Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

[weird]

Originally posted by stella78
μίλησες και για την γνησιότητα, το πόσο φοβίζει καποιους η έκθεση η συναισθηματική...αυτό που ειπαμε για τον φοβο της έκθεσης και την ταυτόχρονη τόνωση του εγω, για μενα αυτα τα δύο ειναι όψεις του ιδίου νομίσματος, απλα ο φόβος ειναι η επιφανειακά αδύναμη και το ισχυρό εγω η δυνατη πτυχή...στην ουσία όμως ισχύει το αντίστροφο...το ισχυρό εγω ειναι πιο αδυναμο, γιατι αυτό ειναι η άμυνα...όπως και να χει...απο την στιγμη που το θέλεις να το τολμήσεις...να εισαι εσυ αληθινη απέναντι σε σενα, αυτό εχει σημασία ....οτι θελεις εδω ειμαστε να το συζητησουμε...φιλακια:)

Συμφωνώ Στέλα μου.
Πολλοί δεν αντέχουν να ερθουν σε επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό και η αλληλεπίδραση με καποιον που στέκεται γνήσια και αληθινά απέναντί τους, τους φέρνει σε πραγματικά δύσκολη θέση.....
το ισχυρό εγώ είναι ο κακώς νοούμενος εγωισμός , του ατόμου που έχει χάσει την ικανότητα να αγαπά τον εαυτό του ( ίσως να μην την είχε και ποτέ) και που αρέσκεται στο να εθελοτυφλεί, χλευάζοντας και άρα, αναχαιτίζοντας εκ του πλαγίου, ότι θα μπορούσε να αγγίξει τον πυρήνα του αληθινού εγώ, τον οποίο καλύπτει.
Ο φόβος που φαινομενικά συνιστά αδυναμία, είναι ο μόνος δρόμος ( το να ερθει κανεις σε επαφή μαζί του) για να αντιληφθεί κανείς, τι φοβάται και για ποιο λόγο και άρα, τον πυρήνα του.
Ετσι,
ειναι πολύ εύκολο να σε κοροιδεύω για τα συναισθήματά σου,
αλλά βαθιά μέσα μου, ξέρω οτι σε τρέμω.
Οτι είσαι πιο δυνατός απο εμένα, γιατι εχω χασει την δυνατότητα νιωσίματος ή έκφρασης ή είμαι υπέρμετρα κλειστός......
Ποσοι άνθρωποι... εχουν πληγωθεί κι εχουν κλειστεί στο καβουκάκι τους,
εχουν χασει κομμάτια του εαυτού τους....
ΠΟλυ με στεναχωρεί αυτό.
Εχω γράψει ένα ποίημα σχετικά, που λέγεται, \"το βαθύ πηγάδι\".
Καποια στιγμή, θα το γράψω, στον χώρο αυτό , που έγινε αφορμή αυτής της συζήτησης.

[weird]

Φοίβη μου καλή,
ε\'ιπες τη μαγική λέξη !
συν- υπάρχω.
Ενιωθα ανέκαθεν να χάνεται η ενέργεια μου μέσα στον άλλο, ή του άλλου μέσα σε εμένα....
Οντας εκ φύσεως διαισθητική και εξαιρετικά ευαίσθητη στα θέματα των αλληλεπιδράσεων,
εβλεπα την σχέση σαν μίγμα δύο χρωμάτων.
Μέσα στο μίγμα αυτό, ο καθε ξεχωριστός εαυτός εκ των πραγμάτων αλλοιώνεται,
ετσι ενιωθα κι εγω παντα όταν σχετιζόμουν... αλλοιωμένη.
Στον ερωτικό τομέα, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο γιατί το συναίσθημα είναι πιο απόλυτο και ξεπηδούν τόσα και τόσα πράγματα απο μέσα....
Σ ευχαριστώ, για καθε σου κουβέντα.
Φιλάκια.

