ΖΑΛΑΔΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ??

[rose45]

Εδω και ενα μηνα ταλαιπωρουμαι απο ασταματητες ζαλαδες...Ολοι οι γιατροι που εχω επισκεφτει μου λενε ψυχολογικο...Παθολογος νευρολογος ωρλ...Μαγνητικη εγκεφαλου καθαρη...Ξυπναω το πρωι κ μετα απο λιγο νοιωθω την αισθηση οτι ειμαι σε βαρκα...Περασα αγχωτικη περιοδο στη ζωη μου κ μολις αρχισα να ηρεμω μου παρουσιαστηκε...Ειχα θεμα με πονοκεφαλους στο παρελθον παλι δεν ειχε βρεθει κατι...Δε μπορω να χαρω τα παιδακια μου νομιζω θα πεθανω...

[αλεξανδρος_77]

θα κοιμασαι κανενα 4 ωρο η θα πινεις αλκοολ η και τα 2

[Layla123]

κάτι σε ταλαιπωρεί , και είναι ψυχολογικό. Μίλησε σε έναν ειδικό , θα σε βοηθήσει να βρεις τι είναι αυτό που σε ταλαιπωρεί και να το αντιμετωπίσεις.

[rose45]

Απλα δε μπορω να πιστεψω οτι η ζαλη ειναι ψυχολογικο και μεσα μου με τρωει μηπως ειναι παθολογικο...Μετα ηρεμω και σκεφτομαι σε ποσους γιατρους εχω παει τι στο καλο...Σε ειδικο εχω σκεφτει να παω αλλα φοβαμαι μη μου πει για αγωγη...

[geodim]

Καλημέρα, πήγαινε σε ειδικό και πες του τις ανησυχιες σου. Δε θα σε υποχρεώσει να πάρεις αγωγή με το ζόρι!

'of course I talk to myself. Sometimes I need expert advice'

[Layla123]

Απλα δε μπορω να πιστεψω οτι η ζαλη ειναι ψυχολογικο και μεσα μου με τρωει μηπως ειναι παθολογικο...Μετα ηρεμω και σκεφτομαι σε ποσους γιατρους εχω παει τι στο καλο...Σε ειδικο εχω σκεφτει να παω αλλα φοβαμαι μη μου πει για αγωγη...

Νομίζω τον κάθε ένα ξεχωριστά να ρώταγες που ταλαιπωρειται από ψυχοσωματικά,θα σου απαντούσε ακριβώς αυτό: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό οφείλεται στο άγχος / οποιονδήποτε ψυχικό παράγοντα. Και εγώ για τα δικά μου συμπτώματα λέω ακριβώς το ίδιο, έχω πάει και σε γιατρούς και στο μυαλό μου το ακυρώνω, και σκέφτομαι... Και αν δεν μου βρήκε κάτι; και αν είναι κάτι πιο περίπλοκο; και χιλιάδες και αν.
Για το θέμα τον χαπιών θα σου μιλήσω. Ξεκίνησα το καλοκαίρι με ψυχολόγο, της είχα πει ότι θέλω να προσπαθήσω μόνη μου χωρίς χάπια, εκείνη χωρίς να με αναγκάζει επέμενε πως θα με βοηθούσαν. Κάποια στιγμή δεν με κάλυπτε πλέον, ένιωθα ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει και ότι και εγώ ή ίδια δεν μπορώ να της ανοιχτω παραπάνω. Αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο,
Της μίλησα εν συντομία για την περίπτωση μου, της είπα ότι ταλαιπωρούμαι από ψυχοσωματικα και κρίσεις πανικού, ότι περνάω άσχημα αλλά έχω αποφασίσει να μην βοηθηθω από φαρμακευτική αγωγή εφ όσων εξάντλησω τις δυνάμεις μου. Γιατί μόνη μου εν γνώση μου μπήκα στη διαδικασία να αναζητήσω βοήθεια. Την ρώτησα αν μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση μου χωρίς φαρμακευτική αγωγή, μου είπε ναι αλλά ότι δεν μου το συνιστά. Μέσα σε εικοσιπέντε λεπτά μου είχε προτείνει αγωγή και με διέγνωσε με αγχωδη κατάθλιψη. Στα 35' είχα κατέβει από το γραφείο της,. Απορούσα πως σε 30' πήρε το ρίσκο να πει σε έναν άνθρωπο που ταλαιπωρειται για ζητάει τη βοήθεια της τι θεωρεί ότι έχει χωρίς συστολή.
Όταν κατέβηκα θεώρησα ότι δεν μου κάνει, θεώρησα ότι δεν υπάρχει σωτηρία για εμένα. Ο Θεός μου έδωσε κουράγιο δύναμη και είπα θα προσπαθήσω ακόμα μια φορά, θα βρω κάποιον άνθρωπο που να μου ταιριάζει.

