Σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα μου

[Delmem250119a]

Καλησπέρα σας και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας. Μοιράζομαι μαζί σας μια πολύ επώδυνη προσωπική ιστορία που έχει σημαδέψει τη ζωή μου και δεν πρόκειται να αφήσω πίσω μου μέχρι να πεθάνω. Κάθε λέξη του τίτλου που έγραψα ισχύει και στο άκουσμά του έρχονται όλες οι θύμησες στο νου μου και με κομματιάζουν...
Μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό με δυο γονείς συντηρητικούς. Αδέρφια δεν έχω. Ο πατέρας μου ήταν πάντα τακτικός θαμώνας του καφενείου, μέθυσος, επιβλητικός, και εριστικός χαρακτήρας. Η μάνα μου από την άλλη, χαμηλών τόνων, νοικοκυρά, πάντα τον φοβόταν και δεν του έφερνε αντιρρήσεις. Που και που τη χτυπούσε, αλλά όχι συστηματικά, μόνο αν είχε τα νεύρα του.
Μέχρι να γίνω 10 ετών ο πατέρας μου ήταν σχετικά αδιάφορος απέναντί μου, ψυχρός κι απόμακρος. Όταν έκλεισα τα 10, ξαφνικά άρχισε να παίζει μαζί μου, να είναι τρυφερός, να με αγκαλιάζει, να με φιλάει. Μια μέρα που καθόμασταν και βλέπαμε τηλεόραση, έβαλε το χέρι του μέσα από το εσώρουχό μου και άρχισε να με χαϊδεύει στα γεννητικά όργανα. Ενώ στην αρχή τρόμαξα, έπειτα η σωματική ηδονή νίκησε τον φόβο κι έτσι είχα τον πρώτο μου οργασμό.... Στα 10 μου... Από τον ίδιο μου τον πατέρα... Σιχαίνομαι τον εαυτό μου που απολάμβανα αυτό το αποτρόπαιο πράγμα. Αυτό το ερωτικό παιχνίδι μεταξύ μας συνεχίστηκε μέχρι τα 13 μου με συνεχείς προσθήκες. Μέχρι τότε κράτησε και η απόλαυση. Ένα βράδυ γύρισε σπίτι τύφλα στο μεθύσι και με βίασε. Βροχή τα χαστούκια, τα μαστιγώματα από τη ζώνη του, οι απειλές πως αν μιλήσω θα με σκοτώσει, ποτάμι τα δάκρυα όταν με παράτησε σύξυλη να αιμορραγώ και να πονάω ψυχικά και σωματικά... Από τότε ξεκίνησε να με κακοποιεί σεξουαλικά και σωματικά. Ικανοποιούσε τις αρρωστημένες ορέξεις του πάνω μου και μετά πάντα ξύλο και ύβρεις.
Ο άνθρωπος αυτός πέθανε πέρυσι όταν ήμουν 17 ετών από κίρρωση του ήπατος. Πλέον ζω σε μια επαρχιακή πόλη κοντά στο χωριό μου με τη θεία μου. Παρακολουθούμαι από ψυχολόγο και ψυχίατρο και παίρνω αγωγή seroxat, topamac και clonotril λόγω βαριάς κατάθλιψης, ψυχοσωματικών και κρίσεων πανικού και επιληψίας. Δίνω για δεύτερη φορά πανελλήνιες καθώς την πρώτη πήγα με τρομερό άγχος με αποτέλεσμα να αποτύχω και προσπαθώ να ορθοποδήσω. Όμως δε μπορώ να ξεχάσω όσα μέχρι πρόσφατα έζησα. Σιχαίνομαι τους άλλους ανθρώπους, δεν αντέχω να με αγγίζει κανείς, ειδικά οι άντρες. Ζω μια φρίκη. Έχω κάνει 4 απόπειρες αυτοκτονίας. Δε μπορώ να συνεχίσω με αυτό το βάρος. Ο ψυχίατρός μου έχει προτείνει νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική αλλά δε θέλω να πάω. Τι να κάνω;

