Θύματα του marketing?

[tzimani]

Καλησπέρα! Γράφω στον τομέα των γενικών εξαρτήσεων γιατί αυτή η εξάρτηση όχι μόνο με κάνει να απορώ αλλά και να ντρέπομαι ακόμα κι όταν ξέρω πως έτσι λειτουργεί φυσιολογικά ο κάθε άνθρωπος.

Μιλάω για τον εθισμό που έχω στο μάρκετινγκ. Ή τουλάχιστον αυτόν που είχα μικρότερος και τώρα βλέπω να αντιλαμβάνομαι. Για παράδειγμα η μουσική και πώς την μαρκεταρουν. Όσοι είστε οπαδοί της μουσικής ξέρετε τι εννοώ. Είμαστε εθισμένοι στο πώς πακετάρουν και πουλάνε κάτι που στην ουσία δεν υπάρχει. Όλη η show business είναι ένα πακεταρισμενο τίποτα κι όμως χιλιάδες κόσμου αγοράζει τραγούδια και δίσκους, πάει στις συναυλίες και πληρώνει μεγάλα ποσά για να αγοράσει ένα απόλυτο τίποτα που θεωρεί κιόλας κάτι σπουδαίο αν παίζουν δεξιοτέχνες μουσικοί που όντος κάνουν τρέλα πράγματα επί σκηνής αλλά στην ουσία όλα είναι μια παγίδα για τα λεφτά και τον χρόνο μας.

Θεωρούμε ένα σουπερμάρκετ καλύτερο από το άλλο απλά γιατί ξόδεψε πιο πολλά χρήματα και έστησε το μαγαζί και την διαφημιστική καμπάνια πιο καλα ενώ στην ουσία πουλάνε ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Τα πάντα λειτουργούν με τρόπο να μας παγιδεύουν κι όμως εμείς βάζουμε λεφτά στην άκρη για να αγοράζουμε ότι είναι στην μόδα, ότι υπόσχεται διάφορα που τις πιο πολλές φορές απλά δεν είναι αληθινά. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Ακόμα κι εγώ που έχω σπουδάσει Διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ, που τα έχω διδαχθεί αυτά σε ακαδημαϊκό επίπεδο γίνομαι θύμα αυτων των τακτικών που ξέρω ότι είναι ένα παρφουμαρισμενο τίποτα.

Μήπως θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί και πιο ώριμοι ώστε να μην πέφτουμε θύματα αυτών των ανθρώπων??? Έχοντας ζήσει και έναν χρόνο στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στην Αμερική, είδα πως αυτός ο καταναλωτικος πυρετός με έπιασε δέκα φορές χειρότερα και ξόδευα λεφτά από δω κι από κει σε ότι να ναι. Πώς θα ελέγξω αυτή τη μανία μου??? Είμαστε ενήλικες ή μικρά παιδιά που τρέχουν σαν υπνωτισμενα στο κάθε παιχνιδαδικο το οποίο αν μπορούσαν θα αγόραζαν ολόκληρο???

Είναι εθισμός ή είναι το ότι είχα καιρό να εργαστώ κι όταν εργάστηκα και πήρα λίγα λεφτά ξεσάλωσα???

Γενικώς μου αρέσει να έχω τα πάντα σε αφθονία αλλά μετά πληγωνομαι μέσα μου όταν συνειδητοποιώ πως κάποιοι άλλοι πλουτίζουν και μας δουλεύουν. Γιατί όλα είναι στημένα. Το πότε θα χαλάσει το αμάξι, πόσο θα κρατήσει μια μόδα κτλ. Δεν μπορείς ποτέ να εμπιστεύεσαι κάποιον που τα κονομαει από τον κόσμο και την αγορά. Κι όμως σαν κοινοί ναρκομανείς ξανατρεχουμε πίσω στα εμπορικά κέντρα να ικανοποιήσουμε τον εθισμό μας. Τρέχουμε στα πανεπιστήμια και τις σχολές για να μάθουμε πώς θα εξαπατησουμε νιμιμοφανως πλην αθέμιτα τον πλησίον μας.

Είμαστε τέρατα και θύματα του τέρατος που εμείς δημιουργήσαμε και στην Αμερική αυτό το φαινόμενο είναι σε απίστευτα μεγαλύτερο μέγεθος .

