Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[Arsi]

Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....

[Alterego]

Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω στην ομορφιά της ψυχής μου.

Ναι, έχω μια όμορφη ψυχή.

Ακόμα κι αν κάποιες φορές φέρομαι αναίσθητα, μικρόψυχα και σαν \"τέρας\". Ακόμα και τότε.

Γιατί πίσω απο το θυμωμένο μου πρόσωπο, κρύβεται ένα απεγνωσμένο παιδί που ζητά προσοχή και αγάπη.

Και ξέρω οτι μπορεί να μην τα καταφέρνω πάντα να βγάζω αυτό το όμορφο που έχω μέσα μου, ζεστασιά και θαλπωρή, να μην καταφέρνω να νιώθω ήρεμη, αλλά σημασία έχει που παλεύω.

Και τα έχω καταφέρει τόσες φορές και θα τα καταφέρω κι άλλες τόσες.

Ακριβως...οταν αγαπας την ψυχη που κουβαλας τοτε δεν φοβασαι.Οταν την σεβεσαι..και μπορεις να την ακους.Αυτος ο αγωνας σου μοιαζει με θαλπωρη και αν δεν μπορεις να το νιωσεις υπαρχουν ανθρωποι που την νιωθουν εντονα.Και ζεστενεται η καρδια τους..Γιαυτο δεν παλευεις μονο για σενα,αλλα και για τους ανθρωπους γυρω σου..

Illusions..ωραιο το ονομα σου καταρχας.Μου αρεσε αυτο που ειπες \" δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο... \" Ειναι ομορφο να μπορεις να ξεχωριζεις τον δρομο οταν δεν φοβασαι απο τον δρομο του φοβου..Εκεινη λοιπον την ωρα που μπορεις να νιωσεις και να δεις τον δρομο καθαρα χωρις φοβο και πανικο,ειναι η καταλληλη στιγμη που σου δινεται να προχωρησεις ενα βημα παρα περα..ΕΙναι η στιγμη που ελπιζεις και νιωθεις πως μπορεις να το κανεις.Τοτε εκεινη την στιγμη προχωρησε...Ειναι ευλογια να υπαρχουν στιγμες που δεν φοβασαι....δυναμη!

Φιλη μου ναρνια.. \"Κάνουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι μπορούμε, ό,τι δύνεται? Κάνουμε το σωστό για μας? Ποτέ. \" Κι ομως.Πιστεθω πως υπαρχουν στιγμες που κανουμε το σωστο για μας,απλα δεν μπορουμε να το κρατησουμε.Χανουμε ευκολα την δυναμη μας οταν πλησιαζει μια μεγαλη δυνατη μπορα.Χανομαστε...εγκλωβιζο μαστε.Θελει δυναμη,δυναμη μεγαλη και πιστη.

[Alterego]

Γλυκεια μου Αρσι.Ειναι φορες που νιωθω και εγω οτι αρχισαν οι κρισεις πανικου.ΚΛεινει ο λαιμος μου,νιωθω το εδαφος να χανεται,με πιανει πονος στο στομαχι.Και αναρωτιεμαι γιατι;αφου νιωθω καλα εκεινη την ωρα,δεν σκεφτομαι κατι...και αναρωτιεμαι και εγω αν ειναι οντως κατι βαθυ που δεν το βλεπω.Αρχισα να το πιστευω αυτο.Δεν ξερω αν ειναι ακριβως πλανη,γιατι να ειναι πλανη;...Ειναι μια τρομερη αληθεια και οσο κι αν πληγωνει ειναι εκει..Δεν ξερω..θα το σκεφτω καλυτερα και θα σου πω ...

