Σκεψεις εν ωρα κρισης...

**Arsi** · 03-01-2009, 02:44

Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.

Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.

**water** · 03-01-2009, 21:45

γεια σου Arsi δεν περναω κριση αυτην την στιγμη για να γραψω κατι και θα ειμαι λιγο εκτος θεματος αλλα μου αρεσαν φρασεις που διαβασα σε αυτο που εγραψες, απο καθε ασχημο πραγμα μπορουμε να βγαλουμε κατι ομορφο πιστευω και το προσπαθω!
απο μια κριση μπορουμε να βγαλουμε ενα κειμενο ενα ποιημα ενα τραγουδι μια μουσικη μια ζωγραφια εναν πινακα ενα γλυπτο μια ιδεα να κανουμε νεα σχεδια να νιωσουμε τι δεν παει καλα ειναι σαν να κανουμε μια βουτια στα βαθια

**anwnimi** · 03-01-2009, 22:25

Άρση, πολύ δυνατό το κείμενό σου και μάλιστα ιδιαίτερα αγγιχτικό για ανθρώπους που βιώνουν μια τέτοια κατάσταση...
Με συγκλόνισες κι εμένα μια και εγώ τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καθόλου καλά...

Κάνεις πολύ καλά που εκφράζεις έτσι το συναίσθημά σου. Και επίσης αυτό δείχνει πολύ μεγάλη συνειδητοποίηση σχετικά με το τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή σου...

Ο πόνος μπορεί να γίνει δημιουργία...Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλοι καλλιτέχνες ήταν πονεμένοι άνθρωποι...

Προχτές είδα μια επίσης συγκλονιστική ταινία για τη ζωή της Βιρτζίνια Γουλφ...Αναρρωτιόμουν, άραγε αυτοί οι μεγάλοι δημιουργοί τι θα προτιμούσαν...Μια ζωή τόσο πονεμένη με βαριά ψυχολογικά προβλήματα αλλά με εξασφαλισμένο αθάνατο όνομα και έργο ή μια απλή αλλά γαλήνια ζωή;

Μια μέση λύση θα ήταν η καλύτερη...Ίσως τότε δεν υπήρχαν τα ίδια μέσα, οι ίδιες επιλογές που έχουμε σήμερα εμείς για να παλέψουμε...

**Arsi** · 04-01-2009, 02:19

Παιδια σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια,μου δινετε θαρρος να συνεχισω να το κανω δημοσια.Ως τωρα,πανω σε μια κριση σχεδον παντα γραφω κ τα σκιζω καπακι.Δεν εχει διαβασει κανεις τιποτα εκτος απο πολυ ελαχιστα πραγματα.Η μονη περιοδος που τα κρατησα,ηταν για καποια χρονια οπου ειχα συγκεντρωσει ενα κουτι κ τα πεταξα γυρω στα 19 θελοντας να αποχαιρετησω μια περιοδο.Δυστυχως ακομα κ στον ιδιο μου τον εαυτο μιλαω με γριφους...

**Kassi** · 04-01-2009, 02:28

΄Δεν νομίζω ανώνυμη πως γεννιόμαστε και επιλέγουμε την κατάθλιψη για μια ένδοξη μεταθάνατον ζωή ή την χαρά για μελλοντική ανωνυμία.Θέλουμε να πιστεύουμε πως γεννιόμαστε και επιλέγουμε..Πως ζούμε και επιλέγουμε...Επιλέγουμε μέχρι έναν βαθμό.Ίσως τι ρούχα θα φορέσουμε αύριο.Απλά πράγματα.Η Βιρτζίνια Γουλφ αυτοκτόνησε από κατάθλιψη και αναρωτιέμαι γιατί τόσοι που αυτοκτόνησαν από κατάθλιψη δεν έγιναν γνωστοί;Επίσης κανείς δεν σου εξασφαλίζει ότι διαλέγοντας έναν α δρόμο θα έχεις εξασφαλισμένο αθάνατο όνομα και νομίζω επίσης πως αυτοί που περπάτησαν τον α δρόμο δεν το έκαναν με σκοπό να γίνουν γνωστοί αλλιώς θα ήταν υγιείς...Είναι σημαντικό όμως αυτό.Να κάνεις όπως είπες τον πόνο σου δημιουργία...Εννοείς το έργο \"Οι ώρες\" που αναφερόταν στη Βιρτζίνια Γούλφ;

