Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[Alterego]

Μερικες φορες το μονο που χρειαζεσαι για να τα καταγραψεις ειναι απογνωση.....
Θα δεις ποσο καλυτερα θα νιωθεις που δεν θα το πιστευεις...γιαυτο γραψε...και οτι βγει.
την καλημερα μου

[narnia]

Originally posted by Alterego
Μερικες φορες το μονο που χρειαζεσαι για να τα καταγραψεις ειναι απογνωση.....

Σε μια στιγμή απόγνωσης, σε μια προσπάθεια να με σώσω (γιατί ενδόμυχα με αγαπώ λιγάκι), ήρθα εδώ και \"κοινώνησα\" μαζί σας, χωρίς πριν να έχω διαβάσει ή να ξέρω πως υπάρχει το forum. Δεν θα το έβρισκα αν δεν υπήρχε η απόγνωση. Με οδήγησε και με οδηγεί πολλές φορές στο κατόπι σας. Αλλά υπάρχει τώρα πια και η ανταπόδωση , η χαρά να μοιραστώ και να μάθω μαζί με όλους. Λέω χαρά κι ας είναι τελικά το τελευταίο που διακρίνεις. Είναι χαρά να μπορείς να μοιραστείς. Είναι χαρά να αγωνιάς για άγνωστα πρόσωπα που βγάζουν την απόγνωσή τους και την απλώνουν μπροστά σου. Είναι χαρά να ταξιδεύεις μαζί με συνοδοιπόρους καλούς και συμπονετικούς.

[Alterego]

Ακριβως......οπως ειπες ειναι ευλογια να συνομιλας με ανθρωπους που σε νιωθουν..Ειναι ευλογια να ξερεις και να νιωθεις πως δεν εισαι μονος.Ευχαριστω που υπαρχετε..

[Ακροβατης]

οταν επαθα τις πρωτες κρισεις πανικου πριν 5 χρονια ημουν ενετελως ανιδεη για το το τι προκειται,νομιζα οτι ημουν η μονη που το παθαινα,φοβομουν για τη ζωη μ και ολα αυτα π σαφως βιωνεται ολοι,επειδη στην περιπτωση μου σταματησαν οι κρισεις εδω και 2 χρονια αλλα μονιμα ζω σε μια κριση πανικου δεν μπορουσα να καταλαβω και να εξηγησω τι μου συνεβαινε...και ξαφνικα παταω στην αναζητηση κριση πανικου και μου βγηκε το φορουμ.η αγαλιαση μου ηταν τοσο μεγαλη οταν διαβασα τις εμπειριες σας και καταλαβα οτι ειναι διατραχη πανικου αυτο π εχω,οτι απλα βρισκομαι σε μια κατασταση μονιμου και ανεξελεγτου φοβου.ειδα οτι δεν ειμαι μονη μου και ουτε τρελη που ενιωθα ολα αυτα τα δυσαρεστα ψυχοσωματικα ολη μερα καθε μερα.σας ευχαριστω

[Alterego]

Παρομοιως...πριν 3 χρονια εψαχνα κατι να με λυτρωσεις απο τις εμμονες και την ανησυχια που ενιωθα καθε μερα.Και βρηκα αυτο το φορουμ και απο τοτε το αγαπω τοσο πολυ οσο και τα ατομα του και ας μην το εχω γνωρισει ποτε απο κοντα.Τι σημασια εχει;Με καταλαμβαινουν και με νιωθουν..δεν με θεωρουν εξωγιηνο οπως ενιωθα.Εδω μπορω να εκφραζομαι χωρις να φοβαμαι...Ευχαριστω

[Arsi]

Weird μου,καλώς ήρθεςΤι ωραίο το ποιήμα σου!Πολύ ωραίο,ένα κομμάτι ακόμα που έρχεται απ\'το απλησίαστο βάθος......
Τελικά στο βάθος ακόμα και τα τρομαχτικά κομμάτια είναι όμορφα.......
Σε θαυμάζω που τολμάς και βλέπεις τόσο μέσα σου.

