Κοινωνική φοβία.

**Joker** · 16-05-2006, 11:21

Γειά σου Δανάη

Όχι ιδιαίτερα, δεν θα το έλεγα. Μάλλον έχω μείνει στάσιμος στην ίδια κατάσταση εδώ και καιρό. Δεν είναι τόσο οι κρίσεις πανικού και η φοβία. Αυτά δεν είναι τόσο έντονα και δεν με νοιάζει ιδιαίτερα να σου πω.

Αυτό που δεν αντέχω είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μερικές φορές νιώθω καλά, έχω κάποια αυτοπεποίθηση, σκέφτομαι θετικά κ.τ.λ. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν νιώθω ότι είμαι ευχάριστη παρέα, ότι με συμπαθούν και λοιπά. Και άλλες νιώθω πολύ άσχημα για τον εαυτό μου, νιώθω βαρετός ακόμη και με συγγενείς και φίλους και αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο. Αλλά αυτό που με ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι το ότι αυτά που σκέφτομαι δεν είναι απλά στην φαντασία μου και ότι η συμπεριφορά μου φαίνεται και στους άλλους παράξενη.

**Joker** · 17-05-2006, 00:52

Οι απαντήσεις είναι εύκολες:P

Επειδή έχω κοινωνική φοβία.
Ναι:P

**αντωνης25** · 17-05-2006, 15:44

το κακο με αυτο το θεμα ειναι οτι αμα ξερεις οτι κατι εχεις...προσπαθεις να δειξεις στους αλλους οτι ολα ειναι νορμαλ με αποτελεσμα να κανεις αθελα σου ενεργειες περιεργες.μια φιλη μου ειχε αντιμετωπισει μια δυσκολη φαση με ψυχιατρεια κτλ κτλ...οταν ειναι μπροστα στα ατομα που ξερουν την φαση της τα κανει σκατα στην προσπαθεια της να δειξει οτι ολα πλεων ειναι νορμαλ...ενω οταν ειναι με παιδια που δεν ξερουν...αντιδραει μια χαρα και ειναι και πολυ ευχαριστη...τσεκαρισμενο αυτο!!!αυτο τι σημαινει για εσας?

**weird** · 17-05-2006, 17:26

για μενα αυτό σημαινει οτι όταν είναι μπροστά σε άτομα που τοξέρουν νιώθει άσχημα και ντρέπεται για τον εαυτό της. Επειδή δεν τον αποδέχεται λοιπόν προσπαθεί να τους πείσει οτι έχει αλλάξει. επειδή επικεντρώνεται μόνο σε αυτό αλλα επίσης στην δική της αίσθηση οτι οι άλλοι θα κρίνουν ΄την \"πρόοδό της\" αγχώνεται και ΄τα θαλασσώνει. με άτομα που δεν έχουν ιδέα για το παρελθόν της δεν νοιώθει μείον οπότε είναι πιο άνετα, πιο χαλαρή, ο εαυτός της μη καταναγκασμένος στο να αποδείξει κάτι..

