Νομίζω ότι αυτό που εννοεί ο ψυχολόγος είναι να μην το υπεραναλύεις στο μυαλό σου και να κάθεσαι να σκέφτεσαι από το πρωί ως το βράδυ. Δηλαδή να μη κάθεσαι και τελματώνεις ζώντας στο κεφάλι σου, αλλά να κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου και να έχεις ερεθίσματα.
Τώρα αν π.χ. σου έχει καρφωθεί ότι έχεις πρόβλημα στην καρδιά σου και πας από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ή στην κηδεία του τάδε που πέθανε από έμφραγμα, οκ, καλύτερα μείνει σπίτι και κοίτα το ταβάνι. Αλλά αν έχεις σκέψεις ότι είσαι καρδιοπαθής, αισθάνεσαι ταχυκαρδίες και σε πάρει τηλέφωνο η φίλη σου η τάδε να βγείτε έξω, καλύτερα θα περάσεις αν πεις "δε γαμιέται, ας πάω κι ότι γίνει" από το να κάθεσαι σπίτι στον καναπέ και να μετράς παλμούς.