Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[Illusion]

Originally posted by Alterego

Illusions..ωραιο το ονομα σου καταρχας.Μου αρεσε αυτο που ειπες \" δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο... \" Ειναι ομορφο να μπορεις να ξεχωριζεις τον δρομο οταν δεν φοβασαι απο τον δρομο του φοβου..Εκεινη λοιπον την ωρα που μπορεις να νιωσεις και να δεις τον δρομο καθαρα χωρις φοβο και πανικο,ειναι η καταλληλη στιγμη που σου δινεται να προχωρησεις ενα βημα παρα περα..ΕΙναι η στιγμη που ελπιζεις και νιωθεις πως μπορεις να το κανεις.Τοτε εκεινη την στιγμη προχωρησε...Ειναι ευλογια να υπαρχουν στιγμες που δεν φοβασαι....δυναμη!

Γεια σου Alterego ! ευχαριστώ Συμφωνώ. είναι ευλογία και είμαι ευγνώμων γι αυτές τις στιγμές. όμως το άσχημο σ αυτό είναι ότι πάντα ξέρω ότι θα ρθει το τίμημα...για κάθε ελεύθερο βήμα , ακολουθεί μια κρίση, όσο μεγαλύτερο το βήμα τόσο μεγαλύτερη η κρίση....κι απ τη στιγμή που επέλεξα να αρχίσω πια να κάνω αυτά τα βήματα , δεν έχω ησυχάσει καθόλου.... Γιατί να πρέπει να πληρώνω ένα τίμημα, όλοι μας δηλαδή, για κάθε κίνηση, για το ίδιο το γεγονός ότι επιλέγουμε να ζούμε και όχι να κρυβόμαστε?....

[Arsi]

Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.

Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.

[πανος12345]

Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.

Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.

αλλαξε θηριοδαμαστη!
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....

[weird]

Originally posted by Arsi

Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.

Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.

Γιατί γλυκιά μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?
Το μη νιώσιμο είναι η ύστατη μορφή πόνου.

Γελιέσαι αν πιστεύεις οτι έτσι σε προστατέυεις.

Αξίζει κι η οδύνη μας τον σεβασμό μας.
Εχουμε χρέος στην οδύνη μας, όπως σε κάθε μας συναίσθημα.

Και αν δεν το βιώσουμε, αυτό θα βρει τρόπους να μας στοιχειώσει.

Το καταφύγιο των συναισθημάτων μας, είναι τα κορμιά μας.

Ανοίξου σιγά σιγά σε αυτό που απαρνείσαι.

Είναι δύσκολο, μα προσπάθησε.

Υπάρχουν τρόποι να συνδεθείς με την συν-κίνησή σου.

Μια μελωδία, ένα ποίημα, κάτι που να σε αγγίξει.
Κάτι που να σε ξυπνήσει...

Προχώρα Αρσι.
Σήκωσε το βάρος.

Το λέει και το ψευδώνυμό σου, οτι μπορείς

[Arsi]

Originally posted by weird
Αρσι,
ο πιο συντομος δρόμος για το συναίσθημα, είναι το σώμα.

Ξεκίνησε απο εκεί.

Το μυοχαλαρωτικό μασαζ, η γυμναστική, η κίνηση και ο χορός, η επαφή με τους μύες και την ένταση που κρύβουν, το σωματικό παιχνίδι.

Πράγματα πολύ σημαντικά.

Σου τα συνιστώ ανεπιφύλακτα

Ευχαριστώ weird.Έχω μεγάλη εκτίμηση στη γνώμη σου και ...θα το κάνω.....αν βρω χρόνο να είμαι μόνη θα κάνω λίγο χορό.Ήδη είμαι χωρίς αυτό το χθεσινό συναίσθημα που έστρεψα λίγο το βλέμμα στα συναισθήματά μου.Παιδιά,δεν ξέρω γιατί τρόμαξα τόσο πολύ χθες.Σας ευχαριστώ.

[weird]

Κι εμείς σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι.
Το δούναι είναι και ένα λαβείν

Αρσι μου, τι θα πει \"αν βρω χρόνο\"?

Να βρεις οπωσδήποτε χρόνο.
Για τον εαυτό σου πρόκειται.

Φιλάκια πολλά, χαίρομαι που είσαι καλύτερα.

[Arsi]

Originally posted by weird

Originally posted by Arsi

Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.

Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.

Γιατί γλυκιά μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?
Το μη νιώσιμο είναι η ύστατη μορφή πόνου.

Γελιέσαι αν πιστεύεις οτι έτσι σε προστατέυεις.

Αξίζει κι η οδύνη μας τον σεβασμό μας.
Εχουμε χρέος στην οδύνη μας, όπως σε κάθε μας συναίσθημα.

Και αν δεν το βιώσουμε, αυτό θα βρει τρόπους να μας στοιχειώσει.

Το καταφύγιο των συναισθημάτων μας, είναι τα κορμιά μας.

Ανοίξου σιγά σιγά σε αυτό που απαρνείσαι.

Είναι δύσκολο, μα προσπάθησε.

Υπάρχουν τρόποι να συνδεθείς με την συν-κίνησή σου.

Μια μελωδία, ένα ποίημα, κάτι που να σε αγγίξει.
Κάτι που να σε ξυπνήσει...

Προχώρα Αρσι.
Σήκωσε το βάρος.

Το λέει και το ψευδώνυμό σου, οτι μπορείς

weird μου αυτή τη φορά τον ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.
Έχεις δίκιο όμως.
Θα προσπαθήσω να σηκώσω αυτό το βάρος,να το περάσω.
Νιώθω ότι η παρέμβασή σου από χθες ήταν καθοριστικής σημασίας για μένα.Σ\'ευχαριστώ πολύ.

