Νιωθω αδυναμια ακομα και να σκεφτω κατι, οτιδηποτε ...

[Remedy]

καλημερα, εξουθενωμενε..
το διαβασα ολο το θεμα σου.
θα νομιζε κανεις, οτι ισως ο θανατος του μουργου θα επιδρουσε λυτρωτικα για αυτα που ηθελες πραγματικα να κανεις, αλλα βλεπω οτι δεν εγινε προς το παρον.
γιατι αραγε, ενω ειχες ενα ελαχιστο εισοδημα που σου επετρεπε να μην κοιμασαι στα παγκακια, δεν ψαχτηκες σιγα- σιγα να ασχοληθεις με κατι; οτιδηποτε. εστω και με σπουδες σε οποιαδηποτε ηλικια , μιας και ειχες κανει την αρχη , με την φοιτητικη λεσχη, τουλαχιστον
μου φαινεσαι φιλομαθης και σιγουρα καποιο αντικειμενο σπουδων σε ενδιεφερε...

υπαρχει μια ταινια, το rebel in the rye, που μιλαει για την ζωη του j d salinger. μου την θυμισε η ζωη σου.
εκεινος, ειχε εναν μουργο πατερα και καλλιτεχνικες ανησυχιες που αφορουσαν την συγγραφη.
εζησε τα νεανικα του χρονια τρωγωντας την απαξιωση απ τον πατερα του που ηθελε να τον δει να κανει ενα "σοβαρο" επαγγελμα.
εγινε τελικα μετα απο πολλα, ενας απο τους μεγαλυτερους συγχρονους συγγραφεις, γραφοντας ενα απο τα μεγαλυτερα best sellers ολων των εποχων το "catcher in the rye", μιλωντας για το παιδι μεσα του, που ποτε δεν μεγαλωσε... ειχε ομως την υπογεια στηριξη της μητερας του. αξιζει να το δεις, και να διαβασεις και το βιβλιο του, νομιζω θα ταυτιστεις.

[Del-meme290719b]

Ισως να ειμαι πραγματικα, αυθεντικα και αμετακλητα τεμπελης.
Ρεμαλι (με καποιες ηθικες αξιες). Ισως να εχουν δικιο τελικα.
Και ο κυρ Μουργος και η κυρα Επιστημη. Ισως και να μην εχουν.
Δεν θα το ψαξω. Ας κυλησει η ζωη μου οπως θελει Αυτη.
Ετσι κι αλλιως αυτο που εχει την μεγαλυτερη σημασια
σ'αυτον τον κοσμο (αγαπη) δεν προκειται να το γνωρισω.
Και γιατι ειμαι ερμητικα κλειστος αλλα και γιατι ειμαι φευγατος
σε ουτοπιες (απο τοτε που μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου).

Δεν δρω σαν ανθρωπος ... ΟΧΙ απο αυτους που πατανε στην γη
και με τα δυο ποδια. Παντα το ενα ποδι σηκωμενο για "αλλου".
Δεν γινεται ετσι σχεση. Και σιγουρα οχι Αγαπη. Οποτε τι με μελλει
αν εχω συγγραφικο ταλεντο ? Δυστυχισμενος ειμαι απο τα 13 και
μετα. Και ετσι θα φυγω ...

[Eagle guy]

Πάντως γράφεις ωραία, αδυναμία να σκεφτείς δεν έχεις σίγουρα! Όσον αφορά το χαρακτήρα σου, δε νομίζω ότι είσαι τεμπέλης, αλλά μάλλον βαριεστημένος (όπως κιεγώ!).

[Del-meme290719b]

Eχω κατι που με βαζει σε μετακαυση (πνευματικα) για μια μερα τον χρονο.
Και η χαρα μου ειναι ανειπωτη εκεινη την μερα (παρολη την προετοιμασια
και κουραση, δεκα μερες πριν). Δεν ειναι ερωτικο και δεν ειναι
ιεραποστολικο. Και το κυριοτερο ... δεν αμοιβομαι γιαυτο.

Δεν μπορω να πω περισσοτερα γιατι ο κοσμος ειναι μικρος (και ο φθονος
και η χαιρεκακια, τεραστια).

Και κατι ακομα ...
το να γραφω (οσο περιτεχνα και καλαισθητικα και αν γραφω)
δεν μπορει να συγκριθει ουτε για αστειο με το να συμβιωνω με καποιον
η καποια. Για μενα ειναι τρομος και θανατος, αυτο που θεωρητικα
θα πρεπε να ειναι χαρα και ζωη. Σας θελω κοντα μου, αλλα σε αποσταση.
Το internet και αυτο το forum μου παρεχουν αυτην ακριβως την αποσταση.
Οτι ωρα θελω μπαινω και οτι ωρα θελω βγαινω. Οταν θελω απαντω και
οταν δεν θελω δεν απαντω. Αν μου αρεσει κατι γραφω, αν δεν μου αρεσει
δεν γραφω. ΟΧΙ ακριβως οι ιδιοτητες για μια σχεση αγαπης η εστω
συντροφικοτητας και συμβιωσης. Ποια αδυναμια να προκυψει μεσα
σε ενα τοσο "ανευθυνο" και "ασυδοτο" περιβαλλον ? Ολα ειναι δυνατα !

Λυπαμαι που στο χαλαω φιλε Αετε αλλα παντρευθηκα (ισως αθελα μου)
την Ειλικρινεια/Eυθυτητα και δεν γουσταρω καθολου Διπλωματια/Ελιγμο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ... πανω απο ολα ... (ακομα και πανω απο την Αγαπη).
Εαν υπαρχει καποιο πλασμα που μπορει να με αγαπησει τοσο ελευθερα
εικαζω οτι ειναι ο σκυλος, αλλα ... απο καποιο σημειο και μετα θα με
αγαπησει και αυτος (θε κολλησει πανω μου). Αρα δεν υπαρχει πλασμα
που να μου δωσει αυτο που χρειαζομαι. Δεν πειραζει ....

[Eagle guy]

Κοίτα, κιεγώ θεωρώ ότι δεν έχω προσωπικότητα που μπορεί να συμβιώσει με κάποια κοπέλα, όσο και να μου αρέσει. Μόνο με γάτες μπορώ να νιώσω αληθινή αγάπη, οι άνθρωποι για μένα είναι πρακτικά αδιάφοροι (εννοώ για συμβίωση). Από την άλλη απολαμβάνω την παρέα ενός φίλου, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα μέχρι να βαρεθώ και να θέλω να ξαναμείνω μόνος.

[Constantly curious]

Μήπως πηγαίνεις στο Άγιον Όρος και βιώνεις τη μετακαυση; Αφού σε εαυτό περιχαρακωσες κατά κάποιο τρόπο πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν υπάρχει κάτι ανθρώπινο να σε ικανοποιήσει; Λόγω του πόσο απεχθές είναι το ανθρώπινο είδος;

[Del-meme290719b]

Μήπως πηγαίνεις στο Άγιον Όρος και βιώνεις τη μετακαυση; Αφού σε εαυτό περιχαρακωσες κατά κάποιο τρόπο πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν υπάρχει κάτι ανθρώπινο να σε ικανοποιήσει; Λόγω του πόσο απεχθές είναι το ανθρώπινο είδος;

Το ανθρωπινο ειδος δεν ειναι ουτε απεχθες, ουτε λατρεμενο. Ειναι αυτο που ειναι
και θα συνεχισει long after I'm gone ! ΕΓΩ ειναι που ειμαι ασυμβατος με αυτο. Μονο εγω.
Και οχι με ολο το ανθρωπινο ειδος. Μονο με το 99.9% (που αναζητα συμβιωση).
Υπαρχει ενα 0.1% (εικαζω) που αρκειται σε αυτο που εγραψε ο Αετησιος :
μια-δυο ωρες για καφε ... και μετα ... ο καθεις σπιτι του (και το privacy του).

(στο Αγιο Ορος ... εγω ? ... μετα απο ολα αυτα τα κιλιμια που αραδιασα στο αλλο νημα ?)

[Constantly curious]

Οι μεγαλύτεροι αμφισβητίες κάποια στιγμή κάνουν μια επίσκεψη. Δεν υπάρχει μόνον ο δογματισμος. Αρκεί φυσικά να μη πάει κάποιος μόνος στην τύχη εκεί.

[Del-meme290719b]

53 χρονια (η μαλλον, 35 χρονια) δεν ενιωσα καμια επιθυμια να παω.

[Georgewww]

53 χρονια (η μαλλον, 35 χρονια) δεν ενιωσα καμια επιθυμια να παω.

Μιας και έχεις χρόνο, δε σκέφτηκες να αναζητήσεις τον Θεό? Να ψάξεις? Να θελήσεις? Νέος είσαι μπορείς να το κάνεις, μπορεί εκεί να βρει το νόημα που πουθενά δε βρήσκεις, δε θα είσαι ο μόνος.

[Del-meme290719b]

Δεν ειμαι αντιθετος.
Απλα ειμαι ραθυμος ....
Αν βρεθει κανας φιλος μου να παει, μπορει !

[Georgewww]

Δεν ειμαι αντιθετος.
Απλα ειμαι ραθυμος ....
Αν βρεθει κανας φιλος μου να παει, μπορει !

Τολμά και μόνος, ευλογία είναι, ποτέ δε ξέρεις τι μπορεί ένα ταξίδι να φέρει. Αν δε κάτσει φίλος.

[Constantly curious]

Γιώργο περιμένουμε μια απάντηση σου στο άλλο το θέμα που άνοιξες. Μη κάνεις τριπλες.

[Del-meme290719b]

Τι φοβερο πραμα η αναδυση αναμνησεων (που εχει πυροδοτησει αυτο το νηματακι).

Πρεπει να ημουν παρα παρα πολυ μικρος. Δεν θυμαμαι τιποτε αλλο ... δυστυχως.
Με πηραν με το αυτοκινητο, βραδυ, πηγαμε καπου που ειχε και αλλα αυτοκινητα,
μακρινα φωτα .... και μετα απο λιγο ... εκλαιγα μονος μεσα στο αμαξι, ασταματητα.
Καποιος με ειδε (γιατι τρομαξα οταν τον ειδα) και μετα απο λιγο τους ειδα να ρχονται
τρεχοντας (τους γονεις μου). Μετα ... δεν θυμαμαι τιποτε αλλο. Αυτα .... ΜΟΝΟ !

Ειναι τοσο θαμπη αναμνηση που μπορει να ειναι και ονειρο (οχι πραγματικοτητα).
Δεν ξερω τι να υποθεσω .... δεν ημουν ουτε 5 (πιο κατω θα λεγα). Που ημασταν ?
Γιατι με πηραν ? Ελειψαν πολυ ? Ποιος ηταν αυτος που με ειδε ?

[αλεξανδρος_77]

Ειμαι με το ενα ποδι στην κολαση (απο την φωτια μισους που κουβαλω απο
τοτε που μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου). ΔΕΝ μπορεις να εισελθεις σε
καμια βασιλεια ουρανων, εαν βραζεις στο μισος. Ακομα και αν εχεις ΟΛΟ
το δικιο με το μερος σου.

ο χριστος ειχε πει αυτη τη φραση περιπου γιατι δε τη θυμαμαι ακριβως τα θυμαμαι ολα χοντρικα αν ενα μελος του σωματος σου δε σε βοηθαει πετα το γιατι ειναι καλυτερα να μπεις στη βασιλεια του θεου ετσι γιατι δε ζητας βοηθεια απο καποι ψυχιατρο πχ αφου το παραδεχεσαι οτι το μυαλο σου ειναι τοξικο