Πως είσαστε παιδιά? να σας πω τα νέα μου.. η καινούργια δουλειά(επαφή με κόσμο στο δρόμο για να τους ενημερώσεις για ορισμένα θέματα και συλλογή υπογραφών) πήγε περίφημα. αναγκάστηκα να διαβάσω κείμενο σε ακροατήριο 5 ατόμων και ενώ έτρεμα στην αρχή, επέμεινα, αγνόησα τα συμπτώματα και τα κατάφερα. επίσης χρειάστηκε να κάνω δοκιμαστικό μπροστά στην ομάδα μου οτι σταματάω κάποιον απο αυτους και τον ενημερώνω και δυστυχώς δεν μπόρεσα. Εξήγησα οτι αγχόνομαι και μου είναι αδύνατο. Η υπέυθυνη μου είπε οτι πιστεύει σε μενα και με έβαλε παρολαυτα στη δουλειά.
Καθημερινή επαφή με ένα καρο κόσμο αλλά και με την ομάδα τον παιδιών. Κατάφερα όχι μόνο να κοιτάω επίμονα στα μάτια αλλα και να πέιθω. Πλέον όταν θέλω να στηρίξω κάτι δεν κολλάω, επικεντρόνομαι στο περιεχόμενο και ξεχνάω τα διάφορα κολλήματά μου.
Έγινα μια απο τις καλύτερες της ομάδας και μάλιστα πήρα και bonus. με θέλουν και για την επόμενη σεζόν και πήρα και συγχαρητήρια...
αυτό με ενθάρρυνε. πραγματικά με πείσμα και επιμονή όλα είναι δυνατά. Η δικη μου προσπάθεια έγινε έντονη όταν κατάλαβα οτι κανείς δε θα με βοηθήσει πέρα απο τον ίδιο μου τον εαυτό.
Βέβαια ακόμα παλεύω. Παλεύω να μην είμαι τόσο κλειστή με τουσ ανθρώπους...Μα πως έγινα τόσο στρειδι ? διάφορα παιδιά απο την ομάδα της δουλειάς με προσσέγγισαν κι εγώ έβαλα ένα τείχος...απο μακριά και αγαπημένοι που λέμε..
αυτή η εκ των έσω απομόνωση μου φέρνει θλίψη...έτσι έχω εναν αέρα μοναχικό και θλιμμένο..φανταστείτε, αυτό πολλούς τους γοητεύει!!! νομίζουν οτι κρύβω κι εγώ δεν ξέρω πόσα μυστήρια!
Τέλος τα σωματικά ενοχλήματα είναι έντονα, κυρίως στο πρόσωπο μου συσσωρεύεται πολύ υπερένταση..σφίξιμο..
Αν κάποιος απο εσας έχει να μου προτείνει έναν καλό ομοιοπαθητικό στη Θεσ/νικη...
Παιδιά είμαι ικανοποιημένη με τον ευατό μου και πιστεύω οτι κάνοντας ένα βήμα τη φορά μπορούμε όλοι να τα καταφέρουμε...
Να είστε όλοι καλά και να έχετε στο νου οτί όλοι το ίδιο είμαστε παρά τις διάφορες ιδιαιτερότητές μας...αυτή η αίσθηση ενότητας συχνά βοηθάει πιστεύω.
Φιλιά σε όλους

**Joker** · 18-05-2006, 01:53

Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τις απαντήσεις

Δανάη μακάρι να ήταν τόσο απλό...μακάρι να μπορούσα να ξυπνήσω μια μέρα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αν και μ\'αρέσει η ιδέα

αλλά...

Αφροδίτη αυτό προσπαθώ, αλλά εκεί είναι το θέμα. Δεν έχω βρει μια εικόνα για τον εαυτό μου που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να με ικανοποιεί.

Αλεξ αυτό είναι κάτι που κάνω ακόμη και όταν είμαι χάλια. Συνέχεια προσπαθώ και μερικές φορές όντως νιώθω καλά. Το κακό όμως είναι ότι δεν μπορώ να σταθεροποιήσω αυτήν την κατάσταση. Η αυτοπεποίθηση που αποκτώ είναι παροδική απ\'ότι φαίνεται και με την πρώτη ευκαιρία νιώθω και πάλι όπως και πριν.

Αντώνη πάντως εγώ το έχω πει σε όλους τους φίλους μου και δεν νιώθω καθόλου αμήχανα. Ίσα ίσα νομίζω ότι έτσι δεν θα παρεξηγήσουν κάποια πράγματα και θα είναι πιο κατανοητικοί. Μάλιστα αρκετοί μου είπαν ότι αποκλείεται να έχω κάτι τέτοιο αν και δεν ξέρουν μερικές φορές που είμαι μόνος πως ενεργώ και γενικά τι σκέφτομαι ή δεν το καταλαβαίνουν ίσως.

Weird, μπράβο αυτό είναι πολύ ευχάριστο

Σου εύχομαι να γίνεις και πιο δυνατή.

Αυτά για την ώρα. Bye όλοι

**Joker** · 18-05-2006, 02:43

Να\'σαι καλά

Δεν μπαίνεις και στο msn? :P

**αντωνης25** · 18-05-2006, 15:55

εχετε ολοι το δικιο σας...πραγματικα συμφωνω με ολους σας και οταν δεν συμφωνω το λεω και ας κριτικαρωμαι μερικες φορες...αυτο που με χαλαει με την φαση μας γιατι οι απλες παθησεις μπαινουνε σχεδον ολες στον ιδιο κουβα με παρομοια φαρμακα ειναι οτι λες ρε γαμωτο και μας εχουνε δεσει....δηλαδη αλλα σκεφτομασται αλλα κανουμε και ...χεσε μεσα πολυχρονη που δεν γιναμε ευζονοι!!!και το κακο ειναι οτι ειναι πανω απο τις δυναμεις μας δηλαδη εχουμε προβλημα control του ιδιου μας του εαυτου...αμα το σκεφτουμε πιο βαθια ειναι σας να μας εχουνε μουτζωσει!!!

