καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες ή για κάτι που δε έκανες ?!

[Νεφέλη98]

Είμαι 21 χρονών και έχω περίπου 7 χρόνια σχέση. Είναι μια σχέση απο εφηβική ηλικία και λέω περίπου γιατί έχουμε χωρίσει αρκετές φορές. Θα σας πω πάνω κάτω όλο το στόρυ για να μπορέσετε βοηθήσετε. Γνωριστήκαμε στο σχολείο. Όταν τον είδα, είπα αμέσως εδώ είμαστε, παρόλο που δεν ήταν τόσο όμορφος τότε και γενικά δεν είχε και την καλύτερη φήμη. Συγκριτικά με εκείνον ήμουν πολύ πιο όμορφη. Κάτι που παρόλο που το άκουγα συχνά απο τρίτους δε με εμπόδισε να προχωρήσω. Αναφέρω την διαφορά γιατί είναι μάλλον και ο λόγος που ποτέ δε μ είχε εμπιστοσύνη. Ήταν απο την αρχή ανασφαλής με τον εαυτό του αλλά ποτέ δε τον έκανα να νοιώσει άσχημα, ίσα ίσα που προσπαθούσα να του δείξω ότι αξίζει περισσότερα απο όσα πιστεύει. Καβγάδες υπήρχαν πολλοί και χωρίς σοβαρό λόγω. Σχεδόν κάθε λίγους μήνες δε μιλούσαμε και μετά απο 2-3 μήνες πάλι μαζί. Σχεδόν κάθε μέρα έκλαιγα αλλά το λάθος που έκανα πάντα ήταν πως τον δικαιολογούσα για κάθε άσχημη συμπεριφορά του. Ωστόσο δε μπορώ να πω πως δε περνούσαμε και καλές στιγμές. Να αναφέρω πως κάποιο διάστημα που είχαμε χωρίσει εκείνος έκανε κάτι με κάποια κοπέλα από το σχολείο και εντελώς φανερά ενώ όταν εγω έκανα κάτι με κάποιον, απο αντίδραση κρυβόμουν για να μη μας δει και νοιώσει άσχημα. Τελευταίος χρόνος για μένα στο λύκειο και ήμασταν καλύτερα απο ποτέ. Στεναχωριόμασταν βεβαία που εγώ θα έφευγα για σπουδές και εκείνος θα έμενε πίσω αλλά ήμασταν τόσο αγαπημένη και πιστεύαμε ότι θα πετύχει και είπαμε να το προσπαθήσουμε. Συμφωνήσαμε βέβαια αν ποτέ κάποιος θελήσει να αποκτήσει εμπειρίες να το πούμε πριν είναι αργά... Φεύγω για σπουδές μέσα στην εβδομάδα είχα ήδη γνωρίσει άτομα(μόνο κορίτσια) και αρχίσαμε να βγαίνουμε. Ξεκίνησαν οι τσακωμοί. Πριν κλείσω καν εβδομάδα μ ζητάει να χωρίσουμε. Μαθαίνω ωστόσο ότι έκανε κάτι με μια κοπέλα απο το καινούριο του σχολείο (είναι ένα χρόνο μικρότερος). Περνούν τρεις μέρες γυρίζει μετανιωμένος. Τον συγχώρεσα και τον δικαιολόγησα πάλι για τον λόγο του ότι υπήρχαν πολλοί που του έλεγαν για μένα. Βέβαια δε δικαιολογείται γιατί αν μ είχε εμπιστοσύνη δε θα γινόταν τίποτα απο αυτά. Αλλά απο την άλλη όταν ακούς τα ίδια πράγματα κάθε μέρα και στο σχολείο και στο σπίτι παρασύρεσαι... Για ενάμιση χρόνο όλα καλά είχε αλλάξει και ήξερε πως αν ξαναγίνει κάτι δε πρόκειται να με ξαναέβλεπε. Πέρσυ την άνοιξη έγινε κάτι που με έκανε να ξενερώσω εντελώς. Κάποιο πολύ αγαπημένο μ πρόσωπο είχε ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας έφυγα απο τις σπουδές μου για να είμαι δίπλα στην οικογένεια μ, που βασικά ήμουν η μόνη που μπορούσε να είναι στο νοσοκομείο και έμεινα εκεί 12 μέρες μέχρι που ξέφυγε τον κίνδυνο. Το Αγόρι μ όμως πέρα του ότι δεν ήρθε ποτέ να με επισκεφτεί, να είναι δίπλα μου σε όλο αυτό που περνούσα και ενώ ήξερε πως ήμουν μόνη μου, κάθε μέρα ήταν μέσα στα νεύρα και την τελευταία εβδομάδα δε μιλούσαμε καθόλου. Γύρισα στο πανεπιστήμιο μου και με πήρε τηλ. γεμάτο θυμό του είπα να μη με ξαναενοχλήσει γιατί ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να μου κάνει, τον θεωρούσα ανθρωπό μου και εκείνος με άφησε μόνη μ την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου κτλ. κτλ...