[weird]

Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Ειλικρινα γενικα δεν σε καταλαβαινω αλλα οτι και αν κανεις καλη επιτυχια

μανθες μου, να σαι καλα!!!
χΕΧΕ εδω κολλαει αυτό που λεν οι άντρες, είναι μυστήριες αυτές οι γυναίκες!

[BALANCE]

Είχα καιρό να μπω στο φόρουμ και ξαφνικά σήμερα είδα το θέμα σου... 8 σελίδες...

Ηταν λίγο δύσκολο να τις διαβάσω όλες αλλά ένιωσα (για μία ακόμα φορά βεβαίως...) πως νιώθεις...

Καταρχάς να σου πω ότι η Φοίβη και η Στέλλα σου έθεσαν τις σωστές ερωτήσεις στις οποίες αν απαντήσεις θα βρεις και τις δικές σου απαντήσεις...

Θα είμαι λίγο συνοπτική γιατί είδα το θέμα τώρα αλλά ελπίζω να σε βοηθήσω κι εγώ λιγάκι όπως έχεις κάνει εσύ στο παρελθόν για μένα και το εκτιμώ αφάνταστα.

Εχω ζήσει παρόμοια κατάσταση πριν πάρα πολλά χρόνια. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μου έμπλεκα με τέτοιους άντρες και το σκηνικό το έχω ζήσει πολύ για να βγάλω κάποια συμπεράσματα που ίσως σε βοηθήσουν.

Διαπίστωσα λοιπόν ότι έμπλεκα με άντρες που δεν μπορούσα να ελέγξω. Αντρες που ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά με έλκυαν σαν το μυγάκι που το τραβάει το φως και ενώ ξέρει ότι θα καεί, κατευθύνεται προς τα κει χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Απ\' ότι καταλαβαίνεις, κάηκα πάρα πολλές φορές αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα από την άποψη ότι ανακάλυψα ποια είμαι και τι μου συμβαίνει.

Οπως κι εσύ υποθέτω, ήμουν μία κοπέλα από καλή οικογένεια, μορφωμένη, έξυπνη, κοινωνική, \"κελεπούρι\" ίδιο (θα έλεγαν κάποιοι αλλά εγώ δεν το έβλεπα ποτέ έτσι). Αυτοί οι άντρες ήταν το ακριβώς αντίθετο από μένα. Χαλασμένοι (όπως ανέφερες αν θυμάμαι καλά - 8 σελίδες ήταν αυτές...), μυστήριοι, και άντρες που είχαν ζήσει τα πάντα στη ζωή τους, γεμάτοι εμπειρίες. Ηταν το ακριβώς αντίθετο από μένα και αυτό ήταν που με τραβούσε σ\' αυτούς.

Σήμερα μπορώ να σου πω το εξής: Καταρχάς, ένιωθα τιμή που άντρας χωμένος στη νύχτα, που μπορούσε να έχει όποια θέλει, γοητευόταν από μένα. Αισθανόμουν απίστευτα τυχερή και γεμάτη αυτοπεποίθηση που τέτοιος άντρας έδειχνε καθαρά το ενδιαφέρον του και με διεκδικούσε. Ενιωθα πως είχα τον έλεγχο πάνω σε έναν άντρα ο οποίος είχε επιβιώσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες και τώρα θα ένιωθε πως βρήκε το λιμάνι του... Η φαντασιωση μου, τι να κάνω... Επίσης είχα το πάνω χέρι γιατί θεωρούσα ότι είμαι ανώτερη σε όλα τα επίπεδα (δυστυχώς το πίστευα) οπότε θα είναι όλος δικός μου και αφού με ερωτευόταν τρελά, θα έμενε για πάντα μαζί μου και θα περπατούσαμε πιασμένοι χέρι χέρι στο ηλιοβασίλεμα μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους... (το γνωστό παραμύθι...)

Το ξέρεις το γνωστό που λέμε εμείς οι γυναίκες (η αν δεν το λέμε, το ευχόμαστε); \"Εγώ θα τον αλλάξω!!!\" Ε, είναι μύθος! Αλλά το καταλαβαίνεις όταν πλέον είναι αργά... Αυτοί οι άντρες μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι αυτό που θα ζούσαμε ήταν για λίγο. Εγω δεν ήθελα να το δεχτώ γιατί δεν ταίριαζε με το παραμύθι μου...

