Δεν αντέχω άλλο...

[helplease]

Καταρχάς σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τη βοήθεια.

Μέρες τώρα ψάχνω κάπου να απευθυνθώ μιας και μέρες τώρα μάχομαι με την τρέλα.
Η ιστορία μου είναι ιδιαίτερη και η τωρινή κατάσταση οφείλεται σε γεγονότα του παρελθόντος και στην ιδιοσυγκρασια των ατόμων που συμμετέχουν. Θα προσπαθήσω να ειμαι σαφής και κατανοητή όσο περισσότερο γίνεται, γιατι βρίσκομαι σε πλήρη σύγχηση και είναι λογικό να μην μπορώ να μεταφέρω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το νόημα.

Είμαι κοπέλα. Πριν δύο μέρες έκλεισα τα 22. Κατάγομαι απο την επαρχία και βρισκόμουν στην Αθήνα για σπουδες τα περασμένα τέσσερα χρόνια. Ήμουν και είμαι φοιτήτρια του τμήματος Οικονομικής Επιστήμης της ΑΣΟΕΕ.

Οι γονείς μου υπήρξαν πάντοτε υπερπροστατευτικοί, πιεστικοί και απαιτητικοί από εμενα. Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα ένιωσα για πρώτη φορά ελευθερία κινήσεων, ελευθερία έκφρασης, σχετικη ελευθερία επιλογών, είχα επιτέλους την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον εαυτο μου, να ωριμάσω. Μέσα στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε δεν μπορώ να πω ότι δεν ωρίμασα. Έκανα όμως πολλά λάθη.

Πρώτο και κυριότερο, απο την δίψα μου για ζωή και ελευθερία παραμέλησα τον βασικότερο μου στόχο. Τα μαθήματα μπήκαν δυστυχώς σε δεύτερη μοίρα. Αφοσιώθηκα σε φίλους, παρέες, κοινωνικοποίηση, μελέτη του ίδιου μου του εαυτού, απέκτησα και μία μακροχρόνια σχέση, πράγματα που στο οικογενειακό μου περιβάλλον ποτέ δεν μπόρεσα να αναπτύξω. Λόγω όλων αυτών των δραστηριοτήτων μου έμειναν αρκετα μαθήματα, γεγονός που στους γονείς μου από φόβο δεν τολμούσα να ομολογήσω και "έκλεινα τα ματια" στο θέμα σαν να μην υπάρχει.

Τον περασμένο χρόνο έκλεισα το 4ο έτος φοίτησης και αναγαστικά είπα στους γονείς μου τι συμβαίνει πραγματικα με τα μαθήματα πριν δύο μήνες.Εχω ήδη βέβαια ενάμιση χρόνο που έχω αφοσιωθεί στα μαθήματα και εχω κάνει αξιόλογες προσπάθειες να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα. Οι γονείς μου πήραν πολύ άσχημα τα νέα που τους είχα. Αρχικά με έδιωξαν από το φοιτητικό σπίτι στη Αθήνα, το οποίο ειναι δικό τους ιδιόκτητο. Έπιασα μια αξιοπρεπή δουλειά σε μια εταιρία ώστε να σταθώ στα πόδια μου. Μου ζήτησαν συγνώμη και μου ζήτησαν να επιστρέψω στο σπίτι. Εγώ εξακολουθούσα να δουλέυω για να ξεπληρώσω κάποια χρέη ππυ είχα στα κοινόχρηστα λόγω του ότι μου στέλνανε παντα πολυ λίγα χρήματα και ας τους απεδύκνεια οτι δεν μου έφταναν.

Και τώρα μετά τη μακροσκελή εισαγωγή θα σας εκθέσω το σημαντικότερο σκέλος τους προβλήματος. Την περασμένη εβδομάδα γύρισα σπίτι μετά τη δουλειά και βρήκα τη μητέρα μου μεσα η οποία έκανε αιφνιδιαστικη επίσκεψη. Στο σπίτι βρήκε τη γάτα μου την οποία ποτε δεν της είχα πει ότι έχω μιας και εχει μικροβιοφοβια. Πάντα φρόντιζα να φεύγει απο το σπίτι το ζώο όταν θα ερχόταν η μητέρα μου. Επίσης βρήκε κάποια προσωπικά αντικείμενα του συντρόφου μου (εδώ να τονισω οτι στο παρελθον έχουν απαγορευθεί οι επισκέψεις ανδρων στο σπίτι). Έψαξε όλα μου τα πράγματα. Είδε τους λογαριασμους που χρωστούσα κ ξεπλήρωνα με το μισθό μου. Βρήκε προσωπικες ερωτικες φωτογραφιες μου τις οποίες και πήρε να δείξει στον πατέρα μου. Και το σημαντικότερο... Βρήκε μια μικροποσότητα χασίς που υπήρχε σε ένα συρτάρι και που δεν χρησιμοποιήθηκε καν πτέ συστηματικά! Δεν υπήρξε ποτέ κάποιο πρόβλημα τέτοιας φύσεως.