**Empneustns** · 04-01-2009, 02:29

μηπως ειναι ωρα να αρχισεις να εκτονωνεις σιγα σιγα το θηριο μεσα σου;δεν ξερεις πως;δοκιμασε στην αρχη μοναχη σου,μεσα στο αυτοκινητο να φωναξεις με ολη σου τη δυναμη.ας εισαι μονη,καντο και νοιωσε το συναισθημα,το πως ξελαφρωνεις απο την ενταση και το πως θα ερθει η ηρεμια αργοτερα.βεβαια στη δικη σου περιπτωση πιθανοτατα αλλα πραγματα ειναι που σε κανουν να νοιωθεις ετσι,ισως καταπιεστικοι γονεις,ισως σε μαθαν να υπολογιζεις την γνωμη των αλλων χωρις να σκεφτεσαι τα δικα σου θελω.μπορεις να μας πει περισσοτερα;

**Empneustns** · 04-01-2009, 12:03

Υπαρχουν στιγμες που νοιωθεις ηρεμη;πχ μετα απο παρακολουθηση μιας καλης ταινιας;και αν υπαρχουν,τι ειναι αυτο που πυροδοτει τα νευρα σου,μια σκεψη;οδηγιες του τι να κανεις και πως να το κανεις απο καποιο ατομο;πχ μικρος θυμαμαι δεν ηθελα να ενοχλω τους γυρω να μην κανω κινησεις που μπορει να δωσουν μια ασχημη εικονα για μενα.ολα αυτα υποσυνειδητα.αντιθετα εβλεπα αλλα παιδακια με θρασσος να κανουν οτι τους αρεσει.με τον καιρο καταλαβα πως ολα αυτα ξεκινουσαν απο τη διδασκαλια των γονιων να ειμαι ησυχος και να μην ενοχλω.ειχε γινει δηλαδη υποσυνειδητη σκεψη.ο τροπος σκεψης τριτων ειχε υιοθετηθει απο μενα υποσυνειδητα χωρις την αδεια μου και αρα δεν με καλυπτε.Οταν αρχισα να διαβαζω ομως τον εαυτο μου καταλαβα οτι αυτο επρεπε να αλλαξει,εγινε σιγα σιγα,οταν ηθελα να κανω κατι και υποσεινηδητα ελεγε ο εαυτος μου οχι,το επεξεργαζομουν,γιατι λεει οχι;αν καταλαβαινα οτι το ελεγε γιατι ετσι μου \"μαθαν\" το εκανα,στην αρχη με δυσκολια και με την αισθηση οτι κανω κατι κακο.Υποψιν πως αλλα παιδακια καναν πολυ χειροτερα με θρασσος γιατι ετσι ειχαν μαθει απο το δικο τους περιβαλλον.και δεν τους ενοιαζε καν.αναρωτιεμαι μηπως κατι τετοιο εχει γινει και σε σενα,τα \"πρεπει\" που σου λενε τι να κανεις και με ποιο τροπο,\"πρεπει\" που δεν ειναι δικα σου,και τα \"θελω\" σου που ειναι ακριβως αντιθετα με τα \"πρεπει\" σου.Αν ισχυουν αυτα που λεω πες μου να συνεχισω αλλιως να συνεχισω διαφορετικα ...