Ένα μήνα μετά αφού είχα γυρίσει και εγώ στο μέρος μ για το χειρότερο καλοκαίρι , ανέλαβα πάρα πολλές υποχρεώσεις που δεν άρμοζαν στην ηλικία μου αλλά δε με πείραζε τόσο γιατί είχα δίπλα μου τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής μ που παραλίγο να μη ξανα έβλεπα ποτέ. Λίγες μέρες μετά μου έστειλε μνμ. Μη τα πολυλογώ το έπαιξα αρκετά δύσκολη...μιλούσα απότομα εν τέλει τα ξαναβρήκαμε. Όταν μ έστειλε μ είπε πως θέλει να με δει γιατί φεύγει φαντάρος... του ζήτησα χρόνο αλλά μ έστελνε κάθε μέρα μνμ και ήταν σα να μη πήρα ποτέ τον χρόνο για να δω αν θα γυρίσω ή όχι...φοβήθηκα επειδή είναι ευαίσθητος μη κάνει κακό στον εαυτό του και με την πίεση του στρατού αυτό θα ήταν πιο εύκολο... Σε λίγες μέρες απολύεται...το πρόβλημα μου είναι πως τελευταία νοιώθω πως είμαι παντρεμένη και αυτό με πνίγει...κάποια στιγμή μ είχε πει να έρθει να μείνει μαζί μ .. αλλά δε θέλω .. τον αγαπάω πολύ αλλά είμαστε πολύ μικροί για συγκατοίκηση. Ξέρω πως ως αγόρι θα θέλει κάποια στιγμή να έχει κι άλλες εμπειρίες πέρα απο τις δικές μας και όσο και αν τρελένομαι στην ιδέα ότι θα πάει με άλλη με πονάει αφάνταστα.. αλλά δε θέλω να του βγουν απωθημένα αργότερα που δε θα του επιτρέπει η θέση του να κάνει απιστίες. Έπειτα ξέρω πως εκείνος δε θα μ το πει ποτέ , ισχυρίζεται πως δε θέλει εμπειρίες παρά μόνο εμένα και πως δε θέλει να με χάσει ποτέ. Ένοιωθα και εγώ το ίδιο κάποτε, είχα τρελό κόλλημα. Τώρα ειλικρινά δε ξέρω σε τι φάση είμαι....Έχω βαρεθεί την απόσταση και τον τελευταίο καιρό βαριέμαι να μιλάω στο τηλ. δεν του έκανα και πολύ παρέα στο στρατό ή αλήθεια είναι και ήμουν κάθε μέρα με τις φίλες μου και αυτό τον έκανε να θυμώνει...αλλά δε μου το λέει...απο την μια θα ήθελα να νιώσω ξανά αυτό το αθώο φλερτ πριν την κάθε σχέση, τις ματιές, τα ραντεβού, το χτυποκάρδι να τον πετύχω κάπου, τα χαμόγελα... να βγαίνω με κάποιον που δε θα υπάρχει απόσταση μεταξύ μας, που δε θα χρειάζεται το τηλ. για να μιλήσουμε...από την άλλη όμως είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί..είναι δύσκολο να τον αποχωριστώ και πόσο μάλλον να είμαι εγώ αυτή που θα το τελειώσει...και όσο εγωιστικό και αν είναι δε θα ήθελα να ξέρω πώς έχει άλλη κοπέλα στην ζωή του και ας ξέρω πώς εμένα θα αγαπάει για πάντα...
Είμαι μικρή ακόμα αλλά έχω μια μακροχρόνια σχέση από μικρή ηλικία. Δεν έχω μείνει μόνη μου (που έτσι και αλλιώς είμαι μοναχικό άτομο μου αρέσει η μοναξιά μου) και που πραγματικά μετά το καλοκαίρι αυτό το είχα πολύ ανάγκη να μείνω μόνη μ...αλλά ήξερα πώς και εκείνος με είχε ανάγκη...
Θεωρώ πώς όλα αυτά συν την απόσταση έχουν φθείρει την σχέση μας και εκείνος αν και το ξέρει δε θέλει να αλλάξει αυτό. Έγω απλά δε θέλω να κάνω κάτι που ίσως μετανιώσω... αλλά δε ξέρω αν πρέπει να κάνω κάτι ή απλά να αφήσω τον χρόνο να δείξει...