Η μητέρα μου παρέμεινε στο φοιτητικό μου σπίτι στην Αθήνα εκείνες τις μέρες ψάχνοντας τα πάντα μέσα στην ανησυχία της.Εγώ αποφάσισα να έρθω στη Λάρισα και να μιλήσω με τον πατέρα μου ειλικρινά οι δυο μας. Ήρθε και εκεινή μαζί μου σχεδόν με το ζόρι. Έκανα μια ήρεμη κουβέντα με τον πατέρα μου, ζήτησα συγνώμη για τα λάθη μου, ζήτησα συγνώμη για την απόκλιση από το στόχο μου - το πτυχιο - και για το ψέμμα μου τονίζοντας ότι πρώτη εγώ χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο για τα μαθήματα. Προσπάθησα να τον διαβεβαιώσω οτι δεν έχω καμία εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες και δεν έχω πάρει κανέναν κατήφορο όπως νομίζουν. Πρότεινα να εξεταστώ σε γιατρό για να το εξακριβώσουν. Η απάντηση ήταν ότι οι ναρκομανεις είναι πειστικοί και θεατρίνοι. Σαν άνθρωπος δεν ανέχομαι να εξαρτώμαι από τίποτα, ούτε από τους γονεις μου, πόσο μάλλον από μια ουσία, δεν ειναι στον χαρακτήρα μου να ανεχτώ κάτι τέτοιο. Για αυτο είμαι και πλέον αποφασισμένη να κάνω τα πάντα για το πτυχίο μου.

Οι γονείς μου όμως αποφάσισαν τελικά να μετακομίσω Λάρισα μαζί τους ξανα, δεν τους απασχολεί το πτυχίο μου και η σχολή πλέον. Είναι αμετάπιστοι. Παλεύω ειλικρινά με την τρέλα, χάνω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι οι γονεισ σου θα μπουν εμπόδιο στον σημαντικότερο πλέον στόχο μου. Το κλίμα στο πατρικό σπίτι τώρα είναι άσχημο. Αντιμετωπίζω άδικες καταστροφολογίες περί ναρκωτικών και κατήφορου, προσβολές, δεν μπορώ να ηρεμήσω και το βασικότερο δε μπορώ να πετύχω το στόχο μου, μου στερησαν τη δυνατότητα και καμία συζήτηση δεν τους μεταπείθει ούτε τους καθυσηχάζει . Είμαι μια κοπέλα αξιοπρεπέστατη, προσεγμενη, έξυπνη και αντιμετωπίζομαι ξαφνικά ως "μαστούρα" λόγω μιας ατυχίας! Δεν κοιμάμαι τα βράδια από τη στεναχώρια μου πλέον, χάνω τα λογικά μου και πονάω απίστευτα με ό,τι γίνεται! Δεν ξέρω πλέον που να απευθυνθώ και να ζητήσω βοήθεια! Πρέπει να επιστρέψω στην Αθήνα να ηρεμήσω, να πηγαινω στη σχολή μου, στα μαθήματα μου, να διαβασω, πλησιάζει εξεταστική περίοδος. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα αντέξω...Δεν επιτρέπουν ούτε να βγαίνω από το σπίτι. Είμαι άνθρωπος ενήλικος με προσωπικότητα και αντιμετωπίζομαι ως ιδιοκτησία των γονιών μου.

