Οικογένεια και ψυχολογικά προβλήματα. (;)

[Thessalo]

Τωρα ναι , αλλα τοτε που πειρες την αποφαση ...; Μεγαλή αποφαση για τα \'\'μικρα\'\' σου χρονια:) Πολλες επιλογες ειναι προς την κατευθυνση που ενισχειουν τα πιστευω μας .

[holbold]

krino mia filimou megalis hlikias a8eos kai afti moy eipe kano to kalo kai an eiparxi 8eos as me krini.to 8eorisa poli sosto, ala alo to a8eos kai alo na min 8es to 8eo .

[krino]

πηρα την αποφαση μου γυρω στα 12, εκτοτε λογιζω τον εαυτο μου ως αθεο.
Δεν με επηρέασε κανει σε αυτη την αποφαση, ηταν αυτο που ενιωθα καλα.
Οι γονεις μου ειναι νορμαλ θρησκευομενοι και παντα η αποψη τους ηταν συμβατη με τα τρεχων κοινωνικα δρώμενα.
Το οτι εγω εχω διαφορετικη σταση ωφειλεται καθαρα σε εμενα και πως εγω ενιωθα πιο συμβατος με αυτα που σκεπτομουν.


Αν θες εκεινο που εχει ενδιαφερον ειναι η αντισταση μου να μην κανω κατι που δεν μου εβγαινε εστω και κατω απο δυσκολες συνθηκες.
Βλεπεις οι γονεις μου (οπως και οι περισσοτεροι) προσπαθουσαν να με μεταπεισουν (η και δελεασουν) με οτι μεσο ειχαν σκεφτει τοτε.
Δεν εχω μετανιωσει ποτε για ολες τις επιλογες μου: ηταν αυθεντικες δικες μου και η αποφαση μου ηταν οτι αμα προσπαθουσα να κανω κατι αλλο δεν θα ημουν εγω.
Πιστευω οτι πολλα παιδια εχουν πεσει σε παρόμοια λουμπα και με γνωμωνα να μην στεναχωρησουν τους γονεις τους (βλεπε στη συνεχεια συντροφο τους, φιλο τους κ.ο.κ.) απαρνιουνται τον εαυτο τους, παραχωρωντας τον σε τριτους.
Μαλλον εκει ειναι που δημιουργείται η οποια σχαση μεταξυ του ειμαι και του εγω μας.....



Αργοτερα, ερχεται η ωρα του απολογισμου και ο καθενας ψαχνει να βρει που ειναι ο εαυτος του σε σχεση με το εγω του.
Μερικες φορες το τραινο το εχεις ηδη χασει....

[krino]

Originally posted by holbold
krino mia filimou megalis hlikias a8eos kai afti moy eipe kano to kalo kai an eiparxi 8eos as me krini.to 8eorisa poli sosto, ala alo to a8eos kai alo na min 8es to 8eo .

γυρναμε την συζητηση σε θρησκευτικη χροια και δεν ξερω αν χρησιμευει.

Κατ εμε,
αν υπαρχει θεος, τοσο το χειροτερο για αυτον (- αυτην το θεωρω ρατσισμο να ειναι ο θεος σωνει και καλα αντρας....) οχι για μενα.

Δεν ξερω αν θελω τον θεο η οχι.
Δεν με απασχολουν ιδαιτερα ζητηματα που δεν υπαρχουν.
Αν θελει ο θεος (εφοσον υπαρχει) ας ασχοληθει αυτος με εμενα.
Υπαρχω εδω και 40 χρονια και οι προβλεψεις μου βεβαιωνουν να υπαρχω για αλλα 50.

;)

[holbold]

eixa kai egw teties skepsis sta 12 ,ustepa apo legomena gnoston morfomenwn a8eon etoutou tou planiti oti :o xristianismos eine i pio psagmeni 8riskia apo oles (px i grafes i nistia alo pou den tin akolou8oume), an tin akolou8isis sou kani kalo psixika kai somatika,apofasisa na min aporipso to xristianismo

[krino]

τι να σου πω βρε χοτ μου....
εγω αμα νηστευω πειναω και μετα κανω ενα στομαχι χαλια....
εσενα αμα σου κανει καλο μην φας....
ειτε σωματικα, ειτε ψυχχικα, ειτε συναισθηματικα ειτε οπως αλλιως νομιζεις.


Αλλωστε ειναι αρκετοι αυτοι που χρειαζονται να φτιαξουν το σταυρο τους για να πορευτουν....

[tsiftis]

Ευχαριστώ που μετέχετε στην συζήτηση. Ενδιαφέρουσες οι απόψεις όλων.

