Ποσο ακομα να προσπαθησω να σωσω τον γαμο με 2 χρονων παιδι;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 15 12311 ... LastLast
Results 1 to 15 of 214
  1. #1

    Ποσο ακομα να προσπαθησω να σωσω τον γαμο με 2 χρονων παιδι;

    Καλημερα σς ολους,

    Καταρχας ευχαριστω εκ των προτερων για τον χρονο που τυχον παρει καποιος για να απαντησει στο προβλημα μου. Ειμαι σιωπηλος αναγνωστης της σελιδας εδω και πολυ καιρο και εκτιμω ιδιαιτερα τις απαντησεις που δινονται.

    Ειμαι σε μια κατασταση οπου η συζυγος μου μου εχει παρε το παιδι χωρις την θεληση μου, εγω μενω στο εξωτερικο και αυτη εχει παει στους γονεις της στην Ελλλαδα. Προφανως και ειχαμε καποιες διαφωνιες στον γαμο μας απο την ημερα της γεννας του παιδιου που ειναι 2 χρονων. Εγω δεν τις θεωρουσα ιδιαιτερα σημαντικες αλλα απο οτι φαινεται η συζυγος το εβλεπε διαφορετικα.

    Το παραπονο απο την μερια την δικια της ειναι οτι την προσεβαλα, ειμαι αποτομος, την ελεγχα, με φοβοταν κτλ. Ο λογος για τον οποιο αισθανοταν ετσι η γυναικα, ηταν επειδη σαν μανα και σαν συζυγος δεν μπορουσε να παρει αποφασεις και στρεφοταν παντα σε εμενα. Εβλεπα την αδυναμια της οτι γενικα στα δυσκολα δεν μπορουσε, αλλα δεν ηθελα να της το πω μεσα στο προσωπο. Ουδεποτε ειχε το θαρρος να αποφασισει μονη της. Για αυτο απο ενα σημειο και μετα κατεληξα να κανω τα παντα στο σπιτι, απο το να πηγαινω για δουλεια (μονο εγω δουλευα) μεχρι το να παιρνω το παιδι απο τον παιδικο, να σκουπιζω το σπιτι, να τον κοιμιζω τα βραδια, να την βοηθαω ταυτοχρονα να μαθει μια ξενη γλωσσα και να βρει μια δουλεια για να σταθει στα ποδια της. Θεωρουσα οτι αν σταθει στα ποδια της με μια δουλεια, θα αποκτησει αυτοπεποιθεση. Κατεληξα τον εαυτο μου να τον εχω παραμελησει τελειως και να ζω μονο για το παιδι και την γυναικα για 2 χρονια. Αυτη η κουραση κατα την γνωμη μου ειχε ως αποτελεσμα να αντιδρω λιγο υπερβολικοτερα απο οτι επρεπε, απλα παντα μεσα σε λογικα πλαισια.

    Το δικο μου παραπονο απο την μερια μου ειναι οτι δεν εβλεπα καμια εκτιμηση των προσπαθειων μου να κρατησω αυτην την οικογενεια και ειχα την αισθηση οτι δεν με αγαπουσε. Προσπαθουσα να της δωσω προτοβουλιες στο σπιτι, αλλα παντα γυρνουσε η ευθυνη πισω σε μενα μετα απο καιρο. Οποτε το ανεφερνα το θεμα της αγαπης, εβλεπα την επομενη μερα μια κινηση εκτιμησης οπως ενα δωρακι, αλλα ως εκει, μετα παλι τα ιδια.

    Ποτε κατα την διαρκεια των 2 χρονων δεν καναμε μια ειλικρινεστατη κουβεντα και ας το επιδιωκα. Αυτη η επιδιωξη κατεληγε συνηθως σε καβγα διοτι δεν εβρισκα εναν συνομιλητη απεναντι μου, αισθανομουν οτι προσπαθουσα μονος μου.

    Καταληξαμε ενω εχουμε ερθει στην Ελλαδα για διακοπες στους δικους μου γονεις, να σηκωνεται ξαφνικα καποια στιγμη να παιρνει το παιδι να φευγει και να μου ανακοινωνει το θελει να ζησουμε χωρια και οτι στο εξωτερικο δεν θα ξαναρθει.

    Πηγα να την βρω στους γονεις του και καναμε μια κουβεντα 6 ωρων, δεν εφευγα μεχρι να βρω την ριζα του προβληματος μας. Καταληγαμε παντα στο οτι με κατηγορουσε οτι δεν την αφηνα ελευθερια και ενω της εξηγουσα τον λογο και το σκεπτικο μου απο πισω, δεν ηθελα να το καταλαβει. Την ρωτουσα ευθεως αν με αγαπαει και αν της λειπω και απαντηση δεν επαιρνα. Της εξηγησα οτι ηξερα οτι παλια με αγαπουσε, αλλα τωρα για καποιο λογο που δεν καταλαβαινω με θεωρει εχθρο της ενω δεν ειμαι.