Το αποτέλεσμα το φαντάζεσαι... Στην αρχή είχα την αμέριστη προσοχή τους και στην πορεία έχαναν το ενδιαφέρον τους, έπαιρναν αυτό που ήθελαν και προχωρούσαν παρακάτω ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ! Τότε εγώ έχανα πλέον τον έλεγχο, άρχιζε η αυτουποτίμηση μου, ο εγωισμός μου γινόταν κουρέλι και έτρεχα σαν το σκυλάκι για να μην χάσω τον Αντρα! Το παιχνίδι είχε λήξει κι εγώ δεν ήθελα να το δεχτώ...

Τα χρόνια πέρασαν, το μοτίβο όμως έμεινε κι απλά άλλαξε η φύση της δουλειάς τους αλλά παρέμεναν οι άντρες που κατά βάθος ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά δεν ήθελα να το δεχτώ. Και το αποτέλεσμα το ίδιο: Δίνω τα πάντα στην αρχή για να σε έχω κοντά μου, να νιώθεις ευγνωμοσύνη για να μην μου φύγεις, γιατί όσο περισσότερα δώσω τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να με αγαπήσεις και να μη με εγκαταλείψεις ποτέ... Φοβερό τρυπάκι, ε; Εγω που ήμουν; Δεν έχω ιδέα. Ακόμα ψάχνομαι...

Τέλος πάντων. Πάμε σε σένα. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ένα συνεχές \"εξουσιάζω, εξουσιάζομαι, έχω τον έλεγχο, χάνω τον έλεγχο\" που διαπίστωσα μέσα στο θέμα... Δέχομαι απόλυτα το ότι νιώθεις το απίστευτο πάθος γι\' αυτόν τον άντρα αν και ο ψυχοθεραπευτής μου λέει ότι \"όταν παθιάζεσαι, ερωτεύεσαι, η ψυχή σου τρίβει τα χέρια της γιατί θα ενεργοποιήσει πολλά κρυμμένα συναισθήματα\". Εγώ δεν θα σου πω τι θα κάνεις. Εσύ θα κάνεις αυτό που θέλεις. Απλά πριν κάνεις οτιδήποτε, ξεκίνα από το απλό ερώτημα: \"Τι θέλω από αυτόν τον άντρα;\" Θέλω σεξ; Θέλω να τον παντρευτώ; Θέλω να κάνω παιδιά μαζί του; Θέλω να ζήσω το πάθος και όσο κρατήσει; Να είσαι ειλικρινής έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μην σε πληγώσει γιατί εσύ θα ξέρεις τι θέλεις πάνω απ\' όλα απο αυτόν. Μην ξεκινάς από το τι θέλει αυτός. Βάλε τον εαυτό σου πιο πάνω και επέλεξε το τι θέλεις εσύ. Και διεκδίκησε το. Χωρίς καμία καθυστέρηση...

Η γνώμη μου λόγω της παρορμητικής φύσης μου είναι να ζω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει το τίμημα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω. Τα παιχνίδια τα έπαιξα κι εγώ αλλά τελικά οι προβληματισμοί του στυλ \"πως να αντιδράσω; να τον πάρω τηλ. ή όχι; τι να του πω; πως να τον κανω να τρέξει από πίσω μου;\" περισσότερο με μπλόκαραν παρά με βοηθούσαν. Το πιο σημαντικό όμως είναι να παίρνω το μάθημα στο τέλος. Να καταλαβαίνω άλλη μία πτυχή του εαυτού μου που ήταν άγνωστη μέχρι εκείνη τη στιγμή για μένα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω.

