Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[anwnimi]

Φεύγεις...

Φεύγεις
μακριά από μένα
Η μορφή σου
μικραίνει
ολοενα μικραίνει
χωρά στη χούφτα του χεριού μου
που σε κρατά τρυφερά
σαν ένα πολύτιμο δικο μου κομμάτι
δικό μου
ίσως όχι τόσο δικό μου πια

Και χάνω τον άνθρωπο
τον αδερφό μου
το σύντροφό μου
Και το τραγούδι που κάποτε μου χάρισες
τριβελίζει στο μυαλό μου
κλείνω τα αυτιά μου
να μην το ακούω
να μην το ακούω

\"Μα να με κρίνεις
Όταν οι μπόρες θα χτυπάνε
Δύσκολες ώρες όταν θα \'ναι
Όταν σηκώνονται βουνά
Να με συγκρίνεις
Εκεί που οι άλλοι σταματάνε
Που παραπάνω δεν τολμάνε
Και μένουν πίσω μακριά

Ναι,να με κρίνεις
όταν θα καίγεται η ψυχή σου
όταν στερεύει η δύναμή σου
και δεν θα βρίσκεις αγκαλιά
Να με συγκρίνεις
όταν θα παίζεται η ζωή σου
ξένοι όταν γίνονται οι δικοί σου
κι εσύ μικρή στο πουθενά\"


Δεν έχω το δικαίωμα να σε σταματήσω
δεν έχω το δικαίωμα να σε εμποδίσω
δεν έχω το δικαίωμα να σε μπερδέψω
άλλο
Πόσο το έχω κάνει;
Ας αποδείξω μια φορά
ότι σ\'αγάπησα
αληθινά
και να σε αφήσω
να προχωρήσεις...

Φεύγεις...
Μα μέσα μου πάντα θα παρακαλάω
να μη με ξεχάσεις
και θα ελπίζω
πως κάπου...κάπως...κάποτε...ίσως. ..


http://www.youtube.com/watch?v=hXHVtV-cMTM

[weird]

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Τι θα κάνω
ετσι που με επισκέφτηκες
απρόσμενα
μέσα στην γλυκιά μου
αταραξία

Χειμερινός επισκέπτης
με παγωμένη ανάσα
φωτιές στάζουν τα μάτια σου
κλείνουν μέσα τους πουλιά και υποσχέσεις

Σε κερνώ το αληθινό μου
βλέμμα
το βαθύ
αυτό που κρατώ για κάτι στιγμές σπάνιες
τότε που το μόνο μπορετό
είναι η επαφή

ήρθες αμίλητε επισκέπτη
να με ντύσεις ρίγη και χαμόγελα
τα δέντρα υποκλίνονται στο διάβα σου
και δυο μικρές σπίθες
ηλεκτρίζουν εκείνο τον χώρο ανάμεσα
σε σένα και εμένα

Ολάκαιρο τον άνεμο
και τα χρυσά μαλλιά του
θα πλέξω σε τραγούδι καλοκαιρινό
να στα χαρίσω

Απρόσμενε επισκέπτη
τόσο καθαρά καθρεπτίζεις
το είναι μου σε κάτι
μονοπάτια άγρια
ρίχνεις το φως
εκεί που ούτε εγώ
έχω πατήσει.

[weird]

ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;

αν δεν ξεχύνεται από μέσα σου
ενάντια σ\' όλα τ\' άλλα,
μην το κάνεις.
αν δεν έρχεται, χωρίς καν να το \'χεις ζητήσει, από την
καρδιά σου και το μυαλό σου και το στόμα σου
και τα σπλάχνα σου,
μην το κάνεις.
αν χρειάζεται να κάτσεις για ώρες
κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή σου
ή να καμπουριάζεις πάνω από τη
γραφομηχανή σου
ψάχνοντας για τις λέξεις,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά ή
τη δόξα,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις γιατί θέλεις
γυναίκες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
αν χρειάζεται να κάθεσαι και
να γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια,
μην το κάνεις.
αν σου είναι δύσκολο και μόνο να σκέφτεσαι ότι θα το κάνεις,
μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον
άλλο,
καλύτερα ξέχνα το.

