Καταδικάστε την Ισραηλινή επιδρομή στη Γάζα

[weird]

Originally posted by nature
Τα λόγια του σαμπ ήταν σκληρά.
Ίσως και προκλητικά σε ένα βαθμό.
Ίσως να ήθελε να δει ως που φθάνει η σιωπή μας.
Ίσως να είναι ο τρόπος που εκφράζεται. Δεν έχει σημασία.
Πολλοί το πήρατε προσωπικά και θιχτήκατε με αποτέλεσμα να ξεφεύγουμε από την ουσία και να μιλάμε πλέον επί προσωπικού. Επειδή διαπίστωσα ότι είμαι από τους λίγους που δεν θίχτηκαν θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου πάνω σ’αυτό. Δεν θέλω να το παίξω «ξύπνια» και έχω όπως όλοι μας πολλά ελαττώματα. Ορισμένα από αυτά τα γνωρίζω καλά και για τα υπόλοιπα είμαι όλη αυτιά να μου τα υποδείξουν όσοι τα εντοπίζουν. Είμαι όμως π ε ρ ή φ α ν η που δεν είμαι εύθικτη. Το θεωρώ μεγάλη κατάκτηση. Πιστέψτε με παιδιά, η ευθιξία είναι πολλές φορές εμπόδιο σε μία ουσιαστική συνεννόηση. Παιδιά αυτό ισχύει παντού. Από προσωπικές μέχρι επαγγελματικές και πολιτικές συζητήσεις. Το έχω σκεφτεί πολύ το θέμα και θα μπορούσα να γράψω άπειρες σελίδες…..
A και ελπίζω να μην πήξει το τόπικ στις θυμωμένες απαντήσεις θιγμένων. Βρήκα την ευκαιρία γιατί ταίριαζε πολύ με τη συζήτηση και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία εξαιρετικά χρήσιμη κατάκτησή μου. Απλά.

Μπράβο σου nature!
Συμμερίζομαι την περηφάνια σου και θέλω να σου πω οτι κι εγω βρίσκομαι στον αγώνα να αμβλύνω την ευθιξία που χαρακτηρίζει τον χαρακτήρα μου, γιατί στέκεται εμποδιο στην αληθινή επικοινωνία μου με τους ανθρώπους, που είναι ότι πολυτιμότερο για μένα.
Φρένο στον παρορμητισμό, φρένο στον απότομο λόγω της ευθιξίας τρόπο, φρένο σε όλο αυτό το κομμάτι του ανακατεμένου με την ευαισθησία βέβαια, εγωισμού.
Η φορουμιακή αλληλεπίδραση με βοηθησε και σε αυτό.
Φιλιά σε όλους .

[sabb]

Originally posted by weird

Originally posted by sabb

Originally posted by Remedy
την καταδικαζουμε!
νομιζεις πως αρκει?

Είπα πως έχει συμβολικό χαρακτήρα, μακάρι νάχαμε τη δύναμη να σταματάμε αιματοχυσίες....Αν εν τούτοις σ\' όλο τον ιντερνετικό κόσμο, σ\' όλα τα δημόσια φόρουμ , στα blogs, στις διαδηλώσεις και όπου η φωνή μας μπορεί να ενωθεί με εκατομμύρια φωνές σ\' ολο το κόσμο και να διατρανώσει την αντίθεση της σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας , νομίζω πως κάποιο καλό αποτέλεσμα θα προκύψει...Τουλάχιστον να δείξουμε στους κρατούντες πως είμαστε κι εμείς εδώ, με ευαισθησίες & αγωνίες για το μέλλον του κόσμου μας και μπορεί οι δυνάμεις μας να είναι μεν μικρές, αλλά υπάρχουν..........

Αλλά καλή μου Remedy, δυστυχώς όπως βλέπεις κι εσύ όλοι οι φίλοι μας μέλη αυτού του φόρουμ, μάλλον δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες, μετά από δύο μέρες ζωής αυτού του τόπικ, μόνο εσύ κι η mariafound δώσατε μισό λεπτό απ\' το χρόνο σας για να καταθέσετε μια απλή λέξη : ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ...

