Συμπτώματα Κατάθλιψης

[Christine15]

Καλησπέρα σας.Γράφω αυτό το κείμενο επειδή θέλω να σιγουρευτώ αν έχω ή όχι έστω και μέτριας μορφής κατάθλιψη,γιατί τον τελευταίο καιρό και συγκεκριμένα 5-6 εβδομάδες παρατηρώ κάποια συμπτώματα πάνω μου και γενικότερα μέσα μου που δεν τα είχα και συνάδουν τουλάχιστον κατά την άποψη μου ίσως σε κατάθλιψη.Έχοντας ααχοληθεί μόνο ερασιτεχνικά,αν και σε ικανοποιητικό βαθμό με τον κλάδο της ψυχολογίας,θα ήθελα να ακούσω γνώμες και ενδεχομένως να βγάλω παραέξω πράγματα που με ταλαιπωρούν εδώ και κάποιο καιρό και δεν βρίσκω ευκαιρία να τα πω αλλού.
Ακολουθεί μακροσκελές κείμενο,συγγνώμη εκ των προτέρων για το κουραστικό κείμενο και ευχαριστώ όσους το διαβάσουν και ενδεχομένως πουν την άποψη τους.Θα γίνω όσο πιο περιεκτική γίνεται οπότε όποια απορία προκύψει θα λυθεί μέσω σχολίων.

