκ..η απλούστατα πάντα να μην έχει διάθεση σεβαστό...αλλά πως γίνεται και πάντα με εμένα θυματε τη πάθηση του και με άλλους δεν τρέχει τίποτα???έτσι είναι οι άνθρωποι άμα βρούνε άλλους φίλους ξεχνάνε τους παλιούς...και έχω άπειρα παράδειγματα πάνω σε αυτό..
Ξέρεις πόσο φίλοι ειμασταν?????σε βαθμό παρεξηγήσεως που λένε...κι όμως να τώρα που είμαστε απλοί φίλοι του ενός καφέ και μέχρι εκεί και μια φορά το μήνα...δεν πειράζει αρκεί να είναι εκείνος καλά..και πάλι δεν τρέχει τίποτα.

[giorgos35]

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

Δεν είναι ακριβώς σκαρτοι όπως λες..δεν θα το χαρακτήριζα έτσι...απλά ίσως μετά από τόσα χρόνια φιλίας ίσως κουράστηκαν να μην έχουν πλεον κάτι να πουν..να χρειάζονται μια αλλαγή στη ζωή τους..ε και αυτό λογικό είναι απτή μια..απτην άλλη πάλι βέβαια όχι..γιατί ο ένας φίλος δεν σε δεσμεύει ποτέ στο να πιάσεις και άλλους φίλους μπορείς κάλλιστα να βάλεις μια (λιστa) και να βρίσκεσε με όλους χωρίς να χαλάς το χατίρι κανενός...

[giorgos35]

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

Γνώμη μου είναι.μην τον πιέζεις με την έννοια να του ζητάς να βρεθητε...Άστον έτσι ελεύθερο να δεις τι θα κάνει...να σε αναζήτηση και εκείνος λίγο...και δεν το λέω με κακιά..απλά με την έννοια να μην νιώσει πιεσμένος...τώρα έκανα και άλλους φίλους εγώ για να μην κλεινομαι μεσα....είπα δηλαδή εάν αυτός συνέχεια με απορρίπτει γιατί να μένω κλεισμένος να μην πιάσω και εγώ άλλους φιλους.??και έτσι έκανα..
Άστον λίγο έτσι χωρίς να τον γυρεύεις χωρίς να σημενεί ότι δεν είστε πλέον φίλοι..

[Nefeli28]

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

[giorgos35]

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

Ε κλασικά..είναι χαμένα από χέρι...έχει βρει άλλες παρέες και τελείωσε η υπόθεση....δεν πειράζει....προχωράς πάρα κάτω...
Συγγνώμη να κάνω μια ερώτηση λίγο αδιάκριτη..
Ειστασταν μόνο φίλοι??η υπήρχε σχέση??? συγγνώμη και όλας αν θέλεις απαντάς...
Εμένα χθες με πήρε ο συγκεκριμενος φίλος μου τηλ...
Και μου λέει να πάμε σε μια εικόνα της Παναγίας για προσκύνημα γιατί έχει ακούσει ότι είναι για τα ζευγάρια που θέλουν να γονιμοποιήσουν...πολύ ανθρώπινο εκ μέρους του και τον ευχαρίστησα που με σκέφτηκε..αλλά είπα ότι έιχα τρεχαματα και ότι ειμουν κουρασμένος..είναι και η αλήθεια δεν είπα ψέματα...αλλά η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι και κουρασμένος να μην ειμουν πάλι δεν θα πηγενα...διότι κάτι μου λέει ότι πριν από μένα έψαξε άλλους φενετε δεν βρήκε κανέναν και έτσι έψαξε εμένα...μπορεί να κάνω και λάθος να τον πήρα στο λαιμό μου που λένε οκ.
Αλλά εκείνη τη στιγμή έτσι αισθάνθηκα...και έτσι του έριξα άκυρο

[giorgos35]

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

Που λες δεν νομίζω ότι πλέον οφελει σε κάτι...μην το σκέφτεσαι και τελείωσε η υπόθεση...οι φίλοι έρχονται και φεύγουν...δυστυχώς αυτό έχω καταλάβε

[Delmember031219]

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

Nefeli, κάποιες γυναίκες ακολουθουν μια τακτική που λέει το εξής. "Ξέκοψε τον απο όλους τους φίλους που έχει". Αυτό που λες πως ήταν λες και μιλούσες με την θεία σου, με κάνει να πιστέψω πως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Είναι σαν να μιλούσες με έναν άγνωστο. Σαν να άλλαξε εντελώς η προσωπικότητά του. Στην ουσία δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε αυτόν. Έμαθες αν ξέκοψε και από άλλους φίλους του; Παρατήρησες στο τρόπο που μιλάει σαν να θεωρεί ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους; Κάτι σαν αλαζονεία ας πούμε;

[Nefeli28]

Αργυρη, θα μπορούσες και να τον γνωρίζεις με αυτά που είπες!
Καταρχάς τα τελευταία χρόνια είχε μια αλαζονική στάση απέναντι σε διάφορους ανθρωπους. Επίσης έβγαλε κάποιους καλούς φίλους από τη ζωή του μέσα σε μια νύχτα.
Έχει αίσθημα κατωτερότητας γενικά και μέσα από αυτές τις συμπεριφορές νόμιζε ότι και παίρνει τα πάνω του.
Μέσα σε όλα αυτά να πω ότι η γυναίκα του δεν συμπάθησε ποτέ κάποιους από την παλιά του παρέα, με πρώτη και καλύτερη εμένα για ευνόητους λόγους υποθέτω.
Έγιναν πολλές προσπάθειες να αυνυπαρξουμε όλοι μαζί κλπ σε ένα ήρεμο κλίμα, αλλά πάντα εκείνη τον προέτρεπε να ξεκόψει.
Μέσα σε όλα αυτά, απαντώ σε παραπάνω ερώτημα που έθεσε ο Γιώργος: πάντα υπέβοσκε ένα περίεργο ψιλό ερωτικο κλίμα μεταξύ μας αλλά το κουμανταραμε.
Δεν έγινε τίποτα ποτέ μεταξύ μας.
Πριν πολλά χρόνια ένα βράδυ, εκείνος έκανε κίνηση ανοιχτά , αλλά αφενός ήμουν με αγόρι εκείνη τη στιγμή , αφετέρου του ειπα ότι προτιμώ να μη χαλάσουμε τη φιλια μας...