Είμαι βαθιά απογοητευμένος, γιατί πίστευα πως πέρα απ\' τον προσωπικό ανήφορο που τραβάει ο καθένας μας, η συμμετοχή των μελών αυτού του φόρουμ που υποτίθεται είναι ευαισθητοποιημένα σε θέματα που αφορούν την παγκόσμια κοινή γνώμη και είναι μείζονος σημασίας θα ήταν μαζική, το όλο θέμα αποδεικνύει πως δεν μας νοιάζει τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό μας, αν μας παράτησε η γκόμενα ή ο γκόμενος, αν τα φάρμακα που παίρνουμε έχουν παρενέργειες, απ\' ότι φαίνεται ο πόνος του απατημένου γείτονα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από την εικόνα του αιμόφυρτου μικρού παλαιστίνιου και τις κραυγές οδύνης της μητέρας..Εφ\' όσον είναι έτσι , σε τελική ανάλυση ο κόσμος έτσι όπως είναι, είναι αυτός που μας αξίζει....

Ας γράψει ο καθένας ό,τι θέλει, εγώ δεν πρόκειται να επανέλθω...

Αγαπητε φίλε, νομιζω πως σε αυτό το σημείο μιλάς υπο το κρατος θυμού και απογοήτευσης. Αν ηρεμήσεις όμως ίσως να δεις απο άλλη οπτική γωνία τα πράγματα.

Το οτι δεν υπήρξε η ανταπόκριση που προσδοκούσες και στον χρόνο που προσδοκούσες, δεν σημαίνει απαραίτητα ούτε οτι τα άτομα που γράφουν εδώ δεν έχουν ευαισθησίες γενικότερου ενδιαφέροντος, ούτε οτι αδιαφόρησαν μπροστά στο μήνυμά σου ( λες καυστικα οτι \"δεν μας νοιάζει τίποτα εκτός απο τον εαυτό μας\").
Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να εκδηλώνεται και σίγουρα στον δικό του χ ρ ό ν ο. Για παράδειγμα μπορεί να μην θέλει να συμμετάσχει σε αυτή τη συμβολική διαμαρτυρία αλλα να δημοσιεύσει ένα άρθρο σε μία εφημερίδα ή ακόμα και να κάνει οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστεις....

Επίσης ναι μεν, συμφωνω πως όταν έχεις μια παθολογία αναλώνεις μεγάλη ενεργεια και προσοχή στα του εαυτού σου, αλλα απο αυτό μέχρι το να να συμπεραίνεις οτι τα περισσότερα μέλη είναι τελείως αδιάφορα, υπάρχει μια κάποια απόσταση...


Καταλαβαίνω πόση οργή σου προκαλεί ο πόλεμος αυτός....
Ξέρεις ποιο είναι το λυπηρό με την ανθρώπινη φύση? Οτι συχνά έχουμε αμυντικούς μηχανισμούς που καταπνίγουν την ευαισθησία μας. Δεν συμβαίνει σε εμένα, αρα δεν καίγομαι κιόλας.... Πολύ συχνά δυσκολευόμαστε να δούμε τα πράγματα απο τη θέση του άλλου ή και να φανταστούμε, την ώρα που τρώμε για παράδειγμα ενα γευστικό γεύμα, οτι την ίδια στιγμή κάπου μακριά μας, ενα παιδί αιμορραγεί μέχρι θανάτου.... Ποσες φορές το απωθούμε όλο αυτό?

Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που η ευαισθησία και η ανθρωπιά τους υπερβαίνει τις όποιες άμυνές τους και ο καθένας με τον τρόπο του διαμαρτύρεται.
Το ιδανικό θα ήταν, όλες αυτές οι διαμαρτυρίες να ενωθούν κάτω απο κοινή φωνή, να συντονιστούν, να γίνουν μεγάλα κινήματα να αποκτήσουν την δύναμη της συλλογικότητας και σαν μοχλός να φέρουν την αλλαγή, να ασκήσουν επιρροή σε όσα γίνονται.

Ωστόσο, αυτή η αντίδραση μπορεί να πάρει και πιο χαλαρές μορφές συνεργασίας. Κάθε ευαίσθητος άνθρωπος οφείλει να βρει εναν τρόπο να ακουστεί, μόνος ( μέσα απο τον λόγο ή την ΄τεχνη του κτλ) ή με άλλους... και τότε ακόμα, ασκείται εκείνη η επιρροή.

