Λίγη αισιοδοξία για όλους...

[Αποστολια]

Θα λυθουν όλα σιγά σιγά. Εμένα μια σχέση με βοηθησε και ξεπερασα όλα τα προβληματα και τις φοβίες μου.για μένα το πιο σημαντικο απ όλα είναι να έχεις δίπλα σου άνθρωπους να σε αγαπανε και να σε υποστηριζουν.

[xristoforos28]

Χαλια και εγω παιδια εχω γαδ και καταθλιψη...εχω απογοητευτει και μενα η λυση μου φενεται ειναι η αυτοκτονια η να κλειστω σε καμια κλινικη..η ζωη μου ειναι μαρτυριο δν.εχω ενεργεια και δυναμη ουτε κΑθαρο μυαλο..ειναι θολομενο..κανω ψυχοθεραπεια περνω φαρμακα απειρες αγωγες και τπτ..δν μπορω αλλλο..

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[Dimitrios85]

Θα λυθουν όλα σιγά σιγά. Εμένα μια σχέση με βοηθησε και ξεπερασα όλα τα προβληματα και τις φοβίες μου.για μένα το πιο σημαντικο απ όλα είναι να έχεις δίπλα σου άνθρωπους να σε αγαπανε και να σε υποστηριζουν.

Εν μέρη δεν έχεις άδικο, έχω υποστηρικτικό περιβάλλον την μητέρα μου τουλάχιστον, αλλά και αυτή θα την τρελάνω όπως πάει το πράγμα.

Ήσουν τυχερή που σε έπιασε και η αγωγή και βρήκες έναν άνθρωπο να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου και τις φοβίες σου.

Το θέμα είναι τι γίνεται, όταν δεν σε πιάνουν καθόλου τα φάρμακα, παίρνεις όλες τις παρενέργειες αυτών και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.

[Dimitrios85]

Χαλια και εγω παιδια εχω γαδ και καταθλιψη...εχω απογοητευτει και μενα η λυση μου φενεται ειναι η αυτοκτονια η να κλειστω σε καμια κλινικη..η ζωη μου ειναι μαρτυριο δν.εχω ενεργεια και δυναμη ουτε κΑθαρο μυαλο..ειναι θολομενο..κανω ψυχοθεραπεια περνω φαρμακα απειρες αγωγες και τπτ..δν μπορω αλλλο..

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Χριστόφορε έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ δυστυχώς τους τελευταίους 2 μήνες. Πριν κουτσά στραβά το πάλευα, με θετική σκέψη, γυμναστήριο, δουλειά, παρέες, ταινίες, σειρές κτλ. Από τότε που έκανα εκείνη την γαμώ εξέταση DNA και πήρα το Brintelixx με το Abilify, αποδιοργανώθηκε τελείως ο οργανισμός μου και η σκέψη μου και πήγαν όλα κατά διαόλου. Το καλοκαίρι ούτε που μου πέρναγαν τέτοιες ιδέες από το μυαλό και τώρα κάθε πρωί που ξυπνάω παλεύω με τις παρενέργειες των φαρμάκων και με τον αυτοκτονικό ιδεασμό. Εγώ πιο πολύ σκέφτομαι την κλινική για αυτό το λόγο. Δεν θέλω να πεθάνω από την μία, από την άλλη έχω κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια με φάρμακα, αγωγές, ψυχοθεραπείες κι άλλα πολλά.

[Αποστολια]

Δημήτρη και χριστοφορε πόσο καιρό περνετε την αγωγή? Γιατί παίζει σημαντικό ρόλο ο χρονος

[Dimitrios85]

Δημήτρη και χριστοφορε πόσο καιρό περνετε την αγωγή? Γιατί παίζει σημαντικό ρόλο ο χρονος

