Ήταν ο σύντροφός μου οριακος? - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast
Results 16 to 30 of 53
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Καλημέρα! Διανύω τις πρώτη εβδομάδα ενός δύσκολου χωρισμού μετά από μία σχέση τεσσάρων ετών. Δεν έχω καμία αμφιβολία πλέον ότι η σύντροφός μου ήταν και είναι μία οριακή προσωπικότητα, οπότε θα τολμήσω να πω ότι κατανοώ το πως νιώθεις. Αυτή η αίσθηση της "απώλειας" του εαυτού μου είναι πολύ γνώριμη.

  2. #17
    YokoChoco
    Guest
    Το έχετε χάσει τελείως όλοι εδώ μέσα.
    Ένας ''οριακός'' έχει κυκλοθυμική συμπεριφορά και διέπεται από την εγκατάλειψη-απόρριψη(πραγματική ή φανταστική) που προσπαθεί να αποφύγει.
    Οι ενάλλαγες που είχε ήταν επειδή φοβόταν ότι θα σε χάσει, λόγω φόβου, είχε σκαμπανεύασματα.
    Πρέπει πάντως ένας ''οριακός'' να παίρνει φάρμακο/φάρμακα και να βλέπει συστηματικά ψυχολόγο... ΟΜΩΣ, χρειάζεται και ο/η σύντροφος να έχει
    υπομονή και να είναι σταθερός όχι κυκλοθυμικός ή φοβικός γιατί έτσι δεν γίνεται δουλειά.

  3. #18
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    οι εναλαγες που ειχε ειναι επειδη ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ και ολα αυτα που λετε δε βλεπω να τον ενδιαφερουν ...

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by YokoChoco View Post
    Το έχετε χάσει τελείως όλοι εδώ μέσα.
    Ένας ''οριακός'' έχει κυκλοθυμική συμπεριφορά και διέπεται από την εγκατάλειψη-απόρριψη(πραγματική ή φανταστική) που προσπαθεί να αποφύγει.
    Οι ενάλλαγες που είχε ήταν επειδή φοβόταν ότι θα σε χάσει, λόγω φόβου, είχε σκαμπανεύασματα.
    Πρέπει πάντως ένας ''οριακός'' να παίρνει φάρμακο/φάρμακα και να βλέπει συστηματικά ψυχολόγο... ΟΜΩΣ, χρειάζεται και ο/η σύντροφος να έχει
    υπομονή και να είναι σταθερός όχι κυκλοθυμικός ή φοβικός γιατί έτσι δεν γίνεται δουλειά.
    Ναι αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να αποδεχτεί την ύπαρξη του προβλήματος και όχι να θεωρεί ότι για όλα φταίνε οι άλλοι

  5. #20
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    εγω δεν εχω καμια αμφιβολια οτι οι εναλαγες που ειχε ηταν επειδη στην αρχη δε γνωριζε την αληθεια και το με τι ειχε σχεση και οταν το εμαθε εγινε εξαλος αρα ο αρχικος εαυτος που αναφερεσε απλως δεν υπηρξε ποτε αφου οσο υπηρξε ηταν σε κατασταση υπνωσης , ψευδαισθησης

  6. #21
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    2
    Καλησπερα, τωρα ειδα το post σου, δε νομιζω να υπαρχει δυνατοτητα να μιλησουμε prive.. αν υπαρχει στειλε μου αν μπορεσεις