[weird]

Σιγά σιγα....
Δεν χρειάζεται βιασύνη.
Βλέπε την δυσκολία σου μπροστά στον πόνο αυτό και μαλάκωνε λίγο λίγο... προσπάθησε να συνδεθείς μαζί του.

Θα αντέξεις, μην αψηφείς την δύναμη που έχεις μέσα σου.

Κι εγώ σε ευχαριστώ άρσι μου.

[Arsi]

Originally posted by πανος12345

Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.

Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.

αλλαξε θηριοδαμαστη!
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....

Θα στο πω όσο πιο ευγενικά μπορώ αλλά δε θέλω να σχολιάσεις κανένα θέμα μου.Εκτιμώ αν έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις αλλά δε θα το ήθελα.Σε παρακαλώ πολύ αν θες σεβάσου την επιθυμία μου να μη μου ξαναγράψεις.Συγνώμη αν έγινα αποριπτική αλλά πρώτα απ\'όλα θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου.

[Sofia]

Originally posted by Arsi
ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.

ανεκφραστος πονος, βαρυτερος πονος

[Arsi]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Arsi
ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.

ανεκφραστος πονος, βαρυτερος πονος

Μάλλον έχεις δίκιο Σοφία μου γιατί τώρα που τον πλησίασα λίγο αν και έχω βουτηχτεί στην οδύνη του δε φαίνεται τόσο πολύ αποτελειωτικός.
Σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράσταση.Ήταν πρώτη φορά στο φόρουμ 1 χρόνο που έχω γραφεί που την είχα τόσο πολύ πραγματικά ανάγκη και μου την προσφέρατε απλόχερα.

[πανος12345]

Originally posted by Arsi

Originally posted by πανος12345

Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.

Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.

αλλαξε θηριοδαμαστη!
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....

Θα στο πω όσο πιο ευγενικά μπορώ αλλά δε θέλω να σχολιάσεις κανένα θέμα μου.Εκτιμώ αν έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις αλλά δε θα το ήθελα.Σε παρακαλώ πολύ αν θες σεβάσου την επιθυμία μου να μη μου ξαναγράψεις.Συγνώμη αν έγινα αποριπτική αλλά πρώτα απ\'όλα θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου.

δεκτο...

[anwnimi]

Όλα είναι καλά...

Όλα είναι καλά
Χαλαρά
Γέλα κι εσύ
Βγες
Ψώνισε
Ντύσου
Κοιμήσου
Ξύπνα
Ξαναβγές
Ξαναγέλα
Ξαναγέλα

Φτάνει
Κουράστηκα.
Δε σταματούν.
Μα δε σταματώ.

Που είσαι θλίψη μου;
Γιατί τόσο πολύ σε διώχνω
μα τόσο πολύ σε αποζητώ;
Γιατί μόνο μέσα σου
αισθάνομαι τόσο εγώ;
Γιατί μόνο μέσα σου
μπορώ να σκαλίσω
και μέσα σου μόνο θλίψη μου
να χαρώ πραγματικά;
Μόνο μέσα σου θλιψη μου
μπορώ να δακρύσω από χαρά
βλέποντας μια πεταλούδα,
ένα μωρό,
ένα συννεφο.

Μα τώρα
Γελώ
Ψωνίζω
Βγαίνω
Ξαναβγαίνω
Ξαναγελώ
Μιλώ
Αλλά δε μιλώ
Σ\'ακούω
Αλλά δε σ\'ακούω
Δε σ\'ακούω
Άνθρωπε
Δε σ\'ακούω
Μιλώ για να μιλώ
Ακούω για να ακούω
Συγχωρεσέ με...

Γιατί με κάνετε και γελώ;
Αφήστε με
Γιατί με αγαπάτε χαρούμενη;
Αφήστε με
Γιατί δεν χωρώ μέσα σας;
Γιατί δε χωρώ μέσα μου;
Γιατί με χάνω;

Σταματήστε.

Τι φταίτε εσεις;
Δε φταίτε.
Μα δε φταίτε εσείς...

Κι ο φόβος;
Που είναι;
Θα τα καταφέρω;

Θέλω
να κλειστώ
να κουρνιάσω
μέσα στην γλυκιά αγκαλιά
της ησυχίας
της γλυκιάς μελαγχολίας
της ηρεμιας
της ησυχίας
της μοναξιάς
μακριά από τα γέλια
και τα φώτα.
Να ξεκουραστώ...

Να σκεφτώ...
Να με βρω...
Και πάλι...

[weird]

Σήμερα είδα μια ωραία ταινία.

Και είπε μια φράση δυνατή κάποια στιγμή...

\" γιατί να αρνείται κανείς την ευτυχία του\"?

Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ.

Ευτυχία μου, σε έχω εδώ και καιρό καλοσωρίσει.

Αφήστε με να γελάσω!
Δυνατά.
Να χορέψω!
Μεθυστικά.


Αφήστε με.

Ναι ναι
σε εσάς μιλάω

Αρνηση και Ενοχή
που σαν τα σιαμαία
τόσο αχώριστες γινήκατε.

Μα σας έχω εδώ και καιρό χωρίσει
στα δύο
δια δύο
απογυμνώνεστε

τοσο μικροσκοπικά ασήμαντες είστε.

Τόσο μοναχικές φιγούρες.

Αφήστε με να ερωτευτώ!

Να ερωτευτώ λεμε

[anwnimi]