Καμία βοήθεια?

[Constantly curious]

Εφόσον εντοπίζεις την έλξη σου στον εθισμό αγορών καλό είναι να κάνεις συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία. Αυτά συνήθως δεν λύνονται μόνον με αγωγή. Ο ένας εθισμός αντικαθισταται με έναν άλλον. Ειναι γεγονός πως η κουλτουρα του "πλούτου " του πλεονάσματος οδήγησε σε έλλειψη πνεύματος. Αλλο είναι κάνω παρορμητικες αγορές και νιώθω τύψεις άλλο ειναι μετράω την αυτοεκτίμηση μου με βάση τα υλικά αγαθά. Ας δούμε εμείς πρώτα τι μπορούμε να αλλάξουμε και τα μεγαθήρια του παπαγαλισμου τελειότητας κάνουν έτσι και αλλιώς τη δουλειά τους.

[αλεξανδρος_77]

δεν υπαρχει ουτε μια διαφημισει που να μην ειναι λιγο εξωπραγματικη γιατι απλα οσο πιο ανιδεος ειναι καπιος τοσο περισσοτερο ψωνιζει

[tzimani]

Εφόσον εντοπίζεις την έλξη σου στον εθισμό αγορών καλό είναι να κάνεις συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία. Αυτά συνήθως δεν λύνονται μόνον με αγωγή. Ο ένας εθισμός αντικαθισταται με έναν άλλον. Ειναι γεγονός πως η κουλτουρα του "πλούτου " του πλεονάσματος οδήγησε σε έλλειψη πνεύματος. Αλλο είναι κάνω παρορμητικες αγορές και νιώθω τύψεις άλλο ειναι μετράω την αυτοεκτίμηση μου με βάση τα υλικά αγαθά. Ας δούμε εμείς πρώτα τι μπορούμε να αλλάξουμε και τα μεγαθήρια του παπαγαλισμου τελειότητας κάνουν έτσι και αλλιώς τη δουλειά τους.

Δεν νομίζω η γιατρός που επισκέπτομαι τελευταία να κάνει τέτοιες προχωρημένες προσεγγίσεις. Αρχίζω να σκέπτομαι την επίσκεψη κάποιου ψυχοθεραπευτή στην Αθήνα.

Γενικώς όμως δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους μου. Όταν τα οικονομικά σου είναι σφιχτά και βρίσκεσαι στο εξωτερικό με κάποιους στόχους στο μυαλό το τελευταίο που σκέφτεσαι είναι τα αλόγιστα ψώνια. Κι όμως εγώ ξέσπασα. Ελπίζω αν επιστρέψω να μην φερθω με τον ίδιο τρόπο.

[tzimani]

δεν υπαρχει ουτε μια διαφημισει που να μην ειναι λιγο εξωπραγματικη γιατι απλα οσο πιο ανιδεος ειναι καπιος τοσο περισσοτερο ψωνιζει

Οκ αλλά να που ακόμα και κάποιος που έχει σπουδάσει την τέχνη του μάρκετινγκ όπως είμαι εγώ μπορεί και παρασύρεται.... Είναι συνυφασμένη η απόκτηση αγαθών, η προσεγμένη εμφάνιση κτλ με κάποια κοινωνικά προνόμια ή τουλάχιστον έτσι λειτούργησε σε εμένα υποσυνείδητα. Καταναλωτικος πυρετός. Σαν να είναι κάποιος έμπειρος γιατρός και να πιστεύει σε γιατροσόφια. Έτσι το παρομοιάζω.

[Constantly curious]

Συγνώμη, δεν πρόσεξα σωστά. Μια φορά το να ξεδωσεις δεν ονομάζεται νομίζω εθισμός. Εφόσον όμως έχεις γιατρό σίγουρα θα γνωρίζει και περισσότερα επ αυτού. Η πλύση εγκεφάλου γίνεται σε τέτοιο ποσοστό που θαρρώ δεν περνάει στο συνειδητό μας αλλά στο υποσυνείδητο. Όταν όμως αμφισβητούμε έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τη συχνότητα ενός μοτιβου συμπεριφοράς.