Οι επιλογές είναι δύο. Η θα συμβιβαστώ με την κατάσταση, θα συμβιβαστώ με την τρέλα και με την ιδέα ότι δεν θα πάρω πτυχιο για να μείνω εδώ σύμφωνα με τις προσταγές τους,ή θα φύγω από εδώ θα επιστρέψω στη δουλεία μου στην Αθήνα (όπου κάνανε κρούση και ζητήσανε από το διεθυντή μου να με απολύσει) , θα νοικιάσω ένα σπίτι μονη μου και θα προσπαθήσω να τα βγάλω πέρα με δουλειά και σχολή μόνη πλεον..Μήπως έτσι θα απαλλαγώ από όλο αυτόν τον εφιάλτη; Η ζωή μου έχει γίνει μία κόλαση. Έχω κάνει τα λάθη μου, πρώτη εγώ μετανοιώνω πικρά. Αλλά δε μπορώ να ανεχτώ ότι οι γονεις μου μου στερούν το δικαίωμα να τα διορθώσω, πρώτα από όλα για τον εαυτό μου και την ελευθερία μου, μόνο γι αυτή μάχομαι. Το πτυχίο θα είναι το διαβατήριο για μια καλύτερη ποιότητα ζωής μακριά τους, για την ανεξαρτησία. Όσο και αν προσπαθώ να παραμείνω ακέραιη, ήδη τόσα χρόνια με έχουνε κάνει ένα άτομο φοβισμένο, ενοχικό και με έλλειψη αυτοπεποίθησης. Έχω ανάγκη να τελειώνω μια και καλή με αυτη την υπόθεση που με έχει βυθίσει στη στεναχωρια από την παιδική μου ηλικία ακόμα και που μου στερεί όλη την ψυχική δύναμη και αντοχή. Να το πω απλά, εχω ανάγκη να φύγω από το χρυσό κλουβι.Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη, ότι δε θα τα καταφέρω. Πάντα μου λένε ότι το πρόβατο που φεύγει από το κοπάδι το τρώει ο λύκος. οσο κ αν πιστευω στον ευατο μου με επηρεάζουν.Δε θέλω μια ζωή να κατηγορώ τους γονεις μου για το ότι δεν πήρα το πτυχίο μου.Ξέρω ότι γίνεται επειδή ανησυχούν.Πως να αποδείξω ότι αδίκως ανησυχούν. Προσφέρθηκα να εξεταστώ και να εξετάζομαι συνεχώς ώστε να με ελέγχουν, αρκει να βρίσκομαι κοντά στη σχολή μου.Το αρνήθηκαν. Προτιμώ τα εμπόδια στο δρόμο μου να οφείλονται μονο σε δικες μου αποφάσεις. Και εν τέλει μαζί τους χάνομαι, γίνομαι μια σκιά του εαυτού μου.Η ζωή είναι δική μου, εκείνοι κάποια στιγμή θα φύγουν! Με θέλουν μακριά από παρέες και μακριά από το σύντροφο μου. Μου απαγόρευσαν οποιαδήποτε συναναστροφη. Ποια είναι η γνώμη σας; Τι πρέπει να κάνω; Είμαι σε αδιέξοδο πλέον, έχω απελπιστεί! Συγνώμη αν σας κούρασα, είμαι σε απόγνωση και προσπαθώ να γίνομαι λεπτομερής ώστε να βοηθηθώ καλύτερα...Ελπίζω να βρω κάποια υποστήριξη...κάποια συμβουλή...


Ευχαριστω.

[gentleman]

Είναι δύσκολο.Προσπάθησε να τους μεταπείσεις.Με ωραίο τρόπο.Παρακάλα τους κάθε μέρα.Δείξε πως νιώθεις,Τι θες να κάνεις στη ζωή σου.Πραγματικά.Πάρ τους μια αγκαλιά.Ζήτα τους την υποστήριξλη τους,την έχεις ανάγκη.

Αν όχι.

Καλή αντάμωση.Φεύγω για να κυνηγήσω τα ονειρά μου,τις φιλοδοξίες μου.Το ότι ειστε γονείς μου δε σημαίνει ότι θ αποφασίζετε μια ζωή για μένα.Αύριο πεθαίνεις τι γίνετε?????ε????τι γινετε?Μένω σπίτι να κάνω τι.Να κλαίω?να είμαι μόνη?Και στι τελική ποτέ δεν αμαύρωσα τη τιμη σας.Ποτέ.Εφηβικά Χρόνια Πέρασα.Λάθη έκανα.Αν εσείς ήσασταν σωστοί μια ζωή τότε εντάξει.Σας αγαπώ,Σασ νοιάζομαι αλλά εγώ θέλω να κθνηγήσω τη ζωή.



ΑΥΤΑ.......