**Arsi** · 04-01-2009, 20:29

Εμπνευστη ειμαι ηρεμη γενικα τωρα.Το προβλημα δεν ειναι τα νευρα μου η οχι,αλλα το πηγαδι στο οποιο μπαινω καποιες στιγμες κ νιωθω χαλια,πονο,απογνωση αλλα ειναι στιγμες που ερχονται πυροδοτουμενες πιο πολυ απο οικογενειακες καταστασεις.Επισης τα πιεσμενα συναισθηματα που κρυβονται,εμπειριες που δεν ερμηνευτηκαν η ερμηνευτηκαν λαθος.Κ οταν με πιανει \'αυτο\' βγαινει μια πλευρα του εαυτου μου πολυ κατακρεουργημενη,που θελει να τσιριξει,που νιωθει οπως ενιωθε τοτε ισως.Ειναι στιγμες που θολωνει το μυαλο κ δε βλεπει καθαρα.Γινοταν πολλα σπιτι μου,μεσα σ\'αυτα ηταν κ να μαθω να ειμαι οπως θελαν γιατι μετα η τιμωρια ηταν...ας μην το συζηταμε.Αλλα ημουν πολυ αντιδραστικη,δε συμμορφωνομουν με τιποτα...Δε μπορουσα να το μαθω.Φαινεται το εμαθα μετα απο πολλα χρονια κανοντας το πολυ κρυφα κ εσωτερικα κ ας δειχνω επιφανειακα οτι κανω παντα αυτο που θελω.Ειμαι υπουλα,εσωτερικα φυλακισμενη απ\'τις υιοθετημενες ιδεες των γονιων μου που υπαρχουν ουσιαστικα κ κρυμμενες πισω απ\'τη δικη μου αντιδραση σε ολο αυτο.Καλυμμενες καλα για να μη μπορω να τις εντοπισω ευκολα κ με τις πραξεις να θελουν να ξεγελασουν οτι τελικα τις υπακουω.

**anwnimi** · 04-01-2009, 21:16

Originally posted by Kassi
΄Δεν νομίζω ανώνυμη πως γεννιόμαστε και επιλέγουμε την κατάθλιψη για μια ένδοξη μεταθάνατον ζωή ή την χαρά για μελλοντική ανωνυμία.Θέλουμε να πιστεύουμε πως γεννιόμαστε και επιλέγουμε..Πως ζούμε και επιλέγουμε...Επιλέγουμε μέχρι έναν βαθμό.Ίσως τι ρούχα θα φορέσουμε αύριο.Απλά πράγματα.Η Βιρτζίνια Γουλφ αυτοκτόνησε από κατάθλιψη και αναρωτιέμαι γιατί τόσοι που αυτοκτόνησαν από κατάθλιψη δεν έγιναν γνωστοί;Επίσης κανείς δεν σου εξασφαλίζει ότι διαλέγοντας έναν α δρόμο θα έχεις εξασφαλισμένο αθάνατο όνομα και νομίζω επίσης πως αυτοί που περπάτησαν τον α δρόμο δεν το έκαναν με σκοπό να γίνουν γνωστοί αλλιώς θα ήταν υγιείς...Είναι σημαντικό όμως αυτό.Να κάνεις όπως είπες τον πόνο σου δημιουργία...Εννοείς το έργο \"Οι ώρες\" που αναφερόταν στη Βιρτζίνια Γούλφ;

Όχι Κάσι μου με παρεξήγησες...

Όχι δεν πιστεύω ότι γεννιόμαστε και επιλέγουμε την κατάθλιψη για μια ένδοξη μεταθάνατον ζωή ή την χαρά για μελλοντική ανωνυμία.

Αυτα τα έγραψα διαβάζοντας το τόσο όμορφο κείμενο της Άρση και έχοντας κατά νου ότι ο πόνος πολλές φορές κάποιους ανθρώπους (όχι βέβαια όλους) τους ωθεί στο να εκφραστούν με άλλους τρόπους και εκεί δημιουργείται τέχνη. Πάρα μα πάρα πολλοί καλλιτέχνες υπέφεραν από βαριά θλίψη ή και ακόμα βαριά ψυχολογικά προβλήματα.