Εγώ θα σου προτείνω το εξής: Ζήσε. Μην προβληματίζεσαι. Ορμα μπροστά και άρπαξε τη ζωή. Και όπως κάτσει. Στο κάτω κάτω δοκίμασε κάτι διαφορετικό από σένα. Ξεπέρασε τα όρια σου γιατί εκεί που νομίζεις ότι σε ξέρεις πάντα ανακαλύπτεις κάτι ακόμα κι αυτό κάνει τη διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα...

Δεν έχει σημασία το τέρμα αλλά η διαδρομή...

:)

[krino]

εγω ξαναμελετωντας το θεμα ενα συμπερασμα - ερωτημα εβγαλα:

Τι θα γινει με αυτους κακους αντρες που δουλευουν τα καλα κοριτσια???

[Nora]

Η τις μυστηριες γυναικες που κανουν οτι θελουν τα καλα παιδια:P

Αυτοι οι κακοι αντρες λοιπον, εχουν καταλαβει το μεγεθος της ανασφαλειας που τους διακατεχει και συμπεριφερονται κατα αυτον τον τροπο για να την κρυψουν και γιατι εντελει τους βολευει.

Μπραβο τους απο την μια, γιατι εχουν αυτογνωσια

[weird]

Originally posted by Nora
Η τις μυστηριες γυναικες που κανουν οτι θελουν τα καλα παιδια:P

Αυτοι οι κακοι αντρες λοιπον, εχουν καταλαβει το μεγεθος της ανασφαλειας που τους διακατεχει και συμπεριφερονται κατα αυτον τον τροπο για να την κρυψουν και γιατι εντελει τους βολευει.

Μπραβο τους απο την μια, γιατι εχουν αυτογνωσια

Νόρα μου, συμφωνω για αυτό που λες.
Εχουν μαθει καλά να κρύβουν και αν πλασσάρουν τον εαυτό τους, να χειρίζονται κτλ.
Αλλα δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με την αυτογνωσία.....
τουλάχιστον,
δεν νομίζω οτι οι ανθρωποι αυτοί εχουν σκύψει να ανδοσκοπήσουν κιόλας...

[weird]

Originally posted by krino
εγω ξαναμελετωντας το θεμα ενα συμπερασμα - ερωτημα εβγαλα:

Τι θα γινει με αυτους κακους αντρες που δουλευουν τα καλα κοριτσια???

Τι θα γίνει με τα καλα κοριτσια που γουστάρουν να αναλώνονται με δαύτους?
Εχουμε κι εμεις ευθυνη, βρίσκουν και τα κάνουν:PP

[Nora]

Υπαρχει αυτογνωσια απο την στιγμη που εχουν βρει τροπο να καλυψουν την ανασφαλεια..

Σημαινει οτι εχουν ψαχτει μεσα τους;)

Οσο για το τελευταιο σχολιο...ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ:cool:

[weird]

Originally posted by BALANCE
Είχα καιρό να μπω στο φόρουμ και ξαφνικά σήμερα είδα το θέμα σου... 8 σελίδες...

Ηταν λίγο δύσκολο να τις διαβάσω όλες αλλά ένιωσα (για μία ακόμα φορά βεβαίως...) πως νιώθεις...

Καταρχάς να σου πω ότι η Φοίβη και η Στέλλα σου έθεσαν τις σωστές ερωτήσεις στις οποίες αν απαντήσεις θα βρεις και τις δικές σου απαντήσεις...

Θα είμαι λίγο συνοπτική γιατί είδα το θέμα τώρα αλλά ελπίζω να σε βοηθήσω κι εγώ λιγάκι όπως έχεις κάνει εσύ στο παρελθόν για μένα και το εκτιμώ αφάνταστα.

Εχω ζήσει παρόμοια κατάσταση πριν πάρα πολλά χρόνια. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μου έμπλεκα με τέτοιους άντρες και το σκηνικό το έχω ζήσει πολύ για να βγάλω κάποια συμπεράσματα που ίσως σε βοηθήσουν.

Διαπίστωσα λοιπόν ότι έμπλεκα με άντρες που δεν μπορούσα να ελέγξω. Αντρες που ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά με έλκυαν σαν το μυγάκι που το τραβάει το φως και ενώ ξέρει ότι θα καεί, κατευθύνεται προς τα κει χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Απ\' ότι καταλαβαίνεις, κάηκα πάρα πολλές φορές αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα από την άποψη ότι ανακάλυψα ποια είμαι και τι μου συμβαίνει.

Οπως κι εσύ υποθέτω, ήμουν μία κοπέλα από καλή οικογένεια, μορφωμένη, έξυπνη, κοινωνική, \"κελεπούρι\" ίδιο (θα έλεγαν κάποιοι αλλά εγώ δεν το έβλεπα ποτέ έτσι). Αυτοί οι άντρες ήταν το ακριβώς αντίθετο από μένα. Χαλασμένοι (όπως ανέφερες αν θυμάμαι καλά - 8 σελίδες ήταν αυτές...), μυστήριοι, και άντρες που είχαν ζήσει τα πάντα στη ζωή τους, γεμάτοι εμπειρίες. Ηταν το ακριβώς αντίθετο από μένα και αυτό ήταν που με τραβούσε σ\' αυτούς.

Σήμερα μπορώ να σου πω το εξής: Καταρχάς, ένιωθα τιμή που άντρας χωμένος στη νύχτα, που μπορούσε να έχει όποια θέλει, γοητευόταν από μένα. Αισθανόμουν απίστευτα τυχερή και γεμάτη αυτοπεποίθηση που τέτοιος άντρας έδειχνε καθαρά το ενδιαφέρον του και με διεκδικούσε. Ενιωθα πως είχα τον έλεγχο πάνω σε έναν άντρα ο οποίος είχε επιβιώσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες και τώρα θα ένιωθε πως βρήκε το λιμάνι του... Η φαντασιωση μου, τι να κάνω... Επίσης είχα το πάνω χέρι γιατί θεωρούσα ότι είμαι ανώτερη σε όλα τα επίπεδα (δυστυχώς το πίστευα) οπότε θα είναι όλος δικός μου και αφού με ερωτευόταν τρελά, θα έμενε για πάντα μαζί μου και θα περπατούσαμε πιασμένοι χέρι χέρι στο ηλιοβασίλεμα μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους... (το γνωστό παραμύθι...)

Το ξέρεις το γνωστό που λέμε εμείς οι γυναίκες (η αν δεν το λέμε, το ευχόμαστε); \"Εγώ θα τον αλλάξω!!!\" Ε, είναι μύθος! Αλλά το καταλαβαίνεις όταν πλέον είναι αργά... Αυτοί οι άντρες μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι αυτό που θα ζούσαμε ήταν για λίγο. Εγω δεν ήθελα να το δεχτώ γιατί δεν ταίριαζε με το παραμύθι μου...

Το αποτέλεσμα το φαντάζεσαι... Στην αρχή είχα την αμέριστη προσοχή τους και στην πορεία έχαναν το ενδιαφέρον τους, έπαιρναν αυτό που ήθελαν και προχωρούσαν παρακάτω ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ! Τότε εγώ έχανα πλέον τον έλεγχο, άρχιζε η αυτουποτίμηση μου, ο εγωισμός μου γινόταν κουρέλι και έτρεχα σαν το σκυλάκι για να μην χάσω τον Αντρα! Το παιχνίδι είχε λήξει κι εγώ δεν ήθελα να το δεχτώ...

Τα χρόνια πέρασαν, το μοτίβο όμως έμεινε κι απλά άλλαξε η φύση της δουλειάς τους αλλά παρέμεναν οι άντρες που κατά βάθος ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά δεν ήθελα να το δεχτώ. Και το αποτέλεσμα το ίδιο: Δίνω τα πάντα στην αρχή για να σε έχω κοντά μου, να νιώθεις ευγνωμοσύνη για να μην μου φύγεις, γιατί όσο περισσότερα δώσω τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να με αγαπήσεις και να μη με εγκαταλείψεις ποτέ... Φοβερό τρυπάκι, ε; Εγω που ήμουν; Δεν έχω ιδέα. Ακόμα ψάχνομαι...