**velout** · 18-05-2006, 20:02

Τι είδους φάρμακα βοηθάνε στην κοινωνική φοβία?τα ανθοιάματα έχουν αποτέλεσμα?

**gus1973** · 21-05-2006, 01:56

Έχω γράψει τα προβλήματα μου και την μάχη με την κοινωνική φοβία. Τα προβλήματα, τα κομπιάσματα, το τρέμουλο της φωνής έρχεται όταν πρέπει να μιλήσω μπροστά σε πολύ κόσμο. Η ζωή μου έχει δυσκολέψει αρκετά. Δεν μπορώ να συμμετέχω σε ανοιχτές συζητήσεις γιατί φοβάμαι ότι θα μου απευθύνουν τον λόγο και θα γίνει γνωστό το πρόβλημα μου. Δυστυχώς μένω σε μικρή κοινωνία και δεν μπορώ να απευθυνθώ σε ψυχολόγο. Μέρα με τη μέρα γίνομαι όλο και πιο κλειστός και απόμακρος. Έχω απογοητευθεί, πρέπει να βρω δύναμη να βγω στην επιφάνεια...

**αντωνης25** · 22-05-2006, 17:05

μηπως αυτο που εχεις ειναι ενα κομπλεξ?μου φαινεται παραξενο το οτι δεν εχεις αυτο το προβλημα με τους μαθητες σου.αυτο σημαινει οτι νιωθεις ισχυροτερος απεναντι τους...αντιθετως με τους μεγαλυτερους που απεναντι τους νοιωθεις ενα τπτ...αυτο καταλαβα εγω...οτι εχεις βαλει χαμηλα τον εαυτο σου απεναντι στους αλλους εσυ ο ιδιος αλλιως πιστευω οτι το προβλημα θα ειταν γενικευμενο.δεν σου κανω κριτικη ειλικρεινα...απλα λεω την γνωμη που εχω σχηματισει για εσενα.αν κανω λαθος μπορεις να με διορθωσεις ομως σκεψου και αυτην την εκδοχη

**olga_soul** · 22-05-2006, 22:28

Gus1973 μάλλον από το όνομά σου και αν είναι αληθές το έτος έχουμε την ίδια ακριβώς ηλικία. Και εγώ πέρα από ελεγχόμενη πλέον αγοραφοβία έχω και κοινωνική φοβία. Έχω κλασσικά τα συμπτώματα όταν είναι να μιλήσω δημοσίως σε κοινό ή αν βρεθώ σε κάποια κοινωνική εκδήλωση. Όσων αφορά τήν τοποθέτηση του Αντώνη πιστεύω και εγώ ότι κάνει κάποια λογική. ʼλλωστε η κοινωνική φοβία απο κάπου αντλεί αίτιο. Σε εμένα πχ ξεκινά από βιώματα που είχα στα παιδικά και σχολικά χρόνια. Σίγουρα είναι δύσκολο...Να φανταστείς και εγώ πιέζομαι πολλές φορές να ξεπεράσω τις ενοχλήσεις για να συμμετέχω στα κοινωνικά δρώμενα. Η αλλαγή τώρα τόπου που αναφέρεις ίσως βοηθήσει δεδομένου ότι είσαι σε κλειστή κοινωνία όπως αναφέρεις, αλλά δυστυχώς οι φοβίες μας πάνε πακέτο με τα υπόλοιπα μπαγάζια της μετακόμισης. Όπως και να έχει δηλαδή η όποια προσέγγιση μάλλον πρέπει να γίνει αποκλειστικά και μόνο από εσένα και ίσως με την πιο συχνή σου έκθεση στο φοβογόνο παράγοντα. Εγώ έτσι κάνω και με έχει βοηθήσει αρκετά μπορώ να πω!

