Νιωθω αδυναμια ακομα και να σκεφτω κατι, οτιδηποτε ...

[Constantly curious]

Έφτασα ως την σελίδα 76. Αυτές οι δυο φωνές δεν μπορούν να εκριζωθουν μόνον να τους μειωσεις την ένταση μπορείς και αυτό με διάθεση να σε βοηθησεις. Πιστεύω πως αυτό που βίωσες και μπόρεσες να διατυπώσεις με ποιητικό λυρισμό ( πως θα αντέξει η ψυχή; κατ'εμε λυρισμό = προσεγμένη επιλογή της κάθε λέξης με έμφαση σε παρομοιώσεις οι οποίες έχουν το ανάλογο χρώμα και βάθος * όχι δεν είμαι φιλολογος) είναι μια τεράστια αλήθεια γονέων στιγματισμενων από τις εμπειρίες τους. Η σκληρότητα, η έλλειψη ορίων, ο μηδενισμος όταν δεν υπάρχει τελειότητα... και η απουσία στοργής από τη μάνα για να μην θυμώσει ο σύζυγος έχει αφήσει τόσα κλαδακια στην Ελληνική Παραδοσιακη Οικογένεια!!! Έγραψες πως περιμένεις τα 70 για να φύγεις από αυτόν τον κόσμο. Σε διάβασα και έχω την εικόνα ενός μικρού αγοριού. Ένα αγόρι που αγαπάει να ανακαλύπτει. Αγαπάει να μαθαίνει. Με καθαρά μάτια. Αυτό το αγόρι στα 19 κουράστηκε να μάχεται την βαναυσότητα. Αντί να βρει αγκαλιά για να ξανά βγει στην σκληρότητα πιο προετοιμασμένο και όχι αυτό τιμωρουμενο του έριξαν άλλη μια για να πέσει στην άβυσσο. Το μίσος είναι η άλλη όψη της αγάπης. Κλισέ ε; Δεν μπορώ και δεν θέλω να σχολιάσω ότι το μίσος σου δίνει κουράγιο... Ίσως επειδή υπάρχουν εκκωφαντικες σιωπές και το μίσος θυμίζει Ζωή. Δεν κατάλαβαν....... Δέσμιοι δικών τους φοβιων ψυχαναγκασμων αγανάκτησης για τη ζωή. Η μάνα τότε γινόταν μάνα επειδή παντρευόταν... Έπρεπε να είναι Νοικοκυρά Παράδειγμα προς μίμηση και να υπακούει πάντοτε τον Άνδρα αλλιώς θα την έδιωχνε, αν έφευγε δεν θα μεγάλωνε σωστά το/τα παιδιά της. Δεν έφταιγες. Κανένα παιδί δεν φταίει. Έχεις σκεφτεί ποτέ να μπεις σε κάποιον σύλλογο για κακοποιημένα παιδιά; Κακοποιημένες μητέρες; Να βοηθήσεις εθελοντικά σε κάποιο τμήμα που να μπορείς; Τι σου γράφω τώρα Ε; Μπορεί να λειτουργουσε θεραπευτικά μέσα σου η βοήθεια σε παιδιά που σκοτώνουν την αθωότητα τους

[Del-meme290719b]

Αν μπορέσεις να βρεις όμως έστω μια γυναίκα φίλη θα ήταν θετικό.

Bρηκα μια γυναικα φιλη .... πριν 13 χρονια (το 2006). Για την ακριβεια, αυτη με βρηκε.
Μεσα απο ενα εντελως ασχετο (με σχεσεις) site. Παντρεμενη και καθολου ομορφη.
Βρεθηκαμε (πανω στον χρονο) και μολις την ειδα εψαχνα εξοδο κινδυνου. Πληγωθηκε
ανεπανορθωτα. Πιστευα οτι δεν θα ξαναεπικοινωνουσαμε. Και ομως, μετα απο μερικους
μηνες, ηρε την σιγη ασυρματου (αυτη η ιδια). Διαμορφωσαμε (σιγα-σιγα, παρα πολυ
αργα) μια ιδιοτυπη φιλια που μονο αναμεσα σε αντρα και γυναικα μπορει να επιτευχθει.
Τηλεφωνικη φιλια. Ειναι λιγο αντρακι στον τροπο που περιγραφει τις ζοχαδες της και
αυτο μου αρεσε. Λιγο Μπουμπουλινα. Απο την αλλη, μολις ακουσε τα μισα απο οσα
εχω γραψει εγω σε σας (για τους γονεις μου) επαψε να μιλα σαν Μπουμπουλινα.
"Λιγο να συγχωρουσαν την διαφορετικοτητα σου, θα ειχες παρει τον κοσμο ολο απο
τα μαλλια" ... η χαρακτηριστικη ατακα της.

