Εχει τελειωσει η σχεση η οχι;

[villyz]

Γεια σας,

Εδω και δεκα μηνες και οπως εχω γραψει ξανα στο φορουμ, ειμαι σε σχέση με ενα παιδι απο το εξωτερικό. Τους πρωτους εξι μηνες μεναμε μαζι, μετα ηρθε η ωρα να γυρισουμε στους τοπους μας. Ωστοσο συνεχισαμε την σχεση μας, με ταξιδια κτλ. Ενω ηταν πολυ δυσκολο, ενιωθα πολυ σιγουρη οτι τον αγαπαω και ότι αξιζει. Η οικογενεια μου δεν ειναι και η καλυτερη, και γενικα εχω μια δυσκολη ζωη, που με εχει κανει να εκτιμω πραγματα και με εχει ωριμάσει χωρις να το θελω. Αντίθετα εκεινος εχει μια πολυ ευτυχισμενη και ευχαριστη ζωη, και αυτο που εμενα μου φαινεται ευκολο σχετικα (η σχεση εξ αποστασεως) εκεινοτ του φαινοταν προφανως βαρος. Ειχαμε κανονισει να ερθει για Πάσχα. Δυο μερες πριν ερθει με χωρισε, λεγοντας οτι δεν αντεχει αλλο την αποσταση. Ωστοσο, συμφωνησαμε να ερθει, γιατι δεν θελαμε να πουμε αντιο μεσψ ιντερνετ. Ηρθε, και μετα απο πολυ κλάμα, και αφου τα περασαμε υπεροχα, αλλαξε γνωμη και μειναμε μαζι. Απο τοτε ομως, εγω ειχα στεναχωρηθει, και φοβομουν οτι θα μου το ξανακανει αυτο. Και για να μην το κανει, το επαιζα χαλαρη και χαρουμενη, ωστε να μην του ειμαι βαρος. Μετα απο ενα μηνα ομως, με πηρε τηλεφωνο υποτιθεται για να συζητησουμε διακοπές, και μου ειπε παλι να χωρισουμε. Οριστικα αυτη την φορα. Εγω ειπα ενταξει, αλλα πραγματικα ενιωσα να διαλύεται ο κοσμος μου. Η μαμα μου ειναι καταθλιπτικη, και γενικα εχω πολυ φοβο με το να νιωθω στενάχωρη μενη, γιατι φοβαμαι διαρκως οτι θα παθω κι εγω καταθλιψη. Και για να μη γινω σαν εκεινη, εχω μαθει να αντιμετωπίζω ολα μου τα προβλήματά με λυσεις, και αντι να επικεντρωνομαι στο ποσο στεναχωρημενγ νιωθω, να επικεντρωνομαι στο τι να κανω για να το ξεπερναω. Ετσι και τωρα. Μετα απο τεσσερις μερες εφιαλτικες, δεν ετρωγα, φοβομουν να μεινω μονη, δεν κοιμομουν, έκλαιγα ολη μερα, ειπα στον εαυτο μου τελος, εχεις γινει σαν την μαμα σου, κανε κατι. Τοτε, μου ξαναέστειλε εκεινος, να μου ζητησει συγγνωμη και να μου ζητησει να ξαναγυρισω. Εγω ειπα ναι, θεωρωντας οτι ηθελε να ξαναειμαστε μαζι, αυτος ομως δεν ηξερε τι ηθελε. Ηθελε να μη με χασει απο τγν ζωη του, αλλα χωρις να τα εχουμε και χωρις να εχουμε χωρισει. Εγώ δεχτηκα γιατι πραγματικα τον αγαπαω, αλλα για να του δειξψ ποσο τρελο ειναι αυτπ τον ρωτησα εαν μπορουμε να βγαινουμε με αλλους. Ειπε οτι ναι, αυτος ομως δεν προκειται να βγει με αλλες και ελπιζει να κανω το ιδιο. Εγω ομως ημουν ακομα στεναχωρημενη. Και ειχα ηδη κανονισει να βγω με εναν τυπο, απλα για να ξεχαστω, και βγηκα μαζι του και μετα το ειπα στον πρωην-νυν-δεν ξερω τι ηταν. Αυτος στεναχωρηθηκε παρα πολυ, και μου ειπε οτι δεν θέλει να βγαινουμε με αλλους. Εγω ειπα ενταξει, αλλα θυμωσα παρα πολυ με το τι μου ζητουσε χωρις να ειμαστε μαζι. Τα ηθελε ολα δικα του και εμενα δεν