Μια ζωή τα κάνω σκατά

[krino]

Originally posted by aimilia

Σήμερα με πήρε ξανά τηλέφωνο και μου είπε πως θα με αφήσει να το σκεφτώ μερικές μέρες μήπως αλλάξω γνώμη. Αμφιταλαντεύομαι. Φοβάμαι ότι θα γυρίσω πίσω.

Σε καμια περιπτωση να μην γυρισεις πισω εκτος αν θες να υπογραψεις την καταδικη σου.


Θα σου πω το εξης,
παλια ερχοταν η κοπελα μου σπιτι μου και μολις της εφτιαχνα ενα καφε στρωνομουν στο πισι και καθομουν με τις ωρες.
Γενικως στο σπιτι παντα ειχα δυο πισι δικτυωμενα, οποτε της ανοιγα το δευτερο και καθοταν και αυτη!!!

Ετσι ερχοταν να με δει και τρωγαμε κανα πενταωρο ο καθενας στην οθονη του.....
Δεν ειχα καταλαβει τι σοι μαλακια εκανα οταν το συζητησαμε....

Εκτοτε οταν βρισκομαι με την γυναικα μου, δεν υπαρχει ουτε πισι ουτε οθονη ουτε τιποτα. Ολα σβυνουν.....
Οταν εχω μερες να μπω, αυτο συμβαινει γιατι ειμαστε μαζι.
Αν εμπαινε σε μια λογικη εκβιασμων και γκρινιας τοτε αυτο σημαινει οτι εχουμε αλλες αναγκες και αντε γεια, ο καθενας σπιτι του.
Αν δεν υπαρχει η λαχταρα και η χαρα δυο ανθρωπων να βρεθουν, τοτε δεν υπαρχει κανενας απολυτως λογος να ειναι μαζι.

[aimilia]

krino αυτό που άλλαξε είναι ότι μεγαλωνοντας, έπαψε να με ενδιαφέρει η σχέση του καφέ και του σεξ τα Σαββατόβραδα και ήθελα κάτι περισσότερο (φυσικά και δεν μιλάω για γάμους και πανηγύρια) εννοώντας κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό.

Κάπου εκεί πιστεύω πως τα πράγματα χάλασαν. Εκείνος είτε λόγω ηλικίας τότε, είτε λόγω συναισθημάτων δεν έδειχνε να θέλει κάτι αντίστοιχο και το απέδειξε περίτρανα όταν έμεινα έγκυος την πρώτη φορά και δεν ήθελε ούτε να ακούσει για παιδί.

Τώρα που εκείνος έγινε 31, έφτιαξε το σπίτι του και πρακτικά τουλάχιστον θα έλεγε κανείς ότι οι συνθήκες είναι \"καλύτερες\", τώρα αυτός ανακάλυψε πως εγώ είμαι απαιτητική κι εγώ ανακάλυψα πως εκείνος δεν θέλει να καταλάβει τις ανάγκες μου.

Με την αγάπη μπορεί να μου πει κανείς τί γίνεται; Τί ρόλο παίζει μέσα σε όλα αυτά; Ή μεγαλώνοντας, έρχεται σε δεύτερη μοίρα;

[deleted-member141015]

Δεν είναι ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα επειδή μεγαλώνουμε, αλλά επειδή μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για να πετύχει μια σχέση.

[krino]

Αν και δεν εχω ξεκαθαρη εικονα,
εχω την απορια πως εμεινες εγκυος???

Αν ειναι απροσεξια, τοτε αυτο σε βαρυνει κατα 50%.
Σημερα καταλαβαινεις τι θα γινονταν αν ειχες προχωρησει να κανεις αυτο το παιδι....
Στεκομαι σε αυτο γιατι διεκρινα την υποθεση \"παιδι\" μια σταση, ελαφραν την καρδιαν....
Και σορυ που θα το πω, αλλα η σταση του (να μην θελει το παιδι) δειχνει μια υπευθυνοτητα απεναντι σε αυτο - σκληρο μεν, ξεκαθαρο δε.


