Ομοφυλοφιλια και εκκλησια

[giorgos35]

Και γιατί δεν του έλεγες κι εσύ ότι αφού είναι όλα ίδια να πάει με καμιά γυναίκα;;; χαχαχα

εντάξει βλάκες άνθρωποι υπάρχουν πολλοί, είτε γκει είτε όχι.

Εμ είδες δεν το σκέφτηκα....

[giorgos35]

Προφανώς θα στεναχωριόμουν Γιώργο.

Ώμος στην ζωή υπάρχουν όλα. Και οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Ταπεινοί και καθόλου επικριτικοί με όσους βιώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα από μας.

Δυστυχώς ναι...απλά εγώ σου λέω επειδή ξέρω τον εαυτό μου...θα τον δεχομουνα αλλά δεν θα το άντεχα..νωρίς θα εφευγα από αυτή τη ζωή...
Τελικά αυτή την ανησυχία την έχουμε όλοι μας προς τα παιδιά μας..και νόμιζα ότι ειμουν ο μόνος που ανυσηχουσε..και ο κολλητός μου καμιά φορά τα ίδια με λεει..φαντάσου μα....κα να κάνουμε παιδιά και να γίνουν γκέι...πως θα το ανεχαμε??και κάνουμε ολόκληρη συζήτηση πάνω σε αυτό...αλλά νομίζω ότι ανυσηχουμε πιο πολύ οι άνδρες..της γυναίκες της βλέπω λιγοοοο πιο άνετες...όχι ότι δεν ανυσηχουν....απλά εμείς οι άνδρες το παρακάνουμε και λίγο με αυτήν την δίχως λόγο ανυσηχια....

[giorgos35]

Τον καημένο τον θεματοθετη τον ξεχάσαμε...
Μπήκε ο άνθρωπος να πει το πρόβλημα του και μόνο αυτό δεν κατάφερε να κάνει ....
Παλικάρε αν μας διαβάζεις ακόμα εσύ κάνε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο εφ όσον εισαι σίγουρος γιαυτο...
Εμείς δεν περνούμε και δεν ζητάμε την άδεια από κανέναν για να πάμε με γυναίκα...οι ομοφυλόφιλοι γιατί πρέπει να τον κάνουν??έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν σεξ με το ίδιο φύλο εφόσον το θέλουν....μην αισθάνεσαι άσχημα ο κάθε άνθρωπος έχει της επιλογές του..
Εμείς πιο πολύ και εγκυκλοπαιδικά συζητάμε..
Σε γενικές γραμμές όμως πιστεύω και ελπίζω να σε βοηθήσαμε..ακούστηκαν όλες οι απόψεις και οι πιο πολλές θετικές...καλέ μου φιλε θεματοθετη όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια δικαιώματα σε αυτή τη ζωή ομοφυλόφιλοι και μη ....
Ο ήλιος βγενει για όλους...
Δημιουργημα του Θεού ο ήλιος και βλέπεις πόσο δίκαιος εινάι βγενει για όλους..
Πόσο μάλλον ο Θεός ...
Καλή σου νύχτα και εύχομαι ολόψυχα να είσαι ευτηχησμενος ...

[elisabet]

Δυστυχώς ναι...απλά εγώ σου λέω επειδή ξέρω τον εαυτό μου...θα τον δεχομουνα αλλά δεν θα το άντεχα..νωρίς θα εφευγα από αυτή τη ζωή...
Τελικά αυτή την ανησυχία την έχουμε όλοι μας προς τα παιδιά μας..και νόμιζα ότι ειμουν ο μόνος που ανυσηχουσε..και ο κολλητός μου καμιά φορά τα ίδια με λεει..φαντάσου μα....κα να κάνουμε παιδιά και να γίνουν γκέι...πως θα το ανεχαμε??και κάνουμε ολόκληρη συζήτηση πάνω σε αυτό...αλλά νομίζω ότι ανυσηχουμε πιο πολύ οι άνδρες..της γυναίκες της βλέπω λιγοοοο πιο άνετες...όχι ότι δεν ανυσηχουν....απλά εμείς οι άνδρες το παρακάνουμε και λίγο με αυτήν την δίχως λόγο ανυσηχια....

Εμένα πάντως νομίζω ότι θα με ανησυχούσε μόνο ως προς το κομμάτι αποδοχής από τους άλλους. Το τι ρατσισμό θα βιώνε, το πόσο θα έπρεπε να γίνει σκληρό για να αντέξει όλη αυτή την μακακία στο μυαλό των ανθρώπων. Αυτό μόνο θα με στεναχωρούσε, τίποτε άλλο.

[giorgos35]

Εμένα πάντως νομίζω ότι θα με ανησυχούσε μόνο ως προς το κομμάτι αποδοχής από τους άλλους. Το τι ρατσισμό θα βιώνε, το πόσο θα έπρεπε να γίνει σκληρό για να αντέξει όλη αυτή την μακακία στο μυαλό των ανθρώπων. Αυτό μόνο θα με στεναχωρούσε, τίποτε άλλο.