**sandy25** · 24-05-2006, 18:44

παιδια γεια και παλι ......
δεν αντεχω αλλο με αυτην την φοβια.την κοινωνικη..
καθε μερα νιωθω και πιο πολυ αγχος, δεν ξερω πια τι να κανω.
σημερα πηγα για δουλεια και αρχισε να με ποναει το κεφαλι λες και ημουν στα προθυρα εγκεφαλικου.
καθε μερα και χειροτερα....
ολοι οι αλλοι ευτυχισμενοι και χαρουμενοι και εγω να πεφτω παντα σε εναν τοιχο.
ολοι να παντρευονται, να κανουν οικογενεια,να οδηγαν το αυτοκινητακι τους και ργω να καθομαι και να υποφερω..
μια συναδελφος στην φοβια ειπα οτι καποιος με φοβια χρειστηκε να νοσηλευτει.
ηθελα καπου να τα πω μηπως και μου φυγει το βαρος.
φιλια τα λεμε....

**olga_soul** · 24-05-2006, 22:13

Σίγουρα sandy μου δεν είναι καθόλου ευχάριστο και εγώ όπως και άλλοι που την βιώνουν σε νιώθουν απόλυτα! Με την πάροδο των χρόνων κιόλας κάπου κουράζεσαι και απογοητεύεσαι, το καταλαβαίνω. Εγώ κατάφερα να αλλάξω κάποιες συνήθειες και κάπως βελτιώθηκε σε ορισμένα επίπεδα. Σε κάποιους άλλους τομείς πάλι όχι και άν δεν την είχα την ρουφιάνα- ακόμα και στα επαγγελματικά μου θα έκανα ακόμα περισσότερα. Μπορεί να μην καταφέρω να απαλλαχτώ ποτέ από αυτήν οριστικά, αλλά καθαρά εγωιστικά πλέον δεν την αφήνω να μου τσαλακώσει τις δραστηριότητες που επιθυμώ καθημερινά, έστω και δεν καταφέρω ποτέ να πραγματοποιήσω κάποια άλλα κοινωνικά δρώμενα! Κάπου σκέφτηκα με τα χρόνια γιατί και εγώ 33 είμαι πλέον.. ότι ορισμένα θέματα αν τα αναλύσεις κάτω από άλλα κριτήρια , μακριά από αυτά που τυπικά έχουμε θέσει ώς κοινωνικά status σίγουρα θα ένιωθα πιο ήρεμη. Από ότι βλέπω εως ένα σημείο πετυχαίνει!!!

**sandy25** · 24-05-2006, 22:28

καλησπερα.
δεν μπορω να σκεφτω οτι για ολη την υπολοιπη ζωη μου θα ειμαι εγω και η φοβια μου.
δεν το δεχομαι.
γαιτι να μην ειμαι σαν ολους τους φυσιολογικους ανθρωπους?
τι λαθος εχω κανει στην ζωη μου και πληρωνω ετσι?
δεν μπορω να ξυπνησω μια μερα και ολα να εχουν αλλαξει?
ενω θα μπορουσα να εχω δουλεια στο δημοσιο σαν εκπαιδευτικος εγω καθομαι και δουλευω σαν ιδ.ύπαλληλος και ακουω τον καθε μαλακα γιατι δεν μπορω να γινω καθηγητρια.
θα ηθελα να ρωτησω κανω ψυχοθεραπεια, η οποια στηριζεται στο οτι αυτο που με εμποδιζει ειναι η μικρη sandy εστι την λεμε στην συνεδρια.Η οποια οταν νιωθει καλα ειμαι και εγω καλα.
και βασικα μερικες φορες αναφερει και γεγονοτα απο την ζωη μου που μπορει να την εχουν πειραξει ενω εμενα οχι.αυτο ειναι το υποσυνειδητο ?
Μηπως υπερχει μια ποιο αποτελεσματικη θεραπεια ?
αλλα οχι σταδιακη εκθεση γιατι φοβαμαι πολυ.
Μηπως να επισκεφτω και εναν ψυχιατρο ?
φιλια και καλη συνεχεια και καλη δυναμη

**Joker** · 26-05-2006, 01:26

Σαντυ τι θεραπεία κάνεις ακριβώς και πόσο καιρό;
Ο γιατρός στον οποίο πας, είναι εξοικειωμένος με την κοινωνική φοβία; Γιατί υπάρχουν πολλοί που είναι άσχετοι με το θέμα και δυστυχώς δεν μπορούν να βοηθήσουν και πολύ σε αυτήν την περίπτωση.

Διάβασε περισσότερα εδώ πέρα:
SAI

Ο γιατρός αυτός είχε και ο ίδιος κοινωνική φοβία και λέει χαρακτηριστικά ότι ήταν δύσκολο να εξηγήσει στους άλλους γιατρούς κάποια πράγματα σχετικά με την ασθένεια αυτή.