Σκεψεις εν ωρα κρισης...

[narnia]

Μια φορά μου \'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι. Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Το \"τέλος\" είναι πολύ σκληρή λέξη, σαν το \"αντίο\", σαν το \"ποτέ\", το \"πάντα\". Στ\'αληθινά δεν υπάρχει τέλος, τελεία, απλά άλλη διάσταση.

[Arsi]

http://www.youtube.com/watch?v=zLDPhPrr5Ig&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=muWJ4pG1CRY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=K5cqPzXOKm4&feature=related

[Arsi]

\'ακόμα μια φορά\'

Ακόμα μια φορά ψάχνω να βρω τρόπο να πω σιωπηλά ότι δε μπορώ ν\'ακούσω.
Ακόμη μια φορά θέλω να φτιάξω ποιήμα τις κραυγές της ψυχής.
Ακόμη μια φορά το στόμα έκλεισε ακόμα κ για μένα.

Κ τότε η ψυχή επαναστατεί.
Η επανάστασή της είναι που πονάει κι όχι αυτά που λέει.

Θέλει να προχωρήσει.Να ζήσει.
Μα,δε θέλω να ξεχάσω καταβάθος,δε θέλω να φύγω από κει που έμεινα.
Ευελπιστώ πως θα ανατρέψω τα τετελεσμένα.
Τόσο παράλογα θριαμβεύει το παράλογο.

Το ένα ασσύληπτο έφερε το άλλο.
Μα το πρώτο έγινε,το δεύτερο δε θα γίνει ποτέ.
Γιατί ο χρόνος δε γυρίζει πίσω.

Κατάφερα να σταματήσω το χρόνο,μα όχι να τον γυρίσω πίσω.
Σήμερα κατάλαβα πως καταβάθος όλα τα δάκρυα ήταν γιατί δε μπορούσα να φτιάξω: μια τρύπα στο νερό.

Αστείο.
Μα συγχρόνως κ τόσο θλιβερό.

Αγώνας με ανύπαρκτο στόχο.
Μα με αποτέλεσμα.

Το σταμάτημα του χρόνου κ το χάσιμο της ζωής.

Ειρωνεία.

[Arsi]

\'ξυπνώντας...\'

Ξυπνώντας απ\'το όνειρο αντίκρυσα τον εφιάλτη.
Την ανυπαρξία.
Τι σκληρό να μη ζεις!
Πιο σκληρό απ\'το σκληρότερο σκληρό.

Που είμαι?Τι ζω?Ποιος ζει?Ποιος μιλάει?

Εγώ είμαι εκεί.Όχι εδώ.

Μα που πήγε η ζωή μου?
Πως θα την πάρω πίσω?

Το φως είχε ένα σκοτάδι που κουβαλούσε μαζί η αλήθεια.
Το θάνατο της ζωής μου.

Δε ζούσα όπως κι αν περιφερόμουν!
Ήμουν μια νεκρή ζωντανή.

Το σώμα έκλαιγε,γελούσε,ερωτευόταν ,ονειρευόταν στο σήμερα
μα η ψυχή στο χθες.
Χωρίς σήμερα.

Σήμερα.
Σήμερα έκλαψα κ χαμογέλασα για το σήμερα.

Έκλαψα για τα χρόνια που έχασα
και χαμογέλασα γιατί ξαναέζησα.

Έστω κ για μια στιγμή.

[weird]

Γίνεται οι λέξεις να έχουν μυρωδιά?
Γίνεται να έχουν χρώμα?
Γίνεται να έχουν γεύση?
Ναι γίνεται, όταν οι λέξεις είναι το μεδούλι της ψυχής.


Αρσι μου, τα λόγια σου τα ένιωσα, για άλλη μια φορα, βαθύτατα.
Σ ευχαριστώ και εύχομαι να συνεχίζεις με κουράγιο τον αγώνα σου.

[Arsi]

Ευχαριστώ πολύ weird μου,ελπίζω να βγει κάπου αυτή η βουτιά...

[amelie74]

γραφετε ολες υπεροχα!!!
καποια στιγμη θα παραθεσω και γω καποια απο τα ποιηματακια-σκεψεις μου...
καλη μερα!!!

[Arsi]

Originally posted by amelie74
γραφετε ολες υπεροχα!!!
καποια στιγμη θα παραθεσω και γω καποια απο τα ποιηματακια-σκεψεις μου...
καλη μερα!!!

Καλημέρα αμελί μου))
γράψε....))

[predator]

Hate is fear
I rip at my face in the mirror
death approaching
expiration growing nearer
I\'m rotting inside
I\'m disgusted with myself
I\'m in hell

πολλες φορε καποιος νιωθει αυτο το συναισθημα,εγω συχνα

[Φωτεινη!]