Λέμε όλοι και τί θα αλλάξει?
Θα πείσουμε τις ΗΠΑ να λάβουν θέση και να το λήγουν?
Μα ας σκεφτόυμε, είμαστε καταναλωτές... Αναλογιστείτε, πόσα αμερικάνικα προιόντα καταναλώνετε καθημερινά.
Τι θα γινόταν αν ως αντίδραση στον πόλεμο αυτό, σταματούσαμε εμείς οι καταναλωτές να καταναλώνουμε τα προιόντα τους?

Λεω μια ιδέα, που μου ήρθε γράφοντας, γιατί σκέφτηκα, πόσο υποκριτικό θα το ένιωθα, να καταδίκαζα την επίθεση και την σταση των αμερικανών και την επομένη να αγόραζα τα τσιγαράκια μου μάρκας αμερικής. Δεν θα ήταν?

Καλή μου Weird , ήμουν αρκετά σαφής από την αρχή μέχρι το τέλος ... Το \"ψήφισμα\" της καταδίκης της Ισραηλινής εισβολής, στα ιντερνετικά φόρουμ δεν μπορεί παρά να έχει συμβολικό χαρακτήρα. Όποιος θέλει συμμετέχει όποιος δεν θέλει το προσπερνά. Δεν μπορώ όμως να συμφωνήσω με το \"γιατί να το κάνω, αφού δεν έχει καμία αξία\". Είναι έξω από τη δική μου τη λογική, και όποιος δεν συμφωνεί μπορεί να παραθέσει τα δικά του επιχειρήματα, αν με πείσει ότι η απάθεια κι η αδιαφορία είναι χρησιμότερα από την άρθρωση ενός λόγου διαμαρτυρίας, είμαι έτοιμος να ζητήσω συγγνώμη για την \"στενοκεφαλιά\" μου.. Πιστεύω εν τούτοις πως τα μικρά πράγματα πολλές φορές έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτή που εμείς οι ίδιοι τους αποδίδουμε. Το να διαμαρτυρόμαστε με διάφορους τρόπους ο καθένας με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, η σύμπραξη στη παρούσα διαμαρτυρία ωστόσο βρήκε ανέλπιστη αντίδραση , δεν θέλω να πιστεύω πως κάποιοι θεώρησαν έστω και για πλάκα πως τάσσομαι υπέρ των θέσεων της Χαμάς, έχουν την ίδια ευθύνη με τους Ισραηλινούς στο ακέραιο...

Παρ\' όλα αυτά, έστω κι έτσι, δεν παύω να πιστεύω πως όλη αυτή η παράθεση απόψεων, ίσως τελικά να μας έκανε καλό....

[vince]

Μου ήρθε μια άνοστη σκέψη διαβάζοντας το θέμα και παρόλο που δεν παρακολουθώ το φόρουμ εδώ και καιρό θα πω την άποψη μου.

Δεν μου αρέσουν οι πόλεμοι. Θεωρώ τους ανθρώπους που \"κερδίζουν\" μέσω αυτών ηθικά κατώτερους απο τον άνθρωπο που βγάζει τίμια το ψωμί του για να μεγαλώσει την οικογένεια του. Ας σταθώ σε αυτό λοιπόν. Πόσοι άνθρωποι έχουν παραμείνει τίμιοι, ηθικά και εργασιακά, στις μέρες μας? Ξέρει πολύ καλά ο καθένας οτι για να έχει τα ως προς το ευ ζήν (και κάτι παραπάνω στην συνέχεια) θα πρέπει να διαβέι το μονοπάτι της απαξίωσης. Αλήθεια τί σημαίνει βγαίνω νικητής στη ζωή? Αυτό μας δείχνει και ποιοί είμαστε κατα βάθος. Σε μια ζωη που ο φτωχός μαθαίνει να μισεί τους πλουσίους και ο πλούσιος μαθαίνει να μην εμμπιστεύεται τον φτωχό. Αναλογιστήκατε γιατί ενώ οι Έλληνες είναι ως επι το πλείστον πλούσιοι σε πνευματικά αγαθά (και φτωχοί στο ήθος) η Ελλάδα ως σύνολο είναι μια φτωχή χώρα? Τι μετράει στις μέρες μας αλήθεια? Ποιός είναι πιο μάγκας? Ποιός έχει τις περισσότερες ερωτικές κατακτήσεις? Ποιά εχει τα καλύτερα κοσμήματα? Και όλα αυτά βέβαια ως ατομική διάκριση. Σε ένα παρόν που έχουν ναρκωθεί τα μέλη της κοινωνίας απο πλούτη και δυθριάμβους, η πυραμίδα του πολιτισμού έχει βγάλει αγκάθια και έχει μεταμορφωθεί σε έναν παγκόσμιο ιστό με υλιστικές κατευθύνσεις. Ποιός άραγε θα διώξει τον βασιλιά για να σταθεί λίγη ώρα στον ήλιο ακόμα (καθότι η τρύπα του όζοντος ζεί και βασιλεύει....)?