μου αφηνε τιποτα. Ομως και παλι εγω τον αγαπουσα. Μετα απο δυο βδομαδες, ηρθα σε επαφη με εναν πρώην μου. Βγηκαμε στγν αρχη φιλικα, μετα ομως λογω διαφορων συγκυριων, ο αλλος πχ μου ειπε οτι επειδη δεν τα πηγε καλα με το διδακτορικό του δεν θα ερχοταν το καλοκαιρι, τσαντιστηκα και πληγωθηκα παλι με τον αλλον, και ετσι εγινε κατι με τον πρωην. Ενιωσα απαίσια. Δεν ηξερα εαν κερατωνα η οχι, γιατι απλα δεν ήξερα αν ημασταν μαζι η όχι. Ενιωσα απλα οτι πληγωσα τον πιο καλο ανθρωπο που ξερω. Μετα μιλησα μαζι του, δεν του ειπα τι εγινε, απλα οτι σκεφτομουν να βγω με αλλον, και οτι δεν αντεχω αλλο αυτην την κατασταση, το να μην ξερω αν ειμαστε μαζι η οχι και να στεναχωριεμαι καυε μερα. Μου απαντγσε οτι ειμαστε μαζι, οτι ειμαι η κοπελα του καθ οτι με αγαπαει απιστευτα. Οτι εκανε λαθη και δεν θα τα ξανακανει. Ενιωσα καλυτερα, ξεχασα τελειως τον αλλον. Νιωθω ψευτρα ομως ακομα, και γενικα δεν εχψ πει ποτε αλλοτε ψέματα στη ζωη μου. Δεν μπορω να διαβασω, δεν μπορω να κοιμηθω, δεν μπορώ να του το πω (γιατι και οι γονεις του χωρισαν μετα απο κέρατο της μαμας, και ξερω οτι θα πληγωθει) και δεν νιωθω το ιδιο οπως ενιωθα. Τον αγαπαω, το ξερω, δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκεινον, απλα δεν ξέρω αν αυτη η αγάπη τελικα με βοηθαει η οχι. Και μονο το γεγονος οτι μεσα απο αυτη την κατασταση, μπηκα σε μια διαδικασια να πω ψεματα, να μισησω τον εαυτο μου και να τον δω αν γινεταινγ χειρότερη εκδοχη του, μου εχει στερησει πολλες απο τις πεταλουδεσ που ενιωθα. Δεν νιωθω πια οτι ειναι αγνη η αγαπη μου. Οτι ειναι ετσι οπως ηταν. Δεν νιωθω πια σωματική ελξη, οχι μονο για εκεινον αλλα γενικα για ολους. Νιωθω οτι απομυθοποιηθηκε ο ερωτας για μενα, οτι δεν αξιζει να εισαθ ερωτευμενος αν ειναι να πονάς τοσο. Εντωμεταξύ, αυτό με την πτυχιακη και το οτι δεν θα ερχοταν το καλοκαιρι, ηταν πρόσχημα γιατι σκοπευε να μου κάνει εκπληξη και ειχε κλεισει εισιτηρια. Ερχεται αυτη την παρασκευη. Ειναι τοσο λαθος ομως ολα, δεν ξερω τι νιωθω. Ξυπναω και νιωθω οτι τον λατρευω και κοιμαμαι και νιώθω τετοια απεχθεια για τον εαυτο μου. Γινεται να μου περασε ο ερωτας ετσι απλα; και εαν μου περασε, η αγαπη που εχω δεν αξιζει για να προσπαθησω; μακαρι να μπορουσα να του πω οτι εγινε, αλλα ξερω οτι ετσι θα τον χασω κι αυτο δεν το αντεχω. Και επειδη δεν ημασταν ακριβως μαζι τότε, δεν μπορω να τοποθετησω τις πραξεις μου ηθικα. Ξερω οτι ηταν λαθος, επειδη δεν του το ειπα και ειπα ψεματα, αλλα απο την αλλη δεν ειμασταν μαζι. Ενιωθα οτι δεν νε ηθελε, υπηρχε μια τεραστια παρεξηγηση και για τελειως χαζο λογο ενιωθα μονη μου. Εαν μου ειχε πει για την εκπληξη νωριτερα, και για το πως ενιωθε για μενα δεν θα ειχα κανει ποτε τιποτα. Κοντευω να χασψ το μυαλο μου. Σας ευχαριστω και συγγνωμη για το μηκος του μηνυματος.

