Συμπτώματα Κατάθλιψης

[Georgewww]

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το σχόλιο σου.Θα τα ξεκαθαρίσω ένα-ένα.Πριν την πράξη αυτός επέμενε να μην χρησιμοποιήσουμε προφύλαξη,εγώ επέμενα για το αντιθέτο.Εν τέλει τον έπεισα και έβαλε...Κατα τη διάρκεια της πράξης,δεν ξέρω σε ποια στιγμή ακριβώς έβγαλε το προφυλακτικό χωρίς προφανώς να δω ή να καταλάβω κάτι,ήμασταν και μες τα σκοτάδια οπότε ήταν ακόμη πιο εύκολο να το αφαιρέσει.Όταν τελειώνει λοιπόν,εκεί συνειδητοποιώ ότι δεν είχε προφυλακτικό και το είχε βγάλει.Όταν τον ρώτησα τι έκανε χρησιμοποίησε το πολύ αστείο "ε μου βγήκε καταλάθος και το έχασα"...τώρα αν αυτό θεωρείται συναίνεση δεν γνωρίζω,πάντως γνωρίζω ότι η πράξη αυτού του ανθρώπου σε ορισμένες ευρωπαϊκες χώρες θεωρείται και βιασμός,καθώς παραβιάζει τα θέλω μου και παίρνει αποφάσεις για το σώμα μου χωρίς τη δική μου έγκριση.Από εκεί και πέρα γενικώς οι απόψεις μου περί θρησκειών είναι λίγο διαφορετικές αν και έχω μητέρα η οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό τη θρησκεία,απλά εγω το βλέπω λίγο διαφορετικά.Επίσης το θέμα εκτρώσεως παρά το γεγονός ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση,ξέρω ότι το να το μεγαλώσω όπως μου είχε πει και ο πατέρας να το κρατήσουμε θα ήταν χειρότερο.Ο άνθρωπος αυτός με κοιτούσε με απέχθεια όσο συζητούσαμε το θέμα οπότε πέρα του ότι οι δικές μας ζωές θα πήγαιναν πίσω,το παιδί αυτό αν ζούσε θα μεγαλώνε σε ανθυγιεινές συνθήκες.Ο ίδιος ο πατέρας μου έλεγε να το μεγαλώσουν οι γονείς του...Συγγνωμη θεωρειτε πως θα επρεπε να εμπιστευτω ενα παιδι,αλομη και δικο μογ να μων ηταν,στα χερια τετοιων γονιων;Γιατι ειδαμε απο το γιο τους οτι δεν εκαναν και το πιο σωστο μεγαλωμα...και αυτοι να μην φταινε δηλαδη για να μην προστατευσαν το παιδι τους απο τις κακοτοπιες κατι εκαναν λαθος...Τελος παντων για να μην μακρυγορω δεν μετανιωνω την αποφαση μου.Τελος,δεν προκειται να επιστρεψω σε εναν τετοιο ανθρωπο και αυτο το γνωριζω...οπως ειπε και η κοπελα παραπανω,κατι μεσα μου παντα θα ειναι πληγωμενο,οπως ειπα τον εχω δει 2 φορες απο τοτε που εγινε αυτο απο μακρια παντα...και παγωνα μονο και μονο που τον εβλεπα και εφευγα κατευθειαν...αν τυχει να δω εστω και εναν φιλο του σε ενα κοινο μαγαζι που ειμαι εγω φευγω αμεσως για να μην υπαρχει πιθανοτητα να τον αντικρισω...Οποτε εκτος του οτι δυσκολευομαι να πιστεψω οτι σε εναν χρονο ενα τετοιο ατομο θα σοβαρευτει,ακομη και να το κανει δεν νοκιζω να γυρισει σε εμενα και ακομη και να γυρνουσε εγω δεν θα μπορουσα ποτε να ξεχασω τον τροπο που μου φερθηκε

Πολύ καλά θα κάνεις τότε. Τώρα ότι έγινε έγινε φυσικά δεν αλλάζει, δε γινόταν να το γεννήσεις και να βρεις ζευγάρι να το υιοθετήσει? Τόσοι ψάχνουν, τεσπα δεν έχει νόημα, τα γράφω μήπως και μπει στο μέλλον καμιά άλλη κοπέλα και δει τη συζήτηση και το σώσουμε.