Αναλογιστίκατε λοιπόν πόσο βαθύ είναι το σκοτάδι σε όλες τις πτυχές της ζωής μας? Πόσο μάλον για εκείνους που έχουν μάθει να παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων..

Όπως λοιπόν και την καθημερινότητα μας, έτσι και στα άνω κλιμάκια του πολιτισμού μας το παιχνίδι δεν έχει ήθος. Η κοινωνία που ζούμε δεν επιβραβεύει ουσιαστικά την ίδια την κοινωνία, αλλά τις ατομικές διακρίσεις, και πότε πότε κάποιο κοινωνικό γεγονός ως κάτι το μεγαλοπρεπές.

Είμαι και εγώ ένας καθημερινός άνθρωπος. Ζώ με τις ανέσεις μου, έχω μεγαλώσει με έναν υπολογιστή, μία τηλεόραση και πολλά άλλα καλούδια που μου κάνουν την ζωή πιο άνετη καθώς έχω απομακρυνθεί και συνεχίζω να απομακρύνομαι ολοένα και περισσότερο απο την θεική αλλά και τόσο γοητευτική όσο και φοβερή φύση.

Ώρες ώρες νιώθω πως δεν θέλω να ξέρω τι συμβαίνει στον κόσμο γιατι η άγνοια έχει γίνει πλέον το μόνο μέσον προς την ευτυχία.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα σε μια καλή ζωή...και καταρχάς στην ζωή την ίδια.

Θα ήθελα να ελπίζω πως μία μέρα θα σταματήσουν οι πόλεμοι. Ίσως όμως αυτό να γίνει μόνο όταν θα πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι ή έστω στην δεδομένη τους σκιερή μορφή.


Αα..κάτι ακόμα...Μιλάω περισσότερο με γενικεύσεις. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν χιλιάδες άξιοι άνθρωποι, ικανοί και γεροί. Και στο google να ψάξω όλο και κάτι θα βρώ....ίσως και μερικούς ξεχασμένους θρύλους που κάποτε πίστευαν οι προγόνοι μας.

[Arsi]

vnce, συμφωνω απολυτα!!!!!!

[weird]

Sabb,
χαιρομαι που βρίσκεις θετική την παράθεση των απόψεων μας στο τόπικ σου ως διαδικασία, πέρα απο το περιεχόμενο των απόψεων.

Σέβομαι απόλυτα την κίνησή σου να διαμαρτυρηθείς και να δώσεις και σε όλους εμάς το ερέθισμα. Το κείμενό σου το διάβασα με ενδιαφέρον και το είχα στο νου μου να γράψω κάτι όπως και έκανα...

Απο εκεί και πέρα, νομίζω πως οι περισσότεροι δεν αντέδρασαν στην διαμαρτυρία αλλα στις επόμενες διαπιστώσεις σου όπου εκθέτεις την απογοήτευσή σου.

Ξέρεις, τελικά, με το ένα και με το άλλο αντιδράσαμε οι περισσότεροι στα γραφόμενά σου...
Καλή συνέχεια στη μέρα σου.

[weird]

Vince, επέτρεψέ μου να εκφραστώ λίγο ποιητικά…
Εχω μέσα μου μια εικόνα για την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Βλέπω το υλικό του πνεύματος, μαζί με την έμπνευση και την αναλαμπή σαν μια φλόγα.. Έτσι, κάποια φλόγα, κάποια στιγμή ανάβει και όλοι εμείς, ο καθένας μας, είμαστε σαν τις λαμπάδες που μπορούμε να λάβουμε την φλόγα και με τη σειρά μας να την μεταδώσουμε. Αν λοιπόν ενώνουμε τις σκέψεις και τις ιδέες αλλά σίγουρα και την δράση μας, παράγεται ΦΩΣ, δυνατότερο και εκτυφλωτικότερο, όσο περισσότερες είναι οι λαμπάδες….

Έχω στοχαστεί παρά πολλές φορές , πάνω στην πάλη των κοσμικών δυνάμεων…. Η ένωση παλεύει με τη διάλυση. Η ενότητα, οδηγεί πάντοτε στην ομόνοια, την ομοψυχία, τον θετικό συναγωνισμό, το μαζί ( ένα μαζι είναι τα πάντα!) σε έννοιες όπως η φιλία, η ειρήνη, η αρμονία, η ευτυχία…. Η διάσπαση οδηγεί στη διχόνοια, τον αποχωρισμό, την διαμάχη, την αντιδικία, τον ανταγωνισμό, τη διάλυση, την μοναξιά, τη θλίψη, τον πόλεμο, τη δυστυχία…. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, η ένωση παλεύει με τη διάλυση κι όσο περισσότερο καταφέρνουμε να ενώνουμε παρά να χωρίζουμε, τόσο πιο πλήρεις και ευτυχισμένοι νιώθουμε….. Αν ενωθούν των ανθρώπων οι φωνές, οι ιδέες, τα χέρια….

Θυμάστε ένα τραγούδι που λέγαμε σαν ήμασταν παιδια?
«Αν όλα τα παιδιά της γης, πιάναν γερά τα χέρια….»

Η ΕΝΩΣΗ, είναι μια δυναμη που δεν πρέπει να αγνοούμε τη σημασία της, όπως δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια, απέναντι σε όλες εκείνες τις μικρές καθημερινές στιγμές, όπου ένα μας βήμα προς τη μία η την άλλη κατεύθυνση, είναι σαν μια επιλογή της ενότητας ή .. της διάσπασης και του αποχωρισμού.

Κάθε φορά που φθονώ και ανταγωνίζομαι, δεν συναγωνίζομαι και παίρνω εκείνο το βήμα, εκείνου του δρόμου που οδηγεί στον ατομικισμό και την μοναξιά. Κάθε φορά που δίνω το χέρι, μοιράζομαι, εμπιστεύομαι, στηρίζω, μεταδίδω, επικοινωνώ, φροντίζω, συντηρώ ένα «μαζί», και κάνω το βήμα προς την άλλη κατεύθυνση…..
Κάθε φορά που μένω, κάθε ατομική φυγή. Κάθε φορά που επιβάλλομαι και κάθε φορά που ακούω. Κάθε φορά που νοιάζομαι, αφιερώνω προσοχή και χρόνο και κάθε φορά που αδιαφορώ και γυρνώ αλλού το βλέμμα.

Ο καθένας μας, καθημερινά, με μικροσκοπικούς και μεγαλόπρεπους, ορατούς και αδιόρατους τρόπους, καλείται να επιλέγει ανάμεσα στην ένωση και την διάλυση. Και έχουμε όλοι την ευθύνη για τα κεράκια όλου του κόσμου, και για το ΦΩΣ που είναι ικανά να παράγουν με την λάμψη τους.

Μια άλλη μεγάλη πάλη είναι αυτή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι….

Πόσο σκοτάδι μπορεί να αφανίσει η λάμψη ενός μόνο κεριού? Σίγουρα, δεν φτάνει για να αφανίσει το μαύρο και βαθύ σκοτάδι που κατοικεί στον κόσμο μας. Πολλά κεριά όμως? Κάνουν κάτι καλύτερο…
Έτσι η μοναξιά, ο ατομικισμός και η διάσπαση οδηγούν στο σκοτάδι, ενώ το μαζί και η συνένωση στο άπλετο φως…

Σίγουρα, δεν θα πρέπει να διαχωρίζουμε, το τι συμβαίνει στην σκακιέρα των υψηλά ιστάμενων, από το τι συμβαίνει καθημερινά στο παιχνίδι της ρουτίνας των κοινών ανθρώπων. Το ένα αλληλεπιδρά με το άλλο, το ένα είναι η επέκταση του άλλου. Το ένα γεννά τον πόλεμο, το άλλο τον τροφοδοτεί υπόγεια.

Αλήθεια, τι μετρά στις μέρες μας; Ανασηκώνουμε όλοι τα χέρια, διαμαρτυρόμαστε, , κάνουμε πορείες για το κεφάλαιο που κατασπαράζει κάθε ίχνος ανθρωπιάς, αλλα ποση ανθρωπιά ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ αλήθεια να έχουμε μέσα στην καθημερινότητά μας?

Πως επιλέγουμε να ορίσουμε την ευτυχία μας? Βάσει ενός ατομικού και υλιστικού ευ ζην ή βάσει της επιδίωξης ιδανικών ανώτερων που αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του οποίου είμαστε κομμάτι?

Όταν το πρόσωπο του καθενός, το βάφει το βαθύ σκοτάδι, όταν η ίδια μας η φύση αλλοιώνεται και οι όποιες ηθικές και άλλες αντιστάσεις μας κάμπτονται, και η συνείδησή μας γίνεται ελαστική, προκειμένου να αποκτήσουμε την θέση στο Δημόσιο, στο μεταπτυχιακό κτλ….. τότε τι ακριβώς περιμένουμε από εκείνους που κάθονται στον θρόνο της εξουσίας του κεφαλαίου?? Όταν εμεις είμαστε αισθητά λιγότερο άνθρωποι, ξεχνούμε την ίδια μας την καθαρή ψυχή και τα όνειρά μας, ξεχνούμε να υπερασπιστούμε αυτόν τον έρμο τον εαυτό μας που ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα με μια αίσθηση τόσο ισχυρή της μοναδικότητάς του για να πασχίζει αργότερα να ενταχθεί στο κοινωνικό παζλ του επιτυχημένου και της ομοιομορφίας, τι περιμένουμε από ανθρωπους που η τρέλα της εξουσίας έχει καταπλακώσει κάθε φωτεινό ίχνος του μέσα τους??

Μια αφυπνισμένη και ενωμένη κοινωνία όμως, μπορεί να παράγει τόσο φως, που ακόμα και όσοι κολυμπούν μέσα στο βούρκο του χρήματος και της εξουσίας, δεν θα μπορέσουν αν το αγνοήσουν….

Αυτή την ώρα γίνεται ένας πόλεμος, και μέχρι ενός βαθμού, όλοι μας, έχουμε ευθύνη.

[sabb]

Ίσως να γίνομαι κουραστικός, το ξέρω, αλλά ένοιωσα την ανάγκη να επαναφέρω το θέμα. Στο you tube μπορείτε να βρείτε πολύ περισσότερα , εγώ διάλεξα το πιο ανώδυνο σε εικόνα και σας το παραθέτω.

http://www.youtube.com/watch?v=X0T3jMRNwV8

O Richard Falc που ακούγεται στην αρχή είναι ο διορισμένος παρατηρητής του ΟΗΕ , καθηγητης στο Prinston University , Αμερικανός πολίτης με εβραικές ρίζες. Στην έκθεση του από τις αρχές Δεκέμβρη, ζητούσε την με ψήφισμα καταδίκη του Ισραήλ ως απόλυτα και μοναδικά υπεύθυνο για την παραβίαση της εκεχειρίας με την Χαμάς, γι \'αυτό το λόγο και οι προιστάμενοι του τον απέλυσαν χωρίς καμία δικαιολογία.

ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ, ΑΥΡΙΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ

[mariafound82]

Δεν γινεσαι κουραστικος Σαββα

[dreamer]

weird, το κείμενό σου είναι μαγευτικό!

[weird]

Σ ευχαριστώ καλέ μου!!
Ειμαι στις εμπνεύσεις μου τελευταία, να τωρα ετοιμαζομαι να αναρτήσω και κάτι άλλο.. φιλιά πολλά.