Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[weird]

Arsi....
πως να σε ευχαριστήσω?
Εχω συγκινηθεί...
Σ ευχαριστώ,
πραγματικά...
Θα το κάνω, θα παλέψω γι αυτό...
Χαίρομαι που με έπιασες, που κατάλαβες.. το \"μαμά\".
Που σε άγγιξε.Ειδικά αυτό.
Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος..
κοίτα να σε προσέχεις.

[weird]

Συμφωνώ για την Τέχνη.. έχω γράψει γι αυτό παλιότερα στο φόρουμ.. σε μια κουβέντα που είχαμε με την Liberchild...
Η Τέχνη, είναι για μένα, κάτι ιερό.

[Arsi]

Originally posted by weird
Arsi....
πως να σε ευχαριστήσω?
Εχω συγκινηθεί...
Σ ευχαριστώ,
πραγματικά...
Θα το κάνω, θα παλέψω γι αυτό...
Χαίρομαι που με έπιασες, που κατάλαβες.. το \"μαμά\".
Που σε άγγιξε.Ειδικά αυτό.
Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος..
κοίτα να σε προσέχεις.

weird μου εσύ δεν έχεις λόγο να με ευχαριστήσεις.Είναι αλήθεια όλα αυτά.
Με όλα τα κουσούρια που μπορεί να με φορτώνει μια υπερευαισθησία μου δίνει κ την ικανότητα να νιώθω,να αντιλαμβάνομαι κ είναι το μόνο στο οποίο έχω αυτοπεποίθεση.Γι΄αυτό κ όσα σου είπα τα πιστεύω 100%.

Κ η τέχνη είναι η τροφή της ψυχής μου.Την αγαπάω κ την ψάχνω στο οτιδήποτε.Είναι δύσκολο όμως να τη συναντάς.
Είναι σπάνια.....

Εγώ σ\'ευχαριστώ για το ΄να σε προσέχεις\' γιατί ειδικά αυτή τη στιγμή το έχω πολύ ανάγκη.

[weird]

Η αληθινή Τέχνη, είναι σπάνια...
αυτή που συλλαμβάνει το Αόρατο και το κάνει Ορατό.
Αυτή η πνοή δημιουργίας που φέρνει στο Φως πράγματα απο το βαθύ σκοτάδι.

[weird]

Για μενα η εννοια της τέχνης εξηγείται σε πολλά επίπεδα...
Η Τέχνη είναι η ΥΠΕΡΒΑΣΗ
του υλικού κόσμου, η σύλληψη του αόρατου
η υπέρβαση του εγώ, της ατοιμικότητας και η σύνδεση μέσω του μανδύα ΄(της Τέχνης) με τον κάθε Ανθρωπο - Άλλο
η υπερβαση της ατομικότητας λοιπόν και η σύνδεση με την οικουμενικότητα,
η υπέρβαση του΄χώρου και του χρόνου, η συσώρευση του στο παρόν που τα περιλαμβάνει όλα,
Τέχνη,
είναι το η αποκάλυψη, κομματιών του Καλλιτέχνη και συνακόλουθα του Θεατή του, μέσω του αγγίγματος.
Τέχνη είναι η έκφραση του ενός που ακουμπά τη σιωπή του άλλου και τον βοηθά να εκφραστεί κι εκείνος...
Τέχνη είναι η υπερύψωση σε ένα επίπεδο λιγότερο κοσμικό,
η Τέχνη είναι ενας αδιόρατος χιτώνας,
οταν θες να \"μιλάς\" για \"΄σένα \" και για τον καθένα.
Ενα γέννημα,
ταπεινό και λαμπερό συνάμα.
Τέχνη είναι η ασχήμια, όμορφα ειπωμένη,
η αλήθεια γλυκά τραγουδισμένη...
Μα αλήθεια, παρόλαυτα
για τον καθένα κάτι διαφορετικό είναι η Τέχνη
και δεν μπορούμε να δώσουμε ορισμό κανενα




Τέχνη είναι οι δονήσεις της Ύπαρξης αποκωδικοποιημένες.
Τέχνη είναι το άπλωμα της στιγμής.
Τέχνη είναι η σύνδεση με το Όλον.
Τέχνη είναι η δυνατότητα της Μαγείας να ανασαίνει πάνω στη γη.....