    Εννοειται οτι και το γιο μου που πηρε μαζι της ειναι οτι πιο σημαντικο στη ζωη και οτι κλαιω εδω και ποσες μερες οποτε τον θυμαμαι. Οταν τον ειδα στο σπιτι της απο την στενοχωρια δεν αντεξα να παιξω μαζι του πανω απο 5 λεπτα απο την στενοχωρια. Οποτε βλεπω καποιο αντικειμενο του και τον θυμαμαι βαζω τα κλαμματα και μετα δεν μπορω να σταματησω.

    Η ερωτηση που θα ηθελα να θεσω ειναι η εξης: Ποια λαθη πιστευετε οτι εκανα εγω και μεχρι που αξιζει να το παλεψω ακομα; Εχω φτασει στα ορια μου. Αυτο που σκοτωνει πιο πολυ ειναι οτι εχω φτασει να μην θελω να δω τον γιο μου, γιατι αν τον δω θα κανω μια βδομαδα να συνελθω.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Ίσως κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι δεν ήταν πολύ συνειδητή η απόφαση της κοπέλας να ζήσει στο εξωτερικό, ή τελοςπάντων δεν είχε υπολογίσει πόσο δύσκολη θα είναι η διαδικασία της προσαρμογής, ταυτόχρονα με την απόκτηση και το μεγάλωμα ενός παιδιού και μάλιστα του πρώτου. Μήπως αλλιώς τα φανταζότανε κι αλλιώς της ήρθαν; Μπες λίγο στην θέση της αν αισθανόταν πελαγωμένη, να μην ξέρει πως να κινηθεί, να μην ξέρει καν την γλώσσα, να μην έχει ακόμα κάποιο δίκτυο υποστήριξης και να είσαι η μόνη της επαφή για μήνες... Εσύ για καλό βοηθάς και της πιέζεις για μια δουλειά κτλ, αλλά αυτή θεωρεί μάλλον ότι της ήρθαν όλα μαζεμένα και δεν την καταλαβαίνεις. Δεν λέω ότι έχει αυτή δίκιο κι εσύ άδικο, λέω ότι μάλλον τα προβλήματα ξεκίνησαν από εκεί. Για ρώτα την σε θεωρητικό επίπεδο αν νομίζει ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν αρχίζατε από την αρχή πίσω στην Ελλάδα. Δεν λέω να το κάνεις, απλά δες πως θα αντιδράσει.
    Όσο για το παιδί, μην το αποφεύγεις όσο συναισθηματικά φορτισμένος κι αν είσαι, να προσπαθήσεις να είσαι ήρεμος μαζί του και να το βλέπεις, διότι αν δεν τα βρείτε, μελλοντικά θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου ότι ούτε το παιδί σου δεν ήθελες να βλέπεις.

  3. #3
    Γεια σου Σονια,

    Σε ευχαριστω για την απαντηση σου και για τον χρονο που πηρες για να απαντησεις.

    Τα εχω ηδη σκεφτει ολα αυτα που λες. Ολον αυτον τον φορτο ηθελα συνειδητα να τον παρω εγω πανω μου, ωστε να εχει ελευθερο χρονο να σταθει στα ποδια της και να προσαρμοστει στην κατασταση. Ισως λαθος εκ μερους μου; Δεν ξερω.

    Ζουσε ηδη στο εξωτερικο 7 χρονια οταν την γνωρισα χωρις τους γονεις της και απλα αλλαξαμε παλι χωρα στο εξωτερικο που παλι δεν ειχε τους γονεις της. Αλλα μου ανακοινωσε, το τονιζω, ανοικωσε οτι η βαση της θα ειναι η Αθηνα και οτι δεν ξερει ακομα αν εγω θα εχω θεση σε αυτην την ζωη της.

    Εγω αυτο που αναρωτιεμαι Σονια ειναι η αγαπη που πηγε οταν μιλουσαμε. Εγω με δακρυα στα ματια την ρωτησα ευθεως αν της λειπω, αν με αγαπαει κτλ αλλα απαντηση δεν πηρα. Το ξερω οτι παλια με αγαπουσε. Αν ειχε εστω και ενα μικρο αισθημα για μενα της ειπα οτι θα βρουμε λυση αν υπαρχει θεληση. Θα εκανα τα παντα ακομα και να ανεβουνε και οι γονεις της της ελεγα.

    Η Ελλαδα λιγο πολυ ειναι ενα σχεδιο πολυ δυσκολο, διοτι αν τα βροντηξω και εγω και γυρισουμε Ελλαδα χωρις δουλεις, μαθηματικα εχουμε χωρισει μετα απο αυτο.