Η αγαπη απο μονη της δεν λεει τιποτα.
Ειναι ενα κουφιο ασμα, χρησιμο για τις 14 φεβρουαριου και μεχρι εκει.
Η αγαπη αν δεν αλληλοσυνδιαζεται με την εκτιμηση, τον σεβασμο και καμποσα ακομα (μπορεις να συμπληρωσεις εσυ ποια) ειναι ενα στορυ με πολυ κοντινη ημερομηνια ληξης.

Γραφω για τριτη φορα οτι μεγαλωσες και πρεπει να το συνειδητοποίησεις.

[aimilia]

Ναι krino έμεινα έγκυος μαζί του και μάλιστα δυο φορές.

Ντρέπομαι για την ανευθυνότητά μου ειδικά στην δεύτερη και πρόσφατη εγκυμοσύνη.

Η πρώτη εγκυμοσύνη συνέβη όταν ήμασταν στα καλύτερά μας και μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι όταν αντέδρασε εντελώς αρνητικά. Το πρώτο παιδί το έχασα.

Η δεύτερη συνέβη σε μια φάση που ήμασταν χωρισμένοι ένα χρόνο και βρισκόμασταν μόνο για σεξ. Η στάση του ήταν \"Θέλω το παιδί αλλά δεν θέλω εσένα. Φοβάμαι πως θα είμαστε και δεν θέλω να έχουμε καμία συναισθηματική εμπλοκή μεταξύ μας, παρά μόνο για το παιδί\". Εμένα αυτό με φόβιζε και ταυτόχρονα με πλήγωνε. Με πλήγωνε γιατί δεν στάθηκε σαν άντρας να μου πει \"έλα εδώ, λοιπόν θα μείνεις σπίτι μου, θα είμαστε μαζί, σ αγαπάω κλπ.\" και με φόβιζε γιατί θα κατέληγα να μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου.

Εγώ τί έκανα; θα με ρωτήσεις.

Εγώ δεν ήμουν καθόλου σε φάση να πάρω οποιαδήποτε απόφαση με την λογική. Οι ορμόνες μου χτυπούσαν κόκκινο, έκανα εμετούς και οι γονείς μου με την στάση τους με απομάκρυναν από το σπίτι. Δεν ήξερα ποιό πρόβλημα να πρωτοαντιμετωπίσω και παραιτήθηκα απ όλα.Σίγουρα όμως αν έβλεπα από την πλευρά του μια πιο αποφασιστική στάση, μπορεί και να γεννούσα αυτό το παιδί.

Δεν ρίχνω την ευθύνη σε εκείνον σε καμία περίπτωση, απλώς εγώ ακόμη και σε μειονεκτική θέση ήξερα τί ήθελα ενώ εκείνος αμφιταλαντευόταν. Για μένα η στάση του ήταν κίνητρο στο να προδιαγράψω το μέλλον μας και τελικώς να αποφασίσω αν θα διέκοπτα την εγκυμοσύνη ή όχι. Όταν έβλεπα έναν άνθρωπο να μου λέει \"Θέλω το παιδί αλλά φοβάμαι...φοβάμαι...φοβάμαι\" (και το έλεγε σε ποιόν; Σε μια έγκυο, με λίγα λόγια μιλούσε για πνιγμό σ έναν \"πνιγμένο\") φοβήθηκα κι εγώ ότι θα τον κρατούσα μέσα σε μια σχέση εξαιτίας ενός παιδιού και όχι επειδή πάνω απ όλα ήθελε εμένα.

Με πλήγωσε που δεν μου είπε να παντρευτούμε. Όχι για τον γάμο ή την τελετή, αλλά για να μου δείξει πως με θέλει στην ζωή του. Γιατί το παιδί που ήθελε πήγαινε πακέτο μ εμένα πώς να το κάνουμε;

[krino]

Originally posted by aimilia
Ναι krino έμεινα έγκυος μαζί του και μάλιστα δυο φορές.

Ντρέπομαι για την ανευθυνότητά μου ειδικά στην δεύτερη και πρόσφατη εγκυμοσύνη.


δεν το βρισκω χρησιμο να ντρεπεσαι, οσο να σκεφτεσαι τι εκανες, τι θα επρεπε να εκανες και τι θα πρεπει να κανεις στο μελλον.

