Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

[weird]

Η δίκή του η΄βάση είναι το κρεβάτι, το test drive όπως το είπες... Η δική μου βάση δεν είναι αυτή, είναι η καλή επικοινωνία....
Ναι, υπάρχει κάτι....
Καταρχήν εχω ενα γενικότερο πάθος με τους \"ραγισμένους ανθρώπους\"... τους βρισκω πιο... πραγματικούς.
Οι άλλοι δε με συγκινούν το ίδιο.... ενα πραγμα που δεν αντεχα στον πρωην μου είναι το πόσο καλομεγαλωμένος ήταν....
Ενα πραγμα που δεν μου αρεσει ειναι τα παιδιά που μου αραδιάζουν ενα καρο πτυχία και κοκορευονται για το διδακτορικό!!!
Σιγα τα αυγα. Και δεν εχουν δουλεψει ποτε, δεν εχουν ζοριστει, η μαμα κι ο μπαμπας φροντισαν για όλα....
Αυτός εδώ ρισκάρει, ζει, εκανε κατι μόνος, απο το πουθενά....
Δεν ακολουθησε τη συμβατική οδό.
Αυτό με γοητεύει.
Απο την άλλη, εχω σκεφτεί,
οτι ίσως καταφεύγω στο πάθος μου και στην ζωντάνια και ενεργεια που αντλώ απο αυτό, οταν είμαι σε περίοδο που κάτι άλλο μου παει στραβά ή μου φτάει και χρειάζομαι μια διέξοδο...
Αλλα,δεν θελω να το αναλυσω πολύ
γιατι μετα δεν θα το ζήσω.

[weird]

Originally posted by stella78
βρε συ...ειναι έξυπνος λες..γιατί αυτό σε μπλοκάρει, εσυ δεν εισαι δηλ;
το θεμα της διαφορετικότητας το καταλαβαίνω, ναι, φαίνεται να είστε πολύ διαφορετικοί. εμενα απο αυτά που λες μου δινει την εντυπωση ενός άντρα που όντως δεν ειναι σε φαση να κανει σχεση, κλειστός συναισθηματικά, με άμυνά του το στυλ που περιγράφεις, και με εναν τροπο ζωης που του δίνει αυτό που επιθυμεί ( αλλά προφανώς κάνω εικασίες, ε; δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο ). ίσως σε κατηγορούσε ( ασυνείδητα ) για την διαφορετικότητά σου, τον ξένιζε και του άρεσε, πλην όμως του στεκόταν εμπόδιο στο να φερθεί όπως συνηθίζει..και συ τον εχεις μπερδέψει΄άλλωστε. και γω προσωπικά δύσκολο θα ξεκινούσα μια σχεση μαζι του, όχι γιατί το βλέπω εγωιστικά, αλλά δεν θα χαμε κοινούς στόχους. τωρα για το διονυσιακό συναίσθημα...αν δεν φοβάσαι, ακολούθησέ το...αν παλι απλά φοβάσαι και δεν ειναι κάτι άλλο...πάλι ακολούθησε το..! αλλά ρε συ weird...δεν ξερω γιατί, αλλά μεσα απο τα γραφόμενά σου διακρίνω πως υπάρχει κάτι πέρα απο το πάθος σου για κεινον.κατι που εχει να κανει με σενα...μπορείς φυσικά με αφορμή το πάθος να ανακαλύψεις αυτό που εγω λέω...:)

Νομιζω οτι ειδε τη διαφορετικότητα,
τον ζορισε, γιατί αλλιως εχει συνηθίσει να φέρεται... και δεν θελησε να κάνει καμια υποχώρηση.
Προτιμησε αντι να παραδεχτεί οτι εχει μπερδευτεί να μου φερθεί έτσι όπως φέρθηκε....
Στελα μου,
δεν φοβαμαι,
απο τοτε που αποφασισα, ΄
να συλλέγω εμπειρίες....

