Το έχετε ακουστα;

Σας έχει πιάσει ποτέ; Είναι αυτό που ο παθών αρνείται ή φοβάται να αφήσει τη ζωή απλά να συμβεί, δηλαδή να πλεύσει ελεύθερα και τρεναρει καταστάσεις και αγχώνεται γιατί δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο δράσης και νιώθει πως χάνει τον καιρό του ή μένει πίσω. Αυτό που δεν μπορείς να χαλαρώσεις όταν σκέφτεσαι το ότι δεν βγάζεις χρήματα, δεν πετυχαίνεις ακαδημαϊκά, δεν τρέχεις στον στίβο της ζωής όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Όμως πρέπει να μπορούμε να χαλαρώνουμε. Να απολαμβάνουμε πχ μια εβδομάδα με αντίσκηνο σε μια παραλία, να γινόμαστε ένα με την φύση κτλ. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, την ίδια τη ζωή. Έχω βαρεθεί να είμαι δέσμιος ενός ιδανικού τρόπου ζωής και να χάνω τις στιγμές μου με νεύρα γιατί δεν είμαι έτσι ή αλλιώς κτλ. Ίσως αποδεχόμενος την ελεύθερη πλεύση να πετύχω πιο εύκολα τους στόχους μου.