λίγο χώρο θέλω,
τόσο λίγο, ισα ν αναπνέω
να αφήσω τις σκέψεις στην ακρούλα
αλλα να μη τις καταχωνιάσω..
Θέλω για πρώτη φορά να βρεθώ με εμένα χωρίς γιατί..
Ανοιξα το κουτί της Πανδώρας και τι εκπληξη? δεν εκρυβε αυτα που φοβομουν αλλα εκεινα που περίμενα..

Αρσι,σε ευχαριστω για την ευκαιρία,να έχω κάπου να \"πω\" κατι.

[Arsi]

Originally posted by Αφωτεινή
Ανοιξα το κουτί της Πανδώρας και τι εκπληξη? δεν εκρυβε αυτα που φοβομουν αλλα εκεινα που περίμενα..

Άνοιξα το κουτί της πανδώρας κ τι έκπληξη?δεν έκρυβε αυτά που φοβόμουν αλλά αυτά που δε μπορούσα να φανταστώ....
Αυτό έπαθα εγώ Φωτεινή μου.

Να\'σαι καλά

[anwnimi]

Τα πιο όμορφα καλοκαίρια

Τα πιο όμορφα καλοκαίρια
τα πέρασα μαζί σας.

Με την αγάπη σας
την υπομονή σας
τη στοργή σας
και την ανεμελιά
της παιδικής μου νιότης.


Κι εσείς μια μέρα
φύγατε
όπως εκείνα τα καλοκαίρια
όπως όλοι οι ανθρωποι κάποια στιγμή.
Φύγατε.
Για πάντα.
Παίρνοντας μαζί
εκείνη την εποχή
μακριά.
Μακριά μου.
Δε θα ξαναγυρίσει...
Δε θα ξαναγυρίσετε πια.

Μα εκείνα τα καλοκαίρια
θα μείνουν μέσα στην καρδιά μου
φωλιασμένα
στην πιο πολύτιμη μεριά της
όπως κι εσείς,

να με ζεσταίνουν
όταν κρυώνω,
καθώς θα θυμάμαι
τον πύρινο ήλιο τους
να μου καίει το δέρμα
να μου ζεσταίνει το πρόσωπο
και ο ιδρώτας να τρέχει
στο παιδικό μου μέτωπο.
Καθώς θα θυμάμαι
τα ζεστά ροζιασμένα σας χεράκια
το κουρασμένο ρυτιδιασμένο σας χαμογελο
να μου το χαρίζετε απλόχερα.

Εκείνα τα καλοκαίρια
και η αγάπη σας
θα με ζεσταίνουν.

Για πάντα.

[amelie74]

ανωνυμη με εκανες και δακρυσα.
εχεις σκεφτει να ασχοληθεις επαγγεματικα με την ποιηση?
γραφεις υπεροχα....

[anwnimi]

Αμελί γλυκιά μου σε ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια)
Μου αρκεί που βγήκε απο μέσα μου και άρεσε τόσο πολύ σε σένα. Τίποτα άλλο δεν μπορώ να καταφέρω αλλά μου αρκεί

Νομίζω πως τα άλλα κορίτσια που έχουν γράψει εδώ πολύ πιο δυνατά ποιήματα μας έχουν εμπνεύσει


Αμελί μου γράψε ότι θέλεις, ότι νιώθεις, αρκεί να βγαίνει από την ψυχή σου. Αν βγει από εκεί μέσα, δεν έχει σημασία σε ποιον και σε πόσους αρέσει, αρκεί να είναι αποτυπωμένο το συναίσθημά σου μέσα του. Για να το διαβάζεις και να έρχεσαι σε επαφή με αυτό που ένιωθες τη μέρα που το έγραψες.
Και να νιώθεις μια ανακούφιση που βγήκε από μέσα σου, που εκφράστηκε.

[Arsi]

Originally posted by anwnimi
Νομίζω πως τα άλλα κορίτσια που έχουν γράψει εδώ πολύ πιο δυνατά ποιήματα μας έχουν εμπνεύσει

Aνώνυμή μου,δε νομίζω ότι είναι έτσι...
Κάθε ποιήμα είναι τόσο ξεχωριστό,τόσο σημαντικό,τόσο πολύτιμο όταν βγαίνει από μέσα μας αλλά πάνω απ\'όλα ασύγκριτο με οποιοδήποτε άλλο.

Όλα τα θεωρώ τόσο ξεχωριστά όμορφα!Γιατί είναι η αποτύπωση κομματιών της ψυχής μας.
Πάντως αγγίζουν πολύ τα ποιήματά σου,αυτό είναι γεγονός