Υπαρχει η ομορφια που μπορω να δω και η ομορφια που μπορω να φανταστώ.
Μεσω της Τέχνης μπορώ να μεταφερω την φαντασια μου στο πραγματικό - υλικό επίπεδο.
Ετσι, κανω το επίπλαστο αληθινό κατα μία έννοια.
Εσυ, θα συναντηθεις με το αληθινο και η μαγκιά ειναι να μπορέσω να σε ΄φερω στο επίπεδο του επίπλαστού μου.
Το οποίο επίπλαστο μπορεί να προκαλέσει ως αφορμή νέες δονήσεις επίπλαστου μέσα σου και να σου αποκαλύψει βαθη που δεν ήξερες οτι είχες....
Το επιπλαστο με το αληθινό τελουν σε στενη αλληλεπίδραση και το ενα δεν θα μπορουσε να υπαρξει διχως το αλλο



Η τέχνη είναι και μια διαδικασία δημιουργίας - γέννησης.
Ανοίγει νεες διαστάσεις- επίπεδα στο ήδη υπάρχον κοινης χρήσης καθημερινό επίπεδο. Όπως το βλέπω, το επίπεδο αυτό, είναι διαμορφωμένο μέσα απο ενα πλήθος συμβιβασμών προκειμένου να αμβλυνθεί η σχετικότητα της υποκειμενικότητας του καθενος, και να χωρεσουμε ολοι σε μια κοινα συμφωνημενη εννοια πραγματικότητας.
η Τεχνη είναι η διαφορετικότητα που ξεπηδά μεσα απο την ομοιογένεια.



Το έργο τέχνης, είναι τέτοιο μόνο επειδη δημιουργήθηκε για να εκφράσει τον δημιουργό του, ή σαν στοιχείο του ορισμού του θα συμπεριλαμβανατε και την αλληλεπίδραση που δημιουργείται αναμεσα στο εργο και σε ενα άλλο άτομο- θεατή- κοινό?



Παραθέτω εδώ τα παλιότερα που είχα πει πάνω στο θέμα, θέλω να ξέρεις τις απόψεις μου, όπως αυθόρμητα και γνήσια εκφράστηκαν)

[Arsi]

Eίναι πραγματικά ότι πιο ωραίο έχω διαβάσει για την ένοια της τέχνης!

Απ\'την πρώτη φορά που σε διάβασα κατάλαβα ότι μπορεί να έχεις σχέση με την τέχνη,ως κ να εκδίδεις.....

Σε θαυμάζω weird.

[weird]

Αρσι... με νοιάζει να επικοινωνήσω την άποψή μου μαζί σου,( δεν ξέρω αν τα είχες διαβάσει)
όχι να κερδίσω τον θαυμασμό σου...
Σ ευχαριστώ γι άλλη μια φορά..
Παίρνω πολύ σοβαρά υπόψην, τα λόγια μιας ψυχής ευαίσθητης και ικανής να διακρίνει τις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων..
Καλό σου βράδυ.

[Arsi]

Το θαυμασμό μου τον είχες weird μου,απλά στον είπα τώρα.....

Καλό σου βράδυ

[Arsi]

Το μυαλό μπερδεύεται...κ κοιτάζει απ΄την άκρη.
Τα συναισθήματα με λούζουν κ κινούν το σώμα μου.
Το μυαλό ακολουθεί βουβό.Δε μιλάει.Τρόμαξε.
Όχι μου ανήκει αυτό το φως.Όπως ακριβώς μου άνηκε κ το σκοτάδι.
Αυτή τη στιγμή που τα συναισθήματα μου δίνουν χαρά,δύναμη,δενουν το σώμα μου γερά πάνω τους κ πετάμε.Ο αέρας διαπερνάει το σώμα μου κ νιώθω την ελευθερία του ουρανού.

Ελευθερία.Αέρας.Φως.Χαρά.Αγ άπη.

Πάντα πίστευα πως άξιζε τον κόπο.Πως υπάρχει.
Πως υπάρχω.

[weird]

ΜΑΣΚΕΣ

Μεγαλώσαμε, φορώντας μάσκες
Σε διάφορα σχήματα και καλούπια
Και χρώματα
Και μεταξύ μας παίζαμε
Το παιχνίδι των σκιών
Υπό των κεριών
Τη λάμψη.