    Το παιδι θα προσπαθησω σε κανενα μηνα να το ξαναδω οταν θα εχω ηρεμησει λιγο ψυχολογικα.

    Πιστευεις οτι υπαρχει ελπιδα;; Γιατι πνευματικα εχω παραδοθει και ειμαι στα προθυρα να παω στο δικηγορο για χωρισμο λογω λογικησ...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2018
    Location
    Ελλάδα
    Posts
    841
    Να προσθέσω στα λεγόμενα της Sonia πως όταν αναλαμβάνεις ευθύνες και κάνεις τα πάντα εσύ, δεν είναι απαραίτητο πως ο άλλος θα το εκτιμήσει με τον τρόπο που εσύ νομίζεις. Μπορεί από τη μεριά της να νόμιζε πως προσπαθούσες να ελέγξεις πολλά πράγματα και δεν ήθελες να παίρνει αυτή και τόσες πρωτοβουλίες. Αυτό με τον καιρό μπορεί πάλι να το σχηματίσει στο μυαλό της ως προσπάθεια ελέγχου γενικότερου και ειδικά αν ήταν και χωρίς δουλειά η γυναίκα σου και κοινωνικό κύκλο, δεν είναι απίθανο να έφτασε στο σημείο να προβάλλει την έλλειψη ευτυχίας που ένιωθε επάνω σου. Μετά έρχεται η συναισθηματική αποστασιοποίηση -αφού εσύ είσαι σημαντική αιτία της δυστυχίας της- από εσένα και τελικά η επιθυμία να φύγει μακρυά από μία κατάσταση που ένιωθε πως την έπνιγε.
    Το καταλαβαίνω πως είχες καλές προθέσεις αλλά στην περίπτωση αυτή μάλλον έδρασε αρνητικά το γεγονός πως ανέλαβες τα πάντα.
    "Of course I talk to myself. Sometimes I need expert advice."

  5. #5
    Γεια σου geodim,

    Εχεις απολυτο δικαιο, γιατι αυτο ηταν η βαση της διαφωνιας μας. Δεν ηθελα να τα κανω ολα αλλα αναγκαζομουνα. Παραδειγμα: Ειναι αρρωστη και χρειαζεται γιατρο. Της λεω οτι με τα αγγλικα που ξερει, θα βγαλει ακρη να βρει γιατρο και να κανονισει ραντεβου και οντως θα τα καταφερνε. Αλλα την επιανε η οποια ανασφαλεια της και ελεγε εμενα να κανονισω γιατρο. Οποτε ενω ημουν στη δουλεια εψαχνα γιατρους συν του οτι εφευγα μετα απο την δουλεια να την παω και στον γιατρο. Καταλαβαινεις σε τι αδιεξοδο ημουνα; Δεν τις ηθελα τις ευθυνες, μου τις εδινε αλλα μετα παραπονιοτανε.

    Και προφανως οι γονεις και οικογενεια μου προτεινουνε να παω σε δικηγορο, αλλα βαθεια μεσα μου ξερω οτι καπου αυτο λυνεται. Οχι;; Το συναισθημα θα μπορουσε να ξαναρθει;;;

    Ευχαριστω

  6. #6
    Με συγχωρειτε παλι,

    Το προβλημα βασικα μεταξυ μας ηταν η επικοινωνια πιστευω εγω, δηλαδη οτι εκανα το εκανα με καλο σκοπο και οπως λεει ο geodim εκλαμβανονταν ως αρνητικα. Και πλεον εχουμε φτασει σε ενα σημειο να της εξηγω το σκεπτικο πισω απο καθε πραξη αλλα ο ανθρωπος απεναντι μου να μην θελει πλεον να ακουσει και να μην με πιστευει. Η ελλειψη εμπιστοσυνης απο μερια της δεν μπορω να καταλαβω απο που ερχεται.

    Ετσι οπως ειναι τα πραγματα, πιστευτε οτι θα μπορουσε να υπαρξει λυση η τελειωσε οριστικα;; Υπαρχει και ενα παιδι στη μεση για αυτο με απασχολει τοσο πολυ...

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Φιλε εσεισ με τα εξωτερικα ειστε διαφορετικοι ανθρωποι πρωτον εμεισ τρωμε πετρεσ και μενουμε ελλαδα εγω ειμαι αγροτησ με πτυχιο δεν εβρισκα δουλεια στην κορη μου δεν ειχα να δωσω τιποτα ετσι νομιζα τελικα τισ εδωσα οτι μπορουσα συν καποιεσ αληθειεσ για τη ζωη απο εδω που γραφω δεκα χρονια για να μη στα πολυλογω φουκαρασ ειμαι αλλα τησ ειπα πραγματα για τη ζωη και το εκτιμησε τελικα το συμπερασμα ειναι αυτο που θελει το παιδι ειναι να δινεισ οτι εχεισ ειτε πεντε ειτε δεκα ειτε εκατο συναισθηματικα και υλικα αυτα
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  8. #8
    Γεια σου Elis,

    Συμφωνω μαζι σου, αλλες λογικες των Ελληνων στην Ελλαδα και στο εξωτερικο.