[stella78]

και γω εχω ένα κάτι με τους ραγισμένους ανθρωπους, σε καταλαβαινω σε αυτό...αλλα μπορεί καποιος να ειναι ραγισμένος και παρόλα αυτα να εχει καταφερει να ειναι συναισθηματικά ανοιχτός, να εχει ξεμπλοκάρει, αν εχει ρισκάρει όχι μονο στην δουλειά αλλά και στις σχεσεις τις ανθρωπινες και να ειναι διαθεσιμος να το ξανακάνει...για τα παιδια που λες παλι...ε, ξερω πολυ καλα τι εννοεις...αν θυμαμαι καλα, ειμαστε στο ίδιο συνάφι, ε; οπότε ξέρω πολύ καλά τι στυλ ανθρωπου περιγραφεις και με απωθει και μενα απίστευτα. βεβαια δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο άκρα, πολλώ δε μάλλον αυτές οι εκφράσεις των άκρων. το αν το χρησιμοποιείς σαν διέξοδο, το ξέρεις εσύ...αλλά αφου θες τόσο πολύ να το ζησεις...απλά ζήστο και μην το πολυσκέφτεσαι. το βρίσκω λάθος να καταπνίγουμε τον εαυτό μας...βεβαια, από την άλλη...μου γενναται το εξης ερωτημα...ενα χρονο τωρα δεν μπορεσες να κανεις το αποφασιστικό βήμα...ο λόγος; το ότι φοβάσαι ή το χρησιμοποιείς σαν πηγη ενέργειας όπως ειπες;;;εσύ ξέρεις...

[stella78]

α...σορυ, τωρα το ειδα ότι δεν φοβασαι...ωραία...τότε;θα ναι σιγουρα μια εμπειρία που θες πολύ...:)

[Φοίβη]

Απο όλα αυτά που διάβασα, δεν θα σταθώ στην ιστορία και στο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσά σας και ανάμεσα στις ευαισθησίες και τους φόβους και τις άμυνες και των δυο σας. Νομίζω οτι αυτά τα βλέπεις και τα ξέρεις καλύτερα απο μας.
Θέλω μόνο να σου πω κάτι : ακούγεσαι άνθρωπος διαβασμένος, φιλοσοφημένος, αναλυτικός και με διάθεση για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία. Άνθρωπος του μυαλού και της επικοινωνίας. Για μένα αυτό είναι μια πλευρά σου πολύ δυνατή και κυρίαρχη και φαίνεται σε όσα γράφεις. Αυτός ο άνθρωπος, όπως το βλέπω εγώ, σε βγάζει απο το μυαλό σου και σε ρίχνει μέσα σε συναίσθημα, πολύ και έντονο, σχεδόν \"ωμό\" συναίσθημα. Με κάποιον τρόπο έχει καταφέρει να σου φωτίσει μια πλευρά σου, που αν δεν κάνω λάθος, κρύβεις στο σκοτάδι. Αυτό που συμβαίνει είναι απειλητικό και τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία να δεις ... ένα σκιώδες κομμάτι σου. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλο δώρο, κατά τη γνώμη μου πάντα.

[stella78]

Originally posted by Φοίβη
Απο όλα αυτά που διάβασα, δεν θα σταθώ στην ιστορία και στο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσά σας και ανάμεσα στις ευαισθησίες και τους φόβους και τις άμυνες και των δυο σας. Νομίζω οτι αυτά τα βλέπεις και τα ξέρεις καλύτερα απο μας.
Θέλω μόνο να σου πω κάτι : ακούγεσαι άνθρωπος διαβασμένος, φιλοσοφημένος, αναλυτικός και με διάθεση για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία. Άνθρωπος του μυαλού και της επικοινωνίας. Για μένα αυτό είναι μια πλευρά σου πολύ δυνατή και κυρίαρχη και φαίνεται σε όσα γράφεις. Αυτός ο άνθρωπος, όπως το βλέπω εγώ, σε βγάζει απο το μυαλό σου και σε ρίχνει μέσα σε συναίσθημα, πολύ και έντονο, σχεδόν \"ωμό\" συναίσθημα. Με κάποιον τρόπο έχει καταφέρει να σου φωτίσει μια πλευρά σου, που αν δεν κάνω λάθος, κρύβεις στο σκοτάδι. Αυτό που συμβαίνει είναι απειλητικό και τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία να δεις ... ένα σκιώδες κομμάτι σου. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλο δώρο, κατά τη γνώμη μου πάντα.