[Νοσηρή φαντασία]

Γεια σας,

Εδω και δεκα μηνες και οπως εχω γραψει ξανα στο φορουμ, ειμαι σε σχέση με ενα παιδι απο το εξωτερικό. Τους πρωτους εξι μηνες μεναμε μαζι, μετα ηρθε η ωρα να γυρισουμε στους τοπους μας. Ωστοσο συνεχισαμε την σχεση μας, με ταξιδια κτλ. Ενω ηταν πολυ δυσκολο, ενιωθα πολυ σιγουρη οτι τον αγαπαω και ότι αξιζει. Η οικογενεια μου δεν ειναι και η καλυτερη, και γενικα εχω μια δυσκολη ζωη, που με εχει κανει να εκτιμω πραγματα και με εχει ωριμάσει χωρις να το θελω. Αντίθετα εκεινος εχει μια πολυ ευτυχισμενη και ευχαριστη ζωη, και αυτο που εμενα μου φαινεται ευκολο σχετικα (η σχεση εξ αποστασεως) εκεινοτ του φαινοταν προφανως βαρος. Ειχαμε κανονισει να ερθει για Πάσχα. Δυο μερες πριν ερθει με χωρισε, λεγοντας οτι δεν αντεχει αλλο την αποσταση. Ωστοσο, συμφωνησαμε να ερθει, γιατι δεν θελαμε να πουμε αντιο μεσψ ιντερνετ. Ηρθε, και μετα απο πολυ κλάμα, και αφου τα περασαμε υπεροχα, αλλαξε γνωμη και μειναμε μαζι. Απο τοτε ομως, εγω ειχα στεναχωρηθει, και φοβομουν οτι θα μου το ξανακανει αυτο. Και για να μην το κανει, το επαιζα χαλαρη και χαρουμενη, ωστε να μην του ειμαι βαρος. Μετα απο ενα μηνα ομως, με πηρε τηλεφωνο υποτιθεται για να συζητησουμε διακοπές, και μου ειπε παλι να χωρισουμε. Οριστικα αυτη την φορα. Εγω ειπα ενταξει, αλλα πραγματικα ενιωσα να διαλύεται ο κοσμος μου. Η μαμα μου ειναι καταθλιπτικη, και γενικα εχω πολυ φοβο με το να νιωθω στενάχωρη μενη, γιατι φοβαμαι διαρκως οτι θα παθω κι εγω καταθλιψη. Και για να μη γινω σαν εκεινη, εχω μαθει να αντιμετωπίζω ολα μου τα προβλήματά με λυσεις, και αντι να επικεντρωνομαι στο ποσο στεναχωρημενγ νιωθω, να επικεντρωνομαι στο τι να κανω για να το ξεπερναω. Ετσι και τωρα. Μετα απο τεσσερις μερες εφιαλτικες, δεν ετρωγα, φοβομουν να μεινω μονη, δεν κοιμομουν, έκλαιγα ολη μερα, ειπα στον εαυτο μου τελος, εχεις γινει σαν την μαμα σου, κανε κατι. Τοτε, μου ξαναέστειλε εκεινος, να μου ζητησει συγγνωμη και να μου ζητησει να ξαναγυρισω. Εγω ειπα ναι, θεωρωντας οτι ηθελε να ξαναειμαστε μαζι, αυτος ομως δεν ηξερε τι ηθελε. Ηθελε να μη με χασει απο τγν ζωη του, αλλα χωρις να τα εχουμε και χωρις να εχουμε χωρισει. Εγώ δεχτηκα γιατι πραγματικα τον αγαπαω, αλλα για να του δειξψ ποσο τρελο ειναι αυτπ τον ρωτησα εαν μπορουμε να βγαινουμε με αλλους. Ειπε οτι ναι, αυτος ομως δεν προκειται να βγει με αλλες και ελπιζει να κανω το ιδιο. Εγω ομως ημουν ακομα στεναχωρημενη. Και ειχα ηδη κανονισει να βγω με εναν τυπο, απλα για να ξεχαστω, και βγηκα μαζι του και μετα το ειπα στον πρωην-νυν-δεν ξερω τι ηταν. Αυτος στεναχωρηθηκε παρα πολυ, και μου ειπε οτι δεν θέλει να βγαινουμε με αλλους. Εγω ειπα ενταξει, αλλα θυμωσα παρα πολυ με το τι μου ζητουσε χωρις να ειμαστε μαζι. Τα ηθελε ολα δικα του και εμενα δεν μου αφηνε