[giorgos panou]

Σοκαριστικη η εμπειρια σου κοπελα μου! Αν κι δεν ειναι λογικο εχω να αναφερω οτι διαβαζωντας το αρθρο σου ,ενιωσα μια μικρη ξαλαφρρωση απο τον θανατο του πατερας σου μαλον σκετο "τερας σου". Ειναι πολλα που θα μπορεσω να σου γραψω , κι τα αλλα παιδια εδω μεσα ωστε να σε κανουμε να ξεχαστεις να σου πουμε οτι να αφησεις πισω σου ολα αυτα και να ζησεις αυτα που οφειλεις να ζησεις.
Λυπαμαι ομως οπου δικαιολογεις την αποτυχια σου στις εξετασεις με τα οσα περασες! δεν εχει σχεση το ενα με το αλλο κοπελια! πρεπει να περασεις στην σχολη που εχεις βαλει σκοπο και να μην ταξιδευει το μυαλο προσορινα καπου αλλου εκτως απο τα βιβλια του σχολειου σου. Σαν τελειωσεις με αυτο μετα εχεις χρονο για τετοια.Ακουγετε σκληρο αυτο που σου λεω αλλα εαν το σκεφτεις θα δεις οτι ετσι πρεπει να πραξεις.
Εαν θες απαντησε μου σε καποιες ερωτησεις μου, αληθεια, η σχεση με την μητερα σου μετα τον θανατο του τερασ σου ποια ειναι? Οικονωμικα πως ειστε? δουλευεις εσυ, η η μητερα σου? Ειναι απομερα το χωριο σου? φιλες-φιλους εχεις? κι τελος, εαν καταλαβα καλα εισαι γυρο στα 18-20, αρα θα εχεις επαφες μετο αλλο φιλο, τα πας καλα με τα αγορια? σεξουαλικα εχεις προβληματα λογο του οτι υπηρχε το ιστορικο με το τερας ?

[Yoco Choco]

Tι τράβηξες και εσύ κοριτσάκι μου....Πόσες Ιφιγένειες υπάρχουν εκεί έξω?...
Αρχικά, δεν θα πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις και να μισείς τον εαυτό σου που δεν αντιλήφθηκες την νοσηρότητα της κατάστασης στα 10 σου χρόνια...Είναι φυσιολογικό...Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι οι άνθρωποι που υποτίθεται πρέπει να σε προστατέψουν θα είχαν πρόθεση να σε βλάψουν......Ο πα-ΤΕΡΑΣ σου έπαιξε ύπουλα...Εκμεταλλεύτηκε την οικειότητα και την εμπιστοσύνη που λογικά εμπνέει ένας πατέρας στο παιδί του,για να ικανοποιήσει την αρρώστια του...Ήταν δειλός και άνανδρος.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω...Περνάω και εγώ δύσκολα με κατάθλιψη/αγχώδη διαταραχή αλλά διαφορετικής αιτιολογίας(την οποία αιτιολογία ακόμη ψάχνω).
Νομίζω πως η ''αποκατάσταση'' του τραύματος θα έλθει μόνο βιωματικά και όχι με φάρμακα και ψυχοθεραπείες...Θα βοηθήσουν και αυτά αλλά δεν θα διορθώσουν την ζημιά...Το βίωμα λοιπόν θα πρέπει να είναι το ίδιο αλλά και εντελώς αντίθετο με αυτό που το προκάλεσε...Να ερωτευτείς και να νοιώσεις ότι αγαπιέσαι βαθιά και ειλικρινά από ένα άτομο με το οποίο θα έχεις διορθωτική σεξουαλική επαφή...Που θα κάνει το μίσος αγάπη,την βία θαλπωρή,την απόρριψη αποδοχή και τον πόνο απόλαυση...Ναι!!!...Μπορεί να ξαναγίνει απόλαυση...Πίστεψέ το!
Stay strong!!!