Φανταζομαι οτι γνωριζεις οτι υπαρχουν παιδια ενος στιγμαια ερωτευμενου ζευγαριου το οποιιο κλασικα χωριζει και το παιδι μεγαλωνει με τον ενα γονιο.
Κανε οσες σχεσεις θες, πληγωσου οσο σου κανει κεφι, μιλας για τον εαυτο σου και ειναι το κεφι σου.
Τα παιδια ειναι τελειως αλλη συζητηση.




Η πρώτη εγκυμοσύνη συνέβη όταν ήμασταν στα καλύτερά μας και μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι όταν αντέδρασε εντελώς αρνητικά. Το πρώτο παιδί το έχασα.

Η δεύτερη συνέβη σε μια φάση που ήμασταν χωρισμένοι ένα χρόνο και βρισκόμασταν μόνο για σεξ. Η στάση του ήταν \"Θέλω το παιδί αλλά δεν θέλω εσένα. Φοβάμαι πως θα είμαστε και δεν θέλω να έχουμε καμία συναισθηματική εμπλοκή μεταξύ μας, παρά μόνο για το παιδί\". Εμένα αυτό με φόβιζε και ταυτόχρονα με πλήγωνε. Με πλήγωνε γιατί δεν στάθηκε σαν άντρας να μου πει \"έλα εδώ, λοιπόν θα μείνεις σπίτι μου, θα είμαστε μαζί, σ αγαπάω κλπ.\" και με φόβιζε γιατί θα κατέληγα να μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου.


μαστα....
απορω λοιπον γιατι δεν αποδεχτηκες το σοφοτερον, να πεις ενα ευχαριστω για οσα ζησαμε αλλα ζηταμε αλλα για αλλα???
Πως αλλιως να στο ζωγραφισει ο ανθρωπος οτι δεν εισαι κατι μοναδικο για αυτον??? αντε στη καλυτερη περιπτωση μια αναπραγωγικη μηχανη ανθρωπων??
Εκτιμησες λαθος τοτε και πληρωνεις (με ψυχικη φθορα εννοω) σημερα.



Εγώ τί έκανα; θα με ρωτήσεις.


λες να χρειαζεται???
εχεις αναφερει οτι μετα απο ολα αυτα αντι να χωρισεις ομορφα και ωραια, εσυ συγκατοικεις κιολας!!!





Εγώ δεν ήμουν καθόλου σε φάση να πάρω οποιαδήποτε απόφαση με την λογική. Οι ορμόνες μου χτυπούσαν κόκκινο, έκανα εμετούς και οι γονείς μου με την στάση τους με απομάκρυναν από το σπίτι. Δεν ήξερα ποιό πρόβλημα να πρωτοαντιμετωπίσω και παραιτήθηκα απ όλα.


βλεπω λογικη της σταση σου.
Οταν εισαι απειρη θεωρω οτι παιζει να υπαρξει μια τετοια αδυναμια.
Παρολα αυτα σταθηκες τυχερη γιατι δεν γεννησες.....
Θα σου πω εδω οτι αμα βγει ενα παιδι και αρχιζει και κλαιει, μετα τελος..... δεν ξαναμπαινει μεσα, οτι και να σημαινει αυτο.





Σίγουρα όμως αν έβλεπα από την πλευρά του μια πιο αποφασιστική στάση, μπορεί και να γεννούσα αυτό το παιδί.


μιλας για τα παιδια λες και ειναι αμπελοφασουλα που απλα θελουν καλο ποτισμα και θα βγουν καλα....
Θεωρεις οτι το παιδι ειναι το επιστεγασμα μιας ομορφης σχεσης που μπορει να πει κανεις την τελειοποιει.....

Σορρυ που σου χαλαω το ονειρο αλλα καμια σχεση.
Τα παιδια ειναι ανεξαρτητοι οργανισμοι που δεν εχουν να κανουν με την σχεση σου, ναι μεν ειναι καρπο της αλλα μεχρι εκει. Η ευτυχια της σχεσης δεν μπορειν α εχει ουδεμια σχεση με αυτο.