[helplease]

Φοβάμαι... ποτέ δεν κατάφερα να βγάλω τον πραγματικό μου εαυτο στον πατέρα μου, να του δειξω τι δυναμη μου και τι αξίζω. Φοβάμαι να πω όχι! Και ταυτόχρονα πονάω... Δεν είμαι παιδί καταδικασμένο. Εχω δύναμη. Εχω θέληση και στόχο. Δεν είμαι ουτε ναρκομανής ούτε ανήθικη. Έκανα δυό λάθη. Πιστεύουν οτι έτσι θα με σώσουν από τον κατήφορο ενώ το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μην πάρω το πολυπόθητο μου πτυχίο. Είμαι πλέον ενα ράκος...

[gentleman]

Ηρθε καιρός να το κάνεις.Ήμουνα στη θέση κατα κάποιο τρόπο πριν καιρό.Βέβαια όλα αυτά τα δημιούργησε ένας ο χωρισμός μου(αν δεις γράφω γι αυτόν κάτω από εσένα).Σήκωσα κεφάλι.Έδειξα χαρακτήρα,δυναμισμό.Μην είσαι χαζούλα.Και εγω 22 ειμαι.Δεν μπορούν να μας αφήσουν.Μας αγαπάνε.Απλώς τα βλέπουν αλλιώς τα πράγματα.

[x.ps.]

Χριστινα μου καλησπερα. Εγω εχω να πω μονο το εξης για το θεμα σου:Εισαι ενηλικη πια.Κανεις δεν ειναι σε θεση να σου πει τι να κανεις κ ποσο μαλλον να σε αναγκασει να το κανεις.Χωρις να θελω να σε προσβαλλω,μου δινεις την εντυπωση ενος κακομαθημενου κοριτσιου,που περιμενει τα παντα απο τους γονεις του.Περιμενεις να εγκρινουν αυτοι κατι για να το κανεις;.......ΟΚ,εκανες τα λαθη σου και απολογηθηκες.Τι θα πει \'\'Με πηραν απο την Αθηνα και με γυρισαν στη Λαρισα.Δε μου επιτρεπουν να δω τους φιλους και το αγορι μου\'\';Ποσων χρονων εισαι αγαπη μου;10;Το πρωτο βημα το εκανες.Βρηκες δουλεια.Γιατι δε συνεχιζεις ετσι;Μην περιμενεις την αδεια τους για να κανεις ο,τι εχεις θεσει ως στοχο.Ως ποτε θα αποφασιζουν για τη ζωη σου;Βασισου στον εαυτο σου και αρχισε να προσπαθεις ΜΟΝΗ ΣΟΥ.

[mstrouf]

Κουράγιο κ καλή δύναμη Χριστίνα, ακολούθα την καρδιά σου κ φύγε απ\' ότι σε στεναχωρεί! Θα τον βρείς τον δρόμο σου κ θα σταθείς στα πόδια σου, ξέρεις τι σου γίνεται, ξέρεις τι θέλεις, απλά πάρε την ζωή στα χέρια σου όσο είναι καιρός κ μην αφήνεις του γονείς πλεον να κάνουν κουμάντο στη δική σου την ζωή.

[Empneustns]

το ερωτημα δεν ειναι τι θελεις να κανεις.το ερωτημα ειναι εχεις τα κοτσια να το κανεις;

[deleted-member141015]

Χμ τώρα είδα ότι έχεις αναρτήσει το θέμα κι εδώ. Οπότε κοπιάρω την απάντησή μου εδώ και την έσβησα από το άλλο.

Καταλαβαίνω πόσο εγκλωβισμένη νιώθεις. Λες ότι είσαι ένας ενήλικος άνθρωπος με προσωπικότητα και δεν αμφισβητώ καθόλου ότι έχεις όλες τις προδιαγραφές να είσαι και νομικά και ουσιαστικά. Όμως για να γίνεις πραγματικά ενήλικας χρειάζεσαι αφενός να αποδείξεις ότι έχεις τη θέληση και το στόχο που λες για να επιδιώξεις όσα επιθυμείς, αφετέρου χρειάζεσαι οικονομική ανεξαρτησία.