[tzimani]

Συγνώμη, δεν πρόσεξα σωστά. Μια φορά το να ξεδωσεις δεν ονομάζεται νομίζω εθισμός. Εφόσον όμως έχεις γιατρό σίγουρα θα γνωρίζει και περισσότερα επ αυτού. Η πλύση εγκεφάλου γίνεται σε τέτοιο ποσοστό που θαρρώ δεν περνάει στο συνειδητό μας αλλά στο υποσυνείδητο. Όταν όμως αμφισβητούμε έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τη συχνότητα ενός μοτιβου συμπεριφοράς.

Νομίζω είναι το μόνο όπλο που έχουμε. Η αμφισβήτηση.

[Vox]

Καμία βοήθεια?

Εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Μπορώ όμως να εκθέσω τη δική μου προσέγγιση.

Στο θέμα της μουσικής έχω θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις (μέσα από σπουδές εννοώ) και έχω διαμορφώσει προτιμήσεις και άποψη σε σημείο που, απ' όσα κυκλοφορούν σήμερα για το πλατύ κοινό, δεν πουλιέται τίποτα σε μένα. Δεν τίθεται κανένα θέμα καταναλωτισμού εκεί.

Στα υπόλοιπα, έχω μάθει να κινούμαι με βάση την ανάγκη και, όταν οι διαθέσιμοι πόροι το επιτρέπουν, την αισθητική. Π.χ. φέτος αγόρασα ένα παντελόνι και η προηγούμενη φορά ήταν το 2017. Για την ώρα είμαι πλήρης. Η επόμενη αγορά παντελονιού θα γίνει όταν κάποιο απ' αυτά που έχω φθαρεί σημαντικά ή αν αποσύρω κάποιο στην ανακύκλωση. Στην αγορά καινούργιου computer ρόλο έπαιξαν και η ανάγκη/λειτουργία (το πράγμα είχε φτάσει στο απροχώρητο) και η αισθητική.

Το θέμα της μόδας δε με έχει αγγίξει ποτέ. Ντύνομαι πάντα όπως μ' αρέσει γιατί απλά είναι καθαρά δικό μου προσωπικό θέμα και πολλά κομμάτια που θεωρούνται/αν στη μόδα δε μ' αρέσουν. Και γιατί να υποχρεωθώ να φορέσω κάτι που δε μ' αρέσει; Δε σφάξανε. :D

Αν είναι να φύγεις από την Ελλάδα, γιατί να ξαναπάς στις Η.Π.Α.; Μπορείς να διαλέξεις μια ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ευρώπη, ενώ αυτή η τάση για κατανάλωση σαφώς υπάρχει, είναι πολύ ηπιότερη απ' ότι στις Η.Π.Α. Επίσης με τη συχνότητα και τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, τις ευκολίες στην επικοινωνία και τον ενιαίο χώρο αγοράς, είναι σαν να είμαστε μία χώρα (κι ας μη γίνουμε ποτέ πραγματικά μία). Εγώ έτσι νιώθω πλέον.

[tzimani]

Εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Μπορώ όμως να εκθέσω τη δική μου προσέγγιση.

Στο θέμα της μουσικής έχω θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις (μέσα από σπουδές εννοώ) και έχω διαμορφώσει προτιμήσεις και άποψη σε σημείο που, απ' όσα κυκλοφορούν σήμερα για το πλατύ κοινό, δεν πουλιέται τίποτα σε μένα. Δεν τίθεται κανένα θέμα καταναλωτισμού εκεί.

Στα υπόλοιπα, έχω μάθει να κινούμαι με βάση την ανάγκη και, όταν οι διαθέσιμοι πόροι το επιτρέπουν, την αισθητική. Π.χ. φέτος αγόρασα ένα παντελόνι και η προηγούμενη φορά ήταν το 2017. Για την ώρα είμαι πλήρης. Η επόμενη αγορά παντελονιού θα γίνει όταν κάποιο απ' αυτά που έχω φθαρεί σημαντικά ή αν αποσύρω κάποιο στην ανακύκλωση. Στην αγορά καινούργιου computer ρόλο έπαιξαν και η ανάγκη/λειτουργία (το πράγμα είχε φτάσει στο απροχώρητο) και η αισθητική.