Κι όταν τις βγάζαμε
Κι όταν τις βγάζαμε


Πονούσαμε
Φωνάζαμε
Γιατί δεν μας άρεζαν
Δεν μας άρεζαν
Οι μικρές και μεγάλες αποκαλύψεις
Που έριχναν φως


Στου χρόνου την σπατάλη,
Στα μικρά και τα μεγάλα μας ψέματα
Και τα σημαδεμένα πρόσωπά μας.


Γιατί νιώθαμε άβολα
Δίχως τις μάσκες
Νιώθαμε άβολα
Σαν ξένοι
Που δεν
Συνάντησαν
Ποτέ πριν
Ο ένας τον άλλο.


Και σαν αγγίζαμε
Δίχως τις μάσκες
Την Ομορφιά
Και την Αλήθεια
Και την Ασχήμια
Εκείνες
Μας έκαιγαν κατάματα.
Κατάψυχα.

Ήτανε
Ασήκωτα
Όλα αυτά
Για τους εύθραυστους ώμους μας
Που είχαν συνηθίσει να μένουν
Αθέατοι
Μέσα
Στο σκοτάδι
Του μικρού μας κουκλόσπιτου.


Γι αυτό
Κι εμείς
Μεγαλώσαμε, φορώντας μάσκες
Σε διάφορα σχήματα και καλούπια
Και χρώματα
Και μεταξύ μας παίζαμε
Το παιχνίδι των σκιών
Υπό των κεριών
Τη λάμψη.

[weird]

Τί όμορφα που νιώθω
σαν κρατάω απλά ένα κλωνάρι πασχαλιάς
και λίγο το μυρίζω λίγο το αφήνω να με χαιδέψει απαλά
το τοποθετώ κάπου να φαίνεται
μέσα στο χώρο που υπάρχω
για να θυμάμαι κάτι φορές
πόσο μακριά είμαι
απο την ίδια τη ζωή που με γέννησε.
Πως γαληνεύει η ψυχή,
κρατώντας ετούτο το άνθος
το μαβί.

Να μπορούσα να στο χαρίσω
εσένα που τα μάτια σου βυθίζονται απαλά στην ανυπαρξία
και στο χειρότερο τέλος όλων:
τη λήθη.
Να μπορούσες να απλώσεις το χέρι να τ αρπάξεις
να φτάσουν τα ίχνη του μέχρι μέσα στα σωθικά σου
και η εικόνα του να σου γνέψει
μέσα απο άπλετο φως.

Μα τώρα είσαι στο σκοτάδι
συρρικνώνεσαι
ερμαιο της ανθρώπινης σάρκας σου
εκπληρώνεις του χρόνου
το μερτικό
Ζεις μέσα στο φόβο και την αγωνία
αυτού που είναι τρομερό να έρθει
ανασαίνεις την ανυπαρξία
τίποτα άλλο ανάμεσα σε σενα και αυτήν δεν χωρά

Δεν αντέχω να σε βλέπω
μακάβρια μέσα στην γυμνή σου αλήθεια
όπως δεν αντέχω να στρέψω αλλού
το βλέμμα μου.
Κοιτώ τα μαραμένα στήθη
τις ξεχειλωμένες φλέβες
τη θολωμένη σου ματιά
και η φωνή σου
με καρφώνει
σαν αθώου σφαγίου κραυγή
έτσι απλώνεται μέσα μου.

Δεν μπορώ να σε φτάσω
μπήκε ο χρόνος ανάμεσά μας
μπήκε η ζωή
και μπήκε ο θάνατος
μπορώ σιωπηλά να κοιτώ τον ξεπεσμό των γηρατείων
να διαγράφει μεγαλειωδώς τον δρόμο του πάνω σου
και να θριαμβέυει με την ωδύνη μου
που ασφυκτιά.

Κι αχ ετούτο το βλέμμα σου
όταν κάτι ώρες ανασύρεται και μου μιλά
τόσο ανελέητα και φλύαρα
χωρίς να βγάζει ούτε λέξη
μόνο με κοιτά
και οι χτύποι της καρδιάς σου
χλωμοί κι ασθενικοί
αντέχουνε ακόμα έντονα να διαμαρτύρονται
και να μου στέλνουν τα σημάδια τους μέσα απο
την ματιά σου.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν
πάντα θα υπάρχουν
μα εγώ θα μείνω στα ειπωμένα.
Σαν γύρει το μεσημέρι
με την πρώτη απογευματινή δροσιά
σαν φιλί ορθάνοιχτο θα σου φέρω
το κλονάρι αυτό
της ανοιξιάτικης πασχαλιάς
να σε συντροφεύει.