Δεν σε κατηγορώ που όταν έφυγες από το σπίτι και έμεινες μόνη απόλαυσες επιτέλους την αίσθηση ελευθερίας, ίσα-ίσα. Ήταν πολύ σημαντικά για εσένα όλα αυτά και πολλοί φοιτητές ανά τον κόσμο κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Όμως είναι πικρή η διαπίστωση που έρχεται κάποια στιγμή, ότι υπάρχουν πολλά πρακτικά και συναισθηματικά εμπόδια και δεν υπάρχει η αυτοδυναμία ή και η συμπαράσταση που περιμένουμε προκειμένου να τα ξεπεράσουμε.

Μπορείς πιστεύω να συνεχίσεις για λίγο ακόμα ήρεμα και σταθερά να μεταπείσεις τους γονείς σου ώστε να επιστρέψεις για ένα διάστημα στην Αθήνα. Και υπενθυμίζοντας στον εαυτό σου ότι το μόνο λάθος που έκανες ήταν η αμέλεια στα μαθήματα της σχολής, όχι η γάτα, ο φίλος κλπ. Αν δεν τους μεταπείσεις έχεις δύο επιλογές: Ή θα φύγεις μόνη σου η θα μείνεις και θα σχεδιάσεις προσεκτικά τα επόμενα βήματα.

Αναρωτιέμαι, αν φύγεις υπάρχουν άραγε κάποια άτομα που θα μπορούσαν να σε στηρίξουν ή να σε διευκολύνουν στα πρώτα βήματα; Η μακροχρόνια σχέση, φίλοι, συγγενείς, εργοδότης; Ο στόχος δεν είναι να εξαρτηθείς από κάποιον άλλον αλλά να κάνεις μια αρχή. Αν μείνεις, θα μπορούσες να βρεις μια δουλειά στην πόλη σου και να συγκεντρώσεις χρήματα, ώστε να ξαναφύγεις μετά από ένα διάστημα με μεγαλύτερη σιγουριά;

[stella78]

helplease, εγω προσωπικά δεν θεωρώ ότι έχεις κάνει κάτι τραγικό στην ζωή σου, το μόνο ατοπημα είναι που παραμέλησες τις σπουδές σου, αλλά και πάλι εισαι 22χρ., μπορείς κάλλιστα να δώσεις στην σχολή σου την απαιτούμενη προσοχή και να πάρεις το πτυχίο σου...τώρα οι επισκέψεις αντρών, οι ερωτικές φωτογραφίες κτλ. εκτός του δεν ενέχει τίποτα το μεμπτό, είναι προσωπική σου ζωή και κανένας λόγος δεν πέφτει στην μητέρα σου ή σε οποιονδήποτε άλλο.
όπως πολυ σωστα σου πε κι η μαρίνα, νομικά και ηλικιακά είσαι ενήλικη, αλλά πιστεύω πως η ενηλικίωση είναι κάτι διάφορο απο την ημερομηνία γέννησης ή τα εκλογικά δικαιώματα κτλ., ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς απο το περιβάλλον στο οποίο έχεις μεγαλώσει, έχεις παρει αντιλήψεις κτλ, εξ ου και η ενοχοποίησή σου και η σχετική δυσκολία να ανεξαρτητοποιηθείς...αλλά λες ότι έπιασες για καποιο διάστημα δουλειά, δηλ. είδες ότι μπορεις να τα καταφέρεις σε περίπτωση που οι δικοί σου συνεχίσουν να είναι τοσο παρεμβατικοί. εγω θα σου λεγα να υψωσεις, με τον τροπο που θα επιλεξεις εσυ, το αναστημα σου, τουλαχιστον σε θεματα που αφορουν εσενα και κανεναν αλλο, όπως η προσωπική σου ζωή, και να προσπαθησεις να γυρισεις στην σχολή σου...εάν δεν μπορεσουν να συμβαδίσουν, τότε θα πρέπει να κάνεις τα δικά σου βήματα, που θα ναι σαφώς πιο δυσκολα αλλα απαραίτητα....