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by Berlin View Post
    Καλησπερα...
    Εχω βρεθει εγω στη θεση σου και σε κατανοω απολυτα. Ειχα σχεση για ενα χρονο με εναν ανθρωπο που ηταν οριακος. Εγω του το ανακοινωσα ψαχνοντας τροπο να ερμηνευσω τη συμπεριφορα του και συμβουλευομενη ψυχολογο. Η σχεση αυτη ηταν ενα ονειρο, ημασταν απολυτα ερωτευμενοι, με εκθειαζε και με καλυπτε συναισθηματικα, μου εδινε απλοχερα αγαπη, ερωτα, παθος, παρουσια. Μετα τον πρωτο καιρο κατι αρχισε να αλλαζει, εδειχνε καποια δειγματα ζηλειας, η ζηλεια αυτη αρχισε να κλιμακωνεται, μεχρι που τον επιασε μια ψυχωση οτι εχω καποιον 'αλλον' ενω δεν ειχα δωσει ποτε δικαιωμα να σκεφτει καν κατι τετοιο. Οταν του εμπαιναν αυτες οι ιδεες, ηταν τελειως στα ξαφνικα, και αλλαζε τελειως προσωπο, χρησιμοποιουσε λεκτικη βια, ειρωνια, τρομοκρατια και απειλες σε σημειο αλλες φορες να με εκνευριζει απιστευτα και να με φτανει στα ορια μου, και αλλες φορες να με φοβιζει και να τρεχω να απομακρυνθω κυριολεκτικα τρεχοντας. Οτι γλυκολογα μου ελεγε τη μια ωρα, την επομενη ηταν βρισιες, τα 'σ αγαπω' γινονταν 'σε μισω' και ετρεμα καθε μερα για το τι θα ακολουθουσε. Προσπαθησα να χωρισω πολλες φορες, αλλα γυρνουσα παντα πισω γιατι κατανοουσα οτι ειχε πολλα αρνητικα βιωματα απο το παρελθον, εβλεπα οτι ηταν ενας χρυσος ανθρωπος με πολλες δυνατοτητες και επειδη τον αγαπουσα ηθελα να τον βοηθησω. Ομως δεν ήθελε η δε μπορουσε ουτε ο ιδιος να βοηθησει τον εαυτο του, ειχε σαν μια ταση αυτοκαταστροφης. Τελικα εφυγα απο αυτη τη σχεση, με πολυ πονο γιατι τον αγαπουσα και ημουν ερωτευμενη οπως και ειμαι ακομα. Το κακο ειναι οτι απο αυτο το χωρισμο εχουν περασει πολλοι μηνες και κανενας αλλος ανθρωπος δε μπορει να αναπληρωσει το κενο μεσα μου που μου αφησε ο 'καλος' εαυτος του. Οπως και οτι επισης δε θελω να ερωτευτω ποτε ξανα-και να πονεσω τοσο πολυ στο 'μετα' και ουτε νομιζω οτι θα μπορεσω τοσο πολυ οσο ημουν με εκεινον. Ειχε την τρελα του, αλλα με αγαπησε 'τρελα' ετσι οπως ηθελα και ειχα αναγκη να αγαπηθω παντα.
    Τα ειπα ολα αυτα φευγοντας, του ειπα να παει σε ψυχιατρο, να βρει μια δουλεια, να σταματησει τις κακες συνηθειες, αλλα δεν καταφερε να αλλαξει και πολλα...
    Η σχέση που περιγράφεις μοιάζει πολύ με μια δική μου επίσης.

    Δεν ξέρω αν ήταν οριακός μιας και δεν υπήρχε διάγνωση (ή δεν μου το είπε) αλλά ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφεις.

    Ονειρικά στην αρχή, γλυκός, τρυφερός, ευγενικός, 100% παρόν στην σχέση και μετά από κάποιο διάστημα άρχισε να του κολλάει η ιδέα ότι υπάρχει άλλος φτάνοντας σε εντελώς παρανοικά σενάρια. Έφτασε να με παρακολουθεί (στην κοσμάρα μου εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα), άρχισε να υπάρχει ένας αδιόρατος φόβος ή απειλή χωρίς να μπορώ να το κάνω συγκεκριμένο αλλά για όλα έφταιγα εγώ, εκρήξεις θυμού από το πουθενά και για αστείους λόγους, μετά συγγνώμες, παρακάλια, δράματα και ξανά από την αρχή. Το πιο χαρακτηριστικό νομίζω ότι ήταν οι απίστευτες προβολές που έκανε και που άργησα να καταλάβω. Ο, τι σκεφτόταν ή ένιωθε το καταλόγιζε σε μένα. Πλήρης άρνηση στο να πάει σε ειδικό , κι αυτό το καταλόγιζε σε μένα και προσπαθούσε να με πείσει ότι είμαι διπλή προσωπικότητα κι ο ένας μου εαυτός τον αγαπάει ενώ ο άλλος τον κοροιδεύει και τον απατά...εφιαλτικό σκηνικό, αν δεν έφευγα τρέχοντας κι αν δεν ζητούσα βοήθεια από ειδικό νομίζω ότι θα έχανα το μυαλό μου.