αν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να ουρλιάξει από
μέσα σου,
τότε περίμενε υπομονετικά.
κι αν δεν ουρλιάξει ποτέ από μέσα σου,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου
ή στη φιλενάδα ή στον φίλο σου
ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε,
τότε δεν είσαι έτοιμος.

μην είσαι σαν τόσους άλλους συγγραφείς,
μην είσαι σαν τόσες άλλες χιλιάδες
ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μην είσαι πληκτικός και βαρετός και
ξιπασμένος, μην κατατρώγεσαι από την αυτο-
λατρεία σου.
οι βιβλιοθήκες του κόσμου
χασμουριούνται
από τη νύστα
μπροστά στο είδος σου.
μην προσθέτεις σε αυτό.
μην το κάνεις.
αν δεν βγαίνει από
την ψυχή σου σαν ρουκέτα,
αν το να μείνεις ήσυχος δεν
σε φέρνει στην τρέλα ή
την αυτοκτονία ή τον φόνο,
μην το κάνεις.
αν ο μέσα σου ήλιος
δεν σου καίει τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.

όταν θα \'ναι στ\' αλήθεια η ώρα,
και αν είσαι ο εκλεκτός,
θα συμβεί από
μόνο του και θα συνεχίσει να συμβαίνει
μέχρι που θα πεθάνεις ή που θα πεθάνει μέσα σου
αυτό.
δεν υπάρχει άλλο τρόπος.
και ποτέ δεν υπήρξε.



Μπουκόφσκι.

[weird]

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Σπατάλησα
το σώμα μου
στον άνεμο και τις μετέωρες στιγμές
ταξιδιώτης
παγερών τοπίων μελαγχολικών
έγινα

ξεφλούδισα το δάκρυ μου
και μια λωρίδα ήλιου
φύτρωσε ανάμεσα στα βλέφαρα

παραδόθηκα στις αναμνήσεις
κι ήταν γλυκό το κρασί
της λήθης

με την γεύση του στα χείλη
ένοιωθα κυνηγός
άλλων εποχών
περασμένων
που μόνο οι νεκροί θυμούνται
πια.

[Arsi]

Πολύ ωραίο weird...

[RainAndWind]

Μα και εκείνο του Bukowski εκπληκτικό πάντως.

[Arsi]

ναι,ναι...

η γραφή της weird πάντως είναι η εφαρμογή αυτών του Μπουκόφσκι

[weird]

Originally posted by Arsi
ναι,ναι...

η γραφή της weird πάντως είναι η εφαρμογή αυτών του Μπουκόφσκι

Αρσι, σε ευχαριστώ που νοιώθεις όσα γράφω.
είναι πολύτιμο αυτό για μένα )

[krino]

εγω παλι βρισκω ενδιαφερον το παρακατω κειμενο του Μπουκοφσκι.....



\"Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια... Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον απο τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες.

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της...\"

Τσαρλς Μπουκόφσκι

[anwnimi]

Originally posted by krino
εγω παλι βρισκω ενδιαφερον το παρακατω κειμενο του Μπουκοφσκι.....



\"Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια... Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον απο τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες.

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της...\"

Τσαρλς Μπουκόφσκι

Όντως πολύ ενδιαφέρον Κρίνο...

Και θα συμπληρώσω κάτι δικό μου. Ένα γιατί. Γιατί μέσα στους \"αλήτες\" κρύβεται μια πολύ πληγωμένη αλλά πολύ πιο ζεστή καρδιά που πραγματικά σε συνεπαίρνει, όταν σου επιτρέψουν να τη δεις. Και για να το επιτρέψουν αυτό, σημαίνει τελικά ότι κάτι μαγικό συντελέστηκε εκείνη τη στιγμή.

Ενώ οι νόμοι, η θρησκευτική τυπολατρία, η ηθική και οι κανόνες, έχουν μια αξεπέραστη, απάνθρωπη σκληρότητα, πίσω από τη μάσκα του νορμάλ, του σωστού, του πρέποντος.