Alter μου,narnia,olgaki κι εγώ εν μέσω απόγνωσης βρήκα αυτό το φόρουμ όπως και πολλά άλλα δλδ....λύσεις που μας στρέφει ο εαυτός μας όταν είμαστε στο χειλος......
καλημέρα σας

[Alterego]

Καλημερα σου γλυκεια μου.Και καλο μηνα..

[Arsi]

Καλό μήνα να έχουμε παιδιά!
Αχχχ δεν είμαι πολύ καλά αλλά δε μπορώ να το βγάλω από μέσα μου με τίποτα.....

[weird]

Πόσες φωνούλες μαζεύτηκαν εδώ πρωι πρωι?
Τι ευχάριστη καλημέρα να σας διαβάζω όλους....

Κι ας μην είμαστε και στα καλύτερά μας.

Αρσι μου, χθες, γράφοντας εδώ, κατάφερα να βγάλω ένα κομματάκι απο μέσα μου... αυτοί οι στίχοι που τόσο αυθόρμητα έγραψα με αλάφρωσαν.

Θα βρεις έναν τρόπο να το εξωτερικεύσεις! Είμαι σίγουρη

Μια ζεστή αγκαλιά σε κάθε έναν που την έχει ανάγκη.

[weird]

Originally posted by Alterego
Το ποιημα εκλπληκτικο. \"Η απουσια ειναι τοσο ισχυρη,που καθε παρουσια αφανιζει\"
Γλυκεια μου,ισως ειναι καιρος να ζησει με την αβυσσο μεσα σου.Αυτον τον δρομο γνωριζεις και εχεις..Ισως μεσα σπο αυτο το κενο χαθει και η οργη και το τερας μεσα σου.Δεν ξερω αν δαμαζεται το τιποτα και το κενο,ξερω οτι μπορει να σε οδηγησουν σε πολλα μερη που ισως να μην εχεις παει,μενουν απατητα και πρεπει βαρια και δυνατα να τα περπατησεις.Οσο δεν φοβασαι,δεν θα λυγιζεις.Οσο ελπιζεις και παλευεις δεν θα λυγισεις.Μην παψεις ποτε να πιστευεις στην τοση ομορφη ψυχη που κουβαλας.Μην....Κανε τον πονο σου γραπτο,το κενο διηγημα και την αβυσσο παραμυθι και θα μεινουμε ζωντανοι.Γιατι αγαπαμε την ζωη,με αβυσσους η μη.Και εσυ την αγαπας τοσο πολυ που μπορεις να την κανεις πραγματικοτητα.

Καλη σας ημερα..

Φιλε μου, δεν είναι ποίημα... είναι το τραγούδι της ψυχής μου δοσμένο με σκόρπια λόγια
Θα ακούσω την συμβουλή σου...

είναι απο τις πιο πολύτιμες που μου έχουν δώσει.

Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω στην ομορφιά της ψυχής μου.

Ναι, έχω μια όμορφη ψυχή.

Ακόμα κι αν κάποιες φορές φέρομαι αναίσθητα, μικρόψυχα και σαν \"τέρας\". Ακόμα και τότε.

Γιατί πίσω απο το θυμωμένο μου πρόσωπο, κρύβεται ένα απεγνωσμένο παιδί που ζητά προσοχή και αγάπη.

Και ξέρω οτι μπορεί να μην τα καταφέρνω πάντα να βγάζω αυτό το όμορφο που έχω μέσα μου, ζεστασιά και θαλπωρή, να μην καταφέρνω να νιώθω ήρεμη, αλλά σημασία έχει που παλεύω.

Και τα έχω καταφέρει τόσες φορές και θα τα καταφέρω κι άλλες τόσες.


Αχ, όταν τρωγόμαστε, με τον Άλλο... τελικά με τον ίδιο μας τον εαυτό τρωγόμαστε....

μας δίνω τροφή για προβληματισμό.

Αυτόν τον καιρό, τρώγομαι πολύ με τον εαυτό μου.

Όμως επειδή δεν μπορώ να με ξεπετσιάσω όσο θα ήθελα, βάζω στο παιχνίδι και τον άλλο.
Κάπου, πρέπει να διοχευτέυται η ένταση μάλλον.

Γι αυτό όταν δεν είμαι στα πολύ καλά μου, προτιμώ να έχω χρόνο μόνο με εμένα.
Να μην μπερδεύομαι.


Καλή συνέχεια στην μέρα μας !

[Ακροβατης]

σε θαυμαζω για το θαρρος σου αρσι μ και για το πως κοιτας καταματα τον εαυτο σου.καλο μηνα να εχεις και μια ομορφη μερα

[Illusion]

Καλημέρα σε όλους!

Weird καλώς ήρθες κι εσύ από τη Γαλλία κι ευχαριστώ για το καλωσόρισμα κ τα λόγια σου

\'Αλλο ένα ανήσυχο πρωινό ξημέρωσε...αυτό το δυσοίωνο συναίσθημα, η διάχυτη ανησυχία, ο ακαθόριστος φόβος,ξύπνησαν μαζί μου και σήμερα...όχι σε μορφή κρίσης ευτυχώς....ξέρω ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας σιγά σιγά θα υποχωρήσουν, ώσπου το βράδυ θα μπορώ και πάλι να αναπνέω πιο αβίαστα. Πόσο θα ήθελα να μου υποσχεθεί κάποιος ότι δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ....Όμως ξέρω ότι δε θα γίνει...
Σήμερα έχω συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή μου, η πρώτη μετά τη διακοπή για καλοκαίρι, κι έχω τόσα να πω, αναρωτιέμαι αν θα μου φτάσει ο χρόνος...
Η κρίση μου επηρεάζεται τόσο πολύ από την ευαίσθητη ψυχολογία μου αυτές τις ώρες και θολώνει, και δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...

[narnia]

Alter, olgaki καλά να είσαστε προέχει η υγεία σας, η υγεία όλων κι όσο για τις εξετάσεις χαλαρά. Τα έχω περάσει, έπεφταν γύρω μου τα τείχη, άγχος, ταχυκαρδίες, κρίσεις. Τέλειωσαν όλα. Αξιζε? Δεν ξέρω ακόμα να σας πω τί κέρδισα. Μια μόνιμη συντροφιά αγχωτική να ξυπνάει μέσα μου και να μου σκοτεινιάζει τις μέρες. Κάνουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι μπορούμε, ό,τι δύνεται? Κάνουμε το σωστό για μας? Ποτέ.

[Arsi]

Originally posted by Illusion
..... το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...

Παιδιά αυτήν την περίοδο είμαι σε μια κατάσταση πολύ ανατρεπτική για τη ζωή μου.Καλούμαι να επιλέξω έναν δρόμο.Δυναμικά.
Συγχρόνως μου συμβαίνει κάτι άλλο.Ποτέ μου δεν είχα σχέση με πανικούς(εκτός από 2 καταστάσεις οι οποίες ήταν πολύ αγχωτικές και πρέπει να πέρασα 2 επεισόδια μικρής έντασης απ\'ότι μου είπε ψυχολόγος).Νιώθω διαρκώς ένα συναίσθημα σαν να πάει να κλείσει ο λαιμός μου και να μη μπορώ να πάρω αέρα.Ειδικά το πρωί που βγήκα έξω στο λεωφορείο και σε μια υπηρεσία που πήγα ήταν πολύ έντονο.Φοβάμαι μην τυχόν είναι η αρχή γνωριμίας με πανικούς.Απ\'την άλλη πέρασα τόσο δυνατές κρίσεις και αγχωτικές καταστάσεις και δε μου είχαν παρουσιαστεί,τώρα που είμαι σχετικά καλά θα παρουσιαστούν?Δεν ξέρω...το πρωί στο λεωφορείο σκεφτόμουν αυτό που λες Illusion.Μήπως πάω να κάνω λάθος,μήπως ο δρόμος είναι μια πλάνη και ο εαυτός μου με προστατεύει?ή μήπως κρύβεται κάτι βαθύ στην κατάσταση που πρέπει να δω?.....δεν ξέρω αν είναι κουδούνι για πανικούς ή απλά ψυχοσωματικό πάντως έκανα την παρόμοια σκέψη σήμερα...
...μάλλον θα \'ξεσφίξω\' λίγο τα λουριά και θα κάνω ένα διάλειμα χαλάρωσης.....

[Illusion]

Originally posted by Arsi

Originally posted by Illusion
..... το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...

Παιδιά αυτήν την περίοδο είμαι σε μια κατάσταση πολύ ανατρεπτική για τη ζωή μου.Καλούμαι να επιλέξω έναν δρόμο.Δυναμικά.
Συγχρόνως μου συμβαίνει κάτι άλλο.Ποτέ μου δεν είχα σχέση με πανικούς(εκτός από 2 καταστάσεις οι οποίες ήταν πολύ αγχωτικές και πρέπει να πέρασα 2 επεισόδια μικρής έντασης απ\'ότι μου είπε ψυχολόγος).Νιώθω διαρκώς ένα συναίσθημα σαν να πάει να κλείσει ο λαιμός μου και να μη μπορώ να πάρω αέρα.Ειδικά το πρωί που βγήκα έξω στο λεωφορείο και σε μια υπηρεσία που πήγα ήταν πολύ έντονο.Φοβάμαι μην τυχόν είναι η αρχή γνωριμίας με πανικούς.Απ\'την άλλη πέρασα τόσο δυνατές κρίσεις και αγχωτικές καταστάσεις και δε μου είχαν παρουσιαστεί,τώρα που είμαι σχετικά καλά θα παρουσιαστούν?Δεν ξέρω...το πρωί στο λεωφορείο σκεφτόμουν αυτό που λες Illusion.Μήπως πάω να κάνω λάθος,μήπως ο δρόμος είναι μια πλάνη και ο εαυτός μου με προστατεύει?ή μήπως κρύβεται κάτι βαθύ στην κατάσταση που πρέπει να δω?.....δεν ξέρω αν είναι κουδούνι για πανικούς ή απλά ψυχοσωματικό πάντως έκανα την παρόμοια σκέψη σήμερα...
...μάλλον θα \'ξεσφίξω\' λίγο τα λουριά και θα κάνω ένα διάλειμα χαλάρωσης.....

Arsi δεν έχω ιδέα αν θα σου εξελιχθεί σε πανικούς, λογικά θα παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο. Πάντως εμένα μου είχαν εμφανιστεί πρώτη φορά μετά από κάποια δυσάρεστα γεγονότα μαζεμένα στα οποία κατά τη διάρκειά τους ανταπεξερχόμουνα δυναμικά και μου σκάσανε οι κρίσεις όταν πια τα πραγματα ηρέμισαν και πάνω που πήγαινα να χαλαρώσω κι όλα είχαν επιστρέψει στο φυσιολογικό τους ρυθμό... Δε σου το λέω για να σε αγχώσω γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική απλά για να ενισχύσω τη σκέψη σου να χαλαρώσεις λίγο και να φροντίσεις τον εαυτό σου....

όσο για τη σκέψη που μοιραστήκαμε σήμερα , μεγάλο το ερωτηματικό πράγματι.......εμένα με βασανίζει πολύ γιατί παράλληλα τα γεγονότα της ζωής τρέχουν και καλούμαστε να κάνουμε επιλογές που δε γίνεται συνέχεια να αποφεύγουμε, και επειδή υπάρχει αυτό το ερώτημα δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την απλή συμβουλή \"άκου τον εαυτό σου\" γιατί ο εαυτός μας μας τα κάνει από κούπες και μας μπερδεύει ακόμα περισσότερο