Γι'αυτό λέω ότι οι γυναίκες είναι πιο άνετες σε αυτό το θεμα...

[GoldenM]

Δυστυχώς ναι...απλά εγώ σου λέω επειδή ξέρω τον εαυτό μου...θα τον δεχομουνα αλλά δεν θα το άντεχα..νωρίς θα εφευγα από αυτή τη ζωή...
Τελικά αυτή την ανησυχία την έχουμε όλοι μας προς τα παιδιά μας..και νόμιζα ότι ειμουν ο μόνος που ανυσηχουσε..και ο κολλητός μου καμιά φορά τα ίδια με λεει..φαντάσου μα....κα να κάνουμε παιδιά και να γίνουν γκέι...πως θα το ανεχαμε??και κάνουμε ολόκληρη συζήτηση πάνω σε αυτό...αλλά νομίζω ότι ανυσηχουμε πιο πολύ οι άνδρες..της γυναίκες της βλέπω λιγοοοο πιο άνετες...όχι ότι δεν ανυσηχουν....απλά εμείς οι άνδρες το παρακάνουμε και λίγο με αυτήν την δίχως λόγο ανυσηχια....

Να μου επιτρέψεις να εξομολογηθώ κάτι.

Πριν από 3 χρόνια πέθανε ένας συνομήλικος μου, στο χωριό από το οποίο κατάγομαι. Το παιδί αυτό από πολύ μικρή ηλικία λόγο μιας νευρολογικής πάθησης έμεινε παράλυτο και καθηλωμένο σε καροτσάκι. Στο γυμνάσιο, όταν και σταμάτησε το σχολείο, είχαν παραλύσει και τα χέρια του. Ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά.

Στην κηδεία του ήμασταν πάρα πολλά άτομα, πρώην συμμαθητές. Όλοι συμφωνούσαμε πως ο Πέτρος σώθηκε από το μαρτύριο του. Θα ξεκουραζόταν και οι γονείς του. Και γενικά είχαμε την αίσθηση, ότι το παιδί λυτρώθηκε. Ο πατέρας του παρέμενε σιωπηλός. Την ώρα που τον έβαζαν στη γη, ο πατέρας του ξέσπασε με λυγμούς και είπε "καλύτερα να ήσουν π0Υs+hs και να ζούσες, παρά να σε βλέπω να πεθαίνεις κάθε μέρα 30 χρόνια παλικάρι μου"...

Για αυτό σου λέω Γιώργο.

Ας είμαστε ανοιχτοί στο διαφορετικό. Όλα για τους ανθρώπους είναι μέσα στη ζωή. Κανένας δεν ξέρει τι θα φέρει το αύριο.

Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

[elisabet]

Γι'αυτό λέω ότι οι γυναίκες είναι πιο άνετες σε αυτό το θεμα...

Πώς να μην είμαστε ρε Γιώργο; εμείς σκεφτόμαστε αν θα ναι υγιής!!!! Ας είναι όσο γκει θέλει....γερό μπορεί να είναι;;; Αυτό με νοιάζει! :)

Πάντως Γιώργο επειδή σου αρέσει η ψυχολογία, θα χει ενδιαφέρον να διαβάσεις για τις φοβίες των ανδρών για την ομοφυλοφιλία και πώς αυτές ερμηνεύονται ψυχολογικά. Μέσες άκρες σου λέει οτι οι άντρες που έχουν τέτοιες φοβίες εκφράζουν συνήθως φοβίες για την δική τους σεξουαλικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δέιχνει ακόμα και δικες τους ομοφυλες καταπιεσμένες τάσεις ή ανασφάλειες στο αν είναι αρκετά καλοί εραστές.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Για το λόγο αυτό εγώ ισχυρίζομαι ότι κάποιες φορές η ομοφυλοφιλία είναι επίκτητη. Αποτέλεσμα γεγονότων όμοιων με όσα αναφέρεις στο μήνυμα σου.

Όμως δεν πρέπει αυτό το γεγονός να μας κάνει ρατσιστές απέναντι στην ομοφυλοφιλική κοινότητα.

Ο βιασμός και η κακοποίηση καταδικάζεται σε κάθε περίπτωση. Φαντάζομαι ότι συμφωνούμε όλοι σ' αυτό.

Κοιτάξτε, για μένα υπάρχουν τρία είδη ομοφυλοφιλίας: Το ένα είναι να έχεις γεννηθεί έτσι, με αυτήν την ορμονική και ψυχοβιολογική ταυτότητα. Νομίζω όμως πως σε αυτήν την κατηγορία είναι πολύ μικρό ποσοστό των ομοφυλόφιλων.
Το δεύτερο είδος ομοφυλοφιλίας είναι αυτό που προέρχεται από τον κορεσμό στην σεξουαλική μας ζωή. Δηλαδή τα έχουμε δοκιμάσει και κάνει όλα με το άλλο φύλο, βαρεθήκαμε, (επειδή είμαστε και κάπως ρηχοί σαν άνθρωποι) και καταλήγουμε "να ψήσουμε το ψάρι και από την άλλη πλευρά" και να κολλήσουμε σε αυτό το μοτίβο γιατί έτσι μας έκατσε, έτσι μας βολεύει, ή κάποια στιγμή βρήκαμε τον άνθρωπό μας (του ιδίου φύλου) μέσα από όλο αυτό.
Και το τρίτο είδος είναι για μένα οι περισσότερες των περιπτώσεων. Να υποστεί δηλαδή ένας άνθρωπος σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση από την παιδική του ηλικία, από ενήλικα ή παιδί συνομήλικο ή μεγαλύτερο. Επίσης, και η ψυχολογική κακοποίηση παίζει ρόλο διότι υπάρχουν παιδιά που ζουν την βία στο σπίτι τους, από τον πατέρα ή από την μητέρα και αυτό τα επηρεάζει στην σεξουαλική τους ζωή.
Εγώ, από προσωπική μου εμπειρία, έχω πολύ δικό μου άτομο, φίλο της μητέρας μου που έχει κάνει αλλαγή φύλου. Είναι τώρα 72 χρονών. Γεννήθηκε αγόρι, ήταν γείτονες, συμμαθητές και φίλοι με την μητέρα μου (τα σπίτια τους στο σπίτι της μαμάς μου ήταν δίπλα-δίπλα). Έζησε φρικαλέες καταστάσεις στο σπίτι του, με έναν πατέρα πάρα πολύ βίαιο που έδερνε μάνα και παιδιά, τον πέταγε έξω από το σπίτι και κοιμόταν σε οικοδομές τα βράδυα μέσα στο κρύο και πολλές φορές τον φιλοξενούσε η γιαγιά μου. Μεγαλώνοντας έγινε γκέυ και κοντά στα 40 έκανε αλλαγή φύλου. Η ζωή του όμως ήταν πάντα δυστυχισμένη. Ερωτικές απογοητεύσεις, απόπειρες αυτοκτονίας, πορνεία, ναρκωτικά και ξανά απόπειρες αυτοκτονίας. Δεν ξέρω πώς έφτασε και σ αυτήν την ηλικία με τόσο ταλαιπωρημένη ζωή.
Η οικογένειά μου πάντα τον αποδεχόταν. Εγώ που τον γνώριζα από τότε που γεννήθηκα τον είχα σαν έναν από τους γονείς μου, είχε πολύ όμορφη αύρα, πολύ καλός άνθρωπος. Πάντα ερχόταν από το σπίτι μας και πίναμε καφέ και ακόμη και ο πατέρας μου που ήταν της εκκλησίας δεν είχε αντίρρηση που πέρναγε από το σπίτι μας. Μέχρι που με εμπιστεύτηκαν μαζί του και με πήρε εκδρομή τριήμερη στην Κέρκυρα, που ήμουν 12 χρονών.
Όμως δεν ήταν ποτέ αυτό που ήθελε. Εγώ πιστεύω πως δεν ήταν ο εαυτός του (της), έτσι πιστεύω εγώ.
Γι αυτό και δεν συναινώ με την νοοτροπία του "φυσιολογικού". Το θεωρώ το ίδιο ρατσιστικό και καταδικαστικό με το κράξιμο. Δηλαδή, επειδή ένα παιδάκι το βίασε ο μπαρμπα-Βαγγέλας ο μπήχτης (π.χ.) και μεγαλώνοντας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό και διαμορφώνει μία σεξουαλικότητα τραυματική, να του λέμε Ο.Κ., συνέχισε έτσι, είναι φυσιολογικότατο! Είναι σαν να λες σε έναν που έχει κατάθλιψη οτι είναι φυσιολογικό να νιώθει έτσι, ας μην κάνει κάτι να το ψάξει, να το αλλάξει.
Γι αυτό και διαφωνώ σε όλο αυτό το κίνημα που θεωρεί όλες τις περιπτώσεις των ομοφυλοφίλων φυσιολογικές και προτρέπει τα παιδιά και τους εφήβους να "αφήνονται" σε οτιδήποτε αισθάνονται και επιθυμούν. Όχι, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις φυσιολογικές και πρέπει οι γονείς να το ψάχνουν, να δουν τί γίνεται, τί συνέβη και γιατί.
Φυσικά και δεν είναι σωστό να καταδικάζουμε τους ανθρώπους για τις σεξουαλικές τους επιλογές, όχι όμως και να τις κάνουμε "σημαία" ή να θεωρούμε την ομοφυλοφιλία προτέρημα. Διότι έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο σήμερα.
Όσον αφορά τις υιοθεσίες από gay ζευγάρια, είμαι αντίθετη διότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε οικογένεια με πατέρα και μητέρα, με αντρικό και γυναικείο πρότυπο. Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν πολλές οικογένειες με λάθος γονείς-πρότυπα; Ναί, υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλές! Μη σας πω οτι είναι και η πλειοψηφία. Και επίσης υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που ο πατέρας ή η μάνα έχουν πεθάνει, έχουν χωρίσει κλπ.
ΟΜΩΣ, όταν ένα παιδάκι έχει ατυχήσει και έχει ορφανέψει μία φορά στην ζωή του, η Πολιτεία πρέπει να του προσφέρει την ιδανική οικογένεια και όχι μία περίπτωση οικογένειας που είναι εξαρχής ελλιπής και αμφιβόλου συνέχειας. Ας κάνουν δικά τους παιδιά οι ομοφυλόφιλοι. Οι γυναίκες και οι άντρες ομοφυλόφιλοι δεν είναι στείροι, μπορούν να κάνουν δικά τους παιδιά αν θέλουν (ακόμα και με εξωσωματική).
Αυτά πιστεύω εγώ και συγγνώμη που σας κούρασα.