Το θέμα της μόδας δε με έχει αγγίξει ποτέ. Ντύνομαι πάντα όπως μ' αρέσει γιατί απλά είναι καθαρά δικό μου προσωπικό θέμα και πολλά κομμάτια που θεωρούνται/αν στη μόδα δε μ' αρέσουν. Και γιατί να υποχρεωθώ να φορέσω κάτι που δε μ' αρέσει; Δε σφάξανε. :D

Αν είναι να φύγεις από την Ελλάδα, γιατί να ξαναπάς στις Η.Π.Α.; Μπορείς να διαλέξεις μια ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ευρώπη, ενώ αυτή η τάση για κατανάλωση σαφώς υπάρχει, είναι πολύ ηπιότερη απ' ότι στις Η.Π.Α. Επίσης με τη συχνότητα και τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, τις ευκολίες στην επικοινωνία και τον ενιαίο χώρο αγοράς, είναι σαν να είμαστε μία χώρα (κι ας μη γίνουμε ποτέ πραγματικά μία). Εγώ έτσι νιώθω πλέον.

Θέλω να ξαναπάω εκεί γιατί μου αρέσει, γιατί είμαι υπήκοος, γιατί γνωρίζω κόσμο και γιατί γενικώς βλέπω τις προοπτικές. Όχι ότι δεν υπάρχουν στην ευρώπη απλά να πάω τώρα σαν την καλαμιά στον κάμπο μόνος μου πχ αγγλία ή γερμανία. Δεν ξέρω καλά καλά άλλες γλώσσες πέρα από ελληνικά-αγγλικά.

[Vox]

Θέλω να ξαναπάω εκεί γιατί μου αρέσει, γιατί είμαι υπήκοος, γιατί γνωρίζω κόσμο και γιατί γενικώς βλέπω τις προοπτικές.

Αναγνωρίζω ότι όλα αυτά είναι παράμετροι καθοριστικής σημασίας στα πλαίσια αναζήτησης εργασίας. Το θέμα όμως που έθεσες εδώ είναι ο προβληματισμός σου γύρω από την κατανάλωση, και οι Η.Π.Α. είναι ακριβώς η χώρα που πρέπει να αποφύγεις. Εκτός κι αν μιλάμε θεωρητικά μόνο.

Όχι ότι δεν υπάρχουν στην ευρώπη απλά να πάω τώρα σαν την καλαμιά στον κάμπο μόνος μου πχ αγγλία ή γερμανία. Δεν ξέρω καλά καλά άλλες γλώσσες πέρα από ελληνικά-αγγλικά.

Μπορείς πάντα να μάθεις μια άλλη γλώσσα χρησιμοποιώντας εντωμεταξύ τα αγγλικά, αν και δεν ξέρω πόσο εύκολα θα μπορούσε αυτό να εφαρμοστεί σε μια χώρα όπως η Γερμανία ή η Γαλλία. Αυτό το θεωρώ ως πιο σημαντικό από το να είσαι μόνος «σαν την καλαμιά στον κάμπο» που γράφεις.

Σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης υπάρχουν ελληνικές κοινότητες και προξενεία μέσω των οποίων μπορείς να ενημερωθείς για διάφορες δραστηριότητες που σχετίζονται με την Ελλάδα (αν αυτό σε ενδιαφέρει). Ειδάλλως, εντασσόμενος σε ένα εργασιακό περιβάλλον θα γνωρίσεις θέλοντας και μη καινούργιο κόσμο και θα κάνεις ένα νέο ξεκίνημα στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων, κάτι που προσωπικά βρίσκω πιο ενδιαφέρον.

[tzimani]

Αναγνωρίζω ότι όλα αυτά είναι παράμετροι καθοριστικής σημασίας στα πλαίσια αναζήτησης εργασίας. Το θέμα όμως που έθεσες εδώ είναι ο προβληματισμός σου γύρω από την κατανάλωση, και οι Η.Π.Α. είναι ακριβώς η χώρα που πρέπει να αποφύγεις. Εκτός κι αν μιλάμε θεωρητικά μόνο.