[Remedy]

προσπαθω να καταλαβω αν προσπαθεις να τους πεισεις με τοσο εξευτελιστικα για σενα μεσα, οπως οι εξετασεις για να αποδειξεις οτι δεν εισαι ναρκομανης,γιατι πιστευεις οτι εισαι ενοχη και νοιωθεις οτι τους οφειλεις εξηγησεις η γιατι νοιωθεις οτι εισαι οικονομικα εξαρτημενη απο αυτους και κανεις ολες αυτες τις υποχωρησεις για να μη σε εγκαταλειψουν οικονομικα...
ελπιζω να ειναι το δευτερο, οπως ελπιζω να βρεις συντομα την οικονομικη σου ανεξαρτησια για να μην βρισκεσαι σε αυτην την εξευτελιστικη θεση...
δεν μας ειπες τιποτε για τον εξονυχιστικο ελεγχο του προσωπικου σου χωρου απο την μανα σου....σου φαινεται φυσικο και σωστο να γινεται αυτο η απλα το θεωρεις δεδομενο?
εκανες τον κοπο να της πεις οτι ειναι απαραδεκτο αυτο που εκανε και εχει το θρασσος οχι μονο να το κανει αλλα να κριτικαρει και τα ευρηματα???
το ξερουν οτι εισαι ενηλικη και οριζεις τις αποφασεις σου? εσυ το ξερεις?

η δουλεια που βρηκες ειναι αρκετη για να σε στηριξει οικονομικα και να κανεις σιγα σιγα αυτο που θελεις?

[Thessalo]

Δεν ξέρω τι λάθη έκανες εσύ, στο κάτω κατά μεγάλο κορίτσι είσαι , μπορείς να κρίνεις και να αξιολογήσεις τον εαυτό σου , άλλωστε εσύ θα εισπράξεις και τα αποτελέσματα των πράξεων σου , αλλά των γωνιών σου τα λάθη γιατί πρέπει και αυτά να τα χρεωθείς εσύ ;

Εάν οι γίνεις σου δεν σε εμπιστεύονται είναι πρόβλημα τους , εάν πάλη σε θεωρούν κτήμα τους και αυτό πρόβλημα τους , εάν νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για την ελευθερία και την ζωή σου , πράγμα το όποιο νομικά απαγορεύετε και αυτό είναι πρόβλημα τους . Θα μπορούσα να σου γράψω μέχρι αύριο , αλλά μπορώ εξίσου καλά να στα πω και με δυο λέξεις , πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου , αγαπά τους γονείς σου γιατί είναι οι γονείς σου , αλλά μην τους επιτρέψεις να κάνουν ένα τόσο μεγάλο λάθος , από όλα που λες ότι έχεις κάνει μέχρι σήμερα αυτό θα είναι το καθοριστικότερο , πρώτα για σένα και μετά και γι’ αυτούς .
Σκέψου με ωριμότητα , εμπιστέψου τον εαυτό σου , κάνε την αυτοκριτική σου εάν νομίζεις ότι πρέπει …και πάρε το πρώτο τρένο με προορισμό τα όνειρα σου .

[AWE]

Originally posted by helplease
Είμαι μια κοπέλα αξιοπρεπέστατη

οι ερωτικες φωτογραφιες δεν νομιζω να επεισαν την μητερα σου για αυτο..

[Triella]

καταρχας το οτι εισαι απλα τεταρτο ετος και χρωστας καποια μαθηματα, δεν ειναι τπτ....εγω ειμαι 6ο ετος στη σχολη μου και χρωσταω ακομα....και μαντεψε... προσπαθω νατα εχω καλα με τον εαυτο μου οσες πατατες και να εχω κανει.....
το γεγονος οτι αφιερωσες χρονο στην κοινωνικοτητα σου και στους φιλους σου δεν μου φαινεται λαθος...ηταν επιλογη σου που την εκανες συνειδητα και περασες ομορφα...επομενως δεν ειναι λαθος κατ εμε.....τα μαθηματα θα βγουν αν το θελεις πραγματικα....και αφου το θελεις παλεψε το και μεινε στην Αθηνα και τελειωσε τη σχολη σου...δεν εκανες τοσο κοπο για το τπτ....

