Νιώθω ότι πεθαίνω..

[Antonis8]

Το ίδιο ισχύει κ με τα χάπια συνεχεία θα τα παίρνεις

Δεν νομίζω. Τα χάπια όταν συνδυάζονται με ψυχοθεραπεία και επίβλεψη από γιατρό (όταν ο καθένας δεν κάνει του κεφαλιού του και τροποποιεί την αγωγή) μπορεί να λειτουργήσει μια χαρά και να ξεπεράσεις τα συμπτώματα επι μακρόν. Προσωπικά το σκέφτομαι ακόμα να τα ξεκινήσω, γιατί τα αντικαταθλιπτικά συνήθως ρίχνουν την πίεση κι εγώ έχω ήδη χαμηλή, αλλά σκέφτομαι πως σίγουρα θα με βοηθούσαν, κυρίως γιατί πλέον, έφτασα σε ένα σημείο που ξεπέρασα τις κρίσεις πανικού και είμαι γενικά πιο λειτουργικός και με λιγότερες έμμονες ιδέες όσον αφορά την υγεία μου, άρα με τη βοήθεια των χαπιών θα ισορροπούσα πλήρως και μετά θα τα έκοβα σταδιακά. Αν τα πάρεις όταν τα συμπτώματα είναι σε έξαρση και χωρίς να έχεις κάνει ψυχοθερεπεία, τότε μπορεί να γίνει αυτό που λες. Το ζάναξ πάντως που το δοκίμασα, έχοντας και άπνοια, με βοηθησε αρκετά, τη στιγμή που τίποτε άλλο δεν με έπιανε για να κοιμηθώ. Το έχω πάρει γύρω στις 5-6 φορές. Ούτε εθισμένος νιώθω, ούτε σκοπεύω να το παίρνω αλόγιστα επειδή δρα άμεσα. Σε αυτά θέλει σαφώς να ακολουθείς τις οδηγίες του γιατρού.

[Georgewww]

Επειδή κι εγώ εδώ και μήνες περνάω παρόμοια , θα σας έλεγα στροφή στη εκκλησία και στο νόημα της ζωής , ουσιαστικά στην εξοικείωση με το ότι όλοι κάποτε θα πεθάνουμε και τι σημαίνει αυτό , βοηθάει περισσότερο από το να πείσουμε με χάπια τον εαυτό μας ότι όλα καλά. Αν δε τα βρούμε με το θάνατο και την ψυχή μας, πάντα κάποια απειλή θα μας υποτροπιάζει αφού θα μας θυμίζει ότι δε ζούμε για πάντα. Καλύτερα να την εξοικείωση με την αλήθεια παρά φαρμακοθολουρα για να την κρύψουμε κάτω από το χαλί.