Εδώ και έναν χρόνο γενικώς είχα αυξήσει τις υποχρεώσεις μου έχοντας σχολή,δουλειά από το καλοκαίρι του '18-Δεκέμβρη,εκμάθηση ξένης γλώσσας και κάποια άλλα πράγματα,αλλά σε γενικές γραμμές παρά την πιέση τα έβγαζα πέρα.Τα Χριστούγεννα είχε έρθει ένα μικρό ξέσπασμα,αλλά εκεί ήξερα πως απλά είχα ταλαιπωρηθεί από το κουραστικό πρόγραμμα 7 μηνών που είχα.Τώρα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά,ή έτσι νιώθω εγώ.
Θα εξιστορήσω τώρα και μία ιστορία που με στιγμάτισε και μάλλον είναι και ο βασικός λόγος που έχω οδηγηθεί σε πληθώρα προβλημάτων μέσα μου.Πρόκειται για ένα αγορί.Η ιστορία ξεκινάει το Μάρτιο του '18.Γνωριζόμαστε και ξεκινάει μία σχεδόν σχέση μαζί του και κρατάει για δυόμησι μήνες,μέχρι που εξαφανίζεται ενώ την προηγούμενη μέρα μου λέει να το παλέψουμε για σχέση και μου συζητούσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μαζί μου και πως αν ξεπεραστούν θα μπορούμε να προχωρήσουμε.Τώρα που τα γράφω ακόμη διακρίνω το συναισθηματική εκμετάλευση που μου έκανε ακόμη και τότε,που εγώ θεωρούσα πως όλα βαίνουν καλώς,και τι εννοώ με την εκμετάλευση,ενώ τονίζαμε τι κακό κάνω εγώ συνεχώς,όταν πηγαίναμε να αναλύσουμε τα δικά του κακώς κείμενα κάπως κατάφερνε και ξέφευγε το πράγμα,εγώ τότε δεν έδινα σημασία.Ούτε στην άνευ λόγου ζήλια στους κολλητούς μου,ούτε στην ζωή που έκανε που όλη μέρα έπινε κρασιά και χόρτο,ούτε το ότι μου είχε αναφέρει κάποτε κάτι για μανιοκατάθλιψη,αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει και δεν ξέρω αν οι συμπεριφορές του οφείλονται εκεί.Τελειώνοντας,πολλές φορές ερχόμουν αντιμέτωπη με λόγια που την επόμενη φορά που βρισκόμασταν τα αναιρούσε και μάλιστα έλεγε ότι τα φαντάζομαι.Αυτό φυσικά γινόταν μόνο σε πράγματα που τον βόλευαν.
Μην τα πολυλογώ,εξαφανίζεται,επαν ασυνδεόμαστε Σεπτέμβρη,και ακολουθεί μια on-off διαδικασία,που όποτε τα έβλεπε σκούρα και εγώ μιλούσα και έλεγα όπα τι φάση εξαφανιζόταν,πάντα όμως γυρνούσε με καλή δικαιολογία.Αυτό δεν δικαιολογεί εμένα και το ξέρω.Ο άνθρωπος ήθελε απλά να με ρίχνει στο κρεβάτι,και από ότι φαίνεται απλώς αντλούσε από εμένα το ενδιαφέρον που δεν είχε από αλλού,επειδή του έδειχνα στοργή και όποτε μπορούσα άκουγα τα προβλήματα του και τον στήριζα.Πολλές φορές μου έλεγε ότι δεν προσπαθώ αρκετά για εμάς,ότι εγώ ευθύνομαι που δεν προχωράει το πράγμα,προσπαθώντας να με κάνει να νιώθω ενοχές και εν μέρει το πετύχαινε.Το καλό με εμένα είναι ότι πάντα ήμουν καχύποπτη και ποτέ δεν είζα καταληξεί πραγματικά τι ήθελε αυτό το παιδί από τη ζωή μου,επειδή το εύκολο κρεβάτι το είχε όποτε ήθελε με όποια ήθελε (δεν είναο δύσκολο),από εμένα τι ήθελε που πάντα του έβγαζα την Παναγία μέχρι να φτάσουμε εκεί;Οπότε προσπαθώντας να λύσω το μυστηρίο,ίσως για αυτό επέστρεφα και εγώ συνέχεια,και ίσως επειδή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ενώ παρακαλάω ένα άτομο να σταματήσει να μου λέει όλα αυτά που λέει αν ειναι ψέματα,αυτός δεν το έκανε.
Αφού ανέλυσα το τι κατάσταση επικρατούσε πάνω-κάτω,πάμε στο Μάρτιο του '19,οπού και βρισκόμαστε σε ένα πάρτυ και με προσεγγίζει(3 μήνες χώρια),και εγώ δυστυχώς πάλι δέχομαι να συζητήσουμε.Εκεί μου λέει πως είναι κολλημένος μαζί μου και πως με αγαπάει και άλλα πολλά,καταλήγουμε σπίτι του.Να πω εδώ πως δεν χρειαζόταν να μου πουλάει έρωτες για να κάνουμε κάτι,ούτως ή άλλως το ερωτικό κομμάτι το είχε κερδίσει πριν αρχίσει όλα τα ερωτίκα λογάκια,οπότε δεν το έκανα επειδή με κάποιο τρόπο με έπειθε,γιατί δεν με έπειθε ότι με αγαπάει κλπ,απλώς έλεγα ότι με τόσα προβλήματα που έχει ίσως νιώθει κάτι λίγο και το διαχειρίζεται λάθος.
Σπίτι του λοιπόν,και να επιμένει στην επαφή χωρίς προφύλαξη.Εγώ το έκανα σαφές πως χωρίς προφύλαξη δεν γίνεται τίποτα,όμως αυτός επέλεξε και για τους δυο μας,και κατά τη διάρκεια έβγαλε το προφυλακτικό χωρίς να μου πει ποτέ τίποτα.Το κατάλαβα αφού τελείωσε η πράξη σαφώς.Μετά πάλι κατηγορούσε έμενα και ότι είμαι υστερική,γιατί είχα πάθει σοκ προφανώς με την ασέβεια που έδειξε απέναντι μου.Με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν πήγε κάτι στραβά από θέμα εγκυμοσύνης,και είχα καθησυχαστεί τουλάχιστον ως προς αυτό το κομμάτι γιατί και εγώ δεν είδα κάτι πέριεργο εκείνη τη μέρα.
Τρεις εβδομάδες μετά,έχω συμπτώματα που πρώτη φορά συναντώ στο σώμα μου και μέσα σε όλα τα άλλα,καθυστέρηση.Κάνω τεστ θετικό.Κλείνω αμέσως ραντεβού σε γιατρό και ειδοποιώ και τον ίδιο ώστε να προχωρήσει η διαδικασία της αμβλώσεως και επειδή ήξερα πως θα χρειαστούν χρήματα του έστειλα για να με βοηθήσει τουλάχιστον σε αυτό,εφ 'όσον η ευθύνη βρίσκεται στη μέση.Γονείς δεν ειδοποίησα και δεν το μάθανε ποτέ.Οπότε και τα έξοδα μόνη μου και από φίλους μου.
Βρισκόμαστε λοιπόν,αυτός με ένα μπουκάλι κρασί κλασικά,και ενώ περίμενα απλώς να δούμε τι θα γίνει με την έκτρωση,να μου λέει δεν ξέρω αν θα μπορώ να ζήσω με αυτό(λες και εμένα μου είναι εύκολο),και να σκρφτούμε να το κρατήσουμε(και άλλο σοκ).Εγώ επειδή πάντα ήμουν χαλαρή κοπέλα και σεβόμουν το χώρο και το χρόνο των άλλων δέχομαι η συζήτηση να πάρει παράταση μία μέρα ώστε να χωνέψει και ο ίδιος την κατάσταση.Ο ίδιος εκείνη τη μέρα μου ζητάει συγγνώμη για την επιπολαιότητα και μου λέει πως ό,τι αποφασίσω θα με στηρίξει.Εγώ ανακουφίζομαι που του το είπα και νιώθω ότι έχω ένα επιπλέον στήριγμα,κάποιον να μοιραστώ το θέμα μου,κάποιον που θα με καταλάβει καλύτερα από όλους επειδή το βιώνει και αυτός πάνω κάτω όπως εγώ.Και το ζητούσα αυτό εκείνες τις μέρες.
Βρισκόμαστε την επόμενη μέρα,και όπως με είχε συνηθίσει αυτό το παιδί,αντικρίζω έναν άλλον άνθρωπο,ο οποίος δεν πιστεύει τώρα ότι το παιδί είναι δικό του και θεωρεί πως έχω πάει με άλλον,και μάλιστα δεν βγάζει κανένα νόημα αυτό που λέω(γιατί ως γνωστόν παιδιά δεν γίνεται να κάνεις αν δεν βάζεις προφυλακτικό),δεν τον πείθει η ερμηνεία του μου λέει,με κοιτάει με μία απέχθεια λες και εγώ μόνο προκάλεσα την κατάσταση αυτή,με αφήνει σύξυλη λέγοντας μου δεν ξέρω τι θα κάνουμε και φεύγει,λες και είχαμε και πολύ χρόνο μπροστά μας.Τσακωνόμαστε μέσω μηνυμάτων και του λέω πως δεν θέλω να με βοηθήσει και να πάει σε κέντρο απεξάρτησης(έπινε πολύ και ήταν σε μεγάλο βαθμό χρήστης κάνναβης) και άλλα πολλά,μετά από κάποια μηνύματα και από τια δύο πλευρές εξαφανίζεται και δεν ξανακούω τίποτα από αυτόν τον άνθρωπο.Έχουν περάσει δύο μήνες και η ιστορία με έχει στιγματίσει δυστυχώς.Του εστειλα και μήνυμα μετά την έκτρωση να τον ενημέρωσω τι έγινε και να τον διαβεβαιώσω ξανά ότι το παιδί ήταν σίγουρα μόνο δικό του.
Έχοντας αυτή την ιστορία στο μυαλό μας,να πάμε τώρα σε αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι μου εδώ και 1.5 μήνα περίπου.Νιώθω πλήρη απογοήτευση ως προς τον εαυτό μου που ερωτεύτηκα κάποτε έναν τέτοιο άνθρωπο και δεν τον ψυχολόγησα σωστά.Με έχει γεμίσει αμφιβολίες για το αν είμαι τρελή και φαντάζομαι πράγματα και αν του φέρθηκα τόσο άσχημα σε καποια φάση ώστε να αξίζω να μου φερθούν σαν σκουπίδι κυριολεκτικά.Η αυτοπεποίθηση μου έχει πληγεί όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι αλλά και στα πάντα,νιώθω ανίκανη και αποτυχημένη ό,τι και να κάνω,δεν με γεμίζει τίποτα.Πάντα ήμουν υπεραναλυτική αλλά τώρα το έχω πάει σε άλλο επίπεδο,φέρνω καθημερινά σε λούπα ακομή και απλές συζητήσεις που κάνω με ανθρώπους και προσπαθώ να βρω που είπα κάτι που δεν έπρεπε κλπ.Νιώθω συχνά κουρασμένη και αυτό πίστευα ότι οφείλεται λόγω σχολής,γιατί αφότου έγινε το περιστατικό εγω έπρεπε να συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου και δεν έχω χρόνο να χάσω με το να είμαι κλεισμένη και να μην κάνω τίποτα,οπότε συνέχισα κανονικά να ασχολούμαι με τις υποχρεώσεις μου και ας ένιωθα πολλές φορές στα όρια μου.Νιώθω πληγωμένη και θλιμένη συνεχώς,κλαίω καθημερινά και οι σκέψεις της έκτρωσης και των γεγονότων έρχονται στο μυαλό μου συνεχώς.Επίσης διογκώνω το κάθε τι,παίρνω π.χ. μέτριο βαθμό σε κάποιο μάθημα στη σχολή,και αντί να χαρώ που το πέρασα,λέω ότι είμαι άχρηστη που δεν πήρα καλύτερο βαθμό και αυτό θα με καθορίσει σε όλη τη ζωή μου.Τέλος,δεν νιώθω καλά να το συζηταω με την παρεα μου ενώ είμαο άνθρωπος που μιλάω για τα προβλήματα μου σε άλλους γενικώς.Απλά θεωρώ ότι όποτε θίγουμε το θέμα μου δίνουν τετριμμένες απαντήσεις και δεν το αναλύουμε έτσι όπωα θέλω γιατί νιώθω ότι τους κουράζω και τους επιβαρύνω.
Σε γενικές γραμμές αυτά έχω παρατηρήσει.Γνωρίζω σαφώς πως φέρω ευθύνη για την κατάσταση μου,ξέρω πως είναι στο χέρι μου να νιώσω καλά και επιλογή μου,απλά αν έχω έστω και μέτριας μορφής κατάθλιψη θα πρέπει να το ξέρω να κινηθώ αναλόγως.Ξέρω πως όλες οι σκέψεις μου είναι σκέψεις που δεν με χαρακτηρίζουν όντως,άλλα ο εγκεφαλός μου με κάνει να τις έχω.Επίσης γνωρίζω πως είναι νωρίς,δύο μήνες έχουν περάσει από τότε που έγινε,προσπαθώ να είμαι θετική και υπάρχουν στιγμές που το λέω,το θέμα είναι να το πιστέψω και μέσα μου πως υπάρχει θετικότητα.Γιατί μέσα μου δεν το νιώθω.Δεν κάθομαι άπραγη,ψάχνω πάνω σε αυτό,κάνω δραστηριότητες για να ξεχνιέμαι.Παίρνω την κάθε εμπειρία που ζω,ακόμη και αυτή ως ενα μάθημα που θα μου μείνει και θα μου δώσει εφόδια που θα μου χρειαστούν κσι θα με κάνουν πιο ώριμη ως άνθρωπο.Γενικώς θεωρώ πως το αντιμετωπίζω συνετά,απλά το γεγονός της θλίψης και των άλλων πραγμάτων δεν με αφήνουν να προχωρήσω.