    Η ζωή του γενικότερα ένα μπάχαλο. Ιστορικό με ουσίες και μπλεξίματα με τον νόμο, χρέη παντού από δουλειές που ξεκινούσε και είτε παρατούσε στην μέση είτε αναγκαζόταν να σταματήσει επειδή τα είχε κάνει μαντάρα, και ενώ ήταν πολύ κοινωνικός και συμπαθής στους αλλους, καμιά απολύτως κοντινή σχέση, κανένα άτομο εμπιστοσύνης, καχυποψία με όλους.

    Εντελώς τοξική κατάσταση, αλλά το "καλό" της κομμάτι, πιο καλό από κάθε φαντασία.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Η σχέση που περιγράφεις μοιάζει πολύ με μια δική μου επίσης.

    Δεν ξέρω αν ήταν οριακός μιας και δεν υπήρχε διάγνωση (ή δεν μου το είπε) αλλά ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφεις.

    Ονειρικά στην αρχή, γλυκός, τρυφερός, ευγενικός, 100% παρόν στην σχέση και μετά από κάποιο διάστημα άρχισε να του κολλάει η ιδέα ότι υπάρχει άλλος φτάνοντας σε εντελώς παρανοικά σενάρια. Έφτασε να με παρακολουθεί (στην κοσμάρα μου εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα), άρχισε να υπάρχει ένας αδιόρατος φόβος ή απειλή χωρίς να μπορώ να το κάνω συγκεκριμένο αλλά για όλα έφταιγα εγώ, εκρήξεις θυμού από το πουθενά και για αστείους λόγους, μετά συγγνώμες, παρακάλια, δράματα και ξανά από την αρχή. Το πιο χαρακτηριστικό νομίζω ότι ήταν οι απίστευτες προβολές που έκανε και που άργησα να καταλάβω. Ο, τι σκεφτόταν ή ένιωθε το καταλόγιζε σε μένα. Πλήρης άρνηση στο να πάει σε ειδικό , κι αυτό το καταλόγιζε σε μένα και προσπαθούσε να με πείσει ότι είμαι διπλή προσωπικότητα κι ο ένας μου εαυτός τον αγαπάει ενώ ο άλλος τον κοροιδεύει και τον απατά...εφιαλτικό σκηνικό, αν δεν έφευγα τρέχοντας κι αν δεν ζητούσα βοήθεια από ειδικό νομίζω ότι θα έχανα το μυαλό μου.

    Η ζωή του γενικότερα ένα μπάχαλο. Ιστορικό με ουσίες και μπλεξίματα με τον νόμο, χρέη παντού από δουλειές που ξεκινούσε και είτε παρατούσε στην μέση είτε αναγκαζόταν να σταματήσει επειδή τα είχε κάνει μαντάρα, και ενώ ήταν πολύ κοινωνικός και συμπαθής στους αλλους, καμιά απολύτως κοντινή σχέση, κανένα άτομο εμπιστοσύνης, καχυποψία με όλους.

    Εντελώς τοξική κατάσταση, αλλά το "καλό" της κομμάτι, πιο καλό από κάθε φαντασία.
    carbon λέμε! Είναι εκπληκτικές οι ομοιότητες των εμπειριών μας! Αυτό με τις προβολές που έγραψες, όταν το διάβασα ανατρίχιασα. Θυμήθηκα την απόγνωση που ένοιωθα την κάθε φορά που προσπαθούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να απολογηθώ για κάτι που δεν έκανα, να πείσω ότι λέω την αλήθεια. Νόμιζα ότι με λογικά επιχειρήματα θα κατάφερνα να δώσω μία λύση....να εξηγήσω. Μάταια! Η λογική, η ειλικρίνεια και οι καλές προθέσεις δεν έχουν καμία αξία απέναντι στην παράνοια (η οποία αποτελεί ένα από τα βασικά συμπτώματα).

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Πάντως...μάλλον τις ελκύω για κάποιο λόγο.... Νάρκισσος δεν είμαι, σίγουρα. Που θα πάει... θα το ανακαλύψω!

  10. #25
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    θα μπορουσες να πεις οτι στην αρχη ηταν γλυκος τρυφερος και μετα ανακαλυψε οτι αυτη που γνωρισε δεν ηταν ετσι ακριβως οπως την εμαθε και εγινε αλλος ανθρωπος αλλα σε κρατησε ξερεις γιατι

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    1,489
    Quote Originally Posted by aeolus74 View Post
    Πάντως...μάλλον τις ελκύω για κάποιο λόγο.... Νάρκισσος δεν είμαι, σίγουρα. Που θα πάει... θα το ανακαλύψω!
    Παρ ομοίως. Ούτε εγω ξέρω ακριβώς γιατί. Όντως προβληματίστηκα κάποια στιγμή μην ειμαι νάρκισσος, αλλά τα κύρια χαρακτηριστικά τους δεν τα έχω με τίποτα. Ακόμα και μια ξαδέρφη μου που είναι τέτοιου τύπου, με εμένα κάνει κυριως παρεα από το σοι.

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by GeorgeGr1 View Post
    Παρ ομοίως. Ούτε εγω ξέρω ακριβώς γιατί. Όντως προβληματίστηκα κάποια στιγμή μην ειμαι νάρκισσος, αλλά τα κύρια χαρακτηριστικά τους δεν τα έχω με τίποτα. Ακόμα και μια ξαδέρφη μου που είναι τέτοιου τύπου, με εμένα κάνει κυριως παρεα από το σοι.
    Οι οριακές προσωπικότητες διψούν για αγάπη, φροντίδα, κατανόηση και συναισθηματική ασφάλεια. Αν είσαι ένας άνθρωπος που θα το δώσει αυτό, αν είσαι ένας άνθρωπος μετρημένος, που ξέρεις να ακούς, να συναισθάνεσαι, να στηρίζεις, να κατανοείς και να δείχνεις παρουσία και σεβασμό, τότε ίσως γίνεις το επόμενο θύμα.

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Από την άλλη να πούμε ότι ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά ώς έναν βαθμό έχουμε όλοι μας. Το να θέλει κάποιος ή κάποια να είναι μαζί με μία όμορφη γυναίκα/άνδρα, δεν τον καθιστά απαραίτητα διαταραγμένο νάρκισσο.

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by aeolus74 View Post
    Οι οριακές προσωπικότητες διψούν για αγάπη, φροντίδα, κατανόηση και συναισθηματική ασφάλεια. Αν είσαι ένας άνθρωπος που θα το δώσει αυτό, αν είσαι ένας άνθρωπος μετρημένος, που ξέρεις να ακούς, να συναισθάνεσαι, να στηρίζεις, να κατανοείς και να δείχνεις παρουσία και σεβασμό, τότε ίσως γίνεις το επόμενο θύμα.
    Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνο το διάστημα που τον γνώρισα ήμουν σε μια φάση αυτομαστιγώματος και δεν είχα καθόλου πίστη στον εαυτό μου οπότε είναι σα να βρήκε έδαφος. Το γεγονός ότι είχε απόλυτη ανάγκη από αποδοχή ήταν σαφές από την αρχή. Επίσης αυτή η "τρέλα" του αφήνομαι να με παρασύρει κάτι, το ζω στο 100% ήταν κάτι που μου άρεσε οπότε κολλήσαμε. Μου έδινε την αίσθηση ότι ήταν σαν μικρό παιδάκι που οκ έκανε μερικές βλακείες, γινόταν υπερβολικός αλλά δεν μπορούσες να του κρατήσεις κακία. Εξάλλου ακόμα και οι ανεξήγητες εκρήξεις θυμού τέλειωναν γρήγορα και έδειχναν άνθρωπο βαθιά πληγωμένο που φοβόταν μην ξαναπληγωθεί. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχε συνείδηση όλων αυτών. Εκείνος πχ δεν αναγνώριζε τον φόβο στον εαυτό του, θεωρούσε πως δεν φοβάται τίποτα. Αυτό πιστεύω πως ήταν και ο λόγος των συνεχών προβολών.

    Είναι σαν το "κακό" κομμάτι που είχε, (που όλοι έχουμε και κακό κομμάτι) να μην μπορούσε να το αποδεχτεί για τον εαυτό του οπότε μέσω των προβολών προσπαθούσε να το φορτώσει στους άλλους.

    Διαφορετικά, αν μπορώ να δεχτώ ότι φοβάμαι πχ μην χάσω τον άλλον, δεν έχω λόγο να φτιάξω σενάρια ότι με απατά ή αν τα φτιάξω θα σκεφτώ το ενδεχόμενο πως αυτό μπορεί να είναι δικός μου φόβος. Όταν δεν δέχομαι πως φοβάμαι όμως, τότε οι φόβοι μου θα γίνουν σενάρια για να βγουν προς τα έξω.

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνο το διάστημα που τον γνώρισα ήμουν σε μια φάση αυτομαστιγώματος και δεν είχα καθόλου πίστη στον εαυτό μου οπότε είναι σα να βρήκε έδαφος. Το γεγονός ότι είχε απόλυτη ανάγκη από αποδοχή ήταν σαφές από την αρχή. Επίσης αυτή η "τρέλα" του αφήνομαι να με παρασύρει κάτι, το ζω στο 100% ήταν κάτι που μου άρεσε οπότε κολλήσαμε. Μου έδινε την αίσθηση ότι ήταν σαν μικρό παιδάκι που οκ έκανε μερικές βλακείες, γινόταν υπερβολικός αλλά δεν μπορούσες να του κρατήσεις κακία. Εξάλλου ακόμα και οι ανεξήγητες εκρήξεις θυμού τέλειωναν γρήγορα και έδειχναν άνθρωπο βαθιά πληγωμένο που φοβόταν μην ξαναπληγωθεί. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχε συνείδηση όλων αυτών. Εκείνος πχ δεν αναγνώριζε τον φόβο στον εαυτό του, θεωρούσε πως δεν φοβάται τίποτα. Αυτό πιστεύω πως ήταν και ο λόγος των συνεχών προβολών.

    Είναι σαν το "κακό" κομμάτι που είχε, (που όλοι έχουμε και κακό κομμάτι) να μην μπορούσε να το αποδεχτεί για τον εαυτό του οπότε μέσω των προβολών προσπαθούσε να το φορτώσει στους άλλους.

    Διαφορετικά, αν μπορώ να δεχτώ ότι φοβάμαι πχ μην χάσω τον άλλον, δεν έχω λόγο να φτιάξω σενάρια ότι με απατά ή αν τα φτιάξω θα σκεφτώ το ενδεχόμενο πως αυτό μπορεί να είναι δικός μου φόβος. Όταν δεν δέχομαι πως φοβάμαι όμως, τότε οι φόβοι μου θα γίνουν σενάρια για να βγουν προς τα έξω.
    Η κατάσταση που περιγράφεις ότι βρισκόσουν (χαμηλή αυτοπεποίθηση) ίσως πράγματι έδωσε πάτημα με την έννοια του ότι έδινες το μήνυμα ότι δεν θα τον αφήσεις, ότι είσαι αδύναμη να το κάνεις. Η χαμηλή σου αυτοπεποίθηση του έδινε μία αίσθηση ασφάλειας. Έχω γνωρίσει αρκετούς άνδρες που σκέφτονται έτσι. Τώρα για το θέμα των προβολών είναι βαθιά η συζήτηση. Εγώ συνδέω πάντως την έντονη τάση να προβάλουν τα πάντα στου άλλους, με την παντελή αδυναμία του να οριοθετήσουν τον εαυτό τους, και όταν μιλάω για "οριοθέτηση" εννοώ την πλήρη αδυναμία να αναγνωρίσουν τα όρια του εαυτού τους σε σχέση με τον άλλον. Ο άλλος δεν αναγνωρίζεται ως ένα αυτόνομο και διαφορετικό άτομο με τις δικές του σκέψεις και συναισθήματα, και εκεί είναι που μπερδεύεται το "δικό μου" με το "δικό σου". το ποιός νοιώθει τι δεν είναι ξεκάθαρο. Δεν ξέρω αν το ένιωθες κι εσύ αυτό, αλλά εγώ ένοιωθα μία συνεχή προσπάθεια συγχώνευσης. Υπάρχει μία θεωρία που υποστηρίζει ότι αυτό που ονομάζουμε φόβος εγκατάλειψης, είναι ουσιαστικά φόβος διαφοροποίησης. Το κάθε τι που τείνει να αποσχιστεί από την συγχώνευση, η κάθε προσπάθεια αυτονόμησης και διαφοροποίησης εκλαμβάνεται ως εγκατάλειψη.

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast

Similar Threads

  1. Ειμαι οριακος?
    By tzimani in forum Οριακή - Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας
    Replies: 4
    Last Post: 23-06-2019, 15:17
  2. Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας οριακός;;;
    By MariaBalabanova in forum Οριακή - Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας
    Replies: 59
    Last Post: 04-03-2017, 17:07
  3. Replies: 3
    Last Post: 22-01-2015, 01:00
  4. οριακος
    By d_o in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 25
    Last Post: 24-01-2011, 12:42
  5. οριακος
    By d_o in forum Οριακή - Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας
    Replies: 2
    Last Post: 24-01-2011, 01:23

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •