Results 61 to 75 of 153
-
10-12-2008, 16:56 #61
- Join Date
- Nov 2008
- Posts
- 441
Το κάναμε άνω κατω το θέμα της κοπέλας
Ας ανοίξουμε θέμα αλλού, πάω κιόλας!
- 10-12-2008, 16:59 #62
- Join Date
- Oct 2008
- Posts
- 1,098
πάμε στο ότι σας κατέβει...
11-12-2008, 10:30 #63
- Join Date
- Dec 2008
- Posts
- 57
καλημέρα Forum,
δεν είμαι καθόλου καλύτερα , ούτε σήμερα.
Τουλάχιστον όμως δεν έχω πάρει τηλέφωνο.
Τελευταία φορά μίλησα μαζί του την Δευτέρα το βράδυ και την Τρίτη το πρωί με μήνυμα - μαντινάδα το οποίο δεν απάντησε...
Εκείνος έχει πάει στο σόι του στην Κρήτη τώρα και είναι σε καλύτερη μοίρα από μένα, έχει αλλάξει παραστάσεις, τον βοηθάει όλο αυτό...
Χθές το απογευμα-βραδάκι ένιωσα καλύτερα.
Σήμερα από τη στιγμή που ξύπνησα είμαι πάλι κομμάτια...
Είδα στον ύπνο μου και τον πρώην ( αυτόν που παράτησα μετά από 6 χρόνια ) , αισθάνομαι ξανά τύψεις για εκείνον !
Μάλλον τον συμπονάω ξανά , γιατί γνωρίζω πως εγώ τότε τον πόνεσα όπως πονάω τώρα;
Θυμάται κανείς πότε αρχίζει να ξεπερνιέται η απώλεια; Το κενό; Η ανάμνηση;
Πότε αρχίζει να μη σε σφάζει το μαχαίρι;
Δε θέλω να το περάσω όλο αυτό...
Τι έχω κάνει για να αξίζω όλον αυτό τον πόνο...
Πως γίνεται και όλη αυτή η πληρότητα που ένιωθα κοντά του, μετατράπηκε σε κάτι τόσο φριχτό!!!!!!!!!!1
Δεν αντέχω.......... δεν αντέχω...........
11-12-2008, 12:22 #64
- Join Date
- Oct 2008
- Posts
- 1,098
καλή σου μέρα...δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα...δεν είναι ίωση βρε καλή μου!!!
το σίγουρο είναι ότι περνάει κάποια στιγμή...υπομονη χρειάζεται....γιατί πρέπει σώνει και ντε να έχεις κάνει κάτι?? απλά συμβαίνει...επιλογές λάθος...εκτίμηση λάθος....
γιατί πρέπει να κατηγορείς τον εαυτό σου?? μην το κάνεις...προσπάθησε να κάνεις ένα βήμα πιο πέρα...δεν μπορείς να σταματήσεις απο την μια στιγμή στην άλλη να πονάς και να αγαπάς....
θέλει χρόνο και καινούργια αγάπη...
11-12-2008, 12:44 #65
- Join Date
- Nov 2008
- Posts
- 441
Καλησπέρα,
Σε όλα τα ποστς σου αναφέρεσαι σε άλλους και τι κάνουν στην ζωή τους...
Στον πρώην σου, στον νύν σου, στην μάνα του νύν σου, τι κάνουν, πως περνάνε και βιώνεις υποθετικά σενάρια
Ήρθε η ώρα να δεις τι θα κάνεις.Φρόντισε τον ευατό σου, προσπάθησε όσο γίνεται να μην στεναχωριέσαι.
Να κάνεις υποθέσεις δεν θα βγει πουθενά!άσε που δεν ωφελεί
Τον ευατό σου πως θα τον φροντίσεις?
11-12-2008, 13:04 #66
- Join Date
- May 2004
- Location
- στις στεπες του Καυκασου
- Posts
- 10,933
Nora,
το να αποκτησεις ευθυνη του εαυτο σου ειναι το πιο δυσκολο σε ενα ανθρωπο.
Το πιο ευκολο ειναι αν αφηνεις τις ευθυνες σου και τις υποχρεωσεις να τις διαχειρστουν τριτοι, μιας και αυτο σε βγαζει απο πολλους μπελαδες.
Το κενο ερχεται οταν οι τριτοι για Χ-Ψ λογους δεν μπαινουν πια σε αυτη την διαδικασια και βρισκεσαι εγκλωβισμενος να το κανεις πια εσυ ο ιδιος.....
11-12-2008, 13:53 #67
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 2,515
Η απώλεια αρχίζει να ξεπερνιέται όταν την αποδεχτείς. Το κενό δεν το δημιουργεί μόνο η απώλεια, αλλά το γεγονός ότι είχες στηριχτεί σε κάποιον άλλον και όχι στον εαυτό σου. Η ανάμνηση δεν φεύγει, αλλά ανάλογα με το πώς θα φροντίσεις τον εαυτό σου και πώς θα περνάς το χρόνο σου στο εξής, δεν θα σε πονά πλέον.
Αυτή τη στιγμή επειδή νιώθεις αδύναμη και μόνη, χωρίς στηρίγματα σε πιάνει απελπισία, υποφέρεις, θυμάσαι τον πρώην, θυμάσαι μόνο τα θετικά μιας κατάστασης και την εξιδανικεύεις. Μιλάς για την πληρότητα που ένιωθες κοντά του, για σκέψου όμως τι έγραψες στα προηγούμενα μηνύματα εδώ, ότι καταπίεζες τον εαυτό σου, έκανες θυσίες, έπαιρνες ψίχουλα. Και περίμενες ότι μια κατάσταση ΘΑ αλλάξει. Γιατί λοιπόν ένιωθες \'πληρότητα\'? Μήπως αναφέρεσαι στην ανάμνηση του πρώτου καιρού της σχέσης, που όλα έμοιαζαν ωραία? Ή μήπως ένιωθες έτσι μόνο και μόνο επειδή είχες μια σχέση και υποχωρούσες σε όσα δεν σου άρεσαν για να μην μείνεις μόνη?
11-12-2008, 14:15 #68
- Join Date
- Dec 2008
- Posts
- 57
Μπορεί να είναι αλήθεια, ότι φοβόμουν μη μείνω μόνη.
Γι αυτό έδωσα τόσα και έκανα υπομονή, αλλά το συνιθίζω να εξαντλώ τα περιθώρια πριν απορρίψω μία κατάσταση...
Το θέμα τώρα είναι ότι είμαι σε κατάσταση αναμονής ΜΠΑΣ ΚΑΙ ενδιαφερθεί να περισώσει ότι απέμεινε...
Αυτό δε με αφήνει να προχωρήσω ακόμα
Αλλά από την άλλη δε θέλω να το αφήσω για πάντα...
Δε μπορώ να κάνω ειρήνη με αυτή την επερχόμενη απώλεια και να την αποδεχτώ...
Με βασανίζω το ξέρω , την κρατάω σφιχτά μπας και τη σώσω αν και ξέρω ότι θα μου φύγει και θα μείνω να την κοιτάω να χάνεται...
Κλαίω πάλι.... πάλι...
11-12-2008, 14:18 #69
- Join Date
- Nov 2008
- Posts
- 441
Του έχεις πει/δείξει ότι θες να το σώσετε?
11-12-2008, 14:23 #70
- Join Date
- Dec 2008
- Posts
- 57
Ναι, πιο ξεκάθαρα δε γινόταν...
Επι λέξη μάλιστα του είπα (στην αγκαλιά του και κλαίγοντας και οι δύο), πως δε μπορεί να είναι λάθος αυτό που νιώθουμε, σε παρακαλώ βρες μια λύση για να είμαστε μαζί, μην μας εγκαταλείπεις χωρίς να δώσεις μάχη
Αλλά μάλλον εκείνος ενεργεί και για τους δυο μας.
Πονάει και εκείνος αλλά ξέρει ότι θα πονάω όσο είμαι δίπλα του, ίσως δεν είναι σίγουρος για το πότε θα μπορέσει να μου προσφέρει αυτά που θα με κάνουν ευτυχισμένη και δε θέλει να σηκώσει αυτόν τον σταυρό...
11-12-2008, 14:38 #71
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 2,515
Δηλαδή αυτή τη στιγμή κρέμεσαι επάνω του. Περιμένεις από εκείνον να δώσει τη λύση, να δώσει τη μάχη. Του ζητάς να αλλάξει κάποιον τρόπο σκέψης, κάποιες προτεραιότητες, κάποιες πάγιες καταστάσεις για να σου προσφέρει όσα θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Δεν νομίζεις ότι αυτό είναι πολύ μεγάλο βάρος για έναν άνθρωπο?
Εσύ που βρίσκεσαι σε όλα αυτά? Μήπως θεωρείς το να \'σηκώσει το σταυρό\' τη λογική ανταπόδοση για όσα πρόσφερες τόσον καιρό?
Δεν νομίζω ότι ενεργεί και για τους δυο σας. Ενεργεί για τον εαυτό του σκεπτόμενος ότι δεν μπορεί ν\' αναλάβει εξ\' ολοκλήρου την ευθύνη για μια σχέση. Η σχέση MDASK έχει πολλές προϋποθέσεις για να πετύχει και προϋποθέτει αμοιβαιότητα. Είναι κρίμα να μην αρκούν τα καλά αισθήματα, αλλά έτσι είναι. Εσύ λοιπόν προτιμάς να πονάς προκειμένου να είσαι δίπλα του?
11-12-2008, 14:44 #72
- Join Date
- Dec 2008
- Posts
- 57
οχι, προτιμάω να είμαι δίπλα του και να είμαστε καλά μαζί,
και τα αιτήματά μου ( να μπορούμε να περνάμε χρόνο μαζί) δήλωνε πως είναι απόλυτα δικαιολογημένα αλλά μου ζητούσε να κάνω υπομονή,
πως θα είναι σε θέση να τα κάνουμε πραγματικότητα σε λίγο καιρό...
Ισως φοβήθηκε, ίσως μετάνιωσε, ίσως το σκέφτεται... δεν ξέρω...
11-12-2008, 14:50 #73
- Join Date
- Jun 2008
- Location
- ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Posts
- 426
Originally posted by MDASK
Πονάει και εκείνος αλλά ξέρει ότι θα πονάω όσο είμαι δίπλα του, ίσωςδεν είναι σίγουρος για το πότε θα μπορέσει να μου προσφέρει αυτά που θα με κάνουν ευτυχισμένη... και δε θέλει να σηκώσει αυτόν τον σταυρό...
A na su pw kai ena kolpaki pou kanw egw... sinithws xairwmai me afta pou kanw kai dinw egw , kai den perimenw apo kanpoion allon na me kanei eftyxismeno ... opote amam thelw na ginw eftyxismenos apla epilegw na kanw pragamta ta opoioa tha symbalun pros aftin tin katefthinsi :)
11-12-2008, 14:52 #74
- Join Date
- Dec 2008
- Posts
- 57
Originally posted by marina38
Περιμένεις από εκείνον να δώσει τη λύση, να δώσει τη μάχη. Του ζητάς να αλλάξει κάποιον τρόπο σκέψης, κάποιες προτεραιότητες, κάποιες πάγιες καταστάσεις για να σου προσφέρει όσα θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Δεν νομίζεις ότι αυτό είναι πολύ μεγάλο βάρος για έναν άνθρωπο?
Δε νομίζω ότι είναι ευτυχισμένος στη σημερινή κατάσταση, νομίζω ότι είναι εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση... βλέπει μπροστά του ένα βουνό και νομίζει πως δεν υπάρχει άλλη λύση
Αυτό πιστέυω
11-12-2008, 14:52 #75
- Join Date
- Jul 2008
- Location
- Θεσ/νικη
- Posts
- 2,195
ισως φαντασιωνεσαι πραγματα για το τι σκεφτεται εκεινος για σενα,που ισως να μην εχουν σχεση με το τι πραγματικα νοιωθει για σενα,πραγματα τα οποια σε κραταν κοντα του,γιατι δεν αποδεχεσαι την πραγματικοτητα;βαθια μεσα σου την ξερεις απλα δεν θελεις να το πιστεψεις.Ποναει αλλα την αληθεια την ξερεις,μην βαζεις αλλο τον εαυτο σου σε αυτο το τρυπακι ...
Νιώθω πως δεν υπάρχω, μονίμως
23-07-2025, 01:39 in Σχέσεις και Επικοινωνία