Για αυτό ζητάω αν έχει κάποιος κάποια άποψη πάνω στο θέμα,θα μου ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη,και όπως προείπα,όποιαδήποτε απορία διαμορφωθεί,διατίθεμαι να την ξεκαθαρίσω στα σχόλια.Ευχαριστώ και πάλι.

[Nightshark]

Καλησπέρα σας.Γράφω αυτό το κείμενο επειδή θέλω να σιγουρευτώ αν έχω ή όχι έστω και μέτριας μορφής κατάθλιψη,γιατί τον τελευταίο καιρό και συγκεκριμένα 5-6 εβδομάδες παρατηρώ κάποια συμπτώματα πάνω μου και γενικότερα μέσα μου που δεν τα είχα και συνάδουν τουλάχιστον κατά την άποψη μου ίσως σε κατάθλιψη.Έχοντας ααχοληθεί μόνο ερασιτεχνικά,αν και σε ικανοποιητικό βαθμό με τον κλάδο της ψυχολογίας,θα ήθελα να ακούσω γνώμες και ενδεχομένως να βγάλω παραέξω πράγματα που με ταλαιπωρούν εδώ και κάποιο καιρό και δεν βρίσκω ευκαιρία να τα πω αλλού.
Ακολουθεί μακροσκελές κείμενο,συγγνώμη εκ των προτέρων για το κουραστικό κείμενο και ευχαριστώ όσους το διαβάσουν και ενδεχομένως πουν την άποψη τους.Θα γίνω όσο πιο περιεκτική γίνεται οπότε όποια απορία προκύψει θα λυθεί μέσω σχολίων.