συμφωνω απόλυτα!...αυτό ακριβως εννοούσα όταν είπα ότι πέρα από το παθος για τον συγκεκριμένο ανθρωπο ακουμπά και πάνω σε μια πτυχή της weird, το σκιώδες αυτό κομμάτι που είπε η Φοίβη...:)

[weird]

Αυτό που λέτε, με κανει να χαίρομαι αλλα και με πονά....
Σε αυτό το φόρουμ, εχω βγάλει, τόσο μα τόσο συναίσθημα....
Παλιότερα ήμουν ενα σκληρό καρυδάκι. Ενας τσαμουκάς. Το χα θαψει το συναίσθημά μου, ετσι, για να μπορώ να επιβιώνω.
Οταν οι φοβίες μου χτύπησαν την πόρτα, λύγισα κάτω απο το βάρος ατόφιων συναισθημάτων... ο Χείμαρρος είχε ξεχειλίσει και με απειλούσε, η αγερωχη εικόνα μου τσαλακωνόταν.
Με την θεραπεύτρια μου μαζέυαμε σιγα σιγά τα κομμάτια, προσπάθησα να τα βρω με το συναίσθημα, ειδα φως μέσα μου που δεν ήξερα πως υπήρχε, μαλάκωσα, εκλαψα, ΕΝΙΩΣΑ τόσο πολλά!
Αρχισε να αλλαζει η φωνή μου, να γίνεται γλυκιά, πιο γλυκιά, να μπορώ να βγαζω το συναισθημα στις εξω σχεσεις μου....
Εδικά μέσα σε αυτό το φόρουμ, εναποθέτω διακώς ότι πιο πλουμιστό, οτι πιο καθαρό, οτι πιο συναισθηματικό υπάρχει μέσα μου,
και με θλίβει,
να μου λέτε οτι βλέπετε ενα μυαλό, αναλυτικό......
Πιστευω οτι δεν ειμαι μόνο αυτό,
οχι πια.
Η πρόκληση μαζί του, \'
ισως να εχει να κανει με το άφημα στο να νιωθω,
στο να μην σκεφτομαι!
Ειναι τόση η ενταση, που τα χερια μου τον αγγιζουν, και χιλιαδες σκεψεις αιωρούνται στον αέρα και μαραίνονται, μπροστα σε τετοιο νιωσιμο.....
Ειναι κατι,
που δεν εχω ξαναζησει.

[stella78]

weird...όχι, δεν είπα ( πιστευω ουτε και η Φοιβη χωρις να την ερμηνευω την κοπέλα ) ότι εισαι μονο ενα αναλυτικό μυαλό...΄καμία σχεση, μίλησα για αυτό το άφημα που λες και συ...που αν θες, ειναι κι η φυσική συνεχεια του γενικότερου \"αφηματος\" ( καλα...δεν υπαρχει τετοια λεξη, αλλά καταλαβαινεις τί λεω) που κανεις στην πορεία που περιγραφεις...δεν το χεις ξαναζήσει και ακουμπά σε μια πλευρα σου μη οικεία σε σενα...οτιδήποτε πρωτόγνωρο μας το γεννα αυτό...γι αυτο και δυσκολευόμαστε. και..γι αυτό και πρέπει να αφεθουμε, να γνωρισουμε το κατι παραπανω για μας, και φυσικά να ικανοποιήσουμε και μια τόσο εντονη επιθυμία...σε βγαζει παντως σε πολλά έξω απο τα νερα σου, εγω αυτό καταλαβαινω κι αυτό εμενα μου αρεσει πολύ γιατί σιγουρα θα σε παει ένα βημα παραπανω στο ταξιδι σου...:)