Αποστολία εγώ από τα 26 μέχρι τα 32 με μικρά διαλείμματα των 3 μηνών που είχα δοκιμάσει το Cipralex και το Effexor που δεν μου κάθισαν, έπαιρνα το Seroxat, από μόνο του φυσικά δεν έκανε κάτι, αλλά όπως έγραψα πιο πάνω με πολύ αγώνα το πάλευα, αλλά δεν ήμουν 100% καλά, ήμουν ένα 80% ας πούμε. Το Σεπτέμβρη ξανά γύρισα στο Seroxat για 2 μήνες στα 30mg από τα 50mg που έπαιρνα βέβαια και δεν είδα προκοπή και αποφάσισα και άλλαξα γιατρό, το Νοέμβρη πήρα Zoloft με Risperdal που ούτε καν με άγγιξε, τρομερό άγχος και παρενέργειες και τώρα εδώ και 1.5 μήνα σχεδόν είμαι πάλι στο Brintelixx το οποίο με αποδιοργάνωσε τελείως το καλοκαίρι, αλλά η νέα μου γιατρός επέμενε να το ξανά πάρω διότι λέει δεν είχα κάνει σωστή διακοπή του Seroxat. Τρέχα γύρευε. Ο καθένας έχει από μία άποψη και εμείς σαν ασθενείς ακολουθούμε. Δεν χρειάζεται να πω τι λεφτά έχω ρίξει όλα αυτά τα χρόνια σε εξετάσεις παθολογικές, στην εξέταση του DNA που ήταν ένα ψέμα και σε ψυχοθεραπείες. Δυστυχώς ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και αντιδράει διαφορετικά στα φάρμακα και ας έχουμε την ίδια πάθηση. Παίζει ρόλο βέβαια και το πόσο βαριά είναι η αγχώδης διαταραχή.

[Αποστολια]

Εγώ εναμιση χρόνο πήρα αγωγή το enlift.τους πρώτους μήνες είχα αποδιοργανωθει τελείως. Μετά απο κάποιο διαστημα 4 μηνων τα πήγα καλυτερα.σε αυτό το διάστημα που δρουν τα αντικαταθλιπτικα μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου και ότι σε απασχολει.εσυ δεν έχεις περιοδους που να εισαι καλά?η κάθε μέρα είσαι τα ίδια?

[Dimitrios85]

Εγώ εναμιση χρόνο πήρα αγωγή το enlift.τους πρώτους μήνες είχα αποδιοργανωθει τελείως. Μετά απο κάποιο διαστημα 4 μηνων τα πήγα καλυτερα.σε αυτό το διάστημα που δρουν τα αντικαταθλιπτικα μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου και ότι σε απασχολει.εσυ δεν έχεις περιοδους που να εισαι καλά?η κάθε μέρα είσαι τα ίδια?

Πλέον εδώ και 2-3 μήνες με τις αλλαγές των φαρμάκων είμαι κάθε μέρα χάλια από τότε που με επισκέφθηκε και η μείζων κατάθλιψη.

Από το πρωί που ξυπνάω έχω έντονο αυτοκτονικό ιδεασμό και άγχος φυσικά λόγω αυτού. Έχω ανηδονία για όλα τα πράγματα και απλά πάω στη δουλειά, γυρίζω στις 5 και είμαι κομμάτια από την κούραση, δίχως κουράγιο να κάνω κάτι άλλο.

[Αποστολια]

Το ότι πας στη δουλειά είναι πολύ σημαντικό. Να περιμένεις λίγο να σταθεροποιηθει η αγωγή σου γιατί πιθανον η αλλαγή των φαρμάκων σε κάνει χειρότερα.στη δουλειά σου πως ανταπεξερχεσαι?

[Dimitrios85]

Το ότι πας στη δουλειά είναι πολύ σημαντικό. Να περιμένεις λίγο να σταθεροποιηθει η αγωγή σου γιατί πιθανον η αλλαγή των φαρμάκων σε κάνει χειρότερα.στη δουλειά σου πως ανταπεξερχεσαι?