Είπες Thessalo μια προσωπική σου πρόταση, να περνάνε οι γονείς απο \'\'σχολείο\'\'. Είναι καλή σκέψη αλλα θεωρώ οτι για να κάνει κάποιος οικογένεια είναι πρώτα απο όλα, ώριμος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Οπότε νομίζω ξέρει τι κάνει. Αν έχεις παιδιά, το κυριότερο είναι να τα αγαπάς και να τους το δείχνεις... Αν έχεις αυτό το συστατικό δεν κάνεις πολλάλάθη και αν ακόμη κάνεις τα συζητάς και τα διορθώνεις με τα άλλα μέλη. Μια συμβουλή χρειάζεται πάντα όμως απο κάποιον ειδικό, γιατί \'\'σφάλματα είμαστε, ανθρώπους κάνουμε...\'\' , συγγνώμη \'\'άνθρωποι είμαστε, σφάλματα κάνουμε...\'\'.

Κρίνο, Λες οτι η τελική ευθεία που διαλέγουμε είναι δικοί μας. Συμφωνώ απολύτως για έναν \'\'υγειή\'\' άνθρωπο. Αν τα βιώματα όμως ασυνείδητα ή και συνειδητά σου μείνουν, μπορεί να σε μπλοκάρουν ακόμη και απο αυτό. Να φτάσεις σε σημείο να \'\'αρρωστήσεις\'\' πραγματικά απο αυτά και να μην σου είναι εύκολο να πάρεις αποφάσεις. Και αν ακόμη τις πάρεις, να μην μπορείς να τις πραγματοποιήσεις, ΜΙλάω για ανθρώπους με ψυχολογικά , όπως οι περισσότεροι απο εμάς. στο forum.
Δεν λέω οτι όλα τα ψυχολογικά οφείλονται στα βιώματά μας.... Αλλα ένας αριθμός αυτών έτσι πιστεύω.

Η συζήτηση που κάνετε για τη θρησκεία ώς προς την απόφαση σε σχέση με τα παιδικά βιώματα έχει μια βάση. Στα 40 του όμως για εξακολουθείς να στηρίζεις μια άποψη, σημαίνει οτι το έείχες το χρόνο να το σκεφτείς καλά... Θα έλεγα να το εξετάσουμε σαν υπόθεση όμως και μόνο και να το δούμε γενικότερα σε σχεση με το θέμα. Μην το συνεχίσουμε και παρεκκλίνουμε απο το κεντρικό θέμα μας.

Ευχαριστώ για τη συμμετοχή

[Θεοφανία]

Εγώ πάλι νομίζω πως είμαστε παιδιά των γονιών μας.
Δεν είναι δυνατό να είχαμε αναπτύξει τον ίδιο χαρακτήρα προερχόμενοι από διαφορετικά βιώματα.
Σίγουρα τα βασικά συστατικά μας παραμένουν ίδια, αλλά επηρεάζονται κατά 70% από τα παιδικά μας βιώματα.
Δεν μπορώ να πιστέψω δηλαδή πως ένας άνθρωπος θα κατέληγε το ίδιο αν προερχόταν από μια καταπιεστική οικογένεια, μια αδιάφορη, ή μια προβληματική.....

[Sofia]

Originally posted by tsiftis
.....αλλα θεωρώ οτι για να κάνει κάποιος οικογένεια είναι πρώτα απο όλα, ώριμος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Οπότε νομίζω ξέρει τι κάνει.

με άλλα λογια λες, πώς εχουμε πηξει στους ωριμους κ συνειδητοποιημενους ανθρώπους?ειναι απο τα πιο πικρα ανεκδοτα που διαβάζω....

[tsiftis]

θεωρώ είπα... Έτσι θα έπρεπε... Έτσι είναι το σωστό. Η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με το σωστό πάντοτε.

[krino]

tsiftis,
αυτο που λεω ειναι οτι αρκετος κοσμος οταν ειναι στην εφηβεια (μπορει και πιο πριν) για Χ λογους επιλεγει να μην κανει αυτα που εχει μεσα του, αλλα να πορευτει με αυτα που του αναγορευουν αυτοι που του τα λενε. (συνηθως οι γονεις μας)
Στην συνεχεια αυτη η τακτικη γινεται βιωμα και η συνεχεια ειναι τα θελω μας οχι μονο να μην ικανοποιουνται αλλα και να ειναι φυσικο να γινεται αυτο.

Κατα περιπτωσεις πιστευω οτι ολο αυτο το στορυ μπορει να αρχιζει να ειναι η παρθενογενεση ψυχολογικων προβληματων για ενα ανθρωπο.
Καποια στιγμη πας στα 30 σου,
εισαι πλεον ενας υπευθυνος ανθρωπος, μενεις στο σπιτι σου και θεωρεις οτι εισαι κυριος του εαυτου σου.
ΕΙΣΑΙ?????
Εγω λεω οχι, η ζημια εχει γινει ηδη και την κουβαλας παρολο που νομισες οτι ξεμπερδεψες οταν ξεκολησες απο την πηγη των ψυχαναγκασμων σου.

Εκει πια το συνηθες, ειναι να αρχιζουν τα ταξιδια με τους ψυχολογους και η οριζοντιωση με το ψυχολογικο ντιβανι.....
Ευτυχως τα ντιβανια προτιμησα να τα χρησιμοποιω για αλλους λογους, καμια σχεση με την ψυχολογια μου....
:cool:





ΥΓ........ το θεμα της θρησκειας ειναι απλα ενδεικτικο.
Στις ελληνικες οικογενοιες η καταπιεση εχει χιλιες δυο μορφες....

[imagine]

Συμφωνώ πως η εφηβεία είναι πολύ καθοριστική περίοδος στη ζωή μας. Άραγε ο έφηβος θα πρέπει ανεξέλεγκτος να κάνει οσα έχει μέσα του ή να μπαίνουν όρια απο τους γονείς? Αυτά τα όρια θα του δημιουργήσουν ψυχ προβλήματα? Κι αν δεν τεθούν τα όρια, δεν υπάρχει περίπτωση ο έφηβος να πάρει καταστροφικό δρόμο απο αντίδραση και μόνο??

[Thessalo]

Originally posted by tsiftis
... θεωρώ οτι για να κάνει κάποιος οικογένεια είναι πρώτα απο όλα, ώριμος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Οπότε νομίζω ξέρει τι κάνει. Αν έχεις παιδιά, το κυριότερο είναι να τα αγαπάς και να τους το δείχνεις... Αν έχεις αυτό το συστατικό δεν κάνεις πολλάλάθη και αν ακόμη κάνεις τα συζητάς και τα διορθώνεις με τα άλλα μέλη.

Τσιφτη επειδή τυχαίνει να παρατηρώ χρόνια αυτό το φαινόμενο θεωρώ οι πλειοψηφία αυτών που παντρεύονται και κάνουν παιδία εντελώς ανώριμους και ανέτοιμους για να αναλάβουν ένα τόσο σημαντικό ρόλο. Και όσο για το μύθο ότι αρκεί μονό η αγάπη, αυτό νομίζω ότι έχει γίνει σε όλους ξεκάθαρους ότι δεν ισχυει πλέον. Οι κοινωνικές επιστήμες έχουν προχώρηση αρκετά πλέον και δυστυχώς αυτή η γνώση δεν έχει διοχετευτεί ακόμα στην ελληνική οικογένεια, όσα μαθαίνουν οι γονείς για να μεγαλώσουν τα παιδιά η τα μαθαίνουν από τον γυναικολόγο η τον παιδίατρο η τα μαθαίνουν από εκπομπές στιλ Δρούζος δυστυχώς . Πως γίνεται ένα νέο ζευγάρι να δίνει 1.800,00 για τα βλαστόκύτταρα και μάλιστα για αποτελέσματα που δεν είσαι σίγουρα , ενώ δεν δεινού 200.00 να μιλήσουν με ένα οικογενειακό σύμβουλο για το πώς θα πρέπει να μεγαλώσουν και να συμπεριφερθούν σε ότι πολυτιμότερο έχουν στη ζωή τους …

[nature]