[Φοίβη]

Weird μου, αρχικά να σου πω οτι έγραψα όσα έγραψα στηριζόμενη αποκλειστικά στο συγκεκριμένο ποστ. Κατόπιν, δεν είπα οτι είσαι ΜΟΝΟ ένα αναλυτικό μυαλό. Μίλησα όμως για το μυαλό αυτό σαν το κυρίαρχο κομμάτι σου κι ίσως αυτό είναι που σε πόνεσε. Σου ζητώ συγνώμη γι\' αυτό, δεν είχα τέτοια πρόθεση.
Αυτό που ήθελα να σου πω, και ίσως να μην το εξέφρασα αρκετά κάθαρα, είναι οτι στο συγκεκριμένο θέμα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο βλέπω το αναλυτικό μυαλό σου να προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στο πλούσιο και έντονο συναίσθημα σου. Σαν να βαδίζεις με το μυαλό μπροστά και το συναίσθημα ακολουθεί σαν σκιά. Τα βλέπω και τα δυο, και το μυαλό και το συναίσθημά σου, αλλά να πορεύονται με αυτόν τον τρόπο στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Αν όμως πιστεύεις οτι δεν είναι έτσι για σένα, πες μου το, γιατί πραγματικά θέλω να καταλάβω πώς εσύ το βλέπεις κι όχι να σε ερμηνεύσω, με οποιονδήποτε τρόπο.
Χαίρομαι πραγματικά για τη δουλειά που έχεις κάνει με τη θεραπεύτριά σου. Θέλω να σου πω οτι αυτή η δουλειά είναι πολύ εμφανής, τουλάχιστόν στα δικά μου μάτια, κι εκεί αναφερόμουν όταν έλεγα για τη διάθεσή σου για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία.

[weird]

Originally posted by stella78
weird...όχι, δεν είπα ( πιστευω ουτε και η Φοιβη χωρις να την ερμηνευω την κοπέλα ) ότι εισαι μονο ενα αναλυτικό μυαλό...΄καμία σχεση, μίλησα για αυτό το άφημα που λες και συ...που αν θες, ειναι κι η φυσική συνεχεια του γενικότερου \"αφηματος\" ( καλα...δεν υπαρχει τετοια λεξη, αλλά καταλαβαινεις τί λεω) που κανεις στην πορεία που περιγραφεις...δεν το χεις ξαναζήσει και ακουμπά σε μια πλευρα σου μη οικεία σε σενα...οτιδήποτε πρωτόγνωρο μας το γεννα αυτό...γι αυτο και δυσκολευόμαστε. και..γι αυτό και πρέπει να αφεθουμε, να γνωρισουμε το κατι παραπανω για μας, και φυσικά να ικανοποιήσουμε και μια τόσο εντονη επιθυμία...σε βγαζει παντως σε πολλά έξω απο τα νερα σου, εγω αυτό καταλαβαινω κι αυτό εμενα μου αρεσει πολύ γιατί σιγουρα θα σε παει ένα βημα παραπανω στο ταξιδι σου...:)

Μου αρέσει η λέξη που χρησιμοποιείς...
το ταξίδι.
Σ ευχαριστω πολυ για την ενθάρρυνση, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμουν :)
Με βγάζει όντως σε πολλά έξω απο τα νερά μου.
Εδω που τα λέμε,
μπορεί να δουλεύω με το συναίσθημα γενικότερα,
αλλα στις σχέσεις με το άλλο φύλλο,
εκει πια είναι ενα άλλο επίπεδο λίγο πιο δύσκολο....
Τα καταφερνω μια χαρά να εκφράζομαι όχι μόνο εγκεφαλικά μα και συναισθηματικά στις φιλικές μου σχέσεις, αλλα στις ερωτικές, το άφημα, είναι πιο δύσκολο.
Μαλλον επειδή εκεί εμπλέκεται περισσότερο το σώμα.
Και η βάση του συναισθήματος, είναι το σώμα.....