[elisabet]

Γεια σου Νεφέλη
Όντως είσαι πολύ μικρή για να έχεις μια τόσο μακροχρόνια σχέση και λυπάμαι που θα το πω αλλά συνήθως αυτή είναι η πορεία αυτών των πρώτων σχέσεων... κάποια στιγμή φθίνουν. Είναι πολύ φυσιολογικό και οι δυο να θέλετε να αποκτήσετε κι άλλες εμπειρίες να γνωρίσετε κόσμο, να μάθετε τον εαυτό σας. Ο φίλος σου δεν το παραδέχεται γιατί είναι ακόμα φαντάρος και βρίσκεται υπό πίεση. Το πιο λογικό είναι πως όταν απολυθεί κι εκείνος θα αρχίσει να το νιώθει.

Καταλαβαίνω πως έχεις ξενερώσει και από την γενικότερη συμπεριφορά του αλλά και συγκεκριμένα στο θέμα υγείας που δεν σε στήριξε όσο θα ήθελες. Κι εφόσον νιώθεις πως πια αυτή η σχέση σε πνίγει ή σε κρατά πίσω, τότε έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση φίλη μου και είναι καιρός να προχωρήσεις. Οι σχέσεις μας είναι για να μας ξεκουράζουν, να μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα, να νιώθουμε ότι γινόμαστε καλύτεροι... όταν νιώθουμε πως μας περιορίζουν με οποιοδήποτε τρόπο στην εξέλιξη μας , τότε είναι ώρα να φεύγουμε.

Δώσε χρόνο και στον εαυτό σου και σε εκείνον να συνειδητοποιήσετε και να δεχτείτε τις αλλαγές. Λες σε λίγες μέρες απολύεται, είμαι σίγουρη πως κι εκείνος θα τα δει αλλιώς τα πράγματα μετά τον στρατό. Αλλά μην αφήσεις τον εαυτό σου να βουλιάζει μέσα σε μια σχέση που δεν θες πια, δώστου να καταλάβει πως είναι καιρός να προχωρήσετε και να κρατήσετε τις όμορφες αναμνήσεις απ την σχέση σας που έτσι κι αλλιώς θα ναι ξεχωριστή και για τους δύο σας.

[Miliva21]

Καλησπέρα
Καταρχάς μπράβο που είσαι πλ συνειδητοποημενη...όντως μπορεί ο σύντροφός σου επδ είστε μικροί να θελήσει και άλλες εμπειρίες αλλα και εσύ παράλληλα......

Αγάπη...έχει φθαρεί η σχέση σας....συμφωνώ ότι είναι δύσκολο να τον αποχωριστείς γτ έχει γίνει κομμάτι της ζωής σου και νιωθεις τρομερή οικειότητα...Όμως το βλέπεις και εσύ ότι θα ήθελες να νιώσεις κάτι ανανεωμένο....να ερωτευτείς ξανα.....Και επδ είσαι πολύ μικρή αναμφισβήτητα θα συμβεί αυτό είτε αργά είτε γρήγορα........

Να ανάψει κάτι που έχει ψιλο σβήσει είναι πολύ δύσκολο και δεν σημαίνει οι θα πετύχει άσε που είστε και σε μικρές ηλικίες και είστε ήδη πολλά χρόνια μαζί.....

Οπότε είσαι έτοιμη μπορεί να είναι καλύτερο να τη πάρεις την απόφαση να συνεχίσετε χωριστά .....