    Εκει που καταληγω εγω ειναι οτι ηταν μαλλον ενας ανασφαλης ανθρωπος, με παρα πολυ πεισμα, που του ρθαν ολα βουνο και που δεν μπορουσε να παραδεχτει την "ανικανοτητα" του στον εαυτο του και την πληρωνα μετα εγω οπως ειπε ο geodim. Και ακολουθησε αυτο τωρα. Υπαρχει καμια ψυχολογικη ορολογια για ανθρωπους οι οποιοι εχουν φοβο αποτυχιας και λογω πεισματος δεν το παραδεχονται στον εαυτο τους;;; Και υπαρχει λυση για αυτο;;;

    Ευχαριστω

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Αυτοι κανουν σχεσεισ οι αλλοι δεν κανουν σοου σιμπλ
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  10. #10
    Δεν σε καταλαβαινω...

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Αμα δεν ειχατε αυτεσ τισ ανασφαλειεσ δε θα κανατε σχεσεισ τοσο απλο ειναι
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Εχεισ γνωρισει καμια κοπελα τσαμπιονσ λιγκ να σου πει για τουσ αντρεσ η μονο β τοπικο
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2018
    Location
    This fish has left the forum. 08/2019
    Posts
    350
    Quote Originally Posted by Giannisss View Post
    Γεια σου Elis,

    Συμφωνω μαζι σου, αλλες λογικες των Ελληνων στην Ελλαδα και στο εξωτερικο.

    ποια ειναι η διαφορα αναμεσα σε αυτους που μενουν ελλαδα και αυτους πιυ ειναι εξω? η μονη διαφορα που βλεπω εγω ειναι οτι οσοι ειναι εξω σημαινει πως δεν ειχα τροπο η βισμα να βρουν δουλεια ελλαδα

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Θα σου πω την ιστορια μου οταν ημουν πεντε χρονων ημουν υγιησ εξυπνοσ και ταλαντουχοσ με βλεπουν τα αλλα τα παιδακια και ξεκιναει ο πολεμοσ τι μπινελικια τι ξυλο τα παντα με στρωνει ο πατερασ μου ο εξυπνοσ δουλεια στα χωραφια το χειροτερο και σχολειο γνωριζω μια κοπελα κανω παιδι κατα λαθοσ ειμαι 20 χρονων ολοι εχουν προβλημα μαζι μου αναλαμβανει ο στρατηγοσ παιρνει το παιδι και πληρωνω εγω με μαγκια του στρατηγου εχω περασει σχολη δουλευω και πληρωνω αποτελεσμα μετα εικοσι χρονια η κορη μου που την βρηκα στην εφηβεια και τι μεγαλωσα εχει ενα σπιτι κι ενα μαγαζι πηρε κι εκατο χιλιαρικα απο τισ δουλειεσ μου εξακολουθουν ολοι να εχουν προβλημα μαζι μου γνωριζω απο γυναικεσ ολο το τσαμπιονσ λιγκ ερχεται ο αλεξησ και με κανει βασανιστηρια δευτερη φορα με ουσιεσ αμερικανικα την πρωτη φορα ηταν στρατο ελληνικα ενα στρατοπεδο μονοσ μου σκοπιεσ αγγαρειεσ τα παντα συμπερασμα μου ειπε την αληθεια το τσαμπθιονσ λιγκ για τουσ αντρεσ αν δεν πιστευεισ ρωτα εναν που ειναι παοκ να σου πει ετσι κυβερνανε τοσα χρονια στο βορρα
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Γαριδα αυτοι που φευγουν θελουν λεφτα και δεν τουσ αρεσει η ελλαδα πουλανε με λιγα λογια τον εαυτο τουσ για τα λεφτα
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

Page 1 of 15 12311 ... LastLast

Similar Threads

  1. ποσο χρονων ειμαστε παιδια?
    By MissButterfly in forum Με καφέ και συμπάθεια....
    Replies: 17
    Last Post: 06-05-2016, 01:49
  2. 25 ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ...
    By stefanos14587 in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 6
    Last Post: 11-01-2013, 15:40
  3. θελω να σωσω τον γαμο μου
    By κωστας1983 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 5
    Last Post: 17-02-2012, 19:07
  4. Έντονο πρόβλημα σε γάμο με παιδί...
    By gus1973 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 9
    Last Post: 23-11-2010, 16:41
  5. Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΑΜΟ & ΠΑΙΔΙ
    By Marnek in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 16
    Last Post: 28-07-2008, 01:50

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •