Κακή ψυχολογία.

[Delmember031219]

Εδω βρισκεται ολο το δραμα και ο εγκλωβισμος (οχι μονο σε σενα !).
Τα καλα παιδια δεν μπορουν να γινουν για λιγο κακα και αφου γινει
η δουλεια τους, παλι καλα παιδια. Αυτο το γραφω για οσους γονεις
μας διαβαζουν ! Η συνειδηση ειτε θα ειναι λαστιχο ειτε θα ειναι γρανιτης.
Εαν μεγαλωσεις ενα παιδι με αρχες (δηλαδη, γρανιτενια συνειδηση) ΔΕΝ
μπορει να γινει για λιγο λαστιχο χωρις να ραγισει και θρυμματιστει η συνειδηση !
Και επειδη ο γρανιτης δεν ξανακολα (το διαισθανεται αυτο ο ανθρωπος με
αρχες) προτιμα να μην προκαλεσει την μοιρα του. Να μην ελαστικοποιησει
τις αρχες του.

Οι οποιες ομως .... δεν ειναι αυτοβουλα δικες του. Τις πηρε προικα
καποια εποχη που επαιζε ακομα να επιλεξει αναμεσα στο λαστιχο
και τον γρανιτη.

Το περιγράφεις πολύ σωστά. Αλλά το αν επέλεξε ανάμεσα στο λάστιχο και το γρανίτη συνειδητά, δεν ξέρω.

[Del-meme290719b]

Ποιος επιλεγει στην ηλικια των 6, των 10 η και των 14 ..... τι συνειδηση επιθυμει ?
Σφουγγαρι ειναι. Παιρνει παραδειγματα και παραστασεις απο το περιβαλλον του ΑΚΟΜΑ.
Τι εχει προλαβει να ζησει απο ζωη για να επεξεργαστει και ξεσκαρταρει, τι του ταιριαζει
και τι ΟΧΙ ? Αυτουνου, τι του ταιριαζει ! Οχι των γονεων του !

Εφαγα 30 χρονια για να ξεσκαρταρω ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΙΣΑ απο οσα μου μπηχτηκαν στο DNA.

Kαπου στα 70 θα ξερω πια ..... τι ειναι δικη μου αξια .... και τι ηταν δικη τους αξια !
Κανενα προβλημα ...... αν ζουσα 400 χρονια !!! Αλλα, δεν ζω τοσα ! Τραγικη ειρωνια :
ο ανθρωπος μαθαινει πληρως τον εαυτο του .... οταν ειναι ετοιμος να φυγει.

[Yoco Choco]

Kαπου στα 70 θα ξερω πια ..... τι ειναι δικη μου αξια .... και τι ηταν δικη τους αξια !
Κανενα προβλημα ...... αν ζουσα 400 χρονια !!! Αλλα, δεν ζω τοσα ! Τραγικη ειρωνια :
ο ανθρωπος μαθαινει πληρως τον εαυτο του .... οταν ειναι ετοιμος να φυγει.

Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι αθροίζεται η σοφία όσο περνούν τα χρόνια.
Δυστυχώς εμένα μου φαίνεται ότι αθροίζεται η βλακεία, η συγκατάβαση και η τυφλότητα(τουλάχιστον στην περίπτωσή μου).
Μακάρι να ξαναείχα την σοφία που είχα στα 18-22 και την διαπεραστική ματιά που περνούσε και τοίχο από μόλυβδο.
Αδειάζω και απομακρύνομαι ολοένα από εμένα.
Φοβάμαι ότι όταν κάποτε θα φύγω δεν θα έχει μείνει τίποτα απ'τον εαυτό μου...

[αλεξανδρος_77]

Η ζωή σου έτσι όπως την περιγράφεις είναι καρμπόν όπως ήταν τότε και η δική μου.

ειναι καρμπον στο οτι κανενας απο τους δυο δε θελει ανθρωπους γυρω του σε αυτο εισαστε ιδιοι.

[Kostas_14]

ειναι καρμπον στο οτι κανενας απο τους δυο δε θελει ανθρωπους γυρω του σε αυτο εισαστε ιδιοι.

Σε αυτό έχεις άδικο. Ήθελα και θέλω και θα συνεχίσω να είμαι κοινωνικός, απλά κάποτε δεν ήμουν και εκείνοι που ήταν κάποτε φίλοι, απλά δεν ήταν εξ'αρχής φίλοι. Δεν είχα σωστά άτομα δίπλα μου και πόσο μάλλον, όταν από το σπίτι σου δεν έχεις πάρει την κατάλληλη "άμυνα" ώστε να ανταπεξέλθεις στις συνθήκες.

Γι'αυτό μ'αρέσει να βοηθάω νέα άτομα στο φορουμ, άτομα που έχουν τα ίδια άγχη που είχα εγώ κάποτε. Εγώ όμως δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει, τουλάχιστον εκείνους που βοηθάω, όσο μπορώ, να καταφέρουν να ξεπεράσουν γρήγορα κάποια κόμπλεξ. Μέχρι και τα 18 μου, ένα κλειστό παιδί ήμουν, με αρκετά κόμπλεξ.

Τώρα έχω την εμπειρία τουλάχιστον να τα υπερνικάω αρκετές φορές, όλα πιστεύω είναι θέμα μυαλού και ψυχικής δύναμης.

[Celtic1984]

Σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου φίλε μου. Η αλήθεια είναι πως ήταν μια φάση, τώρα είμαι αρκετά καλύτερα, έχω ανεβασμένο το ηθικό. Μπορεί να παίζει και το ότι μου αρέσει πολύ μια κοπέλα και όχι απλά μου αρέσει, αλλά νιώθω και κάτι βαθύτερο για εκείνη. Τελικά οι καλές γνωριμίες, είναι πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε. Ενώ την ήξερα και εκείνη με ήξερε, δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη επικοινωνία, τώρα που βγήκαμε με παρέα και ήταν και εκείνη, ήρθαμε πιο κοντά και είδαμε πως έχουμε πολλά κοινά.

Επίσης της αρέσει το χιούμορ μου, γενικά ήταν ένα βράδυ που πέρασα μετά από πολύ καιρό, τόσο πολύ καλά. Δεν το πιέζω εννοείται, αλλά επειδή μιλάμε στο fb, πλέον από "Κωνσταντίνος" εκείνη πρόσθεσε και ένα "μου". Μπορεί ναι να είναι και φιλικό, φιλική έτσι κι αλλιώς είναι η σχέση μας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Πάντως από τι μου είπε, γιατί μου ανοίχθηκε αρκετά για τα προσωπικά της, είμαι από τους τύπους που θα ήθελε να κάνει σχέση. Δεν έχει ξανά κάνει σχέση, εγώ είμαι 21, εκείνη 19.

Εσύ σαν πιο έμπειρος, πως τα βλέπεις αυτά φίλε;

Όντως πολλές φορές μια καλή γνωριμία μπορεί να βρίσκεται κάτω απο την μύτη μας και εμείς να μην τη βλέπουμε. Χαίρομαι πάντως που βλέπεις που τα πράγματα καλύτερα και πιο αισιόδοξα. Τώρα σε οτι αφορά το θέμα σου με την κοπέλα είναι ξεκάθαρο οτι της αρέσει να κάνει παρέα μαζί σου. Το γεγονός οτι έχετε πολλά κοινά ενδιαφέροντα το κάνει πιο εύκολο. Απλά είναι 19 ετών είναι άπειρη και φαίνεται οτι δεν είναι κοπέλα που της αρέσει το εύκολο και το ευκαιριακό. Θέλει να νιώσει ασφάλεια. Οπότε πήγαινε το σιγά σιγά, πέρνα αρκετό χρόνο μαζί της και ανάλογα με το πως θα αντιδράσει προχωράς.

[Celtic1984]

ειναι καρμπον στο οτι κανενας απο τους δυο δε θελει ανθρωπους γυρω του σε αυτο εισαστε ιδιοι.

Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο απόλυτος. Το γεγονός οτι υπήρξαν ατυχίες με τα άτομα που είχαμε γύρω μας και δεν ταιριάξαμε με όλους δεν σημαίνει οτι είμαστε αντικοινωνικοί και δεν θέλουμε να έχουμε ανθρώπους γύρω μας.

[Del-meme290719b]

Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι αθροίζεται η σοφία όσο περνούν τα χρόνια.
Δυστυχώς εμένα μου φαίνεται ότι αθροίζεται η βλακεία, η συγκατάβαση και η τυφλότητα(τουλάχιστον στην περίπτωσή μου).
Μακάρι να ξαναείχα την σοφία που είχα στα 18-22 και την διαπεραστική ματιά που περνούσε και τοίχο από μόλυβδο.
Αδειάζω και απομακρύνομαι ολοένα από εμένα.
Φοβάμαι ότι όταν κάποτε θα φύγω δεν θα έχει μείνει τίποτα απ'τον εαυτό μου...

Aλλο λες εσυ ! Μιλας για σοφια.
Εγω αναφερομαι στο πως να γνωρισω τον εαυτο μου.
100% γυμνο και καθαρο απ'οτι "ξενο" μαζεψα μεσα μου.
Κουρεμενο απο το "μαλλι" που μου φυτεψαν οι δικοι μου.
Και ειχα γινει σαν την αρκουδα. Τοσο ... μαλλι και τριχα.

Πριν πας στην σοφια ... δεν πρεπει να γνωριζεις τι εισαι εσυ ?
Τι θελεις εσυ ? Ποια ειναι τα δικα σου μειονεκτηματα αλλα και
πλεονεκτηματα. Ακομα και σημερα, στα 52, εχω πλεονεκτηματα
που πολεμω μεσα μου (η τουλαχιστον ετσι μου λενε καποιοι που
γνωριζω) και μειονεκτηματα που προστατευω με νυχια και δοντια.

ΔΕΝ πρεπει να μαθω τι ειναι δικο μου ... εντελως δικο μου ?

Για σοφια .... ασε .... δεν ξερω αν προλαβαινω πια.

[αλεξανδρος_77]

αυτο ομως δε σημαινει οτι ταιριαζετε γιατι αυτο μου θυμιζει τους γονεις μου που αυτο ειναι το μονο πραγμα που συμφωνουν εχω ξαναδει το εργο..

[Miliva21]

Συνεχίζει το κακό που με δέρνει, έχω πέσει αρκετά πολύ ψυχολογικά, πριν έκανα χιούμορ και τώρα κάθομαι αμίλητος και αγέλαστος, χάνω τον εαυτό μου, χάνω τα πάντα. Είχα αρκετό καιρό να νιώσω έτσι και όταν ένιωθα, έμενα για μέρες στο κρεβάτι μέχρι να συνέλθω, κάποιες φορές δεν πήγαινα και σχολή και όταν πήγαινα, απλά παρακαλούσα τον χρόνο να περάσει πιο γρήγορα.

Δεν ξέρω αν θα ξανά πέσω πάλι στα ίδια, αλλά το ότι ξεκινάω πάλι αμίλητος και αγέλαστος δεν είναι καλό σημάδι. Δεν έκανα τις γιορτές που περίμενα, δεν έκανα τίποτα από αυτά που ήθελα στις γιορτές. Δεν βγήκα ούτε ένα ραντεβού και έχω όπως έχω ξανά πει, σταματήσει πλέον και να ασχολούμαι με το θέμα γυναίκα.

Νιώθω όπως είπα άσχημος, ίσως κάποια λόγια γυναικών να με επηρέασαν και να είδα τελικά την αλήθεια πιο καθαρά. Ίσως τελικά να μην κάνουν κάποιοι για σχέση, να μην κάνουν κάποιοι για οικογένεια, να μην κάνουν κάποιοι για τίποτα.

Στην πραγματικότητα παίζει να είμαι πιο μόνος και από την ίδια την μοναξιά. Κάθομαι όλη μέρα και βλέπω ταινίες, σταμάτησα να περπατάω και όταν το κάνω, δεν γουστάρω να βλέπω άλλο κόσμο. Σταμάτησα να επικοινωνώ, σταμάτησα να κάνω το οτιδήποτε. Ζω μόνο για να φύγω στο εξωτερικό για σπουδές, αλλά ξέρω πως και εκεί θα είμαι σαν έγκλειστος, οπότε περιθώρια ζωής δεν θα υπάρχουν, το ίδιο και περιθώρια για γνωριμίες με γυναίκες δεν θα υπάρχουν.

Κάποτε έπεισα τους φίλους μου να κάνουμε badoo, εγώ δεν το έβλεπα σαν ένα μέσο για πήδημα, ήθελα να βρω κάτι αξιόλογο. Ούτε εκεί μου έστελναν μηνύματα και αν κρίνουμε ότι όλα ήταν με βάση την εξωτερική εμφάνιση, φαίνεται κιόλας γιατί το κατάργησα. Δεν ξέρω πια πως να αντιδράσω απέναντι σε όλα αυτά.

Πίστευα πως θα τα ξεπερνούσα με το χιούμορ, τελικά ο παλιός καλός εαυτός μου ξανά γύρισε. "Εδώ ανήκεις" μου είπε, "σε αυτόν τον κόσμο, όχι στην χαρά, όχι στις ελπίδες, όχι στις γνωριμίες". Φλέρταρα ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, γιατί ένιωθα καλά, πλέον κουράστηκα στο ίδιο αποτέλεσμα, αυτό της απόρριψης.

Από μικρός παλεύω με τέρατα, παλεύω να είμαι δυνατός για την αδερφή μου, παλεύω να είμαι ο λογικός στην οικογένεια και στο τέλος παλεύω και με εμένα τον ίδιο, αλλά κάπου κουράστηκα, λύγισα και ξανά έπεσε η ψυχολογία μου. Θα μπορούσα όπως κάνουν οι περισσότεροι, να κατηγορήσω τους άλλους για όλα αυτά, ώστε να νιώσω καλύτερα εγώ. Το θέμα είναι ότι φταίω εγώ.

Έφτασα να πω στον πατέρα μου, γιατί δεν με έκανε έκτρωση τότε, αφού ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ήμουν, δεν ήθελαν να παντρευτούν οι γονείς μου, αλλά έμεινε έγκυος σε εμένα και αναγκαστικά τους "έδεσα", χωρίς να θέλουν ο ένας τον άλλον. Βλέπετε μέσα σε αυτά τα 21 χρόνια που ζω, ποτέ δεν έζησα μια χαρούμενη γιορτή.

Στα γενέθλιά μου και στην γιορτή μου, εγώ ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κλαίγοντας. Ούτε διασκέδασα, ούτε βγήκα έξω, μέσα ήμουν. Τώρα που τα γράφω όλα αυτά, ούτε εγώ ο ίδιος θα με ήθελα για σχέση. Λένε όλοι ότι αν δεν είσαι εσύ καλά πρώτα, δεν θα έρθει η σχέση. Το θέμα ήταν ότι ήμουν καλά για αρκετό διάστημα, έτρωγα ήττες από παντού, αλλά έλεγα "οκ πάμε παρακάτω" και προχωρούσα. Δεν είμαι εγώ έτσι, ποτέ δεν ήμουν.

Ήμουν και είμαι ένας καταθλιπτικός τύπος, κολλημένος με το ίντερνετ (εδικά πιο παλιά), που απέκτησε φίλους στο 3ο έτος σπουδών, ενώ πριν ήταν το παραμελημένο παιδί της τάξης που το κορόιδευαν όλοι. Έλεγαν ότι βρωμάω, οι κοπέλες με κυνηγούσαν χλευάζοντάς με, ακόμη και μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο της μητέρας μου, που περίμενε λίγο πιο έξω από το σχολείο, ακόμα και εκεί να με κυνηγούν και να ρωτάει η μητέρα μου "ποιες είναι αυτές και τι ήθελαν;" και εγώ να τα μπαλώνω.

Τώρα μυρίζω απίστευτα ωραία, πάντα κάθε πρωί μετά το μπάνιο, βάζω axe αρώματα και γενικά μυρίζω κάθε μέρα υπέροχα και αυτό μου έμεινε από κόμπλεξ. Περιποιούμαι πάλι από κόμπλεξ, το κάνω και για τον εαυτό μου, αλλά ο φόβος μου είναι να μην με κοροϊδέψει πάλι κανένας. Άλλαξα διατροφή και γενικά άλλαξα αρκετά πράγματα. Το αποτέλεσμα είναι να μην το αναγνωρίζει κανένας και κυριότερα καμία.

Ναι μικρότερος σκόπευα να την κάνω από την ζωή, ήμουν αρκετά μικρός, κάπου 7-8 που ήταν και η χειρότερη ηλικία μου. Φοβήθηκα το ύψος, αλλιώς τώρα δεν θα έγραφα εδώ.

Ξέρω θα πείτε, "έλα στο μέλλον θα έρθουν τα καλύτερα", εγώ όμως βαρέθηκα. Βαρέθηκα να ζω γερασμένα, βαρέθηκα να δίνω συμβουλές για τους άλλους για να περνάνε καλά εκείνοι. Άκουγα άκουγα άκουγα και ξανά άκουγα όλη την κλάψα μερικών, που περίμεναν συμβουλές από εμένα.

Έκοψα επαφή με ένα "φίλο" εξαιτίας αυτού, τώρα ούτε αυτός μου μιλάει. Ήταν de facto φαίνεται να δίνω συμβουλές συνέχεια. Κουράστηκα, δεν με χαροποιεί κάτι πλέον. Παλιά χαιρόμουν με το παραμικρό, χαιρόμουν και γελούσα ακόμη και με το πιο χαζό πράγμα, ένιωθα καλά. Τώρα πάει και αυτό.

Ξέρετε κάτι και κλείνω με αυτό, αν και δεν θα ήθελα να κλείσω, φαίνεται έχω να πω πολλά ακόμη. Το χειρότερο είναι πως οι ζωές αυτών των ανθρώπων, που χλεύαζαν και εμένα και άλλα παιδιά, είναι τέλειες. Όταν λέμε τέλειες, εννοούμε πως κάνουν την ζωή που πρέπει να κάνει ένας στην ηλικία μου, έχουν τις αρκετές σχέσεις στο ιστορικό τους και παράλληλα νιώθουν αρκετά καλά με τον εαυτό τους. Όταν είχα την επιλογή, έπρεπε να ήμουν αλήτης, να μην υπολογίζω τίποτα, να πηδάω χωρίς συναίσθημα, να κάνω ό,τι μου κατέβει. Δυστυχώς έγινα καλό παιδί με αρχές, κάτι που με γέμισε κόμπλεξ.

Ξέρω ότι δεν θα απαντήσει πάλι κανένας, είναι μάλλον το σύστημα εδώ, δεν με ενδιαφέρουν οι απαντήσεις, το μόνο που ζητάω είναι να το διαβάσει κάποιος, ώστε αν είναι έτσι και εκείνος, τουλάχιστον να δει εμένα, ώστε να ελπίζει εκείνος σε κάτι καλύτερο. Εγώ είμαι πλέον το δείγμα του πάτου...

Ειλικρινά δεν είχα πάρει πρέφα το συγκεκριμένο θρεντ μέχρι τώρα....

Κοίταξε και στα δικά μου θέματα απαντάνε πολλοί λιγότεροι από όσους εγώ βοηθαω σίγουρα...οπότε γενικά γίνεται αυτό....

Πφφφ φαίνεται να έχεις και εσύ τα θεματάκια σου....................... Ε λοιπόν πραγματικά τη ζωή για να τη γλεντήσεις πρέπει να τη παίρνεις χαλαρά και όχι σοβαρά...

Άμα τη πάρεις σοβαρά όπως εσύ και εγώ καηκες............θέλει θρασσος να επιβιωσεις..........κοίτα κάτι ηλιθιους που έχουν τη σιγουριά με το.μερος τους και είναι στοκοι στο μυαλό αλλα εχουν θρασος και τουπε!!! Αυτοί ξέρουν να ζουν.......

Θέλει αυτοπεποίθηση η ζωή είναι αλήθεια....Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η ντροπαλοτητα μπορεί να σου δημιουργησει κόμπλεξ που δύσκολα θα απαγκιστρωθεις από αυτα......

Κ όμως πολλοί περισσότεροι από όσους νομίζεις έχουν περάσει από χλευασμό και μπουλνιγκ ακόμα και ο ντι καπριο που τον βλέπεις στο σινεμά και πεθαίνει η μία ή υφήλιος για χάρη του...........Πόσο μάλλον εμείς οι κοινοί θνητοί....

Άκουσε με ....αν το θέμα σου είναι κυρίως η μοναξιά από συντροφική σχέση κάνεις πολύ μεγάλο λάθος και απογοητευεσαι.........Μας έχεις γράψει κατά καιρούς ότι έχεις μια παρέα.....έχεις κάποιους φίλους 5 με 6 που συναναστρεφεσαι.....Αυτό είναι ότι καλύτερο.......δες το θετικά αυτό και να είσαι περήφανος για αυτά που έχεις..

Φοβάμαι πως δεν μπορώ να σε βοηθήσω ουσιαστικά γιατί έρχομαι και εγώ αντιμέτωπη με θέματα της ηλικίας και με τις σχέσεις με άλλους και δεν είμαι η κατάλληλη παρόλο που δεν έχω ακριβώς τα ίδια βιώματα με σένα...να σε βοηθήσω .....

Μιλά σε κάποιον σε πρώτη φάση στους δικούς σου...Πώς νιωθεις.......κτλ και έπειτα εγώ θα σου πρότεινα να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο να του πεις τι σκέφτεσαι....να σε βοηθήσει λίγο να αρχίσεις να βάζεις σε τάξη τα βιώματα και τις σκέψεις σου......

Γιατί το πρόβλημα σου είναι πολύπλευρο και έχει βαθιά τη ρίζα σε αλλά θέματα

[Miliva21]

Διαβάζοντας το κείμενο σου απλά ένιωσα σαν να γυρνάω καμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν. Η ζωή σου έτσι όπως την περιγράφεις είναι καρμπόν όπως ήταν τότε και η δική μου. Στο σχολείο περνούσα απαρατήρητος, στο πανεπιστήμιο παρότι είχα ρίξει αρκετή δουλειά σωματικά (γυμναστήριο) και πνευματικά (σε σχέση με την αυτοπεποίθηση μου) τα πράγματα δεν άλλαξαν παρά στο ελάχιστο και σε γενικές γραμμές το μόνο που είχα καταφέρει ήταν να γυρνάω με ένα σωρό γυναίκες (είτε στην καθημερινότητα είτε στις διακοπές) οι οποίες με έβλεπαν αποκλειστικά σαν φίλο και συμφοιτητή και τίποτε άλλο. Ήμουν αυτό που λένε ο κλασικός καληνυχτάκιας. Ένιωθα οτι σαν μαθητής και σαν φοιτητής δεν είχα ζήσει ούτε στο ελάχιστο απο αυτό που ήθελα και περίμενα να ζήσω (ξέφρενα πάρτι μέχρι το πρωί, διακοπές με παρέες και γκόμενες, ταξίδια κλπ). Ώσπου τελείωσα τις σπουδές μου και μια ημέρα απο καθαρή τύχη γνώρισα μια γυναίκα, ερωτευτήκαμε παντρευτήκαμε και αυτή τη στιγμή είμαι περήφανος πατέρας ενός νεογέννητου μωρού. Κάθε φορά που αγκαλιάζω τη γυναίκα μου και το παδί μου νιώθω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Τα λέω όλα αυτά για να σου δείξω οτι το γεγονός οτι και εγώ δεν έζησα αυτά που περίμενα ως φοιτητής ουδώλος πλέον με απασχολούν. Είμαι κάτι παραπάνω απο ευτυχισμένος με αυτά που έχω σήμερα. Είσαι μόνο 21 ετών αλοίμονο εαν απογοητεύεσαι απο τώρα. Έχεις πολλά πράγματα να κάνεις και να ζήσεις. Κράτα το κεφάλι ψηλά ποτέ δεν ξέρεις απο που θα σου έρθει η γνωριμία, ο έρωτας κλπ. Εαν έχεις αυτό το σκεπτικό απο τώρα τι θα κάνεις μετά τα 30;

Μπράβο σου συγχαρητηρια!!! Έτσι είναι τα πράγματα για όλους μας !!

Μπράβο που το αποδεικνυεις και στη πράξη ....το ότι νιώθουμε αμεταβατοι και στάσιμοι δε σημαίνει πως η ζωή μας δεν είναι απρόβλεπτη και πως δεν θα έρθει η αλλαγή

[Kostas_14]

Ειλικρινά δεν είχα πάρει πρέφα το συγκεκριμένο θρεντ μέχρι τώρα....

Κοίταξε και στα δικά μου θέματα απαντάνε πολλοί λιγότεροι από όσους εγώ βοηθαω σίγουρα...οπότε γενικά γίνεται αυτό....

Πφφφ φαίνεται να έχεις και εσύ τα θεματάκια σου....................... Ε λοιπόν πραγματικά τη ζωή για να τη γλεντήσεις πρέπει να τη παίρνεις χαλαρά και όχι σοβαρά...

Άμα τη πάρεις σοβαρά όπως εσύ και εγώ καηκες............θέλει θρασσος να επιβιωσεις..........κοίτα κάτι ηλιθιους που έχουν τη σιγουριά με το.μερος τους και είναι στοκοι στο μυαλό αλλα εχουν θρασος και τουπε!!! Αυτοί ξέρουν να ζουν.......

Θέλει αυτοπεποίθηση η ζωή είναι αλήθεια....Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η ντροπαλοτητα μπορεί να σου δημιουργησει κόμπλεξ που δύσκολα θα απαγκιστρωθεις από αυτα......

Κ όμως πολλοί περισσότεροι από όσους νομίζεις έχουν περάσει από χλευασμό και μπουλνιγκ ακόμα και ο ντι καπριο που τον βλέπεις στο σινεμά και πεθαίνει η μία ή υφήλιος για χάρη του...........Πόσο μάλλον εμείς οι κοινοί θνητοί....

Άκουσε με ....αν το θέμα σου είναι κυρίως η μοναξιά από συντροφική σχέση κάνεις πολύ μεγάλο λάθος και απογοητευεσαι.........Μας έχεις γράψει κατά καιρούς ότι έχεις μια παρέα.....έχεις κάποιους φίλους 5 με 6 που συναναστρεφεσαι.....Αυτό είναι ότι καλύτερο.......δες το θετικά αυτό και να είσαι περήφανος για αυτά που έχεις..

Φοβάμαι πως δεν μπορώ να σε βοηθήσω ουσιαστικά γιατί έρχομαι και εγώ αντιμέτωπη με θέματα της ηλικίας και με τις σχέσεις με άλλους και δεν είμαι η κατάλληλη παρόλο που δεν έχω ακριβώς τα ίδια βιώματα με σένα...να σε βοηθήσω .....

Μιλά σε κάποιον σε πρώτη φάση στους δικούς σου...Πώς νιωθεις.......κτλ και έπειτα εγώ θα σου πρότεινα να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο να του πεις τι σκέφτεσαι....να σε βοηθήσει λίγο να αρχίσεις να βάζεις σε τάξη τα βιώματα και τις σκέψεις σου......

Γιατί το πρόβλημα σου είναι πολύπλευρο και έχει βαθιά τη ρίζα σε αλλά θέματα

Κοίτα το πιο εύκολο πράγμα είναι να πεις ξέρεις, πανε σε έναν ψυχολόγο και τέλος. Δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή απορρίπτω αυτό που λες, έχω πάει μια δυο φορές και ίσως να ξανά πάω αργότερα, γιατί τώρα δεν έχω χρόνο. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου.

"Πφφ...έχεις και εσύ τα θεματάκια σου". Να σου πω σε αυτό το σημείο, πως δεν ξέρω μέχρι στιγμής ή δεν έχω γνωρίσει κάποιο άτομα μέχρι στιγμής, που να μην έχει ή είχε κάποια θέματα. Μην περιμένεις να βρεις άτομο που να μην έχει θέματα, μάλιστα και από εδώ και μόνο φαίνεται πως όλοι πέρασαν ή περνάνε κάποια θέματα. Είχα τουλάχιστον την αντοχή και τα κότσια να τα αντιμετωπίσω.

Αυτές είναι κάποιες σκέψεις που έκανα κάποτε, τότε που δεν είχα πράγματι κανέναν για να μιλήσω και τα αντιμετώπιζα μόνος μου. Το θέμα δεν είναι να χάσεις μάχες, αλλά να νικήσεις τον πόλεμο με τον εαυτό σου. Τότε εκείνοι/ες που τα έκαναν αυτά, τους δικαιολογώ μέχρι ενός σημείου. Ήμουν ένα παιδί, χωρίς άποψη, κλειστό από κάθε άποψη, με θέματα ακόμη και στο φλερτ. Όταν απαγκιστρώθηκα από αυτές τις μαλακίες, ελευθερώθηκα και αυτό οφείλω να πω, πως το έκανα μόνος μου. Σε ψυχολόγο πρόσφατα είχα πάει, αν και μου είπε πως είχα βάλει σε τάξη αρκετά πράγματα και το πιστεύω αυτό.

Βλέπω από τον τρόπο που σκέφτομαι, τον τρόπο κάνω καινούριες γνωριμίες (φιλικές ή ερωτικές), γενικά επειδή νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, δρω και διαφορετικά στον κόσμο.

Παλιά να φανταστείς φορούσα συνέχεια ένα μπουφάν, χωρίς να το βγάζω, ένιωθα πως με κρατούσε "ασφαλή". Ναι όλοι μας είχαμε τα θέματα μας κάποτε.

Τι να πω για το δικά μου στην παρέα μου; Άλλα παιδιά έχουν περάσει χειρότερα από εμένα, αλλά παρατήρησα πως και εκείνοι έχουν παλέψει πολύ μόνοι τους και αρκετοί τα κατάφεραν.

Όσο δεν έχουν παλέψει Μίλιβα, είναι γιατί φοβούνται τον εαυτό τους ή απλά βολεύονται με το πως είναι. Κάτι που βρίσκει αντίθετο εμένα.

[Miliva21]

Κοίτα το πιο εύκολο πράγμα είναι να πεις ξέρεις, πανε σε έναν ψυχολόγο και τέλος. Δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή απορρίπτω αυτό που λες, έχω πάει μια δυο φορές και ίσως να ξανά πάω αργότερα, γιατί τώρα δεν έχω χρόνο. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου.

"Πφφ...έχεις και εσύ τα θεματάκια σου". Να σου πω σε αυτό το σημείο, πως δεν ξέρω μέχρι στιγμής ή δεν έχω γνωρίσει κάποιο άτομα μέχρι στιγμής, που να μην έχει ή είχε κάποια θέματα. Μην περιμένεις να βρεις άτομο που να μην έχει θέματα, μάλιστα και από εδώ και μόνο φαίνεται πως όλοι πέρασαν ή περνάνε κάποια θέματα. Είχα τουλάχιστον την αντοχή και τα κότσια να τα αντιμετωπίσω.

Αυτές είναι κάποιες σκέψεις που έκανα κάποτε, τότε που δεν είχα πράγματι κανέναν για να μιλήσω και τα αντιμετώπιζα μόνος μου. Το θέμα δεν είναι να χάσεις μάχες, αλλά να νικήσεις τον πόλεμο με τον εαυτό σου. Τότε εκείνοι/ες που τα έκαναν αυτά, τους δικαιολογώ μέχρι ενός σημείου. Ήμουν ένα παιδί, χωρίς άποψη, κλειστό από κάθε άποψη, με θέματα ακόμη και στο φλερτ. Όταν απαγκιστρώθηκα από αυτές τις μαλακίες, ελευθερώθηκα και αυτό οφείλω να πω, πως το έκανα μόνος μου. Σε ψυχολόγο πρόσφατα είχα πάει, αν και μου είπε πως είχα βάλει σε τάξη αρκετά πράγματα και το πιστεύω αυτό.

Βλέπω από τον τρόπο που σκέφτομαι, τον τρόπο κάνω καινούριες γνωριμίες (φιλικές ή ερωτικές), γενικά επειδή νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, δρω και διαφορετικά στον κόσμο.

Παλιά να φανταστείς φορούσα συνέχεια ένα μπουφάν, χωρίς να το βγάζω, ένιωθα πως με κρατούσε "ασφαλή". Ναι όλοι μας είχαμε τα θέματα μας κάποτε.

Τι να πω για το δικά μου στην παρέα μου; Άλλα παιδιά έχουν περάσει χειρότερα από εμένα, αλλά παρατήρησα πως και εκείνοι έχουν παλέψει πολύ μόνοι τους και αρκετοί τα κατάφεραν.

Όσο δεν έχουν παλέψει Μίλιβα, είναι γιατί φοβούνται τον εαυτό τους ή απλά βολεύονται με το πως είναι. Κάτι που βρίσκει αντίθετο εμένα.

Ισχύει ότι έχουν όλοι τα θέματα τους...το κακο είναι πως αυτοί που κάνουν ζημιές νομίζουν ότι είναι τέλειοι ενώ εμείς τλκ γινόμαστε μυρικαστικα σε σημείο που δν θα πρεπε....

Είναι προς όφελος σου το γεγονός ότι αναγνωρίσεις πράγματα και ότι θες να αλλάξεις...

Σου πρότεινα να μιλήσεις σε καποιν ειδικο γτ δεν νμζ πως κανένας μας εδώ μέσα μπορεί να σου προσφέρει βοήθεια ουσιαστική ...άντε να σου γράψουμε καμία καλή κουβέντα να σε ανεβάζουμε λίγο στη στιγμή αυτή αδυναμίας όμως στη πράξη αν θες να βγάλεις κάποιο αποτέλεσμα ή να βοηθηθεις προς στη σωστή κατεύθυνση θα ήταν καλύτερο να μιλήσεις εκεί όπου θα μπορούσαν να σου πουν δύο πράγματα παραπανω για το πώς λειτουργείς και για το πώς να αλλάξεις τη σκέψη σου και τη ζωή σου ......

[Macgyver]

ο ανθρωπος μαθαινει πληρως τον εαυτο του .... οταν ειναι ετοιμος να φυγει.

Μπαααα , οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν εχουν το κουραγιο να αποδεχθουν τον ατελη εαυτο τους και τα ελατωμματα τους , αντιθετως , με την ηλικια γινονται πιο δυστρποποι και πεισμονες , εχω παραδειγμα τους γονεις μου , 83 και 92 , δεν προκειται ποτε να παραδεχουν ποιοι ειναι πραματικα ..... ειναι θεμα εγωισμου το ναχεις καλο ' γνωθι σεαυτον ' ......οχι ηλικιας .....

[Macgyver]

.
Εγω αναφερομαι στο πως να γνωρισω τον εαυτο μου.
100% γυμνο και καθαρο απ'οτι "ξενο" μαζεψα μεσα μου
ΔΕΝ πρεπει να μαθω τι ειναι δικο μου ... εντελως δικο μου ?
.

Ειμαι 57 κι ακομη μαθαινω τον εαυτο μου , που νομιζα οτι τον ηξερα , ο ανθρωπος συνεχως αλλαζει με τα χρονια ......οχι τα βασικα χαρακτηριστικα του ......