[Νεφέλη98]

Καλησπέρα! Σας ευχαριστώ πολύ που απαντήσατε! Γενικά είμαι σε περίεργη φάση...δε ξέρω γιατί αλλά τελευταία το σκέφτομαι συνεχώς και δε μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, συν με άλλα προβλήματα που έχω... Νομίζω ότι εκείνος δε θα το δει έτσι γενικά σκέφτεται λίγο οπισθοδρομικά και το πιο σίγουρο είναι να με κατηγορήσει ότι δε τον αγαπάω πια ή πώς βρήκα κάποιον άλλον...και θα με μισήσει...μου είναι πολύ δύσκολο να του πω κάτι τέτοιο και πόσο μάλλον να τον χωρίσω εγώ...αλλά σκέφτομαι ότι αν δε το κάνω εγώ εκείνος δε θα το κάνει πότε...είμαστε σχετικά απο το ίδιο χωριό και δε μπορώ να τον βλέπω να με κοιτάζει με μίσος, θυμό ή απέχθεια...

[Miliva21]

Δεν εχει σημασία πως θα σε βλέπει αυτός μετά.......αν η σχέση νιώθεις ότι έχει κανει το κύκλο της και θες να ανανεωθείς καλό είναι να το τελειώσεις....Και αυτός θα το καταλάβει αργότερα ότι μπορεί να είναι καλύτερο για εσάς να χωρίσετε......το ότι θα δώσεις τέλος δεν σημαίνει ότι θα είσαι η κακια της υπόθεσης...........Η ζωή εξάλλου συνεχίζεται.....Σγρ είναι δύσκολη υπόθεση γτ έχετε μια μεγάλη ιστορία μεταξύ σας....
Μη σκέφτεσαι τι θα έκανε αυτός....Κάνε ότι νιώθεις.....Μόνο ότι νιώθεις είναι το σωστό και το καλύτερο

[kerasi]

Ποτε απολύεται ο φίλος σου; ή τελείωσε ηδη τη θητεία;

[Νεφέλη98]

Δε μπορούσα να κοιμήθω...και τον πήρα τηλ μιλούσαμε μια ώρα του είπα όλα αυτά...εκείνος διαφώνησε, μου είπε ότι τα συναισθήματά του είναι ίδια και δεν αλλάζουν...μ είπε ότι είναι δική μου επιλογή και πως εγω έχω το πρόβλημα...είχε σκοπό να έρθει να με ρωτήσει αν τον βαρέθηκα γιατί το είχε ψιλοκαταλάβει ...του είπα ότι τον αγαπάω πολύ και πως αυτό δε θα αλλάξει ποτέ...και εκείνος το ίδιο αλλά προηγουμένως με ρώτησε αν θέλω να συνεχίσω την ζωή μ χωρίς αυτόν .... και ήταν μια φράση που με πόνεσε πολύ... δε ξέρω αν έκανα το σωστό...ίσως προτιμούσα να χωρίσουμε με τσακωμό...θα ήταν πιο εύκολο...ξέρω όμως πως θα σκάσω αν μάθω ότι προχώρησε...θα περάσει γρήγορα?.....

[αλεξανδρος_77]

μεχρι τωρα δεν εχω δει κανενα να συνδιαζει ταυτοχρονα μυαλο και εμφανιση αλλα εχω κανει παρεα ατομα εμφανισιμα οπως ο ξαδερφος μου εστω και αν διαπιστωσα οτι επερναν φαρμακευτικη αγωγη απλα ειναι ευκολο να ερωτευτει και να ανακαλυψει καποιος αυτο που δεν εχει

[Νεφέλη98]

για να είμαι ειλικρινής δε πολυ κατάλαβα την σύγκριση αυτή....εκτός και αν πήγαινε για κάποιο άλλο θέμα...

[Sonia]

Εγώ πάλι βλέπω αυτό που ίσως ψυχανεμίζεται κάπως κι ο Αλέξανδρος, ότι σε όλη σας τη διαδρομή εκείνος έχει βρει τα κουμπιά σου και σε παίζει στα δάχτυλα.
ΝΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΧΘΕΣ!!!