[weird]

Originally posted by Φοίβη
Weird μου, αρχικά να σου πω οτι έγραψα όσα έγραψα στηριζόμενη αποκλειστικά στο συγκεκριμένο ποστ. Κατόπιν, δεν είπα οτι είσαι ΜΟΝΟ ένα αναλυτικό μυαλό. Μίλησα όμως για το μυαλό αυτό σαν το κυρίαρχο κομμάτι σου κι ίσως αυτό είναι που σε πόνεσε. Σου ζητώ συγνώμη γι\' αυτό, δεν είχα τέτοια πρόθεση.

Με πόνεσε, γιατί ακουμπά σε πολλά δικά μου ζητήματα, σχετικά με το μυαλό και το συναίσθημα. Απο ότι βλέπω, μαλλον ερμήνευσα τα λόγια σου όπως με βόλευε για να πονέσω :)
Αυτό που ήθελα να σου πω, και ίσως να μην το εξέφρασα αρκετά κάθαρα, είναι οτι στο συγκεκριμένο θέμα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο βλέπω το αναλυτικό μυαλό σου να προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στο πλούσιο και έντονο συναίσθημα σου.
Εχεις πολύ δίκιο σε αυτό Φοίβη μου.... Η αλληλεπίδρασή μου με αυτόν, με φέρνει αντιμέτωπη με εσωτερικές συγκρούσεις, με το μυαλό μου να προσπαθεί να αναλύσει, καταλάβει, βιώσει αυτό το συναίσθημα. Επίσης, εχω προσέξει οτι μαζί του, πηρα πολλές φορές διάφορα ρολάκια, δυναμισμού κτλ. Κι ετσι, χαρη σε αυτό, μπορεσα να διακρίνω τη διαφορά αναμεσα στο να είμαι εγώ ή να παριστάνω κάτι άλλο. Πράγμα που το καταλαβα στην πράξη. Κατα κάποιον τρόπο νιωθω κι ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω ανακαλύψει μέχρι τώρα.

Σαν να βαδίζεις με το μυαλό μπροστά και το συναίσθημα ακολουθεί σαν σκιά. Τα βλέπω και τα δυο, και το μυαλό και το συναίσθημά σου, αλλά να πορεύονται με αυτόν τον τρόπο στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Αν όμως πιστεύεις οτι δεν είναι έτσι για σένα, πες μου το, γιατί πραγματικά θέλω να καταλάβω πώς εσύ το βλέπεις κι όχι να σε ερμηνεύσω, με οποιονδήποτε τρόπο.
Εχω καταλάβει, την αγωνία σου Φοίβη, να μην ερμηνεύεις υποκειμενικά αλλα να αφουγκράζεσαι τον άλλο, κυρίως μέσω των ερωτήσεων που κάνεις.
Χαίρομαι πραγματικά για τη δουλειά που έχεις κάνει με τη θεραπεύτριά σου. Θέλω να σου πω οτι αυτή η δουλειά είναι πολύ εμφανής, τουλάχιστόν στα δικά μου μάτια, κι εκεί αναφερόμουν όταν έλεγα για τη διάθεσή σου για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία.

Σ ευχαριστω.

[weird]

Αχ,
η μερα τελειωνει... κι εγω παλι δεν είμαι καλά.....
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον τρόπο να τον ξαναδώ...
Το να παω παλι στο μαγαζί είναι δύσκολο, εως αδύνατο, μετα το τελευταίο μήνυμα που του έστειλα.....

Τι να κάνω? Αδιεξοδο....
Να τον παρω τηλ και να του πω να βγουμε???
Κι αν δεν το σηκώσει?
Κι αν με γειώσει?
Κι αν βγούμε και δεν κάνει καμία κίνηση????

Πολλά αν.....

Ποσο πιο χαμηλά να πέσω, ποσο πιο πολύ να με ρίξω?
Τα γράφω μπας και νιωσω καλύτερα.