Με πολύ μεγάλη δυσκολία Αποστολία. Μηχανικά δουλεύω κυρίως και επειδή ξέρω την δουλειά χρόνια. Από το πρωί η σωματική κόπωση και η ατονία είναι τεράστια, δεν έχω δυνάμεις καθόλου. Παλιότερα με το Seroxat είχα έναν τρόπο ζωής, δουλειά, σπίτι, απογευματινό ύπνο και μετά γυμναστήριο (ήταν το μόνο που με ανέβασε πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια). Αλλά από τότε που έκανες τις αλλαγές των φαρμάκων και ήρθε και η κατάθλιψη δεν έχω κουράγιο καθόλου και επίσης από τις σκέψεις και να θέλω να κοιμηθώ το απόγευμα να ξεκουραστώ δεν μπορώ.

[Αποστολια]

Σε καταλαβαινω απόλυτα. Και εγώ με την δουλειά και τον ύπνο είχα τα ίδια θέματα. Είναι βασανιστικο έτσι το βιώσα εγώ. Αλλά διηρκησε λίγο σχετικά σε σχέση με σένα. Βρες την ρίζα του προβληματος και σιγά σιγά προσπαθησε να βελτιώσεις την ζωή σου σε ότι θέματα σε απασχολούν

[Dimitrios85]

Σε καταλαβαινω απόλυτα. Και εγώ με την δουλειά και τον ύπνο είχα τα ίδια θέματα. Είναι βασανιστικο έτσι το βιώσα εγώ. Αλλά διηρκησε λίγο σχετικά σε σχέση με σένα. Βρες την ρίζα του προβληματος και σιγά σιγά προσπαθησε να βελτιώσεις την ζωή σου σε ότι θέματα σε απασχολούν

Οι αγχώδεις διαταραχές δεν είναι απαραίτητο ότι προκαλούνται από κάτι που θα πρέπει να λυθεί, αυτό είναι το κακό.
Εγώ είχα πάρα πολύ καλά παιδικά χρόνια, πέρασα υπέροχα και απλά στα 15 μου χρόνια εμφανίστηκε, το πάλεψα όμως και δεν έκανα εκπτώσεις σε τίποτα.
Τελείωσα business management σε Bachelor, Marketing Management σε Master και από τα 20 μου παράλληλα με τις σπουδές δούλευα στον χώρο του αυτοκινήτου σε υπεύθυνες θέσεις και με τρελά ωράρια όπως είχα γράψει και πιο πριν. Πιεζόμουν πολύ βέβαια και παράλληλα είχα ένα οικογενειακό θέμα στο σπίτι με τον πατέρα μου, που είχε καρκίνο για πολλά χρόνια και ήμασταν συνέχεια στο άγχος για το πως θα βγούνε κάθε 3μηνο οι εξετάσεις.
Τότε λοιπόν στα 26 και ενώ ήμουν στη δουλειά, ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, η πίεση βάρεσε 20 και εγώ να είμαι έτοιμος να πέσω κάτω.
Στην αρχή φυσικά γύρισα όλους τους γιατρούς, στο τέλος μια νευρολόγος μου είπε αγχώδη διαταραχή με κρίσεις πανικού και θα πρέπει να πάρεις θεραπεία.
Για 2-3 μήνες είπα θα το παλέψω μόνος με ψυχοθεραπεία, αλλά ήταν τόσο έντονα τα ψυχοσωματικά και η αποδυνάμωση του οργανισμού μου, που με πήγαν σηκωτό για να πάρω αγωγή.
Ε από τότε 100% δεν συνήλθα ποτέ, πάντα είχα προβλήματα με το άγχος δίχως να υπάρχει αιτία και τις κρίσεις πανικού επίσης.
Θέλω να καταλήξω ότι στην δική μου περίπτωση φαίνεται ότι το πρόβλημα ήταν και είναι βιολογικό/παθολογικό άγχος.
Για πολλά χρόνια δεν είχα προβλήματα, αλλά πότε δεν έστρωνα, παρόλο που έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να είμαι καλά.
Από την εξέταση του DNA που έκανα, που δεν ξέρω εντέλει κατά πόσο ισχύει, δείχνει ότι έχω πρόβλημα με όλα τα SSRI/SNRI και οργανισμός μου τα "καίει" πριν προλάβω να πάρω το θεραπευτικό αποτέλεσμα και παίρνοντας όλες τις παρενέργειες.
Για αυτό έχω απαυδήσει και έχω φτάσει στο σημείο που είμαι τώρα.

[nikoletta83]

Πλέον εδώ και 2-3 μήνες με τις αλλαγές των φαρμάκων είμαι κάθε μέρα χάλια από τότε που με επισκέφθηκε και η μείζων κατάθλιψη.

Από το πρωί που ξυπνάω έχω έντονο αυτοκτονικό ιδεασμό και άγχος φυσικά λόγω αυτού. Έχω ανηδονία για όλα τα πράγματα και απλά πάω στη δουλειά, γυρίζω στις 5 και είμαι κομμάτια από την κούραση, δίχως κουράγιο να κάνω κάτι άλλο.

Η γιατρος θα ξερει καλυτερα αλλα ισως χρειαζεται λιγος χρονος ακομα για να σε πιασουν τα φαρμακα.Το πρωτο καιρο οπως θα ξερεις χειροτερευουν την κατασταση.Αχ αυτη η ανηδονια ειναι απαισιο συναισθημαΣκεψου ωστοσο και τα θετικα καταφερνεις να δουλεψεις.Εγω δεν μπορω να εργαστω καν και προτιμω να μην σηκωνομαι καθολου απο το κρεβατι ιδιως το πρωι.

[Dimitrios85]

Η γιατρος θα ξερει καλυτερα αλλα ισως χρειαζεται λιγος χρονος ακομα για να σε πιασουν τα φαρμακα.Το πρωτο καιρο οπως θα ξερεις χειροτερευουν την κατασταση.Αχ αυτη η ανηδονια ειναι απαισιο συναισθημαΣκεψου ωστοσο και τα θετικα καταφερνεις να δουλεψεις.Εγω δεν μπορω να εργαστω καν και προτιμω να μην σηκωνομαι καθολου απο το κρεβατι ιδιως το πρωι.

Νικολέτα, αν δεν ήταν οικογενειακή επιχείρηση και αντικείμενο που γνωρίζω, θα μου ήταν αδύνατο έτσι όπως είμαι να δουλέψω για κάποιον άλλο.
Το κάνω με πολύ ζόρι και πίεση για να μην μένω στο σπίτι και σκέφτομαι αρνητικά πράγματα.
Επίσης δεν είμαι και πολύ πεπεισμένος ότι όλοι οι γιατροί ξέρουν καλά την δουλειά τους, όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα.
Όπως είπες αυτή η ανηδονία που είναι προϊόν της κατάθλιψης μου έχει στοιχίσει επίσης πάρα πολύ, διότι είχα αρκετά χόμπυ (γυμναστήριο) τους υπολογιστές που τους αγαπάω από μικρό παιδί και είμαι moderator σε τεχνολογικά sites και τώρα δεν θέλω καν να τα βλέπω και να ασχολούμαι και δεν ξέρω πότε θα φύγει όλο αυτό.
Εσύ πως περνάς τον χρόνο σου?

[nikoletta83]

Οπως και να χει μπραβο που συνεχιζεις και πηγαινεις!Ειναι πολυ σημαντικο!
Οσο για τους γιατρους δεν εχεις και αδικο.Εμενα μου πηρε πολλα χρονια μεχρι να βρω τον καταλληλο ψυχιατρο και μια πολυ καλη ψυχοθεραπευτρια.Το καλυτερο πιστευω ειναι να βρει κανεις ψυχιατρο που ωστοσο ειναι ψυχοθεραπευτης.Εχω παρατησει κι εγω οσα μου αρεσαν να κανω.Δουλευα με παιδια με ειδικες αναγκες,αγαπουσα πολυ το διαβασμα και τις βολτες με τους φιλους μου!Τωρα δεν βρισκω καμμια ευχαριστηση σε αυτα.Οταν ξυπναω το πρωι ειναι το χειροτερο μου.Πολλες φορες ξαναξαπλωνω για πολλες ωρες.Οταν εχω καλυτερες μερες μπορει να βγω για ενα καφε με φιλους αλλα δεν βοηθαει ιδιαιτερα.Αλλες φορες παω στον κολλητο μου και πινω καφε κλαιγοντας.