Εδώ και έναν χρόνο γενικώς είχα αυξήσει τις υποχρεώσεις μου έχοντας σχολή,δουλειά από το καλοκαίρι του '18-Δεκέμβρη,εκμάθηση ξένης γλώσσας και κάποια άλλα πράγματα,αλλά σε γενικές γραμμές παρά την πιέση τα έβγαζα πέρα.Τα Χριστούγεννα είχε έρθει ένα μικρό ξέσπασμα,αλλά εκεί ήξερα πως απλά είχα ταλαιπωρηθεί από το κουραστικό πρόγραμμα 7 μηνών που είχα.Τώρα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά,ή έτσι νιώθω εγώ.
Θα εξιστορήσω τώρα και μία ιστορία που με στιγμάτισε και μάλλον είναι και ο βασικός λόγος που έχω οδηγηθεί σε πληθώρα προβλημάτων μέσα μου.Πρόκειται για ένα αγορί.Η ιστορία ξεκινάει το Μάρτιο του '18.Γνωριζόμαστε και ξεκινάει μία σχεδόν σχέση μαζί του και κρατάει για δυόμησι μήνες,μέχρι που εξαφανίζεται ενώ την προηγούμενη μέρα μου λέει να το παλέψουμε για σχέση και μου συζητούσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μαζί μου και πως αν ξεπεραστούν θα μπορούμε να προχωρήσουμε.Τώρα που τα γράφω ακόμη διακρίνω το συναισθηματική εκμετάλευση που μου έκανε ακόμη και τότε,που εγώ θεωρούσα πως όλα βαίνουν καλώς,και τι εννοώ με την εκμετάλευση,ενώ τονίζαμε τι κακό κάνω εγώ συνεχώς,όταν πηγαίναμε να αναλύσουμε τα δικά του κακώς κείμενα κάπως κατάφερνε και ξέφευγε το πράγμα,εγώ τότε δεν έδινα σημασία.Ούτε στην άνευ λόγου ζήλια στους κολλητούς μου,ούτε στην ζωή που έκανε που όλη μέρα έπινε κρασιά και χόρτο,ούτε το ότι μου είχε αναφέρει κάποτε κάτι για μανιοκατάθλιψη,αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει και δεν ξέρω αν οι συμπεριφορές του οφείλονται εκεί.Τελειώνοντας,πολλές φορές ερχόμουν αντιμέτωπη με λόγια που την επόμενη φορά που βρισκόμασταν τα αναιρούσε και μάλιστα έλεγε ότι τα φαντάζομαι.Αυτό φυσικά γινόταν μόνο σε πράγματα που τον βόλευαν.
Μην τα πολυλογώ,εξαφανίζεται,επαν ασυνδεόμαστε Σεπτέμβρη,και ακολουθεί μια on-off διαδικασία,που όποτε τα έβλεπε σκούρα και εγώ μιλούσα και έλεγα όπα τι φάση εξαφανιζόταν,πάντα όμως γυρνούσε με καλή δικαιολογία.Αυτό δεν δικαιολογεί εμένα και το ξέρω.Ο άνθρωπος ήθελε απλά να με ρίχνει στο κρεβάτι,και από ότι φαίνεται απλώς αντλούσε από εμένα το ενδιαφέρον που δεν είχε από αλλού,επειδή του έδειχνα στοργή και όποτε μπορούσα άκουγα τα προβλήματα του και τον στήριζα.Πολλές φορές μου έλεγε ότι δεν προσπαθώ αρκετά για εμάς,ότι εγώ ευθύνομαι που δεν προχωράει το πράγμα,προσπαθώντας να με κάνει να νιώθω ενοχές και εν μέρει το πετύχαινε.Το καλό με εμένα είναι ότι πάντα ήμουν καχύποπτη και ποτέ δεν είζα καταληξεί πραγματικά τι ήθελε αυτό το παιδί από τη ζωή μου,επειδή το εύκολο κρεβάτι το είχε όποτε ήθελε με όποια ήθελε (δεν είναο δύσκολο),από εμένα τι ήθελε που πάντα του έβγαζα την Παναγία μέχρι να φτάσουμε εκεί;Οπότε προσπαθώντας να λύσω το μυστηρίο,ίσως για αυτό επέστρεφα και εγώ συνέχεια,και ίσως επειδή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ενώ παρακαλάω ένα άτομο να σταματήσει να μου λέει όλα αυτά που λέει αν ειναι ψέματα,αυτός δεν το έκανε.
Αφού ανέλυσα το τι κατάσταση επικρατούσε πάνω-κάτω,πάμε στο Μάρτιο του '19,οπού και βρισκόμαστε σε ένα πάρτυ και με προσεγγίζει(3 μήνες χώρια),και εγώ δυστυχώς πάλι δέχομαι να συζητήσουμε.Εκεί μου λέει πως είναι κολλημένος μαζί μου και πως με αγαπάει και άλλα πολλά,καταλήγουμε σπίτι του.Να πω εδώ πως δεν χρειαζόταν να μου πουλάει έρωτες για να κάνουμε κάτι,ούτως ή άλλως το ερωτικό κομμάτι το είχε κερδίσει πριν αρχίσει όλα τα ερωτίκα λογάκια,οπότε δεν το έκανα επειδή με κάποιο τρόπο με έπειθε,γιατί δεν με έπειθε ότι με αγαπάει κλπ,απλώς έλεγα ότι με τόσα προβλήματα που έχει ίσως νιώθει κάτι λίγο και το διαχειρίζεται λάθος.
Σπίτι του λοιπόν,και να επιμένει στην επαφή χωρίς προφύλαξη.Εγώ το έκανα σαφές πως χωρίς προφύλαξη δεν γίνεται τίποτα,όμως αυτός επέλεξε και για τους δυο μας,και κατά τη διάρκεια έβγαλε το προφυλακτικό χωρίς να μου πει ποτέ τίποτα.Το κατάλαβα αφού τελείωσε η πράξη σαφώς.Μετά πάλι κατηγορούσε έμενα και ότι είμαι υστερική,γιατί είχα πάθει σοκ προφανώς με την ασέβεια που έδειξε απέναντι μου.Με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν πήγε κάτι στραβά από θέμα εγκυμοσύνης,και είχα καθησυχαστεί τουλάχιστον ως προς αυτό το κομμάτι γιατί και εγώ δεν είδα κάτι πέριεργο εκείνη τη μέρα.
Τρεις εβδομάδες μετά,έχω συμπτώματα που πρώτη φορά συναντώ στο σώμα μου και μέσα σε όλα τα άλλα,καθυστέρηση.Κάνω τεστ θετικό.Κλείνω αμέσως ραντεβού σε γιατρό και ειδοποιώ και τον ίδιο ώστε να προχωρήσει η διαδικασία της αμβλώσεως και επειδή ήξερα πως θα χρειαστούν χρήματα του έστειλα για να με βοηθήσει τουλάχιστον σε αυτό,εφ 'όσον η ευθύνη βρίσκεται στη μέση.Γονείς δεν ειδοποίησα και δεν το μάθανε ποτέ.Οπότε και τα έξοδα μόνη μου και από φίλους μου.
Βρισκόμαστε λοιπόν,αυτός με ένα μπουκάλι κρασί κλασικά,και ενώ περίμενα απλώς να δούμε τι θα γίνει με την έκτρωση,να μου λέει δεν ξέρω αν θα μπορώ να ζήσω με αυτό(λες και εμένα μου είναι εύκολο),και να σκρφτούμε να το κρατήσουμε(και άλλο σοκ).Εγώ επειδή πάντα ήμουν χαλαρή κοπέλα και σεβόμουν το χώρο και το χρόνο των άλλων δέχομαι η συζήτηση να πάρει παράταση μία μέρα ώστε να χωνέψει και ο ίδιος την κατάσταση.Ο ίδιος εκείνη τη μέρα μου ζητάει συγγνώμη για την επιπολαιότητα και μου λέει πως ό,τι αποφασίσω θα με στηρίξει.Εγώ ανακουφίζομαι που του το είπα και νιώθω ότι έχω ένα επιπλέον στήριγμα,κάποιον να μοιραστώ το θέμα μου,κάποιον που θα με καταλάβει καλύτερα από όλους επειδή το βιώνει και αυτός πάνω κάτω όπως εγώ.Και το ζητούσα αυτό εκείνες τις μέρες.
Βρισκόμαστε την επόμενη μέρα,και όπως με είχε συνηθίσει αυτό το παιδί,αντικρίζω έναν άλλον άνθρωπο,ο οποίος δεν πιστεύει τώρα ότι το παιδί είναι δικό του και θεωρεί πως έχω πάει με άλλον,και μάλιστα δεν βγάζει κανένα νόημα αυτό που λέω(γιατί ως γνωστόν παιδιά δεν γίνεται να κάνεις αν δεν βάζεις προφυλακτικό),δεν τον πείθει η ερμηνεία του μου λέει,με κοιτάει με μία απέχθεια λες και εγώ μόνο προκάλεσα την κατάσταση αυτή,με αφήνει σύξυλη λέγοντας μου δεν ξέρω τι θα κάνουμε και φεύγει,λες και είχαμε και πολύ χρόνο μπροστά μας.Τσακωνόμαστε μέσω μηνυμάτων και του λέω πως δεν θέλω να με βοηθήσει και να πάει σε κέντρο απεξάρτησης και άλλα πολλά,μετά από κάποια μηνύματα και από τια δύο πλευρές εξαφανίζεται και δεν ξανακούω τίποτα από αυτόν τον άνθρωπο.Έχουν περάσει δύο μήνες και η ιστορία με έχει στιγματίσει δυστυχώς.Του εστειλα και μήνυμα μετά την έκτρωση να τον ενημέρωσω τι έγινε και να τον διαβεβαιώσω ξανά ότι το παιδί ήταν σίγουρα μόνο δικό του.
Έχοντας αυτή την ιστορία στο μυαλό μας,να πάμε τώρα σε αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι μου εδώ και 1.5 μήνα περίπου.Νιώθω πλήρη απογοήτευση ως προς τον εαυτό μου που ερωτεύτηκα κάποτε έναν τέτοιο άνθρωπο και δεν τον ψυχολόγησα σωστά.Με έχει γεμίσει αμφιβολίες για το αν είμαι τρελή και φαντάζομαι πράγματα και αν του φέρθηκα τόσο άσχημα σε καποια φάση ώστε να αξίζω να μου φερθούν σαν σκουπίδι κυριολεκτικά.Η αυτοπεποίθηση μου έχει πληγεί όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι αλλά και στα πάντα,νιώθω ανίκανη και αποτυχημένη ό,τι και να κάνω,δεν με γεμίζει τίποτα.Πάντα ήμουν υπεραναλυτική αλλά τώρα το έχω πάει σε άλλο επίπεδο,φέρνω καθημερινά σε λούπα ακομή και απλές συζητήσεις που κάνω με ανθρώπους και προσπαθώ να βρω που είπα κάτι που δεν έπρεπε κλπ.Νιώθω συχνά κουρασμένη και αυτό πίστευα ότι οφείλεται λόγω σχολής,γιατί αφότου έγινε το περιστατικό εγω έπρεπε να συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου και δεν έχω χρόνο να χάσω με το να είμαι κλεισμένη και να μην κάνω τίποτα,οπότε συνέχισα κανονικά να ασχολούμαι με τις υποχρεώσεις μου και ας ένιωθα πολλές φορές στα όρια μου.Νιώθω πληγωμένη και θλιμένη συνεχώς,κλαίω καθημερινά και οι σκέψεις της έκτρωσης και των γεγονότων έρχονται στο μυαλό μου συνεχώς.Επίσης διογκώνω το κάθε τι,παίρνω π.χ. μέτριο βαθμό σε κάποιο μάθημα στη σχολή,και αντί να χαρώ που το πέρασα,λέω ότι είμαι άχρηστη που δεν πήρα καλύτερο βαθμό και αυτό θα με καθορίσει σε όλη τη ζωή μου.Τέλος,δεν νιώθω καλά να το συζηταω με την παρεα μου ενώ είμαο άνθρωπος που μιλάω για τα προβλήματα μου σε άλλους γενικώς.Απλά θεωρώ ότι όποτε θίγουμε το θέμα μου δίνουν τετριμμένες απαντήσεις και δεν το αναλύουμε έτσι όπωα θέλω γιατί νιώθω ότι τους κουράζω και τους επιβαρύνω.
Σε γενικές γραμμές αυτά έχω παρατηρήσει.Γνωρίζω σαφώς πως φέρω ευθύνη για την κατάσταση μου,ξέρω πως είναι στο χέρι μου να νιώσω καλά και επιλογή μου,απλά αν έχω έστω και μέτριας μορφής κατάθλιψη θα πρέπει να το ξέρω να κινηθώ αναλόγως.Ξέρω πως όλες οι σκέψεις μου είναι σκέψεις που δεν με χαρακτηρίζουν όντως,άλλα ο εγκεφαλός μου με κάνει να τις έχω.Επίσης γνωρίζω πως είναι νωρίς,δύο μήνες έχουν περάσει από τότε που έγινε,προσπαθώ να είμαι θετική και υπάρχουν στιγμές που το λέω,το θέμα είναι να το πιστέψω και μέσα μου πως υπάρχει θετικότητα.Γιατί μέσα μου δεν το νιώθω.Δεν κάθομαι απραγής,ψάχνω πάνω σε αυτό,κάνω δραστηριότητες για να ξεχνιέμαι.Παίρνω την κάθε εμπειρία που ζω,ακόμη και αυτή ως ενα μάθημα που θα μου μείνει και θα μου δώσει εφόδια που θα μου χρειαστούν κσι θα με κάνουν πιο ώριμη ως άνθρωπο.Γενικώς θεωρώ πως το αντιμετωπίζω συνετά,απλά το γεγονός της θλίψης και των άλλων πραγμάτων δεν με αφήνουν να προχωρήσω.

Για αυτό ζητάω αν έχει κάποιος κάποια άποψη πάνω στο θέμα,θα μου ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη,και όπως προείπα,όποιαδήποτε απορία διαμορφωθεί,διατίθεμαι να την ξεκαθαρίσω στα σχόλια.Ευχαριστώ και πάλι.

Τα πράγματα είναι απλά όταν βλέπεις πως ο άλλος είναι ανεύθυνος τρώει σουτ από εκεί που ήρθε...

[Christine15]

Σίγουρα,απλά όπως ανέφερα φέρω ευθύνη γιατί δεν μπορούσα να χωνέψω ότι υπάρχουν και καθάρματα εκεί έξω.Και τώρα αυτός ζει τη ζωάρα του λογικά και εγώ είμαι εδώ και μου έχει μεταφέρει όλα τα κόμπλεξ που είχε και τα ψυχολογικά του.Χωρίς πάλι να προσπαθώ να αποποιηθώ των ευθυνών μου.Φταίω εγώ που του επιτρέπω άκομη να έχει εξουσία στη ζωή μου και ν την καθορίζει.Απλά έγραψα αυτό το κείμενο κυρίως για να καταλάβω αν περνάω απλά μία φάση ή αν θα ήταν καλό να συμβουλευτώ ειδικό,γιατί όσο το αφηνώ τόσο πάω πίσω στη ζωή μου.

[Christine15]

Τα πράγματα είναι απλά όταν βλέπεις πως ο άλλος είναι ανεύθυνος τρώει σουτ από εκεί που ήρθε...

Σίγουρα,απλά όπως ανέφερα φέρω ευθύνη γιατί δεν μπορούσα να χωνέψω ότι υπάρχουν και καθάρματα εκεί έξω.Και τώρα αυτός ζει τη ζωάρα του λογικά και εγώ είμαι εδώ και μου έχει μεταφέρει όλα τα κόμπλεξ που είχε και τα ψυχολογικά του.Χωρίς πάλι να προσπαθώ να αποποιηθώ των ευθυνών μου.Φταίω εγώ που του επιτρέπω άκομη να έχει εξουσία στη ζωή μου και ν την καθορίζει.Απλά έγραψα αυτό το κείμενο κυρίως για να καταλάβω αν περνάω απλά μία φάση ή αν θα ήταν καλό να συμβουλευτώ ειδικό,γιατί όσο το αφηνώ τόσο πάω πίσω στη ζωή μου.

[Constantly curious]

Δεν μπορείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που ερωτεύτηκε αγάπησε το λάθος άτομο δίνοντάς του άπειρες ευκαιρίες. Αυτό έχει συμβεί σχεδόν σε όλες όλους. Εγώ τα προσωπικά μου νόμιζα πως μπορώ να τα διαχειριστώ μόνη. Όταν έκανα συνεδρίες ψυχοθεραπείας ανακάλυψα πως η σχέση ήταν μια αντανάκλαση της προυπαρχουσας κακοποιητικης σχέσης με τον εαυτό μου. Επιπροσθέτως επειδή έπαιζε σαν κασέτα σε επανάληψη το ιστορικό της σχέσης μέσα μου αν και δεν ήταν φανερό κάποια στιγμή κρασαρα. Όταν ξεκίνησα συνεδρίες δεν πήγα λόγω σχέσης. Τώρα μετά από χρόνια μετανιώνω που δεν πήγα εξαρχής. Συγνώμη αν δεν το πρόσεξα αλλά τελικά δεν έμεινες έγκυος σωστά;
Σκέψου μήπως απευθυνθείς σε γνωσιακη συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία. Η φάση όλη είναι ζόρικη. Μπορεί να γίνεις επιθετική πχ με φλερτ ανδρών γιατί υποσυνειδητα θα νιώθεις πως απειλείσαι.

[Christine15]

Δεν μπορείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που ερωτεύτηκε αγάπησε το λάθος άτομο δίνοντάς του άπειρες ευκαιρίες. Αυτό έχει συμβεί σχεδόν σε όλες όλους. Εγώ τα προσωπικά μου νόμιζα πως μπορώ να τα διαχειριστώ μόνη. Όταν έκανα συνεδρίες ψυχοθεραπείας ανακάλυψα πως η σχέση ήταν μια αντανάκλαση της προυπαρχουσας κακοποιητικης σχέσης με τον εαυτό μου. Επιπροσθέτως επειδή έπαιζε σαν κασέτα σε επανάληψη το ιστορικό της σχέσης μέσα μου αν και δεν ήταν φανερό κάποια στιγμή κρασαρα. Όταν ξεκίνησα συνεδρίες δεν πήγα λόγω σχέσης. Τώρα μετά από χρόνια μετανιώνω που δεν πήγα εξαρχής. Συγνώμη αν δεν το πρόσεξα αλλά τελικά δεν έμεινες έγκυος σωστά;
Σκέψου μήπως απευθυνθείς σε γνωσιακη συμπεριφορικη ψυχοθεραπεία. Η φάση όλη είναι ζόρικη. Μπορεί να γίνεις επιθετική πχ με φλερτ ανδρών γιατί υποσυνειδητα θα νιώθεις πως απειλείσαι.