τιποτα. Ομως και παλι εγω τον αγαπουσα. Μετα απο δυο βδομαδες, ηρθα σε επαφη με εναν πρώην μου. Βγηκαμε στγν αρχη φιλικα, μετα ομως λογω διαφορων συγκυριων, ο αλλος πχ μου ειπε οτι επειδη δεν τα πηγε καλα με το διδακτορικό του δεν θα ερχοταν το καλοκαιρι, τσαντιστηκα και πληγωθηκα παλι με τον αλλον, και ετσι εγινε κατι με τον πρωην. Ενιωσα απαίσια. Δεν ηξερα εαν κερατωνα η οχι, γιατι απλα δεν ήξερα αν ημασταν μαζι η όχι. Ενιωσα απλα οτι πληγωσα τον πιο καλο ανθρωπο που ξερω. Μετα μιλησα μαζι του, δεν του ειπα τι εγινε, απλα οτι σκεφτομουν να βγω με αλλον, και οτι δεν αντεχω αλλο αυτην την κατασταση, το να μην ξερω αν ειμαστε μαζι η οχι και να στεναχωριεμαι καυε μερα. Μου απαντγσε οτι ειμαστε μαζι, οτι ειμαι η κοπελα του καθ οτι με αγαπαει απιστευτα. Οτι εκανε λαθη και δεν θα τα ξανακανει. Ενιωσα καλυτερα, ξεχασα τελειως τον αλλον. Νιωθω ψευτρα ομως ακομα, και γενικα δεν εχψ πει ποτε αλλοτε ψέματα στη ζωη μου. Δεν μπορω να διαβασω, δεν μπορω να κοιμηθω, δεν μπορώ να του το πω (γιατι και οι γονεις του χωρισαν μετα απο κέρατο της μαμας, και ξερω οτι θα πληγωθει) και δεν νιωθω το ιδιο οπως ενιωθα. Τον αγαπαω, το ξερω, δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκεινον, απλα δεν ξέρω αν αυτη η αγάπη τελικα με βοηθαει η οχι. Και μονο το γεγονος οτι μεσα απο αυτη την κατασταση, μπηκα σε μια διαδικασια να πω ψεματα, να μισησω τον εαυτο μου και να τον δω αν γινεταινγ χειρότερη εκδοχη του, μου εχει στερησει πολλες απο τις πεταλουδεσ που ενιωθα. Δεν νιωθω πια οτι ειναι αγνη η αγαπη μου. Οτι ειναι ετσι οπως ηταν. Δεν νιωθω πια σωματική ελξη, οχι μονο για εκεινον αλλα γενικα για ολους. Νιωθω οτι απομυθοποιηθηκε ο ερωτας για μενα, οτι δεν αξιζει να εισαθ ερωτευμενος αν ειναι να πονάς τοσο. Εντωμεταξύ, αυτό με την πτυχιακη και το οτι δεν θα ερχοταν το καλοκαιρι, ηταν πρόσχημα γιατι σκοπευε να μου κάνει εκπληξη και ειχε κλεισει εισιτηρια. Ερχεται αυτη την παρασκευη. Ειναι τοσο λαθος ομως ολα, δεν ξερω τι νιωθω. Ξυπναω και νιωθω οτι τον λατρευω και κοιμαμαι και νιώθω τετοια απεχθεια για τον εαυτο μου. Γινεται να μου περασε ο ερωτας ετσι απλα; και εαν μου περασε, η αγαπη που εχω δεν αξιζει για να προσπαθησω; μακαρι να μπορουσα να του πω οτι εγινε, αλλα ξερω οτι ετσι θα τον χασω κι αυτο δεν το αντεχω. Και επειδη δεν ημασταν ακριβως μαζι τότε, δεν μπορω να τοποθετησω τις πραξεις μου ηθικα. Ξερω οτι ηταν λαθος, επειδη δεν του το ειπα και ειπα ψεματα, αλλα απο την αλλη δεν ειμασταν μαζι. Ενιωθα οτι δεν νε ηθελε, υπηρχε μια τεραστια παρεξηγηση και για τελειως χαζο λογο ενιωθα μονη μου. Εαν μου ειχε πει για την εκπληξη νωριτερα, και για το πως ενιωθε για μενα δεν θα ειχα κανει ποτε τιποτα. Κοντευω να χασψ το μυαλο μου. Σας ευχαριστω και συγγνωμη για το μηκος του μηνυματος.