Έψαξα στο ίντερνετ βρήκα μια ψυχίατρο κοντά στο μέρος που εργάζομαι, πήγα και της είπα μου ξανά εν συντομία το ιστορικό μου και την απόφαση μου να μην ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή εφ όσων μπορέσω να το αποφύγω. Της ζήτησα να το σεβαστεί και να σκεφτεί αν θέλει να με αναλάβει με κύριο γνώμονα την απόφαση μου αυτή.

Αυτό έγινε. Είμαι στον ενάμιση μήνα εκεί, πόλη ικανοποιημενη, και της έχω τέτοια εμπιστοσύνη που πλέον αν μου έλεγε τώρα χρειάζεται να βοηθηθείς για λίγο διάστημα με φαρμακευτική αγωγή θα το εκανα.

Να σου πω κάπου εδώ, ότι όταν της το είπα συμφώνησε μαζί μου αλλά από την αρχή μου είπε πως όταν το κρίνει απαραίτητο θα μου πει ότι τώρα θεωρεί πως δεν μπορούμε να το αποφύγουμε άλλο.

Πωπω σε κούρασα, αλλά αν έστω κ λίγο σε βοήθησα θα χαρώ.
Θέλω να καταλήξω πως το πιο δύσκολο τελικά δεν είναι να ζητήσεις βοήθεια αλλά να έχεις το πείσμα και το κουράγιο να την διεκδικήσεις και να μη τα βάλεις κάτω μέχρι να βρεις τον άνθρωπο που θα σου ταιριάξει και θα μπορέσει να σε βοηθήσει.

Βέβαια εμείς, σε αυτήν την κατάσταση καλό είναι να μην ακούμε και τόσο το ένστικτο μας, γιατί δεν είναι το ένστικτο μας αλλά ο φόβος μας που προσπαθεί να μας κρατάει πίσω. Είναι λεπτή η ισορροπία αλλά θα τα καταφέρουμε.

[rose45]

Νομίζω τον κάθε ένα ξεχωριστά να ρώταγες που ταλαιπωρειται από ψυχοσωματικά,θα σου απαντούσε ακριβώς αυτό: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό οφείλεται στο άγχος / οποιονδήποτε ψυχικό παράγοντα. Και εγώ για τα δικά μου συμπτώματα λέω ακριβώς το ίδιο, έχω πάει και σε γιατρούς και στο μυαλό μου το ακυρώνω, και σκέφτομαι... Και αν δεν μου βρήκε κάτι; και αν είναι κάτι πιο περίπλοκο; και χιλιάδες και αν.
Για το θέμα τον χαπιών θα σου μιλήσω. Ξεκίνησα το καλοκαίρι με ψυχολόγο, της είχα πει ότι θέλω να προσπαθήσω μόνη μου χωρίς χάπια, εκείνη χωρίς να με αναγκάζει επέμενε πως θα με βοηθούσαν. Κάποια στιγμή δεν με κάλυπτε πλέον, ένιωθα ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει και ότι και εγώ ή ίδια δεν μπορώ να της ανοιχτω παραπάνω. Αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο,
Της μίλησα εν συντομία για την περίπτωση μου, της είπα ότι ταλαιπωρούμαι από ψυχοσωματικα και κρίσεις πανικού, ότι περνάω άσχημα αλλά έχω αποφασίσει να μην βοηθηθω από φαρμακευτική αγωγή εφ όσων εξάντλησω τις δυνάμεις μου. Γιατί μόνη μου εν γνώση μου μπήκα στη διαδικασία να αναζητήσω βοήθεια. Την ρώτησα αν μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση μου χωρίς φαρμακευτική αγωγή, μου είπε ναι αλλά ότι δεν μου το συνιστά. Μέσα σε εικοσιπέντε λεπτά μου είχε προτείνει αγωγή και με διέγνωσε με αγχωδη κατάθλιψη. Στα 35' είχα κατέβει από το γραφείο της,. Απορούσα πως σε 30' πήρε το ρίσκο να πει σε έναν άνθρωπο που ταλαιπωρειται για ζητάει τη βοήθεια της τι θεωρεί ότι έχει χωρίς συστολή.
Όταν κατέβηκα θεώρησα ότι δεν μου κάνει, θεώρησα ότι δεν υπάρχει σωτηρία για εμένα. Ο Θεός μου έδωσε κουράγιο δύναμη και είπα θα προσπαθήσω ακόμα μια φορά, θα βρω κάποιον άνθρωπο που να μου ταιριάζει.

Έψαξα στο ίντερνετ βρήκα μια ψυχίατρο κοντά στο μέρος που εργάζομαι, πήγα και της είπα μου ξανά εν συντομία το ιστορικό μου και την απόφαση μου να μην ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή εφ όσων μπορέσω να το αποφύγω. Της ζήτησα να το σεβαστεί και να σκεφτεί αν θέλει να με αναλάβει με κύριο γνώμονα την απόφαση μου αυτή.

Αυτό έγινε. Είμαι στον ενάμιση μήνα εκεί, πόλη ικανοποιημενη, και της έχω τέτοια εμπιστοσύνη που πλέον αν μου έλεγε τώρα χρειάζεται να βοηθηθείς για λίγο διάστημα με φαρμακευτική αγωγή θα το εκανα.

Να σου πω κάπου εδώ, ότι όταν της το είπα συμφώνησε μαζί μου αλλά από την αρχή μου είπε πως όταν το κρίνει απαραίτητο θα μου πει ότι τώρα θεωρεί πως δεν μπορούμε να το αποφύγουμε άλλο.

Πωπω σε κούρασα, αλλά αν έστω κ λίγο σε βοήθησα θα χαρώ.
Θέλω να καταλήξω πως το πιο δύσκολο τελικά δεν είναι να ζητήσεις βοήθεια αλλά να έχεις το πείσμα και το κουράγιο να την διεκδικήσεις και να μη τα βάλεις κάτω μέχρι να βρεις τον άνθρωπο που θα σου ταιριάξει και θα μπορέσει να σε βοηθήσει.

Βέβαια εμείς, σε αυτήν την κατάσταση καλό είναι να μην ακούμε και τόσο το ένστικτο μας, γιατί δεν είναι το ένστικτο μας αλλά ο φόβος μας που προσπαθεί να μας κρατάει πίσω. Είναι λεπτή η ισορροπία αλλά θα τα καταφέρουμε.

Ευχαριστω για οσα λες!Εσενα σε βοηθησε να εξαφανιστουν καποια ψυχοσωματικα?

[Layla123]

Με βοηθάει ναι. Έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου σιγουρα, αλλά βοηθάει πολύ.

είναι ορισμένες συνεδρίες που όταν τελειώνουν νιώθω ότι έχω κάνει ένα βήμα μπροστά, και αλλες που είναι πιο ήπια τα πράγματα.

Η φαρμακευτική αγωγή ουσιαστικά, στην περίπτωση μου, θα πιάσει τα πολλά ψυχοσωματικά για να ανακουφιστω,δεν θα μου έλυνε το πρόβλημα. Οπότε επέλεξα να το παλέψω λίγο μόνη μου, και το συζήτησα με την ψυχίατρο μου. Μου έδωσε το οκ, αλλά μου είπε πως ανά πάσα στιγμή νομίσει πως χρειάζεται και φαρμακευτική βοήθεια θα το συζητούσαμε εκ νέου.
Ακόμα πάμε καλά, με μέρες ήρεμες και άλλες πιο δύσκολες είναι ακόμα παραγωγικές οι συνεδρίες, οπότε δεν έχει χρειαστεί ακόμα.

Δεν είναι ρόδινα, δεν είναι εύκολα συνέχεια. Αλλά εξηγούνται πολλά, παρά πολλά από αυτά που αισθάνεσαι και υποχωρούν και καμιά φορά εμφανίζονται καινούρια, και μέχρι να καταλάβεις ότι ο εαυτός σου σου βάζει πάλι ένα στοπ όταν τα πας να προχωρήσεις και Μετά μέχρι να βρεις γιατί συμβαίνει αυτό, είναι λίγο αποκαρδιωτικο, αλλά είναι αυτός ο δρόμος προς την απαλλαγή από όλα αυτά.

Θα σε βοηθήσει πολύ, παρά πολύ. Ήδη από την πρώτη φορά - όταν βρεις τον σωστό άνθρωπο/γιατρό - θα νιώσεις πολύ λίιιιιγο πιο ανάλαφρη.

Μη φοβάσαι την φαρμακευτική αγωγή, θα την πάρεις μόνο εάν θες, μόνο εάν είσαι έτοιμη και μόνο εάν εξαντλήσεις τις δυνάμεις σου χωρίς αυτήν.

Εγώ σε κάποια φάση μετά από μια δύσκολη εβδομάδα της είπα ότι νιώθω ότι κάνω πίσω βήματα και μήπως δεν κάνω καλά που δεν θέλω να πάρω φάρμακα και μήπως πρέπει να το κάνω πάρα τη θέληση μου,
και μου είπε, όχι, είναι μόνο μια αίσθηση αυτή που έχεις, όταν θα σου είναι απαραίτητα θα στο πω εγώ. Θα σου δώσουμε λίγο περιθώριο ακόμα.

Αν δεν είναι ο πρώτος γιατρός μην απογοητευτείς, είναι η τρίτη μου απόπειρα εμένα και είναι πιο ιδανική από όσα θα μπορούσα να φανταστώ, το οποίο το ανακαλύπτω με τον καιρό βέβαια.
Μόνο αυτό.
Θα φύγουν όλα, θα αλλάξουν όλα, θα δεις!