Σε ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σου.Ακριβως αυτα κανω και εγω.Υπεραναλυτικη απο παντα,πλεον υπεραναλυω το παραμικρο σε αυτη τη σχεση οπως εκανα και παλια.Και ναι δεν μπορω να με συγχωρησω για πολλα πραγματα,ισως απο αυτο πηγαζει και η ανικανοτητα που λεω πως νιωθω γενικοτερα.Για φλερτ δεν το συζηταω καν προς το παρον,προσοαθω πρωτα να φτιαξω τον εαυτο μου και μετα να πω πως ειμαι ετοιμη για κατι αλλο.Αλλα το οτι δεν εχω εμπιστοσυνη σε αντρες αυτο ειναι δεδομενο.Εμεινα και εγκυος και εκει ηταν το πιο δυσκολο κομματι γιατι ειμαι 20 χρονων αυτος 24 και το αντιμετωπισα μια χαρα μονη μου αλλα ο ανθρωπος αυτος αντι να με βοηθησει με εκανε ρακος και μου εκανε αυτη την ηδη δυσκολη στιγμη για τη ζωη μου ακομη πιο βαναυση απο οτι επρεπε.Το καλο ειναι οτι εχω πολυ καλους φιλους που με στηριξαν,απλα ενω οαντα επικοινωνουσα τα προβληματα μου με αλλους οταν αναφερομαι σε αυτο νιωθω οτι κουραζω και οτι παιρνω παντα κοινοτυπες απαντησεις.Δυστυχως καταλαβαινω συνεχως τι κακο μου εχει προκαλεσει αυτος ο ανθρωπος σε πολλες εκφανσεις της ζωης μου.Απλως ηθελα νσ καταλαβω αν χρειαζεται βοηθεια και απο δευτερο ατομο ή μπορω να το αντιμετωπισω εντελως μονη μου.Σε ευχαριστω και παλι,ο,τι απορια προκυψει πες μου.

[Constantly curious]

Ειδικός ψυχικής υγείας δεν είμαι. Λυπάμαι που βίωσες τόση σκληρότητα αλλά... ο πονος δυστυχώς είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Έγραψα να απευθυνθείς εάν μπορείς σε ψυχοθεραπευτρια διότι εγώ ήμουν σε άρνηση. Βγήκε σε πολλές πτυχές της ζωής μου το πρόβλημα και φυσικά οι συνομιληκες τότε όπως μπορούσαν με αντιμετωπιζαν. " είσαι υπερβολική, σταμάτα να τον σκέφτεσαι κτλ" έλα όμως που δεν μπορούσα και είχε γίνει παθολογία εν αγνοία μου. Εάν επιτρέπεται... Το μωρό το κράτησες; το παλικάρι έγραψες ήταν φλου...( ήθελε να μουδιάζει τον εαυτό του μέσω ουσιών)... Κρατιεμαι να μην τον χαρακτήρισω αρνητικά γιατί δεν ξέρω καθόλου τι βιώματα έχει. Εσύ όμως είναι το θέμα να μην αυτο αφανιστεις, αυτό καταστραφείς. Είσαι σε παραγωγική ηλικία και είναι κρίμα να σε τιμωρείς για χρόνια επειδή συνέβησαν. Γράψε όσα νιώθεις δεν ξέρω τι να πω. Προσωπικά μου είχε πάρει εφτά χρόνια να ξεχάσω έναν άνθρωπο "φλου". Θέλει προσοχή. Υπάρχει λεπτό όριο ανάμεσα στην θλίψη από την απογοήτευση με ένα εξελισσομενο πένθος που θα σε αναγκάζει να πετρωνεις τα συναισθήματα σου. Εγώ είχα αναγκαστεί για να επιβιώσω να γίνω τερατακι λογικής. Μάντεψε; πάλι δεν κέρδισα. Το συναίσθημα βγήκε απότομα στην επιφάνεια και έπρεπε να κλείσω πληγές ετών.

[Christine15]

Ειδικός ψυχικής υγείας δεν είμαι. Λυπάμαι που βίωσες τόση σκληρότητα αλλά... ο πονος δυστυχώς είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Έγραψα να απευθυνθείς εάν μπορείς σε ψυχοθεραπευτρια διότι εγώ ήμουν σε άρνηση. Βγήκε σε πολλές πτυχές της ζωής μου το πρόβλημα και φυσικά οι συνομιληκες τότε όπως μπορούσαν με αντιμετωπιζαν. " είσαι υπερβολική, σταμάτα να τον σκέφτεσαι κτλ" έλα όμως που δεν μπορούσα και είχε γίνει παθολογία εν αγνοία μου. Εάν επιτρέπεται... Το μωρό το κράτησες; το παλικάρι έγραψες ήταν φλου...( ήθελε να μουδιάζει τον εαυτό του μέσω ουσιών)... Κρατιεμαι να μην τον χαρακτήρισω αρνητικά γιατί δεν ξέρω καθόλου τι βιώματα έχει. Εσύ όμως είναι το θέμα να μην αυτο αφανιστεις, αυτό καταστραφείς. Είσαι σε παραγωγική ηλικία και είναι κρίμα να σε τιμωρείς για χρόνια επειδή συνέβησαν. Γράψε όσα νιώθεις δεν ξέρω τι να πω. Προσωπικά μου είχε πάρει εφτά χρόνια να ξεχάσω έναν άνθρωπο "φλου". Θέλει προσοχή. Υπάρχει λεπτό όριο ανάμεσα στην θλίψη από την απογοήτευση με ένα εξελισσομενο πένθος που θα σε αναγκάζει να πετρωνεις τα συναισθήματα σου. Εγώ είχα αναγκαστεί για να επιβιώσω να γίνω τερατακι λογικής. Μάντεψε; πάλι δεν κέρδισα. Το συναίσθημα βγήκε απότομα στην επιφάνεια και έπρεπε να κλείσω πληγές ετών.

Καταλαβα τι εννοεις,θελει σιγουρα προσοχη για αυτο και μπηκα στον κοπο να το μοιραστω εδω γιατι θεωρω και εγω πως ειναι λεπτο το θεμα..Το μωρο οχι δεν το κρατησα δεν ειμαι σε ηλικια να το κρατησω και εκτος αυτου αν κανω ποτε παιδια θελω ν γινει με τον σωστο ανθρωπο και οχι καποιον που αποφασισε ερειμειν μου να αφαιρεσει το προφυλακτικο και να παιξει κορωνα γραμματα και την υγεια μου γιστι δεν ειναι μονο η εγκυμοσυνη που προεκυψε το θεμα...μπορουσα ανετα να κολλησω κατι που δοξα το θεο δεν εγινε αλλα ανθρωποι σαν αυτον εχουν το σεξ σαν να αλλαζουν ρουχα...τελος παντων γνωριζω σαφως οτι δεν εισαι ειδικος,απλα ξερω πως εδω μεσα θα βρω ατομα που ισως μου πουν κατι διαφορετικο απο τα γνωστα που ακουω...οι περισσοτεροι λενε με το χρονο θα περασει και σιγουρα το πιστευω αλλα βλεπω περναει ο καιρος και υπαρχουν μερες που το νιωθω πιο βαρυ ολο αυτο...οποτε πρεπει να κανω κατι και απο μονη μου σε πιο δραστικο βαθμο

[Constantly curious]

Είχα αγχωθει για την απάντηση σου για το παιδί. Έλαβες νομίζω την σωστή απόφαση με βάση τις συνθήκες, την κατάσταση και τη δική σου ευθύνη για εκείνο. Είσαι περισσότερο δυνατή από όσο νομίζεις ( είμαι σίγουρη πως θα στο πει και ειδικός). Δεν βίωσες μόνον την δική του λανθασμένη συμπεριφορά αλλά μια απόλυτα προσωπική γυναικεία συνθήκη. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει κάποια να σου γράψει κάτι από προσωπική εμπειρία αλλά μόνη σου το να παλεύεις συνεχώς να μην εγκαταλείπεις τις πρακτικές εκκρεμότητες και να παλεύεις και όλο αυτό που συνέβη είναι παρά πολύ ψυχοφθόρο. Θα είχα μεγάλο θυμό μαζί του αν ήμουν στη θέση σου και συγνώμη για το θάρρος που το γράφω αλλά πραγματικά δεν θα μπορούσα να ησυχάσω. Εν τω μεταξύ ο θυμός είναι υγεία αρκεί να μας βοηθά σε στόχους καλούς αλλά τώρα τι να πρώτο κατευνασεις; δεν έχετε κοινούς γνωστούς ελπίζω. Αν σε πάρει τηλέφωνο....... Θα λυγίσεις; ( αυτή είναι η ερώτηση που έκανα και σε εμένα πολλές φορές για να δω αν έχω μάθει από τα λάθη μου δεν στο παίζω ιστορία. ).

[Christine15]

Είχα αγχωθει για την απάντηση σου για το παιδί. Έλαβες νομίζω την σωστή απόφαση με βάση τις συνθήκες, την κατάσταση και τη δική σου ευθύνη για εκείνο. Είσαι περισσότερο δυνατή από όσο νομίζεις ( είμαι σίγουρη πως θα στο πει και ειδικός). Δεν βίωσες μόνον την δική του λανθασμένη συμπεριφορά αλλά μια απόλυτα προσωπική γυναικεία συνθήκη. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει κάποια να σου γράψει κάτι από προσωπική εμπειρία αλλά μόνη σου το να παλεύεις συνεχώς να μην εγκαταλείπεις τις πρακτικές εκκρεμότητες και να παλεύεις και όλο αυτό που συνέβη είναι παρά πολύ ψυχοφθόρο. Θα είχα μεγάλο θυμό μαζί του αν ήμουν στη θέση σου και συγνώμη για το θάρρος που το γράφω αλλά πραγματικά δεν θα μπορούσα να ησυχάσω. Εν τω μεταξύ ο θυμός είναι υγεία αρκεί να μας βοηθά σε στόχους καλούς αλλά τώρα τι να πρώτο κατευνασεις; δεν έχετε κοινούς γνωστούς ελπίζω. Αν σε πάρει τηλέφωνο....... Θα λυγίσεις; ( αυτή είναι η ερώτηση που έκανα και σε εμένα πολλές φορές για να δω αν έχω μάθει από τα λάθη μου δεν στο παίζω ιστορία. ).

Γενικα οχι δεν εχουμε κοινους γνωστους,αλλα τον εχω δει δυο φορες απο τοτε που εγινε το σκηνικο,δεν μιλησαμε φυσικα...Αν με επαιρνε τηλεφωνο και εγω δεν εχω απαντησει ακομη στον εαυτο μογ τι θα εκανα...Επειδη δεν θελω να κανω ο,τι μου κανουν οι αλλοι ισως το σηκωνα και θα ηλπιζα σε μια συγγνωμη και ετσι θα επανακτουσα στο μυαλο μου οτι εκει εξω δεν υπαρχει τοσο κακος κοσμος...γιστι ειναι κατι που με βασανιζει και αυτο δεν μπορω να χωνεψω πως καποιοι ανθρωποι λειτουργουν ετσι οπως λειτουργουν χωρις να σκεφτονται τις συνεπειες των πραξεων τους...και πιστεθω παντα στην καλη πλευρα ολων...απο την αλλη ομως οφειλω στον εαυτο μου και στην αξιοπρεπεια μου να μην ξανασχοληθω ποτε με αυτον τον ανθρωπο,ο ιδιος δεν με ακουγε ποτε οταν το ηθελα εγω...οποτε γιατι να του δωσω ευκαιρια;αυτα σκεφτομαι καθε φορα που μου δημιουργειται αυτη η απορια και λεω να παρεκλινω προς τη δευτερη επιλογη,να μην ασχοληθω δηλαδη,γιατι μονο κακο θα μου κανει...του εχω δωσει πολλες ευκαιριες και μαλιστα προσπαθουσα πολυ και τον βοηθουσα οσο μπορουσα στη ζωη του γιατι ηξερα οτι ειχε προβληματα που τον ταλσιπωρουσαν...αυτος το καταλαβαινε οτι εγω ειμαι προθυμη να τον βοηθαω και να τον νοιαζομαι και πατουσε σε αυτο...οταν λοιπον χρειαστηκα μια φορα τη βοηθεια του αυτος οχι απλα με απερριψε,με εβγαλε και ψευτρα...οποτε δεν ξερω αν καταλαβαινεις το σκεπτικο μου αλλα ναι ετσι λεω να λειτουργησω

[Constantly curious]

Η υγιής επιλογή είναι να επιλέξεις να απομακρυνθείς από τον άνθρωπο που σε πλήγωσε όχι μια αλλά πολλές φορές. Ειδικά όταν χρειάστηκε να ανασυγκροτηθει για να σταθεί ανθρώπινα, για κάτι που έφερε ευθύνη κυρίως εκείνος, αποποιηθηκε την ευθύνη και φέρθηκε επιθετικά. Η δυνατή είσαι εσύ. Νομίζω πως αν τον συναντούσες κάτι μέσα σου θα έχει ραγίσει για εκεινον. Θα πιάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό να μην νιώθει πλέον κάτι θετικό. Ακόμα και να γίνει συνάντηση ο εαυτός σου θα θέλει να φύγεις μακριά του. Εύχομαι να λάβεις αποφασεις υπέρ του εαυτού σου και να μην " σε στοιχειώσει" η άδικη συμπεριφορά του. Συγκροτημενη συναισθηματική Καλοπροαιρετη είσαι.

[Georgewww]

@Christine15 Εγω διαφωνω με την επιλογη σου να το ριξεις αλλα πλεον ειναι αργα. Θα προτεινα για αρχη αν εχεις πνευματικο να πας να εξομολογηθεις, να βρει ηρεμια η ψυχη σου.

Με τον φιλο σου μη ξανασχοληθεις.. εκτος αν ερθει μετα απο ενα χρονο μετανιωμένος αλλαγμενος χωρις ουσιες κτλ με τη δουλεια του και δεις οτι οντως αλλαξε.. με επιφυλαξη παντα μπορεις να δωσεις ευκαιρια, αλλα προσωπικα δε νομιζω οτι αυτο θα συμβει ποτέ. Οπότε κοίτα αλλού, υπαρχουν τοσα καλα παιδια.

