κρυμμενη απο τον κοσμο

[boo]

καλησπερα σε ολη την παρεα

δε ξερω αν γραφω στο σωστο thread..αμα δεν ας το αλλαξει καποιος διαχειριστης..

λοιπον θελω τα φωτα σας..την εμπειρια σας
ξερω οτι οι πλειονοτητα απο εσας αντιμετωπιζετε τα θεματα σας αλλοι πιο βαρυα αλλοι λιγοτερο.οπως και να εχει παλευετε με κατι

ετσι κι εγω παλευω με την παρανοικη ψυχωση που λενε οι γιατροι
δε μπορω να ξεαγχωθω.δε μπορω να βγω εξω.εχω ενα φιλικο ζευγαρι αλλα δεν αντεχω να βγω εξω.δε θελω.θα ερθει και η αδερφη μου για γιορτες και θα θελει να βγουυμε και εγω δε μπορω.τι να κανω.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΙ
με παρακολουθουν με κυνηγουν θελουν να με σκοτωσουν
εχω πολυ αγχος και εχω κλειστει στο δωματιο και δε βγαινω.
εχω δοκιμασει ενα καρο φαρμακα και δε με πιανουν
φταινε τα φαρμακα?φταιω εγω?τι φταιει?
τι μπορω να κανω να χαλαρωσω λιγο?
εσεις πως το ξεπερνατε?
να μεινω στο δωματιο και να περιμενω να χαλαρωσω?να κανω κατι πιο δραστικο τι?
παρακαλω τη βοηθεια σας

ευχαριστω για το χρονο σας

[Delmember031219]

Εγώ μόνο θα σταθώ στο σημείο που ρωτάς αν φταις εσύ. Μην το φορτώνεις αυτό στον εαυτό σου. Προφανώς δεν σε πιάνουν τα φάρμακα που λες και εσύ. Δεν το προκαλείς εσύ. Σαν έναν άνθρωπο που έχει πυρετό και το φάρμακο δεν του ρίχνει τον πυρετό. Δεν φταίει ο ίδιος.

[pavlosla]

https://www.youtube.com/watch?v=C7Jl9_59tfY
το εχεισ δει αυτο

[αλεξανδρος_77]

εκλογικευεις συνεχως οτι γραφεις και δε μπορω να μπω στο μυαλο σου αν πεις κατι που δε το εχεις καταλαβει γιατι το λες θα καταλαβω περισσοτερα

[Sonia]

Ο μόνος τρόπος να καταπολεμίσεις το άγχος είναι να συνεχίζεις την ζωή σου σαν να μην υπήρχε, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Και με τον καιρό τα συμπτώματα υποχωρούν. Όσο απαίσια κι αν αισθάνεσαι, προσπάθησε να συνεχίσεις αυτό που έκανες εκείνη την ώρα. Εγώ παλιότερα μπορεί π.χ. εκεί που έπινα έναν καφέ να με έλουζε κρύος ιδρώτας, να χτυπούσε η καρδιά μου σαν ταμπούρλο, να έτρεμα ολόκληρη και να αισθανόμουν ότι ζαλίζομαι και θα πέσω κάτω. Τον πρώτο καιρό εξαφανιζόμουν σε χρόνο dt για το σπίτι. Και τι έγινε; Τίποτα, μετά από λίγο τα ίδια. Ε, κάποια στιγμή είπα ότι είναι να έρθει θε να 'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει... Με έπιανε λοιπόν ο πανικός, καθόμουν στην καφετέρια και δεν το κουνούσα ρούπι. Έπινα σιγά σιγά λίγο νερό, προσπαθούσα να επικεντρωθώ στην συζήτηση με την παρέα όπως πριν ή αν ήμουν μόνη, έστρεφα την προσοχή μου σε κάτι άσχετο, την διακόσμηση στους τοίχους ή τον ωραίο σερβιτόρο ή προσπαθούσα να σκεφτώ άσχετα ευχάριστα πράγματα, π.χ. τι ωραία είχα περάσει στο τάδε μέρος τότε... Με τον καιρό τα συμπτώματα μειωθήκαν μέχρι που εξαφανιστήκαν κι όταν καμια φορά πάει να με πιάσει όλο αυτό, μου περνάει σχεδόν αμέσως.

Το μυαλό του καθενός παίζει διαφορετικά παιχνίδια. Εγώ στο πολύ άγχος πάθαινα κρίσεις πανικού κι έλεγα ότι θα πέσω κάτω, εσύ μπορεί να ακούς φωνές ή να νομίζεις ότι κάποιοι σε παρακολουθούν. Ξέρω ότι αισθάνεσαι χάλια εκείνη τη στιγμή, αλλά πες κι εσύ ότι είναι να γίνει θα γίνει και αγνόησέ το.

[boo]

βγηκα χτες με την αδερφη μου και την μανα μου για εναν γιατρο.λεω θα το προσπαθησω.τις αφηνω στο ιατρειο και φευγω.ειμασταν μαζι 20λεπτα και ημουν καλα.εκατσα αλλα 15 λεπτα στα μαγαζια.οσο δοκιμαζα ρουχα ημουν καλα.15 λεπτα.μιλουσα και στο τηλ και καπως ξεχνιομουν.δεν αντεξα αλλο ομως και μετα απο συνολικα 40-45 λεπτα εφτασα σπιτι τρομοκρατημενη.κατι πρεπει να μου αποσπαει την προσοχη μου για να ειμαι εξω.να ειμαι με καποιον δικο μου.και να μην καθομαι για πανω απο 30λεπτα εξω.

[αλεξανδρος_77]

αν θες να ξεχαστεις μπορεις να χεις ενα ραδιο να ακους διαφορα μπορει να χει το τηλεφωνο σου μερικα εχουν