Σ αγαπώ.

[weird]

Αρσι,
θέλω να σου πω,\\οτι βρίσκω εκπληκτικά τα όσα καταθέτεις... με μαγνητίζουν αφού φαίνονται να έρχονται απο τα έγκατα του μέσα σου...
καθαρή, γνήσια, πρώτη ύλη.
Με άγγιξαν, με συγκλόνισαν με ταρακούνισαν τα όσα είχες γράψει προηγουμένως.

Μπόρεσα και σε ένιωσα ακόμα πιο βαθιά.

Να είσαι καλά κορίτσι μου, συνεχίζοντας τον δρόμο για την απελευθέρωση.

[εσωτερική_σήψη]

Η αέναη κίνηση του χρόνου..
τη νιώθεις πάνω σου καθώς
βαδίζεις την περίπλοκη,
ολοένα μικρότερη πορεία σου.
Τη νιώθεις μέσα σου καθώς
το ψυχρό χάδι του ανέμου
ολοένα πλησιάζει..
Άλλοι την αποδέχονται,
χαίρονται μα στο τέλος
κρύβονται πιστεύοντας
ότι το ψυχρό χάδι του ανέμου
θα τους ξεχάσει,
θα τους περάσει..
Άλλοι τη διώχνουν,
διαδηλώνουν,
ατίθασοι,απροσάρμοστοι
επαναστάτες του χρόνου
η ολότητα τους ζεσταίνει
καθώς το ψύχος παραμονεύει
από μακριά σαν κοράκι.
Υπάρχει πάντα η στιγμή
που η ατομικότητα κερδίζει.
Τότε βρίσκει την ευκαιρία
του το κοράκι του χάους.
Είναι ανελέητο
στους θρήνους εκείνων.
Η μετάνοια δεν τους λυτρώνει..
Είναι η στιγμή που
ΟΛΟΙ σκύβουν το κεφάλι
έρμαια του φόβου..
Η πορεία τους γίνεται γκρεμός
που όλοι τσακίζονται.
Διαλύεται κάθε ίχνος
ατομικότητας,συντροφιάς,
ζέστης..
Είναι η ώρα του ψύχους
και ο χρόνος συνεχίζει
την αέναη πορεία του
χωρίς δισταγμό
...για τις απώλειες


15-12-08

[Arsi]

Originally posted by weird
Αρσι,
θέλω να σου πω,\\οτι βρίσκω εκπληκτικά τα όσα καταθέτεις... με μαγνητίζουν αφού φαίνονται να έρχονται απο τα έγκατα του μέσα σου...
καθαρή, γνήσια, πρώτη ύλη.
Με άγγιξαν, με συγκλόνισαν με ταρακούνισαν τα όσα είχες γράψει προηγουμένως.

Μπόρεσα και σε ένιωσα ακόμα πιο βαθιά.

Να είσαι καλά κορίτσι μου, συνεχίζοντας τον δρόμο για την απελευθέρωση.

weird μου,σ\'ευχαριστώ ειλικρινά για τα λόγια σου.

Είναι αλήθεια πως όσα είχα γράψει έβγαιναν από μέσα μου ανεξέλεγκτα και με τέρμα μουσική να μη λειτουργεί καθόλου η λογική.

Ένιωσα όμως πολύ άσχημα που τα έγραψα γιατί λόγω του έγκατος ακουγόταν extreme και παράξενα.Γι\'αυτό και τα έσβησα.Η έκθεση τους με έκανε να νιώσω πολύ άβολα και ντροπή την άλλη μέρα γι\'αυτό και το ευχαριστώ είναι τόσο εννοειτικό.

Σε ευχαριστώ πολύ

[weird]

Κάτι φορές που δεν λειτουργεί καθόλου η λογική, θαύματα συμβαίνουν...

Πόνεσα με ότι διάβασα.

Η μάλλον, ένιωσα μουδιασμένο πόνο...

Τελοσπάντων, ας μην επεκταθώ άλλο. Εύχομαι να είσαι καλά.