το γεγονος οτι η μητερα σου εψαξε ολα τα πραγματα σου οχι απλως με λυπησε αλλα εδειξε οτι δεν εχει ιδεα τι θα πει προσωπικη ζωη....δυστυχως δεν την ξερω για να εκφερω τετοια αποψη, αλλα συνηθως οι καταπιεστικοι και οι υπερπροστατευτικοι ανθρωποι δεν τα καταλαβαινουν αυτα....δεν σεβαστηκε τον προσωπικο σου χωρο.... επισης δεν ειπες ψεμματα, εμενα μου φαινεται οτι εκρυψες απλα ενα μερος της αληθειας....δεν ειναι τοσο τραγικο και επιπλεον το τι κανεις εσυ πλεον σαν φοιτητρια και σαν ακαδημαικη πολιτης δεν πρεπει να τους νοιαζει παρα μονο για το γενικο νοημα του μελλοντος σου να βρεις δουλεια, να προκοψεις και ολα τα σχετικα....το γεγονος οτι μιλησαν και στον διευθυντη της δουλειας σου για να σε απολυσει, ειναι ακομα χειροτερο....τους αφησες να εισβαλλουν πολυ στην προσωπικη σου ζωη....μην νομιζεις οτι σε κατηγορω απλα προσπαθω να σου πω εν μερει ευθυνεσαι και συ που δεν πατησες ποδι την στιγμη που επρεπε...το γεγονος οτι σου επετρεψαν να μεινεις στο ιδιοκτητο σπιτι σας δεν σημαινει οτι πρεπει και να τα υποστεις ολα αυτα...
Επισης μου φαινεται τρομερα ταπεινωτικο να πρεπει να αποδειξεις οτι δεν εισαι ναρκομανης με το να βαλεις τον εαυτο σου στη διαδικασια να κανεις εξετασεις....ενταξει ισως να ηταν λιγο παραξενο το οτι κατειχες χασις και να εβαζε σε σκεψεις αλλα και παλι οχι και να μπεις σε αυτη τη διαδικασια.....
τα περισσοτερα λαθη δεν τα εχεις κανει εσυ αλλα εκεινοι....σταματα να κατηγορεις τον εαυτο σου επειδη εζησες καποια χρονια ελευθεριας τα οποια δεν πισωγυριζουν.....αν δεν μετανιωνεις για οτι εκανες μεχρι τωρα προς θεου μην εχεις τυψεις...το να τους πεις οτι εκανες λαθος για να τους καθησυχασεις μοναχα δεν ειναι λυση και ουτε θα βοηθησει.
Δεν εχουν κανενα δικαιωμα να σου απαγορεψουν να βγαινεις ουτε και να βλεπεις το συντροφο σου....Παρε τη ζωη σου στα χερια σου.
Πατα ποδι, με λιγη βοηθεια απο πραγματικους φιλους, νοικιασε ενα μικρο διαμερισμα, πιασε δουλεια και διαβασε για να παρεις το πτυχιο σου....τοσα χρονια στο λυκειο και στο πανεπιστημιο δεν πρεπει να πανε χαμενα..τοσο καιρο ετρωγες το βοδι στην ουρα θα κολλησεις????

Δυστυχως ετυχες σε μια δυσκολη περιπτωση αλλα αν δεν κανεις αυτο που θελεις και ονειρευεσαι τωρα, θα το μετανιωνεις για μια ολοκληρη ζωη....και ειναι γνωστο οτι ειναι πολυ καλυτερο να μετανιωνεις για κατι που εκανες παρα για κατι που δεν εκανες.

Φιλικα

Triella

[pennoula_v]

Καπως ετσι ειμαι κ εγω,βεβαια οχι τοσο αυστηρα....Αν κ χρωσταω ενα βουνο μαθηματα εαν καποια στιγμη γινει κατι,δεν παιζει να γυρισω πισω πριν παρω το πτυχιο μου(χωρις βεβαια να κανω αλλα 10 χρονια κ να με ταιζουν,εχω κανει πολλα λαθη οσον αφορα την σχολη κ συνεχιζω να κανω καποια αλλα θα τα πληρωσω κ το ξερω)..Θελουν να μου σταθουν καλως αλλιως θελω να πιστευω πως δεν θα παω χαμενη...Ξερω ποσο το θες να φυγεις κτλ αλλα εισαι ετοιμη κ δυνατη να αντιμετωπισεις καποιες καταστασεις?Ειναι πολυ δυσκολο το ξερω κ μας εχουν μεγαλωσει καπως θα ελεγα πααρολο το οτι εχουμε περασει τα 18 ειμαστε ανωριμα σε πολλα θεματα..