\"Επιλέγουμε μέχρι έναν βαθμό.Ίσως τι ρούχα θα φορέσουμε αύριο.Απλά πράγματα.\"
Μμμ, πιστεύω ότι μάλλον μπορούμε να επιλέξουμε πολύ περισσότερα αλλά το γιατί πολλοί δεν το κάνουμε είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

\"Επίσης κανείς δεν σου εξασφαλίζει ότι διαλέγοντας έναν α δρόμο θα έχεις εξασφαλισμένο αθάνατο όνομα και νομίζω επίσης πως αυτοί που περπάτησαν τον α δρόμο δεν το έκαναν με σκοπό να γίνουν γνωστοί αλλιώς θα ήταν υγιείς...\"

Συμφωνώ...Απλά δεν ξέρω εκείνη την ώρα η φαντασία μου κάλπαζε...Ξέρεις κάποιοι καλλιτέχνες είναι και περίεργα όντα...Ίσως κάποιοι αν πχ υπήρχε η δυνατόητα μετά θάνατον να ερωτηθούν τι θα προτιμούσαν θα το σκεφτόντουσαν και δε θα προτιμούσαν μια ζωή κοινού θνητού ακόμα και απαλλαγμένη από βαριά ψυχολογικά προβλήματα!
Να σου πω κάτι; Θα συμφωνούσα μαζί τους αν η επιλογή τους παρέμενε να διαλέξουν τη δύσκολη ζωή με το αθάνατο όνομα μόνο εφόσον δεν εγκατέλειπαν τα όπλα και κάναν το παν στην πάλη τους για τη ζωή...Ξεπερνώντας τα προβλήματά τους θα ήταν ακόμα πιο σοφοί από έναν οποιοδήποτε άνθρωπο χωρίς προβληματισμούς, με μια \"εύκολη\" ζωή και ίσως να μπορούσαν να βοηθήσουν και άλλους ανθρώπους μέσα ή όχι από το μετέπειτα έργο τους...

Ναι τις \"ώρες\" εννοούσα...

**Empneustns** · 05-01-2009, 00:31

εχεις την δυνατοτητα να μεινεις μακρια απο τους γονεις σου;οταν εμενες μακρια τους μπορουσες να ελεγξεις καλυτερα τον εαυτο σου;η παρουσια τους και μονο σε εξοργιζει;πιστευεις πως μπορεις να θωρακισεις τον εαυτο σου να ξεκινησει να μη δινει τοσο μεγαλη σημασια,να τον αποσταστιοποιησεις κατα καποιο τροπο;

**Arsi** · 05-01-2009, 03:08

Mενω μακρια απο τους γονεις μου εμπνευστη.Αυτες τις μερες μενω μαζι τους.Ισως γι\'αυτο κ \'ανακατευτηκα\' τοσο.Η επαφη μαζι τους μου κανει κακο κ με πισωγυριζει.

**katerinoula_linaplepi** · 05-01-2009, 13:36

Originally posted by Arsi
Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.

Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.

AYTA ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ,Η ΟΥΣΙΑ!ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΑ?ΟΤΑΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΞΩ.ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ,ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ.

**Empneustns** · 05-01-2009, 17:33

γνωμη μου ειναι αν κατι σε πισωγυρναει να εισαι οσο πιο μακρια γινεται.υπαρχουν δυο τροποι να δουμε τα πραγματα χωρις να ξερω ποιος ειναι πιο σωστος,μαλλον αναλογα με την περισταση.δεν αντεχω στο κρυο και μενω στο κρυο για να το συνηθισω η μενω σε ζεστα μερη για να μη κρυωνω.και στις δυο περιπτωσεις θα επιβιωσω εκτος αν με το κρυο παθαινω πνευμονια οποτε επιβαλεται ο δευτερος τροπος.αν ο τροπος ζωης των γονιων σου σου κανει κακο,απομακρυνσου,κρατα τυπικες σχεσεις ,αυτο που λεμε μακρια και αγαπημενοι.παρολα αυτα κανε μια ερευνα στον εαυτο σου,οταν ερχεται η οργη και ξεχειλιζει μεσα σου,ηρεμησε για ενα λεπτο και προσπαθησε να καταλαβεις τι ειναι αυτο που σε οργιζει,την αφορμη θα την ξερεις αλλα τα πραγματικα αιτια πρεπει να τα ψαξεις πιο βαθια,και μπορεις να το κανεις μονο εσυ και κανενας αλλος.οπως καταλαβες το δυσκολο μερος θα το κανεις εσυ,αλλα τοσοι αλλοι το εχουν κανει και τα εχουν καταφερει.προσπαθησε να εχεις τον ελεγχο και να αναζητας συνεχεια και να ρωτας τον εαυτο σου,τωρα γιατι αντιδρω ετσι;απο που προερχεται αυτο;απο το υποσυνειδητο μου;τι μπορω να κανω για να το αλλαξω;θελει σκεψη και χρονο να αλλαξεις τον τροπο που σκεφτεται το υποσυνειδητο.γινεται ομως,μπορεις να το κανεις,αρκει να το πιστεψεις πως μπορεις.

**Arsi** · 06-01-2009, 03:49

Originally posted by Empneustns
προσπαθησε να εχεις τον ελεγχο και να αναζητας συνεχεια και να ρωτας τον εαυτο σου,τωρα γιατι αντιδρω ετσι;απο που προερχεται αυτο;απο το υποσυνειδητο μου;τι μπορω να κανω για να το αλλαξω;θελει σκεψη και χρονο να αλλαξεις τον τροπο που σκεφτεται το υποσυνειδητο.γινεται ομως,μπορεις να το κανεις,αρκει να το πιστεψεις πως μπορεις.

Ευχαριστω πολυ.Πολυ χρησιμες οι συμβουλες σου Εμπνευστη,με επηρεασαν.Ειναι δυσκολη η ανακαλυψη του εαυτου μας.Περιεχει πολυ αγωνα.Το θεμα παντως θα το χρησιμοποιω καθε φορα που θα νιωθω χαλια...Ευτυχως ειμαι καλα τωρα!

**Arsi** · 13-01-2009, 00:00

Εκλαιγες ουρλιαζοντας για μια αληθεια που σου\'τρωγε τα σωθικα κ εγω σου φωναζα πως η αληθεια ειναι ψεμα.Και τοτε εσυ τρελαινοσουν και ηθελες να με σκοτωσεις.Ελεγες πως δεν ηξερα τι ελεγα κ οτι ημουν τιποτενια,ηθελες ν\'αφανιστω.
Οταν ομως η αληθεια του ψεματος ηρθε μπροστα σου τοτε ηταν αργα να μου ζητησεις συγνωμη,δεν υπηρχα,με ειχες αφανισει.
Αυτη τη νυχτα ολα ειναι βαρια.Θελω να γυρισω πισω το χρονο.Ψαχνω για ανθρωπινες ανεξερευνητες δυναμεις να κανω το θαυμα,μα δεν τα καταφερνω.Ο χρονος δε γυριζει πισω,μονο τρεχει μπροστα,ασταματητα,χωρις να κοιταει πισω,ασπλαχνος,ζηταει μονο πληρωμη.Ειναι αναισθητος,ψυχρος εκτελεστης κ οι στιγμες που προσφερει ειναι πραγματικα πολυτιμες.Αν δεν τις εκτιμησεις,τις πληρωνεις.Θειο δωρο ο χρονος φορτωμενος με γεγονοτα,με μια ροη σταθερη στους αιωνες κ καθε στιγμη μια καινουρια ευκαιρια η τιμωρια.
Τωρα ειναι αργα σκεφτομαι κι αυτος δε μ\'ακουει καν,μονο με παιρνει μαζι του σε νεα γεγονοτα.
Δεν ξερω τι λες για ολα αυτα μα εγω νιωθω δυστυχισμενη κ δε μπορω να προσαρμοστω στη λογικη του.
Τωρα το κλαμα σου κ τα αδικα ουρλιαχτα σου ερχονται απεναντι απ\'το χρονο και σου ζητανε πληρωμη.Το μυαλο μικρο,λαθος,οπως κ να το πεις δεν εχει σημασια.Καμια σημασια.Σ\'αυτη την ιστορια του χρονου υπαρχει πληρης ισοτητα.
Τρομαχτικο,σκληρο,θηριο που σ\'αναγκαζει να ωριμασεις.Λιωνει σαν τη φωτια τις δικαιολογιες και σ\'αφηνει γυμνο με τα γεγονοτα κ τις συνεπειες.Σ\'απελευθερωνει απ\'τις σκεψεις,σε ισοπεδωνει κ σου δειχνει την αληθεια.Την αληθεια του ψεματος σου.