[Arsi]

Αχ alter μου,με φοβίζει λίγο γιατί είναι πρωτόγνωρο.Δεν το ξαναένιωσα...όλη μέρα,ακόμα και τώρα.
Εντάξει δεν είμαι καλά,το νιώθω το βάρος μέσα μου και σα να θέλω να το βγάλω αλλά δε μπορώ.Αλλά απ\'την άλλη νιώθω δυνατή,έχω περάσει φάσεις να είμαι ράκος,να μην ξέρω που βρίσκομαι,να φοβάμαι...κ.λ.π. αλλά τέτοιο πράγμα δεν ξαναένιωσα ποτέ.
Μήπως απλά....αλλάζει πρόσωπο η θλίψη???ή απλά με αγχώνουν τα νέα μου βήματα σε υπερβολικό βαθμό?...κι ας μην το καταλαβαίνω.....ή μήπως αυτό το δυνατό προσωπείο επιτρέπει μ\'αυτόν τον τρόπο την έκφραση της εσωτερικής μου έντασης....δεν ξέρω,δεν το βάζω κάτω όμως ελπίζω να είναι φάση και να ηρεμήσω σύντομα.(*η αλήθεια βέβαια είναι ότι υπάρχει σοβαρός λόγος αγχωτικής κατάστασης....)
Πάντως για μένα οι πανικοί είναι εντελώς άγνωστο κεφάλαιο,τι σημαίνουν,γιατί παρουσιάζονται κ.λ.π.

[Alterego]

Αλλαζει προσωπο η θλιψη...μου αρεσε πολυ αυτο.Ειναι φορες που το λεω και εγω στον εαυτο μου.
Ισως να ειναι ετσι.Επειδη τωρα το νιωθεις,σιγουρα θα σε φοβιζει.Θυμαμαι και εγω τον εαυτο μου οταν ενιωσα για πρωτη φορα κριση.Τρομαξα πολυ γιατι δεν το ηξερα αυτο το συναισθημα.Νομιζω ομως οτι σιγα σιγα θα συμφιλιωθεις και με αυτο.Ειναι θεμα χρονου..Μακαρι φυσικα να μην ξαναερθει και να μην χρειαστει να το μαθεις..Αλλα σιγα σιγα θα ημερεψει και αυτο οπως ολα.Ουτε εγω καταλαβα γιατι παρουσιαζονται και ποτε.
Τι πραγματικα ειναι..;ειναι σωματικο καθαρα,ειναι του μυαλου,τι ειναι;..
Να εχεις ενα ομορφο βραδυ!

[weird]

Originally posted by Arsi
Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....

Πιστεύω πολύ οτι ο πανικός φέρει μέσα του ένα μήνυμα.
Ενα μήνυμα που έχει να κάνει με το συναισθηματικό σου κομμάτι.
Ο πανικός με χτύπησε, όταν λειτουργούσα κυρίως με το λογικό μου κομμάτι. Οταν δηλ επεξεργαζόμουν νοητικά τα της ζωής μου, χωρίς να είμαι σε επαφή με το συναίσθημα.
Ουσιαστικά το μη βιωμένο ψυχικά συναίσθημα, το μη συνειδητοποιημένο, διοχευτευόταν μέσα σε διαφόρων τύπων σωματικές εντάσεις, με αποκορύφωμα τους πανικούς, και όλα τα σχετικά παιχνίδια των σκέψεων που με οδήγησαν ένα βήμα προν την αγοραφοβία.

Ευχομαι να \"ακούσεις\" βαθύτερα το συναισθηματικό σου κομμάτι σε αυτόν τον νέο δρόμο που επιλέγεις,το να αποκτήσεις ίσως ακόμα μεγαλύτερη σχέση με το σώμα σου ίσως σε βοηθήσει.

Τέλος, να πω οτι κι εμένα, όταν ένιωθα οτι είμαι αήτηττη, ήρθαν οι πανικοί και με προσγείωσαν.
Και γενικότερα τα φοβικά σωματικά μου συμπτώματα, λειτουργούσαν σαν βραχνάς για τις κρίσεις αισθήσεων παντοδυναμίας που είχα.

Μην αυθυποβάλλεσαι στο οτι είναι αρχή πανικού Αρσι μου, νομίζω οτι το να χαλαρώσεις και να κάνεις εσωτερικό στοχασμό και διάλογο θα σε βοηθήσει.

