Σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα μου

[Delmem250119a]

ελσα μπορεις να τον βαλεις στη λιστα αγνοησης... Αν κανεις κλικ στο ονομα του, επιλεξεις να δεις το προφιλ του και μετα πας αριστερα στην οθονη που εμφανιζεται και κανεις κλικ στην προσθηκη στη λιστα αγνοησης, θα ησυχασεις μια και καλη. Το προτεινω ανεπιφυλακτα σαν λυση.

Ευχαριστώ για τη χρήσιμη πληροφορία. Θα μου χρειαστεί

[αλεξανδρος_77]

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

[αλεξανδρος_77]

ναι και εξακολουθω να το πιστευω οτι οι ανθρωποι οτι οταν δε βλεπουν τη λακουβα στα ποδια τους πεφτουν χειροτερα μεσα σ αυτην ο καθενας μπορει να καταλαβει αν εχω δικιο η οχι και το οτι σβηνω μερικα αυτο δε σημαινει οτι αλαζω γνωμη και εσυ το μεγα επειχηρημα σου (γιατι δε βρηκες αλλο) ηταν η ορθογραφια

[αλεξανδρος_77]

Ευχαριστώ για τη χρήσιμη πληροφορία. Θα μου χρειαστεί

καλα λεει να τη χρειαστεις προσεχε μη το ξεχασεις.

[Delmember031219]

Αλέξανδρε, δεν νομίζεις πως έχει αρκετά στο κεφάλι της για να κάθεσαι να λογομαχείς μαζί της. Και πότε πρόλαβε να έχει προηγούμενα μαζί σου; Που γράφεις στο άλλο θέμα. Μόλις χθες ανέβασε το θέμα της. Δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για αντιπαραθέσεις.

[αλεξανδρος_77]

ετσι και αλλιως δε βλεπει τι γραφω γιατι με εβαλε στη λιστα αγνοησης οποτε μη ζοριζεσε

[Delmem250119a]

Αλέξανδρε, δεν νομίζεις πως έχει αρκετά στο κεφάλι της για να κάθεσαι να λογομαχείς μαζί της. Και πότε πρόλαβε να έχει προηγούμενα μαζί σου; Που γράφεις στο άλλο θέμα. Μόλις χθες ανέβασε το θέμα της. Δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για αντιπαραθέσεις.

Πείτε χρυσόστομε κύριε Αργύρη γιατί μάλλον ο Αλέξανδρος τρώγεται για καυγά. Ήθος, ανθρωπιά, συμπόνια 0.

[αλεξανδρος_77]

Και πότε πρόλαβε να έχει προηγούμενα μαζί σου;

θα διαβαζε το φορουμ πριν μπει απλα δε θα μιλαγε.

[Delmem250119a]

ετσι και αλλιως δε βλεπει τι γραφω γιατι με εβαλε στη λιστα αγνοησης οποτε μη ζοριζεσε

Αλέξανδρε δε σε έβαλα ακόμα στη λίστα αγνόησης. Συγγνώμη που θα το πω δημόσια αλλά είσαι γκαου; Πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι αυτό για την ορθογραφία το είπα γιατί έθιξες το θέμα της παιδείας; Πόσο χρονών είσαι; 2, 5 ή 10 για να θες τέτοιο ντάντεμα; ΕΛΕΟΣ είσαι τραγικός!!!!!

[αλεξανδρος_77]

Πείτε χρυσόστομε κύριε Αργύρη γιατί μάλλον ο Αλέξανδρος τρώγεται για καυγά. Ήθος, ανθρωπιά, συμπόνια 0.

πρωτα η επιθεση για την ορθογραφια αφου δε βρηκες τιποτα αλλο και μετα ζητας και ρεστα για την απαντηση.

[Delmem250119a]

θα διαβαζε το φορουμ πριν μπει απλα δε θα μιλαγε.

Και μετά ξύπνησες. Δε σε ξέρω προσωπικά για να έχω προηγούμενα μαζί σου. Εσύ ξεκίνησες να μου επιτίθεσαι αναίτια.

[αλεξανδρος_77]

...........................

[αλεξανδρος_77]

...............................

[Delmem250119a]

Λοιπόν κύριε Αλέξανδρε, επειδή μάλλον με αφορμή το θέμα μου γράψατε τη γνώμη σας για την κακοποίηση, η οποία είναι βέβαια δεκτή, θα σας απαντήσω. Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά. Στο αρχικό σας post κάνετε λόγο για ελλιπή παιδεία και το κείμενό σας είναι γεμάτο ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Πώς δίνετε το καλό παράδειγμα για διαφορετική αντιμετώπιση της παιδείας, κάνοντας πληθώρα σολοικισμών και βαρβαρισμών; Εν συνεχεία αναφέρετε ότι δε μπορείτε άλλο να διαβάζετε ιστορίες κακοποιημένων ατόμων που έληξαν άδοξα (όπως η δική μου). Μια δήλωση σκληρή. Δικαίωμά σας να μη θέλετε να διαβάζετε την ιστορία κάθε πικραμένου. Δυστυχώς όμως είστε μέλος ενός forum αλληλοβοήθειας στο οποίο θα συναντάτε διαρκώς αναρτημένα κείμενα με τα προβλήματα των άλλων. Αν λοιπόν κάτι τέτοιο σας προκαλεί δυσφορία, τότε δεν κάνετε για εδώ μάλλον ή πρέπει να αλλάξετε τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων. Και τέλος, δε μπορώ να δώσω συμβουλές για την καταπολέμηση των ψυχολογικών προβλημάτων που αφήνει η βία στα θύματα σε συνανθρώπους μου διότι ως παθούσα δεν έχω σταθεί στα πόδια μου ώστε να σηκώσω στις πλάτες μου το βάρος του επηρεασμού ενος άλλου ανθρώπου.

Ορίστε και εδώ το μήνυμά μου ρε. Άνοιξε τα στραβά σου και διάβασέ το πάλι μπασ και καταλάβεεις το νόημα όσων γράφω αν και χλωμό το κόβω.

[WhyAlwaysMe?]

Καλησπέρα σας και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας. Μοιράζομαι μαζί σας μια πολύ επώδυνη προσωπική ιστορία που έχει σημαδέψει τη ζωή μου και δεν πρόκειται να αφήσω πίσω μου μέχρι να πεθάνω. Κάθε λέξη του τίτλου που έγραψα ισχύει και στο άκουσμά του έρχονται όλες οι θύμησες στο νου μου και με κομματιάζουν...
Μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό με δυο γονείς συντηρητικούς. Αδέρφια δεν έχω. Ο πατέρας μου ήταν πάντα τακτικός θαμώνας του καφενείου, μέθυσος, επιβλητικός, και εριστικός χαρακτήρας. Η μάνα μου από την άλλη, χαμηλών τόνων, νοικοκυρά, πάντα τον φοβόταν και δεν του έφερνε αντιρρήσεις. Που και που τη χτυπούσε, αλλά όχι συστηματικά, μόνο αν είχε τα νεύρα του.
Μέχρι να γίνω 10 ετών ο πατέρας μου ήταν σχετικά αδιάφορος απέναντί μου, ψυχρός κι απόμακρος. Όταν έκλεισα τα 10, ξαφνικά άρχισε να παίζει μαζί μου, να είναι τρυφερός, να με αγκαλιάζει, να με φιλάει. Μια μέρα που καθόμασταν και βλέπαμε τηλεόραση, έβαλε το χέρι του μέσα από το εσώρουχό μου και άρχισε να με χαϊδεύει στα γεννητικά όργανα. Ενώ στην αρχή τρόμαξα, έπειτα η σωματική ηδονή νίκησε τον φόβο κι έτσι είχα τον πρώτο μου οργασμό.... Στα 10 μου... Από τον ίδιο μου τον πατέρα... Σιχαίνομαι τον εαυτό μου που απολάμβανα αυτό το αποτρόπαιο πράγμα. Αυτό το ερωτικό παιχνίδι μεταξύ μας συνεχίστηκε μέχρι τα 13 μου με συνεχείς προσθήκες. Μέχρι τότε κράτησε και η απόλαυση. Ένα βράδυ γύρισε σπίτι τύφλα στο μεθύσι και με βίασε. Βροχή τα χαστούκια, τα μαστιγώματα από τη ζώνη του, οι απειλές πως αν μιλήσω θα με σκοτώσει, ποτάμι τα δάκρυα όταν με παράτησε σύξυλη να αιμορραγώ και να πονάω ψυχικά και σωματικά... Από τότε ξεκίνησε να με κακοποιεί σεξουαλικά και σωματικά. Ικανοποιούσε τις αρρωστημένες ορέξεις του πάνω μου και μετά πάντα ξύλο και ύβρεις.
Ο άνθρωπος αυτός πέθανε πέρυσι όταν ήμουν 17 ετών από κίρρωση του ήπατος. Πλέον ζω σε μια επαρχιακή πόλη κοντά στο χωριό μου με τη θεία μου. Παρακολουθούμαι από ψυχολόγο και ψυχίατρο και παίρνω αγωγή seroxat, topamac και clonotril λόγω βαριάς κατάθλιψης, ψυχοσωματικών και κρίσεων πανικού και επιληψίας. Δίνω για δεύτερη φορά πανελλήνιες καθώς την πρώτη πήγα με τρομερό άγχος με αποτέλεσμα να αποτύχω και προσπαθώ να ορθοποδήσω. Όμως δε μπορώ να ξεχάσω όσα μέχρι πρόσφατα έζησα. Σιχαίνομαι τους άλλους ανθρώπους, δεν αντέχω να με αγγίζει κανείς, ειδικά οι άντρες. Ζω μια φρίκη. Έχω κάνει 4 απόπειρες αυτοκτονίας. Δε μπορώ να συνεχίσω με αυτό το βάρος. Ο ψυχίατρός μου έχει προτείνει νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική αλλά δε θέλω να πάω. Τι να κάνω;

Διάβασα το θέμα σου και ''σφίχτηκα'' κάπως.
Μακάρι από εδώ και πέρα να σου πάνε όλα καλά.
Και να συνεχίσεις την δουλειά με τους ειδικούς ψυχικής υγείας που σε παρακολουθούν.
Να σκέφτεσαι ότι θα τα καταφέρεις.