Μπορείς πάντα να μάθεις μια άλλη γλώσσα χρησιμοποιώντας εντωμεταξύ τα αγγλικά, αν και δεν ξέρω πόσο εύκολα θα μπορούσε αυτό να εφαρμοστεί σε μια χώρα όπως η Γερμανία ή η Γαλλία. Αυτό το θεωρώ ως πιο σημαντικό από το να είσαι μόνος «σαν την καλαμιά στον κάμπο» που γράφεις.

Σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης υπάρχουν ελληνικές κοινότητες και προξενεία μέσω των οποίων μπορείς να ενημερωθείς για διάφορες δραστηριότητες που σχετίζονται με την Ελλάδα (αν αυτό σε ενδιαφέρει). Ειδάλλως, εντασσόμενος σε ένα εργασιακό περιβάλλον θα γνωρίσεις θέλοντας και μη καινούργιο κόσμο και θα κάνεις ένα νέο ξεκίνημα στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων, κάτι που προσωπικά βρίσκω πιο ενδιαφέρον.

Κοίταξε τα άτομα που γνωρίζω εκεί το έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Του καταναλωτισμού δηλαδή. Γιατί όχι και εγώ? Τι μου λέει δηλαδή ότι σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν θα συμβεί το ίδιο? Πιο ανεπτυγμένες είναι από την Ελλάδα που σημαίνει έχουν και πιο ανεπτυγμένη αγορά. Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με το μέρος αλλά με τη δική μου εσωτερική επεξεργασία. Τώρα σε τι υπερτερεί ή όχι σε σχέση με Ευρώπη, δηλαδή θέματα ασφάλισης, κόστους ζωής κτλ δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αμερική με τις ελληνικές κοινότητες. Το έζησα ως έναν βαθμό. Ίσως να είναι καλύτερα και Ευρώπη τι να πω. Ίσως μου ταιριάζει εμένα καλύτερα. Η αλήθεια είναι πως σαν άτομο δύσκολα θα κάνω το άνοιγμα σε ένα μέρος τελείως άγνωστο χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Αμερική έχω κάποιους γνωστούς να με βοηθήσουν. Το μόνο κακό είναι η απόσταση από εδώ και το κόστος μετακίνησης σε σχέση με ένα μέρος που απέχει από Ελλάδα δύο τρεις ώρες. Στο κάτω κάτω όσο καταναλωτική και να είναι εκείνη η κοινωνία δεν σου βάζει κανείς μαχαίρι στο λαιμό. Μπορείς να βρεις φθηνά μέρη εκεί να ζήσεις αλλά και ωραία. Ισχύει το ίδιο Ευρώπη?? Κουβέντα κάνω

[Vox]

Κοίταξε τα άτομα που γνωρίζω εκεί το έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Του καταναλωτισμού δηλαδή. Γιατί όχι και εγώ? Τι μου λέει δηλαδή ότι σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν θα συμβεί το ίδιο?

Φυσικά μπορεί να συμβεί το ίδιο. Η κύρια διαφορά είναι η νοοτροπία του κόσμου που γενικά στην Ευρώπη δεν είναι τόσο έντονα καταναλωτική όσο στις Η.Π.Α., και αυτό μπορεί να επιφέρει κάποιο μετριασμό. Μπορεί όμως, τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Πιο ανεπτυγμένες είναι από την Ελλάδα που σημαίνει έχουν και πιο ανεπτυγμένη αγορά.

Όχι απαραίτητα, όσον αφορά τα φυσικά καταστήματα. Αν αναφέρεσαι συνολικά στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένου και του ηλεκτρονικού, τότε ναι, η αγορά μπορεί να είναι πιο προηγμένη/ανεπτυγμένη.

Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με το μέρος αλλά με τη δική μου εσωτερική επεξεργασία.

Σωστά. Π.χ. όπως ανέφερα πριν, η τάση του κόσμου και οι διαφημίσεις δε με επηρεάζουν. Κατευθύνομαι από την ανάγκη και ορισμένες φορές οι διαφημίσεις είναι χρήσιμες από την άποψη της ενημέρωσης. Αλλά έτσι είμαι εγώ.

Τώρα σε τι υπερτερεί ή όχι σε σχέση με Ευρώπη, δηλαδή θέματα ασφάλισης, κόστους ζωής κτλ δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.