Περασες δυσκολα ναι, και εχεις ακομα δρομο μπροστα σου ... αλλα εισαι πολυ νεα.. πανε παρακατω, νεα αρχη, μη σε φαει το μαραζι σε τοσο μικρη ηλικια. Και οταν δυσκολευεσαι, ζητα τη βοηθειας της Παναγίας και νομιζω θα κανεις πιο καλες επιλογες ετσι. Εισαι πολυ νεα, το ξαναλεω... προχωρα, μπορεις να κανεις οτι θελεις στη ζωη σου, εισαι στην αρχη ακομα.

ΥΓ: Παντα προφυλαξη και ποτέ έκτρωση!!!

[Constantly curious]

George. Δεν το επέλεξε να συμβεί. Διάβασε ξανά τι έγραψε σε παρακαλώ. Είναι ευαίσθητο ζήτημα. Εκείνος αψηφισε την επιλογή της για προφύλαξη και επέβαλλε την επιθυμία του.

[Georgewww]

George. Δεν το επέλεξε να συμβεί. Διάβασε ξανά τι έγραψε σε παρακαλώ. Είναι ευαίσθητο ζήτημα. Εκείνος αψηφισε την επιλογή της για προφύλαξη και επέβαλλε την επιθυμία του.

"Του εστειλα και μήνυμα μετά την έκτρωση να τον ενημέρωσω τι έγινε και να τον διαβεβαιώσω ξανά ότι το παιδί ήταν σίγουρα μόνο δικό του."

? το διαβασα παλι αλλα .. παλι το ιδιο καταλαβα, οτι το εριξε. Εγω ειπα διαφωνω με την επιλογη της εκτρωσης γενικα και κατω απο οποιαδηποτε περιπτωση, αρα επελεξε να το ριξει, δεν ειμαι κριτης ουτε κρινω ... λεω απλα διαφωνω κτλ.
εγραψα "Εγω διαφωνω με την επιλογη σου να το ριξεις "

Καταλαβα κατι λαθος?

οσο για το "Εκείνος αψηφισε την επιλογή της για προφύλαξη και επέβαλλε την επιθυμία του" αν 'επέβαλλε' τοτε μιλαμε για βιασμό , αλλα μαλλον συμφωνησε η κοπελα οποτε ναι ειναι και δικη της επιλογη ... μετα απο παρακινηση δική του.

Διορθωστε με αν κανω λαθος, αυτο καταλαβα εγω.

[Christine15]

"Του εστειλα και μήνυμα μετά την έκτρωση να τον ενημέρωσω τι έγινε και να τον διαβεβαιώσω ξανά ότι το παιδί ήταν σίγουρα μόνο δικό του."

? το διαβασα παλι αλλα .. παλι το ιδιο καταλαβα, οτι το εριξε. Εγω ειπα διαφωνω με την επιλογη της εκτρωσης γενικα και κατω απο οποιαδηποτε περιπτωση, αρα επελεξε να το ριξει, δεν ειμαι κριτης ουτε κρινω ... λεω απλα διαφωνω κτλ.
εγραψα "Εγω διαφωνω με την επιλογη σου να το ριξεις "

Καταλαβα κατι λαθος?

οσο για το "Εκείνος αψηφισε την επιλογή της για προφύλαξη και επέβαλλε την επιθυμία του" αν 'επέβαλλε' τοτε μιλαμε για βιασμό , αλλα μαλλον συμφωνησε η κοπελα οποτε ναι ειναι και δικη της επιλογη ... μετα απο παρακινηση δική του.

Διορθωστε με αν κανω λαθος, αυτο καταλαβα εγω.

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το σχόλιο σου.Θα τα ξεκαθαρίσω ένα-ένα.Πριν την πράξη αυτός επέμενε να μην χρησιμοποιήσουμε προφύλαξη,εγώ επέμενα για το αντιθέτο.Εν τέλει τον έπεισα και έβαλε...Κατα τη διάρκεια της πράξης,δεν ξέρω σε ποια στιγμή ακριβώς έβγαλε το προφυλακτικό χωρίς προφανώς να δω ή να καταλάβω κάτι,ήμασταν και μες τα σκοτάδια οπότε ήταν ακόμη πιο εύκολο να το αφαιρέσει.Όταν τελειώνει λοιπόν,εκεί συνειδητοποιώ ότι δεν είχε προφυλακτικό και το είχε βγάλει.Όταν τον ρώτησα τι έκανε χρησιμοποίησε το πολύ αστείο "ε μου βγήκε καταλάθος και το έχασα"...τώρα αν αυτό θεωρείται συναίνεση δεν γνωρίζω,πάντως γνωρίζω ότι η πράξη αυτού του ανθρώπου σε ορισμένες ευρωπαϊκες χώρες θεωρείται και βιασμός,καθώς παραβιάζει τα θέλω μου και παίρνει αποφάσεις για το σώμα μου χωρίς τη δική μου έγκριση.Από εκεί και πέρα γενικώς οι απόψεις μου περί θρησκειών είναι λίγο διαφορετικές αν και έχω μητέρα η οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό τη θρησκεία,απλά εγω το βλέπω λίγο διαφορετικά.Επίσης το θέμα εκτρώσεως παρά το γεγονός ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση,ξέρω ότι το να το μεγαλώσω όπως μου είχε πει και ο πατέρας να το κρατήσουμε θα ήταν χειρότερο.Ο άνθρωπος αυτός με κοιτούσε με απέχθεια όσο συζητούσαμε το θέμα οπότε πέρα του ότι οι δικές μας ζωές θα πήγαιναν πίσω,το παιδί αυτό αν ζούσε θα μεγαλώνε σε ανθυγιεινές συνθήκες.Ο ίδιος ο πατέρας μου έλεγε να το μεγαλώσουν οι γονείς του...Συγγνωμη θεωρειτε πως θα επρεπε να εμπιστευτω ενα παιδι,αλομη και δικο μογ να μων ηταν,στα χερια τετοιων γονιων;Γιατι ειδαμε απο το γιο τους οτι δεν εκαναν και το πιο σωστο μεγαλωμα...και αυτοι να μην φταινε δηλαδη για να μην προστατευσαν το παιδι τους απο τις κακοτοπιες κατι εκαναν λαθος...Τελος παντων για να μην μακρυγορω δεν μετανιωνω την αποφαση μου.Τελος,δεν προκειται να επιστρεψω σε εναν τετοιο ανθρωπο και αυτο το γνωριζω...οπως ειπε και η κοπελα παραπανω,κατι μεσα μου παντα θα ειναι πληγωμενο,οπως ειπα τον εχω δει 2 φορες απο τοτε που εγινε αυτο απο μακρια παντα...και παγωνα μονο και μονο που τον εβλεπα και εφευγα κατευθειαν...αν τυχει να δω εστω και εναν φιλο του σε ενα κοινο μαγαζι που ειμαι εγω φευγω αμεσως για να μην υπαρχει πιθανοτητα να τον αντικρισω...Οποτε εκτος του οτι δυσκολευομαι να πιστεψω οτι σε εναν χρονο ενα τετοιο ατομο θα σοβαρευτει,ακομη και να το κανει δεν νοκιζω να γυρισει σε εμενα και ακομη και να γυρνουσε εγω δεν θα μπορουσα ποτε να ξεχασω τον τροπο που μου φερθηκε