Ετσι οπως τα λες θεωρώ οτι ειναι θεμα χρονου να σε χωρισει ξανά. Παρτο αποφαση και πες του εσυ τέλος. Το γεγονος οτι σου ειπε να μην είστε μαζι αλλα να μη βγαίνετε και με αλλους ειναι μεγιστη μουφα και πιστευω θα το αλλαζε αν του γυάλιζε καμια. Τραγικο το θεωρώ να σε χωρίζει και μετα να το παίρνει πίσω. Οσο και να τον αγαπας σίγουρα δεν ειναι η ζωή σου ολη. Καλυτερα να το πάρεις αποφαση και να πονεσεις μια φορα πάρα να πονας κάθε φορά που θα του έρχεται να σε χωρίσει

[ντολορ]

Γεια σου κοριτσι .. ο δευτερος που ερωτευτηκα τρελα καταφερε να με κανει να μην νιωθω τιποτε !!οποτε ανετα γινετε ο αλλος μ αυτα που κανει να σε κανει να τον σιχαθεις..καποιοι ανθρωποι μπορουν να σου αλλαξουν αυτα που νιωθεις την αγαπη σε μισος με μαγικο τροπο ..
κατεστρεφουν το πιο ωραιο πραγμα στον κοσμο τον ερωτα με τον τροπο που φεροντε ..ο φιλος σου μου φενετε οτι νανε κ οτι δεν ξερει τι του γινετε ..δεν εχει καμια σταθεροτητα σ αυτα που λεει .. ..εγω λεω να τον αφησεις αν σε ξενερωσε ειναι ακομη πιο ευκολο γιατι μπορει να σου ξαναπει να χωρισετε αυτος και θα νιωσεις ακομη χειροτερα ..