Δεν ρίχνω την ευθύνη σε εκείνον σε καμία περίπτωση, απλώς εγώ ακόμη και σε μειονεκτική θέση ήξερα τί ήθελα ενώ εκείνος αμφιταλαντευόταν.


δεν εχω παρατηρησει καμια αμφιταλαντευση.
Αντιθετα εχω διακρινει μια σκληρη σταση που δεν δικαιολογει ενα ερωτευμενο ανθρωπο....




Για μένα η στάση του ήταν κίνητρο στο να προδιαγράψω το μέλλον μας και τελικώς να αποφασίσω αν θα διέκοπτα την εγκυμοσύνη ή όχι. Όταν έβλεπα έναν άνθρωπο να μου λέει \"Θέλω το παιδί αλλά φοβάμαι...φοβάμαι...φοβάμαι\" (και το έλεγε σε ποιόν; Σε μια έγκυο, με λίγα λόγια μιλούσε για πνιγμό σ έναν \"πνιγμένο\") φοβήθηκα κι εγώ ότι θα τον κρατούσα μέσα σε μια σχέση εξαιτίας ενός παιδιού και όχι επειδή πάνω απ όλα ήθελε εμένα.


σωστη η σκεψη σου.
Αν μου επιτρεψεις αργησες καμποσο για να βγαλεις το συμπερασμα σου.





Με πλήγωσε που δεν μου είπε να παντρευτούμε.


γιατι να στο πει αυτο???
Δεν σου εχει καταστησει σαφες οτι δεν ενδιαφερονταν για σενα οπως τουλαχιστον εσυ υπολογιζες???

Διακρινω μια πιεση απο μεριας σου και μια σταση οτι με υπομονη ολα θα στρωσουν....
Τελικα αντι να στρωνουν αρχισαν να ξεστρωνουν...





Όχι για τον γάμο ή την τελετή, αλλά για να μου δείξει πως με θέλει στην ζωή του. Γιατί το παιδί που ήθελε πήγαινε πακέτο μ εμένα πώς να το κάνουμε;


δεν το κανουμε και δειχνεις οτι χρησιμοποιησες το παιδι σαν οχημα για να στερεοποιησεις την σχεση σου.
Δεν ειναι περιεργο αυτο σαν σκεψη, αλλα και παλι δεν μπορει να σου δωσει αυτο που ζητας.

Σου ξαναλεω, τα παιδια ειναι ασχετο με οτι νιωθει ενα ζευγαρι αναμεταξυ του.

Τεσπα, τραβηξες ενα λουκι, ειναι φανεροοτι ηταν πολυ χοντρο, νομιζω οτι ειναι καιρος να χαλαρωσεις και να μελετησεις τα συμβαντα και τελος να τα αναλυσεις για να μαθεις απο αυτα.

Με οδηγο αυτα, οταν συνελθεις με το μαλακο προσωρησε με νεες δυναμεις και περισσοτερη ωριμοτητα στην επομενη σχεση σου.





Σου ευχομαι αρκετη δυναμη και υπομονη γιατι θα τα χρειαστεις και τα δυο....
:)






ΥΓ...... αλλαξε το τιτλο, αφαιρωντας \"το μια ζωη.\"
Το οτι σκατωσες σε μια φαση δεν σημαινει αυτο το μια ζωη.
Εχεις περιθωρια να τα σκατωνεις για πολλες ζωες ακομα, μονο που δεν θα ειναι υπερ σου ψυχολογικα να συνεχισεις ετσι.

[Remedy]

φυγε....

[aimilia]

krino έχεις δίκιο σε όλα εκτός από ένα.

Ποτέ μα ποτέ δεν χρησιμοποίησα μια εγκυμοσύνη για να στερεοποιήσω την σχέση που ούτως ή άλλως τότε δεν είχαμε από δική μου επιλογή. Ήταν μια πράξη καθαρά επιπόλαιη από μέρους μου, χωρίς δυστυχώς καμία συνειδητή σκέψη ότι helloooo μ αυτά που κάνεις θα μείνεις έγκυος....αν ήθελα να στερεοποιήσω την σχέση μου μέσω ενός παιδιού, τώρα θα ήμουν έγκυος ελπίζοντας ότι με υπομονή όλα θα στρώσουν!

Να πω ότι γενικά δεν έχεις δίκιο; Έχεις απόλυτο.
Αλλά αφού τα πράγματα δεν ήταν καλα, τώρα που έφυγα γιατί πονάω;

[krino]

παρολα αυτα βλεπω την αγωνια σου....
δεν λεω οτι ειχες σχεδιο, ωστοσο αγωνια ειχες και αυτο μην το αρνιεσαι.
Αλλωστε δεν το λεω για να σε κατηγορησω, ανθρωπινο ειναι να εχεις μια αγωνια για το που βαδιζει η σχεση σου και ταυτοχρονα να εισαι εγκυος.


Ομως δεν μπορω να μην σου υπενθυμισω οτι το να ακνεις ενα παιδι, πρεπει να προερχεται σαν αποτελεσμα μιας τελειας σχεσης η οποια σε βασικα πραγματα την διεπει μια αρμονια - κατι που δεν υπηρχε σε οσα περιγραφεις.

Αν ησουν εγκυος με την ελπιδα οτι ολα θα στρωσουν τωρα θα εγραφες με ενα παιδι στην αγκαλια και θα παραπονιοσουν οτι σε δυσκολευει στην πληκτρολογηση.... :P


Μην σε απασχολει αν εχω δικαιο, αλλωστε συζητηση κανουμε.
Μην ασχολησε με το τι εγινε και μην βριζεις τον εαυτο σου η τον πρωην σου.
Εζησες μια εμπειρια με ομορφες και ασχημες στιγμες.
Κρατα τις καλες και πετας τις ασχημες.



Τωρα που εφυγες πονας γιατι σου λειπει η ομορφια της σιγουριας και της καθημερινοτητας.
Δυστυχως σημερα θα κοιμηθεις μονη σου, αλλιωτικα απο οτι ειχες συνηθίσει.
Ομως πιστεψε με το χρειαζεσαι αυτο για να ανασυγκροτησεις την σκεψη σου.
Να ζυγισεις τι ζουσες και τι θες να ζησεις.



Θα σου πω το εξης αντι καληνυχτας,
Αυριο σου ξανοιγεται ενας καινουριος κοσμος γεματος προκλησεις με νεες εμπειριες και ηδονες που ισως δεν εχεις ακομα νιωσει.
Προετοιμασε λοιπον τον εαυτο σου για να τις νιωσει μεχρι το μεδουλι....
Και για αυτο φροντισε να μην αργησεις καθολου.....!
Η νεα σου ζωη μολις αρχισε να ξεδιπλωνεται μπροστα σου, ας την καλοδεχτουμε λοιπον αυριο με ενα ομορφο χαμογελο, τιποτα δεν αξιζει περισσοτερο απο αυτο!


:cool:

[Γιωργος1983:(]

Originally posted by aimilia
...
Αλλά αφού τα πράγματα δεν ήταν καλα, τώρα που έφυγα γιατί πονάω;

πονας γιατι τον αγαπησες, επειδη δεν θες να εισαι μαζι του δεν σημαινει οτι δεν τον αγαπας αλλα οπως ειπαν κ πιο πανω, δεν ειναι αρκετο πλεον!

επισης αποψη μου ειναι οτι η συνηθεια και η ασφαλεια που ενδεχομενως να ενιωθες κοντα του μετα απο τοσα χρονια ειναι κατι πολυ δυνατο κ δεν ειναι ευκολο να το αφησεις, ακομη ενας λογος που πονας αλλα θα περασει οταν αφησεις/δεις καποια καινουργια πραγματα στη ζωη σου.

μην κλειστεις σπιτι, παρε τις φιλες σου κ πηγαινετε για ενα καφε η κατι..

[Nora]

Αιμιλία καλημέρα!
Εύχομαι να νιώθεις κάπως καλύτερα.