Τέλος πάντων. Πάμε σε σένα. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ένα συνεχές \"εξουσιάζω, εξουσιάζομαι, έχω τον έλεγχο, χάνω τον έλεγχο\" που διαπίστωσα μέσα στο θέμα... Δέχομαι απόλυτα το ότι νιώθεις το απίστευτο πάθος γι\' αυτόν τον άντρα αν και ο ψυχοθεραπευτής μου λέει ότι \"όταν παθιάζεσαι, ερωτεύεσαι, η ψυχή σου τρίβει τα χέρια της γιατί θα ενεργοποιήσει πολλά κρυμμένα συναισθήματα\". Εγώ δεν θα σου πω τι θα κάνεις. Εσύ θα κάνεις αυτό που θέλεις. Απλά πριν κάνεις οτιδήποτε, ξεκίνα από το απλό ερώτημα: \"Τι θέλω από αυτόν τον άντρα;\" Θέλω σεξ; Θέλω να τον παντρευτώ; Θέλω να κάνω παιδιά μαζί του; Θέλω να ζήσω το πάθος και όσο κρατήσει; Να είσαι ειλικρινής έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μην σε πληγώσει γιατί εσύ θα ξέρεις τι θέλεις πάνω απ\' όλα απο αυτόν. Μην ξεκινάς από το τι θέλει αυτός. Βάλε τον εαυτό σου πιο πάνω και επέλεξε το τι θέλεις εσύ. Και διεκδίκησε το. Χωρίς καμία καθυστέρηση...

Η γνώμη μου λόγω της παρορμητικής φύσης μου είναι να ζω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει το τίμημα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω. Τα παιχνίδια τα έπαιξα κι εγώ αλλά τελικά οι προβληματισμοί του στυλ \"πως να αντιδράσω; να τον πάρω τηλ. ή όχι; τι να του πω; πως να τον κανω να τρέξει από πίσω μου;\" περισσότερο με μπλόκαραν παρά με βοηθούσαν. Το πιο σημαντικό όμως είναι να παίρνω το μάθημα στο τέλος. Να καταλαβαίνω άλλη μία πτυχή του εαυτού μου που ήταν άγνωστη μέχρι εκείνη τη στιγμή για μένα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω.

Εγώ θα σου προτείνω το εξής: Ζήσε. Μην προβληματίζεσαι. Ορμα μπροστά και άρπαξε τη ζωή. Και όπως κάτσει. Στο κάτω κάτω δοκίμασε κάτι διαφορετικό από σένα. Ξεπέρασε τα όρια σου γιατί εκεί που νομίζεις ότι σε ξέρεις πάντα ανακαλύπτεις κάτι ακόμα κι αυτό κάνει τη διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα...

Δεν έχει σημασία το τέρμα αλλά η διαδρομή...

:)

Ετσι όπως τα λές είναι κοπέλα μου καλή.
Νιωθω υποχρέωση στη Στέλα και τη Φοίβη.
Χτες βράδυ τα έβαλα με τον εαυτό μου που στράφηκα στο φόρουμ και δεν το χειρίστηκα μόνη μου ωστόσο..... αγκρ....

Τα όσα γράφεις, τα νιώθω βαθύτατα...
Και θέλω να στοχαστώ / εκφραστώ ελεύθερα πάνω σε αυτά.


Απο τι γυρεύουμε να εξιλεωθούμε?
Απο ποιο σκοτάδι θέλουμε να βγούμε?

Τι τύραννους γυρεύουμε, για να στεριώσουμε της ζωής μας το κενό?
Να το ντύσουμε σε χρώματα κοφτερά, με χιλιάδες μικρά γυαλιά να πέφτουν πάνω τους.
Ετσι, για να λαμποκοπούν,
στο φώς το αιχμηρό της χαραμάδας.

Και σάμπως, ποια τραγούδια πονεμένα γυρέψαμε?
Στους πόθους μας επάνω, στεφάνια όταν πλέξαμε..

Μόνο που ξεχάσαμε να βγάλουμε τα αγκάθια,
ισα για να ματώνουμε,
ίσα για να θυμόμαστε,
τις πληγές τις παλιές και τις καινούργιες.

Ποιον ψάχνουμε να βρούμε,
μέσα απο την τόση προσφορά,
μεσα απο τα καταδικασμένα όνειρα
και τα αναπόφευκτα τέλη?

Για ποιον το χτίζουμε τόυτο το μικρό μαρτύριο,
που απολαμβάνουμε μέσα στης ηδονής τη γλυκιά οδύνη?

Ποιο σενάριο ανεκπλήρωτο θρηνούμε
.... μέσα στο παιχνίδι του εξουσιασμού,
ποιο άγριο πάθος μένει να δαμάσουμε?

αμοιρε εαυτέ μου,
μεσα στις δικές σου τις παγίδες περπατάς.

Και θα ρθει μια μέρα που ανάγκη να σε αφεντεύουν δεν θα έχεις...
Και θα ρθει μια μέρα,
που μόνο εσένα θα υπηρετείς.

[weird]

Originally posted by Nora
Υπαρχει αυτογνωσια απο την στιγμη που εχουν βρει τροπο να καλυψουν την ανασφαλεια..

Σημαινει οτι εχουν ψαχτει μεσα τους;)

Οσο για το τελευταιο σχολιο...ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ:cool:

Καλά ναι, ίσως διεκριναν καποια αδυναμα σημεία τους.
Αλλα πιστεύω ότι, αυτός που έχει αληθινά ψαχτεί μέσα του,
δεν εχει ανάγκη από κουρτίνες.

[Nora]

Προσωπικα δεν το βλεπω σαν κουρτινα...το βλεπω σαν αντιστροφη της αδυναμιας σε δυναμη

[weird]

Για μένα η αληθινή Δύναμη,
είναι ανεπιτήδευτη.
Το μασκάρεμα, ακόμα κι αν λάμπει και ΦΑΙΝΕΤΑΙ δυνατό ,
δεν παύει να είναι μασκάρεμα.

Ειναι ενα πυροτέχνημα.
Συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα πάνω του, αλλα μόνο για μερικές στιγμές.

[weird]

Originally posted by Nora
Προσωπικα δεν το βλεπω σαν κουρτινα...το βλεπω σαν αντιστροφη της αδυναμιας σε δυναμη

Η άγρια σωματική έλξη που νιωθω γι αυτον τον άντρα,
ξεκίνησε απο την πρώτη στιγμή που τον ένιωσα δίπλα μου, οταν μου μίλαγε.
Η αύρα του, η φυσιογνωμία, η μυρουδιά, οι κινήσεις του, η ματιά του..... λίγο απο όλα.

Την κουρτίνα μου την εμφάνισε αργότερα, κι ισα ίσα που τον έκανε να πεσει στα μάτια μου κι οχι να ανυψωθεί.

Άλλα πράγματα τον κάνουν λαμπερό στα μάτια μου..
Το πόσο καλά ξέρει να διακρίνει το ευάλωτο σημείο του άλλου και αν τον χειρίζεται.

Ακόμα όμως κι αυτή η λάμψη,
θα άντεχε όσο ένα πυροτέσνημα.
Κι ισως το ξέρει...
γι αυτό και δεν το προχωρά.
Καλύτερα να μένω κολλημένη μπορεί να σκέφτεται,
παρα να ξενερώσω ενδεχομένως αργότερα.

[krino]

Originally posted by weird

Η άγρια σωματική έλξη που νιωθω γι αυτον τον άντρα,
ξεκίνησε απο την πρώτη στιγμή που τον ένιωσα δίπλα μου, οταν μου μίλαγε.

συνηθως οταν συμβαινει κατι τοσο συγκεκριμενο την πεφτουμε και περναμε μαλλον καλα.

Τα υπολοιπα τα σκεφτεσαι την επομενη μερα.

Νομιζω οτι προηγησε σκηνων με αυτο το τοπικ.