Είσαι μικρή, πας παρακάτω, τα αφήνεις πίσω σου αυτά και τα βλέπεις ως μάθημα. Οι σοφοί της ζωής είναι αυτοί που πέρασαν τα πιο δύσκολα, έχεις έτσι καλύτερες ελπίδες πλέον για ενα καλύτερο μέλλον, καλύτερα που γίναν τώρα παρά στα 45 σου

[Christine15]

Πολύ καλά θα κάνεις τότε. Τώρα ότι έγινε έγινε φυσικά δεν αλλάζει, δε γινόταν να το γεννήσεις και να βρεις ζευγάρι να το υιοθετήσει? Τόσοι ψάχνουν, τεσπα δεν έχει νόημα, τα γράφω μήπως και μπει στο μέλλον καμιά άλλη κοπέλα και δει τη συζήτηση και το σώσουμε.

Είσαι μικρή, πας παρακάτω, τα αφήνεις πίσω σου αυτά και τα βλέπεις ως μάθημα. Οι σοφοί της ζωής είναι αυτοί που πέρασαν τα πιο δύσκολα, έχεις έτσι καλύτερες ελπίδες πλέον για ενα καλύτερο μέλλον, καλύτερα που γίναν τώρα παρά στα 45 σου

Ναι σε αυτο συμφωνω και εγω στα τελευταια σου λεγομενα,και σιγουρα οσο μπορω παιρνω αυτην την ιστορια ως ενα μαθημα που κραταω για να προχωρησω και να ωριμασω πιο γρηγορα,αν το αξιοποιησω υπερ μου θα κερδισω πολλα,απλως προς το παρον με τρωνε καποιες σκεψεις και για αυτο θελω να τις αποβαλω αλλα δεν ξερω αν χρειαζομαι βοηθεια και απο αλλου ή οχι.Επισης το να το δωσω αλλου δεβ θα ηταν καλο ως προς εμενα,καταρχας θα μεγαλωνα 9 μηνες μαζι με αυτο το παιδι στην κοιλια μου πραγμα δυσκολο ως προς την μετεπειτα αποχωρηση,επισης γνωριζω οτι καποια στιγμη θα το αναζητουσα αυτο το παιδι οποτε δεν ξερω κατα ποσο θα ηταν καλο..Γενικα το σκεφτηκα καλα πριν το κανω...επισης το να μαθουν οι γονεις μου οτι εμεινα εγκυος θα ηταν κατι πολυ κακο...η μητερα μου εχει κανει εκτρωση στο παρελθον χωρις να γνωριζω τουα λογους που το εκανε και ακομη δεν εχει συγχωρησει τον εαυτο της...και ενα θεμα στο οποιο ηταν παντα πιεστικη ηταν να μην μεινω εγκυος ποτε χωρις να το θελω...και να που εγινε...οποτε το να της πω κατι τετοιο θα την σκοτωνε πιστευω

[Georgewww]

Ναι σε αυτο συμφωνω και εγω στα τελευταια σου λεγομενα,και σιγουρα οσο μπορω παιρνω αυτην την ιστορια ως ενα μαθημα που κραταω για να προχωρησω και να ωριμασω πιο γρηγορα,αν το αξιοποιησω υπερ μου θα κερδισω πολλα,απλως προς το παρον με τρωνε καποιες σκεψεις και για αυτο θελω να τις αποβαλω αλλα δεν ξερω αν χρειαζομαι βοηθεια και απο αλλου ή οχι.Επισης το να το δωσω αλλου δεβ θα ηταν καλο ως προς εμενα,καταρχας θα μεγαλωνα 9 μηνες μαζι με αυτο το παιδι στην κοιλια μου πραγμα δυσκολο ως προς την μετεπειτα αποχωρηση,επισης γνωριζω οτι καποια στιγμη θα το αναζητουσα αυτο το παιδι οποτε δεν ξερω κατα ποσο θα ηταν καλο..Γενικα το σκεφτηκα καλα πριν το κανω...επισης το να μαθουν οι γονεις μου οτι εμεινα εγκυος θα ηταν κατι πολυ κακο...η μητερα μου εχει κανει εκτρωση στο παρελθον χωρις να γνωριζω τουα λογους που το εκανε και ακομη δεν εχει συγχωρησει τον εαυτο της...και ενα θεμα στο οποιο ηταν παντα πιεστικη ηταν να μην μεινω εγκυος ποτε χωρις να το θελω...και να που εγινε...οποτε το να της πω κατι τετοιο θα την σκοτωνε πιστευω

