Οταν χανονται αγαπημενα προσωπα

[Ορέστης]

...απο τη ζωη μας, εχει νοημα να προχωρησουμε μπροστα χωρις αυτα; Δεν ειναι σαν να τους γυρναμε την πλατη και να τα ξεχναμε; Και γενικα τι αξια εχουν οι καθημερινες μαλακιες, η δουλεια, τα ενδιαφεροντα, τα βιβλια, χωρις εκεινους που αγαπαμε;

[diamont]

Πολύ δύσκολη ερώτηση.. Ελπίζω κάποιος να μπορεί να απαντήσει.. Από εμένα έχεις τη συμπαράσταση μου, τη σκέψη μου και ένα μεγάλο μπράβο που παλεύεις καθημερινά!

[Sonia]

Φυσικά και έχει νόημα να προχωρήσεις. Το κενό αυτών που χάνονται δεν αναπληρώνεται, ωστόσο πάντα κρατάμε κάτι από αυτούς μέσα μας και το περνάμε και στους άλλους με την σειρά μας. Και σίγουρα θα έρθουν και άλλα αγαπημένα πρόσωπα στην ζωή μας που έχουν να δώσουν και να πάρουν πράγματα.

[blackbird]

Ορέστη αν έχασες δικό σου άνθρωπο, συλληπητήρια.
Ειλικρινά τρέμω την ώρα και την στιγμή που θα συμβεί αυτό.
Θα πέσω σε κατάθλιψη, είμαι σίγουρη. Σου γυρνάει το μυαλό ρε παιδί μου. Απελπισία, δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά. Και μόνο στη σκέψη έχω αυτά τα συμπτώματα, οπότε πάνω κάτω μπορώ να φανταστώ πόσο χειρότερα θα είμαι.

Έχω σκεφτεί αυτό που λες. Επίσης δεν πιστεύω ούτε σε πνεύματα/ψυχές, μεταθανάτια ζωή, μετενσάρκωση κτλ. Αυτό που θα με κρατούσε νομίζω είναι σίγουρα το αν είχα κάποιον να φροντίσω. Να μην καταρρεύσω δηλαδή για άλλο άτομο που αγαπάω. Σίγουρα το νούμερο ένα θα ήτανε ένα παιδάκι. Επειδή δεν υπάρχει όμως αυτή η περίπτωση, και ούτε νομίζω θα με παρηγορούσε ένας σύντροφος, θα με κρατούσε η σκέψη ότι γεννήθηκα μια φορά, πρέπει να το πάω ως το τέρμα και να κρατάω την μνήμη αυτού του ανθρώπου ζωντανή, πως κάποιοι άλλοι το αντέχουν και συνεχίζουν, πως θα ήτανε αχαριστία για κάποιους να το τερμάτιζα μόνη, και σίιιιγουρα θα είχα συνεχώς στο μυαλό μου πως αυτός ο άνθρωπος δεν θα ήθελα εξαιτίας του να χαλάσω κι' εγώ την ζωή μου. Αν ήμουνα στην θέση του, που και μόνο στην σκέψη υπήρξα σε περιόδους κατάθλιψης, δεν θα άντεχα πως κατέστρεψα την ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων λόγω της απουσίας μου. Θα σκεφτόμουνα λοιπόν πως πρέπει να ανακούφιζα από τις (παράλογες) ενοχές αυτό τον άνθρωπο, να συνεχίσω όπως θα ήθελε και αφού μου δώθηκε αυτή η ευκαιρία, και φυσικά να μην πληγώσω ούτε άλλα πρόσωπα που θα με έβλεπαν μονίμως καταθλιπτική και σε πένθιμη διάθεση.

[Κύκνος]

...απο τη ζωη μας, εχει νοημα να προχωρησουμε μπροστα χωρις αυτα; Δεν ειναι σαν να τους γυρναμε την πλατη και να τα ξεχναμε; Και γενικα τι αξια εχουν οι καθημερινες μαλακιες, η δουλεια, τα ενδιαφεροντα, τα βιβλια, χωρις εκεινους που αγαπαμε;

Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι... Έχω χάσει πολλά αγαπημένα πρόσωπα, τις δυο γιαγιάδες μου, τον παππού μου και το χειρότερο το θείο μου πριν την ώρα του, 60 χρονών... Με πόνεσε και με πονάει... Και μάλιστα μια από τις απώλειες ήταν κι ένας λόγος για να προσπαθήσω να πεθάνω κι εγώ αλλά πιστεύω ότι από εκεί που βρίσκονται θα ήθελαν να είμαστε ευτυχισμένοι κι όχι να υποφέρουμε...

Συλλυπητήρια αν έχασες κάποιον, ελπίζω η ερώτηση σου να είναι γενική...

[Ορέστης]

Ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια. Δεν εχω καποια πολυ προσφατη απωλεια, αλλα καποιες μερες ειναι σαν χτες, ειδικα οταν με επισκεπτεται στο ονειρο μου.

[Vox]

...απο τη ζωη μας, εχει νοημα να προχωρησουμε μπροστα χωρις αυτα;

Ναι, έχει. Η ζωή απλά συνεχίζεται.

Δεν ειναι σαν να τους γυρναμε την πλατη και να τα ξεχναμε;

Και τι προτείνεις; Να πεθάνουμε πριν την ώρα μας;

Και γενικα τι αξια εχουν οι καθημερινες μαλακιες, η δουλεια, τα ενδιαφεροντα, τα βιβλια, χωρις εκεινους που αγαπαμε;

Η ζωή είναι όμορφη, ακόμα και με τα τραύματα που μπορεί να αφήσει μια τέτοια απώλεια.

[geodim]

Όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο χάνουμε και κομμάτι του εαυτού μας γιατί είχαμε συνδέσει αισθήματα, καταστάσεις, καθημερινότητα, όλα αυτά που συνδέουν τους ανθρώπους και είναι το πιο φυσιολογικό συναίσθημα να νοιώθουμε άδειοι, διαφορετικοί και πάει λέγοντας. Ακόμη και χρόνος να περάσει δε σημαίνει πως δε θα σκεφτόμαστε τα άτομα που έχουμε χάσει. Ο πατέρας μου για παράδειγμα παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια, ακόμη καμιά φορά ονειρεύεται κοντινό του πρόσωπο που έχασε πρόωρα.

Ο θάνατος έρχεται σε όλους, θα έρθει και σε εμάς κάποια στιγμή, είναι ο κύκλος της ζωής στη Γη έτσι. Όσο ζούμε όμως οφείλουμε να προσπαθούμε να κάνουμε όσο καλύτερη μπορούμε τη ζωή μας. Και το οφείλουμε πρώτα απ'όλα στον εαυτό μας. Με αυτόν ζούμε 24 ώρες το 24ωρο άλλωστε!