Φιλιά πολλά.
υγ. αναφέρεις οτι λογικά θα έπρεπε να είσαι αγχωμένη, καθώς υπάρχουν σοβαροί λόγοι....
μοιάζει σαν να έχεις αποκοπεί λίγο απο το συναίσθημά σου.

[weird]

Αλτερ....
\"δεν παλεύεις μόνο για εσένα αλλά και για τους ανθρώπους γύρω σου\".

Πόσο δυνατή φράση και σοφή συνάμα.

Το κάθε βήμα που κάνει ο κάθε ένας, το κάθε καλό που κάνει στον εαυτό του, το κάνει και στους ανθρώπους γύρω του.

Ετσι είναι.
Αν όλοι φροντίζουμε την λάμψη μας, φροντίζουμε και τους άλλους γύρω μας.

Δεν υπάρχει πιο ιερό καθήκον, απο τον σεβασμό και την αγάπη προς τον εαυτό.

[Ακροβατης]

ο πανικος πιστευω ερχεται τη στιγμη που εχουμε την ψευδαισθηση οτι ολα στη ζωη μας πανε καλα και νομιζουμε οτι ειμαστε πανω απο ολα,ερχεται για να μας ισορροπησει να μας πει <<επ για που το βαλες εσυ?κατι πρεπει να αλλαξεις.

[Arsi]

Originally posted by weird

Originally posted by Arsi
Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....

Πιστεύω πολύ οτι ο πανικός φέρει μέσα του ένα μήνυμα.
Ενα μήνυμα που έχει να κάνει με το συναισθηματικό σου κομμάτι.
Ο πανικός με χτύπησε, όταν λειτουργούσα κυρίως με το λογικό μου κομμάτι. Οταν δηλ επεξεργαζόμουν νοητικά τα της ζωής μου, χωρίς να είμαι σε επαφή με το συναίσθημα.
Ουσιαστικά το μη βιωμένο ψυχικά συναίσθημα, το μη συνειδητοποιημένο, διοχευτευόταν μέσα σε διαφόρων τύπων σωματικές εντάσεις, με αποκορύφωμα τους πανικούς, και όλα τα σχετικά παιχνίδια των σκέψεων που με οδήγησαν ένα βήμα προν την αγοραφοβία.

Ευχομαι να \"ακούσεις\" βαθύτερα το συναισθηματικό σου κομμάτι σε αυτόν τον νέο δρόμο που επιλέγεις,το να αποκτήσεις ίσως ακόμα μεγαλύτερη σχέση με το σώμα σου ίσως σε βοηθήσει.

Τέλος, να πω οτι κι εμένα, όταν ένιωθα οτι είμαι αήτηττη, ήρθαν οι πανικοί και με προσγείωσαν.
Και γενικότερα τα φοβικά σωματικά μου συμπτώματα, λειτουργούσαν σαν βραχνάς για τις κρίσεις αισθήσεων παντοδυναμίας που είχα.

Μην αυθυποβάλλεσαι στο οτι είναι αρχή πανικού Αρσι μου, νομίζω οτι το να χαλαρώσεις και να κάνεις εσωτερικό στοχασμό και διάλογο θα σε βοηθήσει.

Φιλιά πολλά.
υγ. αναφέρεις οτι λογικά θα έπρεπε να είσαι αγχωμένη, καθώς υπάρχουν σοβαροί λόγοι....
μοιάζει σαν να έχεις αποκοπεί λίγο απο το συναίσθημά σου.

Σ\'ευχαριστώ weird,παιδιά όντος πολύτιμες οι απόψεις σας.Χθες τρόμαξα πολύ,δεν ξέρω τι ήταν αυτό,προς το παρόν σήμερα δεν το νιώθω.
Weird μου,έχεις δίκιο λειτουργώ πιο πολύ με το λογικό κομμάτι αυτήν την περίοδο,με προβλημάτισες ειλικρινά χθες βράδυ που το διάβαα και το κράτησα,προσπάθησα έστω να αναρωτηθώ πως αισθάνομαι.Έχω στρέψει λίγο τη σκέψη μου(αχ!πάλι αυτή η σκέψη!!!!)στα συναισθήματά μου....
Αλλά τα συναισθήματα δεν θέλουν σκέψη,θέλουν νιώσιμο...(τωρινή αναλαμπή)...
Σ\'ευχαριστώ πολύ.