Περίληψη του κειμένου σου μέσα από τα δικά μου μάτια:
"Α μωρέ, είμαι εμφανίσιμη κι έχει ανασφάλειες ο γλυκούλης, ας τσακωνόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι κι ας συμπεριφέρεται άσχημα, έχει δικαιολογία. Α, μόλις χωρίσαμε μια φορά τα έφιαξε με άλλη και κορδωνόταν μπροστά μου για να με πικάρει κι εγώ τα έφιαξα με άλλον, αλλά κρυβόμουν μη με δει και πληγωθεί μωρέ ο ευαισθητούλης. Α, πήγα για σπουδές κι επειδή έκανα παρέες σαν άνθρωπος ο άλλος απειλούσε να με χωρήσει και μετά ξενοπήδησε και γύρισε σε 3 μέρες να τα ξαναβρούμε κι εγώ τον δέχτηκα γιατί αυτός είναι άγιος άνθρωπος, οι άλλοι του βάζουν λόγια μωρέ του αγαθούλη. Α μωρέ, μετά από λίγο καιρό φέρθηκε σα γαϊδούρι και του είπα θέλω χρόνο να σκεφτώ κάποια πράγματα, αλλά αυτός δεν το σεβάστηκε και με έπρηζε, αλλά έφευγε και φαντάρος μωρέ ο καϊμενούλης. Α μωρέ, σε όλη τη σχέση με κοροϊδεύει, είναι ασταθής, μου έχει φερθεί σκάρτα χίλιες φορές, με έχει κάνει σούπερ ενοχική, θα έπρεπε αντί να εξαρτώ την συμπεριφορά μου από το τι θέλει αυτός να σκεφτώ τι θέλω εγώ, αλλά αντί να σκέφτομαι ότι απλά έχω ξενερώσει κι έχω βαρεθεί, κάθομαι και σκέφτομαι ότι σαν αγόρι θα θέλει κάποια στιγμή να έχει κι άλλες εμπειρίες από τις δικές μας."

[Remedy]

καλημερα.
θα συμφωνησω με ελισσαβετ.
εφοσον ηδη πολυ συνειδητα καταλαβαινεις οτι εχει φθαρει η σχεση, μην καθεσαι αλλο. στο μελλον θα ειναι ακομα χειροτερα τα πραγματα και ειστε πολυ μικροι ακομα.
ο φιλος σου απ οτι υποθετω (και το επιβεβαιωνεις λεγοντας οτι δεν θα στο λεγε αν εκανε "κατι"), εχει βρει τις λυσεις του, εχει σκοπο να κανει οτι θελει πισω απο την πλατη σου και σε θελει σαν σταθερη σχεση για να τα εχει ολα καλυμμενα.
εννοειται οτι ηταν δικαιολογια το οτι του ελεγαν για σενα οτι εισαι μακρια και κανεις τη ζωη σου κι ετσι ξενοπηδηξε ο αδικημενος... δλδ... γελαω... πως εχαψες κατι τετοιο και τον δικαιολογεις κιολας; εαν ισχυε, θα χωριζε και μετα θα εκανε οτι ηθελε, η θα σου ζητουσε φρι σχεση..

επισης, το οτι δεν σου σταθηκε στην δοκιμασια που περασες με την υγεια του γονιου σου, ηταν πολυ δυνατο και κρισιμο τεστ και δεν το περασε..
επομενως, γιατι σε θελει;
για την δικη του σιγουρια, πιθανον και για οικονομικο βολεμα αφου θελει να ερθει να ζησει μαζι ΣΟΥ.
εφοσον ηδη θελεις να δεις τι υπαρχει παρακατω, καντο και μην το σκεφτεσαι.
ειναι πολυ νωρις τα 13 για να καταληξεις με εναν συντροφο που δεν σε ικανοποιει...

[Νεφέλη98]