[Κύκνος]

Έλσα, δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει καθόλου αυτό που θα πω αλλά θα κάνω μια προσπάθεια... Θέλω να σου πω ότι σε νιώθω και σε καταλαβαίνω καθώς έχω ζήσει σεξουαλική επίθεση που όμως για καλή μου τύχη μπόρεσα ν' αποφύγω το βιασμό αν και το γεγονός δεν είχε καμία σχέση με τον πατέρα μου... Έχω κι εγώ πολλά ψυχικά τραύματα λόγω αυτού και πρόβλημα στις σχέσεις μου με το άλλο φύλο...
Αν νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω μπορείς να μου μιλάς όποτε θέλεις...

[Delmem250119a]

Σοκαριστικη η εμπειρια σου κοπελα μου! Αν κι δεν ειναι λογικο εχω να αναφερω οτι διαβαζωντας το αρθρο σου ,ενιωσα μια μικρη ξαλαφρρωση απο τον θανατο του πατερας σου μαλον σκετο "τερας σου". Ειναι πολλα που θα μπορεσω να σου γραψω , κι τα αλλα παιδια εδω μεσα ωστε να σε κανουμε να ξεχαστεις να σου πουμε οτι να αφησεις πισω σου ολα αυτα και να ζησεις αυτα που οφειλεις να ζησεις.
Λυπαμαι ομως οπου δικαιολογεις την αποτυχια σου στις εξετασεις με τα οσα περασες! δεν εχει σχεση το ενα με το αλλο κοπελια! πρεπει να περασεις στην σχολη που εχεις βαλει σκοπο και να μην ταξιδευει το μυαλο προσορινα καπου αλλου εκτως απο τα βιβλια του σχολειου σου. Σαν τελειωσεις με αυτο μετα εχεις χρονο για τετοια.Ακουγετε σκληρο αυτο που σου λεω αλλα εαν το σκεφτεις θα δεις οτι ετσι πρεπει να πραξεις.
Εαν θες απαντησε μου σε καποιες ερωτησεις μου, αληθεια, η σχεση με την μητερα σου μετα τον θανατο του τερασ σου ποια ειναι? Οικονωμικα πως ειστε? δουλευεις εσυ, η η μητερα σου? Ειναι απομερα το χωριο σου? φιλες-φιλους εχεις? κι τελος, εαν καταλαβα καλα εισαι γυρο στα 18-20, αρα θα εχεις επαφες μετο αλλο φιλο, τα πας καλα με τα αγορια? σεξουαλικα εχεις προβληματα λογο του οτι υπηρχε το ιστορικο με το τερας ?

Ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε. Θα απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις σας.
1) Η σχέση με τη μητέρα μου ήταν και παραμένει ουδέτερη. Ποτέ δεν είμασταν κοντά. Μια αγράμματη γυναίκα είναι που τρέμει την κοινωνική κατακραυγή και γι'αυτό υπήρξε αυστηρή μαζί μου στην εφηβεία μου. Έκανε πολλά λάθη και δε μπορώ να τη συγχωρήσω.
2) Οικονομικά μας συντηρεί η θεία μου προς το παρον (αδερφή της μητέρας μου).
3) Το χωριό είναι απόμερα αλλά όπως έγραψα στο αρχικό μου post μένω με τη θεία μου στην πιο κοντινή πόλη (δε θέλω να αναφέρω περισσότερα στοιχεία)
4) Δεν έχω κανέναν φίλο/η και δεν έχω συνάψει σχέσεις με το άλλο φύλο. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν. Ούτε να με ακουμπάνε θέλω.
Όσο για αυτά που είπατε περι αφοσίωσής μου στις πανελλήνιες, απλά ξαναδιαβάστε το μήνυμά μου. Όπως παραδεχτήκατε και μόνος σας όλα όσα έζησα είναι πάρα πολύ ακραία. Η χρονιά που έδινα εξετάσεις συνέπεσε με την αρρώστια του πατέρα μου και τα έντονα προσωπικά μου προβλήματα. Για ποιά βιβλία και στόχους μου μιλάτε;

[Delmem250119a]

Tι τράβηξες και εσύ κοριτσάκι μου....Πόσες Ιφιγένειες υπάρχουν εκεί έξω?...
Αρχικά, δεν θα πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις και να μισείς τον εαυτό σου που δεν αντιλήφθηκες την νοσηρότητα της κατάστασης στα 10 σου χρόνια...Είναι φυσιολογικό...Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι οι άνθρωποι που υποτίθεται πρέπει να σε προστατέψουν θα είχαν πρόθεση να σε βλάψουν......Ο πα-ΤΕΡΑΣ σου έπαιξε ύπουλα...Εκμεταλλεύτηκε την οικειότητα και την εμπιστοσύνη που λογικά εμπνέει ένας πατέρας στο παιδί του,για να ικανοποιήσει την αρρώστια του...Ήταν δειλός και άνανδρος.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω...Περνάω και εγώ δύσκολα με κατάθλιψη/αγχώδη διαταραχή αλλά διαφορετικής αιτιολογίας(την οποία αιτιολογία ακόμη ψάχνω).
Νομίζω πως η ''αποκατάσταση'' του τραύματος θα έλθει μόνο βιωματικά και όχι με φάρμακα και ψυχοθεραπείες...Θα βοηθήσουν και αυτά αλλά δεν θα διορθώσουν την ζημιά...Το βίωμα λοιπόν θα πρέπει να είναι το ίδιο αλλά και εντελώς αντίθετο με αυτό που το προκάλεσε...Να ερωτευτείς και να νοιώσεις ότι αγαπιέσαι βαθιά και ειλικρινά από ένα άτομο με το οποίο θα έχεις διορθωτική σεξουαλική επαφή...Που θα κάνει το μίσος αγάπη,την βία θαλπωρή,την απόρριψη αποδοχή και τον πόνο απόλαυση...Ναι!!!...Μπορεί να ξαναγίνει απόλαυση...Πίστεψέ το!
Stay strong!!!

Ευχαριστώ για όλα. Μακάρι να συνέλθω αλλά χλωμό το κόβω. Στην κοινωνία όπου δεσπόζουν η κακία και η νοημοσύνη κότας. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να βρω το έτερον μου ήμισυ...

[Delmem250119a]

Έλσα, δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει καθόλου αυτό που θα πω αλλά θα κάνω μια προσπάθεια... Θέλω να σου πω ότι σε νιώθω και σε καταλαβαίνω καθώς έχω ζήσει σεξουαλική επίθεση που όμως για καλή μου τύχη μπόρεσα ν' αποφύγω το βιασμό αν και το γεγονός δεν είχε καμία σχέση με τον πατέρα μου... Έχω κι εγώ πολλά ψυχικά τραύματα λόγω αυτού και πρόβλημα στις σχέσεις μου με το άλλο φύλο...
Αν νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω μπορείς να μου μιλάς όποτε θέλεις...

Αχχχ κρίμα τι περάσατε κι εσείς... Εύχομαι να το ξεπεράσετε κάποια στιγμή. Ευχαριστώ για όλα.

[Κύκνος]

Αχχχ κρίμα τι περάσατε κι εσείς... Εύχομαι να το ξεπεράσετε κάποια στιγμή. Ευχαριστώ για όλα.

Κι εγώ σ' ευχαριστώ...

Όσο για την ψυχιατρική κλινική, εμπιστεύεσαι το γιατρό σου; Αν ναι, μπορούμε να το συζητήσουμε... Εγώ την μία φορά που μπήκα σε κλινική δεν είχα καλή εμπειρία αλλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική...

[Delmem250119a]

Κι εγώ σ' ευχαριστώ...

Όσο για την ψυχιατρική κλινική, εμπιστεύεσαι το γιατρό σου; Αν ναι, μπορούμε να το συζητήσουμε... Εγώ την μία φορά που μπήκα σε κλινική δεν είχα καλή εμπειρία αλλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική...

Ναι τον εμπιστεύομαι. Θα ήθελα να ακούσω την εμπειρία σας. Αν δε νιώθετε άνετα, μου στέλνετε προσωπικό μήνυμα.

[Dimitrios85]

Έλσα πραγματικά λυπάμαι για όλα αυτά που σου συνέβησαν. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, αν και δεν γνωριζόμαστε, να βρεις την δύναμη να ξεπεράσεις όσο γίνεται αυτά τα γεγονότα.

[Delmem250119a]

Έλσα πραγματικά λυπάμαι για όλα αυτά που σου συνέβησαν. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, αν και δεν γνωριζόμαστε, να βρεις την δύναμη να ξεπεράσεις όσο γίνεται αυτά τα γεγονότα.

Σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά.

[Yoco Choco]

Στην κοινωνία όπου δεσπόζουν η κακία και η νοημοσύνη κότας.

Εσύ πιστεύεις ότι είσαι καλός και νοήμων άνθρωπος?...Αν το πιστεύεις,γιατί να μην πιστέψεις ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα που πιστεύουν το ίδιο και είναι?....
Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι εκεί έξω...Άκουσέ με...Κάτι ξέρουμε και εμείς από...ανθρώπους

[Κύκνος]

Ναι τον εμπιστεύομαι. Θα ήθελα να ακούσω την εμπειρία σας. Αν δε νιώθετε άνετα, μου στέλνετε προσωπικό μήνυμα.

Δεν έχω πρόβλημα... Είχα πάρει χάπια για ν' αυτοκτονήσω αλλά σε κάποια φάση μου τηλεφώνησε μια φίλη που είχα τότε και της το είπα και με έπεισε να πάω στο νοσοκομείο... Οπότε πήρα τηλέφωνο για ασθενοφόρο κι εκεί αφού έκαναν ότι έπρεπε για να μην κινδυνέψω νοσηλεύτηκα μία μέρα στην παθολογική κλινική και την επόμενη που ήταν να πάρω εξιτήριο με ρώτησαν αν ήθελα να πάω στην ψυχιατρική κλινική του ίδιου νοσοκομείου και δέχτηκα αλλά την επόμενη κιόλας μέρα υπέγραψα κι έφυγα γιατί η συμπεριφορά των νοσηλευτών ήταν απαράδεκτη, μέχρι που έβριζαν... Και δεν με άφηναν να χρησιμοποιώ το τηλέφωνο μου... Αν έχεις κάποια άλλη ερώτηση πες μου...

[Delmem250119a]

Εσύ πιστεύεις ότι είσαι καλός και νοήμων άνθρωπος?...Αν το πιστεύεις,γιατί να μην πιστέψεις ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα που πιστεύουν το ίδιο και είναι?....
Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι εκεί έξω...Άκουσέ με...Κάτι ξέρουμε και εμείς από...ανθρώπους

Ένα τίποτα είμαι εγώ. Δεν ξέρω καν αν μου αξίζει κάτι καλύτερο. Θα ακουστεί παράξενο αλλά κ θάνατος του πατέρα μου με ανακούφισε... αυτό ίσως είναι δείγμα κακίας.....

[Dimitrios85]

Ένα τίποτα είμαι εγώ. Δεν ξέρω καν αν μου αξίζει κάτι καλύτερο. Θα ακουστεί παράξενο αλλά κ θάνατος του πατέρα μου με ανακούφισε... αυτό ίσως είναι δείγμα κακίας.....

Έλσα φυσικά και δεν είσαι ένα τίποτα και σου αξίζει το καλύτερο. Επίσης δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο το γεγονός ότι σε ανακούφισε ο θάνατος του πατέρα σου, φυσικό επακόλουθο ήταν να νιώσεις έτσι, μετά από όλα αυτά που έχεις περάσει εξαιτίας του. Μην νιώθεις τύψεις για αυτό. Εσύ να κοιτάς μόνο από εδώ και πέρα, έστω και μέσα από την φαρμακολογία και την ψυχοθεραπεία να πατήσεις στα πόδια σου και να ανοίξεις τα φτερά σου.
Ξέρω, ακούγεται και φαντάζει πολύ δύσκολο, αλλά με τον καιρό πιστεύω θα τα καταφέρεις.