[weird]

Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.

Συχνά η υπερλειτουργία της σκέψης μου ήθελε να μου αποστρέψει το βλέμμα απο επώδυνα συναισθήματα.

Αν αρχίσεις να ν ι ω θ ε ι ς πιο πολύ, το σώμα σου δεν θα χρειάζεται τις κραυγές για να στρέψεις την προσοχή σου στο συναίσθημα.

Και σίγουρα, το να στρέψω την προσοχή μου εκεί, σημαίνει οτι ζω την ζωή μου και διαλέγω τους δρόμους μου, όχι μόνο με το μυαλό μα και με την καρδιά και με την ψυχή εν τέλει.

[ΕΜΜΥ]

η ωρα ειναι περιπου μια και νοιωθω πολυ χαλια παρ ολο που εχω πιει τα κολοχαπα.το σπιτι θελει τα καθημερινα του και δεν εχω δυναμη να σηκωθω απ το κρεβατι να κανω τιποταααααααααααααααααααα α.εχω απλωσει 2 πληντυρια τωρα 2 βδομαδες και δεν τα μαζευω μενω με την μητερα μου η οποια ειναι στο κρεβατι μετα απο ενα πολυ δυσκολο χειρουργειο και μονο που μου λεει να παω να τα μαζεψω δεν το μπορωωωωωωωωωω δεν γουσταρω δεν με νοιαζει δεν εχω αντωχη καθολου .εξω ξενερωσει τελειος απ την ζωη.πωωωω πωωωωωω παλι σημερα.......

[weird]

Originally posted by ΕΜΜΥ
η ωρα ειναι περιπου μια και νοιωθω πολυ χαλια παρ ολο που εχω πιει τα κολοχαπα.το σπιτι θελει τα καθημερινα του και δεν εχω δυναμη να σηκωθω απ το κρεβατι να κανω τιποταααααααααααααααααααα α.εχω απλωσει 2 πληντυρια τωρα 2 βδομαδες και δεν τα μαζευω μενω με την μητερα μου η οποια ειναι στο κρεβατι μετα απο ενα πολυ δυσκολο χειρουργειο και μονο που μου λεει να παω να τα μαζεψω δεν το μπορωωωωωωωωωω δεν γουσταρω δεν με νοιαζει δεν εχω αντωχη καθολου .εξω ξενερωσει τελειος απ την ζωη.πωωωω πωωωωωω παλι σημερα.......

Εμυ,
τι σου συνέβη?
Τι σε έχει πληγώσει τόσο μα τόσο πολύ?

[weird]

Αρσι,
ο πιο συντομος δρόμος για το συναίσθημα, είναι το σώμα.

Ξεκίνησε απο εκεί.

Το μυοχαλαρωτικό μασαζ, η γυμναστική, η κίνηση και ο χορός, η επαφή με τους μύες και την ένταση που κρύβουν, το σωματικό παιχνίδι.

Πράγματα πολύ σημαντικά.

Σου τα συνιστώ ανεπιφύλακτα

[ΕΜΜΥ]

weird
τι να πω δεν ξερω....

[weird]

Originally posted by ΕΜΜΥ
weird
τι να πω δεν ξερω....

Αν δεν ξέρεις εσύ, τότε ποιός θα ξέρει?
Τι είναι αυτό μέσα σου που υποφέρει?
Που κουράστηκε?
Ποιό κομμάτι σου έχει πληγωθεί βάναυσα και είναι τραυματισμένο?

Εμυ, μάθε να ακούς την ψυχή σου.

Το φορτίο του ψυχικού πονου είναι βαρύ και τα σωματικά συμπτώματα δεν είναι παρά τα ίχνη του...

Κάτι συνέβη,
κάτι που σε τσάκισε.

Ισως να ήταν και πολύ παλιά και να μην το θυμάσαι.

Πρέπει να το βρεις όμως,
πρέπει να το νιώσεις για να απαλύνεις το φορτίο...