Κρίση πανικού??

[Herm_10]

Καλησπέρα σας , είμαι 21 ετών και χθες είχα ένα πολύ άσχημο επεισόδιο (πρώτη φορά το παθαίνω) θα σας το περιγράψω αν και εγώ το όνομάσα κρίση πανικού... Αρχικά τσακωθηκα με το αγόρι μου και με το που έκλεισα την πόρτα στο δωμάτιο ξεκίνησα να κλαίω, σε μια στιγμή ένιωσα ότι πνιγομαι, πως δεν μου ήταν αρκετός ο αέρας και έπαιρνα πολύ βαθιές ανάσες με αποτέλεσμα να ζαλιζομαι να νιώθω όλο το πρόσωπο μου να μουδιαζει και τα δάχτυλα μου να κλείνουν με αποτέλεσμα να μην μπορώ να νιώσω τα χέρια μου και στην προσπάθεια να ανοίξω τα δάχτυλα και να καταφέρω να τα κούνησω ποναγα απίστευτα πολύ σαν να μου τα έσπασαν (αυτό με τα χέρια το έχω ξαναπάθει όταν είχα αφυδατωθει ) επίσης και το στόμα μου είχε ξεκινήσει να μουδιαζει και δεν μπορούσα ούτε να φωναξω και πανικοβληθηκα περισσότερο και ούτε που θυμάμαι πως συρθηκα να ανοίξω την πόρτα και να με δει το αγόρι μου . Προσπαθούσα να μιλήσω αλλά δεν είχα φωνή απλά έπαιρνα βαθιές ανάσες... ένιωθα πως θα βγει έξω η καρδιά μου έτσι όπως χτυπαγε και όλα αυτά έγιναν τόσο γρήγορα... κρίση πανικού δεν είναι αυτό; και δεν ξέρω αν πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον γιατρό και αν σε ποιον ;

[αλεξανδρος_77]

εκτος απο αυτο μαλον δε θα ειχες φαει και θα ειχες αδυναμια η απλως φοβηθηκες

[Herm_10]

Όντως δεν είχα φάει όλη μέρα και εννοείται πως φοβήθηκα και πάρα πολύ μάλιστα είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω και το χειρότερο με έπιασε μια φοβια να το πω, που ενώ πάντα κλείδωνα όλες τις πόρτες τώρα φοβάμαι να το κάνω γιατί αν το ξαναπαθω και είμαι μόνη μου και δεν μπορέσει κανένας να μπει ... Μήπως είναι υπερβολικό όλο αυτό;

[αλεξανδρος_77]

δε νομιζω να εχεις κατι απλως ζαλιστικες μου εχει συμβει και σε μενα κατι παρομιο να μη μπορω να μιλησω

[Alice_1990]

Καλησπέρα! Έχει κάποια κοινά συμπτώματα με την κρίση πανικού (πχ αυτό που δεν μπορούσες να πάθεις ανάσα και μούδιασες όπως και η ζάλη). Η ταχυκαρδία ενδέχεται να σε έπιασε από τον φόβο του ότι δεν μπορούσες να μιλήσεις. Μπορεί να ήταν κρίση πανικού αλλά να σου έπεσε η πίεση γιατί και στην υπόταση υπάρχει ζάλη και μούδιασμα. Η υπόταση μπορεί να προκλήθηκε και από την συναισθηματική φόρτιση. Είναι λογικό μετά από αυτό το περιστατικό να φοβάσαι να κλειδώσεις την πόρτα,γιατί όπως είπες σε περίπτωση που σου ξανα συμβεί δεν θα μπορείς να φωνάξεις κανέναν. Κάνε μια γενική αίματος εάν σε ανησυχεί αρχικά να δεις τα επίπεδα της πίεσης του αίματος, και του σιδήρου σου και ένα έχεις φυσιολογικά αποτέλεσμα τότε μάλλον ήταν ψυχολογικό. Και ψυχολογικό να ήταν όμως, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι συνεχώς ότι θα το ξανα πάθεις. Το 70% του πληθυσμού κάποια στιγμή μπορεί να πάθει κρίση πανικού από υψηλό στρες ή συναισθηματική φόρτιση. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι έχεις πανικούς ή θα αποκτήσεις αγχώδη διαταραχή απαραίτητα. Ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι να ηρεμήσεις[emoji4]

Όντως δεν είχα φάει όλη μέρα και εννοείται πως φοβήθηκα και πάρα πολύ μάλιστα είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω και το χειρότερο με έπιασε μια φοβια να το πω, που ενώ πάντα κλείδωνα όλες τις πόρτες τώρα φοβάμαι να το κάνω γιατί αν το ξαναπαθω και είμαι μόνη μου και δεν μπορέσει κανένας να μπει ... Μήπως είναι υπερβολικό όλο αυτό;

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[geodim]

Κρίση πανικού ήταν, δεν είχες φάει και τίποτα, στρεσαρισμένη στο φούλ και οι βαθιές ανάσες προκάλεσαν υπεροξυγόνωση που έχει συμπτώματα σαν αυτά που περιγράφεις. Αν σε ξαναπιάσει να ξέρεις πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να προσέχεις τις ανάσες σου (νομίζεις πως δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, μια χαρά παίρνεις) και να απασχολήσεις το μυαλό σου με οτιδήποτε άλλο πχ μέτρα μέχρι το 20, πλύνε τα πιάτα κλπ. Δεν σου συμβαίνει κάτι μυστηριώδες που δεν έχει κανείς άλλος και δεν πρόκειται να πεθάνεις από αυτό. Φυσικά αν θεωρείς πως χρειάζεται να κάνεις καμιά γενική εξέταση επειδή δεν τρως σωστά πχ για να δεις που βρίσκονται τα βασικά (κάνε και για βιταμίνη D) , δεν είναι κάτι, πήγαινε να στις γράψουν και κάνε τες.
Γενικώς δηλαδή επιβεβαιώνω ότι είπε και η Alice_1990

[Alice_1990]

Συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενα σου! Επίσης στα τρικ όντως υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις για να ηρεμείς άμα σε ξανα πιάσει. Μπορείς να πάρεις ένα χάρτινο σακουλάκι μαζί σου και εάν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ανασάνεις να βάζεις μυτούλα και στόμα μέσα εκεί και να αναπνέεις εκεί μέσα αργά και σταθερά από το διάφραγμα,όχι από την μύτη. Αυτό σε βοηθάει στο να μειωθεί το οξυγόνο στον εγκέφαλο!μπορεί να φανεί περίεργο αλλά εάν μένεις σε μεγάλη πόλη ειδικά στα μεταφορικά μέσα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το κάνουν γιατί πνίγονται από τον συνωστισμό!όπως και στα αεροπλάνα φυσικά!

Κρίση πανικού ήταν, δεν είχες φάει και τίποτα, στρεσαρισμένη στο φούλ και οι βαθιές ανάσες προκάλεσαν υπεροξυγόνωση που έχει συμπτώματα σαν αυτά που περιγράφεις. Αν σε ξαναπιάσει να ξέρεις πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να προσέχεις τις ανάσες σου (νομίζεις πως δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, μια χαρά παίρνεις) και να απασχολήσεις το μυαλό σου με οτιδήποτε άλλο πχ μέτρα μέχρι το 20, πλύνε τα πιάτα κλπ. Δεν σου συμβαίνει κάτι μυστηριώδες που δεν έχει κανείς άλλος και δεν πρόκειται να πεθάνεις από αυτό. Φυσικά αν θεωρείς πως χρειάζεται να κάνεις καμιά γενική εξέταση επειδή δεν τρως σωστά πχ για να δεις που βρίσκονται τα βασικά (κάνε και για βιταμίνη D) , δεν είναι κάτι, πήγαινε να στις γράψουν και κάνε τες.
Γενικώς δηλαδή επιβεβαιώνω ότι είπε και η Alice_1990

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

[Herm_10]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Η αλήθεια είναι πως μίλησα με έναν γνωστό μου ψυχολόγο και μου είπε πως ναι ηταν κρίση πανικού αλλά ότι ήταν κάτι "φυσιολογικό " διότι περνάω μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής επειδή μετακόμισα από Ελλάδα Λονδίνο και όλη αυτή η αλλαγή, συν το ότι μου λείπει η οικογένεια μου, με έχει κάνει πιο νευρική, και εκεί οφείλονται οι εντάσεις με το αγόρι μου τον οποίο τον βλέπω σαν "εχθρό " μου επειδή απλά ήταν η αιτία να απομακρυνθω απου το σπίτι μου. Όλο αυτό ήταν ένα ξέσπασμα και να μην μου γίνει εμμονή ιδέα, να το ξεχάσω και εστίασω στα θετικά που μου προσφέρει αυτή η αλλαγή.
Και πάλι σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

[Alice_1990]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Η αλήθεια είναι πως μίλησα με έναν γνωστό μου ψυχολόγο και μου είπε πως ναι ηταν κρίση πανικού αλλά ότι ήταν κάτι "φυσιολογικό " διότι περνάω μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής επειδή μετακόμισα από Ελλάδα Λονδίνο και όλη αυτή η αλλαγή, συν το ότι μου λείπει η οικογένεια μου, με έχει κάνει πιο νευρική, και εκεί οφείλονται οι εντάσεις με το αγόρι μου τον οποίο τον βλέπω σαν "εχθρό " μου επειδή απλά ήταν η αιτία να απομακρυνθω απου το σπίτι μου. Όλο αυτό ήταν ένα ξέσπασμα και να μην μου γίνει εμμονή ιδέα, να το ξεχάσω και εστίασω στα θετικά που μου προσφέρει αυτή η αλλαγή.
Και πάλι σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Η ψυχολόγος προφανώς ξέρει όλες τι λεπτομέριες της κατάστασης και σε συμβούλεψε πολύ σωστά. Μην μπεις στην διαδικασία να το σκεφτείς ή να το επεξεργαστείς. Απλώς ξέχασε το και προχώρα παρακάτω!!! Να είσαι πάντα καλά!!!και δυνατή!!!

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App