Αν μιλάς για τις Η.Π.Α., τα κυριότερα πλεονεκτήματα είναι φθηνότερη ζωή σε σχέση με διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες (ιδίως του βορρά) και σημαντικά περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης. Σε ποιότητα ζωής όμως, και ειδικά στο φαγητό, είναι αρκετά πίσω σε σχέση με την Ευρώπη εκτός κι αν έχεις ένα σκασμό λεφτά στην άκρη. Αλλά υπάρχουν και θετικά, όπως προσιτά μεγάλα σπίτια που για την Ευρώπη είναι άπιαστο όνειρο.

Παρομοίως και στο ζήτημα της περίθαλψης. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα στην Ευρώπη, εκτός πάλι κι αν τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα. Γνωρίζω περίπτωση χειρουργικής επέμβασης που στις Η.Π.Α. κοστίζει 10-20 φορές περισσότερο απ' ότι σε καλή ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα! Για τέτοιες διαφορές μιλάμε. Επίσης σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες η υποχρεωτική ασφάλιση που έχει κάθε νόμιμα εργαζόμενος, δίνει πρόσβαση σε ιδιωτικές κλινικές. Είναι σίγουρα πιο ακριβά, αλλά η ασφάλεια σού επιστρέφει το ποσό που προβλέπεται για τον τύπο εξέτασης ή νοσηλείας, ανεξάρτητα από την κλινική (το υπόλοιπο επιβαρύνει τον ασθενή). Αυτό ισχύει για όλες τις κατηγορίες ασφαλισμένων.

Ίσως να είναι καλύτερα και Ευρώπη τι να πω. Ίσως μου ταιριάζει εμένα καλύτερα.

Αντικειμενικά, και εξετάζοντας μια σειρά παραμέτρων διαβίωσης (από το κλίμα μέχρι τους ρυθμούς της καθημερινής ζωής), η Ευρώπη είναι ο πιο φιλικός ενιαίος χώρος στον πλανήτη για το ανθρώπινο είδος.

Η αλήθεια είναι πως σαν άτομο δύσκολα θα κάνω το άνοιγμα σε ένα μέρος τελείως άγνωστο χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Αμερική έχω κάποιους γνωστούς να με βοηθήσουν.

Το καταλαβαίνω. Είναι απόλυτα φυσικό. Για τι είδους βοήθεια όμως μιλάς; Π.χ. να έχεις στέγη μέχρι να εξομαλυνθεί κάποια κατάσταση;

Το μόνο κακό είναι η απόσταση από εδώ και το κόστος μετακίνησης σε σχέση με ένα μέρος που απέχει από Ελλάδα δύο τρεις ώρες. Στο κάτω κάτω όσο καταναλωτική και να είναι εκείνη η κοινωνία δεν σου βάζει κανείς μαχαίρι στο λαιμό. Μπορείς να βρεις φθηνά μέρη εκεί να ζήσεις αλλά και ωραία. Ισχύει το ίδιο Ευρώπη?? Κουβέντα κάνω

Η απόσταση αυτή είναι πράγματι ένα πρόβλημα. Αλλά και το κόστος γενικά είναι πρόβλημα, εις βάρος της Ευρώπης αυτή τη φορά. Σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πολλά προϊόντα και υπηρεσίες κοστίζουν περισσότερο (έως πολύ περισσότερο) απ' ότι στις Η.Π.Α. Αλλά είναι και θέμα συνολικής ισορροπίας γιατί στις πανάκριβες χώρες, όπως Ελβετία και Δανία, οι μισθοί είναι αρκετά υψηλότεροι σε σχέση με τις όμορες χώρες. Αυτό δείχνει ότι το οικονομικό τοπίο της Ευρώπης παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία που προσφέρει άλλες ευκαιρίες.

Όσον αφορά το θέμα του καταναλωτισμού, όντως, είναι κυρίως εσωτερικό ζήτημα. Αλλά αν είσαι άνθρωπος που επηρεάζεται εύκολα από τα μηνύματα που δέχεται από το περιβάλλον του, τότε είναι και εξωτερικό ζήτημα με την έννοια ότι μια λιγότερο καταναλωτική κοινωνία μπορεί να σε βοηθήσει. Τίποτα βέβαια δε χαρίζεται, τίποτε δεν είναι αυτόματο μ' αυτά. Πάντα χρειάζεται προσωπική προσπάθεια.