[keep_walking]

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της

Δεν συμφωνω, σε αυτην την προταση ειναι ολο το ρεζουμε...μερικοι θα παιξουν με τους κανονες,θα προσαρμοστουν αλλοι οχι.
Δεν ειμαστε μια κοινωνια ρομποτ ή μια ουτοπικη κοινωνια και ουτε θα γινουμε μαλλον ποτε.
Το πρωτο μοιαζει εφιαλτικο...και πιο κοντα στην πραγματικοτητα ενω το ουτοπικο μοιαζει απιαστο.
Δεν βλεπω γιατι η οργη του συγγραφεα προς την μορφη της κοινωνιας και προς την αγαπη για τους ανθρωπους και το τι κρυβουν αυτοι στα ενδοψυχα τους να μεταφραζεται ως δυο στρατοπεδα...δηλαδη των απανθρωπων ρομποτ και των καταπιεσμενων με κρυφες αρετες ανθρωπων.

[anwnimi]

Κeep, συμφωνώ και μαζί σου ότι διακρίνεται μια οργή του συγγραφέα και μια τάση του να χωρίσει σε στρατόπεδα τους ανθρώπους.
Δεν υφίσταται μια τέτοια κατηγοριοποίηση, όλοι είμαστε λίγο από όλα, άλλοι έχουμε ένα χαρακτηριστικό πιο έντονο, άλλοι λιγότερο, κι αυτό κανει τον καθένα μας ιδιαίτερο.
Οπότε από αυτή την οπτική το απόσπασμα αυτό έχει ένα χαρακτήρα απόλυτο, μονοδιάστατο κάπως (καλά ποια είμαι εγώ να κρίνω τον Μπουκόφσκι;;; Συγνώμη για την...έπαρσή μου αλλά μου αρέσει η συζήτηση αυτή ).

Αλλά ίσως αυτή η απολυτότητά του και η οργή του να είναι σκόπιμες, ώστε να ταρακουνήσουν τον αναγνώστη. Να τον κάνουν να προβληματιστεί στο εξής: ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Ότι δε γυαλίζει δεν είναι για πέταμα. Να μην τάσσεται κανείς πάντα με τα κοινωνικά δεδομένα, που συνήθως είναι απλά επιφανειακά και ηθικιστικά, αλλά με βάση αυτό που βρίσκεται στην ανθρώπινη ψυχή.

[keep_walking]

Εμ οχι δεν εγινα μαλλον κατανοητος γιατι δεν χρησιμοποιησα καλη συνταξη στο μηνυμα μου...εννουσα να μην χωριζουμε τους ανθρωπους σε δυο στρατοπεδα, δεν ειναι αυτος ο σκοπος του συγγραφεα.

[weird]

Originally posted by krino
εγω παλι βρισκω ενδιαφερον το παρακατω κειμενο του Μπουκοφσκι.....



\"Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια... Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον απο τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες.

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της...\"

Τσαρλς Μπουκόφσκι

χτυπάει χορδές ο μπουκόφσκι ε?
μου αρέσει ιδιαίτερα η άμεση και αληθινή γραφή του.

Μάλλον μιλάει για τον εαυτό του στο κείμενο αυτό. Καταλαβαίνω τον θαυμασμό του για τον περιθωριακό επαναστατημένο άνορωπο, τον αλήτη, όπως τον ονομάζει.

Ας έχουμε στον νου όμως, οτι υπάρχουν και μερικοί αλήτες που δεν φαίνονται, γιατί κρύβονται πίσω απο κοστουμάκια και ξυρισμένα κεφάλια μα η καρδιά τους αλωνίζει έξω σε ανοιχτά δάση, στην ξέφρενη ελευθερία και σε αλάνες παιδικές.
Κι αυτοί οι τύποι, εκ των έσω, τυπικά ενταγμένοι στα γρανάζια του συστήματος, μπορούν να το αποδομήσουν και μάλιστα, με τον νόμο.

Προσωπικά μου αρέσουν κι αυτού του είδους οι \"κοινωνικοί επαναστάτες\" που διεισδύουν μέσα σε θέσεις εξουσίας για να ασκούν την επιρροή που θέλουν, παλεύοντας για τα ιδανικά τους, διατηρώντας παράλληλα την άγρια εσωτερική ομορφιά τους.

Btw Κρίνο, πιστεύω θα σου αρέσει τρελά το βιβλίο \" Ο δρόμος με τις Φάμπρικες\" του Στάινμπεκ. . Αν έχεις χρόνο στο συνιστώ ανεπιφύλακτα.

http://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=868

[weird]

Το άκουγα στο ραδιόφωνο και με σκλάβωσε... με την καλή έννοια

http://www.youtube.com/watch?v=19rXEWrggv4&feature=related