[Miliva21]

Κοριτσι άκου
Πολύ μπερδεμένη κατάσταση και φλου....και εκείνος πρώτος σου ειπε να χωρίσετε...Δεν σε βάζει αυτό σε σκέψεις.....; ότι πχ θα μπορούσε να έχει κάποια εκεί όπως έχει εσένα εδώ.....; και αυτό το ότι χωρίζετε και τα ξαναφτιαχνετε και μετά σου λέει ότι μπορείτε να πάτε με άλλους; Όταν όμως του λες ότι Εσύ πήγες με πρώην σου εκείνος θυμώνει...; ότι να ναι

Άντρες φλου...τα θέλουν όλα στο πιάτο και τα λενε όπως τους βολεύουν.....Μην δενεσαι τόσο πολύ μαζί του γιατί και δεν ξέρει τι θέλει και στάνταρ κάποια παράλληλη ζωή θα έχει....

Αφού το θες κάνε μια τελευταία προσπάθεια μαζί του αλλά και μόνη σου λες ότι σε έχει εξοντώσει αυτό το πράγμα γιατί είσαι στη πρίζα....

Τεσπα....αν όμως ξαναχωρισετε ίσως να σκεφτείς ότι θα πρέπει να είναι και η τελευταία φορά...βέβαια το γυαλί έχει ήδη ραγισει

[Art_Phil]

Δεν μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει αυτό το αυτομαστίγωμα και η απέχθεια για τον εαυτό σου;
Αντί να τον υποστηρίξεις του πετάς καρφιά, για ποιο λόγο;
Εξάλλου αν δεις την ιστορία αντικειμενικά εσύ ήσουν εκείνη που ήσουν σίγουρη ότι ήθελες αυτή τη σχέση, και εκείνος έκανε πίσω ήδη δύο φορές. Όταν έκανες κάτι με τον πρώην σου ήταν η φάση που σου είχε πει ο άλλος ήδη δυο φορές να χωρίσετε και ότι δεν θα έρθει το καλοκαίρι να σε δει.. Δηλαδή, κατά τη γνώμη σου θα έπρεπε να κάθεσαι να κλαις τη μοίρα σου αιωνίως; Λογικό και αναμενόμενο να κάνεις κάτι με κάποιον άλλον..
Εκείνος άλλαξε γνώμη αλλά αλλάζει το πόσο άσχημα ένιωθες τότε και την απόρριψη που είχες εκλάβει;
Αν δεν ένιωθες τόσες τύψεις δεν θα χρειαζόταν καν να του πεις για τον πρωην που έκανες κάτι εφόσον στην ουσία δεν ένιωθες συναισθήματα και η κάρδια σου είναι σε αυτόν 100% και όχι στον πρώην. Αλλά εφόσον έχεις γεμίσει τόοοσες τύψεις μάλλον επειδή θες να είσαι καθαρή απέναντι στον άλλον καλό είναι να το πεις γιατί ούτως ή άλλως αν δεν το πεις θα σε τρώει τόσο πολύ μέσα σου που και θα πνίγεσαι και θα χάνεις τον έρωτά σου για εκείνον και θα μαστιγώνεσαι όλο και πιο πολύ..
Πες του το, και ειμαι σίγουρη πως αμα σε θέλει πραγματικά θα είναι όλα καλά και θα σε καταλαβει!!

[Remedy]

εχει καταφερει να σε κανει να νοιωθεις ενοχες, ενω εισασταν ουσιαστικα χωρισμενοι οταν εκανες το "κατι", κι οταν εκεινος ειναι που εφευγε απο την σχεση και οι κινησεις του δειχνουν οτι ψαχνοταν αλλου και μπορει να ειχε προχωρησει κιολας.
δλδ... εκει που μας χρωστουσαν, μας πηραν και το βοδι!οχι, δεν εχεις καμια υποχρεωση να του πεις τι εκανες οταν σε ειχε χωρισει. αυτα με τις "αποστασεις" ειναι παπαριες. τπτ δεν ηθελε να σκεφτει. την ζωη του εκανε κι αντι να εχει εκεινος τις ενοχες, τις εχεις εσυ.

[Sonia]

Βρε ΄συ villyz , μάθε να βλέπεις τα πράγματα πιο σφαιρικά! Για ποιό λόγο να πάρεις εσύ την ευθύνη για κάτι που δεν τραβάει και που έχει εκείνος την ευθύνη; Παραδέξου πρώτα απ΄όλα στον εαυτό σου ότι η συμπεριφορά του σε απογοήτευσε κι έχεις ξενερώσει κι ότι φέρθηκε σαν μαλάκας κι άσε τις τύψεις και τις αμπελοφιλοσοφίες. Δεν σε απογοήτευσε ο έρωτας γενικά, αυτός σε απογοήτευσε.

[Ελενα17]

Παιδιά καλησπέρα δεν ξέρω αν γραφω στο σωστό σημείο για απάντηση μιάς και είμαι καινούρια εδω. Εχω μια σχέση εδώ και περίπου 5 χρόνια είμαι ούτε 20 και ειμαστε απο 3ηγυμνασίου μαζί περάσαμε πολλά σκαμπανεβάσματα πήγε και με αλλη φιληθηκε βγηκαν κτλ οπως εμαθα ενα διαστημα που με χωρισε για να μη τα πολυλογω συνεβησαν διαφορα ..ερχεται η στιγμη που ενω δε το περιμεναμε.περναει επαρχια αλλα πολυ κοντα απο την αθηνα εγω σε συνδυασμο με οσα ειχε κανει προσφατα και με την αποσταση τρομοκρατηθηκα τον ζηλευα με απομακρυνε παλι απο τη ζωη του καταλαβε οτι ηταν λαθος και γυρισε με παρακαλια..το θεμα ειναι οτι οσο εγω παλευω απο τοτε δηλαδη απο το φλεβαρη περιπου που με εκανε χρυση για μια ευκαιρια ειχαπαγωσει δεν ενιωθα φοβομουν να νιωσω αλλα μου ελειπε πολυ κι ας μη του το εδειχνα για αμυνα..οπως και να εχει επειδη ηξερα οτι θα επηρρεαζει τη συμπεριφορα μου ακομη περισσοτερο να βλεπω τι κανει στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης του ειπα οτι δεν ηθελα να ακολουθιομαστε και ετσι κρυφτηκα πισω απο το δαχτυλο μου ως που φτανει αυτη η εβδομαδα και βλεπω οτι μια κοπελα που τυχαια ειχαμε συναντησει πριν 3 μηνες σε μια καφετερια συμφοιτητρια και φιλη απο την παρεα που εχει ανεβαζει φωτογραφια μονο μαζι του λεγοντας πολυ κολακευτικα σχολια για το ποσο αληθινος φιλος ειναι και γνωριζονται 6 7 μηνες και απο κατω εκεινος απαντα η αποδειξη μια δυνατης φιλιας και αλλα τετοια συγχωρεστε με βρε παιδια αλλα δεν μπορω να κατανοησω ουτε τα λογια αυτα σε τετοιο πρωιμο σταδιο ουτε τα νευρα του και τον εγωισμο του μολις του το εδειξα ουτε επισης οτι πηγε λεει η συγκεκριμενη να παρει χαπια μολις χωρισε και ηθελε αφου ηταν μεσα στην παρεα να την ανεβασουν..κι ολα αυτα τολμαει και τα λεει σε μενα που οταν ημουν εγω σε αυτη την κατασταση με ειχε πεταξει στα σκουπιδια στην τυχη μου μονη..αλλα εκεινη μια ξενη τη λυπηθηκε..δεν ξερω τι να φανταστω σε 2 βδομαδες ειναι να παμε διακοπες και ειμαι τοσο απογοητευμενη και παγωμενη που αναρωτιεμαι αν εχει τελειωσει ηδη ή αργα η γρηγορα θα συμβει και δε θα παρω ειδηση παρακαλω οποιος εχει παραπανω εμπειρια αποψη εστω καποια συμβουλη να μου πει σοβαρα τι πιστευει? Πραγματικα νιωθω να βουλιαζω μερα με τη μερα ..