Αν σε θελουν κοντα τους κ εσυ δεν μπορεις να φυγεις απο λαρισα για τους χψ λογους,κανε την επανασταση σου δηλαδη βρες μια δουλεια εκει κ απλα σταματα να τους δινεις λογαριασμο,με μετρο παντα(εχω βαρεθει να ακουω εγω σε πληρωνω χοροπηδα ή μενεις σπιτι μου θα κανεις οτι θελω εγω)μαζεψε καποια χρηματα ωστε να μπορεσεις να ερθεις αθηνα κ να εχεις καποια χρηματα στην ακρη για τον πρωτο καιρο που 8α ειναι καπως δυσκολα.Συνεχισε κ την δουλεια σου κ εγω πιστευω πως θα σου επιτρεψουν να μεινεις στο σπιτι.
Ισως να ειναι οπισθοδρομικοι οι γονεις σου αλλα οταν χανεται η επμιστοσυνη ειναι ανυποφορα...Για τις φωτογραφιες ενταξει(δεν ειναι κ τοσο χαζοι ωστε να πιστευουν πως δεν ειχες σεξουαλικες επαφες) αλλα οσον αφορα το χασις λογικο να φρικαρε η γυναικα...Καμια μανα δεν πιστευει πως το παιδι της ειναι ικανο να κανει τετοιο πραγμα..

Τωρα πραγματικα δεν ξερω τι αλλο να σου πω ..Απλα δεν ειναι ασχημο να ξερεις πως οι γονεις σου εχουν κανει τα παντα κ οτι αυτοι θεωρουν σωστο κ τελικα να δημιουργουν τοσα προβληματα στα παιδια?τα οποια τα βγαζουν οταν νιωσουν αυτην την ελευθερια...

[nektaria78]

Δύσκολα συνειδητοποιούμε εμείς οι γονείς ότι τα παιδιά μας μεγάλωσαν..ακόμα και αν πάνε 60 χρονών, για εμάς θα είναι τα μικρά μας. Οι ανεύρεση των φωτογραφιών, είναι σοκαριστικό, γιατί σίγουρα ήξερε ότι έχεις ενεργή σεξουαλική ζωή, αλλά να το βλέπει και αποτυπωμένο πάνω σε χαρτί, είναι λίγο βαρύ, δεν νομίζεις...? Όσο για το χασίς...? Εκεί πάω πάσο. Ακόμα και αν τυχαία το έβρισκα στο σπίτι της κολλητής μου, θα φρίκαρα, όχι στο σπίτι του ίδιου μου του παιδιού. Σίγουρα δεν σεβάστηκε τον προσωπικό σου μικρόκοσμο, αλλά μην ζητάς από μία μαμά που όπως λες ήταν τόσο υπερπροστατευτική, να κάνει κάτι τέτοιο. Γι\'αυτους τους τόσο καταπιεστικούς γονείς, ήταν μεγάλο βήμα το ν\'αφήσουν το κοριτσάκι τους να πάει μόνο του για σπουδές στην Αθήνα και όταν εξακρίβωσαν όλ\'αυτά που έκανες τόσα χρονια εκεί κάτω (άκρως φυσιολογικά για τους περισσοτερους αλλά όχι γι\'αυτους), σκέφτηκαν σαφώς ότι μία φορά σε άφησαν μόνη και τα έκανες θάλασσα, οπότε έπρεπε να πάρουν παλι την κατάσταση στα χέρια τους. Αρχικά, δώσε τους χρόνο και πάψε να φαίνεσαι τόσο ενοχική. Αφού πιστεύεις ότι δεν έχεις κάνει κάτι μεμπτό, πάψε να το πολυαναλύεις. Απλά περίμενε. Να ξέρεις ότι τα θωλά νερά, αν τα αφήσεις να σταθούν, γίνονται διαυγή. Είναι βαρύ το κλίμα, το καταλαβαίνω, αλλά θέλει υπομονή το πράγμα. Δεν πιστεύω ότι θέλουν να σου \"κόψουν\" την ευκαιρία να γίνεις κάτι σημαντικό στην ζωή σου, αλλά φρίκαραν οι άνθρωποι. Κι εγώ, αν έβρισκα κάτι ανάλογο στο σπίτι του παιδιού μου, αρχικά τουλάχιστον θα σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα. Να απομακρύνω το παιδί μου από τον \"βόρβορο της αμαρτίας\" πριν ξεφύγουν τα πράγματα εκτός ορίων. Κάνε λίγο υπομονή να καταλαγιάσει το πράγμα και μετά πάρε τις αποφάσεις σου είτε με τις ευχές τους είτε χωρίς αυτές. Αν καταφέρεις στο τέλος να τους αποδείξεις εμπράκτως τις προθέσεις σου, να ξέρεις οτι αυτοί πρώτοι θα χαρούν και θα αισθανθούν υπερήφανοι για σένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σ\'αγαπάνε..