[Georgewww]

Θεωρώ ότι μπορείς να ξεφύγεις από τον υπερκαταναλωτισμό γιατί έκανες ήδη το πρώτο βήμα, αναγνώρισες το πρόβλημα.

Συμφωνώ με αυτά που είπατε για Ευρώπη αλλά αν ο φίλος έχει κονέ για ΗΠΑ ε βολεύει. Συνήθως αγοράζεις για να καλύψεις κάτι άλλο που σου λείπει, πχ ήρεμη ζωή, μια καλή σχέση, ο Θεός, φιλοσοφία, ένα χόμπυ κτλ.

[tzimani]

Φυσικά μπορεί να συμβεί το ίδιο. Η κύρια διαφορά είναι η νοοτροπία του κόσμου που γενικά στην Ευρώπη δεν είναι τόσο έντονα καταναλωτική όσο στις Η.Π.Α., και αυτό μπορεί να επιφέρει κάποιο μετριασμό. Μπορεί όμως, τίποτα δεν είναι σίγουρο.


Όχι απαραίτητα, όσον αφορά τα φυσικά καταστήματα. Αν αναφέρεσαι συνολικά στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένου και του ηλεκτρονικού, τότε ναι, η αγορά μπορεί να είναι πιο προηγμένη/ανεπτυγμένη.


Σωστά. Π.χ. όπως ανέφερα πριν, η τάση του κόσμου και οι διαφημίσεις δε με επηρεάζουν. Κατευθύνομαι από την ανάγκη και ορισμένες φορές οι διαφημίσεις είναι χρήσιμες από την άποψη της ενημέρωσης. Αλλά έτσι είμαι εγώ.


Αν μιλάς για τις Η.Π.Α., τα κυριότερα πλεονεκτήματα είναι φθηνότερη ζωή σε σχέση με διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες (ιδίως του βορρά) και σημαντικά περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης. Σε ποιότητα ζωής όμως, και ειδικά στο φαγητό, είναι αρκετά πίσω σε σχέση με την Ευρώπη εκτός κι αν έχεις ένα σκασμό λεφτά στην άκρη. Αλλά υπάρχουν και θετικά, όπως προσιτά μεγάλα σπίτια που για την Ευρώπη είναι άπιαστο όνειρο.

Παρομοίως και στο ζήτημα της περίθαλψης. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα στην Ευρώπη, εκτός πάλι κι αν τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα. Γνωρίζω περίπτωση χειρουργικής επέμβασης που στις Η.Π.Α. κοστίζει 10-20 φορές περισσότερο απ' ότι σε καλή ιδιωτική κλινική στην Ελλάδα! Για τέτοιες διαφορές μιλάμε. Επίσης σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες η υποχρεωτική ασφάλιση που έχει κάθε νόμιμα εργαζόμενος, δίνει πρόσβαση σε ιδιωτικές κλινικές. Είναι σίγουρα πιο ακριβά, αλλά η ασφάλεια σού επιστρέφει το ποσό που προβλέπεται για τον τύπο εξέτασης ή νοσηλείας, ανεξάρτητα από την κλινική (το υπόλοιπο επιβαρύνει τον ασθενή). Αυτό ισχύει για όλες τις κατηγορίες ασφαλισμένων.


Αντικειμενικά, και εξετάζοντας μια σειρά παραμέτρων διαβίωσης (από το κλίμα μέχρι τους ρυθμούς της καθημερινής ζωής), η Ευρώπη είναι ο πιο φιλικός ενιαίος χώρος στον πλανήτη για το ανθρώπινο είδος.


