Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[Sofia]

Illusion,

καλως ήρθες κ πάλι λοιπον

γραφεις πώς δεν εισαι ικανοποιημενος απο τον τροπο που επικοινωνεις ή που δειχνεις τα συναισθηματα σου στους φιλους σου. Σαφως για να το λες, σιγουρα θα βλεπεις καταστασεις κ θα νιωθεις συναισθηματα που σε κανουν να το υποστηριζεις. Παρολα αυτα λες οτι αισθανεσαι στεναχωρια ή σκεφτεσαι με τις ωρες δικα τους θεματα κ τους ακους. Σαν δλδ να υπάρχει ζωη μεχρι ενα σημειο κ μετα να διακοπτεται...Σαν να λειπει ενα κομματι, που ομως πιστευω πώς αφου βλεπεις οτι λειπει θα το βρεις.

Να σου πω επισης, πώς γραφοντας ολα αυτα τα λογια για τα παιδια που εγραψαν στο θεμα σου, κανεις με τον τροπο σου αυτο που λες οτι δεν κανεις (εδω τουλάχιστον). μιλας ομορφα κ επαινεις την κινηση καποιων. Δεν ειναι αυτο μια μορφη υποστηριξης?Εγω νομιζω πώς ειναι.

Οσο για την πιστη που λες πώς χανεις...ολοι το παθαινουμε, αλλοι περισσοτερο, αλλοι λιγοτερο. Ναι, ο βαθμος κανει την διαφορα. Αλλα αφου τωρα κανεις ενα βημα παραπανω: βγαινεις εξω, διεκδικεις τη ζωη σου, τους τροπους ζωης που ειχες στερηθει τοσο καιρο, δεν ειναι λογικο να πεφτεις καποιες φορες? Το πεσιμο ομως αυτο δεν ειναι μετα απο νεες δοκιμες, με νεα δεδομενα για τον εαυτο σου? Νομιζω πώς πολλα μπορεις να μαθεις απο αυτα κ να συνεχιζεις να τολμας. Με μεγαλυτερη πιστη καθε φορα, ειδικα οταν θα αρχιζουν να ερχονται κ τα πιο ενθαρρυντικα αποτελεσματα.

[Arsi]

Originally posted by Illusion
Καλησπέρα σε όλους.........είχα ανοίξει ένα θέμα πριν κανα μήνα νομίζω με τίτλο \"help palindromisi\" και έλεγα κάποια πράγματα για μένα εκεί με ψευδώνυμο illusions , αλλά είχα καιρό να συνδεθώ και ξέχασα τον κωδικό μου οπότε έφτιαξα καινούριο λογιαριασμό τώρα....
Θέλω να πω πως το συγκεκριμένο thread είναι πιστεύω το καλύτερο του φόρουμ.....το διάβαζα τώρα και έχουν γραφτεί τόσο υπέροχα...τόσο αληθινά πράγματα.....συγχαρητήρια στους συγγραφείς του......Επίσης σας θαυμάζω...όσους ασχολείστε με το φόρουμ σε συχνή βάση και πάντα έχετε να πείτε μια κουβέντα παρηγοριάς, μια απάντηση, μια συμβουλή ή να μοιραστείτε τη δική σας εμπειρία για να βοηθήσετε κάποιον που το έχει ανάγκη... εγώ ποτέ μου δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό , μου είναι τόσο δύσκολο να προσφέρω βοήθεια και παρηγοριά ή έστω συμπόνοια...στις μόνες περιπτώσεις που μου βγαίνει αβίαστα αυτό το συναίσθημα της προσφοράς είναι στα μικρά παιδιά και στα ζωάκια... Τους φίλους μου μπορώ να τους ακούω με τις ώρες να μου λένε τα προβλήματά τους και μπορεί μέσα μου να στεναχωριέμαι γι αυτούς αλλά αυτό που θα μου βγει είναι μια κάπως ψυχρή αντιμετώπιση του προβλήματος, θα καταναλώσω σκέψη γι αυτούς για να τους πω τη γνώμη μου αλλά δε θα δείξω συναίσθημα.
Τέλος πάντων......... κρίσεις πανικού κι εγώ , τα τελευταία 4 χρόνια, το άγχος να καιροφυλαχτεί σε κάθε κίνηση.....τα γνωστά σε όλους.......

Την επόμενη εβδομάδα μπαίνω στο 5ο έτος ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας, φάρμακα δεν παίρνω..... Μου έχει προσφέρει πολλά η ψυχοθεραπεία, δεν ξέρω πως θα ήμουν χωρίς αυτήν.....Παρόλα αυτά , αυτά τα χρόνια που θεράπευα τον εαυτό μου , είχα κάπως κρυφτεί απο τη ζωή για να μπορέσω με την ησυχία μου να γλύψω τις πληγές τόσων χρόνων......τους τελευταίους μήνες όμως αποφάσισα να βγω έξω....να παίξω......να ζήσω.... να νιώσω......... κι έτσι οι κρίσεις πανικού επέστρεψαν τόσο δυνατές.......μα τόσο....... κι όμως είπα ή τώρα ή ποτέ και πάλεψα, έσφιγγα τα δόντια κάθε μέρα και πάλευα, έλεγα μια μάχη ακόμα για να ζήσω μια ωραία στιγμή και τότε θα αξίζει τον κόπο, τότε θα αξίζουν όλα.... κι όταν κέρδιζα την στιγμή μου ένιιωθα μαχητής, ότι τα είχα καταφέρει........

δεν περιμένω φυσικά από κανέναν που δεν έχει ζήσει αυτο τον εφιάλτη να καταλάβει τις μάχες μου όμως μου φτάνει που τις καταλαβαίνω εγώ..........

όμως παιδιά..............νιώθω να χάνω πάλι την πίστη μου στον εαυτό μου......δεν φεύγουν οι ρημάδες οι κρίσεις, κι αυτή η καθημερινή μάχη έχει αρχίσει πάλι να με εξαντλεί.... έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως πάλι να τα παρατήσω, μήπως να γυρίσω στον ύπνο μου , στη φωλιά μου, στη κρυψώνα μου, ότι αρκετά το πάλεψα, αρκετά έζησα. Όμως ξέρω δε γίνεται να ζεις με διαλείματα, η ζωή είναι μια συνέχεια κι έτσι πρέπει να βιώνεται....όμως ώρες ώρες είναι τόσο δύσκολο.......
ουφ...........αυτά

Illusion γειά σου
Σ\'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και συ ομορφαίνεις το εν λόγω thread με τις δικές σου αλήθειες....
Απ\'οτι βλέπεις οι πιο πολλοί εδώ μέσα δίνουμε τις δικές μας μάχες και ζούμε έναν αγώνα που πολλές φορές μπορεί να είναι και σκληρός.
Προσωπικά δε βλέπω έναν άνθρωπο που δε μπορεί να βοηθήσει αλλά έναν άνθρωπο που θέλει να βοηθήσει ακόμα παραπάνω.Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο με αγάπη για το συνάνθρωπο και μόνο αυτό μπορεί να είναι αρκετό.Στη συγκεκριμένη φάση μπορεί να είσαι εσύ που χρειάζεσαι περισσότερο βοήθεια γι\'αυτό και να νιώθεις πως δεν έχεις όσα αποθέματα θα ήθελες.

Ο αγώνας σου μπορεί να είναι δύσκολος αλλά αξίζει να το παλέψεις κι ας γίνονται και διαλλέιματα.Η \'επανένταξη\' στη ζωή είναι δύσκολη ,ακόμα την προσπαθώ,την έχω καταφέρει σε σημαντικό βαθμό αλλά απ\'ότι βλέπεις τα πισωγυρίσματα ή η απαίτηση για επιπλεον αγώνα υπάρχει.......

Αν θες μοιράσου τον αγώνα σου,νομίζω γίνεται πιο ξεκούραστος όταν νιώθεις πως υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν,που αγωνίζονται κι αυτοί,που θέλουν όντος να σου συμπαρασταθούν γιατί μέσα από σένα βλέπουν τον εαυτό τους.

Illusion θα χαρώ πολύ να μοιράζεσαι μαζί μας τον αγώνα σου.....να\'σαι καλά και ...οι μάχες μέχρι την τελική νίκη δεν είναι όλες νικηφόρες ποτέ,μπορεί να ένιωσες μια \'ήτα\' με την επιστροφή των πανικών αλλά δεν ήταν παρά μια μάχη,υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για καινούριες που θα κερδηθούν.

Σου εύχομαι το καλύτερο

[Helena]

η αρχη σιγουρα μπορει να σε δυσκολευει -οπως και τον καθε ενα οταν επιχειρει να <ταραξει τα λιμναζοντα νερα>- αλλα αξιζει και με το παραπανω η προσπαθεια..στην κρυψωνα μας οσο και ασφαλης αν μας φαινεται..ειναι σιγουρο οτι δεν θα καταφερουμε και πολλα
καλη δυναμη σου ευχομαι

[Sofia]

Originally posted by Helena
η αρχη σιγουρα μπορει να σε δυσκολευει -οπως και τον καθε ενα οταν επιχειρει να <ταραξει τα λιμναζοντα νερα>- αλλα αξιζει και με το παραπανω η προσπαθεια..στην κρυψωνα μας οσο και ασφαλης αν μας φαινεται..ειναι σιγουρο οτι δεν θα καταφερουμε και πολλα

ειναι ετσι οντως...απλα η κρυψωνα ειναι πιο ελκυστικη, οταν ειναι τοσο γνωριμη καθε γωνια της.

το αγνωστο εχει φοβο, αλλα και τοση προκληση....που ευτυχως πολλες φορες ειναι δυσκολο να του αντισταθουμε.

[anwnimi]

Illusion,
καλώς ήρθες και πάλι

Θα συμφωνήσω με όλα όσα σου είπαν τα παιδιά...
Όσο για τη σκέψη του να μπεις πάλι στην ασφαλή φωλιά σου, αχ και να\'ξερες πόσες φορές κι αν την έχω κάνει και συνεχίζω να την κάνω...
Να κανακεύσω και πάλι τον εαυτό μου, να τεμπελιάσω, να μη με νοιάζει τίποτα.
Παρόλο που ξέρω ότι αυτό θα με πάει πίσω και πάλι, να φοβάμαι...
Όμως, Illusion, να ξέρεις, η ζεστή φωλιά σου δεν είναι πουθενά εξω άπό εσένα, πχ στο σπίτι σου...
Αλλά μέσα σου...
Εσύ είσαι το σπίτι σου.
Φτιάξε τη φωλιά μέσα σου όσο πιο ζεστή γίνεται...
Και θα την έχεις μαζί σου όπου κι αν πας.

Επίσης όταν ταξιδεύω που τότε εμένα πάνε να με πιάσουν τα γνωστά σκέφτομαι ότι ταξιδεύω στο σπίτι μου... Αφού η γη είναι το σπίτι μου, το σπίτι όλων...

[Illusion]

Originally posted by Sofia
Illusion,

καλως ήρθες κ πάλι λοιπον

γραφεις πώς δεν εισαι ικανοποιημενος απο τον τροπο που επικοινωνεις ή που δειχνεις τα συναισθηματα σου στους φιλους σου. Σαφως για να το λες, σιγουρα θα βλεπεις καταστασεις κ θα νιωθεις συναισθηματα που σε κανουν να το υποστηριζεις. Παρολα αυτα λες οτι αισθανεσαι στεναχωρια ή σκεφτεσαι με τις ωρες δικα τους θεματα κ τους ακους. Σαν δλδ να υπάρχει ζωη μεχρι ενα σημειο κ μετα να διακοπτεται...Σαν να λειπει ενα κομματι, που ομως πιστευω πώς αφου βλεπεις οτι λειπει θα το βρεις.

Να σου πω επισης, πώς γραφοντας ολα αυτα τα λογια για τα παιδια που εγραψαν στο θεμα σου, κανεις με τον τροπο σου αυτο που λες οτι δεν κανεις (εδω τουλάχιστον). μιλας ομορφα κ επαινεις την κινηση καποιων. Δεν ειναι αυτο μια μορφη υποστηριξης?Εγω νομιζω πώς ειναι.

Οσο για την πιστη που λες πώς χανεις...ολοι το παθαινουμε, αλλοι περισσοτερο, αλλοι λιγοτερο. Ναι, ο βαθμος κανει την διαφορα. Αλλα αφου τωρα κανεις ενα βημα παραπανω: βγαινεις εξω, διεκδικεις τη ζωη σου, τους τροπους ζωης που ειχες στερηθει τοσο καιρο, δεν ειναι λογικο να πεφτεις καποιες φορες? Το πεσιμο ομως αυτο δεν ειναι μετα απο νεες δοκιμες, με νεα δεδομενα για τον εαυτο σου? Νομιζω πώς πολλα μπορεις να μαθεις απο αυτα κ να συνεχιζεις να τολμας. Με μεγαλυτερη πιστη καθε φορα, ειδικα οταν θα αρχιζουν να ερχονται κ τα πιο ενθαρρυντικα αποτελεσματα.

Γεια σου Σοφία, χεχε με την ευκαιρία να πω ότι είμαι κοριτσάκι :P Ναι έχεις δίκιο σαν να λείπει ένα κομμάτι......... όσο για το φόρουμ εδώ είναι πιο εύκολο να δείξω κάποια πράγματα γιατί γίνεται γραπτά και ανώνυμα....αν όμως ήθελα να πάρω κάποιον μια αγκαλιά για συμπαράσταση, όσο κι αν το ήθελα δεν θα μπορούσα να το κάνω...σαν κάτι να με σταματάει.... τέλος πάντων...

όσο για τα νέα δεδομένα που προστίθενται σε κάθε \"επανεκίνηση\", και σ αυτό έχεις δίκιο....μετά από κάθε τόλμημα η αλήθεια είναι πως έχω πιο πολλές πληροφορίες για \"βάση\" και κάποιες φορές τις εμπιστεύομαι στα τυφλά προκειμένου να βρω το κουράγιο να ξαναεπιχειρήσω κάτι που φοβάμαι αλλά που μου άρεσε.... του τύπου \" όταν είχα πάει εκεί είχα νιώσει όμορφα, άρα όσο κι αν τώρα φένεται τρομακτικό η ανούσιο, θα ξαναπάω αφού ξέρω πια πως όταν πηγαίνω νιώθω καλά\".... και πολλές φορές ευτυχώς πιάνει...

[Illusion]

Originally posted by Arsi
Illusion γειά σου
Σ\'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και συ ομορφαίνεις το εν λόγω thread με τις δικές σου αλήθειες....
Απ\'οτι βλέπεις οι πιο πολλοί εδώ μέσα δίνουμε τις δικές μας μάχες και ζούμε έναν αγώνα που πολλές φορές μπορεί να είναι και σκληρός.
Προσωπικά δε βλέπω έναν άνθρωπο που δε μπορεί να βοηθήσει αλλά έναν άνθρωπο που θέλει να βοηθήσει ακόμα παραπάνω.Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο με αγάπη για το συνάνθρωπο και μόνο αυτό μπορεί να είναι αρκετό.Στη συγκεκριμένη φάση μπορεί να είσαι εσύ που χρειάζεσαι περισσότερο βοήθεια γι\'αυτό και να νιώθεις πως δεν έχεις όσα αποθέματα θα ήθελες.

Ο αγώνας σου μπορεί να είναι δύσκολος αλλά αξίζει να το παλέψεις κι ας γίνονται και διαλλέιματα.Η \'επανένταξη\' στη ζωή είναι δύσκολη ,ακόμα την προσπαθώ,την έχω καταφέρει σε σημαντικό βαθμό αλλά απ\'ότι βλέπεις τα πισωγυρίσματα ή η απαίτηση για επιπλεον αγώνα υπάρχει.......

Αν θες μοιράσου τον αγώνα σου,νομίζω γίνεται πιο ξεκούραστος όταν νιώθεις πως υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν,που αγωνίζονται κι αυτοί,που θέλουν όντος να σου συμπαρασταθούν γιατί μέσα από σένα βλέπουν τον εαυτό τους.

Illusion θα χαρώ πολύ να μοιράζεσαι μαζί μας τον αγώνα σου.....να\'σαι καλά και ...οι μάχες μέχρι την τελική νίκη δεν είναι όλες νικηφόρες ποτέ,μπορεί να ένιωσες μια \'ήτα\' με την επιστροφή των πανικών αλλά δεν ήταν παρά μια μάχη,υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για καινούριες που θα κερδηθούν.

Σου εύχομαι το καλύτερο

Arsi σ ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια Ναι όντως είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις και τις μάχες άλλων που περνάνε τα ίδια με εσένα...και το κυριότερο να ξέρεις οτι όταν πεις \"κρίση πανικού\" ή \"άγχος\" να νιώθεις πως ο άλλος θα το καταλάβει σε όλο του μεγαλείο !!!

κι εγώ σου εύχομαι το καλύτερο όπως και σε όλους στο φόρουμ....
χτες μετά από αυτή τη φρικιαστική ημέρα που ξεκίνησε με βαρβάτη κρίση, είχα ένα πολύ ωραίο βράδυ με ήρεμες ερωτικές στιγμές και ένιωσα πολύ ευγνώμων , καθώς και νικήτρια πάλι έστω και λίγες ώρες αφού αυτές τις στιγμές τις διεκδίκισα και τις κέρδισα !

[Illusion]

Originally posted by anwnimi
Illusion,
καλώς ήρθες και πάλι

Θα συμφωνήσω με όλα όσα σου είπαν τα παιδιά...
Όσο για τη σκέψη του να μπεις πάλι στην ασφαλή φωλιά σου, αχ και να\'ξερες πόσες φορές κι αν την έχω κάνει και συνεχίζω να την κάνω...
Να κανακεύσω και πάλι τον εαυτό μου, να τεμπελιάσω, να μη με νοιάζει τίποτα.
Παρόλο που ξέρω ότι αυτό θα με πάει πίσω και πάλι, να φοβάμαι...
Όμως, Illusion, να ξέρεις, η ζεστή φωλιά σου δεν είναι πουθενά εξω άπό εσένα, πχ στο σπίτι σου...
Αλλά μέσα σου...
Εσύ είσαι το σπίτι σου.
Φτιάξε τη φωλιά μέσα σου όσο πιο ζεστή γίνεται...
Και θα την έχεις μαζί σου όπου κι αν πας.

Επίσης όταν ταξιδεύω που τότε εμένα πάνε να με πιάσουν τα γνωστά σκέφτομαι ότι ταξιδεύω στο σπίτι μου... Αφού η γη είναι το σπίτι μου, το σπίτι όλων...

Γεια σου anwnimi !! αχ αυτή η σκέψη πόσο θελκτική φένεται όταν παίρνει τη μορφή της επιθυμίας τις δύσκολες ώρες.....όμως ναι τις περισσότερες φορές δεν προσφέρει τίποτα δυστυχώς.......

Αυτό που είπες όμως για τη φωλιά που πρέπει να φτιάξω μέσα μου με ανακούφισε και μου ταίριαξε πολύ σαν σκέψη....θα προσπαθήσω να το θυμάμαι !!!!!!!!!

Helena γεια σου κι εσένα! καλώς σας βρήκα.... ναι ίσως σιγά σιγά θα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τις φουρτούνες ή έστω τα κυματάκια....

Arsi παρόλα αυτά νομίζω ότι σου έβγαλα το thread εκτός θέματος γιατί εκτός από το πρώτο post τα υπόλοιπα ήταν σκέψεις after-κρίση και όχι εν ώρα... Για τα εν ώρα βέβαια έχω ολόκληρο αρχείο στο ημερολόγιο μου αφού πολλές φορές για να ανακουφίσω την ένταση πιάνω στυλό κι αρχίζω και γράφω όλες αυτές τις ζοφερές σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου εκέινες τις ώρες... τελικά σίγουρα βοηθάει η εξωτερίκευση

[Arsi]

Originally posted by Illusion Για τα εν ώρα βέβαια έχω ολόκληρο αρχείο στο ημερολόγιο μου αφού πολλές φορές για να ανακουφίσω την ένταση πιάνω στυλό κι αρχίζω και γράφω όλες αυτές τις ζοφερές σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου εκέινες τις ώρες... τελικά σίγουρα βοηθάει η εξωτερίκευση

Axxx τι ωραίο Illusion......κι εμένα αυτός είναι τρόπος εκτόνωσής μου....δε με πιάνει συχνά ρε γμτ όμως......πρέπει να είμαι όντος στα άκρα-στην κρίση μέσα βουτηγμένη ως το κόκκαλο.Γράψε κάτι αν θες!!!!!!
Μέσα στην κρίση πιστεύω φαίνονται παράξενες πτυχές της ψυχής.....

Όσο για το off topic σιγά......όλα στην κρίση που περνάμε είναι και οι συζητήσεις και όλα κι ας μην είναι γραπτά κείμενα κι ας είναι απλές συζητήσεις......
να είσαι καλά)

[Arsi]

Originally posted by Illusion.
..... είχα ένα πολύ ωραίο βράδυ με ήρεμες ερωτικές στιγμές και ένιωσα πολύ ευγνώμων , καθώς και νικήτρια πάλι έστω και λίγες ώρες αφού αυτές τις στιγμές τις διεκδίκισα και τις κέρδισα !

Xαίρομαι...καλή συνέχεια στον αγώνα σου...
όλα θα πάνε καλά.....

[weird]

Καλωσήρθες και απο εμένα illusion! Πίσω απο τις γραμμές σου διακρίνω έναν άνθρωπο με πολλή θέληση μέσα του. Και η θέληση, η υπομονή, το κουράγιο και η πάλη, είναι τα συστατικά της δύναμής μας....



Να μοιράζεσαι με εμάς ότι έχεις ανάγκη.

[weird]

Γαλλία... Παρίσι.

Όμορφα.
Μουσεία, βολτούλες, άρωμα κόκκινου κρασιού, ρομαντικά στενάκια κι ο Σηκουάνας περήφανο νερό - ατσάλι που χωρίζει την πόλη στα δύο. ΜΟυ αρέσει πολύ αυτή η πόλη.

Πέρασα φαινομενικά ευχάριστα.

Μέσα μου όμως.... μέσα μου μια μικρή άβυσσος.
Που άλλοτε γινότανε μεγάλη, έτοιμη να με καταπιεί.

Οι φοβίες είναι πια παρελθόν, το ίδιο κι οι πανικοί.

Μα η άβυσσος είναι εκεί.

Το κενό
το άγριο κενό
που με μαστίζει
με θερίζει απο μέσα
μια απουσία τόσο ισχυρή
που κάθε παρουσία αφανίζει.

Πώς να το χαιδέψω
το τίποτα
πώς να το αγγίξω
πώς να δαμάσω το χαοτικά
άδειο
πώς να το γεμίσω?

Είμαι σε βαθιά απόγνωση και
κάτι μέσα μου πονάει
βουβά
κάτι μέσα μου όλο σκληραίνει
γίνεται άψυχο
άκαρδο

Την ψυχή μου παλεύω να σωσω
αυτήν
την ζεστασιά μου
το να είμαι άνθρωπος
κι όχι έρμαιο ορμών σκοτεινών
αβυσσαλέων συναισθημάτων
οχι

Βράζει μέσα μου μιαν Οργή
τόσο πανάρχαιη
που με συγκλονίζει
σαν τανάλια
παγιδεύει την ανάσα μου
και κάνει όλο το σώμα μου να τρέμει
Τόσος θυμός
Τόση θυμωμένη λάμψη στο βλέμμα!

Κι εγώ να συνταράσομαι ολόκληρη
και να νιώθω οτι θα γίνω χίλια μικρά κομμάτια
οτι θα σπάσω.
Γιατί τόση οργή?
Και πώς να την ακουμπήσω πώς?
Όταν καίει,
όταν αχνίζει πάνω μου.

Πετάω φλόγες και δηλητήρια
με την γλώσσα μου
ιδίως σε εκείνους που αγαπώ

όλα και όλοι
μου φταίνε στο
άβατο σκοτάδι μου
και χώρος για φως
δεν μένει
παρά μόνο για σκιές.

Δεν θέλω να είμαι το Τέρας,
η Κόλαση,
μα ο Παράδεισος που έχω μέσα μου...

Μια γη της Επαγγελίας
που όμως
τωρα
τόσο μακριά βρίσκεται
που δεν μπορώ καν να την
αγναντέψω.

Μακάρι
το ύφασμα της ψυχής μου
να μην λιώσει
Να αντέξει.

Δεν θέλω να χαθώ.

[Alterego]

Το ποιημα εκλπληκτικο. \"Η απουσια ειναι τοσο ισχυρη,που καθε παρουσια αφανιζει\"
Γλυκεια μου,ισως ειναι καιρος να ζησει με την αβυσσο μεσα σου.Αυτον τον δρομο γνωριζεις και εχεις..Ισως μεσα σπο αυτο το κενο χαθει και η οργη και το τερας μεσα σου.Δεν ξερω αν δαμαζεται το τιποτα και το κενο,ξερω οτι μπορει να σε οδηγησουν σε πολλα μερη που ισως να μην εχεις παει,μενουν απατητα και πρεπει βαρια και δυνατα να τα περπατησεις.Οσο δεν φοβασαι,δεν θα λυγιζεις.Οσο ελπιζεις και παλευεις δεν θα λυγισεις.Μην παψεις ποτε να πιστευεις στην τοση ομορφη ψυχη που κουβαλας.Μην....Κανε τον πονο σου γραπτο,το κενο διηγημα και την αβυσσο παραμυθι και θα μεινουμε ζωντανοι.Γιατι αγαπαμε την ζωη,με αβυσσους η μη.Και εσυ την αγαπας τοσο πολυ που μπορεις να την κανεις πραγματικοτητα.

Καλη σας ημερα..

[Alterego]

Νιωθω να στενευουν τα ορια.Να χανομαι και να βουλιαζω.Με πιανει κομπος στο στομαχι και αρχιζει το αιμα να ανεβαινει στο κεφαλι.Χανω για λιγο την αναπνοη μου..Και αναρωτιεμαι,γιατι με τρομαζει τοσο η ιδεα να κυκλοφορω μεσα σε πληθος;Γιατι ειμαι σε ενταση οταν περπατω και κοιταζω συνεχεια δεξια αριστερα με την ιδεα οτι απειλουμαι;Γιατι δεν μπορω να μπω στο μετρο να παω μια βολτα;..γιατι σκεφτομαι συνεχεια οτι κατι κακο θα ξεσπασει απο λεπτο σε λεπτο;Γιατι δεν μπορω να υπαρχει απολυτη ησυχια οταν θα κοιμιθω και θελω διαρκως κατι να ακουω;δεν μπορω την σιωπη,την φοβαμαι..νιωθω οτι θα ξεσπασει πανικος.Γιατι οι σκεψεις μου καποιες φορες ειναι τοσο δυνατες;Τι θελει αλλο ο φοβος απο εμενα και γιατι επιμενω να τον αγνοω παρα να τον καταλαβω;....

[Ακροβατης]

Tι ομορφα λογια και συναισθηματα!χαιρομαι να σας διαβαζω...σας θαυμαζω που γραφετε αυτες τις σκεψεις εν ωρα κρισης.εγω δεν το τολμαω...