Καποια στιγμη (περσι-προπερσι, δεν εχει σημασια) πηγε να μου παρει τον αερα για
το πως πρεπει να ντυνομαι (οντως ντυνομαι σαν 25αρης φοιτητης) και της ειπα πολυ
αποτομα ... "δεν θα μου ξαναπεις πως να ντυνομαι, εκτος αν θες να χεις την τυχη
της μανας μου". Δεν μιλησαμε για ενα χρονο (ισως και περισσοτερο). Καποια στιγμη
της εστειλα sms και της ζητησα συγνωμη αλλα και "καλυτερα που απομακρυνθηκες,
ΠΑΝΤΑ θα καραδοκει ο μουργος ο πατερας μεσα μου, και θα σε πληγωνει ανεπανορ-
θωτα". Εκεινη, 13 χρονια, ποτε δεν μου μιλησε ετσι. Η αν μου μιλουσε ετσι, αφηνε
ταυτοχρονα να εννοηθει (απο το υφος της) οτι επαιζε μαζι μου. Δεν το εννοουσε.

Ομως ΕΓΩ .... σε ανυποπτο χρονο .... βγαζω εναν ΜΟΥΡΓΟ (απο μεσα μου) !
Μου χει ξανατυχει μια ακομα φορα (με την αδελφη μου). Και στις δυο φορες
ηταν απο την ιδια διαπιστωση : καποιος νοιαζεται και με εχει αναγκη !!!!!!!!!!!
Ο πατερας μου δεν αφησε ΠΟΤΕ κανεναν να τον πλησιασει τοσο ωστε να κλαψει
η να πληγωθει. Ηταν ορισμος ΣΙΦΕΡΟΦΡΑΚΤΟΥ και ΒΛΟΣΥΡΟΥ στρατιωτικου.
Αυστηρου, ατεγκτου και ανευ συγχωρεσης. Ακομα και οι υπολοιποι στρατιωτικοι
τον φοβοντουσαν.

Ε ... κατι απο ολη αυτη την μουργιλα ... εχει περασει στο υποσυνειδητο μου
και βγαινει στην επιφανεια ΜΟΝΟ οταν κατι ειναι πολυ καλο για να δεχτω οτι
ειναι αληθινο, οτι συμβαινει και σε μενα. ΖΕΙ και ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ μεσα μου ...

.. Ο ΜΟΥΡΓΟΣ !

(προσπαθησαν τρεις ψυχολογοι να τον εκριζωσουν .. τα παπουτσια τους πηραν)

[Del-meme290719b]

Έφτασα ως την σελίδα 76. Αυτές οι δυο φωνές δεν μπορούν να εκριζωθουν μόνον να τους μειωσεις την ένταση μπορείς και αυτό με διάθεση να σε βοηθησεις. Πιστεύω πως αυτό που βίωσες και μπόρεσες να διατυπώσεις με ποιητικό λυρισμό ( πως θα αντέξει η ψυχή; κατ'εμε λυρισμό = προσεγμένη επιλογή της κάθε λέξης με έμφαση σε παρομοιώσεις οι οποίες έχουν το ανάλογο χρώμα και βάθος * όχι δεν είμαι φιλολογος) είναι μια τεράστια αλήθεια γονέων στιγματισμενων από τις εμπειρίες τους. Η σκληρότητα, η έλλειψη ορίων, ο μηδενισμος όταν δεν υπάρχει τελειότητα... και η απουσία στοργής από τη μάνα για να μην θυμώσει ο σύζυγος έχει αφήσει τόσα κλαδακια στην Ελληνική Παραδοσιακη Οικογένεια!!! Έγραψες πως περιμένεις τα 70 για να φύγεις από αυτόν τον κόσμο. Σε διάβασα και έχω την εικόνα ενός μικρού αγοριού. Ένα αγόρι που αγαπάει να ανακαλύπτει. Αγαπάει να μαθαίνει. Με καθαρά μάτια. Αυτό το αγόρι στα 19 κουράστηκε να μάχεται την βαναυσότητα. Αντί να βρει αγκαλιά για να ξανά βγει στην σκληρότητα πιο προετοιμασμένο και όχι αυτό τιμωρουμενο του έριξαν άλλη μια για να πέσει στην άβυσσο. Το μίσος είναι η άλλη όψη της αγάπης. Κλισέ ε; Δεν μπορώ και δεν θέλω να σχολιάσω ότι το μίσος σου δίνει κουράγιο... Ίσως επειδή υπάρχουν εκκωφαντικες σιωπές και το μίσος θυμίζει Ζωή. Δεν κατάλαβαν....... Δέσμιοι δικών τους φοβιων ψυχαναγκασμων αγανάκτησης για τη ζωή. Η μάνα τότε γινόταν μάνα επειδή παντρευόταν... Έπρεπε να είναι Νοικοκυρά Παράδειγμα προς μίμηση και να υπακούει πάντοτε τον Άνδρα αλλιώς θα την έδιωχνε, αν έφευγε δεν θα μεγάλωνε σωστά το/τα παιδιά της. Δεν έφταιγες. Κανένα παιδί δεν φταίει. Έχεις σκεφτεί ποτέ να μπεις σε κάποιον σύλλογο για κακοποιημένα παιδιά; Κακοποιημένες μητέρες; Να βοηθήσεις εθελοντικά σε κάποιο τμήμα που να μπορείς; Τι σου γράφω τώρα Ε; Μπορεί να λειτουργουσε θεραπευτικά μέσα σου η βοήθεια σε παιδιά που σκοτώνουν την αθωότητα τους

Αφου εφτασες στην σελιδα 76 .... τα σεβη μου ! Τα πιο ειλικρινη μου ΣΕΒΗ !
Εχεις πολυ μεγαλη υπομονη και προσηλωση. Εγω δεν εχω τοση. Σ'ευχαριστω !

Θα μπορουσα να βοηθησω καποιους ... αλλα οχι παιδια. Ακομα και σημερα, οταν
μας επισκεπτονται οι δυο ανιψουλες μου, δεν ξερω τι να τους πω. Μιλαω υπερβολικα
σοβαρα για να με καταλαβει ενα παιδι. Θα μπορουσα να βοηθησω απο εφηβους και
πανω (ισως, εικαζω, δεν ειμαι σιγουρος). Μεσα μου (και στον γραπτο μου λογο)
νιωθω παιδι. ΣΩΣΤΑ καταλαβες. Ομως αν δεις την εξωτερικη μου εμφανιση ....
μονο παιδι δεν θυμιζω. Υπαρχει μια χαωδης διαφορα αναμεσα στον φαινοτυπο μου
και αυτο που νιωθω. Οποιος με βλεπει ξεκιναει με δεδομενο οτι εχει να κανει με εναν
ωριμο τυπο. Γιαυτο και αποφευγω συνομιληκους (γιατι συντομα αποκαλυπτεται ποσο
ριζοσπαστικος και ατιθασος ειμαι και φευγουν τρεχωντας). Με ηλικιες κατω των 30
αλλα και 25 ... ΔΕΝ γινεται να πλησιασω γιατι (αυτονοητα) αναρωτωνται (αυτοματα)
"τι δουλεια εχει αυτος μαζι μας". Και εχουν και δικιο.

Αρα .... ειμαι μονος ....
σε ενα κορμι και οψη 53χρονου ... και μια καρδια και πνευμα 14χρονου !

Σε ολα τα υπολοιπα που σχολιαζεις (για τους γονεις μου) δεν εχω τιποτα να
προσθεσω.

[Constantly curious]

Διάβασα πως έχεις συνδυάσει την ανάγνωση με την αρνητική κριτική ( Μητέρα) επίσης έχεις κατορθωσει να διοχετευσεις καλλιτεχνικά πρακτικά αισθήματα και σκέψεις. Άρα εύλογα η υπομονή δεν χρειάζεται Σε εφήβους γιατί όχι; κυκλοφορούν παιδιά με μυαλό σε αναζήτηση τροφής και έχουν ανάγκη να ακούσουν να μάθουν... Βέβαια ζούμε σε καιρούς που για όλα και όλοι είμαστε καχύποπτοι. Εγώ τουλάχιστον είμαι άρα δεν απολυτοποιω το " είμαστε ". Εθελοντικά και μόνον μέσω συλλόγων ή αυθόρμητα σε μια σύναξη κάπου πιστεύω πως έχει τόσο γνώθι εις εαυτόν που έχεις να προσφέρεις !!! Οχυρωθηκες αλλά έχεις αφήσει ακόμα μια μικρή έξοδο μην την κλείσεις και αυτήν. Μπορεί η όψη όπως γράφεις να παραπέμπει αλλού αλλά τα φαινόμενα απατούν. Όποιος ψάχνει βαθύτερα την ζωή αυτό το γνωρίζει καλά!!!

[Del-meme290719b]

Με αφορμη καποιο αλλο ποστ, θυμηθηκα επιτελους και μια ΠΟΛΥ ομορφη αναμνηση
απο την παιδικη μου ηλικια (την ΜΟΝΑΔΙΚΗ περιοδο που οι γονεις μου με συγχωρουσαν).

Ηταν εορταστικο τετραημερο, Παρασκευη, Ανοιξη, μπηκαμε στο αυτοκινητο και πηγαμε
σε καποιο υψωμα γεματο λουλουδια. Τρεχαμε με την σκυλιτσα μας, εγω και η αδερφη μου
πανω κατω. Ολο χαδια και αγκαλιες και φιλια και τρεχαλητα. Μετα πηγαμε κοντα σε μια
λιμνη και φαγαμε καραβιδες. Και μετα γυρισαμε πισω, ταισαμε την σκυλιτσα μας, και
ειδα την αγαπημενη μου σειρα επιστημονικης φαντασιας στην TV. Επεσα να κοιμηθω
χωρις να θελω τιποτε αλλο, χωρις καν διαθεση να ονειρευτω ... ΤΑ ΕΙΧΑ ΟΛΑ !

Ολοκληρος ο κοσμος ... ηταν συναρπαστικος, μαγικος και απεραντος.
Κανενα συνεφακι στον οριζοντα. Ολα οσα εμελλε να συμβουν θα ηταν
κατι παραπανω απο μαγικα ... θα ηταν ανηκουστα (σε ομορφια και χαρα).

Πρεπει να ημουν Πεμπτη Δημοτικου. Δεν ξαναεζησα αυτο το ηλιολουστο συναισθημα
πληροτητας και απεραντοσυνης ... ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ... αφου μετα ηρθε η εφηβεια και οι
απανωτες απογοητευσεις και περιορισμοι ... και καπου στα 19 η αποπειρα αυτοκτονιας
... "πεθανα" για πρωτη φορα ... ο ηλιος ντυθηκε με συννεφα και βροχες.

[Eagle guy]

Με αφορμη καποιο αλλο ποστ, θυμηθηκα επιτελους και μια ΠΟΛΥ ομορφη αναμνηση
απο την παιδικη μου ηλικια (την ΜΟΝΑΔΙΚΗ περιοδο που οι γονεις μου με συγχωρουσαν).

Ηταν εορταστικο τετραημερο, Παρασκευη, Ανοιξη, μπηκαμε στο αυτοκινητο και πηγαμε
σε καποιο υψωμα γεματο λουλουδια. Τρεχαμε με την σκυλιτσα μας, εγω και η αδερφη μου
πανω κατω. Ολο χαδια και αγκαλιες και φιλια και τρεχαλητα. Μετα πηγαμε κοντα σε μια
λιμνη και φαγαμε καραβιδες. Και μετα γυρισαμε πισω, ταισαμε την σκυλιτσα μας, και
ειδα την αγαπημενη μου σειρα επιστημονικης φαντασιας στην TV. Επεσα να κοιμηθω
χωρις να θελω τιποτε αλλο, χωρις καν διαθεση να ονειρευτω ... ΤΑ ΕΙΧΑ ΟΛΑ !

Ολοκληρος ο κοσμος ... ηταν συναρπαστικος, μαγικος και απεραντος.
Κανενα συνεφακι στον οριζοντα. Ολα οσα εμελλε να συμβουν θα ηταν
κατι παραπανω απο μαγικα ... θα ηταν ανηκουστα (σε ομορφια και χαρα).

Πρεπει να ημουν Πεμπτη Δημοτικου. Δεν ξαναεζησα αυτο το ηλιολουστο συναισθημα
πληροτητας και απεραντοσυνης ... ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ... αφου μετα ηρθε η εφηβεια και οι
απανωτες απογοητευσεις και περιορισμοι ... και καπου στα 19 η αποπειρα αυτοκτονιας
... "πεθανα" για πρωτη φορα ... ο ηλιος ντυθηκε με συννεφα και βροχες.

Κι εγώ έχω κάποιες τέτοιες ωραίες αναμνήσεις από τα προεφηβικά χρόνια, αλλά και από τα φοιτητικά! Λοιπόν εγώ νομίζω ότι η μεγάλη υπέρβαση στη ζωή σου θα είναι να βγάλεις αυτό το σκληρό μούργο από μέσα σου. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει να προσπαθίσεις. Ώστε λοιπόν είσαι πάνω από 50 με ψυχή παιδιού? Δεν έχεις φίλους δηλαδή, είτε συνομηλίκους είτε μικρότερους? Ντύνεσαι ακόμα σαν 20αρης? Ααυτό θα μου άρεσε και εμένα, αλλά δε θα το δεχόταν ούτε ο περίγυρος ούτε (κυρίως) οι γονείς μου. Αλλά γενικά πιστεύω στο κάζουαλ ντύσιμο, αποφεύγω τα μέρη που πρέπει να ντυθείς επίσημα και- όταν μπορώ- αποφεύγω ακόμα και τις καφετέριες και αράζω σε πλατείες, παρά το ότι είμαι 33!

[Del-meme290719b]

Δεν ειναι μονο ο μουργος,
ειναι και η τελειομανια (της μανας μου) που ΠΟΤΕ δεν βρηκε να πει κατι σωστο για μενα
(μην το παρω πανω μου ... και τι γινεται μετα). Ποτε δεν ειδε στραβο σε αλλους, μονο σε μενα.
Και η γλωσοκοπανια της ... απλα απαλευτη. Αν ο μουργος παρομοιαζεται με εναν κεραυνο,
η γλωσοκοπανα παρομοιαζεται με την συνεφια ολογυρα.

Εχω φιλους (λιγους) αλλα ... ΟΛΟΙ παντρεμενοι. Εχω δυο γνωστους, που βγαινουμε μια φορα
την εβδομαδα (ισως και σπανιοτερα) αλλα ΔΕΝ τους γουσταρω ιδιαιτερα, ουτε ταιριαζουμε.
Απλως ειμαστε μπακουροι (ανυπαντροι), πανω απο 45 ... και ακαπνοι (δεν καπνιζουμε).
Ομως ..... οοοοοολααααα αυτα .... δεν κατορθωσαν να μας δεσουν, 20 χρονια τωρα.
Εχουμε τοσο διαφορετικη θεωρηση και αντιληψη .... σχεδον σε ολα.
Ειμαστε χλωρινη, μαρμαρο και λιβας (ο λιβας ειμαι εγω).

Το ντυσιμο ειναι Κ-Υ-Ρ-Ι-Ο-Λ-Ε-Κ-Τ-Ι-Κ-Α το τελευταιο που με ενδιαφερει.
Ισως γιατι ποτε δεν χρειαστηκε να δουλεψω .... η να γκομενισω.
Βαζω οτι βρω μπροστα μου (συνηθως τζηνς και μπλουζες).

[Eagle guy]

Δε χρειάστηκε να δουλέψεις? Έχεις εισοδήματα δηλαδή? Πού βγαίνετε με αυτούς και δε σε ενδιαφέρει το ντύσιμο? Αράζετε πλατείες? Κι εγώ σε 20 χρόνια με βλέπω το ίδιο να συνεχίζω να κάνω, όπως τώρα (αν και καμιά φορά ντύνομαι πιο επίσημα για καφετέρια ή μπυραρία).

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Δεν ειναι μονο ο μουργος,
ειναι και η τελειομανια (της μανας μου) που ΠΟΤΕ δεν βρηκε να πει κατι σωστο για μενα
(μην το παρω πανω μου ... και τι γινεται μετα). Ποτε δεν ειδε στραβο σε αλλους, μονο σε μενα.
Και η γλωσοκοπανια της ... απλα απαλευτη. Αν ο μουργος παρομοιαζεται με εναν κεραυνο,
η γλωσοκοπανα παρομοιαζεται με την συνεφια ολογυρα.

Εχω φιλους (λιγους) αλλα ... ΟΛΟΙ παντρεμενοι. Εχω δυο γνωστους, που βγαινουμε μια φορα
την εβδομαδα (ισως και σπανιοτερα) αλλα ΔΕΝ τους γουσταρω ιδιαιτερα, ουτε ταιριαζουμε.
Απλως ειμαστε μπακουροι (ανυπαντροι), πανω απο 45 ... και ακαπνοι (δεν καπνιζουμε).
Ομως ..... οοοοοολααααα αυτα .... δεν κατορθωσαν να μας δεσουν, 20 χρονια τωρα.
Εχουμε τοσο διαφορετικη θεωρηση και αντιληψη .... σχεδον σε ολα.
Ειμαστε χλωρινη, μαρμαρο και λιβας (ο λιβας ειμαι εγω).

Το ντυσιμο ειναι Κ-Υ-Ρ-Ι-Ο-Λ-Ε-Κ-Τ-Ι-Κ-Α το τελευταιο που με ενδιαφερει.
Ισως γιατι ποτε δεν χρειαστηκε να δουλεψω .... η να γκομενισω.
Βαζω οτι βρω μπροστα μου (συνηθως τζηνς και μπλουζες).

Σε διαβάζω, σε ξαναδιαβάζω.... έχεις συγγραφικό ταλέντο.

[Del-meme290719b]

Δε χρειάστηκε να δουλέψεις? Έχεις εισοδήματα δηλαδή? Πού βγαίνετε με αυτούς και δε σε ενδιαφέρει το ντύσιμο? Αράζετε πλατείες? Κι εγώ σε 20 χρόνια με βλέπω το ίδιο να συνεχίζω να κάνω, όπως τώρα (αν και καμιά φορά ντύνομαι πιο επίσημα για καφετέρια ή μπυραρία).

Οχι ακριβως !
Ειχα ανελεητο κυνηγητο απ'τους γονεις μου (αποκλεισμο, απο ενα σημειο και μετα) επι 20 ετη.
Η καλη μου η γιαγια μου προσφερε ενα διαμερισματακι (σαραβαλιασμενο σε ελεεινη οικοδομη
που ακομα και οι φοιτητες το αδειαζαν σε 6 μηνες) για να μην συμβει το φονικο (αναμεσα σε
μενα και τον μουργο). Πηγαινα και στην ΑΓΙΑ φοιτητικη λεσχη επι 15 χρονια (με εμαθε απ'εξω
ο χοντρος στην εισοδο, μια μερα μου ειχε πει "καλα, Καθαρα Δευτερα σημερα, τι μου ρθες εδω ?
οικογενειες δεν εχετε ?") και με το μισο ενοικιο απο το υπολοιπο διαμερισμα (2αρι, 40 τμ), αφου
ειχα συγκατοικο επι μονιμου βασεως, που ανερχονταν καπου στις 12μισυ χιλιαδες δραχμες (1988)
εβγαζα ολα τα υπολοιπα εξοδα. Καπου μετα τον θανατο του μουργου (2002), τα εισοδηματα μου
ανεβηκαν στα 400 ευρω (ενοικια που διαχειριζονταν η μανα μου) και καπου στο 2010 ... στα 680.
Αλλα μετα το 2015 ξανακατεβηκαν στα 560 λογω πτωσης τιμων ενοικιων παντου.

Για εξαιρετικα μεγαλο χρονικο διαστημα, την εβγαζα με ενα ταβλι ... και ενα σινεμα (το 15θημερο).
Ε μετα, το 2002 .... μπορεσα να κανω λιγα περισσοτερα. Οπως ας πουμε να ανακαλυψω Χαλκιδικη
(για ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακα, οχι παραπανω). Μετα το 2010, μου παραχωρηθηκε κανονικο
διαμερισμα (με θερμανση και ψυξη !!!!!!) απο την μανα και κατα καποιο τροπο χλυαρεψε η καψα
τους μισους μου και προς εκεινη. Αλλα, το Μοντε Καρλο να μου δωσει ... δεν προκειται να σβησθουν
αυτα που συνεβησαν καποτε. Απλα, συνυπαρχουμε χωρις οξυνσεις και χασματα. Το οποιο εκεινη
επιδιωξε (θα μπορουσα ανετα να αφεθω στην καλυβα του μπαρμπα Θωμα, στο 2αρι, αν το ηθελε).
Και σιγουρα θα εμενα αν ζουσε ο ΜΟΥΡΓΟΣ. Αυτος ηταν ετοιμος να τα αφησει ΟΛΑ στα αδερφια του
στο εξωτερικο ... και την αδερφη μου. Ουτε ... παγκακι ... σε μενα (ρεμαλι, γαρ). Απο ευνοια της
τυχης και καποιες τυψεις της μανας μου ("λετε να το αδικησαμε αυτο το ρεμαλι ?") εχω οτι εχω !

[Del-meme290719b]

Σε διαβάζω, σε ξαναδιαβάζω.... έχεις συγγραφικό ταλέντο.

Ευχαριστω !

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Οχι ακριβως !
Ειχα ανελεητο κυνηγητο απ'τους γονεις μου (αποκλεισμο, απο ενα σημειο και μετα) επι 20 ετη.
Η καλη μου η γιαγια μου προσφερε ενα διαμερισματακι (σαραβαλιασμενο σε ελεεινη οικοδομη
που ακομα και οι φοιτητες το αδειαζαν σε 6 μηνες) για να μην συμβει το φονικο (αναμεσα σε
μενα και τον μουργο). Πηγαινα και στην ΑΓΙΑ φοιτητικη λεσχη επι 15 χρονια (με εμαθε απ'εξω
ο χοντρος στην εισοδο, μια μερα μου ειχε πει "καλα, Καθαρα Δευτερα σημερα, τι μου ρθες εδω ?
οικογενειες δεν εχετε ?") και με το μισο ενοικιο απο το υπολοιπο διαμερισμα (2αρι, 40 τμ), αφου
ειχα συγκατοικο επι μονιμου βασεως, που ανερχονταν καπου στις 12μισυ χιλιαδες δραχμες (1988)
εβγαζα ολα τα υπολοιπα εξοδα. Καπου μετα τον θανατο του μουργου (2002), τα εισοδηματα μου
ανεβηκαν στα 400 ευρω (ενοικια που διαχειριζονταν η μανα μου) και καπου στο 2010 ... στα 680.
Αλλα μετα το 2015 ξανακατεβηκαν στα 560 λογω πτωσης τιμων ενοικιων παντου.

Για εξαιρετικα μεγαλο χρονικο διαστημα, την εβγαζα με ενα ταβλι ... και ενα σινεμα (το 15θημερο).
Ε μετα, το 2002 .... μπορεσα να κανω λιγα περισσοτερα. Οπως ας πουμε να ανακαλυψω Χαλκιδικη
(για ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακα, οχι παραπανω). Μετα το 2010, μου παραχωρηθηκε κανονικο
διαμερισμα (με θερμανση και ψυξη !!!!!!) απο την μανα και κατα καποιο τροπο χλυαρεψε η καψα
τους μισους μου και προς εκεινη. Αλλα, το Μοντε Καρλο να μου δωσει ... δεν προκειται να σβησθουν
αυτα που συνεβησαν καποτε. Απλα, συνυπαρχουμε χωρις οξυνσεις και χασματα. Το οποιο εκεινη
επιδιωξε (θα μπορουσα ανετα να αφεθω στην καλυβα του μπαρμπα Θωμα, στο 2αρι, αν το ηθελε).
Και σιγουρα θα εμενα αν ζουσε ο ΜΟΥΡΓΟΣ. Αυτος ηταν ετοιμος να τα αφησει ΟΛΑ στα αδερφια του
στο εξωτερικο ... και την αδερφη μου. Ουτε ... παγκακι ... σε μενα (ρεμαλι, γαρ). Απο ευνοια της
τυχης και καποιες τυψεις της μανας μου ("λετε να το αδικησαμε αυτο το ρεμαλι ?") εχω οτι εχω !

Στην φοιτητική λέσχη τί έκανες; δηλαδή; Ήσουν φοιτητής 15 χρόνια;

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Θα μπορούσες να γίνεις συγγραφέας.

[Del-meme290719b]

Στην φοιτητική λέσχη τί έκανες; δηλαδή; Ήσουν φοιτητής 15 χρόνια;

H Φοιτητικη Λεσχη (καποτε, δεν ξερω σημερα) αφηνε και ΜΗ φοιτητες να φανε.
Ηταν θεσμος για απορους. Βοηθoυσε παρα πολλους. Οι φοιτητες απαρτιζαν μονο το 80%
των προσερχομενων. Το υπολοιπο 20% ηταν οτι μπορεις να φανταστεις. Δεν γινοταν ελεγχος
στην εισοδο. Η μαλλον ηταν πολυ τυπικος (και χαλαρος). Εχω φαει πολυ καλο φαγητο,
αλλα εχω φαει και πολυ μαπα φαγητο εκει μεσα. ΟΛΑ ... τζαμπα (φυσικα).
Μιλαμε για εποχες 1988 με 2002.

Καποτε ... σταματησε αυτη η χαλαροτητα. Γιατι φτασαν στο σημειο να βγαζουν
12 με 16 χιλιαδες μεριδες σε ενα μεσημερι (ας πουμε, κοτοπουλο με πουρε)
και περνουσαν μονο 6 χιλιαδες κοσμος. Οτι περισσευε ... στα σκουπιδια !!!!
Εκπληκτικη σπαταλη !

[Del-meme290719b]

Καποτε ανοιξαμε κουβεντα με εναν γυρα (στην παλια μου γειτονια) ...

- Τι λεει ? Περασε κοσμος σημερα ?
- Ψοφια πραγματα ...
- Ε θα περασει μετα ...
- Ποτε ... στις 11 το βραδυ ?
- Αφου 12 το κλεινεις ...
- Δυο χρονια εδω, δεν μπορω να καταλαβω.
- Τι να καταλαβεις ?
- Τοσες πολυκατοικιες τριγυρω, δεκα φοιτητες σε
καθε οικοδομη, στην ξεφτιλα 200-300 φοιτητες που τρωνε ?
- Α ... στην λεσχη !
- Ποια λεσχη ?
- Την φοιτητικη. Σημερα ειχε κοτοπουλο με πουρε ... δεν ξερεις ?
- ........ (κοκκινος, ετοιμος να εκραγει) .......
- Πες μας οτι τωρα το μαθες ?
- Γμ τον Φελεκη μου, για ποιον βαραω 14ωρα εδω μεσα,
μου φαινεται θα πεταξω την σουβλα στον δρομο, στα διαλα ολα,
εχω παρει αναποδες, τωρα εχω παρει αναποδες .... φευγατε ολοι !
- Ψυχραιμια, ψυχραιμια αφεντικο ... τα λεμε αυριο !


(φοβηθηκαμε εκεινη την μερα .... χαχαχαχα .... αλλα επρεπε να τον βλεπατε)