Η θεωρία ότι αφού τα αδέλφια μεγάλωσαν με τους ίδιους γονείς και κάτω από την ίδια στέγη διαφέρουν άρα αυτό είναι ένδειξη του χαρακτήρα αυτού καθαυτού του κάθε παιδιού έχει καταρριφθεί από τους ψυχολόγους γιατί ισχυρίζονται –δεν μου φαίνεται παράλογο- πως ακόμα και αδέλφια στο ίδιο σπίτι υφίστανται διαφορετικό ψυχολογικό φορτίο.
Π.χ. το μικρότερο έχει άλλα ζητήματα ν’αντιμετωπίσει, του φέρονται πάντα σαν μωρό, το μεγάλο παιδί έχει το φορτίο και το βάρος ότι εσύ είσαι μεγάλος, κάνε μια υποχώρηση για τον μικρό αδελφό σου. Αυτό σίγουρα δημιουργεί στο μεγάλο παιδί σοβαρό πρόβλημα γιατί οι γονείς τελικά ξεχνούν ότι είναι παιδί και π.χ. αν αυτό συμβαίνει σε αδέλφια που σήμερα είναι 10 και 8 χρονών, 2 χρόνια αργότερα αυτός που θα γίνει 10 δεν θα αντιμετωπίζεται αντίστοιχα σαν μεγάλος αλλά πάλι σαν μικρός σε σχέση με αυτόν που τώρα είναι 12 αλλά και στα 10 του απαιτούσαν από αυτόν να υποχωρεί στον μικρό και να φέρεται σαν μεγαλύτερος.
Για να μην αναφέρω και τον δύστυχο τον μεσαίο (αυτός είναι στη χειρότερη θέση), αν τα αδέλφια είναι 3 που ψάχνει να βρει την ταυτότητά του για πολλά χρόνια. Πού ανήκει? Στους μεγάλους ή στους μικρούς? Δεν καταφέρνει ποτέ τόσα επιτεύγματα όσα ο μεγάλος και δεν είναι ποτέ τόσο γλυκούλης και χαιδεμένος όσο ο μικρός.
Με αυτό το πρίσμα λοιπόν δεν μπορούμε να λέμε ότι αφού διαφέρω από τα αδέλφια μου είμαι εγώ αυτός καθαυτόν ο εαυτός μου σαν να είχα φυτρώσει στην έρημο. Πάλι είμαστε εκτός από (εγώ) και (αυτό που έχω υποστεί στην οικογένειά μου).
Όσο για τη σχολή γονέων είναι υπέροχη αλλά δεν είναι όλοι ικανοί να ακούνε και να μαθαίνουν. Ξέρετε πόσοι άνθρωποι υπάρχουν μεταξύ μας με «σώας φρένας» μορφωμένοι, ταξιδεμένοι, καταξιωμένοι επαγγελματικά και κοινωνικά που «τα ξέρουν όλα»? Είχα ανοίξει παλιότερα ένα σχετικό τόπικ γιατί αυτό με εκνευρίζει ιδιαίτερα. Τι θα ακούσουν και θα εφαρμόσουν αυτοί από αυτά που θα τους υποδείξει ο παιδοψυχολόγος? ΤΙΠΟΤΑ. Βέβαια «αλάνθαστοι» υπάρχουν σε όλα τα μορφωτικά και οικονομικά επίπεδα αλλά με τους μορφωμένους εκνευρίζομαι περισσότερο μιας και είναι ικανοί να μάθουν πχ νομικά ή αρχιτεκτονική ή οικονομικά αλλά στην ψυχολογία κωφεύουν.
Επίσης οι εγωιστές, οι εγωκεντρικοί οι δήθεν και τόσοι άλλοι. Τις υποδείξεις του παιδοψυχολόγου θα τις ακούσουν μόνον άνθρωποι που θέλουν να μάθουν και να βελτιωθούν κάνοντας πέρα τον εγωισμό τους. Αυτοί έτσι και αλλιώς την ψάχνουν και χωρίς τη σχολή γονέων. Διαβάζουν σχετικά βιβλία, σχετικά sites, ή συζητούν με τους φίλους ή τους συντρόφους τους.

[tsiftis]

Γειά σας και πάλι..

Κρίνο συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε όλα όσα είπες.

Imagine, πιστεύω οτι όλα ξεκινάν απο μικρότερη ηλικία. Αν δεν έχει καταπίεση μέσα του, δεν νομίζω να κάνει καμια \'\'μεγάλη\'\' επανάσταση. Θα κινείται σε φυσιολογικά πλαίσια, του μέσου όρου. Τα όρια πρέπει να μπαίνουν συμβουλευτικά νομίζω και μόνο. Να δείξεις ποιο είναι το σωστό και με τ συμπεριφορά σου και με τον λόγο σου. Όχι καταναγκαστικά στον άλλον. Να κάνεις το χρέος σου, που θεωρείς σωστό, σαν γονιός και να αφήσεις στη συνέχεια, το παιδί, να πάρει την απόφασή του. Επειδή \'\'βράζει\'\' μέσα του, αυτή η απόφαση, μπορεί να αλλάξει πολλές φορές. Δεν παύει να είναι δική του όμως...

Να ζητήσω ένα συγγνώμη γιατί διαπίστωσα οτι έκανα λάθος στην φράση:
\'\'θεωρώ οτι για να κάνει κάποιος οικογένεια είναι πρώτα απο όλα, ώριμος και συνειδητοποιημένος άνθρωπος\'\'.
Η αλήθεια έιναι οτι το πίστευα και πιστεύω οτι έτσι πρέπει να είναι. Αλλα το γενίκευσα πολύ και δεν αντικατοπτρίζει διόλου την πραγματικότητα. Έχετε δίκιο! Απλώς βαδίζω πολύ στους ανέμους και τα βλέπω πολύ \'\'όμορφα\'\' και \'\'ρομαντικά\'\' όλα. Γι\'αυτό κι έπαθα, ενός είδους σοκ, όταν συνειδητοποίησα τι γίνεται γύρω μου... Η αλήθεια είναι διαφορετική...

Nature, πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα όσα στοιχεία έδωσες. Δεν τα γνώριζα πραγματικά.. Συμφωνώ στις απόψεις σου και Thessalo.