Μακάρι να είχες γράψει το thread πριν την έκτρωση. Δε θέλω να το αναλύσω γιατί δε γίνεται τίποτα τώρα πλέον, μόνο τύψεις , δεν έχει νόημα. Αν ξανατυχει μη το ξανακάνεις, πες το στους γονείς.

Μακριά από τοξικούς ανθρώπους, μα είναι δυνατόν ο άλλος επεινε αλκοόλ ναρκωτικά κτλ και ήσουν μαζί του , τι να πω. Συμπαθώ πολύ τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες και τις θεωρώ πιο ώριμες αλλά ώρες ώρες λέω "τι σκατα γίνεται στο κεφάλι σου κοπέλα μου" γενικά στις κοπέλες όχι σε σένα [emoji39] λες και χάθηκαν τα νορμάλ αγόρια.

[Christine15]

Μακάρι να είχες γράψει το thread πριν την έκτρωση. Δε θέλω να το αναλύσω γιατί δε γίνεται τίποτα τώρα πλέον, μόνο τύψεις , δεν έχει νόημα. Αν ξανατυχει μη το ξανακάνεις, πες το στους γονείς.

Μακριά από τοξικούς ανθρώπους, μα είναι δυνατόν ο άλλος επεινε αλκοόλ ναρκωτικά κτλ και ήσουν μαζί του , τι να πω. Συμπαθώ πολύ τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες και τις θεωρώ πιο ώριμες αλλά ώρες ώρες λέω "τι σκατα γίνεται στο κεφάλι σου κοπέλα μου" γενικά στις κοπέλες όχι σε σένα [emoji39] λες και χάθηκαν τα νορμάλ αγόρια.

Τον πρωτο καιρο εδειχνε απλα οτι ειναι ενας φυσιολογικος ανθρωπος οπως οι αλλοι και δεν επαιρνε ναρκωτικα μονο χρηση κανναβης που θεωρουσα οτι δεν θα τον επηρεαζει τοσο πολυ...και στις αρχες ειδικα με βοηθησε πολυ και στη ζωη μου πολλα πραγματα που εκανα μελλοντικα τα εκανα χαρις στη βοηθεια του π.χ. με βοηθησε να βρω δουλεια,με βοηθησε να σκεφτω να ξεκινησω 3η ξενη γλωσσα και αλλα πολλα...οπως ειπα το καλο με εμενα ειναι οτι απο καθε ιστορια παρα το οτι με βασανιζει κραταω τα καλα και τα γυριζω σε πολυ θετικα πραγματα γοα τον εαυτο μου...και ναι ο ανθρωπος αυτος καποτε ηταν κατι αλλο για αυτο και τον ερωτευτηκα...μεχρι που φανηκε οτι πιο πολυ στα λογια ηταν τελειος....γιατι οταν μιλουσες μαζι του ειχε τρομερη αυτογνωσια και πολλη ωριμοτητα...ηξερε τι του κανει κακο και τι οχι...αλλα ποτε δεν το πηγαινε ενα βημα παρακατω παντα εμενε στις ιδιες συνηθειες...δυστυχως εμεις οι κοπελες οντως κανουμε πολυ λαθος επιλογες το βλεπω και απο τον περιγυρο μου