Το καταλαβαίνω. Είναι απόλυτα φυσικό. Για τι είδους βοήθεια όμως μιλάς; Π.χ. να έχεις στέγη μέχρι να εξομαλυνθεί κάποια κατάσταση;


Η απόσταση αυτή είναι πράγματι ένα πρόβλημα. Αλλά και το κόστος γενικά είναι πρόβλημα, εις βάρος της Ευρώπης αυτή τη φορά. Σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πολλά προϊόντα και υπηρεσίες κοστίζουν περισσότερο (έως πολύ περισσότερο) απ' ότι στις Η.Π.Α. Αλλά είναι και θέμα συνολικής ισορροπίας γιατί στις πανάκριβες χώρες, όπως Ελβετία και Δανία, οι μισθοί είναι αρκετά υψηλότεροι σε σχέση με τις όμορες χώρες. Αυτό δείχνει ότι το οικονομικό τοπίο της Ευρώπης παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία που προσφέρει άλλες ευκαιρίες.

Όσον αφορά το θέμα του καταναλωτισμού, όντως, είναι κυρίως εσωτερικό ζήτημα. Αλλά αν είσαι άνθρωπος που επηρεάζεται εύκολα από τα μηνύματα που δέχεται από το περιβάλλον του, τότε είναι και εξωτερικό ζήτημα με την έννοια ότι μια λιγότερο καταναλωτική κοινωνία μπορεί να σε βοηθήσει. Τίποτα βέβαια δε χαρίζεται, τίποτε δεν είναι αυτόματο μ' αυτά. Πάντα χρειάζεται προσωπική προσπάθεια.

Ναι αυτό εννοώ. Θέμα του πώς εγώ εσωτερικεύω αυτά τα εξωτερικά ερεθίσματα. Γενικώς πάντα πρόσεχα πολύ την εικόνα μου και μου αρέσει να έχω ένα στάνταρ ζωής που και το νιώθω και το απολαμβάνω αλλά και που φαίνεται προς τα έξω.

Βοήθεια εννοώ και στέγη και δουλειά. Τυχαίνει τα άτομα που γνωρίζω εκεί να έχουν τη δυνατότητα να μου τα παρέχουν αυτά. Δεν μπορώ να συγκρίνω στο φαγητό την αμερική με την ευρώπη διότι δεν είμαι ταξιδεμένος εδώ αλλά μόνο εκεί. Σε σύγκριση όμως με το φαγητό στην Ελλάδα είναι άπειρα πιο πάνω η αμερική και γενικώς αν εξαιρέσεις τις τρελές τιμές των σπιτιών στα μεγάλα αστικά κέντρα και τα ιατρικά κόστη εμένα η ζωή εκεί με καλύπτει και με εμπνέει αυτή η άπλετη αγορά και πληθυσμός όπου οι πιθανότητες είναι πολλές να πιάσεις την καλή. Κάτι άλλο που εγώ θα εκμεταλλευτώ αν ξαναπάω είναι ότι το σύστημα παιδείας εκεί είναι κατώτερο σε σχέση με εδώ. Πηγαίνεις εκεί με πανεπιστημιακές γνώσεις που σου δίνει η Ελλάδα δωρεάν και παίρνεις θέση που σου ΑΞΙΖΕΙ σε αντίθεση με τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε εδώ. Το ίδιο ισχύει και Ευρώπη βέβαια σίγουρα.

Δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω. Από εκεί και πέρα είναι θέμα καθαρά του τι σου αρέσει. Αμερική = αμερικανιές, μεγάλα αυτοκίνητα, καταναλωτισμός, ροκ σταρς και larger than life καταστάσεις, Ευρώπη = ιστορία, πολιτισμός, ανομοιογένεια πολιτισμών και πάει λέγοντας.

[tzimani]

Θεωρώ ότι μπορείς να ξεφύγεις από τον υπερκαταναλωτισμό γιατί έκανες ήδη το πρώτο βήμα, αναγνώρισες το πρόβλημα.

Συμφωνώ με αυτά που είπατε για Ευρώπη αλλά αν ο φίλος έχει κονέ για ΗΠΑ ε βολεύει. Συνήθως αγοράζεις για να καλύψεις κάτι άλλο που σου λείπει, πχ ήρεμη ζωή, μια καλή σχέση, ο Θεός, φιλοσοφία, ένα χόμπυ κτλ.

Συμφωνώ αν και ήμουν πάντα πλήρης από όσα αναφέρεις εκτός από το θέμα σχέσης. Θα μου πεις εκεί τα έχασα όλα και μπήκα σε άλλο χορό....