Δεν είναι έτσι...δε νμζω να ρίσκαρε να με χάσει πάλι...έχει το καλό και μαθαίνει απο τα λάθη του...και ούτε τα οικονομικά παίζουν ρόλο... ίσα ίσα που μου έλεγε πως θα βοηθούσε εμένα οικονομικά αν μέναμε μαζί...απλά έχει πέσει κάπως με τα μούτρα πάνω μου ότι θα είμαστε πάντα μαζί και θα κάνουμε οικογένεια...δε λέω και γω το ήθελα και το θέλω γιατί είναι όντως πολυ καλό παιδί...αλλά υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πώς είμαστε μικροί ακομα δε θα κρατήσει και γενικά ότι είχα πει στην αρχή...απλά όλα αυτα που έχει κάνει λόγω ανωριμότητας να το πω...έχουν δημιουργήσει ρωγμές... και εκείνος δε το βλέπει γιατί εγω πληγωνόμουν περισσότερο...και είναι σα να τον χώρισα χωρίς πολυ σοβαρό λόγω...μου είπε πως καταδίκασα κατα κάποιον τρόπο την σχέση μας γιατί δε δοκιμάσαμε την συγκατοίκηση...εκεί θα βλέπαμε όντως αν ταιριάζαμε ή όχι...έχει ένα πόιντ...αλλά του είπα πώς έτσι θα τελείωνε και άσχημα...Τον αγαπάω πολυ και αυτό δεν αλλάζει...απο την μία θέλω να προχωρήσω, αλλά ξέρω πώς είναι δύσκολο και θα πάρει πολύ χρόνο...σκέφτομαι ότι τον πλήγωσα και αυτο με πονάει ακόμα πιο πολύ...γιατί είχε επενδύσει σε εμάς και είμαι το μοναδικό ατομό που αγαπάει πιο πολύ..ακόμα και απο την οικογένεια του... (θα μ πείτε τόσες φορές σε πλήγωσε, εε εμένα δεν μ αρέσει να στεναχωρώ ανθρώπους που αγαπώ, χωρίς αυτο να σημαίνει πως δε λέω την προσωπική μου άποψη όταν δε μ αρέσει κάτι..) και απο την άλλη σκέφτομαι όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί...και λέω μήπως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να χωρίσουμε? μήπως όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε ένα διάλειμμα θα το καταλάβουμε και οι δύο...κρατιέμαι να μη τον πάρω τηλ..κρατιέμαι λίγο να μη γυρίσω...αλλά αν δε γίνει τώρα τότε πότε ? αν λυγίσω πάλι δε θα το ξανααποφασίσω...παλιά πίστευα πώς η αγάπη μας είναι τόσο δυνατή που μπορεί να επιβιώσει και να κρατήσει όπως των γονιών μας,των παππούδων μας...τώρα δεν είμαι και τόσο σίγουρη...αγάπη υπάρχει αλλά αν δε κάνουμε διάλειμμα θεωρώ πως θα καταντήσουμε ένα προβληματικό ζευγάρι στο μέλλον...μάτσο τα έχω κάνει μέσα μου...μου έδωσε όσο χρόνο θέλω λέει και μου είπε πως θα με περιμένει...

[Sonia]

Γιατί τον δικαιολογείς μονίμως και κυρίως γιατί εξαρτάς τόσο πολύ την συμπεριφορά σου και τα θέλω σου από εκείνον; Κάτι έχει αρχίσει και σε χαλάει, θες να χωρίσεις και αντί να καθίσεις να σκεφτείς σοβαρά το τι θες εσύ από εδώ και πέρα και το πως θα κινηθείς, κάθεσαι και σκέφτεσαι μονίμως το τι θέλει και σκέφτεται αυτός ή το πως θα το πάρει ή αν θα σκεφτεί ότι τον χώρισες για το τίποτα ή αν θα τον πονέσεις. Χαίρω πολύ, όλοι οι χωρισμοί πονάνε, τι να κάνουμε τώρα; Αφού πήρες μία απόφαση, στρέψε την προσοχή σου όσο γίνεται στο από εδώ και πέρα. Και κυρίως μην εξιδανικεύεις το παρελθόν, ιδίως σε αυτή τη φάση.

[Ορέστης]

Είμαι 21 χρονών και έχω περίπου 7 χρόνια σχέση. Είναι μια σχέση απο εφηβική ηλικία και λέω περίπου γιατί έχουμε χωρίσει αρκετές φορές. Θα σας πω πάνω κάτω όλο το στόρυ για να μπορέσετε βοηθήσετε. Γνωριστήκαμε στο σχολείο. Όταν τον είδα, είπα αμέσως εδώ είμαστε, παρόλο που δεν ήταν τόσο όμορφος τότε και γενικά δεν είχε και την καλύτερη φήμη.

Πως γινεται να πηγαινεις σχολειο και να εχεις φημη καλη ή κακη;

[Νεφέλη98]

Στο γιατί τον δικαιολογώ συνεχώς δεν έχω απάντηση...δεν είναι πώς δε σκέφτομαι τι θα κάνω απο εδώ και πέρα...απλά είναι πολύ πρόσφατο και λογικό είναι να το σκέφτομαι συνεχώς...




Γίνεται...εννοώ πως δεν είχα ακούσει και τα καλύτερα λόγια...βλακείες της εφηβείας...όχι πολύ σοβαρά...