[αλεξανδρος_77]

αφενος εκνευριστηκε επειδη δεν ηθελες να ακολουθιεστε και αφετερου καθε φορα που ασχολουνταν με κατι αλλο τον τρελαινες μεχρι που μπουχτησε και εφυγε

[Ελενα17]

Μπορει ..αλλα μπουχτιζω πολυ ευκολα σε συνδυασμο με το θελω σχεσεις που να μετρανε χρονια δεν κολλαει ..οποτε οποιος μπουχτιζει ευκολα και δεν μπορει να σηκωσει μακροχρονιες σχεσεις απλα φευγει και δεν ταλαιπωρει τους αλλους..

[αλεξανδρος_77]

οταν καπιος σου λεει οτι θα ξαναγυρισει ενω εσυ εχεις το βιολι σου δηλαδη να του πας κοντρα οσο ειναι μακρυα ξεχνοντας οτι ειναι ο ιδιος ανθρωπος που τα πας καλα απο κοντα πως θα τα βγαλει περα με αυτη τη κατασταση δηλαδη οσο ειναι μακρυα θα εχει να κανει με ενα αορατο αντιπαλο?

[Ελενα17]

Κοιτα καταλαβαινω τι λες και συμφωνω ..αλλα δεν μου εχει δειξει τα καλυτερα δειγματα στη σχεση εχει παει με αλλη ναι μπορει να φταιγαμε απο μισο ο καθενας αλλα ποτε δεν απατησα κρεμομουν απο τα χειλη του να ειναι παντα ευχαριστημενος να αλλαζει τον τροπο που ντυνομαι να μη ξερογλυφονται αλλοι και τον προσβαλλει εχω κανει πολλα για εκεινον και κοιταηε την παρτη του το εχει πει ..με θεωρει δεδομενη οταν του φερομαι καλα και προσπαθω να δω τι θα γινει αν φερθω δοαφορετικα και οσο γι αυτη τη φιλια φοβαμαι πως επειδη ειναι και οι δυο αρκετα εμφανισημοι ..δεν θα μεινει μονο φιλια ..εσυ εισαι αγορι και καταλαβαινεις οτι σε αυτη την ηλικια δε θα κατσει να το σκεφτει τοσο πολυ..

[αλεξανδρος_77]

αν δε σταματησεις αυτες τις σκηνες ζηλειας θα μεινεις μονη οσο ειναι μαζι σου ειναι ολα καλα οταν απομακρυνεται γινεσαι μια αλλη που μιαζει με θυελα καλυτερα καπιον να τον απατησεις παρα να του σπασεις τα νευρα οταν απομακρυνεται γιατι καποια στιγμη η υπομονη του θα εξαντληθει

[Ελενα17]

Δηλαδη εσυ αν η κοπελα που τα εχεις 5 χρονια εφευγε επαρχια αφου εχει δειξει και σημαδια απιστιας και ολα αυτα που προανεφερα και ξαφνικα ενω ξερει την αποψη σου οτι φιλια μεταξυ αντρα και γυναικας δε υφιστανται και για να μη παρεξηγουμε η δικη μου αποψη που εδειχνε να σεβεται καινα συμφωνει ξαφνικα βλεπεις κολλητηλικια με αγορι και ουτε καν με κοπελα φιλη απο τη σχολη πρωτο ετος ..απλα λεω ισως να ειναι και υπερβολικο να τα ριχνουμε ολα στη ζηλεια και να βαζουμε που και που τον εαυτο μας στη θεση του αλλου και να σκεφτομαστε ποσο ασχημα θα ενιωθε ο αλλος που δεν ξερει τι ειδους σχεσεις αναπτυσσουν δυο ατομα

[αλεξανδρος_77]

δεν θα με απασχολουσαν τα σημαδια απιστιας αν ηθελα αυτο το ατομο θα με απασχολουσε να γινω ο καλυτερος οστε ολα τα υπολυπα να της φαινονται λιγα η αν ηθελα να κερδισω καποια ετσι θα σκεφτομουν απλα πολες φορες μου λειπει το κινητρο και αυτο με κανει συχνα απαθη και στον κοσμο μου σπανια θα θελησω κατι τοσο πολυ συνηθως λεω οσα πανε και οσα ερθουν