[weird]

Να του γραψω γράμμα και να παω να του το δώσω???
Θα πεσω πολυ στα μάτια του,
θα χασει καθε ενδιαφέρον πάνω μου...
Εξάλλου είναι παιδιάστικο, το να γράφει κανεις γράμμα.... γι αυτον τουλάχιστον.
Κι εμενα τώρα, με νοιαζει τι είναι χαζό/ σημαντικό/ παιδιάστικο γι αυτόν ( οχι για εμένα) γιατί θελω να τον κεντρίσω, να τον κερδίσω.

Οταν θες να κερδίσεις τον άλλο, δεν μπαίνεις μέσα στη δική του λιογική?

[stella78]

weird...σιγουρα ειναι πιο δύσκολο στις ερωτικές σχέσεις, εκεί μπλέκονται πολλά επίπεδα, το σώμα, ο πόθος, αυτό το απόλυτο που νιώθουμε σαν συναίσθημα...και πολλά άλλα δηλ. εγω χαιρομαι που ήδη καταλαβαίνεις πολλα για σένα μεσα από αυτό...αυτό ειναι ένα επιπλέον κίνητρο για να μην σκέφτεσαι και να τολμήσεις...μην το βλέπεις σαν κάτι με προκαθορισμένο αποτέλεσμα ή γιατί θες αυτόν και όχι κάποιον άλλο...κάποιος λόγος υπάρχει. και μένα μου αρεσει απίστευτα το απόλυτο συναίσθημα, άλλο αν με βγαζει απο τα νερα μου και το περνάω και γω από επεξεργασία..δινει όμως αυτό το κάτι παραπάνω στο τάξίδι που λεμε...και για μένα ότι σε δυσκολεύει σημαίνει πως το θες πολύ, για να μην παραιτείσαι, αλλά από την άλλη πατάει πάνω στο άγνωστο, αυτό που σε ξενίζει για τον εαυτό σου...αλλά πες μου...θα ήθελες να νιώθεις κάτι απόλυτα γνωριμο;;;εγώ όχι..:)εν ολίγοις...κάνε αυτό που θες :)

[weird]

Να μην σκέφτομαι και να τολμήσω....
Να μην το βλέπω σαν κάτι με προκαθορισμένο αποτέλεσμα.....
Να κάνω αυτό που θέλω....

Καλή μου, σε ευχαριστώ! Νιωθω σαν ..... να με στηρίζουν άνθρωποι που εχουν βρεθεί σε παρόμοια μονοπάτια, κι αυτό είναι τόσο όμορφο και σημαντικό.

Με τους άντρες.... πάντα είχα τον έλεγχο. Λίγες φορές αφέθηκα.
Κι αυτός μου λεεί οτι όχι, εδώ δεν θα έχεις κανέναν έλεγχο.

Η ματαίωση που ένιωσα όταν ακυρώθηκε το ραντεβού....
Ειχα κάνει ολόκληρο πλάνο για τη βραδιά μας...
Που θα πηγαίναμε, τι θα του έλεγα, που ενδεχομένως θα καταλήγαμε... κι όλα στράφει....

Με ρώτησες γιατί ένα χρόνο δεν έκανα κάτι.
Στην αρχή φοβόμουν .....
Μετά, αρχισα να θελω να σταματήσω τα παιχνίδια και να κάνω κάτι μαζί του.
Αλλα έκεί, ηρθε η δική του ανάγκη για έλεγχο.
Περίμενα οτι με το που θα ανέμιζα τη λευκή μου σημαία, το ίδιο θα έκανε κι εκείνος. Αλλα με καλεσε πίσω, στα άρματα.....

Εγώ τωρα επιμένω στο άμεσο, κι εκείνος στο μη άμεσο.
Δεν εχει γίνει κάτι τόσο καιρό, γιατι συγκρουόμαστε τόσο πολύ!
Ειμαστε ανθρωποι διαφορετικοί αλλα με κοινά στοιχεία που λειτουργούν σαν ομώνυμο φορτίο και απωθούνται.