Διαβάζοντας ξανά την ιστορία σου, διαπίστωσα πως κάνεις σπασμωδικές και παρορμητικές κινήσεις.
Θέλω να πω, πως για να έκανες τέτοια κίνηση, σίγουρα θα είχες το \"μικρόβιο\" μέσα σου, αλλά είμαι της άποψης πως τέτοιες αποφάσεις πρέπει να παίρνονται ήρεμα και αφού το ανακοινώσουμε.

Σε καταλαβαίνω ότι τσαντίστηκες και ότι ο λόγος που έφυγες ήταν η αφορμή.Κάτσε,ηρέμησε, δες ξεκάθαρα ότι πλέον όντως δεν πάει άλλο, και ανακοίνωσε του την απόφαση σου, ότι θες να χωρίσετε και φύγε από το σπίτι.

Τώρα είναι απόλυτα φυσιολογικό που νιώθεις έτσι, αλλά μέρα με την μέρα, θα νιώσεις ηρεμία και αγγαλίαση.

[aimilia]

Τον αγαπώ πολύ....υποφέρω μακριά του...χθες παίρνοντας το τρένο να γυρίσω σπίτι μου από μια βόλτα που είχα πάει κατέβηκα σπίτι του....του χτύπησα την πόρτα, με αγκάλιασε κι έκλαιγε...τί σκατά μου συμβαίνει; Γιατί δεν μπορώ να ησυχάσω μέσα μου και να μείνω ή με τους γονείς μου ή με εκείνον να τελειώνουμε; Γιατί δεν μπορώ να πάρω καμία απόφαση;

Πάντα ήμουν άνθρωπος που στις σχέσεις μου όταν κάτι δεν μου έκανε, έφευγα την ίδια στιγμή και δεν γυρνούσα ποτέ πίσω.

Με αυτόν τον άνθρωπο δεν ξέρω τί σκατά έχω πάθει.....ντρέπομαι γι αυτά που κάνω :(

[Sofia]

Την επιλογή να μεινεις μονη σου κάποιο διάστημα πώς σου φαινεται?

Γιατι να μεινεις ή με αυτον ή στους γονεις?

[aimilia]

Originally posted by Sofia
Την επιλογή να μεινεις μονη σου κάποιο διάστημα πώς σου φαινεται?

Γιατι να μεινεις ή με αυτον ή στους γονεις?

Έχεις 1000 δίκια αλλά η οικονομική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπει να μείνω μόνη μου, ειδάλλως θα το έκανα αύριο το πρωί.

Αυτό που έμαθα μες από την όλη ιστορία, είναι πως-πέρα από το οικονομικό ή την σχέση μου-έχω πρόβλημα να απογαλακτιστώ από τους γονείς μου :(

Δηλαδή και σπίτι να έπιανα και να έμενα μόνη μου, τα ΣΚ μαζί τους θα καθόμουν :(

[Sofia]

Aimilia,

θα θελα να ξερεις πώς δεν σου μιλάω εκ του ασφαλους. Εμεινα μονη μου απο τα 20 -αρχικα εξαιτιας σπουδών, μετεπειτα απο επιλογή. Υποθέτω, πως οσο περνουν τα χρονια μια τετοια κινηση ισως να θελει πιο πολυ δύναμη, αλλα ειναι απαραιτητη πιστεύω για να καθαρισει το κεφάλι σου απο πρεπει κ θελω των άλλων κ για να ακουσεις λιγο τον δικο σου εσωτερικο λογο κ αναγκες.

Σε οτι αφορα αυτο που λες, πώς αν εμενες μονη σου το ΣΚ θα εμενες μαζι τους, κανε πρωτα την κινηση κ μετά βλέπουμε:) Αλλα ακομα κ έτσι ειναι εντελως διαφορετικο να επισκεπτεσαι καποιον καπου για ΣΚ κ αλλο να μενεις μονη σου. Εντελως άλλο.

Ισως ενα επομενο βήμα περα απο το οτι καταννοεις κ παραδεχεσαι πως φοβάσαι να απογαλακτιστεις ειναι τί φοβάσαι? Τί σου προκαλει η σκέψη να μενεις μονη σου,ακομα κ αν το οικονομικο δεν αποτελει προβλημα?