[MartinH97]

Κοιτάξτε, για μένα υπάρχουν τρία είδη ομοφυλοφιλίας: Το ένα είναι να έχεις γεννηθεί έτσι, με αυτήν την ορμονική και ψυχοβιολογική ταυτότητα. Νομίζω όμως πως σε αυτήν την κατηγορία είναι πολύ μικρό ποσοστό των ομοφυλόφιλων.
Το δεύτερο είδος ομοφυλοφιλίας είναι αυτό που προέρχεται από τον κορεσμό στην σεξουαλική μας ζωή. Δηλαδή τα έχουμε δοκιμάσει και κάνει όλα με το άλλο φύλο, βαρεθήκαμε, (επειδή είμαστε και κάπως ρηχοί σαν άνθρωποι) και καταλήγουμε "να ψήσουμε το ψάρι και από την άλλη πλευρά" και να κολλήσουμε σε αυτό το μοτίβο γιατί έτσι μας έκατσε, έτσι μας βολεύει, ή κάποια στιγμή βρήκαμε τον άνθρωπό μας (του ιδίου φύλου) μέσα από όλο αυτό.
Και το τρίτο είδος είναι για μένα οι περισσότερες των περιπτώσεων. Να υποστεί δηλαδή ένας άνθρωπος σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση από την παιδική του ηλικία, από ενήλικα ή παιδί συνομήλικο ή μεγαλύτερο. Επίσης, και η ψυχολογική κακοποίηση παίζει ρόλο διότι υπάρχουν παιδιά που ζουν την βία στο σπίτι τους, από τον πατέρα ή από την μητέρα και αυτό τα επηρεάζει στην σεξουαλική τους ζωή.
Εγώ, από προσωπική μου εμπειρία, έχω πολύ δικό μου άτομο, φίλο της μητέρας μου που έχει κάνει αλλαγή φύλου. Είναι τώρα 72 χρονών. Γεννήθηκε αγόρι, ήταν γείτονες, συμμαθητές και φίλοι με την μητέρα μου (τα σπίτια τους στο σπίτι της μαμάς μου ήταν δίπλα-δίπλα). Έζησε φρικαλέες καταστάσεις στο σπίτι του, με έναν πατέρα πάρα πολύ βίαιο που έδερνε μάνα και παιδιά, τον πέταγε έξω από το σπίτι και κοιμόταν σε οικοδομές τα βράδυα μέσα στο κρύο και πολλές φορές τον φιλοξενούσε η γιαγιά μου. Μεγαλώνοντας έγινε γκέυ και κοντά στα 40 έκανε αλλαγή φύλου. Η ζωή του όμως ήταν πάντα δυστυχισμένη. Ερωτικές απογοητεύσεις, απόπειρες αυτοκτονίας, πορνεία, ναρκωτικά και ξανά απόπειρες αυτοκτονίας. Δεν ξέρω πώς έφτασε και σ αυτήν την ηλικία με τόσο ταλαιπωρημένη ζωή.
Η οικογένειά μου πάντα τον αποδεχόταν. Εγώ που τον γνώριζα από τότε που γεννήθηκα τον είχα σαν έναν από τους γονείς μου, είχε πολύ όμορφη αύρα, πολύ καλός άνθρωπος. Πάντα ερχόταν από το σπίτι μας και πίναμε καφέ και ακόμη και ο πατέρας μου που ήταν της εκκλησίας δεν είχε αντίρρηση που πέρναγε από το σπίτι μας. Μέχρι που με εμπιστεύτηκαν μαζί του και με πήρε εκδρομή τριήμερη στην Κέρκυρα, που ήμουν 12 χρονών.
Όμως δεν ήταν ποτέ αυτό που ήθελε. Εγώ πιστεύω πως δεν ήταν ο εαυτός του (της), έτσι πιστεύω εγώ.
Γι αυτό και δεν συναινώ με την νοοτροπία του "φυσιολογικού". Το θεωρώ το ίδιο ρατσιστικό και καταδικαστικό με το κράξιμο. Δηλαδή, επειδή ένα παιδάκι το βίασε ο μπαρμπα-Βαγγέλας ο μπήχτης (π.χ.) και μεγαλώνοντας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό και διαμορφώνει μία σεξουαλικότητα τραυματική, να του λέμε Ο.Κ., συνέχισε έτσι, είναι φυσιολογικότατο! Είναι σαν να λες σε έναν που έχει κατάθλιψη οτι είναι φυσιολογικό να νιώθει έτσι, ας μην κάνει κάτι να το ψάξει, να το αλλάξει.
Γι αυτό και διαφωνώ σε όλο αυτό το κίνημα που θεωρεί όλες τις περιπτώσεις των ομοφυλοφίλων φυσιολογικές και προτρέπει τα παιδιά και τους εφήβους να "αφήνονται" σε οτιδήποτε αισθάνονται και επιθυμούν. Όχι, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις φυσιολογικές και πρέπει οι γονείς να το ψάχνουν, να δουν τί γίνεται, τί συνέβη και γιατί.
Φυσικά και δεν είναι σωστό να καταδικάζουμε τους ανθρώπους για τις σεξουαλικές τους επιλογές, όχι όμως και να τις κάνουμε "σημαία" ή να θεωρούμε την ομοφυλοφιλία προτέρημα. Διότι έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο σήμερα.
Όσον αφορά τις υιοθεσίες από gay ζευγάρια, είμαι αντίθετη διότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε οικογένεια με πατέρα και μητέρα, με αντρικό και γυναικείο πρότυπο. Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν πολλές οικογένειες με λάθος γονείς-πρότυπα; Ναί, υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλές! Μη σας πω οτι είναι και η πλειοψηφία. Και επίσης υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που ο πατέρας ή η μάνα έχουν πεθάνει, έχουν χωρίσει κλπ.
ΟΜΩΣ, όταν ένα παιδάκι έχει ατυχήσει και έχει ορφανέψει μία φορά στην ζωή του, η Πολιτεία πρέπει να του προσφέρει την ιδανική οικογένεια και όχι μία περίπτωση οικογένειας που είναι εξαρχής ελλιπής και αμφιβόλου συνέχειας. Ας κάνουν δικά τους παιδιά οι ομοφυλόφιλοι. Οι γυναίκες και οι άντρες ομοφυλόφιλοι δεν είναι στείροι, μπορούν να κάνουν δικά τους παιδιά αν θέλουν (ακόμα και με εξωσωματική).
Αυτά πιστεύω εγώ και συγγνώμη που σας κούρασα.

Στην τρίτη περίπτωση πως αντιμετωπίζεται ;

[αλεξανδρος_77]

οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν ειναι τοσο πολυ γκει εκτος αν σου πει καπιος οτι αν δε κανει γκει σχεση δε μπορει να ερθει στα ισα του απο εκει φαινετε...

[giorgos35]

Πώς να μην είμαστε ρε Γιώργο; εμείς σκεφτόμαστε αν θα ναι υγιής!!!! Ας είναι όσο γκει θέλει....γερό μπορεί να είναι;;; Αυτό με νοιάζει! :)

Πάντως Γιώργο επειδή σου αρέσει η ψυχολογία, θα χει ενδιαφέρον να διαβάσεις για τις φοβίες των ανδρών για την ομοφυλοφιλία και πώς αυτές ερμηνεύονται ψυχολογικά. Μέσες άκρες σου λέει οτι οι άντρες που έχουν τέτοιες φοβίες εκφράζουν συνήθως φοβίες για την δική τους σεξουαλικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δέιχνει ακόμα και δικες τους ομοφυλες καταπιεσμένες τάσεις ή ανασφάλειες στο αν είναι αρκετά καλοί εραστές.

Αμάν βρε Ελισάβετ ώρα είναι να με βγάλετε και ομοφυλόφιλο....πληροφοριακα το λέω ξέρω πολύ καλά τι θέλω από 6 ετών όσο απίστευτο και αν σου φενετε αυτό....όσο για το πόσο καλός εραστής μπορεί να είμαι αυτό μπορεί να το αναρωτιέται για τον εαυτό του ακόμα και ο πιο καλός εραστής του κόσμου όλοι οι άνδρες έχουμε το κολημα αυτό...είναι ο ανταγωνισμός που έχουν οι άνδρες μεταξύ τους...δεν είμαι ο μοναδικός άνδρας..έλεος δηλαδή....
Ωστόσο θα διαβάσω αυτό που μου λες...
Επίσης δεν είναι φοβίες είναι οι κλασικές ανυσηχιες κάθε γονιού....η κάθε ανθρώπου που θέλει να γίνει γονιός..

[giorgos35]

Να μου επιτρέψεις να εξομολογηθώ κάτι.

Πριν από 3 χρόνια πέθανε ένας συνομήλικος μου, στο χωριό από το οποίο κατάγομαι. Το παιδί αυτό από πολύ μικρή ηλικία λόγο μιας νευρολογικής πάθησης έμεινε παράλυτο και καθηλωμένο σε καροτσάκι. Στο γυμνάσιο, όταν και σταμάτησε το σχολείο, είχαν παραλύσει και τα χέρια του. Ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά.

Στην κηδεία του ήμασταν πάρα πολλά άτομα, πρώην συμμαθητές. Όλοι συμφωνούσαμε πως ο Πέτρος σώθηκε από το μαρτύριο του. Θα ξεκουραζόταν και οι γονείς του. Και γενικά είχαμε την αίσθηση, ότι το παιδί λυτρώθηκε. Ο πατέρας του παρέμενε σιωπηλός. Την ώρα που τον έβαζαν στη γη, ο πατέρας του ξέσπασε με λυγμούς και είπε "καλύτερα να ήσουν π0Υs+hs και να ζούσες, παρά να σε βλέπω να πεθαίνεις κάθε μέρα 30 χρόνια παλικάρι μου"...

Για αυτό σου λέω Γιώργο.

Ας είμαστε ανοιχτοί στο διαφορετικό. Όλα για τους ανθρώπους είναι μέσα στη ζωή. Κανένας δεν ξέρει τι θα φέρει το αύριο.

Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Ναι φίλε μου και εγώ δεν σου είπα ποτέ ότι δεν θα αποδεχομουν το παιδί μου....θα το αποδεχομουν σου είπα ..απλά όπως και να χει αυτό το πράγμα σε πονάει μέσα σου μην λέμε ότι θέλουμε....φυσικά και όλα είναι για εμάς τους ανθρώπους....ποιος μου έλεγε εμένα ότι θα παθενα στυτική δυσλειτουργία..το άκουγα και αναρωτιομουν τι είναι αυτό...και όταν μου το εξήγησαν έλεγα δεν υπάρχει τέτοια ασθένεια...να που σήμερα παλεύω με αυτήν την ασθένεια...
Αλλά σιγά σιγά ευτηχως βλέπω ότι αρχίσω και το κερδίσω..

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Στην τρίτη περίπτωση πως αντιμετωπίζεται ;

Ίσως με την ψυχανάλυση να μπορέσει κανείς να ξετυλίξει το κουβάρι των συναισθημάτων και των παλαιών τραυμάτων του, να τα αναγνωρίσει, να τα αποδεχθεί, να συγχωρέσει τον εαυτό του. Κυρίως να συγχωρέσει τον εαυτό του, διότι πάντα κατηγορούμε τον εαυτό μας για πράγματα για τα οποία στην πραγματικότητα δεν είχαμε ούτε την κρίση, ούτε την τύχη να τα αποφύγουμε τότε που είμασταν μικρά.
Έτσι ίσως βοηθηθούμε να αποβάλλουμε τον "ψευδή εαυτό" που μας φορτώνει η κακοποίηση
ως τιμωρία γι αυτό που έγινε στο παρελθόν και που υποτίθεται οτι αυτό αξίζουμε να παθαίνουμε σε όλη τη ζωή μας.

[GoldenM]

Πώς να μην είμαστε ρε Γιώργο; εμείς σκεφτόμαστε αν θα ναι υγιής!!!! Ας είναι όσο γκει θέλει....γερό μπορεί να είναι;;; Αυτό με νοιάζει! :)

Πάντως Γιώργο επειδή σου αρέσει η ψυχολογία, θα χει ενδιαφέρον να διαβάσεις για τις φοβίες των ανδρών για την ομοφυλοφιλία και πώς αυτές ερμηνεύονται ψυχολογικά. Μέσες άκρες σου λέει οτι οι άντρες που έχουν τέτοιες φοβίες εκφράζουν συνήθως φοβίες για την δική τους σεξουαλικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δέιχνει ακόμα και δικες τους ομοφυλες καταπιεσμένες τάσεις ή ανασφάλειες στο αν είναι αρκετά καλοί εραστές.

Θεωρώ εσφαλμένο να ερμηνεύουμε ως ομοφοβία την έκφραση από έναν άντρα της επιθυμίας του να έχει ετεροφυλόφιλα παιδιά αντί για ομοφυλόφιλα.

Προσωπικά στηρίζω το δικαίωμα του κάθε ομοφυλόφιλου στην ισότιμη αντιμετώπιση εντός της κοινωνίας. Όμως θεωρώ υποκριτικό να ισχυρίζεται κάποιος πως θα ένοιωθε περηφάνεια αν το παιδί του γινόταν ομοφυλόφιλο. Άλλωστε όπως είπα η σεξουαλική μας προτίμηση δεν είναι λόγος περηφάνειας. Δεν μας καταξιώνει το βρακί μας στη ζωή. Άλλα πράγματα μετράνε.

Οι μόνες φοβίες που κυρίως αναπτύσσονται σε άντρες και σχετίζονται με την ομοφυλοφιλία είναι εκείνες που σχετίζονται με την Ομοφυλοφιλική Ιδεοληπτική Καταναγκαστική Διαταραχή - Homosexual Obsessive Compulsive Disorder.

Στη συγκεκριμένη διαταραχή, ο άντρας φοβάται για την σεξουαλική του ταυτότητα και για το λόγο αυτό εγκλωβίζεται σε ψυχαναγκασμούς και επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφορών. Προσπαθεί να δει αν θα τον ερεθίσει η σκέψη ενός άλλου άντρα, το αντρικό ομοφυλοφιλικό πορνό και άλλα παρόμοια.

Η συγκεκριμένη φοβία του άντρα, με βάση όσα έχω διαβάσει, δεν έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία. Άλλωστε οι άντρες που είναι ομοφυλόφιλοι το γνωρίζουν πολύ καλά. Δεν έχουν ανάγκη να τεστάρουν τον εαυτό τους και τον τρόπο σεξουαλικού ερεθισμού τους.

Η συγκεκριμένη φοβία λοιπόν έχει να κάνει με μια ακόμα ιδεοληπτική διαταραχή και θεραπεύεται με όμοιο τρόπο (φαρμακοθεραπεία και ψυχοθεραπεία).

Επίσης συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφορών χαρακτηρίζονται εσφαλμένα ως λανθάνουσα ομοφυλοφιλία.

Για παράδειγμα οι παραφιλίες (ερωτικά φετίχ).

Όταν ένας άντρας ερεθίζεται σεξουαλικά φορώντας γυναικεία ενδυμασία ή η ανταλλαγή ρόλων με τον άντρα σε παθητικό ρόλο και τη γυναίκα σε ενεργητικό και ου το καθεξής.

Οι άντρες της παραπάνω κατηγορίας δεν σημαίνει ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Απλά έχουν αναπτύξει μια παραφιλία, η οποία επίσης μπορεί να διερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί.

Σε όλες αυτές τις καταστάσεις έχει συμβάλλει πάρα πολύ και η εκτεταμένη χρήση της πορνογραφίας. Παραθέτω σχετικά τον παρακάτω σύνδεσμο για περισσότερες πληροφορίες σε κάθε ενδιαφερόμενο.

https://www.yourbrainonporn.com/el/

Σίγουρα όμως το να λες εγώ είμαι straight και θέλω να είναι και τα παιδιά μου straight (χωρίς να τα καταδικάσω αν είναι στο τέλος ομοφυλόφιλα), δεν καθιστά αυτόματα τον άντρα ομοφοβικό και ύποπτο για λανθάνουσα ομοφυλοφιλία. Σε καμία περίπτωση.

[GoldenM]

Κοιτάξτε, για μένα υπάρχουν τρία είδη ομοφυλοφιλίας: Το ένα είναι να έχεις γεννηθεί έτσι, με αυτήν την ορμονική και ψυχοβιολογική ταυτότητα. Νομίζω όμως πως σε αυτήν την κατηγορία είναι πολύ μικρό ποσοστό των ομοφυλόφιλων.
Το δεύτερο είδος ομοφυλοφιλίας είναι αυτό που προέρχεται από τον κορεσμό στην σεξουαλική μας ζωή. Δηλαδή τα έχουμε δοκιμάσει και κάνει όλα με το άλλο φύλο, βαρεθήκαμε, (επειδή είμαστε και κάπως ρηχοί σαν άνθρωποι) και καταλήγουμε "να ψήσουμε το ψάρι και από την άλλη πλευρά" και να κολλήσουμε σε αυτό το μοτίβο γιατί έτσι μας έκατσε, έτσι μας βολεύει, ή κάποια στιγμή βρήκαμε τον άνθρωπό μας (του ιδίου φύλου) μέσα από όλο αυτό.
Και το τρίτο είδος είναι για μένα οι περισσότερες των περιπτώσεων. Να υποστεί δηλαδή ένας άνθρωπος σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση από την παιδική του ηλικία, από ενήλικα ή παιδί συνομήλικο ή μεγαλύτερο. Επίσης, και η ψυχολογική κακοποίηση παίζει ρόλο διότι υπάρχουν παιδιά που ζουν την βία στο σπίτι τους, από τον πατέρα ή από την μητέρα και αυτό τα επηρεάζει στην σεξουαλική τους ζωή.
Εγώ, από προσωπική μου εμπειρία, έχω πολύ δικό μου άτομο, φίλο της μητέρας μου που έχει κάνει αλλαγή φύλου. Είναι τώρα 72 χρονών. Γεννήθηκε αγόρι, ήταν γείτονες, συμμαθητές και φίλοι με την μητέρα μου (τα σπίτια τους στο σπίτι της μαμάς μου ήταν δίπλα-δίπλα). Έζησε φρικαλέες καταστάσεις στο σπίτι του, με έναν πατέρα πάρα πολύ βίαιο που έδερνε μάνα και παιδιά, τον πέταγε έξω από το σπίτι και κοιμόταν σε οικοδομές τα βράδυα μέσα στο κρύο και πολλές φορές τον φιλοξενούσε η γιαγιά μου. Μεγαλώνοντας έγινε γκέυ και κοντά στα 40 έκανε αλλαγή φύλου. Η ζωή του όμως ήταν πάντα δυστυχισμένη. Ερωτικές απογοητεύσεις, απόπειρες αυτοκτονίας, πορνεία, ναρκωτικά και ξανά απόπειρες αυτοκτονίας. Δεν ξέρω πώς έφτασε και σ αυτήν την ηλικία με τόσο ταλαιπωρημένη ζωή.
Η οικογένειά μου πάντα τον αποδεχόταν. Εγώ που τον γνώριζα από τότε που γεννήθηκα τον είχα σαν έναν από τους γονείς μου, είχε πολύ όμορφη αύρα, πολύ καλός άνθρωπος. Πάντα ερχόταν από το σπίτι μας και πίναμε καφέ και ακόμη και ο πατέρας μου που ήταν της εκκλησίας δεν είχε αντίρρηση που πέρναγε από το σπίτι μας. Μέχρι που με εμπιστεύτηκαν μαζί του και με πήρε εκδρομή τριήμερη στην Κέρκυρα, που ήμουν 12 χρονών.
Όμως δεν ήταν ποτέ αυτό που ήθελε. Εγώ πιστεύω πως δεν ήταν ο εαυτός του (της), έτσι πιστεύω εγώ.
Γι αυτό και δεν συναινώ με την νοοτροπία του "φυσιολογικού". Το θεωρώ το ίδιο ρατσιστικό και καταδικαστικό με το κράξιμο. Δηλαδή, επειδή ένα παιδάκι το βίασε ο μπαρμπα-Βαγγέλας ο μπήχτης (π.χ.) και μεγαλώνοντας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό και διαμορφώνει μία σεξουαλικότητα τραυματική, να του λέμε Ο.Κ., συνέχισε έτσι, είναι φυσιολογικότατο! Είναι σαν να λες σε έναν που έχει κατάθλιψη οτι είναι φυσιολογικό να νιώθει έτσι, ας μην κάνει κάτι να το ψάξει, να το αλλάξει.
Γι αυτό και διαφωνώ σε όλο αυτό το κίνημα που θεωρεί όλες τις περιπτώσεις των ομοφυλοφίλων φυσιολογικές και προτρέπει τα παιδιά και τους εφήβους να "αφήνονται" σε οτιδήποτε αισθάνονται και επιθυμούν. Όχι, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις φυσιολογικές και πρέπει οι γονείς να το ψάχνουν, να δουν τί γίνεται, τί συνέβη και γιατί.
Φυσικά και δεν είναι σωστό να καταδικάζουμε τους ανθρώπους για τις σεξουαλικές τους επιλογές, όχι όμως και να τις κάνουμε "σημαία" ή να θεωρούμε την ομοφυλοφιλία προτέρημα. Διότι έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο σήμερα.
Όσον αφορά τις υιοθεσίες από gay ζευγάρια, είμαι αντίθετη διότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε οικογένεια με πατέρα και μητέρα, με αντρικό και γυναικείο πρότυπο. Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν πολλές οικογένειες με λάθος γονείς-πρότυπα; Ναί, υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλές! Μη σας πω οτι είναι και η πλειοψηφία. Και επίσης υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που ο πατέρας ή η μάνα έχουν πεθάνει, έχουν χωρίσει κλπ.
ΟΜΩΣ, όταν ένα παιδάκι έχει ατυχήσει και έχει ορφανέψει μία φορά στην ζωή του, η Πολιτεία πρέπει να του προσφέρει την ιδανική οικογένεια και όχι μία περίπτωση οικογένειας που είναι εξαρχής ελλιπής και αμφιβόλου συνέχειας. Ας κάνουν δικά τους παιδιά οι ομοφυλόφιλοι. Οι γυναίκες και οι άντρες ομοφυλόφιλοι δεν είναι στείροι, μπορούν να κάνουν δικά τους παιδιά αν θέλουν (ακόμα και με εξωσωματική).
Αυτά πιστεύω εγώ και συγγνώμη που σας κούρασα.

Έχεις δίκιο Κασσάνδρα.

Δυστυχώς πολλές φορές άντρες που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά παρουσιάζουν ομοφυλοφιλικές τάσεις. Βέβαια δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει πάντα, αλλά πολλές φορές δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Και στην δική μου περιοχή υπάρχει άντρας κοντά στα 50 πλέον, ο οποίος είχε κακοποιηθεί πολύ έντονα από τους γονείς του (αλκοολικός πατέρας - πολύ αυταρχική μητέρα).

Στηρίζω το δικαίωμα να μην αντιμετωπίζονται οι ομοφυλόφιλοι ως κάτι το οποίο πρέπει να καταδικάζουμε. Δεν θεωρώ την ομοφυλοφιλία λόγο για περηφάνεια, όπως άλλωστε ούτε και την ετεροφυλοφιλία. Τα περιστατικά κακοποίησης εννοείτε πως είναι καταδικαστέα.

Στο θέμα των παιδιών και η δική μου θέση είναι ότι το παιδί έχει το δικαίωμα να έχει ΚΑΙ πατέρα ΚΑΙ μητέρα.